۲۴ ساعت

قطعه ای از مرحومه بانو پروین اعتصامی

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه مؤرخ ۱۸ عقرب  (آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۹ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر: مرحومه پروین اعتصامی – فرستنده : پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

این قطعه را زنده یاد پروین اعتصامی

برای سنگ مزارخود سروده بود.

 ایـنکه  خاکِ  سیهـش  بالـیـن است

اخـتـر  چـرخِ   ادب   پـرویــن  اســت

گــرچـه  جــز  تـلخـی  ایــام نــدیــد

هرچه خواهی،سخنش شیرین است

 صـاحـب آنهــمــه  گــفـتـار، امــروز

ســائـلِ فــاتـحــه و یــاسـیــن اســت

دوسـتـان بــه، کـه زوی یــاد کـنـنـد

دل بـی دوسـت،دل غـمگـیـن اسـت

خاک در دیـده،بسی جان فـرسـاست

سنگ بـرســینه،بـسی سنگـیـن است

بـیـنـد ایـن بـســتـروعـبـرت گــیــرد

هرکـه را چشـم حـقـیـقـت بیـن اسـت

هـر کـه بـاشـی و ز هــرجــا بــرســی

آخــریـن مـنـزلِ هـستـی، ایـن اسـت

انــد ر آنـجــا کـه قـضــا حـملـه کـند

چــاره تـسـلیم واد ب تـمکـیـن اسـت

زادن وکــشــتــن وپــنــهـــان کــردن

دهـر را رســم و رهِ دیــریــن اســت

خــرّم آنـکس کـه درایـن محـنـت گاه

خـاطـری را، سـبـب تـسکـیـن اسـت

ارسالی :

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۸ نوامبر ۲۰۲۵ 

سیدنی – آسترالیا

هوا دار عشق

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۷ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۸ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار – شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی

هوا دار عشق

غزال   غزل    آفرینم  تویی 

دل آرایی  و دلنشینم تویی 

به جان و دل ای سرو آزادهٔ من 

کشم ناز تو ، نازنینم تویی 

هوا دار عشق و وفای تو هستم 

تسلای  قلب  غمینم تویی 

ز روی تو روشن شب تار من 

بت گل رخ مه جبینم تویی . 

صابر هروی

رنج فراق دوست

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۷ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۸ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

رنج فراق دوست

اشکم  روان ز  دیده  و  رخسار پر نم است

 فواره می زند ز دلم، خون مگر کم است؟

 عیبم مکن  ز گریه  و اشک  روان ز چشم

 این آب چون به رنج و غم  و  زخم مرحم است

 گفتی  که  یاد  تو  ز  دل  و  خاطرم رود !

عکس تو در دو دیده و یاد تو هر دم است

 روزم سیاه مثل  غمت  گشت  این چنین

 این حال زار بر سر ما  آه !  دمادم  است

از   دوری   همه  که  ندارد   فغان   دلم !

رنج فراق دوست کجا کم ز ماتم است ؟

هوش از سرت پرید کدامین طرف،”امان” ؟

 چشمت فقط به راه و بدل ماتم و غم است

 امان قناویزی

بهار 

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  مؤرخ ۱۶ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۷ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

بهار 

۱۱۸ الف

 شاعرا فصل بهار  است  حمل را بسرا

آسمان خود غزلی  است غزل را بسرا

 این نمکدان چه قشنگ است نمک را مشکن 

 ۱ شکر و شیر بده قند و عسل را بسرا

 تا  ابد  خانه  خورشید    همان  نورانی

 از  ازل   نیز  همین  بود   ازل  را بسرا

 زندگی یک گذری است پر از چون و چرا

آیت   آمدن    وقت    اجل     را    بسرا

شکیبا شمیم (رستمی)

لوحِ بصر

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  مؤرخ ۱۶ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۷ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

لوحِ بصر

باشد  گهى  چو یار  ز دردم  خبر شود

مرهم به  زخم دل  ز پى نیشتر  شود

باشد گهى که درک  کند درد سینه را

وز سینه  درد   دل  بزداید   ثمر  شود

باشد گهى که روشن از الطاف او دو چشم

وز مهر  او  چو  آینه  لوح  بصر   شود

عمریست  در  خیال  محال  وفاى  او

خوش باورانه سر همه شام و سحر شود

عمریست مرغ دل شده پر پر  ز خواهشش

باشد تفقدش چو به بى بال و پر شود

من در امید و حسرت آن دم به انتظار

باشد گهى چو یار ز  دردم  خبر شود

شیبا رحیمی

نالهِ چوپانی

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  مؤرخ ۱۶ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۷ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

