۲۴ ساعت

حمد !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  16  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 5  جنوری   2025  میلادی – ملبورن – استرالیا

خدا را سپاس که اولین سروده ام  در سال 2025

در وصف خدای عالمیان میباشد .

حمد !

ای شاهد  هست   و  روز گـاران

از تست  خجسته   چـــرخ دوران

هرصبح سپیـده روشن  از تست

تـــابــنــدۀ مهـــر  و  مـاه تــابــان

گــرخواهی شود  زمین گلستان

ورخواهی کــنی  جهانی  ویران

صبح  کــه  فـــروغ   تــو  نـــدارد

گم گشته دهــرو زار  و  حیــران

درراه تــو عــاشــقــان  بسیـــار

سرهابه کف است وجان بفرمان

مــرغـــان چمــن ز شوق ویـادت

درعشق تواندسحرگه خوشخوان

ای مــالـک هست و بـــود عـــالم

بـرهردو جهان تویی،  تو سلطان

در  وصــف  تــو  دایمــا   (عزیزه)

بنویســد وجـــان و دل به فرمان

عزیزه عنایت

4 جنوری 2025

نفرین مکن این سنگ را . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  15  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 4  جنوری   2025  میلادی – ملبورن – استرالیا

نفرین مکن این سنگ را . . .

در این غریو و این خروش این کیست خوابیده خموش

 از عشق سیلی زن به او، اندیشه  را بیدار کن

خشم خدا طاغی شده، بر لاشه ها  ماتم مکن،

 شیطان چراغی برفروز، شب بیشه را بیدار کن

 وقتی   درخت  بارور  سم  میوه  می آرد  به بار

 بر شاخه اش  آتش بزن ، رو ریشه  را  بیدار کن

 اکنون که قلب سنگ ها، بهر شکستن  می زند

 نفرین مکن این سنگ را ، آن شیشه را بیدار کن

 پهنای صحرا ره نبست، گر کوه بنشیند چه باک؟

 عشق و جنون جولان بده رو  تیشه  را  بیدار کن

فاروق فارانی

جـــــور دورا ن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  15  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 4  جنوری   2025  میلادی – ملبورن – استرالیا

