۲۴ ساعت

مهاجر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۹ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۳۱ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

مهاجر

هرکه برگشته  بمُلک چشمِ ترش را  بوسید

خسته ى در  بَدر و خاک  بَسرش  را بوسید

آنکه  بر نامِ  ( مهاجر )  زده  و  راند ه  شده

دستى بر سَر بکشید خونجگرش را بوسید

آمده از  سفرى  دور  و  دراز  سوى   وطن

پینه  بر زخم  نهید  پا و  سَرش  را  بوسید

آنکه  با  خاطره ى  تلخ  ز  همسایه ى  بَد

ردِ مرزگشته ى آن بى پدرش * را بوسید

آنکه   تاراج  شده  دار   و  ندار   در  ایران

هر تهى دستِ بى زور و زرش  را بوسید

تاجیک  و اوزبیک  و  پشتون  هزاره  نکنید

دستِ  هرشاه و  گدا مُعتبرش را بوسید

هیچ  یک  دشمنِ  خاکِ  وطنِ  خود   نبوَد

خوب و بَد  با هنر و بى هنرش  را بوسید

در( فروغِ ) همه آدمگرى با  لطف و صفا

روى  أطفال  و  دستى  پدرش  را بوسید

همچنان  هموطنِ  از غم  و دردش  آگاه

سرِ هر طفلکِ دخت و پسرش را بوسیده

حسن شاه فروغ

۲۵ آگست ۲۰۲۵

*  – آن بى پدر اشاره — به برخورد غیر انسانى

مسولین ایران است

یار میرود

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۸ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۳۰ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

یار میرود

 یارب   خبر  رسید  که   دلدار  میرود

 تاب و   توانم    از   دلک  زار   میرود

 از  دورى اش  به سینه دلم زار میتپد

 در حیرتم  دو باره کجا  یار   میرود؟

 واقف دلا! به خنده ى خوبان مخور فریب

 جاى وفاى خود کندت  خوار میرود

 خوردى فریب خنده ى آن نازنین، بدان

 هر لحظه  با  یکى  بت عیار میرود

 دانى شب فراق که آهم به آسمان

 با ناله ام  ز سینه ى  افگار میرود

 پرسید اگر کسى ز تو حال دل“امان“

دیوانه وار   در  پى  دیدار   میرود

 امان قناویزى
فرانکفورت – آلمان

هرات جان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۸ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۳۰ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

هرات جان

‎هرات جان نام  پاکت در نظر شد

 به یاد و خاطرت  عزم سفر شد

‎ هرات جان  نام  زیبایت  به نازم

به دل هر بزم و نظمت کارگر شد

‎به هر سو ناجو ها صف بسته با هم

صفای  شهر  زیبا  جلوه گر شد

چه مسجد جامع و چارسوق و زرگر

به تاریخ نام  پاکت مشتهر شد

هزاران جامی  و رازی و. بهزاد

‎ز کلک هر کدامش یک هنر شد

به گازرگاه بود  آن  شاه انصار

ز فیض پاک او  عالم خبر شد

‎ ز گوهر شاد خود ما شاد گشتیم

‎ ‎که او گنجینهٔ لعل و گهر شد

که شهر نو چه جنب و جوشی داره

‎به تفریح پارک پل تخت صفر شد

‎ ‎ببین پارک بهشت چوک گل ها

به جاده لیلامی یاد  چکر شد

‎ که باشد هر شبت پر از ستاره

هوای تازه اش شوق دیگر شد

‎ ‎بیا ای طیبه در شهر  دل ها

که حالا شهر ما قرص قمر شد

طیبه احسان حیدری

هرات – افغانستان

نامِ خورشید

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۷ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

نامِ خورشید

 اگر فردا

روزی بود روشن‌تر از این شب های سربی،

مرا بیدار کنید ،

برای دیدن آسمانی

که از دوده و دود باروت عاری است

برای شنیدن خنده‌ی کودکی

که هنوز نامش را گلوله صدا نکرده،

برای راه رفتن در کوچه‌ای

که بوی نان همسایه بدهد نه خاکستر،

برای نشستن زیر درختی

که سایه‌اش بی‌خوف و بی‌خون باشد،

برای رقصیدن

در آغوش بی‌دغدغه‌ی موسیقی،

برای گفتن نام وطن

بی‌لرزه‌ی دل و دندان،

برای دوست داشتن

و دوست داشته شدن،

آری ، مرا بیدار کنید!