نالهِ چوپانی

چهل‌و‌هفت سال گذشت از پریشانیِ ما

 از پریشانی  و  مسکینی  و  حیرانیِ ما

 چهل‌و‌هفت بار، خزان آمد  و بیدادِ زمان

 بار بار، رختِ سفر بست شادیِ انسانیِ ما

 همه  گفتند  که  فردا  وطن  آباد  شود

 بس‌که در بندِ خیال ماند  دلِ قربانیِ ما

 دستِ تقدیر چه آورده در این خاکِ پریش

 که زِ آغوشِ بهار زرد شود باغِ گلستانیِ ما

 من  ندیدم   که  خیزد   زِ  خاکسترِ  غم

مرغِ چمن یا پری ذوق گشاید گلِ بُستانیِ ما

جورِ   گردون  زده  بر   پیکرِ   امیدِ  تَرَک

غرقِ خون گشته نفس‌ هایِ  هراسانیِ ما

 ناله‌ها کرده بسی خاک،  از این جورِ مَهیب

 ذره عَرَق نکرد  صورت  و   پیشانیِ ما

صَد هزار شاعرِ  دانا، سرود   نغمهٔ غم

کس نخواند،  بشیر ،  نالهٔ  چوپانیِ ما

بشیر احمد شیرین سخن

میدانِ بز کشی

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  مؤرخ ۱۵ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۶ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

میدانِ بز کشی

از ما   ربوده   اند   به   کلی   قرار  ما

ماییم و چرت و فکر و غمی روزگار ما

 از دستِ ماست ! این همه انبوه درد و رنج

هر کس نموده طعنه و توهین نثار ما

 داریم، چون حریص که از بخل و غم پر است

 ما چشم روی کار تو، تو روی کار ما

 از بسکه سرنوشت نوشته‌ست زشت و بد

 جز غم کسی نمانده به  ولا کنار ما

 بدبختی‌ست روز و شبی زندگی، رفیق

 تقدیر   کرده  ، آه…  الاغانه   بار  ما

 ما را شبیه آدم و حوّا، در این جهان

 نفرین نموده   است  خداوند گار ما

دلسرد گشته‌ایم از این  روزگار تلخ

چون تلخ گشته است کلا روزگار ما

 از آه و ناله خیر سر انجام  بگذریم

 آیا اجل کشیده شبی   انتظار ما؟

هرکس به فکر کشمکش و نوبت خود است!

 میدان بزکشی‌ست همین مرغزار ما…. .

 #محرابی_صافی

پا ییز

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  مؤرخ ۱۵ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۶ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

پاییز

 ازتندبا حادثه ای دختران باغ

 دیگرکنون خزانِ

 فنامیرسدزراه

 برگهای زرد رنگ درخت ها

 لغزد زشاخها

 افتدبروی خاک

 عریان درخت ها

 می لرزد ازنسیم

 می ترسدازخنک

فصل خزان رسید

 بالشکرو سپاه

 گلبن به خاک خفت

 بلبل سخن نه گفت

 سرزیربال برده درین آشیان زغم

 درمرگ گاشن است

 دیگر بهار نیست !

 عبدالقیوم « لبیب »

ازمجموعه غوغای دل

 پاییز ۱۳۵۵

صدا

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  مؤرخ ۱۵ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۶ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

صدا

صدام می پیچد

در دره های دور

در آغوش کوه های

پر از غرور

و فریاد می زند

تنهایی را

                                      و نام ترا در گیسوان باد

                                                                  رها میکند

صدام می پیچد

              در دره های دور

                              و عشق را

                                        تلاوت میکند

در دامان بیشه های سبز

                         و در کناره های جویباران زلال

                                                      در سپیده گاهان

                                                                     پر انتظار

صدام می پیچد

             در دره های دور

                     که نی لبک چوپان

                        نغمه ی دوست داشتن را

در گوش بره ها

          می دمد

               و نماز عشق را

                  در نماز خانه ی دل

                                     می سراید

آری صدام می پیچد

               در دره های دور

                    که بوی ترا

                         هنوز بیاد دارد

                                و هنوز می سراید

                                    و هنوز می سراید

                                        و هنوز می سراید

هما طرزی

نیویورک

۱۴ فبروری ۲۰۲۵

The Voice

My voice echoes

in distant valleys

in the embrace of mountains

 full of pride,

 and cries out

, leaving loneliness

 and your name

 in the hair of the wind.

