۲۴ ساعت

آرشیو فوریه, 2024

29 فوریه
۱ دیدگاه

ترجمانِ درد

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ترجمان درد

زنده گی این جا به جز هستی میان  درد  نیست

غیر رنج و غم به مردم  هیچ  دست آورد نیست

کس سخن ازحق نمی گوید ،عدالت مرده است

دادگر  حاکم  که  استمگر کند   پیگرد  ، نیست

از  فضای   سرد     یخبندان     امروزِ    وطن

دیگر آن مردی که حس مهرمی گسترد ، نیست

چون   زلیخاییم   مهر  یوسف   میهن  به  دل

کاندرین ره هیچ خوف از گرگ صحرا گرد نیست

هر که را  بینیم  در کشور دم   از  مردی  زند

گر همه مردند ، آیا  هیچ  کس نامرد نیست ؟

شعر   باش   ترجمان    درد     و آلام  وطن

شعر نبود  راستین  گر   ترجمان   درد نیست

محمد اسحاق ثنا

ونکوور – کانادا

۲۶ فبروری ۲۰۲۲

29 فوریه
۱ دیدگاه

استخاره !

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

استخاره  !

خیزابه‌ای   ز   سلسله‌ی  بی‌ کناره‌ام

درگیر  با  کشاکشِ   رنجِ  دوباره‌ام !

آغاز  من  به اوجِ  سما می‌خورد گره

گَردی ز  انفجارِ  دلِ  یک  ستاره‌ام !

بی‌شکوه در گداز  محبت  شوم  فنا

می‌سوزم و ز فرطِ صفا بی‌شراره‌ام!

گر ریشه استوار بوَد، از تبر چه باک

من ایمن از تباهی و رنج و تباره‌ام !

از  جنگل   سیاهِ   رقابت    رهیده‌ام

آزاده از تقابلِ « سود و خساره‌ام»!

چون جان پی بساط ِ تعلق نمی‌کَنم

در چشم برده‌گانِ هوس، نابکاره‌ام !

روزی بخیر نشئه ز  صهبای ما شوی

واعظ بوَد برای تو  این استخاره‌ام !

منزل  رسیدنم   نبوَد   جای  افتخار

گر همرهان پیاده روان، من سواره‌‌ام

قد می‌کشم به سایه‌ی زیبنده‌ی تو من

بی سایه‌ی نهال تو من بدقواره‌ام !

آموختم   به   بحرِ  معطّر   شناوری

بس در هوای زلف تو غرق نظاره‌ام!

دایم به وصف نرگس  دنباله‌ دارِ تو

دنبال واژه‌هایِ خوش و  استعاره‌ام !

(حکمت) یکی‌ست توده‌ی اقوام در نهاد

پشتون و  نیز  اُزبکم و هم هزاره‌‌ام !

حکمت « هروی »

ملبورن – استرالیا

29 فوریه
۱ دیدگاه

چرا ؟

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

چرا ؟

چرا ؟ دردی  که  دادی  باز  دادی

چرا ؟  همراه   غم   پرواز    دادی

چرا ؟ اشکم نمودی پاک از چشم

چرا ؟   دستم  گرفتی  ناز   دادی

چرا ؟  با غم   دلم  طوفان  کردی

چرا ؟  هر  درب  دل  را  باز  کردی

چرا ؟ بهیوده می گشتی به راهم

چرا ؟  بر کوچه ی  دل ساز کردی

چرا ؟  دردی  به دل دادی و رفتی

چرا ؟  این غم به دل همراز کردی

چرا؟  هر شب  نمودی  راز  بر دل

چرا ؟  در دام  فگندیش  ناز کردی

چرا ؟  سنگی زدی  بر درب قلبش

چرا ( شکیلا) را با غم همراز کردی

شکیلا( نوید )

جوزا ۱۴۰۰ خورشیدی

29 فوریه
۱ دیدگاه

باسوگواران …

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

با نشر غزلی زیبایی  از زنده یاد استاد محمد شاه واصف باختری ، شاعر وارسته،

نویسنده ء چیره دست ، پژوهشگر توانا و ادیب  فرزانه ای از  سرزمین  مولانا ،

یاد آن آن عزیز را گرامی میداریم ،

روحش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.