که من،

نهایت غربت غریبم ،

اما هنوز در خواب‌هایم

جهانی می‌روید

که در آن

زن، نام خورشید است،

مرد، صدای باران،

و آزادی،

تنفس یکدیگر.

میترا وصال

لندن – انگلستان

۲۷ اگست ۲۰۲۵

آ هــــــوی رم کــــرده

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۷ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

آ هــــــوی رم کــــرده

نـا لــه بیــا د وطـــن ، صبــح و َمســاء  میـکـنـــم

خـون جگــر میخــورم ، نــغـمــه ســرا  میـکـنـــم

بهر نجا ت وطــن ، ا ز  همــه ا یــن  مشــکــلا ت

ا ز سر شــب تـا سـحـر، رو بـه خـــدا  مـیـکـنــم

بـر در  آ ن  کـبـــریــا ، ا ز رهء  صـــد ق  و  صفـــا

عـقــده و غــم هـــا ی د ل، یـکســره وا مـیـکـنـم

بهـر شِفــا ی وطــن، ا ز هـمــه رنـــج و  مِحَـــن

چــا ره نــدا رم د گـــر،عـرضــه  دعــا  میکــنــم

زنیست مـرغ  شــکستــه پــرم، قــد رت پـــروا  

د ل بــه هـــوا ی وطـــن، دا ده نــــوا مـیــکـنــم

گــربــه گـلستــا ن روم، بـهــر تمــاشـــای گــل

یا د گـل ِا رغــوا ن، خوا جــه صفــاء میــکـنـــم

آ هــوی رم کــرده ا م، تیـــر جفـــاء خــورده ا م

درد د ل ریــش خـــود، ا ز تــو د واء میــکـنـــم

حیـد ری گــر آ خـــرت، ا ز غـــم و  د رد وطــن

حَصر شود چـا ره  ا ت، صبـر خــدا میــکـنــــم

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

 ۱۴ جون ۲۰۰۵

 سید نی – آسترالیا

شعر تفننی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۷ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر :زنده یاد استادصابر هروی – فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

=============

شعر تفننی

چهل و  ده  سال  و اندی شد 

که  بود  با  قلم   سر و  کارم 

گه    پژوهشگرای    تاریخ ام 

گهی مضمون نویس  اخبارم 

گهی از  شاعران  کنم تقلید 

گهی  ناظم  به فن  اشعارم 

سست و بیهوده شعر می گویم 

کس نمی  خواند هیچ  آثارم 

گهی  لافم  ز فن  موسیقی 

گه  ممثل   گهی   ادا  کارم 

نی دعا گوی و چاپلوسستم 

نه  قصیده  سرای   دربارم 

ساز بشکسته ام که خاموشم 

بر نیاید   صدایی    از  تارم 

چیزی از من نی کس طلبگارست 

نی زکس چیزی من طلبگارم . 

صابر هروی

راولپندی پاکستان 

۱۳۷۶ خورشیدی

سراچه ی دل 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۷ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

سراچه ی دل 

                     به جوانی

در سراچه ی دل

وسوسه های دیرینه –

                       موج میزند

نغمه های نوبالغ پیری

دور از ساحل های حقیقی

 مرا  در لحاف عشق بپیچان  

تا گرمای بودنت را احساس کنم

هما طرزی

 نیویورک 

۱۴ می‌ ۲۰۱۳

کتاب

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۷ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

