( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۲۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۲ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
درد خار
به هموطنانم
زندگی،
همان گل پر عطر –
که خار غربت در ساقه دارد
و دستان مان پر خون ،
پر درد،
و کم زور
گلی نیست تا ببوییم
دلی نیست تا بجوییم
دیگر زیبا ندیدیم
و زیبا نگفتیم
و زیبا نشنیدیم
آه درد خار…
گل پر عطر چه شد ؟ ؟ ؟
هما طرزی
نیویورک
۱۶جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۲۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۲ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
در ۴ حوت ۱۳۶۰ در کابل دستگیر شدم در نظارتخانه ی صدارت در یک اطاق کوچک ۲۳ نفر زندانی بودیم. همه بزحمت می توانستیم بنشینیم، پا دراز کردن که حکم آزادی را داشت.
در میان زندانیان وجود دو زندانی توجهم را جلب کرد یکی سابق کارگر در ساختن زندان پلچرخی، دیگری از زندانبانان سابق. سر آغاز این شعر در آنجا در حافظه ام بسته شد و ادامه آن در «کوته قلفی” صدارت بر کاغذ نشست.
زندانی
در اینجا زندگی زندان و زندانبان و زندانساز و زندانی به زندان است
در اینجا هر چه می بینی به زندان است
در اینجا هر چی زندان است
گلو زندان فریاد است
و سر زندان فکر
و سینه زندان امید
و پیکر رنجور
زندان روان زندگانیست
و پا زندان رفتن
دست زندان تلاش و شانه
زندان شکیباییست
در اینجا هر چی زندان است
در اینجا پشت هم
دیوارهای بی در
مفلوک زندان است
در اینجا آفتاب و آسمان و ماه
بسته یکسر
در میان سیم های
خاردار روی زندان است.
در اینجا زندگی و مرگ یکسان است.
در اینجا عشق و آزادی به زندان است
در اینجا مرگ مهمان است
و صاحبخانه در سرداب پنهان است
در اینجا نام صاحبخانه ها اشرار و دزدان است
ولی بیگانه ها رقصان بروی استخوان های نیاکان است
بروی استخوان های که روییدند از این خاک
و در این خاک
خاک خواهند شد
پشت هم شلاق باران است.
که جشن سرب و خون و مرده در اینجا فراوان است
در اینجا نام آزادی
استخوانکوب تن سرد اسیران است
در اینجا نام آزادی
تیغی بر گلوی نغمه خیز صلح و انسان است
در اینجا هر چی میبینی به زندان است
اما چشمها
آگنده از آوای طغیان است
میان هر نگه
از جرقه های انفجار روز موعود بهاران است
در اینجا بمب های ساعتی قلب ها در سینه ها
با تک تک مرموز پنهان است
اگر شلاق و خون و سرب و آتش
پشت هم پیوسته باران است
بلی چون فصل باران است
و آغاز بهاران است.
فاروق فارانی
کابل
کوته قلفی ” زندان صدارت”
سال ۱۳۶۱
از مجموعه اشعار «در این جا هرچه زندان است»
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۲۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۲ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
در وصف مادر
به عشق پاک مادر نام بی همتای آن والا
که می باشد به خانه نور پاک و همدم دلها
به الطاف وجودت مادر من گوهر نابم
تویی دریای بی ساحل تویی محبوب دل شیدا
نگاهت کعبهٔ عشق ودعایت مستجاب حق
نباشد مثل تو مادر به زیر گنبد خضرا
تو بر من دفتر آموزش و صد پند لقمانی
تو هستی گوهر یک دانه و آئینهٔ تقوا
به شوق نام زیبایت دل من زنده میگردد
جهان روشن ز نورت نام من طیبه در دنیا
طیبه احسان حیدری
سیدنی – آسترالیا
۱۱ می ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۲۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۲ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
خنده داروی طبع غمگین است
شـادخواری طبیب دیرین است
خنده روباش وشوخ طبعی کن
لــذّت زنـدگانـی در ایــن است
لاله از داغ دل نـمـی گــویـــد
عاشق خنده های نسرین است
گـره از چـیـن ابـروان بگـشـا
جشن نوروز و فروردین است
بلـبـل محـفـل و گلـستـان بـاش
که غزلخوان لعل نوشین است
