بلاگ

تاریخ نشر : شنبه 13 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

کتاب عشق

  ای خدا جویان  چو گشتم مست  تقدیرم کنید

 خانه  ویران  گر شدم  با  عشق  تعمیرم کنید

نام ِ من در منطق و تفسیر و دیوانها چه سود

همچو ن قطه  در کتاب ِ  عشق   تحریرم کنید

 بلبل ِ دل   بی شمیم ِ  زلف ِ  گل  آزاد نیست

کش کشان با زلف ِ یارم  حبس و  زنجیرم کنید

 عمر من در پای عشق ِ گلرخان گردیده صرف

وقت ِ  مرگم  با  شراب ِ  عشق  تطهیرم  کنید

 شعرِ من  عشقست  بوی ابر و  باران میدهد

در  میان ِ   عاشقان   مست     تکثیرم   کنید

 گر   نگیرم    جام  های   باده   در  ایام  حج

 با سیه   سنگ  حرم  در  کعبه  تکفریم  کنید

مسعود خلیلی

تاریخ نشر : شنبه 13 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

قاصدِ نگاه

آن  قاصدِ  نگاه   از  دیده   پیام  دارد

در  گردن   دلم   زنجیر  و   لگام دارد

درفاصله ی نزدیک  این حادثه  رقم زد

از   لشکر   مژه  صد  تیرِ  کلام  دارد

دیدم که بی نقاب از پرده  شتاب  میرفت

آفاق و د و جهان  روی تو  غرام  دارد

در میکده ی حسنت  دنیای  راز  خفته

که مستی و نِشه بی باده  و  جام دارد

در مکتبِ جنون،در کوره ی  عشق  سوختم

ناله کجا کشد اسپندی که  سام  دارد

یک ذرّه ی رخش در  سینه  حضور افگند

در  معبدِ  دلم  شوقِ  او  خرام د ارد

بشکستن نفس ها در سینه ی خرابم

آرایش حضورا ست یا درد دوام دارد

محمد ادریس بقایی (قطره)

لیل 4/5/ 1401

تاریخ نشر : شنبه 13 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

کلۀ بی مغز

 بهر ِقلب ِ شیشه ی ما هرکه گیرد سنگ ِ خود

آهن ِ فرسوده   ریزد   خاک   اندر  زنگ ِ خود

 راه ِ روشن   را  نمی بیند   چرا  افکار ِ  پوچ

 می رود در  کوچۀ  تاریک ِ مغز ِ  تنگ ِ خود

 نشه ها بسیار  دارد  راه و  رسم ِ این  زمان

چرس ِ را دود میکند یاقوده  سازد بنگ ِ خود

 سنجش ِ گفتار  گم شد  از  میان ِ   هر زبان

می کشد کنج ِ دهن گفتاری  در  نیرنگ ِ خود

 بار ها بگذاشت ما را  زندگی  در  پیچ و خم

 می برد تا  ناکجا  با رقص ِ  بی آهنگ ِ خود

 گوش ها را گر بسازد  زاهد ِ بی ساز و برگ

 می زند ساز ِ فریبِ بی سُر ِ دنگ دنگ خود

 این تعصب تا به هر شکلی کشیده شاخ و دم

می زند   مرداری   اندر  چهرۀ  بدرنگ ِ  خود

 چیست  چیست  این ادعای  ظالمان ِ بیخرد

افتخار ِ    ابله  دارد  غیرت ِ  بی  ننگ   خود

 هر  کجا  دیدی  همایون  کلۀ  بی  مغز  را

 دور ِ دور ِ دور شو تا چهارصد فرسنگ ِ خود

همایون شاه عالمی

 اول اگست 2024 میلادی

تاریخ نشر : شنبه 13 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 سحرگه

 سحر از شکستن  دل بد رت  نیاز   کردم  

رشتـۀ  کلام دل  را  همه با تو  باز  کردم

 در، شهر دل گشودم بحضورت ای  پناهم

 با تو آن قدر  بگفتم که قضا  نمــاز کردم

 سرسجده رانهادم بسجود و بس گریستم

  بستوء سجاده آمد بسی  عرض راز کردم

  بشگــفـد دلم (عزیزه) ز فــروغ جــلـوۀ او

 که حدیث دل سحـرگه چـو شبی درازکردم 

   عزیزه عنایت

1 دسامبر 2005

تاریخ نشر : شنبه 13 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

آغازی دیگر 

 

کوچی ام من،

تیر ه بالم

 باز در ابر بهاری

شعری از پرواز خود آغاز کردم

پر گشودم

نغمه سر کردم

سرودم:

هرچه بودم

              پاک و زیبا

هرچه بودم

             خوب یا هیچ

هرچه بودم، هرچه هستم،

از برایت

در میان دست غمگینم بها ر آورده‌ام من.

