تاریخ نشر : جمعه 11 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – اول مارچ 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
نگو زن کم عقل است!
بیاد ها می مانی
مریم میرزا خانی
ستاره درخشانی
در آسمان ریاضی
نفرین به سرطان بدخیم
کین سان گرفت جانی
ثبت است در کتاب دانش
نامت چو ماری کوری
بودی تو افتخار و هستی
از جنس زن،در همزبانی
صامدی
ملبورن – آسترالیا
تاریخ نشر : جمعه 11 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – اول مارچ 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
ناله های مرگ
در حقیقت زندهگی پر از غم است
خنده بر لب لیک باطن ماتم است
هیچ روزی نیست آرامش به دهر
در جوانی قامتم از غم خم است
رنج و غم بسیار باشد در وطن
غم بیاید در پیهم شادی کم است
حاکم ما باد اصلاح از خدا
چون به آزار خلائق هر دم است
سال ها در بند باشد این وطن
ناله های مرگ در زیر و بم است
عتیقالله فیضی
تاریخ نشر : جمعه 11 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – اول مارچ 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
دل زیبا پسندِ من
غم خانه گشته است دلِ مستمند من
هم شد خمیده قد چو بلند من
هردم رسد ز جور فلک بر دلم غمی
آرد چگونه تاب دلِ دردمند من
دارد وطن ندا ز ظلم ستمگران
تا کی شکنجه کوب شود شهروندِ من
برگو فلک که چیست گناه منِ غمین ؟
آورده ای بدرد همه بند بند من
زشتی پدید گشته به هر سو که بنگرم
در ناله است از آن دلِ زیبا پسند من
پنداشته ام (ثنا) که مرا دوست باشد او
بوده است لیک حیف بفکرِ گزندِ من
محمد اسحاق ثنا
ونکوور – کانادا
29 فبروری 2024
تاریخ نشر : جمعه 11 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – اول مارچ 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
زنده یاد استاد غلام احمد نوید یکی از غزلسرایان چیره دست ، زیبا سرا و ادیب فرهیخته در ماه جدی سال 1280 خورشیدی در گذر « رکاخانهء » شهر کابل در یک خانوادهء فرهنگی چشم به جهان گشود.
تحصیلات ابتدایی را نزد پدر بزرگوارش مرحوم نور احمد خان « نوری» که خود نیز از زمرهء شاعران ورزیده ، ادیب و خوشنویس عصر خود بود ، فرا گرفت.
مادرش مرحومه سلسله بیگم ، با علاقه مندی که به شعر و ادب داشت ، در قسمت تربیه فرزندش تلاش فراوان بخرج داد و بعنوان مشوق اصلی وی نقش بارزی در فرا گیری علم ومعرفت ایفا نمود.
گفته شده که مرحوم استاد نوید از همنشینی و مصاحبت با دانشمندان و شعرایی چون مرحوم ملک الشعراء قاری عبدالله ، مرحوم استاد هاشم شایق افندی ، مرحوم استاد عبدالحق بیتاب و مرحوم عبدالهادی داووی بهره ها جسته و فیض برده است.
قابل یادآوریست که اشعار زیادی از مرحوم نوید توسط استادان موسیقی چون مرحوم استاد سرآهنگ ، مرحوم استاد رحیم بخش ، محترم داکتر صادق فطرت ناشناس و سایر هنرمندان کمپوز و اجرا شده است.
استاد غلام احمد نوید پس از سالها خدمت در عرصه های مختلف در سن 83 سالگی در ماه میزان سال 1363 خورشیدی دیده از جهان فرو بست و رخ در نقاب خاک کشید.
روحش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.
و اینهم غزل ناب ومشهوری که نمایانگر پختگی طبع آن استاد عزیز می باشد:
گروهء می کشان
جز گروهٔ می کشان ، هوشیار در میخانه نیست
می کشید آزاد ، امشب هیچکس بیگانه نیست
رشـتــهٔ آداب در پــای مـــــنِ دیـوانــه نیست
کوزهٔ می سر کشم ، در دست گر پیمانه نیست
باده آشامـیـد مستان شـور و مستی سرکپنـیـد
خـاک در بـزمی که آنجا نعــرهٔ مستانه نیست
حـلـقـــهٔ امـیـــد بـر هـــر در زدم واحسـرتــا !
