۲۴ ساعت

تقدیم به شاعر جوان و غزلسرای خوش بیان احمد محمود امپراطور عزیز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۵ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۷ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

با سپاس و قدردانی ژرف از حضور فرهیختهٔ شاعر، نویسنده و

پژوهشگر ارجمند جناب نذیر احمد ظفر صاحب که با سرودن غزلی

دلنشین و فاخر،مرا به بزرگواری خویش به نوازش گرفتند و

با طنین کلماتشان مورد تحسین و مهربانی قرار دادند.

احمد محمود امپراطور

———–

تقدیم به شاعر جوان و غزلسرای خوش بیان

احمد محمود امپراطور عزیز

ترا  از   طرز   اشعارت  شناسم

ز طبع داغ   و   افکارت شناسم

غزل  هایت  دوای   درد    مردم

به مثل یک  پرستارت   شناسم

گهی در کوچه  های  عاشقانه

جنون افزا  به بازارت  شناسم

گهی در مسجد  هنگام عبادت

ترا از  رنگ  دستارت  شناسم

حضورت گرچه از من دور باشد

ز الطا ف گهر  بارت   شناسم

تو چون محمود خلق نغز داری

بدل جا کرده یی یارت شناسم

الهی بی  ظفر  هر گز  نگردی

ظفر مندانه هر بارت شناسم

——-””’——-””’——””’——

شاعر: نذیر ظفر ورجینیا امریکا

چشم ِ بیمار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۴ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۶ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

   چشم ِ بیمار

 از کوچه ی ما گذشت آن یار

 آمد   به   هوا   نسیم ِ  گلزار

 تا  باز  نمود  ، حلقه ی موی

 هر خفته بشد ز خواب بیدار

 جادو   بنمود   ،  با   نگاهی

 دل   را بربود  گویی یک بار

 در چنبر ِ   زلف ِ   عنبر ینش

 بیچاره   دلم   بشد  گرفتار

 تا لب بگشود تشنه گشتم

 خمار   شدم   بکوی  خمّار

 دستم نرسد بدامن ِ عشق

 پایم   نبَرَد   بکوی    دلدار

 جرئت   نکند   دل ِ حزینم

آری گلی است با دوصدخار

 ترس من از آنک  او برانَد

 خوفم نبوَد ز خار و اغیار

 آسوده بودم ندیده بودم

 بیمار شدم ز چشم ِ بیمار

 این پیری و عشقبازی ها چیست؟

این خوی همایون است بگذار

    همایون شاه (عالمی)

      ۲۵ اگست ۲۰۲۵م

در حضور عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

در حضور عشق

در وجودم   در  سرودم جز  تو  یکتا  هیچ هیچ

هست و بودم تار و پودم غیر  تو ما  هیچ هیچ

هستى من مستى من، عشق تو شور آفرین 

جز ز شور عشق تو بس شور و غوغا هیچ هیچ

خالق   من  مالک  من ،  دلبر   بى  چون  تویى

پیش روى خوب تو چون و  چرا  ها   هیچ هیچ

قایمى خود  قادرى  خود   ذات  واجب الوجود

قادرى جز ذات تو  در  دین  و   دنیا   هیچ هیچ

دلبرى    تو    یاورى   تو     برترى   از   هر  ثنا

پیش تو هر آنچه مى باشد  ثنا ها  هیچ هیچ

صد دم عیسى   ز  تو نشأت  گرفت  آباد شد

بى تو اى  آرام  جان روح  مسیحا  هیچ هیچ

پر گناهم   بى پناهم   جز  تو   نبوَد   درگهى

جز ز دربار تو ام بس نیست  ماوا  هیچ هیچ

بى سر و پایم به غوغایم شها در عشق تو

در حضور عشق تو ما را سر و  پا هیچ هیچ

شیبا رحیمی

آزادی زنـــان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

آزادی زنـــان

خواهم ازخالق یکتا

که زنانِ وطن ما

مانندهرآزاده زن دنیا،مثل هرانسان

شکنند بند اسارت

شوند آزاد زحقارت

رسد آن روز بزودی

که همه شاد وسرحال

لیک

آن جمع خبیثان

 پیروان شیطان

اخلاف یزیدان

از طالب جاهل و

ازداعش نادان

از حاکم مفسد

از قاضی بی علم

آن مرتشیِ خونخوار

آن کله ودستار

هردشمن قرآن ومسلمان

آن نوکردالرودینار

دشمن دیرینه وپرکینهءمیهن

منحل گراردو

پا بوس پلیدان

آن دولت بی همت و

مزدوراجانب

آن کله بی مغز

اما، متفکر!!!