در بهـار و تمـوز باغ و چمن
پر گل و میوه و ریاحین است
طعم انگـور و سیب و شـفتالو
چـون لبان نگار شـیریـن است
جلوۀ رنگ در خزان خوش باد
در زمستان چمن بلورین است
بـر لـب رود در شـب مهــتاب
دل ودلدار وماه و پروین است
محتسب درد و غـم کند افزون
جشن وشادی رسم پیشین است
قـول مفـتـی و خــدعــۀ زاهــد
غل وزنجیر ذهن و آیین است
شــادی و نیکی و خـرد ورزی روشن از آفتاب بـرزیـن است
در تمدن عشـق و دوسـتی بین
آن که تـاریـــخ را آ ذیــن است
مهـر میترا و شـعلۀ زرتـشـت
نـور نیکان در شـرایـیـن است
خشـم شمشیر و وحشت تلـوار
عقده افزای نفرت و کین است
صلح ودوستی وهمدلی با خلق
نـافی خنجــر و تبـرزیـن است
گـر زچـشـم صـفـای دل بینی
هرطرف بنگری نگارین است
بـر مـدارا خـرد کــنــد تعـظیم
کبریا خـاک پـای تمکـین است
یار از دل که دل کـنـد دعـوت
خوان لطف وکرم رنگین است
رسول پویان
۸ اپریل ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۱ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
مادر شیرین من
همنوا و غمگسارم مادر است
مونس شب های تارم مادر است
مهر مادر رحمتی از کبریا
با تو می گفتم رازم بی ریا
روز‌و شب حیران و ویران توام
از دل و دیده به قربان توام
ای که مهر تو نجات از دردها
از گداز آفت دنیا مرا
کس مبادا از دعای تو بدور
عشق تو هم روشنی گرمای نور
از کف من طاقت و تابم ربود
روشنی چشم بی خوابم ربود
چلچراغ منزل و جاه مرا
از چه بردی از برم ماه مرا
آسمان بگرفت آن پروین من
اختر من مادر شیرین من
تا ز آغوش تو گردیدم جدا
با همه غم های دنیا مبتلا
تو کجایی تو کجا ای مادرم
بعد تو در بحر غم هم پیکرم
چیست آخر مطلب و راز حیات
معنی این زندگی بی ثبات
بر روان پاک تو باشد دعا
تا نصیبت رحمت و لطف خدا
عالیه میوند
فرانکفورت – جرمنی
۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۱ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
مادر
رنگِ گل های چمن ، از رنگِ روی مادر است
بوی آغوش بهار چون عطرِ موی مادر است
نغمۀ لالایی اش شد جاودانی در جهان
هر که گوشش می کند فهمش بسوی مادر است
کودکِ معصوم اگر با چشم گریان زنده است
ایمن و آرامش اش آغوش و بوی مادر است
آنچه نیکویی و احسان در محیط زندگیست
از قدوم و سیرت و آداب و خوی مادر است
می تپد این مرغ دل در سینه هر شام و سحر
تا که دارد شور عشق از های و هوی مادر است
کس ندیده طفلِ را از شیر مادر مست نیست
شور ومستی وطرب درهر سبوی مادر است
کی بگنجد وصف مادر در د ل تاریخ دهر
آنچه در عالم شده کشف آبروی مادر است
گر چه سرگردان دهرِ بی ثبات افتاده ایم
صلح و آرامی ما در خاک کوی مادر است
سید جلال علی یار
ملبورن – استرالیا
یازدهم می ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۱ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
آتشکده ی تجربیات
شدیم هر چیز ولی حیف که آدم نشدیم
از صد و پنج کیلو هیچ یکی کم نشدیم
نقد جان دادیم و آرامشی بر ما نرسید
از غم و درد جهان لحظه‌ی بی غم نشدیم
وسع مان تا که رسید ظلم نمودیم اما
به سر زخمی کسی دارو و مرهم نشدیم
جوش خوردیم در آتشکده‌ی تجربیات
ولی در قوری اندیشه خود دم نشدیم
داد و فریاد به هر جای نمودیم بلند
در عمل اندکی بر خویش فراهم نشدیم
سالها دست و گریبان تحول بودیم
زین سبب در روش زندگی مدغم نشدیم
نامساعد ترین افراد جهانیم محمود
چون به قانون و ادب ذره‌ی ما ضم نشدیم
————————————
بامداد سه شنبه ۲۰ ثور ۱۴۰۱خورشیدی
برابر با ۱۰ می ۲۰۲۲ ترسایی
احمد محمود امپراطور
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۱ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی
مادر
مرا ! ببخش که هنگام کودکی
رنج و تعب به خاطر من خیلی دیده ای
شبهای بس دراز نخفتی به خاطرم
زهر ِ یتیم پروری من چشیده ای
ای مأمن مراد!
