۲۴ ساعت

مغرور هیچ ِ خود

تاریخ نشر : چهار شنبه 14 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 4 سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

مغرور هیچ ِ خود

دیریست ما به پای ِ خرَد سر نمی نهیم

سر  را  برای  مقصد ِ  بهتر  نمی نهیم

خود بال ِ خود شکسته و فریاد ها کشیم

پر پر نموده بال ِ خود  و  پر نمی نهیم

پرگشته خاطرات، ز لهو لعب زچیست؟

 آموزه های علمی به دفتر  نمی نهیم

 ما خود نما و خود سر و خود  دان ِ عالمیم

 از ذهن ِ تنگ  ، پای  فراتر  نمی نهیم

 اندر زمین ِ خشک چه  مغرور ِ هیچ ِ خود

 بر   آسمان ِ  تیرگی  اختر  نمی نهیم

در دام و دانه بند شده روی خاک و گرد

 بر بام ِ این  فلک،  کبوتر  نمی نهیم

 بوی ِ دهن  کشیم ز دشنام و طعنه حیف

 اندر  کلام   نیک  ز عنبر  نمی نهیم

 از بسکه  با فریب و   ریا خو گرفته ایم

 حرف و دل  و  کلام  برابر  نمی نهیم

ما خود چنین و از  دگران  گله  ها چنان

سر را به راه ِ  عجز  بدان  در نمی نهیم

همایون شاه عالمی

سوم سپتامیر 2024  میلادی

گذرِ عمر

تاریخ نشر : چهار شنبه 14 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 4 سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

گذر عمر

عمـر  در  انـتـظار  می گذرد

بـا دل  بـی قـــرار   می گذرد

تاکه چشمی  بهمزنی چالاک

صد خزان و  بهار  می گذرد

گله از روزگار  بی  ثمراست

زانکه او  خودکار  می گذرد

شاد زی تا که فرصتی داری

روزهـا بی  شـمار می گذرد

موج هـا دم  به دم می میرند

عمر چون  رودبار می گذرد

لحظه ها را اگر حساب کنید

ردبه ردچون قطار می گذرد

زندگی یک نفـس نباشد بیش

بس که چابکسوار می گذرد

زود بگـذشـت  سالـیـان دراز

حال و پار و  پرار می گذرد

زندگی در سفر بـود خوشتر

گرچه اینهم چو پارمی گذرد

بـاز  کـــردم  یـاد فــردوســی

ســـــفـر و  یـادگار می گذرد

رسـتم و  زال  زر کـجا رفتند

رزم اســـــفـنـدیـار می گذرد

عشق اگرچشمکی زندبشتاب

تا شـباب از کــنـار می گذرد

لفـظ و معنی بهم نمی سـازند

رنگ و روی  نگار  می گذرد

تا که کردم هوای پار و پرار

چشم دل دید که یار می گذرد

یار اگر با وفا و همدل گشت

زندگی خـوشگـوار می گذرد

وعده ها را عمل کنید امروز

ورنه قـول و قـرار می گذرد

در فـضــا و طیاره سـاعـاتی

در شب سرد و تار می گذرد

رسول پویان

28 می 2024

شاعر شب گرد

تاریخ نشر : سه شنبه 13 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

شاعر شب گرد

صدای شعر قشنگی  به جان شنیده ترا

 دلی که از صف یاران، فقط گزیده ترا

صدای نغمه‌ی نامت به حجره – حجره‌ی جان

 هوای  جاذبه‌ ها  اند ، دل   تنیده  ترا

نگاه گر م تو  کز  چشمه‌ی  شراب  آید

 فضای نشه عجیب است، تا چشیده ترا

گهی که عاشق بی‌چاره در خیال خودش

 به حجم قیمت  یک آسمان خریده ترا

 به عاشقانه ترین شیوه از کرانه ی دور

 به اوج‌ صحنه‌ی رویای خود کشیده ترا

ببین که شاعر شب‌گرد، در ترانه‌ی خود

 میان   زمزمه‌  های  تر  آفریده   ترا

احمد هنایش

۸ سپتمبر ۲۰۲۳  

اسلام آباد

حسرتِ دیدار

تاریخ نشر : سه شنبه 13 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 3 سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