درسطح جهان

اعجوبهء مخلوق

آن حامی اشرار

آن عامل سنگسارو

بریدن های سرها

بی ترس خدا

آن قاتل فرخنده ورخشانه و

صدها هزاران

ازعسکروهم مردم بیچارهء بی نان

مُثله گرزن ها

وآن زانی طفلان

آن جمع ستمگر

آن نوکروچاکر

هریک زدگر بدتروبدتر

ازقهرخداوندجبّار

دردوزخ ونیران

گرفتار

گرفتار

انشأالله

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۱۱ نوامبر ۲۰۱۵

سیدنی – استرالیا

بیمار عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

بیمار عشق

 دستگاه  نازنینان  ، غمزه و  ناز  و  اداست

 گردش  چشم  بتانم  ، تیغ   برّان  جفاست

 در رهٔ عشق  بتانم از سرو سامان  مپرس

 می شود مد نگه از بس فغانم نارساست

 چاک زخمم هر نفس خمیازۀحسرت کشد

 از وصالِ تیغ بیدادش  دلم در  شورهاست

 تا شدم دیوانه‌ی سودای چشم مست یار

 حلقه‌ی زنجیر زلفش، برسرم بال هُماست

 عاشق بیچاره با این عشوه سازان چون کند

 لعل شان گرم تبسم چشمهاشان دلرباست

 نخل پُر بار  از  ثمر  دایم   تواضع  می کند

 الحذر گردن فرازی شیوه‌ای  از اغنیاست

ذوق در راهِ محبت  دانه‌ی  صد آفت است

 زینتِ بزم بتان از بی قراری های ماست

 دشمنان در آتش سوزان افگندند دوست

 خویش در گلزار دیدن از کمالِ کبریا ست

 احترام و رحم و الفت با همه پیر و جوان

 از کمال و دانشِ آن  مردمانِ  با خداست

 انوری بیمار عشقی از کسی درمان مخواه

شکوه از درد محبت پیش جانان نارواست

 انوری فکری

 ۳ سنبله ۱۴۰۴ پنجشیر

مژگان ناز و چشم میگونی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

مژگان ناز و چشم میگونی

 جهان عاشقی  از هر  نگاهی  دیدنی   دارد

 خیابان  و  سرا و  خانه  اش  گردیدنی  دارد

 چه طوفانی که ازمژگان ناز وچشم میگونی

چو موجی  زیر پای  ساحلی  غلتیدنی  دارد

 دلی کو‌ در هوای می طپد از  شوق بیتابی

 چو گل  در هر نوایی بلبلی   بالیدینی دارد

 ز باغ  دلستان و   دامن   لبریز  گل  هایش

 به قدر  آرزو  از  غنچه  و  گل  چیدنی دارد

 شبی را در خیال و خاطراتی میتوان خفتن

 چو شمع کشته اشکی در بغل  خوابیدنی  دارد

 اگر من  در هوایی   کوکب  شهناز  بیتابم

 زمین تا آسمان در قلب من نازنیدنی دارد

 مرا سوز جگر از عشق پاکش وا  نمیدارد

 نمی دانم چرا این دل چنین نالیدنی دارد

 شدم محصور آن زلف پریشان همدم رخسار

 حریر و نرم و  نازک دور  سر تابیدنی دارد

 دلی  آزردهٔ  گوشه  نشینان را مشورانید

 که ازهر ماهرویی گوهری در معدنی دارد

 نباید زیر چرخ این فلک آسوده بنشستن

چو زرافه به قصد جان هر یک گردنی دارد

 بیا ای واعظی از هجر یارت دامنت بر چین

 که صبح آرزویی  وصل  او  خندیدنی دارد

ملا عبدالواحد واعظی

عاشقِ زیبایی !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

    عاشقِ زیبایی !