پاسبان با خشم می گوید که صاحبخانه نیست
تا جنون گل کرد ، آووخ ! فرحتـم از دست رفت
من شـدم دیوانه هنگامی که یک ویرانه نیست
گـریه هــا بر مُــردن تدریجی خــــود می کـنـد
شمــع را در دل غمـی از مُـردن پـروانه نیست
شـعلـه ای بودم (نوید) ، امشب خـاکستر شدم
ســرنوشت مــن حقـیـقت دارد و افسانه نیست
غلام احمد نوید
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
ترجمان درد
زنده گی این جا به جز هستی میان درد نیست
غیر رنج و غم به مردم هیچ دست آورد نیست
کس سخن ازحق نمی گوید ،عدالت مرده است
دادگر حاکم که استمگر کند پیگرد ، نیست
از فضای سرد یخبندان امروزِ وطن
دیگر آن مردی که حس مهرمی گسترد ، نیست
چون زلیخاییم مهر یوسف میهن به دل
کاندرین ره هیچ خوف از گرگ صحرا گرد نیست
هر که را بینیم در کشور دم از مردی زند
گر همه مردند ، آیا هیچ کس نامرد نیست ؟
شعر باش ترجمان درد و آلام وطن
شعر نبود راستین گر ترجمان درد نیست
محمد اسحاق ثنا
ونکوور – کانادا
26 فبروری 2022
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
استخاره !
خیزابهای ز سلسلهی بی کنارهام
درگیر با کشاکشِ رنجِ دوبارهام !
آغاز من به اوجِ سما میخورد گره
گَردی ز انفجارِ دلِ یک ستارهام !
بیشکوه در گداز محبت شوم فنا
میسوزم و ز فرطِ صفا بیشرارهام!
گر ریشه استوار بوَد، از تبر چه باک
من ایمن از تباهی و رنج و تبارهام !
از جنگل سیاهِ رقابت رهیدهام
آزاده از تقابلِ « سود و خسارهام»!
چون جان پی بساط ِ تعلق نمیکَنم
در چشم بردهگانِ هوس، نابکارهام !
روزی بخیر نشئه ز صهبای ما شوی
واعظ بوَد برای تو این استخارهام !
منزل رسیدنم نبوَد جای افتخار
گر همرهان پیاده روان، من سوارهام
قد میکشم به سایهی زیبندهی تو من
بی سایهی نهال تو من بدقوارهام !
آموختم به بحرِ معطّر شناوری
بس در هوای زلف تو غرق نظارهام!
دایم به وصف نرگس دنباله دارِ تو
دنبال واژههایِ خوش و استعارهام !
(حکمت) یکیست تودهی اقوام در نهاد
پشتون و نیز اُزبکم و هم هزارهام !
حکمت « هروی »
ملبورن – استرالیا
تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۰ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
چرا ؟
چرا ؟ دردی که دادی باز دادی
چرا ؟ همراه غم پرواز دادی
چرا ؟ اشکم نمودی پاک از چشم
چرا ؟ دستم گرفتی ناز دادی
چرا ؟ با غم دلم طوفان کردی
چرا ؟ هر درب دل را باز کردی
چرا ؟ بهیوده می گشتی به راهم
چرا ؟ بر کوچه ی دل ساز کردی
چرا ؟ دردی به دل دادی و رفتی
چرا ؟ این غم به دل همراز کردی
چرا؟ هر شب نمودی راز بر دل
چرا ؟ در دام فگندیش ناز کردی
چرا ؟ سنگی زدی بر درب قلبش
چرا ( شکیلا) را با غم همراز کردی
شکیلا( نوید )
جوزا 1400 خورشیدی
تاریخ نشر : پنجشنبه 10 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 29 فبروری 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا
با نشر غزلی زیبایی از زنده یاد استاد محمد شاه واصف باختری ، شاعر وارسته،
نویسنده ء چیره دست ، پژوهشگر توانا و ادیب فرزانه ای از سرزمین مولانا ،
یاد آن آن عزیز را گرامی میداریم ،
روحش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.
