۲۴ ساعت

تاریک ترین عاشورای تاریخ

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 16 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 7 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

تاریک ترین عاشورای تاریخ

از محرم و از حسین مخوان

کربلا  کوچ  کرده   در  ایران

 در دوغارون  هزار ها زینب

 زیر  خروار    بار   ها  زینب

 در گذرگاه  وحشتِ دوران

می چکد خون ز چشم های  زمان

 دست ظالم  بلند بی  پروا

 پای مظلوم   بند بی  پروا

 دست انسان   بلند بر  انسان

 فرق مظلوم  زیر تیغ  بران

 اینکه خنجر زده   به  گردن پیر

 اینکه چاقو کشیده   بر  تن پیر

 اینکه سیلی زده به   روی جوان

 این که چابک به راه   ظلم روان

 این همان نوحه خوان نوحه سراست

 این عزا  دار ِ  روزِ  عاشوراست 

 گر چه کرده لباس زهد به جان

 در    نقاب   یزیدیان   پنهان

 ظاهرا با حسین دل بسته

 اصلا اما   ز راه   او   رسته

از برون با حسین هم چوگان

 در درون با  یزید   هم پیمان

 طفل   افغان ،   رقیه سان

 ، بسیار مرد ایران ، “بن  زیاد” ِعیار

 عمر  ِ بن ِ   سعد    را   ماند

 آنکه حکم سکوت می راند

 همه عباس گونه در طغیان

 همه ترکیده لب و  خشک زبان

 تار تسبیح کنده  شد آسان

 تار   نفرت   تنید   در انسان

 آن حسینی که سر سپرد به عشق

 جان به میدان مرگ برد به عشق

گر    بداند   ز خاک   برخیزد

 با   دل     هولناک    برخیزد

 گر که از ظلم اهل خود داند

 اهل نا اهل   را ز   خود راند

 ای عزیز وطن ، مسافر درد

 ای که قلبت حزین رنگت زرد

 درد ها را  خدا   کند   درمان

 می شود روز سخت هم پایان

شکیبا شمیم رستمی

 عاشورای ۱۴۰۴ شمسی

هوای زنده گی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 16 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 7 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

هوای زنده گی

 در هوایِ  زنده گانی  زیر بارش  خسته ام

 درد دارد  بی نهایت از فشارش  خسته ام

 هرچه   پالیدم  ندیدم   یک  رفیقِ  مردِ  ره

 از جهانِ بی وفایِ تیشه  دارش خسته ام

 مود روزِ زنده گانی شیشه بشکستن شده

 از زمستان و خزانِ  بی بهارش خسته ام

 ساحلِ امنی  ندارد  بحر  پر  از  چالشش

ناخونِ  اوگار می پالد  کنارش  خسته ام

هر طرف دام و قفس دارد سرایِ زنده گی

 در حصارِ تنگ پر نقش ونگارش خسته ام

 قیل و قال تو و من نفعی ندارد جز ضرر

 مابه یک کشتی روانیم ازسوارش خسته ام

نا جوانی  ریشه  دارد  در نهادِ  زنده گی

 می زندسوزن به دل ازنیش خارش خسته ام

در گذشتن از تمامِ مشکل هستی حلیم

 از تبارِ عنکبوت و موش مارش خسته ام

 سید حلیم”حلیم “

دیوار های کاغذی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 15 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 6 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 دیوار های کاغذی

۱۰۵ الف

 ضعف معنی حسن را کم سازد از   گفتار ما

 یاوه باشد گر که معنی نیست در  اشعار ما

گر   سرش   را   در میان   زانوانش  گم  کند

 تخت شاهی را به خاک آورده این سردار ما

 دل  اگر  از   دوری   دلدار    بی طاقت نشد

 چشم   باید   گریه   ها می کرد از دیدار  ما

فال بین از هفت پشت   ما   اگر   آگه   نبود  

 می فزود حتما   گره های   دگر   در  کار ما

 میهمان  گر   با   نمک   لبخند   بر لب   آورد

 سفره   را   در  شور  آرد    لذت    آچار   ما

بس که شهد راستی زنبور ها را می کشد

 خورد می سنجند بی اندیشه یی خروار ما

هیچ گیسویی ز عطر یاسمن خوشبو نشد

 گل به قهر آمد و کوچش بست از گلزار ما

 تکیه بر دیوار   های   کاغذی   کردیم بس

 ریختند و   ریختیم   و   باز شد    تکرار ما .