ابری شد  آسمان  و  زمین  زیری _

رگبار برف  و  ژاله  و بارا  است

 گل‌ های باغ ریخته، پا برجا…

 پاهای خشک و سرد درختان است

 یک باغ با هزار درختش نیز  ،

 چون نو عروس با همه رختش نیز

 آن برگ و ساقه‌های که پوسیده_

در زیربار ظلم زمستان  است

آن‌ سو پرنده  های که ترسیده

 از بادهای تند که لرزیده

 در جستجوی نقطه‌ی امن است و…

از هرچه هست و نیست گریزان است

 دیگر گلِ  برای خریدن نیست

 دیگر هدف ز منظره، دیدن نیست

 هر کس که است عاشق زیبایی!

 پاییز گونه زرد و پریشان است .

 یک سال پوره زحمت و خون خواری!

 با اشک و آه و گریه و ناداری!

آیا تمام درد بلا، هربار_

پاداش رنج این همه دهقان است؟؟؟

یارب! چرا همیشه جهان سرد است؟

 دل‌های ما شکسته و پر درد است؟

 کردی چرا به دست خودت خلقش_

آنانِ را که دشمن انسان است؟؟؟

              محرابی  صافی

      ۲ سنبله ۱۴۰۴ خورشیدی

ندای خرد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۵ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

ندای خرد

 گرد  و  غبارِ   وطن  ،  به  دیده  توتیا   کنید

  با چشم  خرد  سوی  حقیقت  نگاه   کنید

 همزیستی و مهر، بنای خوشی‌ست  ، بلی

 با   مهر  و   اتحاد   ،  دلِ  خود   صفا   کنید

 در کار و بارِ جهان ، همدل ،  همنوا  شوید

 با  شوق  و  شفقت ، جهانی   را بنا  کنید

 دانش و  هنر ، کلیدِ رهِ   سربلندی‌   است

 با    دیده‌ی  عقل ،  بابِ  بصیرت   وا کنید

 در  هر  کجا  شکاف  و  نفاقیست  بین ما 

 بنگر که سود کی‌ست ؟ کمی  هم ندا کنید

 حق روشن است  و  حاجت اثبات نیست

 با  وحدت  دل  و  دهان ، دعای خدا کنید

 با کینه و نفاق،  نرسد  کس  به مقصدی

 بر صنعت  و   تلاش  ،  همه   اقتدا   کنید

 حقا  که  تا  سپهرِ   کهکشان  سفر  کنید 

 باید  ز خشم  و  قهر ، خود  را  جدا  کنید

 در  کار  و  بارِ   ملک  ، بجنبید   با   هدف 

 ترکِ   خصام و  کشمکشِ  بی‌ صدا کنید

 گفتار   بشیر  دُرّ  ناب  و  روشنگر  است 

 در راهِ  عمل  ، جان  خویشتن  فدا  کنید

بشیر احمد شیرین سخن

 مبارز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 مبارز

             به خودم

بهار را می‌ بویم

در خزان پر امید زندگی‌

در بیشه های سر سبز فکر

و در اندیشه های راستین یک زن

که  همیشه عشق را ستوده

 ۶۲ بهار پر امید زندگی‌

و ۶۲ سال به عشق پیوستن 

و ۶۲ سال به شکرانه ای هستی –

 آوازه ای نیایش را بلند کردن 

و ۶۲ سال مبارزه

در بیراهه های کشتزار زندگی‌ –

علف های هرزه…

و خار های سر راه …

و به مسیر ادامه دادن

و   راه را

با سربلندی پیمودن

و هرجا میرسم

با افتخار می‌گویم :

منم یک زن ،

یک آزاده ،

یک مبارز ،

زاده ی افغانستان …

هما طرزی

نیویورک

 ۳۰ اپریل ۲۰۱۳

 عـقــا ب شـکسـتــه پــــر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 عـقــا ب شـکسـتــه پــــر