My voice echoes

 in distant valleys,

 reciting love

in the lap of green groves

and on the banks of clear streams

in the dawns full of expectation.

My voice echoes

in distant valleys,

where the shepherd’s reeds whisper

the song of love

into the ears of lambs

and sing the prayer of love

in the prayer house of the heart.

Yes, my voice echoes

in distant valleys,

where your scent still remembers,

and still sings,

and still sings,

and still sings.

Homa Tarzi,

New York,

February 14, 2025

ببار ای باران رحمت

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  مؤرخ ۱۵ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۶ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

ببار ای باران رحمت 

ای بارانِ رحمت، تو کجایی؟ ای نجات  

کز تشنگیِ خاک، شده دل‌ها پرِ آهات  

این دشتِ تهی‌جان، ز عطش بی‌تاب شد  

باغِ   غم‌زده  پژمرده  شد  از  بی‌ثبات

کوهان همه در ناله  و  فریاد و  شرر  

از سوزِ  فراقِ  تو  شده‌اند   پرِ  نجات  

جویان همه خشکیده و دریا بی‌نفس  

فریاد   زنند   از   غمِ  تو   ،  بی‌  ثبات

ای ابرِ عطوف، بر سرِ  این خاک ببار  

بر دیدهٔ مشتاقان، بیفشان نور و نجات  

خورشیدِ فلک، ز غمِ تو در تاب و تب  

ماهِ رخَت از ما شده پنهان، ز حکمت

این خاکِ تهی‌جان، به تمنایِ تو شد  

سبزه به امیدِ تو شده در خاک دفن  

شاخه همه خم گشته ز اندوهِ فراق  

مرغان همه بی‌نغمه و بی‌روح و بی‌ذات

ای باد،  رسان  نالهٔ ما  را  به  سما  

کز دوریِ او، جانِ  ما  شد   پرِ آفات  

ای طاووسِ   افلاک،  بگشا پرِ امید  

تا بارشِ   لطف  آید و   گردد نجات

یا رب، به عزتت قسم، ای مظهرِ نور  

بی لطفِ تو این خاک ندارد هیچ نجات  

بر خلقِ خود  از  رحمتِ  بی‌حد ببار  

تا شاد شود دل ز تو، ای اصلِ ثبات

بارانِ   کرامت  بفرست   از  آسمان  

تا سبز شود هر چه ز غم گشته پژمرد  

در سینهٔ خسته، برویاند گلِ عشق  

تا بلبلِ جان  ساز کند   بربامِ  صلات

ای بی‌کرانِ لطف، تو دانی حالِ ما  

درمان‌کن این دردِ زمین را ز عنایت  

بگشا درِ فضلت ، بفشان  نورِ کرم  

تا تر شود این خاک، ز بارانِ هدایت

فائز به دعا آمد و گفت از  دلِ پاک:  

«ای بارشِ رحمت، ببار از عرشِ نجات»  

تا شرمنده نباشد ز تو این بندهٔ زار  

باشد که قبول افتد این  زارِ صلات

خلیل الله فائز تیموری

سوختم

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه  مؤرخ ۱۳ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۴ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