شکیبا شمیم رستمی

سلی مزن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 15 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 6 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

سلی مزن

 سلی   مزن   به  صورت  افغان برادرم

 مارا  مبین  به  دیده ی  تحقیر  خواهرم

 مهمان    عزیز   دار   اگر   مرد   مومنی

میسوزد   این  خشونتت  اجزای  پیکرم

روزی   اگر   به  کشور   من   رو بیاوری

 از شیرهء  وجود  به  تو  سفره  گسترم

هرگز   گمان  مبر ، که  علرغم  نیستی

مثلِ  عیال   خویش   ترا     نیز    پرورم

من باتودر،دمشق و حلب  رزم کرده ام

 مقتول تیر  داعشم ای  خاک  بر سرم

بردی مرا  به سوریه  بهر دفاع  خویش

 امروز می زنی  به  رخم  که  مهاجرم

مدیون  ما ست  رونق  و  آبادی  شما

 کاریگرم  که نان  مجانی  نمی خورم

 مهمان کُشیست خصلت ابنای روزگار

 این شِکوَه را به پیش  خداوند  میبرم

 همااحد لیان

5 جولای 2025 

سر زمین من ! 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 14 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 5 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی . فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

سر زمین من ! 

بزمین پاک اینجا همه  جا نشانه هائست

ز وفا  و   پایمردی  و   نشانه   های دیگر 

ز    مبارزان     ملی    ز نیای   پر   صلابت 

شنوم ز خاک و خشتش چه فسانه های دیگر 

ز طنین ساز میهن که نوای جاودانیست 

نرسد به گوش جانم ، بجز این نوای دیگر 

اگرم کسی بپرسد که بهشت یا که میهن 

بجز از وطن نخواهم  ز خدا  عطای دیگر 

ز جهان و جان گذشتم که بود همین سرشتم 

که نباشدم بجز این ، بسر ادعای دیگر 

بوطن پرستی خود  کنم  افتخار دائیم 

بخدای که  نباشد  بجز او  خدای دیگر . 

صابر هروی

ثور ۱۳۷۲

خریدار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 14 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 5 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

خریدار

 گر بخواهی مشتری روزی   خریدارت  منم

 از سحرگه تا به شام تنها  به  بازارت  منم

 هر که از روی هوس سوی متاعی  می رود

 چشم من بر  تو  فتد دانی  طلبگارت  منم

بر سرم ای نازنین جای دگر اندیشه نیست

 فکر تو دارم به  سر دائم  به  پندارت  منم

 حاجت گستردن دامی به صیدی کی بود؟

 بال و پر بسته ز جان و دل گرفتارت  منم

 یک نگاه مست تو صد زخم را  درمان کند

 کی مداوا می کنی بنگر  که  بیمارت منم

خود بیا بر روی بام امشب که مهتاب خفته است

 دور از چشم  رقیبان  پشت  دیوارت منم

 حسرت سرو چمن تا کی بدل داری”امان“

 کج شود چون قامتت، سنگینی بارت منم

 امان قناویزی

وطن!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 14 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 5 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

وطن!