تو زبانم بند کردی، تا که در شعر سکوتم:

             من ترا فریاد کردم، داد کردم…

باز هم ، دیدی ؟ ترا آغاز کردم

            ‌ای که پنهان کرده أی در چشم‌هایت شأم هایم

هر چه هستم، هرچه بودم

یا نبودم

در سرودت، در سرودم،

باز من تکرار  بودن یا نبودن‌های خود را ساز کردم

عشق را من با هوس

یا من هوس را با بزرگی‌های حرمت جوی تو

تا بیکران کهکشان‌هایم کشاندم_

دور، تا ان دور‌ها ی بیکران احساس جانم

یا تنم؟ من خود ندانم

تا الهه گشته‌ام در معبد بی‌ انتهایت

ای خداوند بزرگ و بی‌ نهایت

کوچکی خویش را احساس کردم

بنده‌ام من؟ گریه‌ام من؟ خنده‌ام من؟

هرچه بودم، هرچه هستم

تو خداوندی، بزرگی

کوچکم من، کوچی‌ام من

باز در ابر بهاری

شعر پروازم ز پشت ابر ها

آغاز کردم.

هما طرزی

19 اپریل 1973

کابل – افغانستان

 

تاریخ نشر : شنبه 13 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 سلام

 

 

از تشنگی صحرا ترین ، از ما به دریاها سلام

ما سایه ‌پروردِ شبیم،  ای صبحِ رویا ها، سلام

شرمنده  از  دیروزگی ،   آزرده   از ا  مروزگی

 دستی بده بر دستِ ما، ای نسلِ فرداها  ، سلام

 آن سایه‌ های گمشده ، آن  آسمان‌  پروردگی

 شب‌نامه‌های روشنی، طوفانِ غوغا ها، سلام

 آن عشق‌ سر بر مهر و مه، آن کاروان های به ره

 آن دشتِ مجنون زادگی، عصیان لیلاها، سلام

 آن شعر های سینه‌ سوز، آن واژه‌های دل ‌فروز

 آن رنگ و آن آهنگ‌ها ، آن نورِ معنا‌ها سلام

 بر عشقِ دریاخوی تان، بر قلبِ آتش بوی تان

 بر نعره‌ پردازانِ شب، رسوایِ  رسوا ها سلام

ما  با  نگاهی  سوخته،  از حسرتِ  پروازِ  تان

 ای همنشینِ اختران، ای اوج‌ دُرنا * ها سلام

فاروق فارانی

دسمبر ۲۰۲۳

 *  دٌرنا » یا «کلنگ» پرندگانی هستند که جمعی و بسیار بلند پرواز می‌کنند.

تاریخ نشر : جمعه 12  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 2 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شربت

بمان   بر  مرمرین  سینه‌ ام  سر

بنوش  از  شربت  لب‌ های  دلبر

‎ ‎به قطره قطره  دریا  می توانی

 ‎دل عاشق که  تنها  گشته دیگر

26 سپتامبر 2022

************

 جاودانه

تو هستی   در  سرودم  عاشقانه

 تو هستی نور که می‌تابی شبانه

 به چشمانت نویسم صد غزل را

 بماند    در     کتابم     جاودانه

15 اکتوبر 2022

************

 جذاب

 بخوان  از   عشق  جان  من ترانه

 بگو   شعری    سراسر   عاشقانه

 بخوان بیتی  به  چشمان  خمارم

 بگو این چشم جذّاب است یا نه؟

18 فبروری 2023

هما باوری

 جرمنی

تاریخ نشر : جمعه 12  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 2 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 بیاد دار که هر بغض می ‌شود  . . .