با سوگواران…
ز شهر فجر پیام آوری ظهور نکرد
چریک نور ز مرز افق عبور نکرد
دگر نداشت توان ستیز مرغ اسیر
مگو به پنجره ها حمله از غرور نکرد
دلم جزیره متروک آرزو ها شد
مسافری گذر از آن دیار دور نکرد
روایتیست ز سنگ صبور در گیتی
کسی حکایت ازین شیشه صبور نکرد
تنور سرکش سوگ جوانه هاست دلم
که نسل هیمه چرا شکوه از تنور نکرد
شهید من چه کنم دشنه یتیم ترا
دگر کسی گذر از کوچه باغ نور نکرد
منم سیاه ترین سطر دفتر هستی
خوشا کسی که چنین سطر را مرور نکرد
واصف باختری
تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
لیل و نهار عمر
روزیکـه نیـســت یـادوطـن ، درگـذار عـمـر
آنــروز هـرگـزم نـبــود ، در شـمــار عـمــر
فـرصت غـنـیـمت است وبزودی، مـیگـذرد
چشمـی بهـم زنیـم گـذراست،روزگار عـمـر
ای خـائــنــان کـشــور افــغـــان سـتــان مــا
خـون یـتـیـم وبـیـوه خورید،لیـل ونهارعـمر
اشــرف غــنـی وکــرزی وبـاقـی ظـالـمــان
چـورکــرده انـد طــورعـیـان گـلعـذار عـمـر
بــا رفـتــن هــمــه،از ایــن دهـــر بـی بـقـــا
غـافــل مـبـاش زود گـذراست، شام تارعـمر
هــرروزِعـمـرکـه مـیگـذرد، بـا سـرور و غـم
بـرگـی بـود که مـی فـتـد، از شــاخـسار عـمـر
کن حیدری توصرف بخـدمت،حیات خویش
ایـن هــم بـود رضـای خــدا،در بـهــار عـمـر
پوهنوال داکتراسدالله حیدری
۲۷ فبروری ۲۰۲۴
سدنی – آسترالیا
تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
لعلِ آتشین
ز لعل آتشیـن ات لذتِ قنـــد و عسل گیرم
ز هـر بیتِ نگاهت معنـی حسنِ غزل گیرم
میان خوب رویان من خیالاتت بغل گیرم
کنــارت عمرِ خضر و نوح را حد اقل گیرم
تمامِ مشکلاتِ زندگی بر خویش حل گیرم
————————————-
سپهرِ سبزِ عشق و مذهب و ایمان من باشی
ادبگاه معـانی ، مجلس ی عرفان من باشی
فدایت میشوم روح و روان و جان من باشی
طبیب و دارو و هم نسخه و درمان من باشی
تـــرا با چـار دین آسمانـی مستدل گیرم
————————————
خریـدار تو هستم نازنین ، عالم تباهِ من
قیامت هم اگر قایــم شود سویت نگاهِ من
جهان روشن شد از فیض جمـالت پادشاهِ من
دلم را برده ی آخــــــــر کجاست اشتباهِ من
به جانِ دشمنانت لشـکرِ جنگِ جمل گیرم
————————————-
قدم بگذار روی سینه ام ای شوخ دوران کن
لبانم را نمک پرورده ی لعــلِ سخندان کن
تو اسمم را مسمـا امپراطورِ بدخشان کن
خزانِ زندگی را جوششِ فصلِ بهاران کن
نشد آخ ر تـــرا با عـذر ، از بین الملل گیرم
———————————–
دو پایم بشکنی با سینه می آیم به سوی تو
دو دستم بشکنی با دیده می آیم به سوی تو
سـرم را بشکنی پیچیده می آیم به سوی تو
دلـم را بشکنی نالیده می آیم به سوی تو
کـه من نورِ محبت را ، ز احـکام ازل گیرم
————————————
دمی با تو اگر باشم کنـد این زندگی شادم
تصنع نیست با سـوز و گـداز عشق هم زادم
که من درجان نثاری صد پدر مجنون و فرهادم
اگر چه شیخ و صـوفی و ملایان کرد ایرادم
هـزاران بــار دیگر اعتنا از نیک عمل گیرم
————————————-
به قدر هر دوعالم گر نباشی دردم افزون به
زمینِ دیده ام بـــدو ن تو افتـاده در خون به
شوی هـر روز از روز گر عاشق تر افزون به
تو باشی هست دنیا گر نباشی مرگ اکنون به
نباشد راه صحرا دامن کـوه و کتل گیرم
————————————
صـدای سینه ام در آسمان پـژواک میگردد
دلم با جلوه هـای عشق تو ا فلاک میگردد
سرم در هر قـدم در پیش پایت خاک میگردد
گناهی این دو روزه عمر آخـــر پاک میگردد
که من محمودم و برخویش مرگ بی اجل گیرم
احمد_محمود_امپراطور
جمعه 13 اسد 1396 آفتابی
که برابر میشود به 04 اگست 2017 ترسایی
تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
تقویم وفا
صد بار فتادم من و برخاستم از نو !