سوختم

نه دلی مانده  به من تا  که  به نالم به درت

نه سری مانده به من تا که گذارم به سرت

تا سحر خیره  نشستم به  در و  کوی شما

که خدا  خواهد  اگر –   بر منِ  شیدا  نظرت

لرزه  افتاده  به تن نیست   مرا تاب و  توان

بس که آتش زده بر من  لبِ  همچون گهرت 

سایه وار  آمده ام  تا   که    نباشد   اثر ام

تا   ندانند   حریفان   که  شدم   خاک درت

سوختم در تبت آن  شب  که نظر کرده بمن

که خدا   داند و   من دانم    و   تیرِ  نظرت

عمر خود خاک  درت  سرمه  نمودم و عجب 

کور گشتم   به  درت   لیک    ندیدم  ثمرت

شعر ها می چکد از چشمِ منِ  خانه خراب

همه   بیت   و   غزلم    باد    فدای هنرت

ماه رخسار تو زد بر  دلِ    شیدا  چه کنم

یک همین سر که بمن  مانده بقربانِ سرت

رمقی نیست  که   آیم  به درِ خانه ی تو

که خدا از تو خبر دارد  و    من بی خبرت

یا که خاموش نما   شعله ی   آتش ز دلم

یا بسوزان  مرا  تا  که   شوم شعله ورت

جان برآمد ز تنِ   طاهرِ   شیدا  چه  کنم

بیت آخر  که  سرودم  به لبِ  پر شکرت

سیدآصف طاهری

 نیدرزاکسن-آلمان 

۲۳ می ۲۰۲۵ 

دامنِ سرخ

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه  مؤرخ ۱۳ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۴ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

دامنِ سرخ

غارت بکن ای  شوخ  تمامی وطنم را

 بیرون بکش  از خانه‌ی  تاریک تنم را

 تسلیم دو فرمانده‌ی بی رحم تو‌ام، گر

 با بوسه  تصاحب  بنمایی   بدنم  را

 تا جاذبه‌اش  بیشتر از  پیش  بگردد

 گاهی تو بگو با لب نازک سخنم را

 از نام تو جاری شد و با نام تو باقی‌ست

 باور بکنی   یا نکنی   ، انجمنم   را

 هم لاله و هم سنبل و پروانه‌ی من باش

 با  آمدنت    آر    بهاری    چمنم  را

تا اینکه نگویند شهادت نرسیدش!

 قیچی بکن از دامن سرخت کفنم را  …. .

محرابی _ صافی

فارغ زکفر و دینم

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه  مؤرخ ۱۳ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۴ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

فارغ زکفر و دینم

از جور  روز گاران  افسرده  و غمینم

بگذشت‌ناز و نعمت  امروز ره نشینم

 دارم دراین گذرگاه  فریاد وناله و آه

 در انتظار یاری بنشسته در ڪمینم

چون برگ زرد  پاییز  در معبر تعشق

 از شاخه ی محبت  افتاده بر زمینم

 جزعشق او نباشد درسر مرا خیالی

 نقش‌او می‌تراشم تا روز وا پسینم

 با اینکه شیخ و زاهد دارد زمن تنفر

 دلداده گان عاشق، گو یند و آفرینم

 نه ازخدا بریدم نه شیخ و را مریدم

عذری بود جنونم فارغ زکفر و دینم

هرکس رسید از راه بردن متاع مارا

 آن ڪرد غارتِ دل این باور و یقینم

 تو فیق‌کن رفیقم یارب تو با رشیدی

کز مزرع بزرگان یک خوشه‌ی  بچینم

 چمن علی رشیدی

 ۱۴۰۴/۸/۱۱

نداشت 

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه  مؤرخ ۱۳ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۴ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی  – فرستنده: محترمه ادیبه صابر صادقیار

نداشت 

هرکرا دیدم جز بر خویشتن پروا نداشت 

هر کجا رفتم امن  و عافیت ماوا نداشت 

وا نمود هر کس برویم دیدهٔ ظاهر فریب 

بود بینا ، لیک ، اصلن  دیدهٔ بینا نداشت 

ابر  می بارید  جای  آب  ، آتش بر سرم 

رعد می غرید ، لیکن  مثمری  اصلن نداشت 

ماه می پاشید هر شب آهک غم بر رخُم 

صبح می خندید مشرق ، خنده اش معنا نداشت 

آفتاب هر روز ، جای گرمی و نور و صفا 

بر من آشفته سامان جز تب و سودا  نداشت 

می وزید، هردم شمال یأس و نومیدی بمن 

غیر ازین چیزی گمانم همرش  گویا نداشت 

در کتاب زندگانی هر چه باب و فصل بود 

جستجو کردم ، بجز مفهوم استهزا نداشت . 

