۲۴ ساعت

فاصله

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

فاصله

 پشتِ این پنجرهُ رو به غروبِ دریا

 چشم  در  راهِ   شبی  بی   فردا

 با    خیالِ    تو     نشستم    تنها

 تو که رفتی،همه چی ویران شد

 اخترِ روشن و تابندهُ شبهای دلم

 پشتِ  ابرِ  سیهی  ،  پنهان  شد

 تو  که  رفتی  ، گل  مریم پژمرد

 موسمِ  زردی  و  برگریزان  شد

 قدمِ     اردیبهشت     در  نظرم

 فصلِ   پاییز    و   مهُ  آبان  شد

 و سر آغازِ جدایی و   شبِ هجران شد

 تو که رفتی ، با اشک معنیِ فاصله را فهمیدم

 بعدِ آن گریهُ پنهانی و بارانِ سرشک

من  به  تنهایی   خویش   خندیدم

معنیِ     فاصله    را  فهمیدم.

مریم نوروززاده هروی

 بیست و یکم آپریل

۲۰۲۵ میلادی

 از مجموعهُ”پاییز “

 هلند

تنویر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

تنویر

۱۰۴ الف

جرآتی کن بازکن  از دستت  این زنجیر را

 یک تبسم  بشکند  صد عقده ی دلگیر را

 هر کسی  را از  ازل  آیینه  بی گرد آمده

پاک کن  بی گرد  کن  آیینه ی  تقدیر  را

 تا به  کی  باید  سفیدی ات  سیه پرداخته

 رنگ آورسرخ کن لبهای  این تصویر را

 هر دروغی را  به گور  نامرادی  ها مبر

 آفتابی شو  و  نوری  افگن هر تکفیر را

 چشم هایت را چو بندی میشود تاریک تر

 چشم  بگشا  تا   بیابی  معنی   تنویر  را 

 یک تن  و یک جان  نمی آرد نشان آدمی

 راستی و صدق لازم باشد  این تخمیر را

 آیت  امید  را  باید   که   دریابی  در  آن

 باور  بیجا  چرا  داری  هر آن  تفسیر را

 تا کلیدی است قفلی بسته مگذار ای عزیز

 یک  قدم  بردار و بنگر  رحمت  تدبیر را

 بی تکلم هیچ برگی نیست بر دوش درخت

 گوش  دل  آور  شنو  آهنگ  نا  تقریر را

 این نه شعری است تابا نام خود ثبتش کنم

 هر زنی امضا کند باید  که  این تحریر را

شکیبا شمیم رستمی

درس اخلاص 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

به استقبال سروده ی شاعر ذواللسانین جناب

استاد غلام سخى وکیل زاده اندخویى

درس اخلاص 

ازدل وجان خواهم این خوشبخت هم میهن شود

میهن  ما  خرم   و  شاداب  چون  گلشن  شود

گردد اولاد  وطن   از  علم  و  دانش  بهره ور

صاحب  علم  و  کمالات   و علوم  و   فن شود

سوى  میهن  هر که  با چشم   حقارت  بنگرد

کشت عمرش سوزدو بى حاصل و خرمن شود

طفل  را آموخت  باید  درس   اخلاص   و وفا

ورنه چون گردد بزرگ  او قاتل و رهزن شود

اعتلاى     مملکت    در   اتحاد   و  همدلیست

تیره شب از مهر وحدت صبح سان روشن شود

تا نرنجانى  دلى   سنجیده    گو   حرفت   ثنا

زانکه از گفتار ناخوش دوست هم دشمن شود

محمد اسحاق “ثنا “

ونکوور ، کانادا

٢٢ جون ٢٠٢۵

آبستن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آبستن

آه چه آبستنم از عشق

و از هوای پر عطر دوست داشتن ها

و چه آرام آرام نگاهت می کنم

در قاب قلبم

تا بی انتها

روزی از تو نگینی می سازم

بر انگشتر قلبم

و در دستان عشق

می کشانمت امیدوار

و چون حلقه ای مهری

در دستانم می چرخانمت پر صدا

و هروقت هوست کردم

لمست می کنم

و هر بارخواستمت

می بوسمت

و هر وقت آزارم دادی

روی میز می گذارمت

و از دور تماشایت می کنم

تا در چشمان فراموشی

جاودانه گردی

هما طرزی

نیویورک

 ۹ جنوری ۲۰۲۴

اختران واژه های مشتعل اند …

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

اختران واژه های مشتعل اند …

سوختم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی . فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