خیزابم و هر سلسله برپاستم از نو !
از تیغ خسان نیست درین بیشه مرا بیم
پاینده و با ریشه و پیداستم از نو !
با عشق تو بی منّتِ انفاسِ مسیحا
در هر نفس آزاده و احیاستم از نو !
در برگهی تقویمِ وفا نیست غمِ فصل
با گلشنِ پاییز تو شیداستم از نو !
تکرار در آدابِ وفا نیک بوَد نیک !
اوخواست زمن بوسه ومن خواستم از نو !
هر چند که هر شوخِ دلاراست دل آزار
من محوِ یکی شوخِ دلاراستم از نو !
این شیشهی صهبای کهن کانِ فسون است
ناگشته تهی، تشنهی صهباستم، از نو !
در ظلمتِ بن بستِ خرافات نخوابم
بیدار تر اندر پیِ معناستم از نو !
ازخامهی من، پخته کنون دُرّ دری ریخت
من خاطرهی بلخ و هریواستم از نو !
مأیوس نگردیدهام از حادثه (حکمت)
صدبار فتادم من و برخاستم از نو !
تمیم حکمت ( هروی )
ملبورن – آسترالیا
تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
مخمسی برغزل حضرت ابوالمعانی بیدل .
مطلع غزل:
“پی اشک من ندانم به کجا رسیده باشد
زپیت دویدنی داشت برهی چکیده باشد”
زلال ِ اشک !
دلم از فــراق حسنت , چـه بسـا تپیده بـا شـد
سحری کــه جلــوۀ تو ز قضــا نــدیـده بـا شـد
چقـدر زلال اشکــم برخــم دویـــده بـــا شـــد
پی اشک من ندانم به کجــا رسیــده بــا شــد
زپیـت دویدنی داشــت برهــی چکیده با شـد
به هــوای آستــا نــت چو شــراردل تپیــد ن
بـامیـد وصـل رویــت بـه صـد آرزو دویــدن
چقـدر شکسته بـا یـد به حــریــم تو رسیــد ن
تب وتــاب مو ج باید ز غــرور بحــر دیــدن
چه رسد به حالم آنکـس که تــرا ندیده با شـد
همه دم نوای عاشق زفیوض سوزوساز اسـت
سرعاشقــان راهت به سجـود ود رنمــازاست
زبهـار الفتــی تــو گـل بنـده گی نـیــاز اســت
به چمن زخون بسمل همه جــا بهـار ناز اسـت
د م تیــغ آن تـبـسم رگ گـل بـــریــده بــا شـــد
زخمار عـیش و مستی نـرسی به قــرب جـانـان
تــا نـشد دلت شکسته , بـه سـلــوک راه دوران
خون دل فشـاند بایـد, همـه شب چوگل, بدامـا ن
زطــریق شمع غــافــل مگــذر در ایــن بیـا بـان
مــژه آب ده زخـــاری کـه بــه پـا خلیـده با شـد
عـاشـقی بهــار زیــبــا و هـــوای دلپسنــد اســت
دل عاشقــان بسمل به هـــزار , پـرده بنـد اسـت
نـروی بسوی عشقی, که رهش پـراز گزند اسـت
به دمــاغ دعـوی عشق ســر بوالهوس بلــنـد است
مگـر از دکــان قصـاب, جگـری خــریـده با شــد
زندگی گهی چوگل است, گهی هم به رنج وسختی
نتــوان کســی رهیدن ز شـــــرار تـیــــره بـخـتــی
چــه بساط نـاتــوا نـی, یـا نشا ط وعیـش ومستی
چـه بلنـدی و چه پستی چه عـدم چه ملک هستی
نشنیــده ایــم جـــایی کـه کــس آرمیــــده با شـــد
بشگـفـد (عـزیـزه) چــون گـل ز لطـافـت گما نش
دل و دیـــده ام مــنـــور, زفــــروغ آســتـــا نــش
می دهــد حـیـات دیگــر مـهـر والفــت عیـا نـش
بـه هـــزار پـــرده( بـیـدل) زدهــان بــی نشـانــش
سخنـــی شنیـــده ام مــن کـــه کسی نــدیــده با شــد
عزیزه عنایت
تاریخ نشر : چهارشنبه ۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۸ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
خریدار
یین من و معشوق نه سقف است نه دیوار
تا خانه ء همسایه که این فاصله بسیار
آیینه گرفتم که رخ خویش ببینم
دیدم که در آیینه رخ یار پدیدار
در شهر یکی عشق به خود داشته جویم