اگرچه جاده  به راه است و نقشِ پایی نیست

 اگرچه گوش به زنگ است و یک نوایی نیست

غروب  می‌ غرد و  شام   در  رسوب   شده

 نفس ز  عشق  نمی‌ر وید و  هوایی نیست

 یگانه  روشنی از  چشمِ  گرگِ  تردید  است

 در این شبانه   دگر  هیچ  روشنایی  نیست

سر از  شراره‌ی  اندیشه‌ ها  تهی شده است

 و سینه  معبدِ  خالی‌  شده ، خدایی نیست

رسیده  اند   تو   گویی  ز   کهکشانِ   دگر

 به هیچ  لب سخنِ عشق  و آشنایی نیست

 قیامت است که  گمگشته‌اش  قیامی است

 ز خاک  سر بزند ، گر  کنون  صلایی نیست

بیاد دار  که   هر   بغض   می‌ شود  فریاد

 اگرچه سینه خموش است و دل ندایی نیست

 غریقِ جزر و مدِ بحر،  ماه و  ماهی‌ هاست

 غریقِ  جزر  و مدِ عشق  را  صدایی نیست

 سپهرنامه‌ی شب، غرقِ شعر  فردا  هاست

 و هر شهاب  بجز عشق  را هجایی  نیست

 مگو  که  قافله  و  راه  گمره  و  گم  شد

 ستاره ها همه  جز نقش‌ های  پایی نیست

 گشای چشم ، افق از  عروجِ  قله پر است

 که در حضیض  ترا غیر  این نمایی نیست

فاروق فارانی

 دسمبر ۲۰۲۳

تاریخ نشر : جمعه 12  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 2 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بگو ای هموطن !

شبی  یلدای  طوفانی  به  پایان  می‌ رسد  یا  ، نه

 نگاهی صبح  خوشبختی   به یاران می ‌رسد یا، نه

دوباره مستی  باران  به مستی  می ‌کشد  بستان؟

از آن  سوی   بهارستان  ، بهاران  می ‌‌رسد  یا ، نه

کویر خسته از  جنگی که سرتاسر همه  زخمی‌ست

 ‌سرودی  فصل  باران  و  بهاران  می ‌رسد  یا ، نه

به کوچه کوچه‌ یی این شهر که  جاری گشته ناداری

 پیام  آب  سرد  و   لقمه‌ یی نان  می ‌رسد ، یا نه

 بگو ای هموطن ،  ای همنوا  ای   جانِ   جانِ  من

! به قلب خسته از تبعیض  ،‌ درمان می‌رسد یا ، نه

 اگر  روزی  سحاب   از  قبله   خیز د  در  دیار  ما

 خدا داند  به  کام   تشنه   باران   می‌ رسد یا ، نه

 شاذیه عشرتی

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شرمِ گناه

صدای ضربه‌های باران که با با د خشم همراه است –

بر بام خانه فریاد می‌‌زند

ولی‌ قلب آهنین بام گنگ است

و فریاد‌هایش چون کودک لال –

شنیدنی نیست

ابر‌ها با خشم می رقصند

و برگ‌ها شر شر کنان به مرگ خوش آمد می‌‌گویند

رعد و برق حکم مردی را دارد که :

خشمگین بر همسرش می‌‌تازد

و من و تو-

             که در آمیزیش با باران

بدن‌های ترمان را

که با حریری از شرم پوشیده است

چون کودکان بی‌ پناه

به دامن خانه پناه داده ایم…

و لباس‌های نازک

که ما را با تنگی عشق در آغوش گرفته

در تنگ بودن ایام

تنگی لباس را احساس می‌‌کنیم

اما-

     از ترس گناه

در شرم خانه

خواسته‌های مانرا

در التهاب نگاه ها

پنهان می‌‌کنیم

هما طرزی

26 اپریل 1972

کابل – افغانستان

 

 

                 

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

درياى بى نهنگ

 

تاریخ نشر : پنجشنبه 11 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سرخ و پریسا

 ایکه  تو  در  هر  دلی ماوا کنی

 هر یکی  را  وامق  و  عذرا کنی

 عشق همان به که زسودای خود

 خلق  جهان  را  همه  شیدا کنی

باز    به   یک    جلوهٔ   مستانهٔ

هلهله   در   اوج     ثریا   کنی

 چهرهٔ   هر    نازک   زیبا  جمال

 در نگهی  سرخ  و   پریسا کنی

 آن گل  سرخ  و  لب نوشین یار

 در نظری  مقبول  و  زیبا  کنی

 نوش  کنم از لب او نوش نوش

 قلب  مرا  پاک  و  مصفا  کنی

 آتشی از چشم به  چشمی  نهی

 شور  درین  گنبد   خضرا   کنی

 تیری   ز  مژگان  به  قلبی  زنی

 مست و الست همچو زلیخا کنی

 بس دل پر نور  و  تن  پاک پاک

 بسته به یک زلف سمن سا کنی

مطلب  من  کوکب  دیدار تست

 منتظرم   رویت     حسنا   کنی

 شهناز   من   بهر   تماشای  تو

 واعظی شسته که تما شما کنی

ملاعبدالواحد واعظی

هرات – افغانستان

تاریخ نشر : پنجشنبه 11 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بمناسبت جشن توت پنجشیر سروده شده.