سوختم

سوختم در آتش تخریب  کشور  سوختم 

هر کی میسوزد ، ولی من صد برابر سوختم 

نیست پروائی مرا از  درد  و  بیماری تن 

در غم این مردم نادار  و مضطر سوختم 

ناله  و   فریاد  مادر  ها  بجانم   زد شرر 

در   رثای  خواهران  بی  برادر  سوختم 

سالها شد میکشم رنج و  جفای  بی کسی 

از فراق  همرهان   ناز   پرور   سوختم 

انتظار   وصل  یاران   مهاجر می کشم 

مثل شمع نیم سوزی پای تا سر سوختم 

اشک من خشکید و نخل آرزو آتش گرفت 

همچو مرغی که بود بی بال و بی پر ، سوختم  

زآتش قلبم بود دود وطن خواهی بلند 

همچو عود آتش گرفتم ، همچو عنبر سوختم . 

صابر هروی

ســــرمــهء چــــــشـم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

ســــرمــهء چــــــشـم

هـیچ ملکی به جهان، غـیـروطـن  کـا رم نـیـسـت

کـه بجـز کـشـور مـن، هـیـچ خــریـدا رم  نـیـست

نیست روزی که زدردش ، نخــورم  خـون جگــر

نیست یک شب که ز یا د ش، تن تب دارم نیست

کــا ش خا کـت بـشــود ســرمهء چـشـمم مـیهــن

دوستا ن دغـلـت، جـزبه بـصر، خـا رم نـیـســت

درد ها ی د ل ریـشــم بـه کـی گــویـم، مــا در ؟

کـه جزازتـود گـری، مؤنـس غـمخـوارم نـیـسـت

چه خـوش آ نوقـت، کـه درسـا یهء مهـرت بـودم

درفــرا قــت هــوس، رفـتــن گـلـزارم نـیــســـت

تـرک دا مـا ن تـو، بـا نــا لـه وا فـغـــا ن کــردم

حـیـف وصدحیـف ترا، قـد رت د یـدارم نـیـسـت

دشـمـنــا نـت زخــدا، مـحـووفــنــا مـیــخـواهـــم

جـزمحـبـا ن تـو، بـا خـصـم، سـروکارم نـیـسـت

دوری وهـجـرتوبـنـمـوده مــرا،هـمـچـون قـیــس

وزغـم ودرد تـو، جــزنـا لــهء بـسـیـارم نـیـسـت

خـا ک عـا لـم بـسـرم، گـربکـنـم بـا دچـه سـود ؟

حـیـدری جـزوطنـت، هـیـچ پـرسـتـارم نـیـســت

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

٢٣ اگست  ٢٠٠۵

 سد نی – آسترالیا

مناجات به درگاه قاضی الحاجات!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

مناجات به درگاه قاضی الحاجات!