بر پشت به خود کرده دلم نیست طلبگار
بازار پر از جنس و یکی را نپسندم
دنبال همانم که نیاید سر بازار
لب تشنه عطشناک لب بحر نشینم
آن گل که کند رفع عطش نیست به گلزار
دل خنده زند بر من و گوید که در این جاست
جان نقد بده هستی اگر خوب خریدار
شکیبا شمیم
تاریخ نشر : چهارشنبه 9 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 28 فبروری 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا
مَخفی بَدَخشی
زنده یاد بیگم نسب ملقب به مخفی بدخشی یکی از غزلسرایان شناخته شده کشور بود که در سال 1255 خورشیدی در روستای قره قوری ارگو فیض آباد ولایت بدخشان بدنیا آمد، پدرش میرمحمود شاه بدخشی مشهور به میر محمود عاجز و برادرانش میر محمد غمگین و میر سهراب سودا همچنان شاعر بودند و گفته شده که اشعار شان تحت عنوان لعل پاره ها در مجله وقت کابل به چاپ رسیده است و کتابی هم بنام چارباغ منسوب به پدرش میباشد. مرحومه بانو مخفی بدخشی از سن 16 سالگی به سرودن شعر آغاز نمود که اشعارش از پختگی خاصی برخورد است .
او سالها در قندهار و کابل زندگی کرد و سرانجام در سال 1342 خورشیدی به سن 87 سالگی وفات یافت ، روحش شاد ویادش گرامی باد
اینهم غزلی از این شاعر گرانمایه تقدیم شما باد.
گله ی بیهوده
دلدار بود همدم و هم خانه ام امروز
نازد به فلک کلبه ی ویرانه ام امروز
حاجت به می و ساغر و پیمانه ندارم
ار گردش چشمان تو مستانه ام امروز
در پای دلم زلفِ چلیپات بود دام
آن خالِ بنا گوش بود دانه ام امروز
یک عمر نهان بود غمت در دل و جانم
مشهورِ زن و مرد شد افسانه ام امروز
عشقِ صنمی در دلم افتاده چو صنعان
از کعبه برد جانب بت خانه ام امروز
مشاطه جدا کرد دلم از خم زلفت
باشد گله ی بیهوده با شانه ام امروز
(مخفی) تن و جان در قدم یار فشاند
این صبر تو و این دل دیوانه ام امروز
مخفی بدخشی
تاریخ نشر : سه شنبه ۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۷ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
حالم پریشان کرده ای
ای ستـمـگر از غمت، حالم پریشان کرده ای
خـانه صـبـر و قرارم ، سخت ویران کرده ای
شـب به بالـیـنـم بیـا ، پرسـان حال من بکن
چون زعشق خویش مارا زار و حیران کرده ای
آن گل پـر رنگ و عطـری در بهـار دل که باز
عندلـیـب آسـا مـرا، از عشق نالان کـرده ای
داد از دسـت جـدایی، میکشـم آه هـر نفـس
کـز غـمـت ما را قـرین، آه و افغان کـرده ای
از فـراق روی تو، دیـریـسـت ای لـیـلی من
کـوی «ایـمـاق» حزین را، در بیابان کرده ای
داکتر فیض الله ایماق
این شعر درسال 1336 خورشیدی نیز در روزنامه
فاریات در میمنه نشر شده بود ، زمانی که که
شاعر گرامی در صنف 8 مکتب متوسطه
ابن سینای کابل بودند.
از : مجموعه سوز دل
تاریخ نشر : سه شنبه ۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۷ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
زنده یاد دکتور حمیرا نکهت دستگیر زاده ، یکی از شاعران و غزل سرایان خوش کلام کشور بود که بتاریخ 13 سنبله (شهریور) 1399 به سن 60 سالگی نسبت مریضی سرطان در کشور شاهی هالند جان به جان آفرین سپرد و رخ در نقاب خاک کشید. روحش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد. اینک غزلی را از این عزیز سفر کرده برگزدیدم که تقدیم شما عزیزان می گردد.