صابر هروی

کابل – افغانستان

قوس ۱۳۴۶ خورشیدی

دوبیتی ها

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  مؤرخ ۱۲ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۳ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

دوبیتی ها

اگـر با شـیـم  در ایـن  دنیا هزار سال

به آخرجـای مـان ، درقـهـرگـوراست

 چـه بهـتــرتـا که با اعـمـــال نـیـکـو

شویم راهی عقبی، چون سوال است 

 ……..

خزان رفت  و دلم  دریای خـون است

ب ملکم فقر وفاقه ، بیحدفـزون است

خـداونـدا!  رسـانی روزی  کـه بـیـنـم

ستمگاران همه در خاک وخون است

……..

بتـاب ای  مه  امشب  به افغـان ستان

 که  از مـاســت آنـجـــا روح و روان 

زجــور زمـان ، نمـودیـم تـرک وطـن

الهـی! رسانی خصم خاکم ، به نیران

……..

من  نگویم  که  ز  بند  آزادم   کنید

خواهم  رها ،   ز ظلم  شدادم  کنید

حالِ  من  دور از وطن بس  ناگوار

نوکران غیر نابود ، خوشحام  کنید

……..

ای خدا!  این  بنده ات   عاقل  نما

باقـ ی عـمرش  بخـود   مـایل  نما

مرانش  این  حـقیـر ،  از درِ  خود

 کـشـتی بشکسته اش ، ساحل نما

……..

ای قـادر تـوانـا  و بی مثـل  جـهـان

وی سرورِسروران و دانای جهـان

از شـاه رگِ گردنـم  بمـن نزدیکی

دورم زخودت مران، مولای جهان

……..

  دردوری مـادرم  نـدارم جــزغـم

 نباشد راحتم ، هـیچگاهـی جزغـم

 از یـاد جــوانـی و دامــان  وطـن

غم ها فـزون شـده،نـدارم جـزغـم

……..

 شــده آلام مــا ، نـــا ســور یـــا رب

هـمـه ثـروت زمــلکم، چـور یـا رب

زمستان پیشروست از لطف خاصت

نمــائـی دشـمـنــا ن درگــور یــا رب

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۳ نوامبر ۲۰۲۵

سیدنی – آسترالیا

در طلب یا ر

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  مؤرخ ۱۱ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 با الهام از غزل زیبای حضرت لسان الغیب

خواجه حافظ شیرازی

با این مطلع

گل در بر ومی در کف و معشوق بکام است

 سلطانِ   جهانم  به  چنین  روز  غلام است

در طلب یا ر

عشقی که دلم خواست، همه کام‌ به‌ کام است

چون مطرب و معشوقه و می، بر سرِ جام است  

دل در طرب  و  دیده ،  پُر  از  اشکِ  نشاط است 

 جان   در    طلب   یا ر  ،  گرفتارِ    مرام     است  

مخمورِ   نگاهش   شده‌ام   ،   مستِ   حضوری

کز زلفِ  پریشانِ  وی‌ام  ، شام‌  به ‌ شام  است

هر پرده‌ی    سازِ   دلِ  من ،   نغمه‌ ی  او   شد

آن عشق، چه نغز ، با   دلِ  دیوانه  خرام است

گر   شعله    فتد   در    دلِ   عالم    ز   نگاهش

بی  داغِ  رُخش  ، آتشِ   ما   نیز   حرام   است

خواهی   که  بدانی   چه   خبر   با   دلِ   تنها؟

هر بیتِ من  از نامِ  تو  ، سرشار   پیام   است

با مهر و   وفایش  ، شده   دل   سخت  گرفتار

 در   بندِ    محبت    بشیر   لایقِ    دام    است 

بشیر احمد شیرین سخن

چشمان تو

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  مؤرخ ۱۱ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

ضرب صفر

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۰ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی  ۱ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

ضرب صفر

الف ۱۱۷

 ای که خالی کردی از احساس  ایام مرا

 رو   دگر  بر لب  نیاور  هیچ  هم  نام مرا

 من دگر آن  شاعر  والا   کلامت  نیستم

 روی  دیوار  دلت  زن   لوح    ناکام   مرا

 وای بر تو این چنین قلبی ز دستت رفت رفت

 خود جدا  کردی ز راه خویشتن گام مرا

 خام بودم پخته ام  کردی مگر بگذاشتی

در   میان   کوره  آن   خاکستر  خام مرا

 تحفه ای   بودم   که  رد  کردی  و  دور

 انداختی صفر آوردی و دادی ضرب الهام مرا

 تشنه ات مانم دگر هر  چند  گویی تشنه ام

خود تهی کردی ز آب همدلی جام مرا .