یارب بـه جز تـو نیست، کسی  دستگیر ما

 جـز لطـف  خـاص تـو نبـود کس ، نصیر ما

 بــر درگـــه تــو آمــده‌ایـم  ای  خـدای مهر

  بگـــشا  ز  رحمتــــت    درِ    لطـــــفِ   کثیـــر   ما

 دل را تهــی ز غیــر تــو  کـردیـم  ای کــریم

 پُـر کـن ز نــور خــویش، فضــای ضمیر ما

 مـا را گنــاه و  لغــزش بسیــار بــوده‌ است

 بخشــــنده‌ای، ببخــش خـــطای کبــیر ما

بیــزار از فســوس و فــریــبِ زمــانــه‌ایـم

بــــرگـــرد، ای امـــــید دل  دل‌ پـــذیـــر ما

یارب! پــناه مــا تــویــی در  ظلمت فـــراق

 روشــن کــن از حضورِ خود، شـام اسیر ما

 آگــاه ز حــال مــا نبــود جـز تو، هیچ کس

 تسکیــن نمــا تــو روح و تـن بـی‌نظیــر ما

درمـانـده‌ایم و غـرق بـه  گرداب  مانده ایم

 یارب مـکن بـه پیـش خــلایــق، حقیــر ما

 این «انـوری» دگـر نبُــوَد، هیـچ  امیـد وار

 داریــــم آرزو کــــه ببخـــشی قصـــــیر ما

انوری فکری

۱ سرطان ۱۴۰۴

پنجشیر – افغانستان

عزّ و شرف وطن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

عزّ و شرف وطن

در خانـه قـوی باش که چورا چور است

دزدان به کمین فانوس شب بی نوراست

بشنو ز فرخی که خوب گفـت و  درسـت

رو زوربه دست آرکه حق با  زور است

*******
از مام وطـن  دفـاع  جـانـانـه کنید

درسنگرمرزوبوم  خود خانه کنید

گرزلف وطن خصم پریشان سازد

زلفـین پـریـشـان ورا شـانـه کنید

*******

هشدار! که دشمن وطن غـدّار است

کودک کشست و از خدا بیزرا است

از عاطفه و رحم و مروت خالیست

دیــوانـۀ مزدور فـقـط بـیـمار است

*******

هر مرغک  زنـده  آشیانی دارد

در باغ وطن نام  و نشانی دارد

نفرین برآن که بهر قتل مرغان

بمب مادر و تیر و کمانی دارد

*******

بشر در زیر ظلم  ظالمان است

هـلاک تـیــر ظلم  ظالمان است

زخـون کـودکان زار ومعصوم

دریغـا بـیـر ظلم  ظالمان است

*******

دردا که جهان در آتش و خون غرق است

شهر و ده و بوستان و هامون غرق است

گـویی که  ویـتـنــام  دیگـر خـواهـــد بــود

ضحـاک  بـه  خـطـۀ فـریـدون غـرق است

*******

از کاخ ستم  جور و جفا می خیزد

جرثومۀ جنگ  و ماجرا می خیزد

با طـیـف سـلاح  کـشـتـار جـمـعی

گاهی کرونا و گاهی وبا می خیزد

*******

دیـوانـه  یی آهـنگ  تجاوز دارد

در دسـت ستم سنگ  تجاوز دار

ازقصۀ ویتنام مگربی  خبراست

یا این که فـرهنگ تجاوز  دارد

*******

تاریخ و تمدن و وطن  یکجایند

مـیــراث بـزرگ  پــدر  و آبایند

دل‏ها همه زنده اند از حب وطن

سرها همه در مرز وطن بالایند

*******

اندیشه مکن که  زندگی دو روز است

پاییز و تموز و خُنُک  و نوروز است

در چـنگ  تجـاوزگـران  حـق حـیــات

تحقیر وشکنجه وعذاب و سوز است

*******

شمشیر دفاع مرز و بوم عریان باد

لعنت بـه  تجاوزگـر بی  وجـدان باد

در راه غرور و  شرف  و عزّ وطن

جان و دل و سرمایه همه قربان باد

*******

بر یاد خراسـان  بزرگ افتادم

در فکر حماسۀ سترگ افتادم

در بحـر تمـدن  قــدیــم ایـران

باپنجۀ شیرچنگ گرگ افتادم

*******

گویی به نبرد  شیر، موش آمده است

درمیدان رخش درازگوش آمده است

از نعــرۀ رسـتم دل  تاریـخ پـر است

دیـو ســفید وجهـل بـوش آمده است

*******

این مهد تمدنست ویران نشود

جولانگه‏ی گـرگان  بیان نشود‏

تاریخ  و تمدن  هـزاران ساله

هرگز اسیر  زرپرستان نشود

*******

ایران وخراسان دوپیکریک جان اند

فـرهـنــگ و تمـدن کهــن  دوران اند

از جـام جـم عـقــل و  خـرد نوشیدند

امروز چو اجداد خـود هم پیمان اند

*******

تسـلیم شـدن بـه اجنبی  ها ننگ است

دورازشرف ونجابت  و فرهنگ است

در هــرقــدم دفــاع  و مـیـدان  نـبـرد

حماسۀ فردوسی چه خوش آهنگست

*******

از جنگ سـوم جلوگیری باید کرد

لعنت به جنگ ودرگیری باید کرد

صد تف به روی جنگ افروزپلید

هم بر رخ زشت قلدری باید کرد

*******

مردم جهان علیه جنگ و خون اند

از دبــدبـۀ سـلطه گـران بیرون اند