حسرتِ دیدار

 صورتگرِ نقاش ، بکش صورتم امروز

فردای د گر   فرصتِ    اینکار  نباشد

 پرواز  کند  سوی عَدَم  روح و  روانم

در خاکِ  سیه ، جز  تنِ  بیمار   نباشد

 مانندِ  بهار ، خانهُ  گلهاست  دلِ من

 این باغِ جنان، جای خس و خار نباشد

 دانی که کدام بنده عزیز است به عُقبا

آنکس  که  زبان اش  پیِ  آزار نباشد

 از آنچه  بماند  همه  بر جای زانسان

 جز لطفِ خوش،اندیشه و کردار نباشد

امروز  کنم  زندگی  با  مهر و محبت

 فردا  بجز  از   حسرتِ  دیدار  نباشد

 یادی  بنما  از منِ دلخسته که روزی

 جز  خاطره  و  دفترِ  اشعار   نباشد

 مریم نوروززاده هروی

 ۱۶ جوزا ۱۴۰۳ خورشیدی

 ۵ جون ۲۰۲۴ میلادی

از مجموعهُ “پاییز”

هلند.

زندانِ خورشید

تاریخ نشر : دوشنبه 12 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 2 سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

زندان خورشید

زندان خورشید همان چشمان تست

که گیسوان شب را

در عبور از کوچه های ابری

با ابریشم نگاه هات

آرام آرام بافتی

و در سر زمین اندوه های تیره رنگ

رها ساختی

بهار برگشته

و امید،

 چشمانش را گشوده

بیا

بیا

و دستان سرد و زمستانی ام را

با نگاه های آتشینت

گرم ساز

و مرا به آغوش آرزو های پر رنگ

جاودانه ساز!!!!!!!!!!!!!

هما طرزی

نیویورک

 31 جولای 2024

کمین گاه

تاریخ نشر : دوشنبه 12 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 2 سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

کمین گاه

آسمانم ! سردم  و  تاریک  و   پر آهم بیا
من دلم تنگ است،دل تنگم، بیا ،ماهم بیا
تا بچرخد خنده‌ای  روی  لبم ، آهوی  من!
شیر پیرم ، لحظه  عمداً  کمین ‌گاهم  بیا
من عزیزِ تو شدم هم تو  عزیزِ  قلب من
مثل یوسف مانده‌ام در بند،در چاهم، بیا
می‌شود تر چشم‌هایم نیمه شب درفکرتو
رد شدی از کوچه‌ای ما چشم در راهم بیا
دیدنت با قیمتِ جان هم به دست آید خوشم
گاه گاهی  راهزن  شو ،لیک در راهم بیا
می‌روم،دنیا برایم جز غم ورنجش نداشت
گر پریشانی،دلت تنگ است، همراهم بیا
آخری عمرم اگر چیزی ز من  پرسند، من!
دیدنت را ازخدا یک لحظه می‌خواهم ،بیا

نوید الله محرابی (صافی)