چـرا نـه روی  مـر ا  ،  بـر  د یــا ر خــود  بـا شـــــد

چـرا نـه هـر  قـد مـم ، بهـر یـا ر خـود  بــا شــــــد

عـذا بِ غـر بت  و هجــرا ن مـن ، بود  تــا کــــی؟

د لــم همــیشــه بفــکـر نــگـا ر خـود  بــا شــــــد

زعــا شــقـا ن ســــرا پـــردهء وطـــن هســتـــــم

مـرا بهشــت زمیــن  لا لـه  زا  ر  خـود  بـا شـــــد

مـن آ ن عقــا ب شکســته پـرم، کـه د ر فـُرقــت

د لـش بـه پـر زد ن، کــوهســا ر خـود بــا شــــد

کجـا روم، بــه کـی گـویــم ، زد رد  بــی وطـنــی

بــه ملک غــیر  کـرا  ا خــتـیـا ر خـود  بــا شــــد؟

بــه شهرها ی وطـن رفـتــه، سـرزنـم هــرســـو

به خا ک خود همه کـس، شهریـا ر خـود بـا شــد

چه خـوش بکـشور خـود، جا ن خـویش بسپـا رم

کــه تربـت وکــفــنم، ا ز د یـا ر خــود بـا شــــــد

ا گـــرکــه لـطــف خدا، حــیدری   شـــود یـا رت

غــم وســرور تو، پــیــش تبــا رخــود بــا شــــد

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

١٣فبروری ٢٠٠۶

سیدنی – آسترالیا

آیینه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

آیینه

الف ۱۱۱

عشق  را  گفتم  دمی  در  قلب   تنهایم  بیا

 گفت برخیز و خودت  یک سر  به  دنیایم بیا

گفتمش بیگانه هستم ترس دارم یک کمی

 گفت   بی  ترسی   در  آغوش  تمنایم  بیا

گفتم  از  آیین و  دین  آنجا  نمی دانم  مگر

 گفت  دینی  نیست  در ملک  دل آرایم بیا

 گفتم آنجا  را   زبان   دیگری   باشد بگو ؟

 گفت  با هر لفظ ، با هر  لهجه   پیدایم بیا

 گفتمش میگو کدامین پیرهن سازم به تن؟

 گفت گل میپوش ای گل بین گل هایم بیا

 گفتمش با خنده آیم یا که با آه  و فغان ؟

گفت  بر  لب   با   تبسم  ای   فریبایم  بیا

گفتمش من گاه گاهی سخت بد خو میشوم

گفت بد خو شو و  در  شهر  شکیبایم  بیا

گفتمش با خود چه باید آورم از سیم و زر ؟

 گفت با سیم و زرت کی است پروایم بیا

گفتمش مهلت بده فکری  کنم تا صبحدم

گفت شاید هم  نباشد  هیچ  فردایم  بیا

 من ز جا بر خاستم آیینه  ماندم   رو برو

 گفت بی آرایش  ای   دلدار   زیبایم   بیا

گفتمش اکنون  بیایم  راه  را  بنما به من

 گفت درخود رو فرو چون موج دریایم بیا

 دیده بستم تا روم بال و پری  دادم خدا

 گفت ای بنده قبولی ای  مصفایم   بیا

شکیبا شمیم رستمی

تکرارِ بی پایان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

تکرارِ بی پایان

دوست داشتنت را

مثل باران

در کوچه‌های خیس می‌چکانم

در زوایای هزار آیئنه

تا خودم را در تکرار نگاهت گم کنم

می‌بوسمت،

نه آرام، که با طوفان

پاهایم روی زمین نمی‌ماند

قلبم تاب نمی‌آورد

جز اینکه تو را دوباره،

دوباره بخواهد

توشیرین‌ترین تکرار منی

و من،

در این تکرار بی‌پایان

فقط تو را می‌خواهم

با همه‌ی بی‌پروایی های فروغانه‌ ام .

میترا وصال

لندن – انگلستان

۲۰ آگست ۲۰۲۵

حیله ‌رَوی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

حیله ‌رَوی

علم اگر  بالا  گرفته  ،  کم  شده  مهر و  وفا

 آدمی  گم  گشته   در  گردابِ   نفسِ  ناروا

بی‌وفایی ، بی ‌حیایی ،  گشته  معیارِ همه

با لباسِ خوش  ‌نما پنهان  شده  صد  ناسزا

 می‌فروشند آدمی را در همه ‌ جایِ  جهان

 قیمتِ انسان شده،  کم ‌رنگ ، امّا  بی ‌بها

 نقشِ نیرنگ و دروغ، زینتِ هر سیما شده

 زین سبب، انسان شده مغلوبِ دامِ ماجرا

دل به زر بسته بشر، از عشق و معنا  دور دور 

 معبدِ  وجدانِ   او ،   ویرانهٔ   کج  ‌فهم‌  ها

روزگار هر که  با  حیله ‌رَوی  ، گردد  عزیزِ

راستی  گردیده  مهجور از  دلِ دانا ، چرا؟

هر طرف خندند  خلقی  بر دروغِ  شاخدار 

 راستی شرمنده  است از خندهٔ  اهل ریا

گر نمانَد مهر و  ایمان در  دلِ انسانِ خاک

کی شود عالم،محلِ عدل وصدق و روشنا

 بشیراحمد شیرین سخن

یاسَمَن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر: شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