کتاب

 همیشه با  غرور و  پرشتاب   باش 

رفیق و  همدم  و  یارِ  کتاب  باش

به هر سختی  بخند  و  پا   نگه دار

 دل‌آگاه  و  پُر  از  نورِ  صواب  باش

اگر افتادی   از   پا   ،   باز    برخیز 

در این میدانِ دانش، ناب‌ناب باش

 میانِ  انجمن  ،  در   بحثِ   فکری 

سخن‌سنجِ دقیقِ خوش‌جواب باش

ببین با چشم دل اطراف  خو د را 

ز دنیای درون، اهلِ حساب  باش

بمان در خدمت   انسان  همیشه 

شکوفا چون گلی در آفتاب باش

 بخوان تا  مثل ققنوسی  دوباره 

ز خاکستر، برون از هر نقاب باش

 بشیرِ   علم   باش  و  نور  تعلیم 

نه تسلیم، بلکه مردِ انقلاب باش

 رفیق و همدم و  یارِ  کتاب باش

 فقیه و متّقی، اهلِ  ثواب  باش

 بشیر احمد شیرین سخن

 از تو جدا نمیشوم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۷ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 از تو جدا نمیشوم 

از همه گان  جدا   شوم  از تو جدا نمیشوم

گرچه به انزوا .  شوم   از. تو جدا نمیشوم

نگهت  ارزوى    من   مطلع   گفتگوی   من

راهى  بهر کجا    شوم از تو جدا نمیشوم 

درد منم دوا    تویی عشق تویی وفا منم

 با رخ تو    دوا شوم  از  تو   جدا  نمیشوم 

گرچه به شهر گلرخان پای نیاز خود کشم

با همه   اشنا شوم   از   تو   جدا نمیشوم

من ظفر   ؛ مظفرم   مهر تو است در برم

ناله شوم   نوا شوم از  تو   جدا نمیشوم 

نذیر ظفر

۲۸ آگست ۲۰۲۵ 

تقدیم به شاعر جوان و غزلسرای خوش بیان احمد محمود امپراطور عزیز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۵ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۷ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

با سپاس و قدردانی ژرف از حضور فرهیختهٔ شاعر، نویسنده و

پژوهشگر ارجمند جناب نذیر احمد ظفر صاحب که با سرودن غزلی

دلنشین و فاخر،مرا به بزرگواری خویش به نوازش گرفتند و

با طنین کلماتشان مورد تحسین و مهربانی قرار دادند.

احمد محمود امپراطور

———–

تقدیم به شاعر جوان و غزلسرای خوش بیان

احمد محمود امپراطور عزیز

ترا  از   طرز   اشعارت  شناسم

ز طبع داغ   و   افکارت شناسم

غزل  هایت  دوای   درد    مردم

به مثل یک  پرستارت   شناسم

گهی در کوچه  های  عاشقانه

جنون افزا  به بازارت  شناسم

گهی در مسجد  هنگام عبادت

ترا از  رنگ  دستارت  شناسم

حضورت گرچه از من دور باشد

ز الطا ف گهر  بارت   شناسم

تو چون محمود خلق نغز داری

بدل جا کرده یی یارت شناسم

الهی بی  ظفر  هر گز  نگردی

ظفر مندانه هر بارت شناسم

——-””’——-””’——””’——

شاعر: نذیر ظفر ورجینیا امریکا

چشم ِ بیمار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۴ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۶ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

   چشم ِ بیمار

 از کوچه ی ما گذشت آن یار

 آمد   به   هوا   نسیم ِ  گلزار

 تا  باز  نمود  ، حلقه ی موی

 هر خفته بشد ز خواب بیدار

 جادو   بنمود   ،  با   نگاهی

 دل   را بربود  گویی یک بار

 در چنبر ِ   زلف ِ   عنبر ینش

 بیچاره   دلم   بشد  گرفتار

 تا لب بگشود تشنه گشتم

 خمار   شدم   بکوی  خمّار

 دستم نرسد بدامن ِ عشق

 پایم   نبَرَد   بکوی    دلدار

 جرئت   نکند   دل ِ حزینم

آری گلی است با دوصدخار

 ترس من از آنک  او برانَد

 خوفم نبوَد ز خار و اغیار

 آسوده بودم ندیده بودم

 بیمار شدم ز چشم ِ بیمار

 این پیری و عشقبازی ها چیست؟

این خوی همایون است بگذار

    همایون شاه (عالمی)