 با سوگواران…

ز  شهر  فجر  پیام  آوری  ظهور  نکرد

چریک   نور   ز  مرز  افق  عبور  نکرد

دگر  نداشت   توان  ستیز  مرغ  اسیر

مگو به  پنجره  ها حمله از  غرور نکرد

دلم    جزیره   متروک   آرزو  ها   شد

مسافری  گذر  از  آن  دیار  دور  نکرد

روایتیست  ز  سنگ  صبور  در  گیتی

کسی حکایت  ازین شیشه صبور نکرد

تنور سرکش سوگ جوانه هاست دلم

که نسل هیمه چرا شکوه از تنور نکرد

شهید  من  چه  کنم  دشنه  یتیم ترا

دگر کسی گذر از کوچه  باغ نور نکرد

منم سیاه  ترین سطر  دفتر هستی

خوشا کسی که چنین سطر را مرور نکرد

واصف باختری

28 فوریه
۳دیدگاه

لیل و نهارِ عمر

تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

لیل و نهار عمر

روزیکـه نیـســت یـادوطـن ، درگـذار عـمـر

آنــروز هـرگـزم  نـبــود ،  در شـمــار عـمــر

فـرصت غـنـیـمت است وبزودی، مـیگـذرد

چشمـی بهـم زنیـم گـذراست،روزگار عـمـر

ای خـائــنــان کـشــور افــغـــان سـتــان مــا

خـون یـتـیـم وبـیـوه خورید،لیـل ونهارعـمر

اشــرف غــنـی وکــرزی وبـاقـی ظـالـمــان

چـورکــرده انـد طــورعـیـان گـلعـذار عـمـر

بــا رفـتــن هــمــه،از ایــن دهـــر بـی بـقـــا

غـافــل مـبـاش زود گـذراست، شام تارعـمر

هــرروزِعـمـرکـه مـیگـذرد، بـا سـرور و غـم

بـرگـی بـود که مـی فـتـد، از شــاخـسار عـمـر

کن حیدری توصرف بخـدمت،حیات خویش

ایـن هــم بـود رضـای خــدا،در بـهــار عـمـر

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۲۷  فبروری  ۲۰۲۴

سدنی – آسترالیا

28 فوریه
۲دیدگاه

لعلِ آتشین

تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 

لعلِ آتشین

 ز لعل آتشیـن ات لذتِ قنـــد  و عسل گیرم

ز هـر بیتِ  نگاهت  معنـی  حسنِ غزل گیرم 

میان خوب رویان  من   خیالاتت   بغل گیرم

کنــارت  عمرِ  خضر  و  نوح را  حد اقل گیرم

تمامِ مشکلاتِ  زندگی  بر  خویش حل گیرم

————————————-

سپهرِ سبزِ عشق و مذهب و ایمان من باشی 

ادبگاه  معـانی ، مجلس ی  عرفان  من باشی 

فدایت میشوم روح و  روان و  جان من باشی 

طبیب و دارو و هم نسخه و درمان من باشی 

تـــرا  با  چـار  دین   آسمانـی   مستدل  گیرم

————————————

خریـدار تو هستم   نازنین  ،  عالم  تباهِ  من 

قیامت هم اگر  قایــم  شود سویت نگاهِ من

جهان روشن شد از فیض جمـالت پادشاهِ من

دلم را  برده ی  آخــــــــر کجاست   اشتباهِ من 

به جانِ دشمنانت  لشـکرِ  جنگِ   جمل  گیرم

————————————-

قدم بگذار روی سینه ام ای شوخ دوران کن 

لبانم را نمک پرورده ی  لعــلِ   سخندان کن 

تو اسمم  را مسمـا   امپراطورِ  بدخشان کن 

خزانِ  زندگی  را  جوششِ  فصلِ  بهاران کن 

نشد  آخ ر تـــرا  با عـذر ، از  بین الملل گیرم

———————————–

دو پایم بشکنی با سینه می آیم به سوی تو 

دو دستم بشکنی با دیده می آیم به سوی تو 

سـرم را بشکنی پیچیده می آیم به سوی تو

دلـم را بشکنی نالیده  می آیم  به سوی تو 

کـه من نورِ  محبت  را ، ز  احـکام  ازل گیرم 

————————————

دمی با تو اگر باشم کنـد این  زندگی شادم 

تصنع نیست با سـوز و گـداز عشق هم زادم

که من درجان نثاری صد پدر مجنون و فرهادم

اگر چه شیخ و صـوفی و  ملایان کرد ایرادم

هـزاران بــار  دیگر  اعتنا  از  نیک عمل گیرم

————————————-

به قدر هر دوعالم گر نباشی دردم افزون به

زمینِ دیده ام بـــدو ن تو افتـاده در خون به 

شوی هـر روز از  روز گر عاشق تر افزون به

تو باشی هست دنیا گر نباشی مرگ اکنون به

نباشد راه  صحرا  دامن  کـوه و  کتل  گیرم

————————————

صـدای سینه ام در  آسمان  پـژواک میگردد

دلم با جلوه هـای عشق تو  ا فلاک  میگردد

سرم در هر قـدم در پیش پایت خاک میگردد

گناهی این دو  روزه  عمر آخـــر پاک میگردد

که من محمودم و برخویش مرگ بی اجل گیرم


احمد_محمود_امپراطور 

جمعه ۱۳ اسد ۱۳۹۶ آفتابی 

که برابر میشود به ۰۴ اگست ۲۰۱۷ ترسایی

 

 

28 فوریه
۱ دیدگاه

تقویم وفا

تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

تقویم وفا

صد بار فتادم من  و  برخاستم از نو !

خیزابم  و هر سلسله  برپاستم از نو !

از تیغ خسان نیست درین بیشه  مرا بیم

پاینده  و با ریشه  و پیداستم  از نو !

با عشق تو  بی‌ منّتِ  انفاسِ  مسیحا

در هر نفس آزاده  و احیاستم  از نو !

در برگه‌ی تقویمِ وفا نیست غمِ فصل

با  گلشنِ  پاییز  تو  شیداستم از نو !

تکرار در  آدابِ  وفا  نیک  بوَد  نیک !

اوخواست زمن بوسه ومن خواستم  از نو !

هر چند که هر شوخِ دلاراست دل ‌آزار

من محوِ یکی شوخِ  دلاراستم  از نو !

این شیشه‌ی صهبای کهن کانِ فسون است

ناگشته تهی، تشنه‌ی صهباستم، از نو !

در  ظلمتِ  بن ‌بستِ خرافات نخوابم

بیدار تر  اندر  پیِ  معناستم  از نو !

ازخامه‌ی من، پخته کنون دُرّ دری ریخت

من خاطره‌ی بلخ و هریواستم از نو !

مأیوس نگردیده‌ام از حادثه‌ (حکمت)

صدبار فتادم  من و برخاستم از نو !

تمیم حکمت ( هروی )

ملبورن – آسترالیا

 

28 فوریه
۴دیدگاه

مخمسی بر غزل حضرت ابوالمعانی بیدل (رح)

تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مخمسی برغزل حضرت ابوالمعانی بیدل .
مطلع غزل:
“پی اشک من ندانم به کجا رسیده باشد
زپیت دویدنی داشت برهی چکیده باشد”

زلال ِ اشک !