کابل

تاریخ نشر : شنبه 10 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

**  کا بل **

آورد صبا  بــوئی  شهـــر و  فضای کابل

دل می تپد به سیـــنه داردهــوای کا بـل

شهـر  و دیــار دیــدم بــاغ  و بهــار دیــدم

ننشست بردلم هــیچ گلــشن بجای کابل

 تا ترک  دامنش را کــردم  بعـزم هجرت

 هر جا که پا گذارم  گریم  بــرای  کابــل

 گوشم نکرد عــادت با طبل و تال دیگـر

 آهنگ دل نشین است سازونــوای کابل

 تا دیدمش درآتش یکشب بخواب وآندم

 لرزید تن به بستر از  غصه های کابـل

ای هموطن ز الفــت  بنـــواز  پیکرش را

مرحم گذار  جانا  ســر  تا به پای کا بـــل

خوش باد(عزیزه)آندم دیدم قشنگ وزیبا

در موج ارغوانش خواجه صفای کا بـل

عزیزه عنایت

هالند

هوس

تاریخ نشر : شنبه 10 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

هوس

 لعنت به کسی که قصه ها گوش کند

 و  از  زنده گی  زهر  غمی نوش کند

 یکباره  دل  از  همه  ببرد  دور  شود

 برجاست  که زنده گی  فراموش  کند

 بی  جا  نشود  تسلیم  دوران  هوس

یا  قصه ی  شیرین  همه  گوش  کند

این دل به پای  هوس ها خسته شده

(شکیلا) جان به غم باید گل پوش کند

 شکیلا نوید

ماند بیرق از سماع . . .

تاریخ نشر : شنبه 10 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

ماند بیرق از سماع . . .

 یک جهان  بال است  اما شیهه‌یِ  پرواز نیست

 بسته  لب  های  کتاب،  آوازه‌   و   آواز نیست

 می توان در قلبِ کورِ کوه  هم  راهی بجست

 راه‌ ها   باز  اند  اما ،  راهِ  دل‌  ها  باز نیست

 سکه‌یی  از زر شدی ، در  رقصِ   بازاری  ببین

 نیستی خود، هستی ات جز عرضه و پرداز نیست

 عشق همچون مار مرده، گشته بی زهر و شفا

عشق بی زهر و شفا مرگ است، عشقِ ناز نیست

 سینه غرق شور و  سر  بیدار و  دل دریادرون

 ساز ها در  ساختن  سوزند ، اما  ساز  نیست

 بر زبان  سرخ مشعل ، نغمه   های  نور  مرد

 ماند  بیرق  از سماع ، افروز  ها ، افراز نیست

 راه ها  تا در گل عادت  نشست  ، از راه ماند

 نقش ره بر ره  فتاده   لیک  ره  پرداز  نیست

 زنگ ها  آغاز  پایان  را  بگوش ات خوانده اند

 بگذر از  زنگار  آن  ،  پایان  هر  آغاز   نیست

 بر لبانِ  عشق  دیگر  بوسه‌ی  فتحی  نبست

 راهِ فردا گم  شده  یا   تیر و تیرانداز نیست؟

فاروق فارانی

زجرِ هجران

تاریخ نشر : شنبه 10 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 31 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

زجرِ هجران

به داغ دوریت سوزم  ولی  بازهم  تو  را خواهم
شدم معشوق دل خسته تو را من از خدا خواهم

تمام  دلخوشی  هايم  تو   بودی   در  وفای  تو
نه کامی از جهان خواهم تو را  ای با وفا خواهم

به چشمانم   تو   می بخشی   تمام  دارِ  دنیا را
تو را  ای هم‌ نوا خواهم  نگاری  با صفا  خواهم

به  جز  مهرت   نباشد  آرزوی  وصل تو  در دل
به درگا ه خدا ای  جان  دعای   بی  ‌نوا  خواهم

ندارد   ” عالیه ”    هرگز   توان   زجر  هجرانت
چو بیمار  توام ای  جان ز دستِ  تو دوا خواهم

عالیه میوند 

 فرانکفورت  

 9/ 7 / 2024

وطن! هنوز من صدای تو ام!

تاریخ نشر : جمعه 9 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 30 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

وطن!

هنوز من صدای تو ام!

دوباره آمده‌ام تا همان صدا‌ی تو باشم وطن!