      ۲۵ اگست ۲۰۲۵م

در حضور عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

در حضور عشق

در وجودم   در  سرودم جز  تو  یکتا  هیچ هیچ

هست و بودم تار و پودم غیر  تو ما  هیچ هیچ

هستى من مستى من، عشق تو شور آفرین 

جز ز شور عشق تو بس شور و غوغا هیچ هیچ

خالق   من  مالک  من ،  دلبر   بى  چون  تویى

پیش روى خوب تو چون و  چرا  ها   هیچ هیچ

قایمى خود  قادرى  خود   ذات  واجب الوجود

قادرى جز ذات تو  در  دین  و   دنیا   هیچ هیچ

دلبرى    تو    یاورى   تو     برترى   از   هر  ثنا

پیش تو هر آنچه مى باشد  ثنا ها  هیچ هیچ

صد دم عیسى   ز  تو نشأت  گرفت  آباد شد

بى تو اى  آرام  جان روح  مسیحا  هیچ هیچ

پر گناهم   بى پناهم   جز  تو   نبوَد   درگهى

جز ز دربار تو ام بس نیست  ماوا  هیچ هیچ

بى سر و پایم به غوغایم شها در عشق تو

در حضور عشق تو ما را سر و  پا هیچ هیچ

شیبا رحیمی

آزادی زنـــان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

آزادی زنـــان

خواهم ازخالق یکتا

که زنانِ وطن ما

مانندهرآزاده زن دنیا،مثل هرانسان

شکنند بند اسارت

شوند آزاد زحقارت

رسد آن روز بزودی

که همه شاد وسرحال

لیک

آن جمع خبیثان

 پیروان شیطان

اخلاف یزیدان

از طالب جاهل و

ازداعش نادان

از حاکم مفسد

از قاضی بی علم

آن مرتشیِ خونخوار

آن کله ودستار

هردشمن قرآن ومسلمان

آن نوکردالرودینار

دشمن دیرینه وپرکینهءمیهن

منحل گراردو

پا بوس پلیدان

آن دولت بی همت و

مزدوراجانب

آن کله بی مغز

اما، متفکر!!!