مادر ! مرا ببخش که بهر ِ سلامتم
دادی سلامت تن و روحت همه بباد
بهر ِ رفاه و پرورش جسم و جان من
بردی تمام لذت هستی خود زیاد
ای روح پر شکوه!
مادر ! مرا ببخش که شبها بگوش من
گفتی فسانه های دل انگیز زندگی
پروردیم به شیره ی جان عزیز خود
دادی فرح ز عطر ِ دلاویز زندگی
با صد نیاز وناز!
مادر ! مرا ببخش که چون راهرو شدم
دست ِ مرا گرفته و بردی بمدرسه
کردی مراقبت که نباشم بکوچه ها
نادان و بیسواد و بگرداب وسوسه
بی علم وبی کمال !
مادر ! مرا ببخش که وقتی جوان شدم
سیر م ندیدی و رفتی بکام مرگ
ز آغوش گرم و پر ز صفایت جدا شدم
گشتی جدا ز طفل ِ یتیمت بنام مرگ
روح تو شاد باد!
مادر ! مرا ببخش نرفته ز یاد ِمن
رنج ِ مرا زیاد کشیدی به بیوه گی
همواره ام بدرس مشوق تو بوده ای
تا دادیم نجات ز ژرفایِ هرزه گی
جانم فدای تو!
مادر ! مرا ببخش که هرگه به یاد تو
می افتم وز خصلت تو یاد می کنم
از خجلت ِ وفا بتو شرمنده می شوم
بر نام ِ نیک ِ تو دل خود شاد می کنم
جاوید نام تو !
مادر ! تو شاد باش که امروز هر کجا
تجلیل ِ شان و مرتبه ی ارجمند تست
اولاد ِ صالح ِ تو بتو فخر می کند
یعنی که روز جشن مقام بلند تست
در این ده و دیار !
مادر ! مرا ببخش که چون مادر ِوطن
حق ِ ترا ادا نتوان در زبان ِ شعر
فهمم ز مدح ِ مقام ِ تو عاجز است
گنگ است بهر ِ وصف مقامت زبان ِشعر
ای روح تابناک
خوش آرمیده باش!
صابر (هروی)
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۱ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
به یاد مادر
مادر به خوی عادت طفلانه ام هنوز
از بهر تو سرخوش و مستانه ام هنوز
پروردی ام به ناز تو با شیره‌ی وجود
می زیبدم ز بعد خدا بهر تو سجود
مادر به خاک پای تو من سجده میکنم
پیش خدای آنچه کند بنده میکنم
هر لفظ پر ز مهر تو شیرین‌تر از عسل
هر حرف تو به گوش دلم بهترین غزل
بالید نخل قامت من در پناه تو
روح تو شادباد و چنان جای‌گاه تو
وصف ترا کلام و قلم کی کند تمام
همچون ثنا باد ز من عرض و احترام
محمد اسحاق ثنا
ونکوور – کانادا
۱۱ می ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۲۰ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۰ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
با توکل مى توان شهکار کرد
از قضا مرد جوان کوهنورد
قصد رفتن را به کوهستان بکرد
کوله اش را بست بر پشتش نهاد
هم به سوى کوهگردى ره فتاد
بر کمر ریسمان کُه گردى ببست
همتش بالا دمى هم نى نشست
تا رسید از قلّه ها بالا برفت
سر خوش و آ زاده و تنها برفت
هى جوان بالا و ب الا تر رسید
هر چه بالا رفت خود بالا بدید
سر خوش و بس بى خیال از کار گشت
سخت مشغول کُه و کهسار گشت
بى خیال از اینکه ساعت چند بود
با طنابش کرده بر بالا صعود
بعد چندى دید سوى آسمان
تار گشته جملگى ها کهکشان
با خودش گفتا که اى غافل سرم
عقل و هوشی نیست گویى در برم
وقت آن شد تا دو باره بر روم
سوى منزل گشته زینجا در روم
کم کمک پایین مى آمد ز فر
ناگهان لغزید از پا تا کمر
پاى او را درد بس بى تاب کرد
طاقتش طاق و دلش را آب کرد
پیچ پیچان مى همى آمد فرو
تا که دیگر کم رمق شد حال او
بر سر یک صخره اى دم میگرفت