 سیمای دره

من به نام خالق هستی و جــــان

میــگشایم  درب  این  بــاغ بیـــان

بهرجشن تــوت و این  آزاده گـان

 با خود آوردم پـــیام  و ارمغـــان

 این پـــیام و  ارمغــان  را برشما

 می‌دهم  از سرزمـین  صـخرهـا

 میله‌ی  نارنج در  مشرق  زمین

 می نماید روی فرهنگ ،این چنین

 میله های  توت ما دارد  برین

می‌نماید کام  محفـل  را شرین

 این نماد همدلی  فـرهنگ ماست

 از فضای با همی  آهنـگ ماسـت

 ما وجود خسـته دریک پیرهــن

 خار چشمانیم  برخصـم  وطــن

 ژرف خـواهی دید قلـب دره را

 پر زمهر وگرم دست صخره را

 درنگاهِ دره برق قصــه هـاسـت

 قصـه ازطوفان وشور وماجراست

 ازحکایت های چـون افسانه ها

از طلسم  و  رمـز  آزادی  مــا

تاج  آزادی   به   سر  آویــــخته

 رنگ ومعنایش  به خون آمیخته

 سنگها این جا طلاتم  کـر‌ده اند

 شهسـوار دره را  گُم کــرده اند

 شهســوار دره ازدور دست هــا

دست می‌ساید به این بن بست ها

 او در این میـدان و در این آزمون

 نــا خلف هــا را همی  دارد زبون

 نــاخـلف هایی که بـردند از زمین

 خــاک پــــای قهرمان در آستین

سـاختــند از او ولـی بازیـچه یی

 چـون گیاه هرزه یی بی ریشه یی

 بعــد بـفروختند بر ابلیس شهر

 این متاع و گوهر نـــا یاب دهر

 حـــال  هــردم  آن متـاع پر بهـا

نـــا خــلف  را گشته  زنجیز  بــلا

گاه پا و گاه شصت و گاه دست

 ناخلف هارا همین زنجیر بست

 حال ‌شان زاراست این خودکرده گان

صــــاحبان  زیور  اما برده گــان

حال هم روز نبردو محشر است

 حرف ازنسل نو این محضر است

 می‌کشد بـــر دوش بار آزمـــون

 پـــرچـــم  سبز بلند  غـرق خون

 تــــا   بر  افرازنـد  در آواره گی

 این  درفش  عزت و آزاده گی

 جولای ۲۰۱۷

پنجشیر

احمد هنایش

تاریخ نشر : پنجشنبه 11 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

چراغ غزه . . .

 