درسطح جهان

اعجوبهء مخلوق

آن حامی اشرار

آن عامل سنگسارو

بریدن های سرها

بی ترس خدا

آن قاتل فرخنده ورخشانه و

صدها هزاران

ازعسکروهم مردم بیچارهء بی نان

مُثله گرزن ها

وآن زانی طفلان

آن جمع ستمگر

آن نوکروچاکر

هریک زدگر بدتروبدتر

ازقهرخداوندجبّار

دردوزخ ونیران

گرفتار

گرفتار

انشأالله

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۱۱ نوامبر ۲۰۱۵

سیدنی – استرالیا

بیمار عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

بیمار عشق

 دستگاه  نازنینان  ، غمزه و  ناز  و  اداست

 گردش  چشم  بتانم  ، تیغ   برّان  جفاست

 در رهٔ عشق  بتانم از سرو سامان  مپرس

 می شود مد نگه از بس فغانم نارساست

 چاک زخمم هر نفس خمیازۀحسرت کشد

 از وصالِ تیغ بیدادش  دلم در  شورهاست

 تا شدم دیوانه‌ی سودای چشم مست یار

 حلقه‌ی زنجیر زلفش، برسرم بال هُماست

 عاشق بیچاره با این عشوه سازان چون کند

 لعل شان گرم تبسم چشمهاشان دلرباست

 نخل پُر بار  از  ثمر  دایم   تواضع  می کند

 الحذر گردن فرازی شیوه‌ای  از اغنیاست

ذوق در راهِ محبت  دانه‌ی  صد آفت است

 زینتِ بزم بتان از بی قراری های ماست

 دشمنان در آتش سوزان افگندند دوست

 خویش در گلزار دیدن از کمالِ کبریا ست

 احترام و رحم و الفت با همه پیر و جوان

 از کمال و دانشِ آن  مردمانِ  با خداست

 انوری بیمار عشقی از کسی درمان مخواه

شکوه از درد محبت پیش جانان نارواست

 انوری فکری

 ۳ سنبله ۱۴۰۴ پنجشیر

مژگان ناز و چشم میگونی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

مژگان ناز و چشم میگونی

 جهان عاشقی  از هر  نگاهی  دیدنی   دارد

 خیابان  و  سرا و  خانه  اش  گردیدنی  دارد

 چه طوفانی که ازمژگان ناز وچشم میگونی

چو موجی  زیر پای  ساحلی  غلتیدنی  دارد

 دلی کو‌ در هوای می طپد از  شوق بیتابی

 چو گل  در هر نوایی بلبلی   بالیدینی دارد

 ز باغ  دلستان و   دامن   لبریز  گل  هایش

 به قدر  آرزو  از  غنچه  و  گل  چیدنی دارد

 شبی را در خیال و خاطراتی میتوان خفتن

 چو شمع کشته اشکی در بغل  خوابیدنی  دارد

 اگر من  در هوایی   کوکب  شهناز  بیتابم

 زمین تا آسمان در قلب من نازنیدنی دارد

 مرا سوز جگر از عشق پاکش وا  نمیدارد

 نمی دانم چرا این دل چنین نالیدنی دارد

 شدم محصور آن زلف پریشان همدم رخسار

 حریر و نرم و  نازک دور  سر تابیدنی دارد

 دلی  آزردهٔ  گوشه  نشینان را مشورانید

 که ازهر ماهرویی گوهری در معدنی دارد

 نباید زیر چرخ این فلک آسوده بنشستن

چو زرافه به قصد جان هر یک گردنی دارد

 بیا ای واعظی از هجر یارت دامنت بر چین

 که صبح آرزویی  وصل  او  خندیدنی دارد

ملا عبدالواحد واعظی

عاشقِ زیبایی !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

    عاشقِ زیبایی !

ابری شد  آسمان  و  زمین  زیری _

رگبار برف  و  ژاله  و بارا  است

 گل‌ های باغ ریخته، پا برجا…

 پاهای خشک و سرد درختان است

 یک باغ با هزار درختش نیز  ،

 چون نو عروس با همه رختش نیز

 آن برگ و ساقه‌های که پوسیده_

در زیربار ظلم زمستان  است

آن‌ سو پرنده  های که ترسیده

 از بادهای تند که لرزیده

 در جستجوی نقطه‌ی امن است و…

از هرچه هست و نیست گریزان است

 دیگر گلِ  برای خریدن نیست

 دیگر هدف ز منظره، دیدن نیست

 هر کس که است عاشق زیبایی!

 پاییز گونه زرد و پریشان است .

 یک سال پوره زحمت و خون خواری!

 با اشک و آه و گریه و ناداری!