هر دمى را آه محکم میگرفت
در دلش میگفت هان اى کردگار
زین مصیبت کن رهایم اى نگار
زار مى نالید آن مسکین جوان
تارى و سردى و دردش همچنان
ناگهان اندر دلش آمد سروش
کاى جوان بر این صدا بر ده تو گوش
کن توکل بر خدایت اى جوان
کو همى دارد صدایت اى جوان
پاره مى کن آن طنابت از کمر
خویشتن آماده مى کن اى پسر
خویش را پرتاب کن از روى سنگ
آن جوان گفتا ز پا هستم چو لنگ
بار دیگر گفت یک دم تاب کن
از سر این صخره خود پرتاب کن
آن جوان گفتا نه دارم تاب من
تا شوم ویرانه تر از پا و تن
از صدا اصرار از او انکار بود
از توکل نى نشان در کار بود
همچنان از سردى و بیچارگى
آن جوان شد بى رمق بى زندگى
بعد چند این قصّه ى پر آه و سوز
بازتابى یافت در اخبار روز
سرخط صد ها خبر این بار شد
یک جسد پیدا چو در کُهسار شد
بر سر یک صخره، یک متر از زمین
با تاسف جان سپرد آن نازنین
گر صداى قلب خویشش مى شنید
خویش را زین تنگنا وا مى رهید
او صدا بر رب خود مى زد ولى
از نداى رب موده غافلى
چند وجب بیش از زمین دورى نداشت
لیک قلبش زان صدا شورى نداشت
گر توکل داشت بر رب آن جوان
صد یقین میداشت افزون عمر و جان
با توکل مى توان شهکار کرد
خرمن گل را جدا از خار کرد
شیبا رحیمی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۲۰ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۰ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
عروس دریا
نرگس جـان دخـتــرشـــادان مادر
فــدایـــت جـان من،ای جـان مادر
دودهـه را،تو باهـفـت سـال دیگر
درآغــوشـــم بُــدی،جــانــان مادر
چـرا رفتی زپیشم اینچنیـن زود ؟
زدی آتـش بـجــانـــم،جـــان مادر
چــه دیــدی ازمن آواره آخـــــر؟
زدی بــرهـم سـرو سـامـــان مادر
گلِ با عـلم وبا فـرهنگ ،عـزیـزم
گلِ نرگــس،گلِ ریــحـــــان مادر
شـدی پـژمـرده درعـیـن جــوانی
تونرگس جان، گلِ خـنــدان مادر
بـرفـتی ناگهــان ازپـیـش مـامـت
گلِ فـرهـیـخـتـهء،بـوستــان مادر
بدیدی زرهء، کم مهری از من ؟
که ترکـم کرده رفـتـی ،جان مادر
شـب شــاد عـروســیـت نـدیــد م
به دریـا،حجـله کـردی جان مادر
توخویش واقـربـا،بـریــان نمودی
سـفرکـردی چـوازکـیــهـان مادر
بـرادرهـا هـــم از داغ فــرا قــت
چومجنون گشته اند،ریحان مادر
فگـنــدی اقـربــا،درمجـمـــرغــم
نمــودی دوسـتـان، گـریـان مادر
شبـی دیــدم بخـوابـت، نازنیـنـــم
که بـودی در کـنــارم ، جــان مادر
چه خوش کزخواب بیدارم نمیشد
که میـبـودم به نـزدت ، جان مادر
بی بی زینب (س) ترادعوت نموده
بهـشــت عنـبـریــن،رضـــوان مادر
بهشت رفتـی عـزیـزم،نـورچـشــمم
بگــردیــد کـلبـــه ام،زنــــدان مادر
به جــز صبــر خــدا ، چـاره نــدارم
بـمـیـــرم،جــان من، جــانـــان مادر
بکن بس “حیدری“، نوحه ســرائی
که خون شد جاری،ازچشمان مادر
پوهنوال داکتر اسدالله حیدری
۲۷ دسامبر ۲۰۱۲
سیدنی – آسترالیا
منظومهء فوق دررثاء نرگس جان شهید دخترمحترمه پوهنمل رخشانه جان “سرور”سروده شد. مرحومه نرگس جان دختری بود بیست وهفت ساله،بسیار پابند مسائل اسلامی،که مادرش به تنهائی وبازحمات گوناگون وی را به درجات بالای علمی رسانیده بود.