جـــــور دورا ن

نـــی حـــــد یـــث د رد   هـــجــــرا ن مـیــکــنـــد

قـــصــــه هــــا ی جــــــور   د ورا ن  مـیــکــنـــد

ا ز جــــــدا ئـــی  هـــــا، شـــکـــــا یـــت دا رد ا

حـــــــزن  فـُــــــر قـــت  را،  حــکــا یـــت  دا ردا

نــــی هـــمـــی گــــویـــد، کــه ای یــا را ن مــن

دوســـــتـــــا ن وهــــــم، هـــــــــوا دا را ن مــن

تــــا جـــــدا گـــــرد یـــد م،  ا ز جـــمـع  شـــمـــا

خــــوا ر  گــــرد  یـــده،  شــــد م  د ر  زیــــر پــــا

نـــی ز جُــــرم ســـر کــشــی شـــــد بــــوریــــا

مــــن زد ســـــت خــــا ئــــنــــا ن بـــی خـــــد ا

تــــرک مــلــک و مــیـــهــنــم  بــنــــمــــــوده ام

روزوشــــب خــــون  جــگـــر،  بـس  خـــورده ام

درد نـــی، هــــم د رد ا یــن مِـســکــیــن بـبـیــن

حــا ل مــا بــیــچــا رگا ن،  غـــمــگــیـن   بـبـیــن

درد نـــی از نـیْــسِـــــتــــا ن، ا ز  مــــن  وطــــن

حـــا ل مــــا هــــرد و  ، پــر  ا ز رنــج  و مِــحَـــن

نـــی  بـــرای  نــیـْـــسِــــتــا ن، دا رد فــــغـــا ن

مــــن بــــرا ی مــیــهــنـــم، تـــر د   یـــد گــــا ن

نــــی زیـــــا را ن قـــــریــــــن  خــــــود  جـــــدا

مــــن ز مــلـــک و ســـر زمــیـــن  خــود  جــــدا

نـــــی بــــــــرا ی نـــــــــی،  دا رد شــــور و آ ه

مــــن بـــــــرای طـــفـــلـــکــــا ن بـــی گــنــــاه

طـــفـــلــکـــا ن بـی کـــس و بــی خـــا نــمـــا ن

شــــکـــوه  هـــــا  دا رند  ا ز  جـــــور  ِزمــــــا ن

ا شـــک ریــــزم مـــــن، بــــــرای  بــــیــــوه ای

کــــــو نـــــدا رد نــــا ن خــــوردن،   مـــیــوه ای

بـــی غـــــذاء  بــا شــنـــد، هــمــه طـفــلا ن ا و

شـــــد ت ســــرمـــــا   بــگـــیــــــرد، جــــا ن او

مــــن بـــگـــــر یــــم،   ا ز بـــــرا ی    آ ن پــــد ر

دا ده وی ا ز د ســــت خــــود چــنــد یــن پـســر

مـــن هــمــی گــــریــم، بــرا ی پــیــــره  مــــرد

رفــتـــه کـزا   و،   قــــــوهء  کـــــا رو  نــــبـــــرد

بــی کــــس و تـــنــهـــا، فـــتـــا ده گــوشــــه ای

در جــــوا نـــی بـــوده، شـــیـــر بــیـــشـــــه ای

مـــن بـــگـــــریـــم، از بــــرا ی   شـــهـــــر هـــا

ا ز بـــم و مـــو شـــک، شــــده  ویـــرا نـــه هـــا

ا ز مــظـــا لــــم هـــا ی خــلـــقـــی پــرچــمـــی

وز مــجــــــا هــــــد نـــــا م ِ نـــنــــگ   آ د مـــی

مـــن هــمــی گــــریـــم، زد ســت طــا لــبــــا ن

مُــفـــتــَضَــح کـــرد ند، ا فــغــا ن  در جـهـــــا ن

مـــن نـــدا نــــم از کــــدا مــیـــن، د رد  وغــــم

قــصـــه هـــا خــــوا نـــم بــــرا یــت ، بــا زهــم

حــیــدری و نــی یــکــــــدل،  یــــک  صــــــــد ا

عــرض حــا ل خـــود نـمـــود نـــد،   بــا خــــد ا

کـا ی خـــدا ونــد گــا ر  هـجـــــرا ن و  وصــا ل

کـــن زلــطــفــت وصــل ِمــا، ای  ذوالــجـــلا ل

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

23 فبروری 2006

سیدنی – استرالیا

چرا ؟

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  15  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 4  جنوری   2025  میلادی – ملبورن – استرالیا

چرا ؟

۸۰ الف

 بگو  با  من  چرا   این حد  تلاطم  می کند  دریا ؟

 چرا   پیدا  شود  پنهان ، چرا  پنهان  شود  پیدا ؟

 چرا دردی به دل اما سرشک از چشم سر کرده

چرا اشکی که می ریزد پریشان می کند دل را ؟

 چرا هر دم گلوی بی کسی را بغض می گیرد ؟

چرا   در  بین   آدم   ها   چنین    آدم  شود  تنها؟

 چرا گل خار دارد  خار  هم   گل  در  کنار   خود ؟

 چرا زیباست با زشتی چرا  زشت است با زیبا ؟

 چرا سنگ است در آب و چرا آب است   در سنگی

 چرا خرماست با خسته ، چرا خسته ست  در خرما؟

 چرا صبح است و خورشیدی ، چرا خورشید در صبحی ؟

 چرا صحراست پر لاله ، چرا لاله ست در صحرا؟

 چه بی یاری و بی زاری ، نه خواب است و نه بیداری

چرا رسوا شود عاشق ، چرا عاشق شود رسوا ؟

 چرا شام است مهتابی ، چرا مهتاب در شامی ؟  

چرا    دنیاست  پر آدم،  چرا   آدم   در  این  دنیا ؟

 من و این حد نمی دانم ، چه سازم با نمی دانم ؟

 چرا داناست بس  نادان ، چرا   نادان شده دانا ؟

 منم سیر از خودم دیگر، چه بی حاصل چه نادانم

 نه شور هستم نه شیرینم ، نه زهر هستم نه هم حلوا

شکیبا شمیم

نقارۀ جنگ

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  15  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 4  جنوری   2025  میلادی – ملبورن – استرالیا

نقارۀ جنگ

نـوای ســال  نــویــن تـا  نقـارۀ جـنگ است
به خون خلق دودست ستمگران رنگ است
به طبل دشمنی و جنگ  روز  و شب کوبند
چو اختیار به دست سلاح و سرهنگ است
ز  بـوق  اهـریمـنـان  مـرگ  می‏کـشـد فـریاد
زهی‏که سازِ اهورای دل  خوش آهنگ است
کتاب و  خامه   و  دیوان و دفتر از بین رفت
جهان تهی شده ازنور عقل و فرهنگ است
زرحم و عاطفه دل‏های ظالمان  خالی است
درون سیـنۀ غـارتگـران  مگـر  سنگ است
بـه کودکانی که از  آب و  نـان  محـروم انـد
پیام سال سـران مـرگ ودشنه ودنگ است
بـه تـار دار  سـتمگــر در  فلـسـطـیـن بـیــن
هــزار هــزار  ســر  کــودکان   آونـگ  است
عصا بـه گـردن انـسـان مار   زخـمی گشت
بـه دسـت دشـمن نـسـل  بـشــر تفـنگ است
تـریـشـه یی بـه مـالـک  قـاصـبـان نـدهـنــد
جهان بـه چـشم حسودان بـدگهر تنگ است
ز بس که زهـر  در اذهـان  شـرق می‏پاشـند
به هـر طرف نگـری  فتنه ‏های  افرنگ است
ز جـنگ  زرّوی  ای  قـلــدران   کنید  پـرهـیز
که دهـر  در دهـن  انفـجـار  بیگ بنگ است
ز  پـیـر   واقـف  تـاریــخ  درس  عـبرت  گـیـر
سـر سـران سبک مغـز  کاملـن  منگ است
زهی ز نـو کنیم  سـاعـت  جهـان  را  کـوک
تعـادل  از هنر هـار مونیکِ  دنگ دنگ است
بـه پـشـتِ رخـشِ  تهمتن  گـذار  زیـن  زری
که اشتـران و  خـران  پلاستیکی  لنگ است
جهان   ز عشق و محبت  اگـر شود سرشار
زشش جهت همه جلوۀ شوخ وشنگ است
به  گوش  دل  اگـر  نغمه های  نـوروز است
به جنتری زمان سـالـیـان  هـم‏آهنگ  است