آیا تمام درد بلا، هربار_

پاداش رنج این همه دهقان است؟؟؟

یارب! چرا همیشه جهان سرد است؟

 دل‌های ما شکسته و پر درد است؟

 کردی چرا به دست خودت خلقش_

آنانِ را که دشمن انسان است؟؟؟

              محرابی  صافی

      ۲ سنبله ۱۴۰۴ خورشیدی

ندای خرد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

ندای خرد

 گرد  و  غبارِ   وطن  ،  به  دیده  توتیا   کنید

  با چشم  خرد  سوی  حقیقت  نگاه   کنید

 همزیستی و مهر، بنای خوشی‌ست  ، بلی

 با   مهر  و   اتحاد   ،  دلِ  خود   صفا   کنید

 در کار و بارِ جهان ، همدل ،  همنوا  شوید

 با  شوق  و  شفقت ، جهانی   را بنا  کنید

 دانش و  هنر ، کلیدِ رهِ   سربلندی‌   است

 با    دیده‌ی  عقل ،  بابِ  بصیرت   وا کنید

 در  هر  کجا  شکاف  و  نفاقیست  بین ما 

 بنگر که سود کی‌ست ؟ کمی  هم ندا کنید

 حق روشن است  و  حاجت اثبات نیست

 با  وحدت  دل  و  دهان ، دعای خدا کنید

 با کینه و نفاق،  نرسد  کس  به مقصدی

 بر صنعت  و   تلاش  ،  همه   اقتدا   کنید

 حقا  که  تا  سپهرِ   کهکشان  سفر  کنید 

 باید  ز خشم  و  قهر ، خود  را  جدا  کنید

 در  کار  و  بارِ   ملک  ، بجنبید   با   هدف 

 ترکِ   خصام و  کشمکشِ  بی‌ صدا کنید

 گفتار   بشیر  دُرّ  ناب  و  روشنگر  است 

 در راهِ  عمل  ، جان  خویشتن  فدا  کنید

بشیر احمد شیرین سخن

 مبارز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 مبارز

             به خودم

بهار را می‌ بویم

در خزان پر امید زندگی‌

در بیشه های سر سبز فکر

و در اندیشه های راستین یک زن

که  همیشه عشق را ستوده

 ۶۲ بهار پر امید زندگی‌

و ۶۲ سال به عشق پیوستن 

و ۶۲ سال به شکرانه ای هستی –

 آوازه ای نیایش را بلند کردن 

و ۶۲ سال مبارزه

در بیراهه های کشتزار زندگی‌ –

علف های هرزه…

و خار های سر راه …

و به مسیر ادامه دادن

و   راه را

با سربلندی پیمودن

و هرجا میرسم

با افتخار می‌گویم :

منم یک زن ،

یک آزاده ،

یک مبارز ،

زاده ی افغانستان …

هما طرزی

نیویورک

 ۳۰ اپریل ۲۰۱۳

 عـقــا ب شـکسـتــه پــــر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 عـقــا ب شـکسـتــه پــــر