 بنازم  ای  وطن ، آب  و هوایت

 همه دشت و دمن و لاله‌هایت

 بنازم ای وطن، این  خاکِ پایت

 شهیدان‌   اند   گواهِ   کربلایت

کجا اهل وطن دل  شاد گردد؟

 بوَد دشمن بباغ  و  در سرایت

 ز دست دشمنان ویرانه گشتی

 نمی‌سوزد دلِ دشمن برایت

 درت بستند به قفل بی‌سودای

 نه بینم این چنین  دگر جزایت

 ز اشک مادران، گل می‌دمد باز

 درون هر غمت پیداست جایت

 خزان شد باغ تو، از تیغِ اغیار

چه بی‌رحمانه زد آتش به جایت

 دعا دارم که خورشیدت برآید

 دگر هرگز نه بینم غم‌سرایت

اگر   یارانت  ترا  رها   نمودند

 نمی‌سازم من  هرگز رهایت

اگر دشمن بسوزد خیمه‌ات را

 کنیم ما جان و  دل  را فدایت

 به هر سو می‌رود نامت به لب‌ها

 ندارم جز  دعای  خیر، برایت

اگر افتی، بلندت می‌کنم من

به دوش جان کشم بارِ بلایت

 تو خورشیدی، اگر پنهان شوی باز

 بجوشد روشنی از خاکِ پایت

نه‌ تنها  خانه‌ام ، روح منی تو

 ببین در چشم من تصویرِ جایت

 وطن! ای جان جانم، ای امیدم

 نمی‌خواهم دمی بی‌تو هوایت

 نه بیم آید ز طوفان و ز آتش

 که ما ای جان، بمانیم از برایت

 تو خورشیدی، اگر پنهان شوی باز

 دلم روشن شود از نورِ ضیایت

نمی‌لرزد دلم از  خنجرِ خصم

 که  ما  آماده‌ایم  اندر  بلایت

به خاکت بوسه زد هر قطره‌ی خون

 شهادت می‌دهد  بر کبریایت

 انوری فکری

پنجشیر – افغانستان

می برم ترا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 11 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 2 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

می برم ترا

 ای  دل  بیا ، به سوی  چمن  می‌برم ترا

 همرای خود به دشت و دمن می‌برم ترا

ای دل ! بیا ز خانه برون شو ، ز غصه‌ ها

 سیر و چکر ، به مهر و سکن می‌برم ترا

 در سایه‌های سرو  و  چنار  و،  وَ ناروَن

 در باغ‌ های سرو  و  سمن  می‌برم ترا

 با من بیا به باغ  و چمن های سبزه زار

 با شور  و   اشتیاق ، مَکن  می‌برم  ترا

 در مجلسِ که ساغر شعر است و شورِ دل

 در جمعِ اهلِ شعر و سخن می‌برم ترا

گر خسته‌ای ز دهر  و  الم‌ های روزگار

 در جشن های رقص و اتن می‌برم ترا

جاییکه هست نعره‌ی  دریای پرخروش

 در نغمه‌  های  باغ  وطن  می‌برم  ترا

 ور دل هنوز بسته به زنجیر  غصه‌هاست

 با دست خود، عیان و عَلَن می‌برم ترا

 ای دل! بیا که وقت سفر  شد ز خاکِ غم

 در گوشه‌ای پر ز  سکن  می‌برم ترا

 با بال شوق، جانب پریان  و  مرغدل

 با خویشتن، به طور حسن  می‌برم ترا

 تا بر فراز   مهر ، به   افلاک  پر زنیم

 با اهل ذوق تا به    جُنَن می‌برم ترا

 چون باده‌نوش دل شده‌ای   در شب فراق

 با مطربانِ  سوزِ  کهن  می‌برم  ترا

 ای «انوری »! نوای دلت  گر زند فغان

با عذر و شور و شوق به  فن می‌برم ترا

انوری فکری

۱۰ سرطان ۱۴۰۴

خنج پنجشیر

قدِ رعنا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 10 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 1 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

قد رعنا

 در چمن لاله و سنبل چو تو پيدا گردد

 به خيال  عكس  رخ  يار   هويدا  گردد

مى شود حلقه بدر كوب  ببينم دم در

 جلوه گر در  نظرم  آن   قد رعنا گردد

 حيف باد عمر   اگر دور ز  ياران  گذرد

 نقد عمر آه به ديدار تو  سودا   گردد

 آ دمى در برم و  جلوه  نما  باز كه تا

 چشم نادیده ى من غرق تماشا گردد

 بس كه از دورى او، دل بتپد در سینه

 به دل از جور رخش داغ هويدا گردد

 نكنى ناله دمى سر  ندهى آه ز دل

كه خبر دار صنم از اين دل  شيدا گردد

 هر كه دل صاف ز زنگار نمود هاى”امان“

چون صدف پاك به هر سينه ى دريا گردد

 امان قناويزى

فرانکفورت – آلمان

روز بهی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 10 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 1 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر: زنده یاد استاد صابر هروی .   فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