شکیبا شمیم (رستمی)

برگِ زرد

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۰ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی  ۱ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

برگِ زرد

 زندگی  یعنی  تو  و  لبخندِ تو

عشق   یعنی  تا  ابد  پاپندِ تو

معنی صِدق و صفا و همدلی

در  وفاداری  و  در سوگندِ تو

 در    بهارِ     آرزویم    بشگفد

 غنچه  های تازه  با لبخندِ تو

 سرگذارم من به روی شانه ات

 شادام از عهدِ تو و پیوندِ تو

 مرغِ دل بنگر چه آسان شد اسیر

 عاشقانه  تا  ابد  در  بندِ تو

 می رسد پاییز و فصلِ عاشقی

 برگی زردام ،عاشق ام مانندِ تو

 مریم نوروززاده هروی

 نوزدهم سپتامبر ۲۰۲۵

 از مجموعهُ”پاییز”

 هلند

مدارا

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۰ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی  ۱ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

مدارا

در این زمین ویران دل ها چو سنگ خارا

در این  زمان  بى جان  تن  ها امیر ما را

در بند  جاه و  مکنت در قید  مال و ثروت

غافل ز نور حکمت سرگشته بى شمارا

خوبان خوش کلامند در بند بى سوادان

یا  از   سر   تکلف    یا    اینکه    اختیارا

مستان ز جام  قدرت در مسند ریاست

سرزنده خوش چه دولت اى نوش جان شما را

عصیان ز حد برون شد چون جام مى که لبریز

“ساقى بشارتى ده” عصیانگر قضا را

“آسایش دو گیتى” گویا فسانه گشته

اى حافظ خوش الحان “معذور دار مارا”

آسایشت هم اکنون گویا  فقط همین است

با حاکمان  تملق ، با  ظالمان “مدارا”

هر گونه است  ممکن  قدرت بگیر و آنگه

با ناتوان قساوت، بر گرده ها سوارا

آسایش دو گیتى  اینک خلاف  میلت

با دوستان  مدارا ، با دشمنان مدارا

شیبا رحیمی

سفرهِ دل

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۰ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی  ۱ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

سفرهِ دل

تنگِ   بغلت   عجب    سخایی   دارد

با ناز  و ادا چه  خوش   نمایی  دارد

هردم دهم‌ات  گرم به  آغوش فشار

عطر بدنت چه  خوش  صفایی دارد

لعل   لب   من  اگر  مکیدن   خواهد

لب های  تو  عادت  به  گدایی دارد

یک شب تو بیایی به سر سفره دل

خوانِ  بدنم  چه   هم   وفایی  دارد

حالِ که تو در شهر دلم  رخنه کدی

احساس تو بینم  چه  هوایی  دارد

گر  حاجت   ” عالیه ”  ن گردید  روا

خیر است مگر دل هم خدایی دارد

✍عالیه میوند 

۶ سپتامبر ۲۰۲۵

نی لبک

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۰ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی  ۱ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

نی لبک

ناله ی نی لبک

چه حزین بود

و چه شفاف

تنم می لرزید

چون موج های خروشنده

در رودخانه ی عشق

و آن صدای من بود

که با درد ترا صدا می زد

و در باور هاش

هنوز ترا می سرود

و هنوز ترا می نواخت

و هنوز ترا می دمید

در هستی اش

در دامان دره های سبز

پر صدا

پر صدا

پر صدا

هما طرزی

نیویورک

۱۲ جنوری ۲۰۲۵

Ney Labak

The moan of Ney Labak

How sad

And how clear

My body trembled

Like the roaring waves

In the river of love

And that was my voice

That called you with pain

And in its beliefs

Still sang you

And still played you

And still blew you

In its existence

In the lap of green valleys

Loud

Loud

Loud

Homa Tarzi

New York

۱۲ January 2025

پیروزی و مهر

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  مؤرخ ۱۰ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی  ۱ نوامبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