 خوشم  که  رسیدم  دمی  برای   تو باشم

 برای آن که به این زندگی  نمی‌ شود باور

                                                     دوباره زود  رسیدم  که با  لقای  تو باشم                                                   

 هزار     پاره‌ی   زخمم  فدای  زخم تو باد

 بگویم    و  بسرایم که  تا  نوای  تو باشم

 به خانه‌ی  دگران  بزم عیش من گرم است

 ولی خوشم که بمیرم وَ در سرای تو باشم

 که گفت، من که دگر آن صدا نخواهم بود

 گلوی   خسته‌ ی  هردم ن دای  تو  باشم

صدای  عشق  به عفریت  مرگ  تن ندهد

 زبان بسته نه زیبد که در  عزای  تو باشم

هجوم   فاصله‌  ها  از   تو   دور بُرد  مرا

 ببین دوباره رسیدم که درهوای تو باشم!

احمد هنایش

امید

تاریخ نشر : جمعه 9 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 30 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

امید

 ۶۲ الف

 هوایی  کرده  ما   را   آرزو   های   دل   شیدا

 که آسان نیست آنی را که دل خواهد  کنم پیدا

 به امیدی که در  خوابم  بیاید  دیده  می بندم

 به امیدی که  فردا می رسد  او  می کنم فردا

 از این دیوانه گی هایم فقط دل می شود اگه

 نفس اندر نفس پیش دل خود می شوم رسوا

به امیدی که در جمع است پیوندم به جمعیت

به امیدی که تنها است هر دم می شوم  تنها

 کماکان پیر گشتم من به این امروز  و فردایم

 مگر   امید  هم  حالم  کند   زیبا  تر  از زیبا

 چه  انبار  قشنگی  از  گلابی  های  احساسم

که بیرون می رود کرباس دل را می کند دیبا

 مگر سنگم که کوه از من دلش هرگز نمی گیرد ؟

 مگر موجم که با من رنگ دیگر می شود دریا ؟

 میان زندگی و مرگ ره پیمودن آسان نیست

 که بر سر می خورد کفگیر ها تا می شود حلوا

 کنار بسترم گل های خوشبو  پهن می سازم

 به امیدی که چون عطر است دلبر در دل گل ها .

شکیبا شمیم

نبض أفتاب . . . 

تاریخ نشر : جحمه 9 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 30 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

نبض أفتاب . . . 

این دست آفتاب است، سربسته یک کتاب است

 بیرون ز آستین  کن،  در پنجه اش  جواب است

 در  دل   نهان   نوشتی  ،  بر   آفتاب  بنویس

هر ضربه‌ی  دلِ تو ،  خود   نبضِ آفتاب  است

 خورشید  خویشتن  شو ، این  آفتاب  خالیست

 خورشیدِ شاعران است، نور اش مگر سراب است

 با هر   زلال ،  تابان  ،  با  هر  جلال   رقصان

 در سینه‌ی تو  جاری  سرچشمه های آب است

 هشدار نفسِ شب  را ، با هر نفس ز خود ران

 شب شوم و ظلمت  آیین ، با ماه در نقاب است

 گوش  از  ترانه  خالی ، دل مستِ  بی‌ خیالی

 از خویشِ خویش خالی ، این عمقِ منجلاب است

 روحِ   تو  مستِ  پرواز،  قلبت  سرود  و  آواز

 بیدار باش خود باش ، مرگ تو زهر خواب است

 شعری  که  در   سرودن ، در سینه  در بگیرد

 دودش دو دیده سوزد، آن شعر، شعرِ ناب است

 ناسورِ    این   زمین  را  با   مرهمی   میازار

 جسمِ  دگ  بنا  کن ،  تا  روح   انقلاب است

فاروق فارانی

جواب هر سوال

تاریخ نشر : جحمه 9 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 30 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