دلم از فــراق  حسنت , چـه بسـا  تپیده بـا شـد

 سحری کــه جلــوۀ تو  ز قضــا  نــدیـده بـا شـد

چقـدر  زلال  اشکــم  برخــم  دویـــده  بـــا شـــد

 پی اشک من ندانم  به  کجــا رسیــده بــا شــد

 زپیـت دویدنی داشــت  برهــی چکیده با شـد

 به هــوای  آستــا نــت چو  شــراردل   تپیــد ن

 بـامیـد  وصـل  رویــت بـه صـد  آرزو دویــدن

 چقـدر شکسته بـا یـد به حــریــم تو رسیــد ن

  تب وتــاب مو ج  باید  ز غــرور بحــر دیــدن

 چه رسد به حالم آنکـس که تــرا ندیده با شـد

 همه دم نوای عاشق زفیوض سوزوساز اسـت

 سرعاشقــان راهت به سجـود ود رنمــازاست

زبهـار الفتــی تــو گـل بنـده گی  نـیــاز اســت

 به چمن زخون بسمل همه جــا بهـار ناز اسـت

 د م تیــغ آن تـبـسم رگ گـل بـــریــده بــا شـــد

زخمار عـیش و مستی نـرسی به قــرب جـانـان

تــا نـشد دلت شکسته , بـه سـلــوک راه دوران

خون دل فشـاند بایـد, همـه شب چوگل, بدامـا ن

زطــریق شمع غــافــل مگــذر در ایــن بیـا بـان

مــژه آب ده زخـــاری  کـه بــه پـا خلیـده با شـد

عـاشـقی بهــار زیــبــا و هـــوای دلپسنــد اســت

دل عاشقــان بسمل به هـــزار , پـرده بنـد اسـت

نـروی بسوی عشقی, که رهش پـراز گزند اسـت

به دمــاغ دعـوی عشق ســر بوالهوس بلــنـد است

مگـر از دکــان قصـاب, جگـری خــریـده با شــد

زندگی گهی چوگل است, گهی هم به رنج وسختی 

نتــوان کســی  رهیدن ز  شـــــرار تـیــــره بـخـتــی

چــه بساط نـاتــوا نـی, یـا نشا ط وعیـش ومستی

چـه بلنـدی و چه پستی چه عـدم چه ملک هستی

نشنیــده ایــم جـــایی کـه کــس آرمیــــده با شـــد

بشگـفـد (عـزیـزه) چــون گـل ز لطـافـت گما نش

دل و دیـــده ام  مــنـــور, زفــــروغ آســتـــا نــش

می دهــد حـیـات دیگــر مـهـر والفــت عیـا نـش

بـه هـــزار پـــرده( بـیـدل) زدهــان بــی نشـانــش

سخنـــی شنیـــده ام مــن کـــه کسی نــدیــده با شــد

عزیزه عنایت 

28 فوریه
۳دیدگاه

خریدار

تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

خریدار

یین من و معشوق نه سقف است نه دیوار

تا خانه ء  همسایه  که  این فاصله بسیار

آیینه   گرفتم   که   رخ    خویش   ببینم

دیدم  که  در    آیینه   رخ   یار    پدیدار

در شهر یکی عشق به خود  داشته جویم

بر پشت به خود کرده دلم  نیست طلبگار

بازار   پر  از  جنس  و  یکی   را  نپسندم

دنبال   همانم   که    نیاید    سر    بازار

لب  تشنه   عطشناک   لب   بحر  نشینم

آن گل که کند رفع عطش نیست  به گلزار

دل خنده زند بر من و گوید که در این جاست

جان  نقد  بده  هستی  اگر  خوب خریدار

شکیبا شمیم 

28 فوریه
۱ دیدگاه

گله ی بیهوده

تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مَخفی بَدَخشی

زنده یاد بیگم نسب ملقب به مخفی بدخشی یکی از غزلسرایان شناخته شده کشور بود که در سال ۱۲۵۵ خورشیدی در روستای قره قوری ارگو فیض آباد ولایت بدخشان بدنیا آمد، پدرش میرمحمود شاه بدخشی مشهور به میر محمود عاجز  و برادرانش میر محمد غمگین و میر سهراب سودا همچنان شاعر بودند و گفته شده که اشعار  شان تحت عنوان لعل پاره ها در مجله وقت کابل به چاپ رسیده است  و کتابی هم بنام چارباغ منسوب به پدرش میباشد. مرحومه بانو مخفی بدخشی از سن ۱۶ سالگی به سرودن شعر آغاز نمود که اشعارش از پختگی خاصی برخورد است .

او سالها در قندهار و کابل زندگی کرد و سرانجام در سال ۱۳۴۲ خورشیدی به سن ۸۷ سالگی وفات یافت ، روحش شاد ویادش گرامی باد        

اینهم غزلی از این شاعر گرانمایه تقدیم شما باد.

گله ی بیهوده

دلدار بود  همدم و  هم  خانه ام امروز

نازد به  فلک  کلبه ی  ویرانه ام امروز

حاجت به می و ساغر و  پیمانه ندارم

ار گردش چشمان تو  مستانه ام امروز

در پای  دلم  زلفِ   چلیپات   بود    دام

آن  خالِ بنا   گوش  بود  دانه ام امروز

یک عمر نهان بود غمت در دل و جانم

مشهورِ زن و مرد شد افسانه ام امروز

عشقِ صنمی در دلم افتاده چو صنعان

از کعبه برد  جانب  بت  خانه ام امروز

مشاطه  جدا  کرد  دلم  از  خم  زلفت

باشد گله ی بیهوده با شانه ام امروز

(مخفی) تن و جان در قدم یار فشاند

این صبر تو و  این دل دیوانه ام امروز

مخفی بدخشی

27 فوریه
۱ دیدگاه

حالم پریشان کرده ای

تاریخ نشر : سه شنبه ۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۷ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 

حالم پریشان کرده ای

 ای ستـمـگر از غمت، حالم پریشان کرده ای

خـانه صـبـر و   قرارم ، سخت ویران کرده ای

 شـب به  بالـیـنـم  بیـا ، پرسـان حال من بکن

 چون زعشق خویش مارا زار و حیران کرده ای

 آن گل پـر رنگ و عطـری در بهـار دل که باز

 عندلـیـب آسـا مـرا، از عشق  نالان کـرده ای

 داد از دسـت جـدایی، میکشـم آه هـر نفـس

 کـز غـمـت ما را قـرین، آه و افغان کـرده ای

 از فـراق روی تو، دیـریـسـت  ای لـیـلی من

 کـوی «ایـمـاق» حزین را، در بیابان کرده ای

داکتر فیض الله ایماق

این شعر درسال ۱۳۳۶ خورشیدی نیز در روزنامه 

فاریات در میمنه نشر شده بود ، زمانی که که 

شاعر گرامی در صنف ۸ مکتب متوسطه

ابن سینای کابل بودند.

از : مجموعه سوز دل

27 فوریه
۱ دیدگاه

طراوتِ شبو

تاریخ نشر : سه شنبه ۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۷ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

زنده یاد دکتور حمیرا نکهت دستگیر زاده ، یکی از شاعران  و غزل سرایان  خوش کلام کشور بود که بتاریخ ۱۳ سنبله (شهریور) ۱۳۹۹ به سن ۶۰ سالگی  نسبت مریضی سرطان در کشور شاهی هالند جان به جان آفرین سپرد و رخ در نقاب خاک کشید. روحش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.  اینک غزلی را از این عزیز سفر کرده برگزدیدم که تقدیم شما عزیزان می گردد.

سرپرست سایت ۲۴ ساعت

 

طراوت شبو

در باغ تا طراوت  شبو شکست و  ریخت
پرواز در دو بال پرستو شکست و  ریخت
از   تند   باد   حادثه   سرو   امید  رست
اما به حیله های دو پهلو شکست و ریخت
هیزم   فروش  دور   تظاهر   برنده  شد
اندام باغ  از  طمع  او  شکست و ریخت
این شهر در  کشاکش  اندوه  زنده  ماند
هرچند آفتاب دراین جو شکست و ریخت
در  کوچه ها دوباره  کسی  برش*  میزند
چینی روز های که بیتو  شکست و ریخت
پرواز  مادنیست   به  خاطر   سپار  هان
هر چند بال های  پرستو شکست و ریخت

حمیرا نکهت دستگیر زاده

27 فوریه
۱ دیدگاه

رسالهء موسیقی درمانی با نقد و نظر ماریا دارو

تاریخ نشر : سه شنبه ۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۷ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رساله موسیقی درمانی

م

محترمه ماریا دارو

نقد ونظر ماریا دارو :

 دوستان گرانقدرازپیشرفت علم و فرھنگ دوره ھای تاریخی کشورآگاھی دارند وچندی قبل بنده کتابی را ازدست اخلاص جناب محترم استاد عبدالرحمن «فریدون» سلجوقی اثرگران بھای جناب محترم نصرالدین سلجوقی را بدست آوردم وازآن کتاب پرمحتوا خیلی فیض بردم؛ اکنون جناب محترم نصرالدین سلجوقی کتاب رساله موسیقی درمانی نوشته ی وتالیف ذیقمیت خواجه عبدالرحمن غزنوی بن سیف الدین غزنوی یکی ازدانشمندان قرن دھم را که اندکی پس از عصرتیموریان تحریروبا معرفی مقامات و پرده ھای موسیقی پرداخته بود وبیان خاصیت درمانی علم موسیقی را دررفع بعضی امراض شرح نموده است ؛ برایم ارسال داشته اند. با سپاس ازجناب محترم نصرالدین سلجوقی باید از دو شخصیت واستادان دیگرخاندان سلجوقی ھریک جناب محترم محمد ارشد بھزاد سلجوقی و برادرشان جناب محترم استاد عبدالرحمن « فریدون » سلجوقی نیز تشکر بدارم که این دو برادرارجمند وھنرمند فرزندان شاعر وعالم بزرگ مرحوم فکری سلجوقی میباشند.این رساله که درطی «٣۴» صفحه با انگشتان ھنرآفرین جناب محمد ارشد بھزاد سلجوقی تمام آلات موسیقی را با سبک استاد ھنر؛ کمال الدین بھزاد ھروی نقاشی و با خطاطی انگشتان ھنرور استاد عبدالرحمن فریدون سلجوقی زیب وزینت یافته است. کاپی ھای رنگه این اثر بخاطر بدست نشرسپرده میشود که درمتن ومحتوای آن معلومات بیشتر در رابطه موسیقی و درمان بعضی بیماری ارائه گردیده است. درسدَه ھای پیشین با چاپ سنگی درایران بنشررسیده ودرموزیم شورای اسلامی ایران محفوظ میباشد. دربخشی ازاین رساله پیرامون دستگاه ھا ومقام ھای موسیقی و علاوه نموده پرده ھا وتقسیم مقام ھا به شعب مختلف ازجمله اصفھان یاد شده ؛ که خاطره من« نصرالدین سلجوقی» درمورد یک مصاحبه ء روزنامه قدس به شماره ( ٣٠۶٢) که محمد رحیم خوشنواز یکی از رباب نوازان مشھور ھرات درسال (١٣٧٧) ش – در مشھد انجام شده بود؛ در ذھنم تداعی بخشید. و متن مصاحبه را من « نصرالدین سلجوقی» به عنوان ماخذ درکتاب موسیقی ھرات نشر نمودم. درآن مصاحبه در باره دستگاه ھای موسیقی وتقسیم بندی ان در افغانستان پرسیده شده بود.                                               