سرپرست سایت 24 ساعت
طراوت شبو
در باغ تا طراوت شبو شکست و ريخت
پرواز در دو بال پرستو شکست و ريخت
از تند باد حادثه سرو اميد رست
اما به حيله هاي دو پهلو شکست و ريخت
هيزم فروش دور تظاهر برنده شد
اندام باغ از طمع او شکست و ريخت
اين شهر در کشاکش اندوه زنده ماند
هرچند آفتاب دراين جو شکست و ريخت
در کوچه ها دوباره کسي برش* ميزند
چيني روز هاي که بيتو شکست و ريخت
پرواز مادنيست به خاطر سپار هان
هر چند بال هاي پرستو شکست و ريخت
حمیرا نکهت دستگیر زاده
تاریخ نشر: دوشنبه ۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۶ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
بزم دل ها
کسی می آید آخر طرحِ تیزِ تیشه می آرد
برای کنده کاری کُنده ی اندیشه می آرد
کسی سرمی رسد ازقلبِ سنگ آیینه می سازد
به دستش کوهِ از نورو شعاعِ شیشه می آرد
کسی با آفتابِ دست می آید، زباغِ شب
سمومِ تیره گی ها را برون ازریشه می آرد
کسی آید که از موجِ صدایش کوهِ دل لرزد
بسانِ شیرِغرّان امنیت در بیشه می آرد
کسی در بزمِ دل ها آید و هر مبتدیی را
به شعرِ نا تمامِ خویش شاعرپیشه می آرد
علی احمد زرگرپور
10 حمل 1397 خورشیدی
تاریخ نشر: دوشنبه ۷ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۶ فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
اینک یادی میکنیم از زنده یاد بانو نادیا انجمن شاعر جوانی که در سن 25 سالگی
قربانی خشونت های خانوادگی و زن ستیزانه شد و جان عزیزش را از دست داد.
روحش شاد ،یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.
جرقه های آهِ من
شب است و شعر می زند شرر به لحظه های من
ز شوق شانه می کشد به رشته صدای من
چه آتشی است و اعجب که آب می دهد مرا
و عطر روح می دمد به پیکر هوای من
ندانم از کدام کوه ، کدام کوهِ آرزو
نسیم تازه می وزد به فصل انتهای من
ز ابر نور می رسد چنان زلال روشنی
که نیست حاجتی دگر به اشک های های من
جرقه های آه من ستاره ریز می شود
به عرض لانه می کند کبوتر ِ دعای من
سرشک بیخودانه ام به خط خطی کتاب او
نگاه کن چه بی بهانه می چکد خدای من
ز حرف حرف دفتر ، ز واژه واژه محشری
قیامتی رسیده از سکوت دیر پای من
مخر ، مدر ، حریرو همی مرا که خوشترم
به شب که شعر میزند شرر به لحظه های من
نادیا انجمن
هرات – افغانستان
تاریخ نشر: دوشنبه 7 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 26 فبروری 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا
رؤیای شیرین
چه عاشقانه امشب
حریر دستان خیالت
شانه های شعرم را نوازش میکند
و من میخواهم
غزل چشمانت را
قافیه بدوزم
تا مو های بلند خیالت
به ماه برسد
و برای
کودک احساسم
قصه ی دلبری ترا گوید
تا رویای شیرین
داشتنت را
هر شب
در کنار خویش باور کنم .