جواب هر سوال

صبح ام کش  حجـاب  تو  از  روی  آفتــــاب

کان چشمۀ  حیاتِ  مرا   هست  ناز خـــواب

ازمن توان و  صبـر و  شکیبایی   می بـــرد

تا مژه میـزند به همآن چشم  نیمه  خــــواب

حُسنش کشیـــده  ایندل  مــا را بــــه  آتـشی

درحیرتم که لــذت  عشق است  یـا عـــذاب

دود دلــم برآمـد  و خـــون آبــــه  سرکشــــید

ازچشــم  دل کـــزآتش  رویش شــــده کباب

مَردُم زجام و بــاده  بجــوینــــد بی خــــودی

مـارا  نگــاه   نیمـــۀ  دلبــــر  کنــــد  خـــراب

آهستـــه گفتــــم از خبــــر  وصلـتش بـــــدل

ناکرده کار خـورد به هم ریخته ام  چو آب

«واهِب» مرو بـه پاسخ هرکس زحسن یار

هرکو نظر کند به رخش  گیرد  هــر جواب

صالحه واهب واصل

5 اپریل 2011

دست غریق

تاریخ نشر : جحمه 9 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 30 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

دست غریق

کسـی  جـز  مـن  نمی داند مدار خسته را

جهــانِ گ ـردشِ  رنـگ  و  دوار   خسته را

چو موسـم یک گراری رفت پیش  از دایره

یـخ و ژالـه  زنـد  گل ، نـو بهـار   خسته را

نمـی ارزد دو عالـم زهـد ما چون بشکنیم

پیــالـه ی   شـرابِ   می گسـار   خسته را

به گوشی نیست مروت یک نظ ر بر ما کند

که دید دست غریق و آن هوار  خسته را

بسـاط زنـدگـی  مـا  جـز  پریشـانی  نبود

به یک  دَو باختیم  از دل  قرار  خسته را

خراسـانِ  خیـالـم  اضطـراب   ار گُـل کند

مسـافر می کَشـد  آخــر تبــار   خسته را

کنون  عمـرم گذشتـه در  تحیّر  و  جنون

کشـد آخـر ز فکـرم  ایـن شـرار   خسته را

اگـر گیتـی  شکستـه   درب  مهـر  و آرزو

مزن پا و  مـده  هجـرت  غبـار  خسته را

سیـاه چالـی که افعی نـام دارد چه سَهل

به کامش می بَـرد، آخـر شکـار  خسته را

محمد ادریس بقایی ( قطره)

ناژو ها

تاریخ نشر : جحمه 9 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 30 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

ناژو ها

وقتی در سایه ناژو های بلند

قامت بر افراشته بودی

آن عشق بود

که مرا بسویت فراخواند

و تا دست بردم

خورشید چشمانت

در نور

ناپیدا گردید

و قامتت ازهم پاشید

نمیدانم؟

در کدامین سایه ی خوشبخت

صدایت زنم

تا جغد فلک زده

ترا ازمن نگیرد

ودر شکیبایی ام

اشک سرد نبارم

و باغچه پرگلم را

خشک نسازم

هما طرزی

 نیویورک

 12 جون 2024

صبح دلاویز

تاریخ نشر : جحمه 9 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 30 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