روز بهی

میرسد  روزیکه  چشم   قوم ما بینا شود 

افتخار ات   کهن  در  ملک   ما  احیا شود 

می‌رسد روزیکه که گردد امتیاز نیک و بد 

جنبشی آید که فرق  زشت  از زیبا شود 

میرسد روزیکه کاخ ظلم گردد  سر نگون 

خائن و غدار و دزد و مرتجیع رسوا شود 

می‌رسد روزیکه گیرند دست غارت پیشگان

شام   تاریک   الم   افزای   ما  فردا شود 

می‌رسد روزیکه جهل و  فقر  گردد مضمحل 

هر طرف هنگامهٔ روز  بهی   بر پا شود 

می‌رسد روزیکه  گردد  ملک   ما آبادتر 

این (خری لنگی) که ما داریم (هواپیما )  شود 

می‌رسد روزیکه انصاف و عدالت  گسترند 

راحت و امن و ترقی ها نصیب ما شود 

می‌رسد روزیکه گردد شاد و  خرم رنجبر 

امتیازی   در  میان  جاهل  و  دانا شود 

می‌رسد روزیکه وامانند ز پا  زورآوران 

ماسک ها دور افتد و این حیله ها  افشا شود 

ای خوشا آنروز و آن هنگامه و آن گیر و دار 

کاش زود آید که از من دفع صد سودا شود . 

صابر هروی

کابل – افغانستان

 ۱۳۴۵ خورشیدی

قیام امام حسین (ع)

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 10 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 1 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

فرستنده : دکتور علیشاه جوانشیر .   شاعر : زنده یاد باقی قایل زاده 

قیام امام حسین (ع)

اى  مسلمانان   حسين   نامدار

شد  به  ميدان  با   سر  افتخار

از تآًثر چشم سوى دجله دوخت

ماهى شط فُرات از دردسوخت

جانب  خورشيد  روى  كًرم  كرد

سردشد صحرا و آتش شرم كرد

با لب پُر  خنده  آن  رشك قمر

زد به زخم  كشتكًان  برق نظر 

نو جوانان از ادب خُفته خموش

خون به استقبالش در ركًهابجوش 

دل به شوق آرزو سودا كًرفت

اندكى بالاى مطلب جاءكًرفت

عقل سالم پيش عزمش بست صف

داد نفس مطمئن قول شرف

پس به آواز  بلند  آن  كاردان

كًفت هان اى كوفيان اى  شاميان

هيچ ميدانید  از  منظور من

آكًه ايد از خاطر  مسرور من

 فاش سازم قصهٌ آهنكً خود

پرده برادرم ز روى جنكً خود

من ندارم خواهش تاج و كلاه

من ندارم  احتياجى  با سپاه

اى   كًروه   نامراد   بى خبر

اى به درياى جهالت غطه ور

هست اميد من ازين كًير و كًرفت

افتتاح سازم دبستان شكًفت 

ميكًذارم سنكً تهدابش به خون    

پايه  اش   انا اليه   راجعون

من ازين كًفتار ها راضيستم 

فاعل عالم نه از  ماضيستم 

خنده بر قانون عيسىٰ ميزنم

پای بر دار   مسيحا   ميزنم

سر    دبير   دفتر   پيغمبرم

منشى   فرمايشات   حيدرم

خوانده ام درس فداكارى بجان

مكتب من دامن احمد عيان

در كتاب ما غلامی نا رواست 

فاعل مختار بر حرفم كًواهست

دست بر زنجير غيرت افكًنم

خاك  بر  فرق  مُزلت افكًنم

كى بودپستی سزاى رادمرد

كًر سياه است و سفيد و سرخ و زرد

پس چنين فرمود پايان سخن

كًوش داريداى كسان برحرف من

   ……………………… 

مردمان داريد يزيد كينه جو

بر اساس  مجلس  روم آرزو

مطرب ،چنكً و نى و نُقل و شراب

ساقى و رقاصه هاى بى حجاب

انجمن آراى آن بى نام و ننكً

امرود و موسايى و دخت فرنكً

رسميت داده است شطرنج ،قمار

ميكند از مى  كًُسارى افتخار

پرده  شرم  و  حياء  بالا زده

طبل رسوايى به مافيها زده

روى قانونى كه شب ها تا سحر

خون دل خورده ابوبكر و عمر

خط بطلان ميكشد اين نا خدا

زان سبب سازم جان خود فدا

من كجا و بيعت اين مسخره

نيست استقلال در مستعمره

گِردِ هم جمع اند در هر انجمن

مُفت كًير و لاش خوار و زهزن

پول بيت المال صرف خوردنوش

کس ندارد عرض و داد خلق كًوش

رفته قانون مساواتى به باد

نه به دربا و نه در شاه اعتماد

خوردن خون غريب  و بينوا

نزد خويشان و عزيزانش روا

غارت و يغما و تاراج و خراج

بر يتيم و بيوه زن دارد رواج

عالمان پابوسى  جاهل كنند

 زورمندان دعواى باطل كنند

كًشته فاسد مكتب اهل يزيد

دست حق بايد سر فاسد بريد

كًر نسازم جان به قربان جهان

تن به خِفت ميدهند آزادكًان

ميشوم  آينده  مسوٌل بشر

كى روا دارم  تحمل  بيشتر

باقى اينجا ميكند ختم كلام

 راست ميكًويم تو دانى والسلام 

شعر از : مرحوم باقی  قایل زاده

فرستنده : دکتور علیشاه جوانشیر

سيدنى— آستراليا

آزادی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 10 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 1 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آزادی