 درپاسخ « موسیقی افغانستان گام ھای متنوع دارد. مصطلع است که موسیقی افغانستان ازدو جنس مذکرومونث (بیروی) و به موسیقی مذکر (یمن) میگویند. ازاختلاط این دوموسیقی؛ دستگاه موسیقی افغانستان شاخته میشود». ھمچنان او ازنت ھای ملتانی که معادل اصفھانی می باشد مانند بیلو (ھمایون) بیرو (چارگاه) بیروی (شور) دشتی (نوا) وپوری (ماھور) وغیره بحث مفصل درمصاحبه خوانده بودم. ھمچنان امیرجان خوشنواز نیز دراین زمینه معلومات مفصل برای پروفیسورجان بیلی دررفت وآمد ھایش درھرات ارائه کرده است.   

اهمیت دیگر این رساله بحثی از فواید علم موسیقی برای داکتران و یا اطبا و حکما اختصاص داده شده است ؛ میباشد.   

ساخت ادوات موسیقی را ( عود) به فیثاغورث نسبت داده شده که این عود را بر ھفت پرده (مقام) وضع نموده وبعد ازوی شاگردانش یک پرده دیگر بر آن افزودند. دردور اول چھار پرده دیگر برھشت پرده افزوده شده است.                           

 نویسنده بعد از یادآوری مختصر از تاریخچه موسیقی؛ از دوازده مقام و سپس از بیست و چھار مقام دیگر مطالبی را تحریر نمود که دو شعبه را به یک مقام اختصاص داده است.                                                                            

 قابل یاد آوریست که نویسنده دوازده مقام موسیقی را به نقل قول ازمولانا کوکبی و دیگراستادان علم موسیقی به نظم آورده است. ھرمقام ودوشعبه یک آھنگ نامیده میشود. سپس به بانگ ھای موسیقی اشاره شده است.     

چون کتاب مذکور در حوزهء موسیقی درمانی نگارش گردیده است ؛ جایگاه خاص برای اطبا و حکما دارد. 

بعضی ازعلما ومحققین اختراع موسیقی وآلات آنرا به فیثاغورث منسوب دانسته اند وگویند که ذوات و تارمخصوص رود را ازجنس سه تار ودوتار اختراع کرده است واما نظریات و اختراعات کسی دگری بعد ازفیثاغورث درایجاد آلات موسیقی اھمیت بیشتر دارد؛ آن شخصیت گرانقدر ابونصر فارابی است.              

ابونصرفارابی عالم زبر دست موسیقی بود تالیفاتی زیادی در زمینه دارد و آلاتی را نیز در عالم موسیقی اختراع کرده است                                                    

ٌمثلا غیچک را از نو آوری ھای ابو نصر فارابی میدانند و همچنان وی را مخترع «قانون» نامیده اند. او درسال ٣٣٩ ق – به معلم ثانی مشھورگردید زیرا در ریاضیات؛ موسیقی و طب اطلاعات بسیار مھم را تالیف و به دوستداران علم طب و موسیقی پیشکش نموده است. با انکه بنده « راقم این سطور» ماریا دارو ازھنر موسیقی معلومات ندارم مگر با مطالعه این رساله ی زیبا وجامع که تشریح تاریخ ومبدا پیدایش و مخترع نوع آلات موسیقی را بیان میکند؛ معلومات مفید بدست آوردم ومستفید شدم. از آلاتی و علمای موسیقی که دراین رساله با اھمیت نام برده شده است ؛ مشت نمونه خروار تذکر داده میشود.                                            

 مخترع غیچک معلم ثانی « ابونصر فارابی میباشد. موسیقی نظربه سایر ھنرھای  تاثیرگذار میباشد. یونانی ھا می نویسند که زیبا براحساسات وروان انسان شدیدا امرای قدیم آریایی ھنگام که برخوان می نشستند؛ دسته ی از نوازندگان وخنیاگران به رامش گری ورقص میپرداختند. تا جایکه تصاویر رنگی بامیان وھیکل ھای ھده وکاپیسا معلوم میشود؛ موسیقی درعھد کوشانی ھا به حد اعلای پیشرفت خود رسیده بود وتاریخ انکشاف آن به دوھزار سال قبل میرسد. گویند که برخی از ادوات موسیقی؛ طورمثال : توله؛ رباب؛ برط؛ سھ تار وطنبوردرقرن دوم میلادی ازناحیه باختراز راه سین کیانگ وحوزه طارم درخاک چین منتشرشده است.       

 درھمین وقت موسیقی درخدمت آئین بودایی استخدام میشود.آلات موسیقی واستادان نوازنده آن : ابونصرفارابی درغیچک ؛ فرخی سیستانی درچنگ و رود که ھردو را با مھارت مینواخت؛ محمد برطی دراین فن استاد بود؛ وی ازندیمان مسعود غزنوی به شمارمیرفت. ابن سینای بلخی درموسیقی ید طولائی داشت. خواجه عبدالقادرعودی کنز الاحان که اھل مزرعه بود ودرسال٨٧٣ ق- درھرات در گذشت. ھنر وی موجب حیرت موسیقی شناسان روزگار بود.                        

ھمچنان خاجه محمود شھابی ھروی ؛ قاسم قانونی؛ حافظ باباخانی؛ مولانا بنایی ملک الشعرای محد شیبانی درموسیقی مھارت خاص داشتند.                           

آلاتِ موسیقی :

ارغنون؛ ارغنون ماخذ ازکلمه یونانی وازجمله بزرگترین سازھا درجھان است که مختص به مسیحیان میباشد اما مولانا از دم وبازدم ارغنون تعبیرعرفانی دارد مثال:                                                                                               

 ھیچ  کس  را  خود   ز آدم  تا کنون

 کی به دست آوازھم چون ارغنون

 پس  عدم  گردم  ؛   عدم   ؛   چون

  ازغنون   گویدم  کانا الیه  راجعون

و یا شمس تبریزی چنین سروده است:

 از عشق تو گشتم  ارغنون  عالم

 وز  زخمه  تو ناس  شده   احوالم

 مانندهء چنگ شده ھمه  اشکالم

 ھر پرده که می زنی مرا؛ می نالم

 افلاطون در جمھریت آنرا سازی دارای سیم و وتر بسیار معرفی کرده است ھم چنان فرانسیس بیکن منطق خودرا ارغنون جدید نامیده وانرا به افلاطون نسبت میدھد.                                                                                              

 بیا مطرب ان نای را کن به دست

 کز   او   ارغنون   یونان  شکست

امیر خسرو دھلی میگوید:

چو رود باربد این نغمه  پرداخت

 نکیسا ارغنون خویش بنواخت

(مغنی) مغنی یکی از آلات زھی؛ شبیه قانون وسنتور میباشد. این اله موسیقی در دوره اسلامی در اصفھان ساخته شده است. (رباب) از آلات رشته ای (مھتزه) کمانی؛ تلفظ آن درلغت با فتح اول ( رباب بر وزن صواب) ثبت شده است. پنج ھزارسال قبل ازمیلاد مسیح درعصر راوانا اختراع شد و پادشاه سیلان رباب را  از مأخذ سلطان Rawan Astron راون استرون معرفی نمود است.                        