صبح دلاویز

رها ازتار شب ها می کند شوق  سحرخیزم

شـفـق بـازی کـنـد در  محفـل صبح دلاویزم

شــبـانی گـر بـه زیـر سـایـۀ مهـتاب بنشینم

به تار چنگ  زهـره  خـوشـۀ  پـرویـن  آویزم

ز سـاز آسـمان ها پر بُـود گـوش همه عالم

که ازخواب گران با نغمه های  نور برخیزم

به هر شکلی که آید زندگانی می برم لـذت

مـیـان پیچ و تاب لحـظه هـا  با آن گلاویزم

جهـانی خفته در ژرفـای  قلب  ذرۀ کـوچک

اگـر آگه شــوم  صـد  منبع  نـیــرو برانگیزم

انرژی می دهد برجان ودل نورجهان افروز

چراغان می کند درقعرِشب بزم طرب خیزم

زمستان گرکند روز و شبم را سردوغم آلود

بهـاری  می کـنـد انـوار دل  پـژمـرده پائیزم

لب نوشی که ازلعل بدخشان قصه می گوید

کـنـد از بـادۀ جـوشــان  و آتـشـنـاک لبریزم

اگردروازه را برروی مهمان بست ؛ اما من

به پاس آشـنایی پیش هـر گام باغ گل ریزم

غـم دوران اگـر در  خانـۀ دل می زنـد آتش

انـرژی درونی می کند  سـرشـار و  تجهیزم

اگـر نیروی  مستور درون  را  زنـده گـردانم

بـه مثل تیغ جـوهـردار و الماسین کند تیزم

جهان برمحور شور و نوای عشق می گردد

جـنـون عـشق و مسـتی غـزل کـرده ممیّزم

نه ازخاک وگلم درنورِخالص میشوم جاوید

نه پنداری که در ایـن  خاکـدان تیره ناچیزم

مهار کاروان مُلک  را  بـر پشت خـر بستند

بیاریـد بهـر آزادی میهن رخـش و  شبدیـزم

نگیرد نخـل خشک طالبانی ریشه درکشور

کند ویرانه  باغ  و کشتزار و نهر و کاریزم

 رسول پویان

17 آگست 2024

غزل !

تاریخ نشر : چهارشنبه 7 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 28 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

غزل!

بیا ای همدم  و یارم! تو  می‌دانی  پریشانم؟
دوای  قلب  بیمارم!  تو می‌دانی  پریشانم؟

تو باشی غم ندارم، ای همیشه مونسِ جانم!
رفیقِ  روز دشوارم ! تو می‌دانی   پریشانم؟

بیا شهرِ سمنگانم ، که  حیرانم _که   حیرانم
امیدِ این دلِ زارم ، تو  می‌دانی   پریشانم؟

تو را من دوست می‌دارم همیشه با منِ تنها
نباشی هم‌چو دلدارم، تو می‌دانی پریشانم؟

بیا یارم! بیا یارم، که  زار و  هم   به گریانم
فراقت کرده بیمارم، تو  می‌دانی  پریشانم؟

عتیق‌الله فیضی
۱۴٠۱/۸/۱۵

در رستخیز دیگری . . .  

تاریخ نشر : سه سنبله 6 ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 27 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

در رستخیز دیگری . . .  

 تیزاب عشقی نوش کن، با خار، خود گلپوش کن

 معتادِ خاموشی شدی ، خاموشی‌ات خاموش کن

 این سو  دهانِ دیو‌ ها ، آن‌ سوی کوهی راه بند

 یا لقمه‌ی  مرداب  شو ، یا  کوه را  بر دوش کن

 از جام زهرِ صبر  چون ، بوی  نیاکان   می رسد

 آن را به گورِ شان فشان، عصیان‌ شرابی نوش کن

آتش‌فشانِ زنده نیست ، این را که سر آرد ز خاک

 این نقد خشمِ قرن‌هاست ، آن‌را به هوشت گوش کن

خوابِ زمستانی  کشید،  این قرن بیداری به کام

بر دیدگانت  آب  زن ،  بیداریت   را  هوش  کن

 بیگانه از خود گشته ای، جسم از تو جان از دیگران

 با جانِ  خود  در آشتی ، اندیشه  در آغوش کن

 در رستخیزِ  دیگری  پروانه‌  ها   را   کن  عقاب

 در غار تاریخ اش بران، این دیو ها را موش کن

فاروق فارانی

ساقی گل پیرهن

تاریخ نشر : سه سنبله 6 ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 27 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