ای بـرادر هـر کـه  دارد  حُـب  میهـن  در دلـش

گلخن مُلکش  برایش ، به زکـاخ  دشمـن است

جان من در اشـتراکی  کردن   کشـور  مکـوش

این تـلاش نـابـجـا ،از دشمـن  دیـن مـن است

کـم مصیـبـت  دیـده؟  مُلک ما ز دسـت خائنان

عامـل اصلـی هـمـانـا،اشتـراکـی کـردن است

نیـسـت آزادی به مُـلکی ،کـز جـفـای ظالـمان

پشـت ملت خـم زبـاراشـتـراکـی کـردن اسـت

قصهءگـرگ و سـگ فـربـه  را  نـشـنیــده ای؟

آن یکی آزاد  و دیگر،حلقه اش  درگردن است

“حیـدری” تا می تـوانـی  کـوش  در آزا د یـت

این متـاع بهتـر ازجـان ،دیـن وآئیـن من است

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۲  اپریل۲۰۰۷

سیدنی – آسترالیا

نويد وصل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 10 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 1 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

با الهام از سروده ی زیبای شاعر ذواللسانین بانو

دوکتور شفیقه یارقین دیباج به نظم آورده شد.

نويد وصل

ديشب به  ياد  روى  تو دل در برم تپيد 

چشمم به خواب هم رخ زيباى تو نديد

ميخواستم كه  وصف  لبت را رقم زنم

بر روى كاغذ از قلمم  شهد مى چكيد

كاكل فشان ز خانه چو بيرون شدى به ناز

عنبر شميم از آن به مشامم خوشا رسيد

چشمم در انتظار تو شب تا سحر نخفت

باشد صبا  كه  آورى  از  وصل او نويد

بر دوش من كه بار غم زنده گى فتاد

بنگر كه  از  گرانى   آن   قامتم خميد 

شعرى كه در ثناى نگاهت سروده ام

شور آفرين بود  اگرش  بار ها  شنيد

محمد اسحاق “ثنا “

١٦ جون ٢٠٢٥

ونكوور كانادا

دلِ بیمار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 9 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 30 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دلِ بیمار

 در دلِ شب هوسِ دیدنِ یاری دارم

 شوقِ دیدارِ  قدِ  سروِ  نگاری دارم

 ماه را می نگرم، چهرهُ او در نظرم

 جلوهّ نورِ رُخ اش در شبِ تاری دارم

آهِ حسرت بدل و بر لبِ من مُهرِ سکوت

 برُخِ خسته  چو آیینه  غباری دارم

 شوقِ پرواز بسر و  بال و پری نیست مرا

 کنجِ زندانِ  قفس،نالهّ زاری دارم

 میبَرَد تاب و  توان این دلِ بیمار از من

 بهرِ دیدارِ  طبیب ،صبر و قراری دارم

 شکوه یی نیست  ز بیرحمی  و بیدادِ خزان

 مهرِ او در  دل و  در سینه بهاری دارم

 مریم نوروززاده هروی

 دوازدهم جون ۲۰۲۵ میلادی

 از مجموعهُ”پاییز “

 هلند.

تو می خندی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 8 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 29 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 تو می خندی

                               به پروردگارم

دلم برای عشقی می تپد

که مرا به تو وصل می کند

شتابان و پر ماجرا

خورشید چه عاشقانه صدایم می زند

و ماه و ستاره گان در سجده ی عشق خفته اند

و من در محراب نگاه هات

همان کولی بی سر زمین و سرگردانم

پا هام هنوز

در زمین چرکین گیر کرده

و یارای کوچیدنم نیست مگر…

و بالها یم در دستان تو می رقصند

و چشمان منتظرم

سیلاب عشق را مهمان شده

وقتی صدایت می زنم

در کنارمی

و وقتی می بینمت

در تمام هستی ام  می چرخی

دستان سردم را در دستان گرمت نگهدار

و منی مسافررا در سفر کوتاه اش تنها مگذار

بنده بودن چه زیباست

تا ذات تو خدا باشد

و چشمان تو نور راه باشد

و در هستی من 

بخندی

و بخندی

و بخندی

هما طرزی

نیویورک

10 جنوری 2024

خطِ نجات

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 8 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 29 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