چـرا نـه روی  مـر ا  ،  بـر  د یــا ر خــود  بـا شـــــد

چـرا نـه هـر  قـد مـم ، بهـر یـا ر خـود  بــا شــــــد

عـذا بِ غـر بت  و هجــرا ن مـن ، بود  تــا کــــی؟

د لــم همــیشــه بفــکـر نــگـا ر خـود  بــا شــــــد

زعــا شــقـا ن ســــرا پـــردهء وطـــن هســتـــــم

مـرا بهشــت زمیــن  لا لـه  زا  ر  خـود  بـا شـــــد

مـن آ ن عقــا ب شکســته پـرم، کـه د ر فـُرقــت

د لـش بـه پـر زد ن، کــوهســا ر خـود بــا شــــد

کجـا روم، بــه کـی گـویــم ، زد رد  بــی وطـنــی

بــه ملک غــیر  کـرا  ا خــتـیـا ر خـود  بــا شــــد؟

بــه شهرها ی وطـن رفـتــه، سـرزنـم هــرســـو

به خا ک خود همه کـس، شهریـا ر خـود بـا شــد

چه خـوش بکـشور خـود، جا ن خـویش بسپـا رم

کــه تربـت وکــفــنم، ا ز د یـا ر خــود بـا شــــــد

ا گـــرکــه لـطــف خدا، حــیدری   شـــود یـا رت

غــم وســرور تو، پــیــش تبــا رخــود بــا شــــد

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

١٣فبروری ٢٠٠۶

سیدنی – آسترالیا

آیینه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

آیینه

الف ۱۱۱

عشق  را  گفتم  دمی  در  قلب   تنهایم  بیا

 گفت برخیز و خودت  یک سر  به  دنیایم بیا

گفتمش بیگانه هستم ترس دارم یک کمی

 گفت   بی  ترسی   در  آغوش  تمنایم  بیا

گفتم  از  آیین و  دین  آنجا  نمی دانم  مگر

 گفت  دینی  نیست  در ملک  دل آرایم بیا

 گفتم آنجا  را   زبان   دیگری   باشد بگو ؟

 گفت  با هر لفظ ، با هر  لهجه   پیدایم بیا

 گفتمش میگو کدامین پیرهن سازم به تن؟

 گفت گل میپوش ای گل بین گل هایم بیا

 گفتمش با خنده آیم یا که با آه  و فغان ؟

گفت  بر  لب   با   تبسم  ای   فریبایم  بیا

گفتمش من گاه گاهی سخت بد خو میشوم

گفت بد خو شو و  در  شهر  شکیبایم  بیا

گفتمش با خود چه باید آورم از سیم و زر ؟

 گفت با سیم و زرت کی است پروایم بیا

گفتمش مهلت بده فکری  کنم تا صبحدم

گفت شاید هم  نباشد  هیچ  فردایم  بیا

 من ز جا بر خاستم آیینه  ماندم   رو برو

 گفت بی آرایش  ای   دلدار   زیبایم   بیا

گفتمش اکنون  بیایم  راه  را  بنما به من

 گفت درخود رو فرو چون موج دریایم بیا

 دیده بستم تا روم بال و پری  دادم خدا

 گفت ای بنده قبولی ای  مصفایم   بیا

شکیبا شمیم رستمی

تکرارِ بی پایان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

تکرارِ بی پایان

دوست داشتنت را

مثل باران

در کوچه‌های خیس می‌چکانم

در زوایای هزار آیئنه

تا خودم را در تکرار نگاهت گم کنم

می‌بوسمت،

نه آرام، که با طوفان

پاهایم روی زمین نمی‌ماند

قلبم تاب نمی‌آورد

جز اینکه تو را دوباره،

دوباره بخواهد

توشیرین‌ترین تکرار منی

و من،

در این تکرار بی‌پایان

فقط تو را می‌خواهم

با همه‌ی بی‌پروایی های فروغانه‌ ام .