میترا وصال
26 فبروری 2024
تاریخ نشر: یکشنبه 6 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی -25 فبروری 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
تاریخ نشر: یکشنبه 6 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 25 فبروری 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
تاریخ نشر : یکشنبه 6 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 25 فبروری 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
مور شوم
امشب به هر سو ناله کند دل برای تو
امشب به سان اشک ب ی افتم به پای تو
امشب گلو چو تر کنم در شراب غم
امشب بیا سکوت شوم از برای تو
امشب شوم چو مست بگیریم برای تو
امشب خیال عشق نباشد برای تو
امشب همه کس مست به گرد می ناب اند
امشب منی فقیر بمیرم برای تو
امشب به یاد یار همه مست و خراب اند
امشب منم چو مور شوم زیر پای تو
امشب سراغ یار بگیرند چو مهوشان
امشب( شکیلا) باز بجوید نشانی تو
شکیلا ( نوید )
2010 میلادی
تاریخ نشر : یکشنبه 6 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 25 فبروری 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
دوبیتی ها
ز گل برگ تنت بوی بهارست
مرا با سوسن و سنبل چه کارست
بهاران را به چشمان تو بینم
همان چشمان که هردم دل شکارست
ز گرمی تنت صحرا بسوزد
زآن شُرب لبت لیلا بسوزد
نگاهت گر ز کنج چشم بیند
تمام عاشق دنیا بسوزد
منم دیوانه عشق تو دلبر
تمام قصه ام با دیدهِ تر
اگرهر دوی ما یکجا نشینیم
بنوشی از لبانم آب کوثر
تو را خواهم عزیزم عاشقانه
وگر باشی کنارم جاویدانه
بیا بشنو زمن ای مونس جان
غزل های قشنگ دلبرانه
تو را کُشته همین عشق و صفایم
سخن هایت شده مهر و وفایم
زپیک عشق خود هردم دهی آب
که تا پربار شود نخل و نوایم
عالیه میوند
فرانکفورت
25 اپریل 2023
تاریخ نشر : یکشنبه 6 حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – 25 فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
گذر حادثه
مدتی گشت که سیلی خور پاییزانم
مدتی شد که به دار سخن آویزانم
پوست ازکلّه اگرکنده شود، خواهم گفت
هفت جدّ پدرم زنده شود، خواهم گفت
باز هم حیله به قرآن و خدا و دین است
باز هم نیزه و قرآنِ صف صفین است
سبزه ها نیست که برخاسته یا آشفته است
قدم آهسته گذارید که ماری خفته است
دل غربت زده وقت است به جیحون بزنید
صبح نزدیک خروج است ، شبیخون بزنید
مرده صیاد ، مترسید که جان می گیرد
دُم مار از پی مردن نوسان می گیرد
سنگر ار نیست به پشت سر هم بنشینید
ره دراز است، در این بادیه کم بنشینید
ننگ ننگ است کزاین ورطه به ساحل نرسیم
دانه بسیارفشاندیم و به حاصل نرسیم
هله ای قوم که بر گریه ما می خندید
داد و فریاد کشم؟ یا دهنم می بندید؟
پوست ازکله اگر کنده شود ، خواهم گفت
هفت جد پدرم زنده شود ، خواهم گفت
عشق را در گذر حادثه حاشا کردید
ما به بیغوله فتادیم ، تماشا کردید
کوچه در کوچه ما جور عسس روییده است
ما نخود کاشته بودیم، عدس روییده است
ما نه زاریم و ضعیفیم ، شما بنشینید
خود هماورد حریفیم ، شما بنشینید
شعله ، دیگر مفروزید که ما تبداریم
پاسبان بر مگزینید که خود بیداریم
بگذارید که خود معرکه آرا باشیم
و از این معرکه بار آور فردا باشیم
نظام الدین شکوهی
تاریخ نشر : یکشنبه 6 حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – 25 فبروری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا
ناله
آه، ای روزگار، خسته و دلگیرم
آشفته و بسته به زنجیرم
کمالِ مهر وجودم
دیگر نیست، دیگر نیست در تقدیرم
گُنگ و لالم
دیگر حرفی را نمیشنوم
دیگر حرفی برای گفتن ندارم
سکوت را بود انتخابم
از میان این همه کلمات
چرا سکوت؟
چشمانم، زار و پریشان
آنقدر جورِ زمان را دید
که خسته از تمام شانهی این شهر
آه، ای روزگار، خسته و پیرم
مویم سپید شد و ندیمم
افسوس که باغ بهارم گذشت
نه کشت و کاری
نه بذر و تخمی
نه کاریدم، نکردم.
افسوس که بهارم گذشت
درختانم بیثمر ماند و ساقههایش خشکید
باد بُرد در بلندای کوهها تپه ساخت
افسوس!
افسوس!
دیگر باغِ نخواهم داشت که بیکارم
دیگر بذری نخواهم داشت که بریزم
دیگر مهری نخواهند بود که بشکوفد
آه، ای روزگار، خسته و دلگیرم.
علی
4 حوت (اسنفد) 1402
قندهار – افغانستان
