۲۴ ساعت

پروانگی

تاریخ نشر : چهارشنبه – ۲۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

پروانگی

در کویر‌ِ خشکِ دنیا خوابِ باران دیده ام

من بسوزِ گرم دیروزها زمستان دیده ام

در مسیرِ  سوختن   پروانَگی  آید  بکار

در دلِ آتش  نشانی  از  گلستان  دیده ام

در جهانی که گُذرهایش  همه آذینِ  قهر

کوچه ای از مِهر را آینه  بندان دیده ام

صد بدی را محو میکردم به یک آنی تمام

ذره ای خوبی ز دنیا را هزاران دیده ام

در مسیرم کوه ها  را  کاه  می پنداشتم

پیچ و خم های جهان را سخت؛ آسان دیده ام

پروانه شیرین سخن

بهارِ دلها

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

بهار دلها 

رسیده    باز     بهارِ   دلها

آسمان رنگ   تازه ای دارد

می وزد باد ز  روی صحرا

بوی گل های    رُز  می آرد

دستِ  پُر مهرِ   هر   دلداده

گِره ای  بر چمن   می کارد

وندران جامِ گُل صبحگاهان

شبنم اش حُکمِ   صهبا  دارد

شاپرک رقص کنان روی گل

هرطرف شورِعشق می بارد

پروانه شیرین سخن

۲۸ حوت (اسفند)۱۴۰۲ خورشیدی

اعجازِ چشمانت

تاریخ نشر: جمعه ۴ حوت (اسنفد) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۳ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

اعجازِ چشمانت

هزار منظومه غرق در نازِ چشمانت
چه آهنگ بُلندیست سازِ  چشمانت
گُمانم  می برَد  بر  منظرِ  مهتاب
شُکوه  و  نخره یِ پروازِ  چشمانت
نگاهت می کنم اما چه  بی تردید
شکارم  می کند آن  بازِ  چشمانت
و این دریاست  یا پیمانه ای انگور
بر انداز  پرده  را  از  رازِ  چشمانت
خُمارش از  هزار خُمخانه  مخمور تر
مُرَّوَح   می کند   اعجازِ  چشمانت

پرواته شیرین سخن

۳ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی

می مانم !

تاریخ نشر: پنجشنبه ۲۶ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۵ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

می مانم !

قسم به  بُغضِ  سرازیر   شده  از  چشمانم

تویی که همرَهَت….تا قافِ عشق می مانم

به آسمانِ نگاهت که می رسم انگار

شبیهِ    ابر   بهارم    شبیهِ   بارانم

سکوتِ تلخ مرا بشکنی به قند کلام

ببین که کارِ من افتاده دست جانانم

دوامِ من، برای توست درین غُربتِ سرد

قسم به وسعتِ  دلتنگیِ  بی پایانم

هزار  بار  بپرسی  چقدر  می مانی؟

….قسم به جان تو! تا قافِ عشق می مانم

پروانه شیرین سخن

۲۵ دلو(بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی

سوگ نامه

تاریخ نشر: یکشنبه ۸ دلو ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

سوگ نامه

دیگر نمانده  چیزی  به   یَغمای   زندگی

اینک نشسته  ایم   به  تماشای   زندگی

بامن به گفتگو شده است ذهن خسته ام

از  عُمر  رفته   گوید  و  نجوای  زندگی

هرگز   ندیده   آبِ  خوشی  نای  میهنم

ما تا  کجا  رویم  به  دعوای  زندگی ؟!

تا کَی  ز  درد ، ناله  کند  دُختِ  میهنم

همچو  گدای   پیری   تقاضای   زندگی

هرگز ندیده  حامی و  یاور کنارِ  خویش

تنها   گُذَر     کند    به  تمنای   زندگی

این سوگ نامه را  نشود  خوبتر نوشت

دیگر  نمانده  مَیلی  به  فردای  زندگی

پروانه شیرین سخن

۷ دلو ۱۴۰۲ خورشیدی

رفیقِ لحظه های من

تاریخ نشر: پنجشنبه ۲۸ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۸ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رفیق لحظه های من