یاسَمَن

 من گلِ یاسمن ام‌

 فرحت و نکهت و زیبایی باغ و چمن ام

من گلِ یاسمن ام‌

همچو آلاله بدشت و صحرا

 شاخهُ نرگس و نیلوفرِ باغِ وطن ام

 من گلِ یاسمن ام‌

 شعری زیبا زگلستانِ ادب

 نغمهُ همدلی در بزمِ طَرَب

 شده لبریزِ غزل ،جامِ بلورِ سخنم

من گلِ یاسمن ام‌

صبحِ زیبا و طلوعِ خورشید

کلبهُ نور و پُر از عشق و امید

 شمعِ افروخته و تابندهُ هر انجمن ام

 من گلِ یاسمن ام

 دُختِ نازدانه و زیبای پدر

 محرمِ راز برای مادر

 همدم و همسفرِ دلبرِ جانانه من ام

من گلِ یاسمن ام‌

چشمم آیینهُ اَسرارِ نهان

دلِ من خانهُ عشق و ایمان

 مهرِ میهن شده آمیخته چو خون در بدنم

 من گلُ یاسمن ام

کهکشانی همه زیبایی و نور

 کوهی افراشته و پُر ز غرور

 شورِ آزادی دَمَد در نفس و روح و تنم

 من گلِ یاسمن ام

من گلِ یاسمن ام.

 مریم نوروززاده هروی

 چهارم نوامبر ۲۰۲۴

از مجموعهُ”میهنِ عشق”

هلند.

بند هجرت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۳ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

بند هجرت

دیده  دریا   گشت  اشکم   را  بیا  تعبیر کن

در  کتاب   خاطراتم    خاطری    تحریر   کن

بی تو تنگ آید  نفس  در سینه ی پر سوز  من

این  غبار   آه   سوزان  را  بیا  تفسیر   کن

جان اگر خواهی  بیا تقدیم  دارم  بی دریغ

نقد  قلبم  را  بگیر  و   قصه  را  تصویر کن 

قالبم مس گشته  از تو کیمیا گرتر کجاست 

قلب مسکین مرا  پرجذبه  زین  اکسیر کن

آنچه از تو می رسد بر من  دوای  مطلق است 

جان رنج آلوده ام را ای تو جان  تعمیر کن 

بس که این آیینه از دیدن کدورت دیده است 

صیقل اش ده یک نظر نوری بران تصویر کن

بی تو افتاده دل اندر بند هجرت سالهاست 

پیش من بنشین جلالی  تازه  را تقریر کن

سیدجلال علی یار

 ملبورن  – آسترالیا

اگست ۲۰۲۵

می ترسم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  پنجشنبه ۳۰ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۱ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر : زنده یاد  استاد صابر هروی  – فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

می ترسم 

من نگفتم که ز رنج  و  ز بلا  میترسم 

ز آه نیم شب مردان  خدا  می ترسم 

بسکه اغوا گری از زاهد  ره گم دیدم 

من ز عمامه و تسبیح و ردا  میترسم 

از فضولان که فضولند فضولی شاید 

ز اشتباهات عقول و  فضلا  میترسم 

هرگز از چشم حسودان حذرم نیست ولی 

از نگاهای پر از شرم و  حیا میترسم 

ترسم از حملهٔ رویا رویی دشمن نبود 

زو که بر من کند حمله ز قفا میترسم 

ظالم هر چند جفا کرد  بمن می گذرد 

لیکن از سفسطهٔ  اهل وفا میترسم 

هر چه دیوانه  کند  رسم  جنونش خوانم 

از   جفا  و   ز  خطای  عقلا  میترسم 

خانقه گشته ز بس لانهٔ افساد وورع 

من ز شیخ و ز مرید و خلفا میترسم 

قلم پاک ز بس آلت افسون شده است 

از نویسنده و  خبط  شعرا  میترسم 

از خدایی که ( رحیم )  است ندارم بیمی 

بل ز عصیان خود و روز جزا میترسم 

زیر پا بسکه شده عاطفه و شرم و خرد 

هم ز خود هم ز دگر ها و شما میترسم 

بسکه اغواگری ساده دلان افزون است 

از خود ای نفس جدا ، از تو جدا میترسم .