خطِ نجات

تا وسوسه ها ديو و دد  اين سان كشيده اند

دل  ها  به  سوى   منزل  ويران   كشيده  اند

تا ديو   و  شان  جلوه  به   ميدان   نموده  اند

جان را  برون  زروضه ى  رضوان   كشيده اند

آيينه    را    شكسته   و  هر راست  را  دروغ

تصوير  حق  ز   طلعت     ماران    كشيده اند

زشتى به جاى حسن وبدى را به جاى خوب

بر هر  كرانه   بين  كه   خرامان   كشيده اند

از حق چه لب گشوده و  حق  را  هزار حيف

در ا نزواى    جاده ى     نسيان    كشيده اند

افسوس كاندرين  همه  بزم و بساط فسق

خطّ  نجات  خويش   به   بطلان   كشيده اند

شیبا رحیمی

بیهوده

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 8 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 29 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

بیهوده

مکن  بیهــوده  من را تو صدا

ولی   از  تـو  ندیدم   جـز جفا

به راه تو نشستم  روز  و شب

که  آیی  باز  سویـم   بی صدا

امیدی نیست به دیدار تو جانا

مگر  خالق  دهـد تـو  را جزا

ز تو دارم شکایت  بـی  شمار
ندیدم   از تـو   یکدم  هم وفا

شکستـم   انتظـارت   را  دگر

برو  دور از  بـرم   بهـرِ خدا

به‌ خالق‌ خویش‌ را«سیمین» سپرد

برو و ترک  کـن  این مـاجرا

سیمین بارکزی

21 می 2020

دیوارها قد می کشد…

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 8 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 29 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دیوارها قد می کشد…

یک سایه  بر  من کن  گذر  ، تا  آفتاب  من  شوی

یک سینه صبح ستان بشو، تا چون دلم روشن شوی

با   اوج  ها   شو آشنا  ، رویا    به   سر  انداز   تا

دریا شوی صحرا شوی، یک جاودان میهن شوی

ای  ناشنای   آشنا ،   سرگشته ای     بیگانه ای

من «ما»ی خود بخشم به تو، از «ما»ی من تا «من» شوی

از تنگنای   خود برا  ، با   بیکران   شو  هم  کران

از آسمان   دامن بکن  ، تا بر جهان  دامن  شوی

یک کهکشان را کشت کن، از حاصل اش بیرون برا

«نٌه آسمان گل در بغل»*، تا عشق را خرمن شوی

در سینه ات آتش فروز، این شب عجب سنگین تر است

تا بر چراغان خموش، هم شعله ، هم روغن شوی

عریان تر از زخم زمان ، جسم زمین خواهد ز تو

بر زخم او مرهم شده ، از عشق  پیراهن شوی

دیوارها  قد  می کشد ، دروازه ها لب بسته اند

کلکین  فردا  کور  شد  ، بر خیز   تا روزن  شوی

بیرون ز جنگل راه زن، از گله گی ** شو دور تا

مرد   جهان   تازه  و  فتح  جهان   را  زن  شوی

فاروق فارانی 

می ۲۰۲۵

——————–

 ‌*

در نو بهار لم   یزل  ،  جوشیده   از   باغ  ازل

نهُ آسمان گل در بغل ، یک برگ سبز گلشن ات

« بیدل »

**

قوم گرایی در عصر حاضر همان میراث و تکرار پوشیده گله گرایی در عصر وحشت و جنگل است.

انسان معاصر به عنوان شهروند مستقل در جامعه ظاهر می شود، نه به عنوان عضوی از گله ی انسان ها.