ساقی گل پیرهن

 سا قــی گل پیـــرهن ،جــام  شـرابــم بده

صبــرو قــرارم برفـت ،بـــادهء  نــابــم بده

عمــرمن آخــر شده،از رهء لـطـف و کـرم

یک نظـری ســوی من ،آب  حیــاتــم بده

گشته ام از کشــورم، دور مگــر نـازنیـــن

تشنهء آن آب وخــاک ،آب  زخــاکــم بده

تا به کی از هجریار، روزوشبم درفغان؟

نالــــه  کــنــم زار زار ،زود  جــوابــم  بده

ای مه سیمیــن بدن،رو بســوی من نمــا

یـا کـه بگـیــردربرت، یــا که  هلاکــم بده

“حیدری” نـاتــوان، روزو شبش اینچنــان

میگذرد درفغــــان، طـا قـت وتــابـــم بده

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

14 جنوری 2011 

سدنی – آسترالیا

قصهء وفا

تاریخ نشر : سه سنبله 6 ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 27 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

قصهُ وفا

 امشب بیادِ روی تو در خلوت و سکوت

بزمی  بپا  نموده  و  شعری  سروده ام

 در زیرِ  نورِ  ماه  و  با  واژه  های ناب

 زیبا  و  عاشقانه تو را  من  ستوده ام

 در  باغِ  خاطراتِ  غزل های   دلنشین

آن سروِ قد کشیده و  رعنای  من تویی

 در   بسترِ  خیالِ  افق  های ر نگ رنگ

 شیرین به مثلِ خوابی و رویای من تویی

 امشب خدای عالمیان دربِ رحمت اش

 بر روی  عاشقانِ  خوداش  باز می کند

 مرغِ   دلم  به  شوق   و  تمنا  و آرزو

وقتِ  سحر  بسوی  تو   پرواز می کند

ای آنکه بختِ خفتهُ من چشمِ نازِ توست

 در  باور ام  که  طالعِ  بیدارِ من تویی

 تا   قصهُ   وفای   تو   آغاز   کرده ام

پایانِ   انتظاری   و   پندارِ   من  تویی

 مریم نوروززاده هروی

  ۳۱حمل ۱۴۰۳ خورشیدی

 آپریل ۲۰۲۴ میلادی ۱۹

از مجموعهُ”پاییز”

هلند

طلوع از سنگ آیین است . . .

تاریخ نشر : یکشنبه 4 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 25 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

طلوع از سنگ آیین است . . .

این شعر در زمانی سروده شد که مصادف با روز صدا یا سالگرد احمد ظاهر بود.

 در این بیت، احمد ظاهر تابیده است:

« ز باد و موج و رود و جاده و  دیوار  آوازیست

 زمین آماده‌ی مرگِ صدا در قلب سالنگ است »

 طلوع از سنگ آیین است . . .

 زمان مات است و شطرنجِ زمین با خویش در جنگ است

 جهان   فرسوده   و   پوسیدگی  سلطان  اورنگ   است

 نفس  درگیر  با  درد  است و   در  می گیرد  از   فریاد

 ز خون  جوشیده  خاکستر ،  دل  پر عشق بی رنگ است

گره بسته ، هوس  با  سنگ  و  عشق  و   کوه   پیچانند

 سخن سنگ است و معنا هم،  هوا سنگ و صدا سنگ است

 افق  بلعیده    فردا    را ،   زمین   لیسیده    دریا   را

عطش  سیراب   بی آبی ،  سرابِ   شور  نیرنگ  است

 ز باد  و  موج  و  رود  و  جاده   و   دیوار   آوازیست

 زمین   آماده‌ی   مرگِ  صدا  در  قلب  سالنگ   است

 مگو   افتاده ای  در  پیچ  اول ا ز  نفس ،   هشدار  !