صابر هروی

حمل ۱۳۷۲ 

تب بوسه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۲۹ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۰ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

تب بوسه

امشب

دلم چون چراغی است

که تنها با نگاهت روشن می‌شود

تو پیوسته در خیالاتم می‌آیی

و واژه‌هایم

به تب بوسه بدل می‌گردند

من از تو می‌رویم،

در تو می‌سوزم،

و در نامت

بی‌پایان می‌شوم

.

میترا وصال

لندن – انگلستان

۱۹ آگست ۲۰۲۵

جـور زمانــه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۲۹ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۲۰ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

دوبیتی ها

مدفن آبایی 

گر بمـیـرم  در بــرت ، ای  مــدفــن   آبــائـی ام

شـادوخــرم می شـود،ایــن دل ســودائــی ام

تا بکی  از دوریت چشم پر از خون  روز  و  شب

مــیـهــن زیـبـــای مـن ،ای کـشــور  آبــائـی ام

============

جـور زمانــه

آخر از جور زمانه ،شد  نصیبم  دوریت

آه و واویلا چه سازم ،از غم رنجـوریت

خـائنـان ناخلف ، کردنـد ترا  دریا خون

ای وطن دیگرندارم،طاقت  مهجوریت

============

خلیل زاد

خلیل زاد ،ای خلیل  زاد، ای خبیث زاد

تــوبــودی دشــمــن مـیـهــن،زاجــداد

نــبــودی  نــطــفـــهء  پــاک،  ازولادت

وگــر نه  می نـکـردی  ،  ملکت بربـاد

============

ظالمان شیخ و شاب

 ای خدا! شد ملک ما  از بُن خراب

ازجـفــای ظـالـمـان شـیخ وشـاب

ظـالـمــان نـــوکـــران اجـنــبـــی

کن زلطفـت جملـه ظالم راعقاب

============

عـالـم غــربــت

آخر از کوی تو مادر ،بس  دور شدم

وزغم هجر و فراقـت ،بی نـورشدم

عـالــم  غـربـت و  هـجــران  وطــن

شب و روزم ز فکر تو ،رنجور شدم

============

آسمان زیبا

دور  از توبه غربت  و جنون  می سوزم

وز دامـن پـاک  تـو  بـرون  مـی ســوزم

شـب هـا بـه یـاد  آســمــان زیـبــا یـت

دربسترخواب همچومجنون می سوزم

============

دیـدن کهـسـارت

در آرزوی دیـدن  کهـسـارت ، مـی میرم

وز حسرت دوری گلـبـهـارت  مـی میرم

تاکی؟بتوان صبـرهمه دوری و هجرانت

خواهم به برت،که درانتظارت می میرم

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۲۱ اپریل ۲۰۲۳ 

سیدنی – آسترالیا

سودای بی حاصل 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۲۸ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

سودای بی حاصل 

با هزار سختی زمستان پشت سر کردیم، رفیق

 در  مسیری  پُر خَم  و  پیچی سفر کردیم، رفیق

 بادِ  سردی  می‌وزید  و  پایه  می‌غُرید  به شب

 ما به عشقِ نور خورشید شب سحر  کردیم، رفیق

 هرکجا    دیوار   بود   و   نا    امیدی   در   کمین

 با نگاهی، عشقِ  فردا  را  گذر  کردیم  ، رفیق

 رنگ شب تاریک و دنیا  خسته از بغضِ سکوت

 ما سرودِ   صبح  ر ا با  هم   اثر   کردیم،  رفیق

 گرچه کس باور نداشت این راهِ سردِ پُر نشیب

 خویش را با صبر و طاقت معتبر  کردیم، رفیق

گر شکوفه می‌زند  چشمک  به   این باغِ بزرگ

 ما شجر کاشتیم و آن را بی‌ثمر نکردیم، رفیق

ریشه   زد  در   خاکِ  باغِ   ما   درختی   بی‌ثمر

 ما دلِ ناشادِ   خود  را خون  جگر کردیم، رفیق

 گر بخوانند قصه‌ها را  روزی،  در تاریخ،  بشیر

 ما درین سودای بی‌حاصل ضرر کردیم، رفیق

 بشیر احمد بشیرشیرین سخن

سوی رحمت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۲۸ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

