۲۴ ساعت

زبان شیرین پارسی

تاریخ نشر : جمعه ۱۰ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی -۰ ملبورن – آسترالیا

مخمسی بر یک غزل شاعر زنده یاد مرحوم قهار عاصی

زبان شیرین پارسی

زبان   نیم  قاره ی   آسیاست   پارسی

شرین و دلپذیر و خوشنواست  پارسی

از بهر ما حسین  و دل آراست  پارسی

دریای عشق و موج گهر زاست پارسی

اوج ادب ،  نوازش  دل هاست  پارسی

 

در  بزمِ   عاشقان  صفا   زیورِ   سخن

خوشبوچوعطرعود وکه درمجمر سخن

آراسته  شد به او همه  با ل و پر سخن

در سر  زمین عاطفه  ها  محور  سخن

خورشید  تابناک  چه  زیباست  پارسی

 

در حرف حرفِ صحبتش بینی کمال مهر

از آسمان  سبز   او   ریزد   شمال  مِهر 

در واژه های  نغز او  رنگین  مقال مهر

گسترده  در  مسیر  عبورش  زلال  مهر

آهنگ    دلنشین   غزل هاست   پارسی

 

خواهند اگربه مطلبی روح و روان دهند

یا  زینتی   به  پیکره ی   واژگان  دهند

لابد  مقامِ  عمده ی  با  این   زبان دهند

آنجا که  عشق  را  بنگارند  جان  دهند

قلب سخن  قریحه ی  یکتاست  پارسی

 

ور تو سخن  ز واژه های  ژرف  میزنی

حرف سپید و راست همچو برف  میزنی

با خنجری سخن  ز نحو و صرف میزنی

گر  با  من  از حرارت  دل حرف  میزنی

روح  کلام  وعطر سخن هاست  پارسی

شیخ خنجری

۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی 

کابل – افغانستان

گوهر دریا

تاریخ نشر پنجشنبه ۲ قوس ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳ میلادی – ملبورن – استرالیا

گوهر دریا

عشق مجنون دیگر و  عشوهء  لیلا دیگر است

قصر سلطان دیگر و گوشهء صحرا دیگر است

یکی از هجر شود  کور  و یکی  مست  وصال

حزن یعقوب  دیگر  و عشق زلیخا  دیگر است‌

صحبت   اهل‌   صفا   جان   دیگر   می بخشد

آب  باران  دیگر  و  جرعهء  صهبا  دیگر  است

با ادب باش تو  در مکتب  عشق  ای  سالک

منصب  عشق  دیگر  مکتب  دنیا دیگر است

تا من  از  عشق  تو  تعلیم   سخن  آموختم

سخنِ قال  دیگر  نکته‌ ای  معنا  دیگر  است

کوهِ   طور   تاب   تجلیئِ   رُخِ   یار    نداشت

نور  مهتاب   دیگر  و برقِ  تجلا  دیگر   است

«خنجری» مغز  سخن گفت به یاران  عزیز

سنگ  خارا  دیگر  و  گوهر دریا  دیگر است

عقرب / ۱۴۰۲ خورشیدی

 کابل چهار دهی

شاعر ما درگذشت

تاریخ نشر: چهارشنبه ۲۴ عقرب ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳ – ملبورن – آسترالیا

 

عمرشاعر بیچاره در غم و اندوه می‌گذرد در زندگی کسی به دادش نمی‌رسد وقتی که از جهان رحلت کرد اشعار و غزلهایش را خواندند و غم‌های او را که حس کردند باز تأسف میکنند که شاعر خوبی بود افسوس که در گذشت این مطلب در ذهنم گذشت و به صورت غزل به وجود آمد که می‌خوانید:

دعا گوی تان شیخ مولوی خنجری

شاعر ما درگذشت

یک نفس راحت  نگشتیم  عمر  بی باور گذشت

نیمی در غربت گذشت و نیمی در اخگر گذشت

هیچ  کس  ما را  به  وقت  گریه  دلجوئی  نکرد

زندگی  در وقت  پیری  خیلی  درد آور   گذشت

دیدم   از   یاران    شیرین    بیوفائی  ها  عجب

هر کدام از  دور ما  با  سرعت  صرصر  گذشت

ناله   کردم   گریه   کردم   از   فراق     گلرخان

زندگی چون شبنمی آن هم  به  چشم تر  گذشت

پیر ما  هم  درگهی  میخانه  را  بر   ما   ببست

بزم ما  بی شاهد و  بی باده و  ساغر گذشت

تنگ  شد  بر  ما  در  اینجا  چار  دیواری  قفس

هَستِیَم پر حسرت و  پر آه  و  درد سر گذشت

رفتی زین  وحشت سرا ای خنجری با درد دل

فاتحه  خوانند  گویند :   شاعر   ما   درگذشت