مگو که راه  به  بیراهه ها  حضر کرده

چراغ  ها ز  شبِ بی  سحر  سفر کرده

 مگو که عشق و دل از هم شدند بیگانه

 و روشنی ز سر و سینه ها حذر کرده

مگو غروب  غمِ شهر ، گشته جاویدان

 سحر خجل شده، دامانِ خویش تر کرده

 بگو! که بیرقِ امید همچنان  برپاست

 نگو که مرگ، جهان زیر  یا  زبر کرده

 ببین که کودکِ خوابیده  شیرِ بیداری

 مکیده رفته  و  رویای  تازه سر کرده

 ببین که در نگهِ دختران شراره بپاست

 ببین که عشق دلِ مرد  را شرر کرده

 هوای حوتِ زمستانِ  کابل است ببین

 که ریشه‌هابه دلِ خاکِ مرده سرکرده

 ببین که نغمه ز لبهای چشمه جوشان است

 بهار   آمده   با  رنگ‌ ها ، هنر  کرده

 بگیر از  پرِ اندیشه  بند  و   بال گشا

 که مرغِ عشق، سپهرت به زیرِ پر کرده

 پیامِ مژده‌ی  تابنده‌ی  ستاره‌ی  شام

ستاره‌ی  سحری  را ، ستاره ‌ تر کرده

 اگرچه نقب پر از گژدم است و  تار و تنگ

 ولی رهاییِ  فردا  از آن  گذر  کرده

 چراغِ غزه   فرازِ  جهانِ  مرده بپاست

 جهانِ گمشده  را در جهان خبر کرده

فاروق فارانی

دسمبر ۲۰۲۳

تاریخ نشر : پنجشنبه 11 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

             گوشۀ خلوت                        

سـا قـیا  دور مکن  سـاغــر  پــر صهبا را

بـاده در  جـام  بکــن  تــا شکنــد غمها را

می خوریم یک دوقدح لحظـۀ مدهوش شویم

نخـوریم  غصـۀ  امـروز و غمی  فردا را

ای فلک سلسلـۀ کارگهت چیست مدام؟

گـاه مـا تشــنه لـبی گـه دهــی  دریــا را

عا قبـت میکشدم شور جنـون در دامان

تا زخونـم که پر از  لاله  کنم  صحرا را

گوشـۀ خلوت و تنهای گزیدم که د گـر

نکشم  تعنـۀ  هر مجلس  پــر غــوغـا را

چرخ دوران  بکشانــدم  به جهان غربت

بشکند چون دل من , غـصه  دل خارارا

ای ( عزیزه ) به کجا پـای نهـم تـا نبــرم

رنـج و  آشـب و فسـونها وغم د نـیــا را

 عنایت عزیزه

  هالند              

تاریخ نشر : پنجشنبه 11 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

استقبال از ” خر نامه ” میرزاده عشقی با مطلع:

دردا و حسرتا که جهان شد  به کام خر

زد چرخ سِفله ،سکهء دولت به نام خر

دزدان حرفوی

افسوس،صدافسوس که وطن شدبکام دزد

تــرک  وطــن  نـمـوده  هــزاران  ، ز دام دزد

” ازبـسـکه آسـمــان و زمیـن سِفله پرورند “

زد دهـر دون سـکـه ء دولــت بـه  نــام  دزد

دزدان  و نـوکــران ،  وزیــران  دولــت  انـــد

یـا رب ! تـا به کی بُوَد، این احـتشــام*دزد؟

” روزیـکـه جـلـسـه ء وزرا  منعـقـد  شــود “

مـجـلـس  شــود شـغــالی ، از ازدحـــام دزد

دزدان  سـَروَرنـد *و !! از اینـرو به ملک ما

دارنـد  عـده یی ، ارادتِ محکـم،به نام دزد

دزدان  وکـیــل  مــلــت و حـکــام  کـشـورند

زیـن بیـشـتـر چه میطلبـیـد ، از مقـام دزد؟

دزدان مـا ، صـاحـب قـدرت  به مـیهـن انـد

پس لازم است تاهمه داریم، احتـرام دزد!!

گردد مستدام ،حکومت دزدان  به مملکت

تـا  غـربـیـان   لـــزوم  بـدانـنـــد ،  دوام دزد

قـتـل و قـتـالِ عـام  به  هـر سوی کـشـورم

برپـاسـت از قـدوم ، خـواص  و عــوام دزد

در غـیـبـت غـنـی ، چـو کـرزی  بُوَد  کفـیـل

ایـن حـیــلـه  گــر لایـق،  قـایــم  مـقــام دزد

آگـــاه  ز ارتـبـــاط ،  دزدان  کـســی نـشـــد

بـا طــالـبــان و داعـشیـان ،  و ز مـرام دزد

ای حیـدری  زچه کـردی ترک  ،  کشورت؟

زآنـرو  که در  حیـات نگـشتـم ،  غلام دزد

امـروز ،  روز قـدرت  دزدان  حـرفـویـست

فـــردا  زمــان دزد  کُـشی  و انـتـقـــام دزد

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

17 دسامبر 2016 

سدنی – آسترالیا

* احتشام – حشمت وبزرگی ، جاه و جلال یافتن.

* سَروَر – رئیس ، پیشوا ، سرپرست.