سوی رحمت

خسته‌ام در  ملک   غربت بی محبت می روم
کوله باری درد وغم من سوی غربت می روم

آرزو هایم همه گم، دست تقدیرم کجاست ؟
با همه شور و نوا با چشم  حسرت می روم

هر چه تخم عشق پاشیدم  ندیدم  حاصلش
از   گلستان  بی  خبر  دنبال  علت  می روم

گفته بودم  با عزیزان  حرف  دل  بیرون  کنم
از همه رنگ و دو رنگی کنج خلوت می روم

دل ببستم در جمعی یاران کسی یارم نشد
با  دعا‌  و  آرزو  بر  سوی   رحمت   می روم

عالیه میوند   

فرانکفورت – آلمان

۲۵ جولای ۲۰۲۵

کمند غزل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۲۸ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 کمند غزل

           غـزال غـزل  ار کمند  افکند

           دل  شرزه  شیر انببند افکند          

          ز شهنامـه گیرد  درس نبرد

          زمین لرزه در دیوبند  افکند          

          ز چه بـرکـشد  بیژن  راد را

          منیژه چـو زلـف بلـند افکند          

          برزمد به سهراب  گُردآفرید

خدنگ تازپشت سمند افکند          

          چو رودابۀ کابلی دخـت بلخ

بسی زال زر  درکمند افکند          

          به سهراب مادرنگفت ازپدر

تهمتن به خـون فرزند افکند         

          اگرسر فدا کرد درراه عشق

غـزل رابعـه  دل‏پـسـند افکند         

          دلی را که لیلا  مجـنـون کند

جنون بر سر هوشمند افکند         

         فلک می‏کند بسکه بازیگری

به هم طرح شادونژند افکند         

         سراید زنو ریگ  ویدای دل

گهرهـا به دریای  زند افکند         

         درآمو بشوید تنِ  چون بلور

به رودبار سیرِ خجند  افکند         

         زنوشین لبان،  فارسیِ دری

کسادی بـه بـازار قند  افکند         

         زمسـتان شود  نـوبهـار کهن

ز رخ هور  اگر  روبند افکند         

         به پیشواز جانان در آتش دل

گهی عود وگاهی سپند افکند         

سخن گر برآیـد ز اعماق دل

اثرهای بی چون وچند افکند

رسول پویان

۲۵ اپریل ۲۰۲۵

دل  بیچاره‌ی  من

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۲۸ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

دل  بیچاره‌ی  من

پشت تنهایی من دست هزاران  درد است

 دل  بیچاره‌ی  من از همه  دنیا سرد است

 زندگی گاه   نوازشگر   و    گه    می‌کوبد

 زندگی گرچه قشنگ است، ولی نامرد است

 زندگی دفتر شعری‌ست که تا می‌خوانید

 درج هرصفحه‌ی آن رنج غمِ پر درد است

 عمر   چنگیز   شده  قتل  و   قتال  آورده

عمر در کشتن ما حیله‌گری خونسرد است

باز در   کوچه   به  دنبال  خودم  می‌گردم

 مثل آن کس که خودش را همه جا گم  کرده‌ست

به  کجا   سر  بزنم   ، تا   که   بیابم  اثری

حال چون دود و غبار است و هوا پر گرد است

 نیست در قسمت  بیچاره‌ی من، آرامش!

شاعری‌ام که خزان گشتم و رنگم زرد است

نوید الله محرابی (صافی)

حب وطن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۲۸ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