دست به قلم که می شوم
به دادِ شعرم میرسی
نوشته زیبا می شود
مثل گلهای اطلسی

واژه به واژه خط به خط
صف میکشند برای تو
نظمی شبیه یک سپاه
تنظیم بر هجای تو

شاه بیتِ شعرم بعد ازین
طرحِ دو چشمت می شود
نبضِ ترانه های من
شادی بزمت می شود

پناهِ دلتنگی من
شیبِ دو شانه های توست
نوای لحظه های من
فقط بهانه های توست

دست به قلم که می شوم
به دادِ شعرم میرسی
رفیق لحظه های من
درین شبهای بی کسی

پروانه شیرین سخن

۲۷ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی

۱۷ جنوری ۲۰۲۴ میلادی

رؤیای آزادی

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۹ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رؤیای آزادی

بسته ام با  خیال   رختِ   سفر
می روم از حصار غربتِ خویش
و به  آن سوی  مرز  های خیال
تا   ببینم   غُبار   تربتِ   خویش
مأمن  عشق   بُوَد  خاک   وطن
مى رسانم بر او ارادتِ  خویش
گشتِ ارشادِ صلح می خواهم
بر  در   و   پیکر   ولایتِ  خویش
خواب شیرین  روز  های  سپید
می کشم سر به جام شربتِ خویش
همه   با    هم    شعار    آزادی
سر دهیم بر فرازِ ملتِ  خویش

پروانه شیرین سخن

۱۸ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی

ایستاده ام

تاریخ نشر : شنبه ۱۶ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۶ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

ایستاده ام

غم فراوان  بود  لیکن هم  چنان  ایستاده ام
همچو موجی در تلاطم هر زمان ایستاده ام
با من از جایی که هستی از گذشته حرف مزن
من همانجا با غرور چون سایبان ایستاده ام
در    میانِ   جَزر   و   مدّ   روزگار   بی   فروغ
با تفاخر  پیش  چشم  مردمان   ایستاده ام
در حصارِ  دیوِ  چشمِ  شور  بودم  بی گمان
با   دعای   مادرم  خنده   کنان   ایستاده ام
شیشهء غم چون شکستم نور تابیدن  گرفت
وندران  نورِ بلند   پروانه   سان  ایستاده ام

پروانه شیرین سخن

۱۵ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی

خوب تر نشد

تاریخ تشر : چهارشنبه ۱۳ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۳ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

خوب تر نشد

پاییز  گذشت  و حالِ  زمین  خوب تر نشد

 اینجا کسی برای کسی خوش خبر نشد

 هرگز   به   رنج    و    غمِ    کودکانِ    کار

 وز روی کِذب هم که شده چشمی تر نشد

 تیز   است  در  غلافِ  دهان  خنجرِ   زبان

 دنیا  برای  هیچ   کسی  بی  خطر  نشد

اینقدر   بی  مُروت  و   اینقدر   بی   مَرام

_ بیشک بر هیچ  هیزُمی  حتی تبَر  نشد

 با  این  همه  مجازی  شدن  چیز دیگری

غیر  از  ضیاع   وقت   نصیبِ  بَشَر   نشد

 هرگز ایمیل و فَکس و پیامهای این زمان

 چون شور  و  نشاط  آوریِ نامه  بَر نشد

 این قهوهء تلخی ست که هَی هم‌ میزنند

 پیروز   این    نبرد    حتی    شَکَر     نشد

 پروانه تو  بر  سنگ  مزن  دُرِّ  خویش  را

 اینجا کسی برای کسی خوش خبر نشد

 پروانه شیرین سخن

۱۲ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی

جان من و چشمانِ تو

تاریخ نشر : چهارشنبه ۶ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۷ دسامبر ۲۰۲۳ میلادی – ملبورن – آسترالیا

جان من و چشمانِ تو

کَی توانستن شنید آن صوتِ خوش الحان تو؟
یا دِرَنگی  را  نشست   بر  درگه  و  ایوان  تو؟
گر  نمیرم  با  حوادث ،  من  در این  دنیا  بدان
می کُشد آخر  مرا  یا  وصل  و  یا  هجران  تو
این همه دیوار  را هموار کردن مشکل است
خوش  بود  آخر  مرا  در  بند و  در  زندان   تو
گه چو بلبل عشق می بازی گهی خاموش چرا؟
میشنوی حرفِ مرا ؟  پروانه ام !  جانان  تو !
من چو بیمارم  !  بدنبال   مداوا   هی  مباش
چون تو درمانِ  منی ، جان من و چشمان تو
پروانه شیرین سخن

۵ قوس ۱۴۰۲