رباب با اشکال مختلف ذکرشده است. فارابی در تحقیقاتش درباره گام رباب دو سیمه با کلمهء بیضی شکل کشکول مانند لعراب شمال افریقا و اسپانیه دانسته است. مولانای بزرگ رباب این سازسالخورده ؛ شورانگیز؛ با نوای جانبخش؛ با مستی آفرینی و روان بخش بصورت وبا صورت اثرناکش درادبیات ما سیمای شناسایی دارد. مولانای بلخ از نواز آن به قلق روحی می آید و صدای گشاده شدن بھشت را می شنود و نعره آن به منزله فریاد اشک چشم وجگرھای کباب می پندارد. در سماع عارفانه سوخته دل؛ رباب غوغا گراست که عارف را به جلسه می کشاند و به بیخودی میبرد ومست میسازد؛ این مولاناست که میگوید:                            

 ھیچ  می داند چه  می گوید رباب

 زاشک چشم و از جگر ھای کباب

 پوستی ام دور مانده من ز گوشت

 چون  ننالم  در  فراغ و  در  عذاب

 چنبرش گوید بدم من  شاخ سبز

 زین من بشکست و بدرید  آن رکاب

 بانگ ھا ھمچو جرس  در کاروان

 یا چو رعد  وقت  شیران  سحاب

 ای  مسافر  دل   منه  بر  منزلی

 که  شوی خسته  به  وقت اجتناب

 ( بربط ) نوع ازسازھا می باشد که درمعرب بریت از ذوات الاوتار( سازھای زھی ) گفته شده است. مانند عود دربغل گرفته میشود.                                   

ابن سینای دانشمند بلخی دربخش ریاضیات شفابخش بحثی درمورد موسیقی دارد.از نام بردن از ساز ھای زھی که سیم دستان و پرده داشته وبا زخمه یا مظرب به صدا در میآید به بربط اشاره می کند وازسخنان او برمی اید که بربط زمان سامانیان ( خسرو و پرویز ) چھار سیمه بوده است.                                 

درمتون فارسی ازسده سوم ھجری کلمه عود جای بربط را گرفته است. زیرا نفوذ زبان عربی کم کم جای خودرا در ایران باز نموده است اما شعرا و نویسندگان بربط را درآثار بکار میبرند؛ چنانچه سعدی شیرازی میفرماید:                        

 چو     آھنگ   بربط    بود    مستقیم

 کی از دست مطرب خورد گوشمال

 وگر ھر  که   بربط   گرفتی  بدست

قفا خوردی از دست  مردم  چو  دف

 خواجه حافظ شیرازی نیز گفته است :

 نشاندند مطرب به  ھر برزنی

 آغنی  سرایی   و  بربط  زنی

 بیا ساقی از باده  پرکن بطی

مغنی   کجایی   بزن   بربطی

 ( قیچک ) قیچک یکی ازسازھای کھن درموسیقی قدیم مطرح بوده است. واژه ترکی بوده و به معنی آواز؛ گریه و یا فریاد گلو درمتون پشین ثبت گردیده است. نویسندگان کتب موسیقی از ان به نوعی کمانچه تعبیر نموده اند. حتی در دپوره مغل و تیموریان از سازھای مجلسی ( کمانه ای) محسوب شده است.                 

 ( طنبور یا تنبور ) طنبور ازخانواده سه تار « سه سیمه ھا» بوده و در تاریخ گذشته مشاھده میشود که در دوره ساسانیان درمیان اعراب نیز درایام بت پرستی رایج بوده است.                                                                                   

(عود) عود درلغت چوبی است سیاه رنگ که به جھت بخور ومعطر نمودن ھا بسوزانند. این از الات زھی دوات الاوتار از قدیمی ترین آلات موسیقی در نقاط مختلف جھان موجود؛ شناخته شده است.                                                    

( کمانچه ) یک نوع سازی است که با کمان نواخته میشود .کمانچه در قرن سیزده و چھاردھم میلادی به شکل کاسه نیم کروی شکل وپایه آھنی نوک تیز ؛ در خاور میانه مورد استفاده قرار داشت.                                                                

( قانون ) آلهء میباشد به شکل مثلث و مانند ساعد با سطحی مجرد ( تنھا) که دارای ھفتاد و دو وتر میباشد گاھی از روده وگاھی ھم ازسیم ساخته میشود.قانون در کشور ھای اسلامی از قدیم الایام با نام ھای مختلف موجود بوده لاکن کم وبیش تغییر در شکل ظاھری ان مشاھده شده است. اختراع این ساز را به افلاطون و یا برخی به فارابی منتسب داشته اند.                                                            

 قانون پس از اشتھار درکشور ھای عربی درحدود قرن دوازدھم ازطریق اندلس به اروپا انتقال یافته است. حافظ در مورد قانون چنین گفته است:                          

 خدا   محتسب  ما  را  به  فریاد  دف  و  نی بخش

 که سازشرع ازین افسانه بی قانون نخواھد شد

 ( دف یا دایره) یک واژه عبری است معنی کوبیدن را میدھد. یکی از آلات کوبی وضربی میباشد که به دایره مشھور گردیده است. درتمام جھان مروج میباشد. ساختمان وابعاد ھای دف یا دایره دراین رساله موسیقی به خوبی معرفی شده است.

(چنگ) از کھن ترین الات رشتھ ای میباشد وبا سر انگشت نواخته میشود

می گفت که تو درچنک منی

 من   ساختمت  چونت  نزنم

 من چنگ تو ام برھر رگ من

 تو  زخمه  زنی  من تن تننم

 حاصل  تو  ز  من  دل  نکنی

 دل نیست مرا من خود چه کنم

 « شعراز مولانا غزلیات شمس»

رودکی  بر گرفت  و نواخت

 باده اند؛ کوسرود انداخت

« رودکی »

 وقت سحر است خیز ای مایه ناز

 نرمک نرمک  باده  خور چنگ نواز

 « خیام »

 در ختم از تمام دوستداران موسیقی و طبابت خواھشمندم این رساله زیبا را مطالعه بدارند و ھمچنان برای محترم نصرالدین سلجوقی؛ محترم محمد ارشد بھزاد سلجوقی ومحترم استاد عبدالرحمن فریدون سلجوقی که در این رساله زحمات زیاد را متقبل شدند وبا چنین زیبایی درخطاطی ونقاشی و جمع اوری مطالب تاریخی اقدام کرده اند از خداوند منان عمر با صحت و سلامتی وسعادت تمنا میدارم.                     