رسول پویان

30 ذسامبر 2024

عمریست دلـــــــم پُــــر بود از رنج زمانه 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  15  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 4  جنوری   2025  میلادی – ملبورن – استرالیا

مخمس

عمریست دلـــــــم پُــــر  بود  از  رنج  زمانه 

غم بر ســـــرِ  غم  میــــزند از  غصه  جوانه

آرامــــی و آزادی شعـــــــار است و فسانه 

خرسنــــدی مگر گــــــم بنموده رهی خانه

 روز است ولی پـُـــــر شده  از  رنگ شبانه

—————————————

آفـــــــاق ز آفــــــات و  جنون  پر  شده بینی

دل در بــــــر و احســــاس مکدر  شده بینی

یــــــارانِ وفــــــــــا کیش ستمگر شده بینی

اهــــــلِ ادب و  فضل محقــــــــر شده  بینی

زاهـــــــد  ز پـیء  مرکبِ  جهل  است  روانه 

—————————————

میــــــراثِ  وطن  یکسره  بــــر  باد  فنا رفت 

از سینه ی   کوه ها  گهر و  لعل و طلا  رفت

سلطان به ســـــرِ دار شد از  شهر گدا رفت

تا گشت  نیـت  رحمت ام  از سوی خدا رفت

شرمنـــدگی را نیست دگـــــر شرم و  بهانه

—————————————

نیـــک و بد این  طایفــــه از  هـــم گله  دارد 

آتش بـــه درونِ  دل شــــان  ولــــــوله دارد

در بـــــــاورم این کینـــه به خود  قافله دارد

از مـــــا دو جهان عشق و وفـا  فاصله دارد 

از دلبــــــری  و  یــــــاری نمی بینی نشانه

—————————————

در مـــــدرسه ها حـــرفِ تهی  ناف شنیدیم

از مهتــــــر این مُلک  بســــی  لاف شنیدیم

در شــــاًن بــــدان یکسـره  اوصاف شنیدیم

سخت است گپِِ مـــــردمِ اجـــلاف شنیدیم

خوشـــــگویی نبــــاشد سخنِ بـــی ادبــانه 

—————————————

محمود چه  قـــــدری  دگـــری میکنی فریاد 

از دستِ همین طایفـــه ی خود سر و شیاد 

با دشمنِ دیــــــرین نشـــــود این  وطن آباد 

باید که فــــرو ریخت  اول  خــــانه ی   صیاد 

تا زندگی  زیبــــــــا  شود  از شعــر و  ترانه

احمد محمود امپراطور

سه شنبه 10 جدی 1398 خورشیدی

 31 دسامبر 2019 ترسایی

محبت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  10  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 30  د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

محبت

                 به کابل

خورشید نگاهات

آرام آرام

دریاچه ی عشق را خشکید

بی‌ صدا ،

زمین های خشک 

در تراکم سرزمین بیگانه

 به رطوبت کوچه

 های پاک می‌ اندیشم

و به خانه های کوچک

و باغچه های پر گل

که مهر را آبستن بود

هما طرزی

 نیویورک 

۱۸ جولای ۲۰۱۳

کودک احساس

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  10  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 30  د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

کودک احساس

79 الف

 یادم نرود   امروز ،   یادم   نرود    فردا

 باید  کفنی   پوشم ، باید   بروم    تنها

 یادم نرود با خود ، شیر و  عسلی گیرم

 یک کاسه پر از زیتون ، یک کاسه پر از خرما

 آبی برسانم گر ، امروز  به  یک تشنه

 فردا  بزند  موج و  ، بهرم  بشود  دریا

 یادم نرود عشقی ، دسته بکنم چون گل

 معشوق سر راه و ، خالی نبرم دل را

 یادم نرود شعری ، کز مهر سرودستم

تا کودک احساسم ، محشر بکند بر پا

یادم   نرود    گیرم ،   پیراهن   گلدارم

 تا عطر بپاشانم  ، در   باغچه  ء گلها

 یادم نرود شمعی ، اینجا بکنم روشن

 چون راه دراز آید، روشن شودم آنجا

یادم   نرود  گرمی  ، اندر  دلی اندازم

 تا سرد وزد چون باد ، آنگه نخورم سرما

 یادم نرود سقفی ، از عشق بنا سازم

یادم نرود  فرشی ،  هموار   کنم دیبا

 یادم  نرود گندم ، خروار  کنم  گاهی

خروار  سر خروار  ، آنروز  شود  پیدا

یادم نرود مجنون، این سوی شوم کس را

 آن سوی شود بهرم ، هر گوشه پر از لیلا

 یادم نرود مادر ، لبخند زنم  سویش

تا ساعت طوفانی ، لبخند  زند مولا

 یادم نرود دانم ، دنیاست پر از لطفش

 یادم نرود باید ،  خود  را  بکنم  زیبا

 یادم نرود کارم ، هر روز یکی دانه

 تا سر زند هر روزی،صد سبز در آن دنیا .