فرهنگ فارسی عمید

تذکر:- در سرودهء فوق نخواستم مانند  مرحوم میرزاده “عشقی” ازک لمهء ” خر ” استفاده نمایم . زیرا به نظرمن این یک توهین بزرگ است به مقام خر . زیرا خر حیوانیست در خدمت بشر ، دزدی نمی کند ، به وطن خود و به صاحب خود جفا و خیانت نمی کند ، غیر از آخور خود ، از آخور حیوانات دیگر استفاده نمی کند ، بار می برد و گاه میخورد . اما پناه به خدا از دزدان وطن ما که از هیچ جنایت و خیانت به مادر وطن خود و هموطنان خود دریغ نمی ورزند.    

 

 

 

 

 

 

 

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۰ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳۱  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

رئیس جمهور

سه سال پیهم به صنف نهم ناکام ماند و او را از مکتب اخراج کردند . وقتی که فهمید که دیگر درس و سبقی نیست به فکر کار شد . پس از مشوره بایکی از اقارب فهمید که برای یافتن کار در ادارات دولتی چند چیز حتمی است و اولینش سند فراغت از مکتب است که او ضرورت داشت. ازهمان لحظه به فکر سند فراغت از مکتب شد بلاخره به کمک یکی از دوستان و مصرف مبلغی سند فراغت مکتب را از یک مکتب واقع در یکی از ولسوالی های دور دست حاصل کرد. او با این سند پشت کار می گشت ولی فهمید که با این سند کاری جز یک ماموریت پایین رتبه به مقام برتری نمی تواند تکیه زند، همان بود که به فکر سند لیسانس شد.

کمی جستجو کرد تا دریافت که دانشگاه غیر مرئی یا انلاین نیز موجود است که لیسانس فارغ میدهند. بازهم مبلغی مصرف کرد واز همان دانشگاه آنلاین سند فراغت به دست اورد. حالا که او لیسانس شده بود با زیرکی که داشت توانست در یک اداره به مقام ریاست برسد.

او با استفاده از این موقف با چند معین و چند وزیر ارتباط پیدا کرد ونهایتا  به یک برس تحصیلی برای ماستری به خارج فرستاده شد. هرچند او زبان خارجی بلد نبود اما پس از گذشت میعاد معین با سند  ماستری به کشور باز گشت.

این بار با مصرف یک مقدار پول در کمپیاین رئییس جمهور به معیینیت یک وزارت مقرر شد. حالا دیگر با تعداد زیاد سفارتخانه ها وهم افراد سرشناس آشنا شده بود و شهرتی هم بدست اورده بود. هنوز چند سالی  درین موقف بیشتر کار نکرده بود که انتخابات رئییس جمهوری فرا رسید و او از یک کاندید حمایت کرد و نهایتا در انتخابات به حیث معاون رئییس جمهور اشتراک کرده بود که پس از برنده شدن رئس جمهور او هم معاون رئیس جمهور شد. حالا او با تمام سفارت ها مستقیما

 در ارتباط است و هم راز و رمز برنده شدن در انتخابات را یاد گرفته است. او در نظر دارد در انتخابات پیشرو خود رابه حیث رئیس جمهور کاندید کند. او مطمئن است که برنده می شود.  

سید عبدالقادر رحیمی

31 جولای 2024 

آلمان

 

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شگوفه های امید

کلبهُ سرد و  تار  و  خاموشم

آمدی،  رنگِ  نوبهار    گرفت

در دلِ شب  نگاهِ خستهُ  من

نقشِ  پایانِ   انتظار   گرفت

 صُبحُدَم پنجهُ  طلایی   نور

 درِ شب را دو باره می بندد

مست و شادان میانِ باغ و چمن

 دُختِ میخک بناز  می خندد

 نرم و رقصان ز گوشهُ بامی

 بال و پر می کشد پرستویی

شاپَرَک  عاشقانه  می چرخد

 گردِ نسرین ویاس خوشبویی

 تو بمان در کنارِ من که دلم

 فارغ   از  نکهتِ  بهار  شود

 بوی عطرِ شگوفه های امید

اندرین   خانه  ماندگار  شود

 مریم نوروززاده هروی

5 قوس ۱۴۰۲ خورشیدی 

14دسامبر ۲۰۲۳ میلادی

 از مجموعهُ “پاییز”

 هلند.