موصوفه دو سند علمی یکی درجهء لسانس درمدیکل ساینس ودیگری درجهء ماستری در تعلیم وتربیه را از آن خود کرده بود.
نرگس جان را گرگ اجل بتاریخ ۱۲ دسامبر ۲۰۱۲ ،به دریا فرو برده و جان شیرینش را گرفت.
این ضایعه بسیار المناک و جبران ناپذیررا نه تنها برای مادر و دیگر اقاربش ، بلکه برای تمام جامعهء افغانی ازاعماق قلبم تسلیت عرض نموده واز خداوند منّان روح موصوفه راشاد وجنات النعیم را منزل ومأوای خودش وصبر جمیل و اجر جزیل را برای اقارب و دوستانش، اخصاً برای مادرداغ دیده اش استدعادارم.
همهء ما از خدا (ج) هستیم وبازگشت ما به سوی اوست.
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۹ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۹ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
در آغوشِ حضورت
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۹ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۹ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
روز عجیب
به کابل
روزیست عجیب !
باران نمی بارد
ولی دل آسمان پر است از رنگ ها
زرد و بنفش همه جا ست
زمین هنوز نمناک
و عطر می پاشد
در زیر برفها …
گلی در باغ نیست
برگ ها بخواب رفته اند
تیره رنگ …
ومن هنوز
در” پارک شهرنو” قدم میزنم
آرام و پر اندیشه …
هما طرزی
نیویورک
۱۶ جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۹ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۹ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
همت تیر
مگو که پیر رهت ناتوان می خیزد
ببین که همت تیر از کمان می خیزد
فتاده ام به درت تا تو را نظاره کنم
بتا که تا نفس از خسته جان می خیزد
کجا توان ببرم بار ناز سر کش تو
سبک نشست به دل پس گران می خیزد
کنم گمان که دلت پر ز گفتگوی من است
بگو بگو که سخن از بیان می خیزد
بیا ببین که هوس از دلم شراره زند
چو موج برق که از آسمان می خیزد
تو نشنوی سخن و ناله و فغان “امان“
شنو که از دل تنگم هر آن می خیزد
امان قناویزی
فرانکفورت – آلمان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۹ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۹ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
پدرود
خدا حافظ رفیقان
خدا حافظ عزیزان
سفر آغاز شد رهتوشه بردارم
سحر در دیدگانم باز میگردد
و طوفان در عروقم راه می یابد
خدا حافظ
سفر آغاز شد رهتوشه بردارم
مرا رهتوشه فریادیست
پر از جان و پر از خون
فریاد وفا
فریاد خنجر وار
بر سینه ی دشمن
که از دل میکشم بیرون
و تا پایان این رهتوشه
سحر در چشم من
بر روی صلیب مرگ
خاموش میگردد.
امانت را به کوهستان مشرق
می سپارم
و خود در خون یاران
راه می یابم
و طوفان در عروق من
به طوفان افق ها
راه می یابد
و من در هر طلوع
در هر تلاش
و نعره ی طوفان
بروی پاک تان لبخند خواهم زد
بگوش تان سرود خویش خواهم خواند
خدا حافظ
خدا حافظ
فاروق فارانی
کوته قلفی صدارت کابل
۱۳۶۱
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۹ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۹ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
ف
فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی
نیزه دار فلک
ای هموطن که دور ز آغوش مادری
بنشسته ای در آتش و در خون شناوری
برگی که تند باد فگنده بهر درت
گردی که حادثات فشانده بهر دری
خورشید نیزه دار فلک می برد فرو
هر صبحدم به دیده ترا نیش خنجری
از هر ستاره برق غضب می جهد بیرون
چون شامگاه چشم تو افتد به اختری
عمریست ای عزیز دل غم نصیب من
بی یار و بی برادر و بی دخت و خواهری
خاک رهت نمیشمرد کس به ملک غیر
هر چند در دیار غریبی سکندری.
