ای کاش خــوار و زار و پریشان نمی شدیم
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه 4 سرطان ( تیر ) 1404 خورشیدی – 25 جون 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
ای کاش خــوار و زار و پریشان نمی شدیم
با رنج و غصـــه دست و گریبان نمی شدیم
محتـــاج پیش هــــر خس و نادان نمی شدیم
از آشنــــــــا و دوست گــــریزان نمی شدیم
در انتهـــــای کوچـــه پشیمــــان نمی شدیم
—————————————
از جـــــور عشق اینهمه ســــوز و نوا نبود
از خون دیـــــده دامن هــــــر دل حنــا نبود
درمــــــان نبـــود، درد نبــــود و دوا نبـود
تشویشـــی از رسیـــــــدن روز جـــزا نبود
هرگــــز دچار تهمت و عصیان نمی شدیم
—————————————
خلق خـــــدا ز بهـــــر خدا بــــودی مهربان
هر کس به هر کجا به خودش داشت آشیان
سر ها فـــرو نگشتــــی ز تهـــــدید امتحان
از بهـــــــر کسب روزی نبودیم دوان دوان
در زیــــــــر پای غول بیــــابان نمی شدیم
—————————————
تا آشنـــــــا کنـــــــاره ز هــــــر آشنا گرفت
جای وفــــــا و همـدلی خوف و خطا گرفت
اوقــــــــات شــــادی را فلک پر جفا گرفت
روزی کــــه نعمــت نفس مـــــا خدا گرفت
کو فرصتی که دیــده ای حیران نمی شدیم
—————————————
هر ســـــــوُی بود سبــزه و گل در کنار ما
پایـــــــان نداشـــت دوره ای فصل بهار ما
بر کف ایــــــاغ داشت مـــه ی هوشیار ما
تــــــا روزگــــــار بـــود همیـن روزگار ما
گـــــــر مـا موفـــق گپ شیـطان نمی شدیم
—————————————
جام شـــــراب و مستی می در سبو چه شد
شــــان و شکوه و نیک ترین آرزو چه شد
در ســاحل ادب سخن مــو به مــو چه شد
کسب نشـــــان و منـــــزلت و آبرو چه شد
بـــودن، اگـــــر منــــافق دوران نمی شدیم
—————————————
یــــادش بخیـــــــر دوستی و دوره ای وفاق
نالــــــه نبود و ســـــوز نبود از غـــم فراق
رخنــــــه نـکرده بــــود به افکـــار ما نفاق
هـــر سوی میل شـــادی بود و گرم اشتیاق
آری اگــر شکستــــه و بی جان نمی شدیم
————————————–
یک لحظه گـــر نبـودی به ما رحمت کریم
از بوی معــــــرفت نرســــــدی به ما شمیم
بــــاور بکن که حالت ما می شـــدی وخیم
این عقل گــــر نمی بودی در مغـز ما مقیم
فرقی میـــــان اشتــــــر و انسان نمی شدیم
—————————————
محمود در کلام تو هـــر نکته روشن است
اوراق گل ز لعــــل لبــت در شـگفتن است
طرز هـــــزار گفتــه ز فهمی شنفتن است
این نفس زانی در بر ما سخت دشمن است
گـــر رو سیــــاهی پاس نمکدان نمی شدیم
—————————————
شاعر: احمد محمود امپراطور