شکیبا شمیم

سال نو مبارک

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه  12  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 1  جنوری   2025  میلادی – ملبورن – استرالیا

از دوستانی که اسامی شان از قید قلم مانده پوزش می طلبم ، قابل یادآوریست که نام های تعدادی از عزیزان با اسم کوچک شان و برخی با اسم فامیلی درج شده است.

سال   دگر      شد      مبارک   بود

بر    همه     یاران       تبارک    بود

واه که چه زیبا و چه   شور آفرین

وقتی تو باشی به   عزیزان قرین

لطف  خدا  شامل    حال   تو  باد

در همه  جا حتی    به روز   معاد

من که غریبم  و به   غربت حزین

دور ز  وطن  گوشهء   روی زمین

دفتر فیسبوک    صمیمانه    شد

مکتب و دانشگه و  گل خانه شد

همره  و  هم  بازی  و  پروانه ای

هم سخن و هم دل و جانانه ای

جمله   بیافتم   به   مرورِ   زمان

هر یکی از  کنج  و   کنارِ   جهان

آصف  ما با حسنی جان ماست

نوری و   عسکر ز یاران  ماست

نام    ظفر    بود      بمن    آشنا

هموطن  این شاعر   درد  آشنا

مردِ     ظفر مند      توانای    ما

شاعر    آزاده ای       ما وای ما

بین عزیزان  دگری  است  فروغ

آنکه به شعرش نپسندد   دروغ

شاعر آزاد و   خوش   اندیش ما

هموطن و همره و هم کیش ما

رمزِ سخن  سنجی  جوهر ببین

گنجی  پر از دانه ی  گوهر ببین

من   ز   تمنا   سخن     آموختم

دیده به   گلزار و   چمن  دوختم

شادی   روح   او     تمنای   من

یادِ او در سینه ی شیدای  من

نام ثناء   شاعر ِ  شیرین  سخن

دور ز  وطن  گشته  نمایان بمن

خاطره هایی    ز پدر    بر دلش

از وطن و  از  چمن  و  حاصلش

مکتب بیدل   که   بود  لاله گون

از دل زرغون بشنو چند و چون

او که ز بیدل    سخن    آموخته

چشم   به ا لفاظ    کهن دوخته

شعر   فرحتیار    مدام    دلپذیر

طنز او همواره  بسی بی نظیر

نام   توکل    که    بود    نازنین

بر سخن  و  حرف   دلِ او ببین

شور و   صفا بهر    شما   آورد

او   سخن از   لطف   خدا آورد

حضرت   استادِ    محبت  اسیر

همچو سخا خوش سخن و بی نظیر

نعمت ترکانی ماست  خوش کلام

بر او رسانم   به هزاران  سلام

حضرت پرتو صفا بخش ماست

شاعر نو آور جانبخش   ماست

نعمت مختار   که   تا زاده  شد

راهِ صعب شعر کمی ساده شد

شاعر بی ترس خدا دادی  است

در پی ویرانی   بیدادی    است

نام حکیم   هموطن    خوب ما

شاعر خوش طینت و محبوب ما

طارق و اشراقی و هم باختری

زیبا     سرایند     سرودِ    دری

واهب و درویش و شکیلا چنان

حضرتِ اشکبار و زریر همچنان

نعمتِ پژمان که  زیبا سراست

شاعر آزاده به شور و  نواست

همچو علی یار بدلم  است قرین

حرف او گردیده بدل ها شیرین

شعر همایون که بدلها نشست

شبنم و پروانه به گلها نشست

ظاهر   ما     لالا   عظیمی بود

رستمی  هم  ظاهر  نامی بود

تازه گی  و   ردِ  شقاوت   ببین

در  غزل  هر  دو  طراوت   ببین

شعر   حکیمی   غزل  دلرباست

نغز و شیرین و سخن باصفاست

کاشفی آن شاعر درد آشناست

طاهری  و هروی همرای ماست

صدیق و میرزایی و الماس بلخ

جملگی شیرین بکنند  کام تلخ

احمدی و بهمن و    پیوندِ    ما

از شهر کابل تا به    غوربند ما

شعر جبین   و   فریدون    چنان

باعث    آرامش    روح  و  روان

احمد محمود   و    رؤوفی   ما

واعظی و  خنجری  صوفی  ما

نام ستیز نقش دو  بیتی شده

هر سخنش بسته به  بیتی شده

نزهت ما شاعر شیرین سخن

هرسخنش دور ز  رنج و محن

احمد زرگر پور  و   محمد   ببین

پیرو و  دلباختهء     احمد  ببین

نام وثوق  است  چنان با یقین

شعر و  کلامش   چنان  انگبین

صامدی و حیدری غوغا    کنند

ره به دل هر کسی  پیدا  کنند

بلخی و میوند و وصال  هر کدام

صافی و طرزی همیش    مستدام

داؤدِ عاشوری رفیق من است

حکمت مصلح عقیق  من است

هر یکی با شعر نشاط آور اند

شاعری  از وادی    نام آور اند

زهره صابر و  شمیم   همچنان

هردو سرایند. سلیس  و روان

مریم و پروانه ی شیرین سخن

همچو    خلیلی   ز    دیارِ کهن

فاروق فارانی و    هم    آرزو

هرچه    بخوانیم    ازین و ازو

نغز و دلانگیز   و     دلارا   بود

از وطن و وادی    و  ماوا بود

دوست دگر   شاعر درد آشنا