صابر هروی
راولپندی – پاکستان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۸ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۸ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
بادِ خروشان
چون باد خروشان و ردِ پای ندارم
می نالم و نالیدنِ چون نای ندارم
پیچم به فضا در نفسِ صبحِ بهاران
عطرِگلِ عشقم به چمن جای ندارم
ای سرو به آزادگی خویش چه نازی
آزاده منم، پا به گِل و لای ندارم
مهتاب بتابد به سرم، وحشت ازاین پس
از سایهِٔ شب ها و در ودای ندارم
سازِ سخنم صوتِ دو رویی ننوازد
دبدابِ دهُل، غیوغوِ کرنای ندارم
از پیرِخِرد مشوره ی خویش گرفتم
تسلیم به عشقم، سرِخودرأی ندارم
علی احمد زرگرپور
۳ می ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۸ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۸ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
چشمه سارِ نور
من از دیارِ عشق ام ، از شهرِ آشنایی
از برزنِ محبت ، از کوی بی ریایی
از چشمه سارِ نورام ، وز تیرگی بدورام
با چلچراغی از مهر ، همزادِ روشنایی
دارم به سینه قلبی ، آکنده از محبت
بیزارام از فریب و نیرنگ و بی وفایی
در مجمرِ صداقت، با جان و دل گدازم
در راهِ عشق و ایثار،خود را کنم فدایی
مرغی شکسته بال ام،افسرده و گرفتار
در آرزوی پرواز ، در حسرتِ رهایی
کنجِ قفس اسیرام ،دل از تو بر نگیرم
جانا بمان کنارم ، می ترسم از جدایی.
مریم نوروززاده هروی
۲۲ نوامبر ۲۰۲۲ میلادی
از مجموعهُ”پاییز
” هلند
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۸ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۸ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
ماه مهرگان
رسد از نو خزان آید نسیم مهرگان اینجا
بتابد نور مهر از چشم ماه مهربان اینجا
دل افسرده را شب های زییا میدهد مژده
که پنهان میشودهرغم به رقم داستان اینجا
رقم آموز فصل دلستان مهرگان هستم
بود فصل انار و سیب و صیف در مهرگان اینجا
چو شاخ ارغوان سرخ و سفید لاله رخساران
به پای صندلی بنشسته بین آزادگان اینجا
چو‌ماه و مهر و‌ناهید هر یکی تابیده در مجلس
که میکاهد ز درد و میبرد اندوه جان اینجا
بیا ای یار نیکو شعله در عشق و صفای بخش
به فصل مهرگان مهر تو باشد جاودان اینجا
به دل افسرده تا کی رنج و محنت میکشی آخر
بیا چون طیبه بنشین چو ماه آسمان اینجا
طیبه احسان حیدری
سیدنی – استرالیا
۲۲ اپریل ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۸ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۸ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
مضمون فریب
در اینجا با کسی ننشین که با تو کج نظر دارد
نشین آنجا که علم و دانش و فرهنگ و فرّ دارد
تو با هر کس که باشی بر حذر از ناجوانمردان
خردمندی طلب کن چون خرد لطفِ دگر دارد
به بازاری نرو کانجا مریضی و کُله باز است
به دکانی برو کانجا ، از انسانش هنر دارد
ز طراری که خوی اهرمن دارد بیا بگریز
مخوان کس را برادر کز شیاطین اش خبر دارد
عجب رنگیست مضمون فریب و کس نمی‌داند
به فرمان ریا او جامه از تزویر بر دارد
نصیحت گر کنی کس را نگر کو پند بنیوشد
نده اندرز آن کس را که دانی گوش کر دارد
محبت با کسی کن که سزاورش چنان باشد
که با هر خار بنشستن ، گلم اینجا خطر دارد
خوشا آنکو که پروازش ز بامِ حرّیت باشد
نه از شمشیرِ نامردان هراسی در سفر دارد
به دریای حسد غرقست و حیران در همه خلق است
جلالا آنکه از تنگی کین هردم گذر دارد
سید جلال علی یار
ملبورن – استرالیا
۶ می ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۸ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۸ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
قلب آسیا
خاکت وطن! به دشمن افغـان نمی دهم
این ملکِ باصفـــا به پلـیــدان نمی دهم