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یک کسی هست ناز ما بخرد

 ما  کمی  از   زمانه   دل  گیریم

 بی تو ای درد وغصه می میریم

نه از  این  عمر    زندگی   دیدیم

نه  از  این   قوم  بندگی   دیدیم

 نه به مستی شکسته  ساغر می

 نه  به  امید ،  رسته  از  غم دی

نه  گذر   از   دل   سیاه   کردیم

سال ها  بی   ثمر   گناه   کردیم

کس  به  توفان  باد    دل  ندهد

دل   وابسته   بی   سبب   نرهد

 عالمی  درد   و    نا    بسامانی

مانده   از  تحفه   های   درمانی

 گر  هنر  از  دو  چشم  ما افتاد

 نا  سپاسی   شد  و  جفا  ا فتاد

 ما هوس  دیدگان  ، دل آ زاریم

 سکه   قلب   هر   دو   بازاریم

تشنه  ایم با  سراب ، هم خوییم

 بس که بشکسته ایم ،می موییم

خود نمودیم  و خود همی نالیم

سرمه در چشم  کور هم ، مالیم

یک کسی  هست  ناز  ما   بخرد

گنج   ویرانه    پر     بها   بخرد

 چاره کن   نان  ما   دو تا گردد

 رنج  نا   آدمی     دوا    گردد

محمد زرگرپور ( پرند )

31 جولای 2024  

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

ره روان راه عشق

هر شعرِمن غمین است، من شعر ترندارم

طوطیئِ  تلخ  کامم ،  شیر و  شکر ندارم

برقِ نگاهِ   چشمش ،  مسحور کرده ما را

بر رویِ  همچو ماهش ،  تابِ  نظر  ندارم

ما رهروانِ  عشقیم ، از  ترک سر  نترسیم

در  راهِ  عشق  بازی  ،  پروای   سر ندارم

عشق است شور ومستی، راز ونیازهستی

من  پاکباز  عشقم   ،  دیگر   هنر  ندارم

می سوزد  اندرونم   ، از   آتشِ   جدائی

افسرده تر بسوزم  ، لهب  و   شرر ندارم

نشنید  و آشنا  هم  ، فریادِ   خنجری  را

چشمِ   اُمید واری  ،   جایِ  دیگر  ندارم

شیخ مولوی خنجری

9 اسد 1403

چهاردهی – کابل – افغانستان

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مجلسِ امشب 

شام‌ و سحرم ماه  شبستان   من اینجاست

بلبل صفت مرغ خوش الحان من اینجاست

من  تازه   اگر  مطرب   این   ساز و‌ نوازم

در خلوت  دل  سرو  خرامان  من اینجاست

گر ساز  و‌  نواز   جلوه   کند   دل   برباید

زیرا که درین  بزم  هنر جان من  اینجاست

مستانه  اگر  رقص   کنم   عیب   مجوئید

چون موج  اثر کردهٔ  طوفان من  اینجاست

گر عشوه  کنم غمزه و‌ چون  شمع بسوزم

آتشکدهٔ  ناوک    مژگان    من    اینجاست

با  خندهٔ   مستانهٔ   خود   خوب   بجوشید

شهناز من آن طلعت دوران  من اینجاست

با غمزه  بگو  تا که  دل  از  دست  ندادم

سلطان جهان خورشید خوبان من اینجاست

این حور پری چهره  به  این  ناز  و  نوازش

گویا که همه  جملهٔ  حوران  من اینجاست

یارب  چقدر    گرم   کنم   مجلس  امشب

چون زهره جبین ماه درخشان من اینجاست

گر ظلمت شب  خنده  زند   تیره  کند  دل

این شمع ببر خورشید پنهان من  اینجاست

در  کوی  خرابات  چه کند  واعظ  مسکین

بازار بتان گل به   گلستان  من   اینجاست

ملا عبدالواحد واعظی

8 اسد 1403

هرات – افغانستان

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

رباعیات پریشان

ای دختر  کاکای  عزیزم  چه شدی

ازدردِ تو زرد وزار و پیرم  چه شدی

چون خواهرکم عزیز  و  نازم بودی

از رنج زمینگیر و  حزینم  چه شدی

******

چون خواهرمن عزیز  و  نازم  بودی

گاهی تو به  من  محرم  رازم بودی

دردی که کشیدی بخدا معلوم است

غمگین که بودم تو روحنوازم بودی

******

دیدار   ترا   هیچ    ندیدم   گل  من

رفتی و گلی  به  تو نچیدم  گل  من

افسوس ودریغ که رفتی ازعالم رنگ

من گوشه ی  انزوا  گزیدم   گل من

******

دنیا و جهان است به من تیره و تار

تا قصه ی من بودبه آن سنگ مزار

در خاک سیاه چگونه خفتی  خواهر

آمد  اجل  و ترا چسان  کرد   شکار

******

کو حوصله  تا شعر درازی  سازم

کس نیست که ورامحرم رازی سازم

از اندوه تو مریضی ام  افزون شد،

از واژه  و  شعر نی   نوازی  سازم

******

این دهر زبون  به  کس بقایی نکند

بر شاه  و گدا   هیچ   وفایی  نکند

هر کس  به  جهان آ مد  آخر  برود،

چون  مرگ   رسد ‌ کار  دوایی نکند

عبدالخالق تنها (کاشفی)