همچو زمانی و   گل  روشنا

ناله ی   بهنام ترابی     بخوان

داغ برادر که   بوده     نوجوان

شعر لیان   شعر   دل انگیز  بود

انوری   از   شعر     لبریز   بود

عادلی و فیضی  و کهسار چنان

همچو بقایی  و   عنایت   روان

حرف رؤوف  و     سخن   باوری

نغز و شیرین است   کلام ِ دری

شعر قریشی و  سپهر دلنشین

فرحت و یحیی و هنایش چنین

صابر مرحوم   و   صبا   در کلام

هردو سخنور ز هری  والسلام

سایت هنر   پرور   نقش آفرین

مهدی ما است به    دلها قرین

روز و  شب   هردم    صفا آورد

شعر و سخن از همه  جا آورد

جان ( بشیر) باشد و جانان او

سال   نو   و   جمله عزیزان او

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

اول جنوری 2025

بوسه ای خیالی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  10  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 30  د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بوسه ای خیالی

در كشت زار گندم، من ساده  خو  گرفتم

از عطر خوشه هايش، بوييده  بو  گرفتم

بي پرده با نگاهي، درگوش من  صدايي

از  يار  آشنا يي  ،  بي  جستجو   گرفتم

ديدم به اين حوالي، در كوچه هاي  خالي

صد بوسه اي خيالي ، از روي او  گرفتم

گم گشته از ديارم ، دور از شما  و  يارم

بنشين دمي كنارم  ، بغضي  گلو  گرفتم

با واژه هايي  خسته، بيتي به هم شكسته

شعرِ  زهم گسسته ، من ساده  خو گرفتم

جنرال ظاهر عظيمي

حضرتِ عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  10  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 30  د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

حضرتِ عشق

 شبِ  مهتاب  و  دلم  غرقِ  تمنای تو شد

 دیده ام خیره به حُسن و قد و بالای تو شد

 تا رسیدی  به بَرَم  ای  مهّ  کنعانیِ   من

 روشن از آمدن ات چشمِ زلیخای تو شد

 روحِ   افسرده  و  پژمردهُ  من بارِی  دگر

 زنده از هر نفسِ  پاکِ مسیحای  تو شد

حضرتِ عشق قدم رنجه نمودی  و  دلم

 بندهُ مرحمت و  لطف و  تَولًای  تو شد

 خلوتی  بود  میانِ  من  و شمعِ  رّخُ  تو

همچو پروانه دلم واله و شیدای تو شد

خوابی خوش دیدم و آشفته نمود خاطرِ من

 تا سحر غرقِ خیالِ  تو و  رویای تو شد

 مریم نوروززاده هروی

هشتم عقرب ۱۴۰۳ خورشیدی

 ۲۹ اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی

از مجموعهُ”پاییز ” هلند.

خواب خوش

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  9  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 29 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خواب خوش

۷۸ الف

 در خواب خوشی رفته ، بیدار مکن دل را

 آرام گرفته   دل   ، آزار     مکن    دل    را

 از عشق نمی داند ، تا سوزد و  تا سازد

 دیوانه چنین بهتر ، هوشیار   مکن دل را

با درد   گرفته  خو ، بی  درد   مگر دانش

 صد پیچ و خمی دارد ،  هموار مکن دل را

خام است مخور او را ،  تلخ است مجو او را

 حاصل ندهد  گاهی ،   انبار  مکن دل را

میزان مکنش هیچ است ، جز صفر نمی باشد

 صد صفر دگر در سر ، خروار مکن دل را

خار است مبوییدش، از عطر تهی باشد

 خاک است مگر شوره ، گلزار مکن دل را

شکیبا شمیم

پرواز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  9  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 29 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

پرواز

            به یار

درخت چیزی نبود

جز لطف باغ ،

               در شاخه ی تواضع

دستانم به دورت پیچیده

و بودنم ترا زمزمه میکند

از خاک عبور کرده ام

از زمین و از گیاه

سنگ ها را زیر پا خورد کرده ام

و حالا از هوا عبور می‌کنم

و در آسمانت به پروازم

پرواز، 

پرواز …

هما طرزی

 نیویورک

۲۲ جولای ۲۰۱۳

درخت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  9  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 29 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در سال های قبل یک شاعر ایرانی شعری برای «درخت»

سرود. فکر می کنم، شاعران دیگری هم این شعر را با

خلاقیت خودشاناستقبال کردند. بیست سال قبل،

من هم به استقبال «درخت» رفتم.