سنگ و کلــوخ کشــور زیـبــای آ ریــــا
برملحــدان به لؤلؤ و مرجــان نمی دهم
هر چند،سالهــاست که دورم زمیـهـنــم
عشق وطـن به جیفـهء دونـان نمی دهم
تاداده است خدایم،مراجان در این جهان
“مِهــرتـرابه مُهــرسلـیـمــان نمی دهم”
من افـتـخــار بودن افــغـــا نـیـم وطــن
هرگزبه چین وهندوبه جاپا ن نمی دهم
ازبهــرلـقـمـه نـان به “نـاتـــوی” لعنتی
من اختیـــار مُلک ،به لعینان نمی دهم
افغـا نْسِــتــان ما که بود قلـب آسـیـــا
این قلب پاره پاره به شیطان نمی دهم
هـرکـوه و بـرزن وطنـم را ز صـدق دل
چون جان عزیز دارم و ارزان نمی دهم
با آنکه میهنـم شده مخـروبه کـلـبــه ئی
این کلبــه ام به ظـالــم دوران نمی دهم
صد بــار ” حیدری ” اگــرم سـر برند ترا
من واک* کشورم به غلامان نمی دهم
پوهنوال داکتر اسدالله حیدری
۲۴ اکتوبر ۲۰۱۲
سیدنی – آسترالیا
*-اختیار،تسلط داشتن
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۷ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۷ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
موج غم
به من جور و جفا کردی و رفتی
به درد و غم رها کردی و رفتی
سخن هایت مداوای دلم بود
دلم را بی دوا کردی و رفتی
نگفتی بعد تو من خوار و زارم؟
مرا از خود جدا کردی و رفتی
چرا آخر ز من بیگانه گشتی
مرا تنهای تنها کردی و رفتی
میان ظلمت شب های تارم
شبم را بی‌نوا کردی و رفتی
تنم بر باد غم افتاده اکنون
به موجِ غم رها کردی و رفتی
عالیه میوند
فرانکفورت
۲ اپریل ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۶ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۶ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
همسفر
ای همسفر بیا که سفر پیش رو بود
از من جدا مشو
باز آ کنار من که تا سیر بینمت
در یک شبی سیاه
صبرم به سر
رسید
بی تو نباشدم دمی
صبر و حوصله
باز آ دمی ببین
چه سان زار و خسته ام
دارم سفر به پیش
آیی به وعدگاه و
نیابی دگر
مرا!
امان قناویزی
فرانکفورت – آلمان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۶ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۶ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
زیبا
به وطنم
رنگ کبودی بر دلم نشسته
و با د موهایم را می نوازد
با صبر…
در لغزش دستانم –
بر صفحه کاغذ
همه جا رنگ تست
که مرا زنده نگهداشته
اگر همیشه سبز بودی
و در کنارم …
چه زیبا می بود …
هما طرزی
نیویورک
۱۶ مارچ ۲۰۱۶
از مجموعهء برگ های خشکیده
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۶ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۶ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی
ترسم که بیایی
ترسم که بیایی و ببینی چه جدال است
این کشور آبای تو معروض زوال است
ترسم که بیایی و ببینی که درین ملک
هر سو نگری غارت و تخریب و قتالست
ترسم که ببینی همه جا بر سر قدرت
سلمانی و غسال و کفن دزد و کلالست
ترسم که بیایی و ببینی وطن تو
پامال خر و خرس و سگ و خوک و شغالست
پنجشیری و افغان و هزاره بهم افتاد
یعنی که خرابی ز جنوب و ز شمالست
ترسم که ببینی ز عزیزان تو کس نیست
مردم همه در ماتم و در سوگ و ملالست
بینی چه حجابی به زن و دختر مکتب
گویی که روان هر طرفی مادر آلست
ترسم که ببینی ز بس افسرده و خواریم
هر ( یابوی ) جل کرده بما ( رستم زال ) است
در مذهب این جنگلیان ستم آیئین
فتواست که تاراج زن و مال حلالست
ترسم که بیایی و ببینی که درین جا
نی نامی ز دانشکده و علم و کمالست
ترسم که بیایی و ببینی قفسم را
آن مرغی که تو دیده بدی بی پر و بالست
ای آنکه به امید نشستی که بیایی
آرامی این ملک دگر خواب و خیالست
ترسم که پشیمان شوی از آمدن خود
گویی که درین ملک دگر زیست محال است .
صابر هروی
۲۷ دلو سال ۱۳۷۱
کابل