9 اسد 1403

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

جنگل! ز خاک برخیز…

جنگل ز خشکسالی از  شرم  خویش   تر شد

 بیزار از سکوت اش ، در   خواهش   تبر شد

 بر شاخه های خشک اش  بادی  گذر  نکرده

 مرغان آسمان  خوی   ننشسته  در گذر شد

 ابری بر  او   نپیچید  ،  اشکی  بر او  نبارید

چوب  درخت  هایش  ، در شهر  در بدر  شد

 جنگل تهی ز خود شد، برگ و بهار از او رفت

 روح بهار بخش اش ، تا مرد  ،  بی  ثمر شد

صحرای تشنه آمد ، جنگل  به   کام  او  رفت

نامی  نمانده   از  او ،  از  یاد  ها   بدر شد

 جنگل! ز  خاک  برخیز ،  با  اختران  در  آویز

 دفن و دوباره رستن، این قصه تازه  سر شد

 روح بهار  می نوش  ، از   عشق   پر جوانه

 ریشه به راه  افتاد ،  در خاک  در  سفر شد

آن سایه  های   پنهان  ،   در استتار   مهرت

خورشید  خوی  گشته ،  از عشق   راهبر شد

 اندیشه، ای  طراوت  ،   ای عشق ای نجابت

 سبزینه  جنگلی خیز ،  خواب  تو  بیشتر شد

فاروق فارانی

 دسمبر ۲۰۲۳

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

تردید

56 الف

 شمس در آیینه ء  خود دید  یک  درویش  را

گفت آیا شمس میبینم و یا خود  خویش  را ؟

 شمس  اگر  باشد  نگنجد  اندرین  آیینه  او

 من اگرباشم چه سازد عشق  خیراندیش را ؟

 شمس  اگر  باشد  نتابد  اینقدر   پر نور  او

 من اگر باشم ز دستش داده دیگر کیش  را

شمس اگر باشد بخوابد شب و تاریکی شود

 من  اگر باشم به  فردا  می کشانم  پیش را

 شمس اگرباشد چرا کم یابمش در روی خود

 من  اگر باشم به کم قسمت نمایم بیش را

 دست بر آیینه  بنهاد و دلش  را  سرد  دید

 دست بردل بردوگفتا وای وای این ریش را

شکیبا شمیم

 

 

 

 

 

 

تاریخ نشر : چهارشنبه 10 اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مکتوب وفا

دل به  گیسوی تو دادیم ، توکل به  وفا

ما به  دام  تو  فتادیم ، توکل  به   وفا!

محوِ دیدار  تو  جز  دربدری  نیست  بلد

واله در دشت و بلادیم  ، توکل به  وفا!

کاج  کهسار وفاییم ، قوی‌ ریشه  و سبز

ایمن از تندیِ  بادیم  ،  توکل   به وفا !

تو بر آن  عهد که  بستیم   نپاییدی  اگر

ما  بر آن عهد ستادیم  ،  توکل  به وفا!

شوخِ سنگین ‌دل ما مست بوَد ازمیِ ناز

ما که خود شیشه ‌نژادیم، توکل به  وفا!

گر حدیثی ز وفا هست درین  کینه‌  سرا

با همه حادثه  شادیم  ،   توکل  به  وفا!

درظلامی که خس ازدوست مشخص نشود

پا در این عرصه نهادیم ، توکل  به  وفا!

شیخ اگر  کرد   توکل  به  خدایش ، بکند

به وفا !  عاطفه ‌زادیم  ، توکل  به  وفا!

بهرِمکتوب همین اشکِ وفا کاتب ماست

خود که بی خطّ وسوادیم، توکل به وفا!

حکمت هروی

30 جولای 2024

ملبورن – آسترالیا