درخت

 فردا   ترین   نشانه     فردایی   ای   درخت

 جنگ   بهاری  ،    پرچم   بالایی  ای  درخت

 در موج رنگ در سفری، سال و  سالهاست

 ایستاده یی و می روی ، دریایی ای درخت

 در رقص چار فصل ، به  رقصی و  همچنان

 چون مرغ خواب کرده ، به یک پایی ای درخت

با   کلک   روی   ابر   نویسی   سرود   خود

 فریاد  رنگی ، صورت  آوایی    ای   درخت

 با اختران   اشاره   و  با  ماه  لب  به    لب

در جنگلی  همیشه  و  تنهایی  ای  درخت

 دستان گشوده، خم نشده، زخم گل به کف

 هر فصل بر صلیب خود، عیسایی ای درخت

شاعر ترینی   ، شعر  گل  و  سیب بر لبت

 با هر زبان  برگ  چه  غوغایی  ای درخت

 هرگز    نهان   نگشت  ، تمنای  خفته ات

پر از  جوانه ،  شهوت رسوایی ای درخت

فاروق فارانی

دوم اکتوبر 2002

آخرین ورق . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  8  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 28 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

آخرین ورق . . .

خدا نکرده اگــــــر  دل  به  غــــــم  دچار  افتد

هـــــــزار   دغدغــــــه  بر  دوشِ  روزگار  افتد

به سیـــر و گشتِ جهــان هم نمیشود درمان

دلِ که  در تپشِ  غصــــــــه ی  نگــــــار   افتد

به ناتوانی خود گریــــه ســـــر دهــد عاشق

بجای یـــــار دو چشمش به  عکسِ یــار افتد

مجـــــالِ راحتی دیـــــگر نمی شـــود پیـــدا

میـــــــانِ بستــــرِ خوابی  که نیشِ خار افتد

دگـــــر ز  باغ  رود  آبـــروی  سیب  و  گــلاب

که از لبـــــاسِ چمن لالــــه از شمــــار افتد

نشانـــــــه های زمستان و ختـــم پائیز  است

که آخــــــرین ورق از  دفتـــــرِ چنـــــار  افتد

گهی به روی سریر و   گهی  به روی حصیر

بلنـــــد و پستِ چه بیبــاک  و ناگــــوار افتد

عنـــــــان ز دست رود مدعــــی شود حاکـم

بـدان محیط که  از قـــاید اش وقـــــار  افتد

زمــــانی میشـــود حَلَال مشـــــکلات تهی

زمــــانی است که کـارت به نـــــابکار  افتد

عزیز کرده ای  یـــــزدان عزیز  خواهـد شد

به پیش نابکسان گــــرچه خوار و  زار افتد

اگر که پیــــر خرد لطف خود  کنــد  محمود

به هــــر کـــلامِ تو عنقـــادِ اعتبـــــــار افتد

احمد محمود امپراطور

شنبه 07 جدی 1398 خورشیدی

برابر به 28 دسمبر 2019 ترسایی

مخمسی بر غزل حضرت خواجه حافظ شیرازی رح

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  7 جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 27 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 مخمسی بر غزل:

حضرت خواجه حافظ شیرازی رح 

غیر ما دیگر که  دیده  آنچه کرده  میر ما

پا به پای ما رود  این سایه ی  تصویر ما

گفت و گویی آنچه دیدیم کی کند تفسیر ما

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

تا به کی با درسِ الفت در هوای چند و چون

هر که پاسِ عشق کم دارد شود از صف برون

تارِ  زنجیرِ  محبت   مگسلان  جانا   کنون

ما مریدان رو بسوی کعبه چون آریم و چون

رو بسوی ی خانه ی  خمار  دارد  پیر ما

راه عشق آن نیست دست در خاک و پا در گِل شویم

سعی چندان کرد تا در بزم او قابل شویم

هر چه بادا باد در این عشق ، تا همدل شویم

در خرابات طریقت ما به هم  منزل شویم

این چنین رفته است در عهد ازل تقدیر ما

آن پری رو سوی ما عزم سفر گیرد شبی

بی تکلف  آید  و  از  ما   خبر  گیرد   شبی

کاش میشد لحظه ای ما را به بر گیرد شبی

با دل  سنگینت  آیا  هیچ  در  گیرد  شبی

آه   اتشناک   و  سوز  سینه ی شبگیر ما

می بریم این بار سنگینِ غمت عمری بدوش

آهِ بی تأثیر کم کن ای  جلالا  پشتِ گوش

بر قرارِ  این  دلِ  مهجور  ما  لختی بکوش

تیر آه ما ز گردون  بگذرد   حافظ   خموش

رحم کن بر جان خود  پرهیز کن  از تیر ما

سید جلال علی یار

ملبورن – آسترالیا

بیست و چهارم دسامبر 2024 

عشق و آفتاب و جنون

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  7 جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 27 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

این دو غزل که ردیف مشابه دارند در یک روز در سال ۲۰۰۲

سروده شده بودند. امروز این دو غزل را در میان یادداشت

هایم ، یافتم و تقدیم شما عزیزان می کنم.