با حرمت

 ماریا دارو

 تاریخ ٢۵ فبروری سال ٢٠٢۴

26 فوریه
۳دیدگاه

بزم دل ها

تاریخ نشر: دوشنبه ۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۶ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بزم دل ها

کسی می آید آخر طرحِ تیزِ تیشه  می آرد

برای کنده کاری کُنده ی  اندیشه  می آرد

کسی سرمی رسد ازقلبِ سنگ آیینه می سازد

به دستش کوهِ از نورو شعاعِ شیشه می آرد

کسی با آفتابِ دست  می آید،  زباغِ شب

سمومِ تیره گی ها را برون ازریشه می آرد

کسی آید که از موجِ صدایش کوهِ دل لرزد

بسانِ شیرِغرّان امنیت  در بیشه  می آرد

کسی در بزمِ دل  ها  آید و  هر مبتدیی را

به شعرِ نا تمامِ خویش شاعرپیشه می آرد

علی احمد زرگرپور

۱۰ حمل ۱۳۹۷ خورشیدی

26 فوریه
۱ دیدگاه

جرقه های آهِ من

تاریخ نشر: دوشنبه ۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۶ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

اینک یادی میکنیم از زنده یاد  بانو نادیا انجمن شاعر جوانی که در سن ۲۵ سالگی

قربانی خشونت های خانوادگی و زن ستیزانه شد و جان عزیزش را از دست داد.

روحش شاد ،یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.

جرقه های آهِ من

شب است و شعر می زند شرر به لحظه های من

ز شوق شانه  می کشد به رشته صدای من

چه آتشی است و اعجب که آب می دهد مرا

و عطر  روح   می دمد   به  پیکر   هوای   من

ندانم    از   کدام  کوه  ،     کدام    کوهِ    آرزو

نسیم  تازه  می وزد  به   فصل  انتهای   من

ز ابر  نور   می رسد   چنان   زلال    روشنی

که نیست حاجتی دگر به اشک های های من

جرقه  های  آه   من   ستاره  ریز   می شود

به عرض  لانه  می کند   کبوتر ِ  دعای   من

سرشک بیخودانه ام به خط خطی کتاب او

نگاه کن چه  بی بهانه  می چکد  خدای من

ز حرف حرف   دفتر ،  ز واژه واژه   محشری

قیامتی  رسیده     از سکوت   دیر  پای  من

مخر ، مدر ، حریرو همی مرا  که  خوشترم

به شب که شعر میزند شرر  به   لحظه های من

نادیا انجمن

هرات – افغانستان

26 فوریه
۱ دیدگاه

حس تو را دارم

تاریخ نشر: دوشنبه ۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۶ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

حس تو را دارم

این سحرگاه میان نصفِ اخیر شب، سوژه‌ای در میان خواب روح من را در عالم رؤیا از جنس عشق در خود پیچید. فکر کردم در این سپیده‌دم شاید کابوسی‌دیده باشم، اما هرگز! هرگز! کابوس، بختک نبود. چشمِ درون من به زیبای ای می‌نگریست که هیچگاه در جغرافیایی زیبای طبیعت برای من شورانگیز نبود. هیجانِ گسترده استراتژیکِ وجود من را گرفته بود. از پنجره به کیهانِ بالا نگاه عمیقی انداختم، دیدم بهرام، اورمزد، زهره، تیر و اورانوس در مِحوری از گوشه کهکشان به گرد حلقه‌های بزرگ در مدار خویش، برای خورشید می‌رقصند. ستارگان چشمک‌زنان آسمانِ نیلوفری شب را به رنگ بنفش نقش داده بودند. ستاره نزدیک طلوع صبح‌گاهی به زیبایی آسمان می‌افزود. من در کمربند حیات، لای سرم مهتاب، روی این گیتی به یک احساس، تخیل و عاطفه می‌اندیشیدم. فکر می‌کردم همه زیبایی در این کهکشان دُور دست که هزاران سالِ نوری فاصله دارد، من را شاید جذب کرده باشد. اما بعد از سیر صعودی در عالم رؤیا به سیر نزولی برگشتم. این سیر نزولی در درون خودم نقش بست. همه حواس پنج‌گانه در درونِ دل حکومتی را بر پا کرد که تنها پاسخ گویی همه قلب بود. مصرع شعر زیبایی را زبان دل، در عالم حقیقت شنیده بود برای اراکین همچون گوش، چشم…و  به سرایش گرفت: (این کار دل است گناه من نیست…) که من در نگاه سیر صعودی رؤیا، این چنین معرفتی حاصل نکردم. ضمیر ناخود آگاه من بیدار شد. سیستم پردازش کننده من فعال گردید و اراکین حکومتِ قلب همچون زبان…و به عنوان افزارِ وردی دست به فعالیت زد. رویِ تحقیقات سیستم وردی به سوی پژوهش ناشناخته رفت که در نتیجه ضمیر ناخودآگاه واژه عشق را کشف کرد. و به کیبورد قلب یعنی هواس چهارگانه سپرد که به عنوان افزارِ وردی این اطلاعِ بزرگ را به سیستم پردازش کننده به قلب سپرد. و مغز به صفت حواریُّون، همراه داشته‌های ناچیزِ دانش، به همکاری دل رفت؛ در نتیجه پردازش-پروسس کننده مرکزی، قلب این رویداد را پس از تحقیقات نامحدود، عشق معنی کرد. و یک رویدادِ کاملاً جدید برای من، نشان داد و اطلاعات به دست آمده را گزارشی تهیه گردانیده به سیستم خروجی زبان و همکار آن چشم سپرد. و روی نمایشگر بزرگ از حدود اربعه من تا جغرافیایی بزرگ ماورایِ از دانش را مثال داد. او را موجودی توصیف کرد که نه در وادی و بادیه تازیان نیست، مگر همچنان در ایوان تاجداران‌هم نیافت. همچنان مثل او در دره های زیبای کشمیر و فرخار هست، ولی خود او نیست. و در اینجا اکتفا نکرد، پایی کتاب برتر رفت؛ کتاب برتر او را احسن تقویم، اشرف تخلیق، احسن تحسین، به گفته سرایش‌گر بزرگ او را (…از جانِ جانان)، مالک اصیل بهشت، برتر و با ارزش‌تر از حور  که برای آزمایشی روی این گیتی مستقر گردیده توصیف کرد. و بعد پای جانوران رفت، صدایی او را بهتر از کبک، تیز هوشی آن را بِه ز آهو، به زیبایی رخسارش طاووس سجده می‌کرد و دیگر پرندگان مدهوش گونه اش شدند. و همچنان در دلِ طبیعت فرو رفت؛ صدایش را آرامش‌تر از موج دل‌کش دریا کنار ساحل با وزیدن باد‌های لطیف، نرم و نوایی بلبلان حس کرد. او را در میان گلها خوش بوتر از عطرِ زعفران و رایحه گل نرگس به مشام بوی کرد. و در اخیر نتیجه و تهیه راپور را از گزارشِ حواس، قلب، زبان…و را به من سپرد. او را در عالم تصویر سازی چهره واقعیش را با نگاهِ دوربین خویش، مژگانِ باریک و پیوسته، چشمانِ قناری، گیسوانِ نرم و پرپر، لبانِ نازک، صدایی دل‌کش، خُلق رسا، گونه‌هایی سرخابی، رنگ چهره‌اش برتر از ماه شب چهارده و قدُّ تنِ حسّاس، لطیف، نرم و نازک یافتم. آری این شب برای من رستاخیزی از شور و هیجان برپا گردید. این واژه عشق بود که من را در جغرافیایی هستی چرخاند، و هیچ چیزی نیافت برگشت به حِس او، این حِس تمام سرزمین وجود دلِ من را تسخیر کرد. ولی این احساس، تخیل و عاطفه روزی به حقیقت مبدل خواهد گردید. من روزی در آغوش او را خواهم کشید که در نبرد فقر مادی و معنوی به جنگ خواهم رفت، تا او را همانند برتر از الماس به دست بیاورم. و به گفته رهبر آزادی سازی استعمار (خوب من، تو باید چیزی شوی که خودت و من می‌خواهم و باید من چیزی بشوم که من خودت بخواهی، عشق شناخت مقابل اس). آری تا پای آرزو‌ها می‌روم و تقدیر رقم خواهد خرد. تا پای آرزو، تا پای مرگ و اینجا این دل‌نوشته ناتمام ماند تا خورشید آرزو………