پیروزی و مهر

شکوفه  داد پیروزی  ، به باغ ملت  ما ای جان

طلوع امید و شادی شد،در این ایام ما ای جان

سپیدروزان میهن ما، به  عشق و غیرت و هنر

نگین پیروزی بستند،بر این  انگشتر ما ای جان

دو گل به شوق و همت  کاشتند در زمین بازی

که یک گل از حریف،شد در پاسخ، آن کمتر ما ای جان

هنرنمایی این جوانان ، چو  آینه‌ای ز پاکی بود

صفای دوستی نمایان ،ز سربلندی ما ای جان

زمین ورزش، باغی شد ز جنس مهر و برادری

که شد بلند آوازه‌اش،در همه شهر و دیارها ای جان

بهار وحدت و صمیمیت، از این مسابقه شکفت

نسیم آن کند خوشبو ، همه روزگار ها ای جان

قوی شد از وفا و همبستگی ، پایه ‌های وطن

درخشید از هنر، نام بلند  این  تیم  ما ای جان

همیشه  باد  پیروز  و  سر فراز  ،  تیم ملت ما

همیشه باد مهر و دوستی،میان  ما و شما ای جان

فائز از این شکوفه ‌های امید، سرود ها سرود

که ماندگار باد این لحظات ناب و نادرها ای جان

خلیل الله فائز تیموری

هزاران سال دیگر عشق بی مضمون نمی ماند

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  مؤرخ ۸ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۳۰ اکتوبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

در این عالم به جز آن خالق بی چون نمی ماند 

دگر هر چیز  فانی  می شود گردون  نمی ماند 

نه شاخ   کبر استبداد   و نه  مظلوم   غم دیده 

یکایک  از    مکافات    عمل   بیرون   نمی  ماند 

به چندین بار  در   آیینه ای   عالم   خودم دیدم

به زور و  زر اگر قارون  شوی  قارون نمی ماند

به سال و ماه هستی گر تماشا کردی میدانی

که سال و ماه هستی کم شود افزون نمی ماند

قدم فهمیدم نهی در کوچه‌   های   عمر نا پایا

به این گردن   فرازی قامت  موزون  نمی ماند 

همه فریاد  ها  روزی   شود   الحان   داوودی 

دلی   بشکستگان  و   دیده پرخون  نمی ماند

بیاید   ابرو  و   باران   و   برد   آلودگی   ها را

زمانه درد های  مهلک و   طاعون   نمی ماند 

فروشد در  جوانی   ناز خود   بر  قیمت جانان

خزان پیری اید  نخره   و   افسون    نمی ماند 

به کار نیک   و دست  خیر و گفتار نیکو خو کن

به کاخ و کوخ هستی خاله و خاتون نمی ماند

در این گلشن سرای خفته در آتش یقینم شد

ز تیغ مرگ موجودی جهان  مصئون  نمی ماند

هزاران همچو محمود دیگر شعر و سخن گوید

هزاران سال دیگر عشق بی مضمون نمی ماند 

سه شنبه ۱۴۰۴/۸/۶ هجری خورشیدی 

۲۸ اکتنوبر ۲۰۲۵ 

احمد محمود امپراطور

پیمان

( هجدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  مؤرخ ۸ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۳۰ اکتوبر ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

پیمان

هنوزآن جاطراتِ  غصه  پرداز

 بودچون بارمحنت هابدوشم

 طنین  گام هایت   گاه  رفتن

 چو  آواز   اجل    آید  بگوشم

به رفتی ازبرم  ای  یار دیرین

 وفاوعهدوپیمان را شکستی

 چه دیدی ازمنِ بیچاره ی زار

 که تار مهروالفت را گسستی

 کنون تنهای تنها درشب هجر

 درون کلبه ای تاروسیا هی

 نه همراز بوداینجانه سازی

 نه شمعی نه گلی نه نورماهی

 نه خواب آیدبه چشمانم دریغا

 که تادرخواب دیدار  تو بینم

همین باشد مرا از   آرزو ها

 که در خواب خوشی باتونشینم

عبدلقیوم « لبیب

 از مجموعه غوغای دل

 ثور ۱۳۵۴