 کــربــــلا ی حـســیـــــــن( ع)

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 7  سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 28 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 کــربــــلا ی حـســیـــــــن( ع)

مــرا بـبـخــش خـــدا یــا! بـه مـدعــای حـسیـــن

به بلـبلـش علی ا صغـر، که شـد فــدای حـسیـــن

چــه ا فــتـخــا رگــرازلـطـــف، خـا لــق مـنـّـا ن

کـنــد ســرمـهء چـشــمم، زخـا ک پـای حـسیـــن

گــریـســت آ د م وحــوا ونـــوح وا بـــرا هــیـــم

چـو بـر زمیـن فـتـا د، پـیـکـر رســـا ی حـسیــن

” تـوخـواه خـنـده کـنـی، خـواه گـریـه مـخـتـاری

مـلـک زنـد به سـروسـیـنـه،ا زبـرای حـسـیــن “

کـنــد نـظــا رهء رحـمـت، خــدا ی عــزّ وجــــلّ

بـه هـر کجـا کـه بُـوَد مـا تــم و عــزای حـسیـــن

نـکــرد شــرم ززهـــراء، د خــت پـیــغـمــبـــــر

هـرآ نکـه آ تـش کیـن زد، بـخـیـمه های حـسیــن

نـبـا شـد ش بـه قــیـــا مــت، شــفـا عـت ا حـمــد

ورا کـه بغــض بــورزد، بـه قـبـلـگـای حـسیـــن

بـه سـروقــا مــت ا کـبــر، کـه مـا د رش لـیــــلا

بدا د جــا ن عــزیـــزش، بـــر وفـــا ی حـسیـــن

ا گـرچه حیـد ری غـرق ا ست، در گـنـاه یـا رب

بـبـخـشـش ا زسـرشَــفْـقـت، بــر ولا ی حـسیـــن

روا مـداررود، خــا لــقـــا! بــه خــا ک ســـیــــه

کــه دا رد آ رزو وشـــوق کـــر بــلای حـسیـــن

رود بـه کــربـُـبـَـلا، جــا ن خــویــش بـسـپــا رد

بـه زیـــرقـبــهء زریـن و جـا نـفــزا ی حـسیـــن

نـُمـازلــطــف وکــرم، پـا د شــاه کـون ومکــا ن

تــو خـا ک بـنـدهءعـا صی، به نـیـنـوای حـسیــن

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

دهم اپریل ٢٠٠٠

سد نی – آسترالیا

دل حزین

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 5  سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 26 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دل حزین

دلی دارم حزین و  خون چکان  است

ز  دوری  دوستانـم  در  فغـان  است

گذر   دارد   غــم   و  درد  و   الـم  ها

فگار است قلب من چون  ناتوان  است

نویسم شعر و  افسـانه ی  هجـران

برای   میهنــم   و   دوستـــان است

شب‌و روزم‌چنین‌یکسان گذر داشت

همین  رمز  و رموزِ این جهان است

خداونــدا    سپــاس  از  تــو  گذارم

کنـارم  هم  وطن  با من روان است

سیمین بارکزی

12 مارچ 2020

مناجات !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 5  سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 26 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

مناجات !

یارب! از خبث درون، پاک نما  سینه‌ی ما

  روشن  از   نور   هدایت   بکن   آیینهٔ ما

 هرچه کردیم خطا، پرده بپوش از کرمت

 رحم کن، در گذر  از  لغزش  دیرینه‌ی ما

 دست ما گیر، که افتاده ایم بر چاهِ عمیق

 درگذر، رحم  نما،   بر   خطِ   بالینه‌ی ما

 گر ز درگاه  تو دوریم ، پشیمان  گشتیم

باز گردان  ز  لطف ، گوهر  و  گنجینهٔ ما

 درِ شر بسته شود، گر تو گشایی درِ خیر

 رحمتی  کن  که نمانَد  شررِ  کینه‌ی ما

 هرچه داریم، ز فیضِ کرمِ ذاتِ تواست

 تو که باشی، نشگفد خار به گلچینه‌ی ما

با تو شب‌های خموشی همه اشراق شود

 بی تو خاموش  شود آتشِ  آئینه‌ی ما

هر که یکبار ز چشم تو نظر یافت، بس است

 بی‌تو خاک است همه دولت و  زرّینه‌ی ما

 انوری را نه زر و تخت و نه جا هست امید

 داریم امید ببخشی جرم پیشنه ی ما

 انوری فکری

۵ سرطان ۱۴۰۴

پنجشیر – افغانستان

قاب کهنه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 4  سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 25 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