این شعر سرایش‌گر بزرگِ معاصر، تمام این دل‌نوشته و حتی تمام و جود من را معنی می‌کند:

(هر کس در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد)

 

نویسنده: حسیب الله عادل‌پور

۴ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی

26 فوریه
۱ دیدگاه

رؤیای شیرین

تاریخ نشر: دوشنبه ۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۶ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رؤیای شیرین

چه عاشقانه امشب

‎حریر دستان خیالت

‎شانه های شعرم را نوازش میکند

‎و من میخواهم

‎غزل چشمانت را

‎قافیه بدوزم

‎تا مو های بلند خیالت

‎به ماه برسد

‎و برای

‎کودک احساسم

‎قصه ی دلبری ترا گوید

‎تا رویای شیرین

‎داشتنت را

هر شب

‎در کنار خویش باور کنم .

میترا وصال

۲۶ فبروری ۲۰۲۴

25 فوریه
۱ دیدگاه

مخمس بر غزل استاد شهریار شاعر شهیر ایران

تاریخ نشر: یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی -۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

مخمس بر غزل استاد سخن و شاعر شهیر ایران حضرت شهریار
طبع شعرم در کهولت  دُر فشانی میکند
قصه زان  دورانِ  مستِ   زندگانی میکند
مرغ  فکرم  از  ضعیفی   ناتوانی  میکند
پیرم  و  گاهی  دلم  یادِ   جوانی  میکند
بلبلِ  شوقم  هوای  نغمه  خوانی میکند
دل گداختم همچو شمعِ از گداز سینه سوز
داغ این آتش همی دارم  درونِ دل هنوز
یاد او خوابم ربوده سال و ماه و شب و روز
سال ها شد رفته دمسازم ز دست، اما هنوز
در درونم زنده  است  و  زندگانی میکند
غم کمند صید افگنده مرا ، است درکمین
کی ز حالم با خبر هستی کنون ای نازنین
آه هنوزم در یسار است و فغانم در یمین
آسمان  هردم  سلامم  میکند  اما  زمین
با  هنر مندان   وداع   جاودانی   میکند
روزگارم همچو موش و گربه  باشد در دمن
زندگانی چون گلی اندر  خزانِ  این چمن
چرخ گردون بی وفایی میکند هر دم به من
روزگاری موشک است آری سیاۀ اهریمن
از زمین تا آسمان موشک  دوانی میکند
گر به عشق باشی گرفتار از ایمن چشمت بدوز
نی به تو نصرت کند یار ، نی شوی روزی پیروز
زشت و خوب زندگی را کاملاً یکسر بسوز
ما به داغ عشقبازی ها  نشستیم و هنوز
چشمِ پروین همچنان چشمک پرانی میکند
همدمان رفتند و ما را کس نباشد یارِ جان
ای خدا دیگر مرا از  یاد  روی  شان مران
گر چه دنیا هست نامرد و بسی هم قلتبان
گر زمین  دودِ  هوا  گردد  همانا  آسمان
با همین نخوت  که دارد  آسمانی میکند
دوستان   آیینۀ   حالِ  پریشان  مشکنید
قدِ سروی دلبران  اندر  گلستان مشکنید
گو جلال بر خیلِ خوبان دل  ز هجران مشکنید
شهریارا ! گو دل از ما مهربانان مشکنید
ورنه قاضی  در  قضا  نامهربانی میکند
سیدجلال علی یار
 ملبورن آسترالیا 
25 فوریه
۳دیدگاه

کبوترانِ سرگردان

تاریخ نشر: یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

و فقط با زبان پارسی است که می توان قصه های عشق را چنین بیان نمود:
{به آنهایی که به خانه ی ما در کابل آمده بودند و درختان باغ را بیاد دارند)
کبوتران سرگردان
در امتداد جاده ی عشق
به باغی رسیدم که امیدوار بود
و لب بر خنده گشوده بود
و ترا خوش آمدید می گفت
با صدای عشق
تاک انگور
به عشق بازی ناژو برخاسته بود
و در خت سیب در زیر دیوار اطاق خواب
مرا به عشق می خواند
و درخت عکاسی بر مو هایم عطر می پاشید
آغوشم باز بود
و قلبم با تیک تاکش به من مژده ی عشق میداد
و بازوانم گشوده
و لبانم هنوز رنگش قرمز بود
و لبان ترا حس می کرد
و گرمای دستانت
بر شانه هایم نور می پاشید
و من در عریانی بدنم
پیچک تاکی بدورم پیچیده بودم
و از شرم
به آغوش برگها پناهنده بودم
و پستان هام
آشیانه قناری های عاشق
و کبو تران سرگردان به دنبالم می دویدند
درخت نسترن
همان عروس باغ
به من چشمک میزد
و من در سبزه ها غلطان
در انتظار تو
نفس هات را حس میکردم
و گرمای بدنت را
که سبزه ها را آتش باران می نمود
و من در چرخش خودم
صدایت میزدم
و به سبزه ها عطر می پاشیدم
و سبزه ها به عشق بازی ام برخاسته بودند
آه که چشمانت
یکباره در آبی بزرگ بمن خیره شدند
و عشقت بر بدنم ریخت
و آن تو بودی
که در تمامی هستی ام
سرازیر شدی
سرازیر شدی
سرازیر شدی…
هما طرزی
نیویورک
۲۱ فبروری ۲۰۲۴
25 فوریه
۱ دیدگاه

مورِ شوم

تاریخ نشر : یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

مور شوم

امشب به  هر  سو  ناله   کند   دل برای تو

امشب به سان اشک ب ی افتم به  پای تو

امشب گلو چو تر کنم   در  شراب غم

امشب بیا سکوت  شوم   از  برای تو

امشب  شوم  چو  مست بگیریم برای تو

امشب  خیال  عشق  نباشد  برای تو

امشب همه کس مست به گرد  می ناب اند

امشب   منی   فقیر   بمیرم  برای تو

امشب به یاد یار همه مست و  خراب اند

امشب منم چو مور شوم  زیر پای تو

امشب سراغ یار بگیرند چو مهوشان

امشب( شکیلا) باز بجوید نشانی تو

شکیلا ( نوید )

۲۰۱۰ میلادی

25 فوریه
۱ دیدگاه

دوبیتی ها

تاریخ نشر : یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

دوبیتی ها

ز گل   برگ    تنت    بوی     بهارست
مرا با سوسن و سنبل چه   کارست
بهاران   را   به    چشمان     تو  بینم
همان چشمان که هردم دل شکارست