میترا وصال

لندن – انگلستان

۲۰ آگست ۲۰۲۵

حیله ‌رَوی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

حیله ‌رَوی

علم اگر  بالا  گرفته  ،  کم  شده  مهر و  وفا

 آدمی  گم  گشته   در  گردابِ   نفسِ  ناروا

بی‌وفایی ، بی ‌حیایی ،  گشته  معیارِ همه

با لباسِ خوش  ‌نما پنهان  شده  صد  ناسزا

 می‌فروشند آدمی را در همه ‌ جایِ  جهان

 قیمتِ انسان شده،  کم ‌رنگ ، امّا  بی ‌بها

 نقشِ نیرنگ و دروغ، زینتِ هر سیما شده

 زین سبب، انسان شده مغلوبِ دامِ ماجرا

دل به زر بسته بشر، از عشق و معنا  دور دور 

 معبدِ  وجدانِ   او ،   ویرانهٔ   کج  ‌فهم‌  ها

روزگار هر که  با  حیله ‌رَوی  ، گردد  عزیزِ

راستی  گردیده  مهجور از  دلِ دانا ، چرا؟

هر طرف خندند  خلقی  بر دروغِ  شاخدار 

 راستی شرمنده  است از خندهٔ  اهل ریا

گر نمانَد مهر و  ایمان در  دلِ انسانِ خاک

کی شود عالم،محلِ عدل وصدق و روشنا

 بشیراحمد شیرین سخن

یاسَمَن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

یاسَمَن

 من گلِ یاسمن ام‌

 فرحت و نکهت و زیبایی باغ و چمن ام

من گلِ یاسمن ام‌

همچو آلاله بدشت و صحرا

 شاخهُ نرگس و نیلوفرِ باغِ وطن ام

 من گلِ یاسمن ام‌

 شعری زیبا زگلستانِ ادب

 نغمهُ همدلی در بزمِ طَرَب

 شده لبریزِ غزل ،جامِ بلورِ سخنم

من گلِ یاسمن ام‌

صبحِ زیبا و طلوعِ خورشید

کلبهُ نور و پُر از عشق و امید

 شمعِ افروخته و تابندهُ هر انجمن ام

 من گلِ یاسمن ام

 دُختِ نازدانه و زیبای پدر

 محرمِ راز برای مادر

 همدم و همسفرِ دلبرِ جانانه من ام

من گلِ یاسمن ام‌

چشمم آیینهُ اَسرارِ نهان

دلِ من خانهُ عشق و ایمان

 مهرِ میهن شده آمیخته چو خون در بدنم

 من گلُ یاسمن ام

کهکشانی همه زیبایی و نور

 کوهی افراشته و پُر ز غرور

 شورِ آزادی دَمَد در نفس و روح و تنم

 من گلِ یاسمن ام

من گلِ یاسمن ام.

 مریم نوروززاده هروی

 چهارم نوامبر ۲۰۲۴

از مجموعهُ”میهنِ عشق”

هلند.

بند هجرت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

بند هجرت

دیده  دریا   گشت  اشکم   را  بیا  تعبیر کن

در  کتاب   خاطراتم    خاطری    تحریر   کن

بی تو تنگ آید  نفس  در سینه ی پر سوز  من

این  غبار   آه   سوزان  را  بیا  تفسیر   کن

جان اگر خواهی  بیا تقدیم  دارم  بی دریغ

نقد  قلبم  را  بگیر  و   قصه  را  تصویر کن 

قالبم مس گشته  از تو کیمیا گرتر کجاست 

قلب مسکین مرا  پرجذبه  زین  اکسیر کن

آنچه از تو می رسد بر من  دوای  مطلق است 

جان رنج آلوده ام را ای تو جان  تعمیر کن 

بس که این آیینه از دیدن کدورت دیده است 

صیقل اش ده یک نظر نوری بران تصویر کن

بی تو افتاده دل اندر بند هجرت سالهاست 

پیش من بنشین جلالی  تازه  را تقریر کن

سیدجلال علی یار

 ملبورن  – آسترالیا

اگست ۲۰۲۵

می ترسم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  پنجشنبه ۳۰ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۱ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر : زنده یاد  استاد صابر هروی  – فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

می ترسم 

من نگفتم که ز رنج  و  ز بلا  میترسم 

ز آه نیم شب مردان  خدا  می ترسم 

بسکه اغوا گری از زاهد  ره گم دیدم 

من ز عمامه و تسبیح و ردا  میترسم 

از فضولان که فضولند فضولی شاید 

ز اشتباهات عقول و  فضلا  میترسم 

هرگز از چشم حسودان حذرم نیست ولی 

از نگاهای پر از شرم و  حیا میترسم 

ترسم از حملهٔ رویا رویی دشمن نبود 

زو که بر من کند حمله ز قفا میترسم 

ظالم هر چند جفا کرد  بمن می گذرد 

لیکن از سفسطهٔ  اهل وفا میترسم 

هر چه دیوانه  کند  رسم  جنونش خوانم 

از   جفا  و   ز  خطای  عقلا  میترسم 

خانقه گشته ز بس لانهٔ افساد وورع 

من ز شیخ و ز مرید و خلفا میترسم 

قلم پاک ز بس آلت افسون شده است 

از نویسنده و  خبط  شعرا  میترسم 

از خدایی که ( رحیم )  است ندارم بیمی 

بل ز عصیان خود و روز جزا میترسم 

زیر پا بسکه شده عاطفه و شرم و خرد 

هم ز خود هم ز دگر ها و شما میترسم 

بسکه اغواگری ساده دلان افزون است 

از خود ای نفس جدا ، از تو جدا میترسم .

صابر هروی

حمل ۱۳۷۲