 ۱

« عشق و آفتاب و جنون »

گسستنی ست مگر، عشق و آفتاب و جنون

که کرده  اند، حذر  ، عشق  و  آفتاب و جنون

 ز مرگ  و  ماه  و  ملامت ، دل  جهان  بگرفت

 چه می کند به هدر، عشق و آفتاب و جنون

 مگر  که  نقطه  پایان  نشسته   بر   هستی

 و یا که نیست خبر، عشق  و آفتاب و جنون

هزار   کوه   شکاف      و    هزار    بحر    بدر

 برون  شوند  اگر ، عشق  و  آفتاب  و جنون

 مگوی قصه ی پایان  ، نمی توان  بشکست

 به تیغ و توغ و تبر، عشق و  آفتاب  و جنون

 شتاب  بخش  سفر  را  که  انتهایی  نیست

 بنه به بار  سفر،  عشق  و آفتاب  و  جنون

 ز  من  مخواه ،    مقیم   جزیره   ها    گردم

جهان نموده شرر، عشق و  آفتاب  و جنون

 بگستران   به  سر  راه ، فرش   طوفان  را

 رسیده اند  به در ، عشق و  آفتاب و جنون

 اگر   که  میل  پریدن  ترا  به   اوج خداست

 ببند بر سر  پر، عشق  و  آفتاب   و  جنون .

۲

« عشق و آفتاب و جنون »

برا ز درد برا ،   عشق  و   آفتاب  و  جنون

جهان نو بگشا ، عشق  و  آفتاب  و جنون

زمین   غمزده  فانوس  زار  خاموشیست

 شراره ی  بنما ، عشق  و آفتاب و جنون

صلیب و دار همه بی مسیح و منصور اند

 خروج  تازه  بیا ، عشق  و آفتاب  و جنون

 کنون که  خون  رگ  نسل  ما به  زر آلود

 بیا به رگ رگ ما، عشق و آفتاب و جنون

 چرا تو نفرت همزاد عشق ،  بی نوری ؟

بیا به همرهی با عشق و آفتاب و جنون

فاروق فارانی

نغمهء زیبا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  7 جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 27 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نغمهء زیبا

۷۷ الف

 ای باد کجا بردی ، آن جفت   دل  ما را

برخیز  برو   تا شب   ، باز  آر   پریسا را

 گل گل سحرم بردی ، آن شعر ترم بردی

 خون از جگرم خوردی ، حق دار شکیبا را

باز  آر  انارم  را  ،  آن    رنگ    بهارم   را

یک  تار  دوتارم  را ،  آن   نغمه  ء زیبا را

 کندی ز رخم رنگم ، خاموش شد آهنگم

برگیر   ز دل   زنگم ، آر  آن  گل  رعنا را

 بستی به خطا دینم ، رفت از کفم آیینم

بنگر که   چه غمگینم  ، بنگر من تنها را

 عاصی تو و رسوا من، عاشق تو و شیدا من

 دل گر نرود   با من  ، تنها چه برم پا را .

شکیبا شمیم

یاد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 5 جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 25 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یاد

           به  شهرم

شاخه عریان عشق

مرا در خود پیچیده

قامتش

سخت میفشاردم 

                به  آغوش یک خاکستر

غباری در راه است

دود دوری چشمانم را بسته

ولی یادت

همیشه جاودان …

 هما طرزی

نیویورک

۲۲  جولای ۲۰۱۳

شام این غصه های سحر دارد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  2   جدی  ( دی ) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 22 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شام این غصه های سحر دارد

از  دلِ  ما  کسی  خبر  دارد 

که غم و دردی  بیشتر  دارد

شهدِ این زندگی سم آلود است

کسی داند که او شکر دارد 

جز خدا هر‌ که را  بود  دلدار 

آسمانم به  خود   قمر  دارد 

است دنیایی دون دنی پرور

آدم است آنکه سیم و زر دارد

در به در هر کجا  بود بسیار 

دوستی کن به آنکه در دارد 

نسخه های طبیب بی اثر است

عاشقی  داروی   دگر  دارد

پول و زر می‌رود به  باد فنا

خوش به حالیکه او هنر دارد

یارِ من  هست  یار بی پروا 

جای   دلدادگی   تبر   دارد 

دوستان زبانی دوست مگو 

روزِ بد بر تو  گوش  کر دارد

سگِ دیوانه میشود ز غرور 

پشتِ سر هر که پاده خر دارد

حذر از کرگسان زشت نهاد 

مارِ اندیشه شان دو سر دارد  

هر که یوسف نمیشود به جهان 

پسر   نوح   هم    پدر   دارد 

خیر از  چشم  عالم افتادیم

خالق کل  به  ما  نظر  دارد

هیچ  چیزی  نمانده پا بر جا 

شامِ این غصه ها سحر دارد 

خورده محمود زخمه‌ ای مژگان 

زان  سبب  دیدگان  تر دارد 

————————————–

یکشنبه ۲۶ قوس ۱۴۰۲ خورشیدی 

17 دسامبر 2023 

احمد محمود امپراطور

آن سرکشی هایت چه شد . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   3   جدی  ( دی ) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 23 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