که پیچان است وگم راه است، ره فرسنگ و فرسنگ است

 ندا‌ها  می‌ رسد   از   سینه‌ی     سنگینِ   سنگستان

طلوع از سنگ آیین است، شروع  تازه   فرهنگ  است

مگر  از   تخمِ   عشقِ    مرده  ،   سیمرغان  برون  آیند

 بخوان این دل که بس تنگ است، بزن تا چنگ د ر چنگ است

 که می‌آیی   گلستان  می شود  گلدان   هر  لحظه

خیالستان   چراغانی  ،  کتاب   سینه    ارژنگ  است

فاروق فارا نی

جون ۲۰۲۳

اشکِ احمر

تاریخ نشر : یکشنبه 4 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 25 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

**  اشـــک احمـــر**

د لـم ازفــراق رویــت همـه د م عــذاب دارد

نه به بــرقــراروطاقت نه به سینه تــاب دارد

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 بـداز د ل بــریـزم ز دو دیــد ه اشــک احمــر

زشــراردل مپنــدارکه دوچـشمم  خـواب دارد

وگــر از فــراق گـلــشن  بنــواســـت  بـلبل زار

د ل مــا هـم از جــــدائــی   جگـر کبــاب دارد

زنگــاه  خود  ببردی دل ودیــن وصبروطاقت

کـــه  محبــت  تــو  جــانــا  اثـــــر  شــراب دارد

چه اثرگذاشت،رویت که زفیض عشق ومستی

 دل شیـخ و شــاب اینجـــآ هـــوس شباب  دارد

الــمی بــه سـیـنه دارد زشــرار دل( عـزیـزه)

زســرشک هــر دو د یــده قـدح پــر آب دارد   

عزیزه عنایت

هالند

تا  کــــه  نــامِ   مـــرا  صدا کردی

تاریخ نشر : یکشنبه 4 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 25 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

تا  کــــه  نــامِ   مـــرا 

صدا کردی

تا  کــــه  نــامِ   مـــرا  صدا کردی

بدلـــــم  محشــری  به  پــا  کردی 

شـــدی نزدیک و بُردی از هوشم

زیـــــور   حســن   رونـما   کردی

من به چندین هزار  امید و هوس 

همــــه  با  غصــه   آشنا  کردی 

نگرفتــــی   مـــــرا  در   آغوشت 

آه  بــــی  همتـــی  چـــــرا  کردی

لب ندادی ز  بیـــــــم  رســـــوایی

آب را  خضـــــر  بی  بقــــا کردی

کمـــــرم را شکستــــی و  رفتــی  

پیـــر خود را تو بی عصا  کردی

ســـــر سپــــــرده بُدم ندانستــــی

دل سپــــــردم دلــــم کجــا کردی

دیدی اشک مـــــــرا و خنـــدیدی

تو به خـــون دلــــم شنــــا کردی

دین و  کیـــش  تــرا  ندانستـــــم 

بی  مـــــروت  مـــــرا  جزا کردی

تو نگفتـی چه  دیـدم از دستت

درد را  بهــــــــــر  من  دوا کردی

خود تعجب کنی به گفته ای من 

یا که گویــــی  تو هـــم بلا کردی 

امپراطور  تشنــــــه  کــامت را 

پیــش محمود بی نــــوا کردی

4 سنبله 1403 خورشیدی

25 آگست 2025 ترسایی

احمد محمود امپراطور

مظلومیت زن

تاریخ نشر : شنبه 3 سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 24 اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

مظلومیت زن

61 الف

 ما زن هستیم و جهان هم ناز دارد بهر ما

 آخرین  آهسته  رفتن   ساز  دارد  بهر ما

     زیر پای ما بهشت است و سر ما در تنور   

 دود آتش  چار سو   پرواز   دارد  بهر ما

   روز ما با محنت وخواری و غم شب می شود 

 بی سر انجام و سر آغاز است رنج زندگی

 در هر  آن  انجام  یک  آغاز  دارد بهر ما

 سوژه ء حسرت به شعر شاعران هستیم و بس

زندگی آهنگ  غم  را  ساز  دارد   بهر ما

شکیبا شمیم