حب وطن

بس هوایت خوشگوار و جان فزا باشد وطن

 دیده امرا   خاک  پاکت   توتیا   باشد   وطن

سربه کف درخدمتت چون کوه باشم استوار

 بهر  حفظ   آبرویت   جان   فدا   باشد  وطن

 در  دبستان محبت  عمر من گر صرف  شد

 آنچه  را آ موختم   درس   وفا   باشد  وطن

ای    جوانان    غیور    خط ی    مرد   آفرین

 از   تلاش    بی امان    ما  رضا باشد وطن

 از   نبرد   نو  جوانان    غیور    و    نخبه ات

 دشمن   دیرینه  ات   در انزوا  باشد  وطن

 گشت   آخر  انقلاب   ما به گیتی  کامیاب

 قوم  افغان  را  توکل  بر  خدا باشد  وطن

 برکه ی   زمزم بود  در  دامن  گاز   رگهت

 این   کرامت  ها ز خاک اولیا باشد   وطن

 گرچه گلزارت خزان شدازجفای دشمنان

هر  خزانی   را  بهاری  در  قفا باشد وطن

 اندرین هنگامه خیزی هاکه صدشوروشراست

 هر  کجا  پا   میگزارم  ماجرا  باشد   وطن

 داغ حرمان  میبرم با خویشتن در زیرخاک

 از دلم  گر ذره ی   مهرت  جدا باشد وطن

ای « لبیب » حب وطن راشرط ایمان گفته اند

 هرکه   مهر تو  ندارد بی خدا باشد وطن

عبدالقیوم لبیب

ازمجموعه ی غوغای دل

 دلو ۱۳۷۲

شیپور خون

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  سه شنبه ۲۸ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۹ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

شیپور خون

دلگیر و  خسته  تن  ز  روال زمانه ام

من تیرهاى خوف وخطر را نشانه ام

عنقاى  پر شکسته به آغوش غربتم

در حسرت دوباره   پریدن  به لانه ام

نخجیر  تیر  خورده  ز  صیاد   روز گار

افتاده ام  ز پاى  ولى  رو به  لانه ام

زخمى تنم عمیق ترازعمق غصه ها

امواج   حادثات   زمان   را   کرانه ام

خون  مرا   مباح     بدانند    غاصبان

توجیه خبث  طینت شان را بهانه ام

جرم وجنایت وجدل وجورجحد(۱) وجهل

تکرار بى هو یت بهتان به  شانه ام

فریاد تعزیت به عزاى  ستم  کشان

بگرفته جا  به  زمزمه ى عارفانه ام

از چار سو  هجوم شیاطین  روزگار

من از در سوى راه نجاتم  روانه ام

شیپور خون و خفت و خوف و خروش خصم

بر هم زده است خلوت  انس شبانه ام

کمرنگ و گنگ و بى اثر افتاده واژه ها

بهر   سرودن     غزل    جاودانه ام.

٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠

محمد على فرحتیار

فرایبورگ – آلمان

۲۰ جولای ۲۰۱۶ 

۱ – جحد به معناى انکار کردن امرى یا حق کسى با علم بر ان.

حسنِ زیبا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۲۷ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۱۸ آگست  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

 حسنِ زیبا

فدای    حسنِ   زیبایت    شوم  من 

فدای   سروِ    رعنایت     شوم  من

سیاهی سرمه ات روزم سیاه کرد 

فدای  چشمِ  شهلایت   شوم  من 

ربودی  بی   رقم   دل   را ز  پیشم

فدای   عشقِ  والایت   شوم   من

بدستت گوشی و چشمت پریشان 

فدای   بیم  و  سودایت  شوم  من

اروپایی  ست   اندامی   تو   ظالم 

فدای  شیپی  ترسایت  شوم  من

دو سه رنگی نمودی موی خود را 

فدای   نقشِ  چیتایت    شوم  من 

به سر شاپو  به  تن   رختِ  اناری 

فدای  بکسی  کوبایت  شوم  من

چه مقبول است  چپلی   ها نازت

فدای   ناخنِ   پایت     شوم   من 

به  موتر  الفتِ   تو   است    کمتر 

فدای   جیرنی  تایت    شوم   من 

شب و روزم به  عشق تو کلاونگ  

فدای شوری و غوغایت شوم من 

نشانِ داغی  لب های  تو   دیدم 

فدای  پیاله  ای چایت  شوم  من 

هنرمند استی و هم موسیقیدان 

فدای   نغمه ای  نایت  شوم من 

نه مردم  مرده  ای   بابیته  دیدم 

فدای   مرگِ  آغایت   شوم   من 

ز حال من نه  پرسیدی  و  رفتی 

فدای  قهرِ  بی جایت  شوم  من

بغل وا کن   به   محمود  پریشت

فدای جسمِ  تنهایت  شوم   من 

————————————– 

بامداد دوشنبه ۲۷ اسد ۱۳۹۹ خورشیدی 

که برابر میشود به ۱۷ آگست ۲۰۲۰ ترسایی 

سرودم

#احمد_محمود_امپراطور