این شعر در سال ۲۰۰۲ سروده شده است

 سال های که به قول فروغ فرخزاد: « نان نیروی شگفت

رسالت را مغلوب کرده بود» و خیل عظیمی از «فردا آوران»

را تجاوز غرب با انجیو ها، جامعه مدنی ها و

رسانه های زرد، بکام خود کشیده بود.

آن سرکشی هایت چه شد . . .

گفتی  که    فردا    آوری   ،  عهد  تو   با   ما  این  نبود

کاذب   ترین  صبح   است  این  ،  پیمان فردا   این نبود

 گفتی که دریا می شوی، پر چشمه   صحرا  میشوی

 این  پاسخ  جوی  لجن  ، بر   تشنگی   ها   این  نبود

 از    آفتاب  قصه    ها،   شب   های    ما   لبریز   بود

نان   گوهر  افسانه   شد  ، افسانه   اما     این   نبود

 ما    بادبان     افراشته،    امید       طوفان     کاشته

 ای ناخدا  این  شوره  بود ، آن  شور   دریا  این  نبود

 از عشق می‌گفتی  سخن  آن  را  نهان   کردی بدل

 دل اینچنین لب آنچنان  ، آن  عشق  رسوا  این نبود

شد عشق مسخ و شعر هم، شد واژه مسخ و نغمه هم

 دردی که  می جستیم ما،  آن   درد  ، دردا این نبود

 سالار طوفان گستران، شیطان سرخ عشق و جان

 آن سرکشی هایت چه شد، پیمان خدا را این نبود

فاروق فارانی

8 نوامبر 2002

بنده بودن  

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   3   جدی  ( دی ) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 23 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بنده بودن  

            به دوست

خواب شکست

و من گریستم

برای کودک دلم

که هنوز ترا زمزمه می کرد 

از سردی اتاق لرزیدم 

لبخندی در دیوار درخشید

آذرخشی در اتاق …

آتشی در جانم دمید

تو بودی

که بنده بودنم را

پذیرا شدی …

 هما طرزی

نیویورک 

۲۴ جولای ۲۰۱۳

طبیب درد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   3   جدی  ( دی ) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 23 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

طبیب درد

چه خوش باشد که مدهوش  تو باشم
که من مست لب  نوش  تو باشم
سحر در بسترت جان می سپارم
اگر یک شب هم آغوش تو باشم
به  دیدارت   چنان  زار  و  پریشم
سخن  گوی بر دوش   تو   باشم
حدیث   عشق  را  خوانی  برایم
سراپا گوش و خاموش تو باشم
ندای    عالیه     باشد   همیشه
مبادا  من  سیه   پوش تو باشم
و‌گر  گشتم  به  دیدار  تو    نایل
طبیب  دردِ  خاموش  تو   باشم

عالیه میوند

فرانکفورت   

18 نوامبر 2024 

گلشنِ غربت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   3   جدی  ( دی ) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 23 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گلشنِ غربت

 در مُلکِ  شما، یارِ  وفادار  بچند است

 آن دل که بوَد طالبِ دلدار بچند است

 اینجا نه کسی یوسفِ مصر و نه زلیخاست

 آنجا مهُ کنعان،  سرِ بازار بچند است

در   گلشنِ  غربت  گلِ  بیخار   نیابی

 در باغِ شما،غنچهُ بیخار  بچند است

 شعر است همه جا همدمِ شبهای فراقم

 دیوانِ غزل،دفترِ  اشعار بچند است

 در مسجد و در صومعه و دَیر و کلیسا

 آن سُبحه که شد زینتِ زُنًار،بچند است

 ترسم ندَمَد شامِ مرا صبحِ سپیدی

 تابنده چراغی بشبِ تار بچند است

القصه  خریدارِ  کمی  مهر  و وفایم

در مُلکِ شما،یارِ وفادار بچند است

 مریم نوروززاده هروی

 ششم اسد ۱۴۰۳ خورشیدی

۲۷ جولای ۲۰۲۴ میلادی 

 از مجموعهُ”میهنِ عشق” هلند.

  یک صدا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  1   جدی  ( دی ) ۱۴۰۳  خورشیدی  – 21 د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یک صدا

                          به دوست

سفیر شب گفت :

با سحر خواهی آمد

تا صبح بیدار بودم

تا صبح به استغاثه نشسته بودم

در درونم

              آتشی بود

خانه دل

پر از شمع های فروزنده …

یک دیدار

یک نور

و یک صدا …

تنها تو بودی و من …

 هما طرزی

نیویورک 

۲۳ جولای ۲۰۱۳