قاب کهنه

                  به همسرم

من ترا از قاب کهنه ی تقویم در آوردم

و در برگه پر نور قلبم گذاشتم

تو هنوز در من می رقصی

و تو هنوز در من نفس می کشی

و تو هنوز در من عشق را تکرار می کنی

ما خدایان عاشق

در سرزمین پرشکوه عشقیم

وقتی در خوابم

و دستانت بر بدنم می لغزند

و نفس هات

هنوز بوی عطرت را می افشانند

آه که گرمایت را چه نزدیک حس می کنم

آری تو از من جدا نیستی

و تو در من به عبادت نشسته ای

و من درکتاب زندگی ات استخاره می کنم

سال های خوشی را

در سر زمین عشق زیستیم

که صدات

همان نسیم پرتلالوی زندگی بود

که موهایم را به بازی می گرفت

و با تیک تاک قلبم همرا می شد

و آرامش من همان

آغوشت بود

و هنوز هر شب در آغوشت به خواب می روم

و بالش ات را

روی بالشم میگذارم

تا بیشترین لحظه ها را

در آغوشت باشم

و هنوز در روز شماری زندگی

چشمم به در دوخته شده

تا روزی در را باز کنی و بگویی:

هما جونم حالت چطوره؟

هما طرزی

نیویورک

9 جنوری 2024

شعر غربت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 4  سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 25 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی .  فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

شعر غربت 

منکه دورم  از  تو ای  میهن  بلا  ها از تو دور 

خواهم از  حق تا گردد  دست اعدا از تو دور 

تا جهان  باشد ز خالق رشک جنت خواهمت 

حیله  و  کین  و  ریا و  دست  اغوا  از تو دور 

دست ظالم ، پای ملحد ، چشم حاسد تا ابد 

بر اساس امر  و  نهی حق تعالی  از تو دور 

روزوشب خواهم که گردد دشمنت خوار وزبون 

خفت  امروز   و  طعم  تلخ  فردا  از  تو دور 

التجای  من ز حق  این  باشد  هنگام   دعا 

از ریاضت  باد   بدعت  ،  تا ثریا   از  تو  دور 

من اگر دورم ز  تو ،  باشد  الهی ای  وطن 

رنج  و   آزار   و   توقعات   بیجا   از  تو دور 

دیگر ای  خاک  عزیز  و  مدفن  آبای  من ! 

آرزودارم که باشد شوروغوغا از تو دور !!!!!!

صابر هروی

پشاور – پاکستان 

۱۳۷۲

ســـــــــــــرو روا ن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 4  سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 25 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

ســـــــــــــرو روا ن

ای صبا! مـژدهء نیکو، زجها نی بـه من آ ر

بهـرآ زا دی کشور، سـخـنـا نی بـه مــن آ ر

شاه شجاعـا ن زمان را، زوطن د ور نـمـــا

شیرمـردا ن وطـنخواه،چواما نی بـه من آ ر

عـمر بی حا صل من، مـیگـذ رد درغـربـت

آ خِـرا زبهـر خـدا، نَکهـت جا نی به من آ ر

درد هـجـرا ن مرا،ا زگـل میهـن بـِــــزُدا ی

لا له و یا سمن،هـم شـوروفغا نی به مـن آ ر

یـا رسـا نم به وطن، یــا زغـمـم کــن آ زا د

یا چو یعقوب ز یوسف،تو نشا نی به من آ ر

گـر نبا شـد مــرا، قســمـت رفتــن بـه وطـن

تـُر بت کوی شهیـدا ن، زمکـا نی به من آ ر

روزگاریست که دورم،زوطن صدا فسو س

مَـه سیـما صنمی، راحت جـا نی بـه مـن آ ر

میشـودعـمر من آ خِر، زرهء لــطـف وکـرم

هـمد م سـروسهی، تا ب وتوا نی به مـن آ ر

 گـذ رت گـربشود، سوی بـد خـشـا ن وطـن

یا ر گـلچـهرهء بـا درد و بیـا نی به مـن آ ر

حیدری  تا به کجــا،ا زغم جا نان د رسـوز

آ خِـرای با د صبا! سـرو روا نی به من آ ر

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۱۷ فبروری٢٠٠٦ 

سدنی – آسترالیا

رنگ عناب

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 4  سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 25 جون  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

رنگ عناب

دلم هردم به یادش در عذاب است
لبان  ناز او   رنگ  عناب  است
گل   عطر   تنش   بوئیده   بودم
که بهتر از همه گلهای ناب است

عالیه میوند

فرانکفورت – آلمان

10 اپریل 2025