۲۴ ساعت

16 آوریل
۳دیدگاه

بشکن مرا بها بخش

تاریخ نشر: سه شنبه ۲۸ حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بشکن مرا بها بخش

جامانده از نبردم ، بشکن  مرا  بها بخش

دربینِ جمع، فردم ، بشکن مرا  بها بخش

داروی عشق درداست، باید کشید  برجان

شدت بده به  دردم ، بشکن مرا بها  بخش

تازنده ی توگردم، سوزان به عشقت، آنگه

در آب  ریز گردم ، بشکن مرا  بها بخش

بر نازِ  چشمِ  مستت  من  را   نیاز  باشد

اِشگرفِ این شِگردم، بشکن مرا بها بخش

خواهی  بده  ثوابم ،  خواهی  بکن عذابم

بانقدِ خویش هردم،  بشکن مرا بها  بخش

نزدیکترزچشمم هستی به من تو ، ازخود

ترسم نمایی طردم ، بشکن مرا بها  بخش

ازخود رها شوم تا ، آتش بزن  که  خیزد

دود ازدلِ  سپندم ، بشکن مرا  بها  بخش

اُسلوبِ عاشقی است، گر می زنی زمینم

یا می کنی بلندم ،  بشکن مرا بها   بخش

بستی به پای  قلبم  زنجیرِ زلفِ  خود را

تا نگسلیده  بندم ،  بشکن  مرا بها  بخش

سوزی به سازِشعرم آید  در آن زمان که

پُرنغمۀِ تو گردم ،  بشکن  مرا  بها بخش

علی احمد زرگرپور

۲۵ جنوری ۱۴۰۳ خورشیدی

26 فوریه
۳دیدگاه

بزم دل ها

تاریخ نشر: دوشنبه ۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۶ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بزم دل ها

کسی می آید آخر طرحِ تیزِ تیشه  می آرد

برای کنده کاری کُنده ی  اندیشه  می آرد

کسی سرمی رسد ازقلبِ سنگ آیینه می سازد

به دستش کوهِ از نورو شعاعِ شیشه می آرد

کسی با آفتابِ دست  می آید،  زباغِ شب

سمومِ تیره گی ها را برون ازریشه می آرد

کسی آید که از موجِ صدایش کوهِ دل لرزد

بسانِ شیرِغرّان امنیت  در بیشه  می آرد

کسی در بزمِ دل  ها  آید و  هر مبتدیی را

به شعرِ نا تمامِ خویش شاعرپیشه می آرد

علی احمد زرگرپور

۱۰ حمل ۱۳۹۷ خورشیدی

23 فوریه
۱ دیدگاه

بحرِِ مروارید

تاریخ نشر: جمعه ۴ حوت (اسنفد) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۳ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بحرِمروارید
تن  شود گر خاک جانِ  جاودانم  پارسی  ست
گوشتِ من لفظِ دری و استخوانم پارسی ست
گر کنم  وصفِ  زبان   ترسم   زبانم   بشکند
با زبانِ  جان  و دل  گویم  زبانم  پارسی ست
با  تکلم  راحتم   هر  شب   در  آغوشِ  غزل
بسترِ     گرم    زبانِ    پرنیانم    پارسی ست
می کشد  تا  بی نهایت پَر ، عقابِ طبعِ من
از  زمین  تا  آسمانِ   آشیانم   پارسی   ست
دُرّ دریای  دری  در  ساحل   اندیشه   است
بحرِ  مروارید   غلطانِ   بیانم    پارسی ست
سوژه گل ، تشبیه گل ،تصویرِشعرِمن گل است
چون بهارستانِ طبعِ گل  فشانم پارسی ست
خونِ گرمِ پارسی  جاریست در  رگ های من
قوتِ قلب و توانِ جسم و جانم پارسی ست
در کجا بهتر  از این تشبیه  پیدا  می شو د
قلبِ قلب و جانِ جان درهر زمانم پارسی ست
در خورِ تحقیقِ من موجِ  زبان  ها پُرخروش
آن که جوشش زاست بحرِ بیکرانم پارسی ست
علی احمد زرگرپور
17 فوریه
۱ دیدگاه

دنیای رنگ رنگ

تاریخ نشر: شنبه ۲۸ دلو (بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۷ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دنیای رنگ رنگ

کردیم خطر چو تنگ  گرفتیم در بغل

 شیشه به سالِ سنگ گرفتیم در بغل

 افتاده بودلاشۀِ احساس ما به خاک

 تن  را  به پای  لنگ گرفتیم در بغل

 برجبهۀِ قشنگِ قلم، پشت کرده ایم

 تا جعبۀِ  فشنگ  گرفتیم   در  بغل

 سالانه فصلِ بوقلمون واردیده ایم

 دنیای  رنگ  رنگ  گرفتیم  در بغل

 دل ها چوشد رها ز سرِگیسوانِ صاف

 زلفینِ  چنگ  چنگ گرفتیم در بغل

 ازشهدِ روزبهی، قدحِ ماچوشد تهی

 خُمِ  پُر از شرنگ  گرفتیم  در بغل

 تیغِ جنون وجهل به قتل وقتالِ خویش

 کارا تر از تفنگ  گرفتیم   در  بغل

 ماهم پی خرابی  دیوانِ کاخِ ظلم

ترواژه ی  کُلنگ  گرفتیم   در  بغل

 صلحِ موقّت است، که آرام گشته رام

صیدی که ما به جنگ گرفتیم در بغل

 مِرکِل به طعنه گفت سرِراه بود حجاز

 ما تا  سرِ فرنگ  گرفتیم  در  بغل

 علی احمد زرگرپور

آلمان

مِرکِل ” صدراعظم آلمان