ز  گرمی  تنت   صحرا  بسوزد
زآن  شُرب   لبت  لیلا  بسوزد
نگاهت گر ز  کنج  چشم  بیند
تمام   عاشق    دنیا    بسوزد

منم  دیوانه  عشق   تو  دلبر
تمام  قصه ام  با   دیدهِ    تر
اگرهر دوی ما یکجا نشینیم
بنوشی  از  لبانم   آب  کوثر

تو را خواهم  عزیزم  عاشقانه
وگر  باشی   کنارم   جاویدانه
بیا بشنو زمن ای مونس جان
غزل   های   قشنگ   دلبرانه

تو را کُشته همین عشق و صفایم
سخن  هایت  شده  مهر  و  وفایم
زپیک عشق خود  هردم  دهی آب
که تا  پربار  شود     نخل  و  نوایم

عالیه میوند

 فرانکفورت 

۲۵ اپریل ۲۰۲۳

25 فوریه
۱ دیدگاه

گذر حادثه

تاریخ نشر : یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

گذر حادثه

مدتی گشت  که  سیلی  خور  پاییزانم

مدتی شد  که  به  دار  سخن  آویزانم

پوست ازکلّه اگرکنده شود، خواهم گفت

هفت جدّ پدرم زنده شود، خواهم گفت

باز هم حیله به قرآن و خدا و دین است

باز هم نیزه و قرآنِ صف صفین است

سبزه ها نیست که برخاسته یا آشفته است

قدم آهسته گذارید که ماری خفته است

دل غربت زده وقت است به جیحون  بزنید

صبح نزدیک خروج است ، شبیخون  بزنید

مرده صیاد ، مترسید که جان می گیرد

دُم مار از پی مردن نوسان می گیرد

سنگر ار نیست به پشت سر هم بنشینید

ره دراز است، در این بادیه کم بنشینید

ننگ ننگ است کزاین ورطه به ساحل نرسیم

دانه بسیارفشاندیم و به حاصل نرسیم

هله ای قوم که بر گریه  ما می خندید

داد و فریاد کشم؟ یا دهنم می بندید؟

پوست ازکله اگر کنده شود ، خواهم گفت

هفت جد پدرم زنده شود ، خواهم گفت

عشق را در گذر حادثه   حاشا کردید

ما به بیغوله فتادیم ،  تماشا کردید

کوچه در کوچه ما  جور عسس  روییده است

ما نخود کاشته بودیم، عدس روییده است

ما نه زاریم و ضعیفیم  ، شما بنشینید

خود هماورد حریفیم  ، شما بنشینید

شعله ، دیگر مفروزید  که ما تبداریم

پاسبان بر مگزینید که خود  بیداریم

بگذارید که  خود معرکه   آرا باشیم

و از این معرکه  بار آور  فردا  باشیم

 نظام الدین شکوهی 

 

 

 

25 فوریه
۱ دیدگاه

ناله

تاریخ نشر : یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ناله

آه، ای روزگار، خسته و دل‌گیرم

آشفته و بسته به زنجیرم

کمالِ مهر وجودم

دیگر نیست، دیگر نیست در تقدیرم

گُنگ و لالم

دیگر حرفی را نمی‌شنوم

دیگر حرفی برای گفتن ندارم

سکوت را بود انتخابم

از میان این همه کلمات

چرا سکوت؟

چشمانم، زار و پریشان

آنقدر جورِ زمان را دید

که خسته از تمام شانه‌ی این شهر

آه، ای روزگار، خسته و پیرم

مویم سپید شد و ندیمم

افسوس که باغ بهارم گذشت

نه کشت و کاری

نه بذر و تخمی

نه کاریدم، نکردم.

افسوس که بهارم گذشت

درختانم بی‌ثمر ماند و ساقه‌هایش خشکید

باد بُرد در بلندای کوه‌ها تپه ساخت

افسوس!

افسوس!

دیگر باغِ نخواهم داشت که بیکارم

دیگر بذری نخواهم داشت که بریزم

دیگر مهری نخواهند بود که بشکوفد

آه، ای روزگار، خسته و دل‌گیرم.

علی

۴ حوت (اسنفد) ۱۴۰۲

قندهار – افغانستان

25 فوریه
۱ دیدگاه

قمارِ عشق

تاریخ نشر : یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خوشیدی – ۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن

قمار عشق

عشق دریا است ودریا مظهرِ  بخشندگیست 

غرقِ این  دریا  شوم  بهتر مرا از زندگیست

 خشکسالی های یاسم  ریشه ی حسرت نسوخت 

 در هوایت آسمانم  هر  شب اش  بارندگیست 

 همچو شمع  در مزار  عشق  باید  سوختن

گر بسوزی  خود  برای  دیگران  تابندگیست

 در قمار عشق   بردن می شود  پایانِ کار

سوز دارد باختن  ،  بازندگی ،  سازندگیست

 هرچه داری در بساطت عاقبت باد فناست

 آخر عمرت همین تنهایی و در ماندگیست

 راستی کن پیشه تا باشی عزیز   ورستگار

کجروی پایان کارش خجلت و شرمندگیست

 خوار کن بازوی خودرا سرنکن خم پیش کس

سر نباشد گر به تن بهتر ز سر افگندگیست

 جای عاشق   را ندارد  هیچکس   در نزد ما

زندگی با عشق زیبا است  و با  ارزندگیست 

 هرچه دارم از  تو دارم ، هرچه گویم  از تو است

عشق!  معنی بلندت در جهان ، پایندگیست

 یونس صحاح 

25 فوریه
۳دیدگاه

عالمِ اسرار

تاریخ نشر : یکشنبه ۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

  بسم الله الرحمن الرحیم

شکوفه نرگس بر دامان عطر آگین نرجس شکفت و آشیان دل های ما را

به شبنم نگاهش بر افروخت و گلبرگ خشکیده ی جان های مانرا به نسیم

کلامش به بهار کشید. کنون با دل های آکنده از شور و شعف  طلوع

خورشید امامت و ولایت حضرت ولی عصر (عج) را به کافهء مسلمین

جهان بخصوص هموطنان گرامی ما تبریک و تهنیت عرض می نمایم ،

اجر دارین نصیب مؤمنین باد.

سرپرست سایت ۲۴ ساعت


قیوم بشیر هروی

عالم اسرار

آخر ای سرورِ من مونس  و غمخوار تویی

مرهمِ   دردِ   منِ  خسته   و  بیمار  تویی

بی وجود تو همه کون  و مکان هیچ  بود

باعث   خلقت   این   عالمِ   اسرار   تویی

درد فرقت ز ازل  جان  و تنم  سوخت ولی

ای   تسلی   دلِ   این   تنِ    افگار   تویی

در گلستان  محبت  سخن  مهر و  وفاست

مهدیا  زینتِ  عالم ،   گلِ  بی  خار  تویی

بنگر سخت  پریشان  بود این  جان و  تنم

منکه  غربت  زده ام  همدم  و دلدار تویی

روز مولود شده و چشم جهان  روشن شد

وارثِ  دین  نبی  (ص)  حجت  دادار تویی

تا به  چند  ناله   زنند  مردم  بیچاره ی ما

ایکه خود  چاره و  هم  قافله  سالار  تویی

بینوا گشته  دلِ زارِ ( بشیر ) سخت ز فراق

ای  تمنای  دل  و  دیده ی   اشکبار  تویی

ملبورن – آسترالیا

۱۴ شعبان ۱۴۳۳ هحری قمری