در زیـر فـشار مالیات  خرد شدنـد

برحکومت و نابرابری مظنون اند

*******

صد نه به  جنگ  امریکا  باید  گفت

بـر سـلطۀ  تک روی  بلا باید  گفت

اکنون که جهان نظام چندقطبی شده

از صلح و تعادل  همه  جا باید گفت

*******

هـشـدار! که  امریکا  بـلا می آرد

کـشتار و جنگ  و  ماجرا می آرد

غارت بکند روی زمین زیرزمین

ظالم همه جا جور و جفا می آرد

*******

ازظلم و ستم به هر زبان بنویسند

غـمـنامـۀ غـزه را عـیان  بنویسند

در صفحۀ تاریخ جهان نام ترامپ

با خـون زنان و کـودکان بنویسند

*******

بر سـوریـه و لیبی و  لـبنان بنگر

برخواری وویرانی اوکراین بنگر

در غـزه ببین جـنـایـت  جنگی را

بر مـردم عــراق  پـریـشـان بنگر

*******

با زدن راکتور کُشند  مـردم  را

صد بمب هروشیما  کنند اتم را

برآدم وجاندارنکنند رحم هرگز

آلـوده کـنـند مـزارع  گـنـدم را

********

آزادی زن بهــانـه  و تـرفـنـد است

گفتاردموکراسی  یک نیرنگ است

هرسوکه نگه کنی فقط افراط است

طالب بـه دادن حـقـوق پابند است؟

*******

افغانسَتان که شد زندان  زنان

گرگان فتاده اند بر جان  زنان

طالب ز امـریکا بگـیرد  دالـر

اینست مگربهای ارمان زنان

*******

بر چال وفریب غرب باور نکنید

صد بار اگر کردید،  دیگر نکنید

از لـیـزر بنـگاه خبـر بگـریـزیـد

گفتار سراطون زا در سر نکیند

*******

در انجمن شـرق  چـراغ  افروزید

در شهر دل وملک  دماغ افروزید

در دامن کاخ وکوخ هرشهرودیار

در دهکـده و درّه و بـاغ افروزید

*******

از عمق دل ملک  خراسانم من

فرزند نیک هرات  باستانم من

تاریخ وزبان مشترک داریم ما

همسایـه و هم تبار ایـرانم من

*******

در آتش امریکا  وطـن  سوخته است

یکباره حقوق مردوزن سوخته است

پیمان قـطر که بمب مـادر بـودسـت

آزادی مـرغـان چـمن سوخته است

رسول پویان

۲۱ جون ۲۰۲۵ 

جلوه ى جام

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۳۱  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

جلوه ى جام

مُردَم از غم ، یار  بی پروا  کجاست

تشنه ی  وصلم ،  بگو لیلا  کجاست

طاقت   دوری  ،    ندارد   این  دلم

خانه ی آن  سروِ قد   بالا   کجاست

تا  بَکَی  ریزم  ز غم  اشک   فراق

قاصدا !  میگو  گلِ  رعنا  کجاست

مست و مجنون  در رهِ عشقش شدم

بی سر و پایم  رهِ  صحرا  کجاست

انتظار     جلوه ی      جامِ    مَی ام

ساقیا !  بزمِ   می  و مینا   کجاست

در  تَجَلِّیگاهِ    نازش    کی    رسیم

قسمتِ  ما این  قَدَر  اعلی   کجاست

روز عید  خنجری در وَصلِ  اوست

در نبودش   عید  پر معنا   کجاست

شیخ مولوی خنجری

۱۹ جون ۲۰۲۵

درختِ صبر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۳۱  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

درختِ صبر

آفتابِ دیده‌گانم سرد بود
بر نیمکتِ خستگی
چشم‌انتظار نشسته بودم.
سینه‌ام
آسمانی پر از درد،
و بادی
که عبور را زمزمه می‌کرد…

برگ‌ های امیدم
یکی ‌یکی
از شاخه‌های صبر
فرومی‌ریختند.
و باد،
با بی‌ رحمی تمام،
حریفم شد.
سخت بود…
سخت،
وقتی هر برگِ درختِ صبر
درون خود
جانی داشت
و آهسته
می‌ مرد…

عالیه میوند
۲۸ / ۵ / ۲۰۲۵

 فرانکفورت

توباشی دربــــــرِ من قـــدرت و لشکرنمیخواهم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۳۱  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

تو باشی در بــــــرِ من قـــدرت و لشکر نمیخواهم

کش و فش میـــــز و چوکی پول با دفتر نمیخواهم

بلاک و حویلی و باغ همـــــــرهی موتر نمیخواهم

لبت را بر لبــــــم نهی بـــــاده و ســاغر نمیخواهم

عــــلاج درد خــــود از آسپـــــرین بایـر نمیخواهم

———————————————–

بلنــــدی های همت را به سیـــــم و زر نخواهم داد

لب خنــــــدان آزادی به چشــــــــم تـــر نخواهم داد

مـــلاکِ ساربــــــانی را به پشت خــــر نخواهم داد

گــــل افـــــکار خود را دست بد اختـــر نخواهم داد

ســــــــرم را پــست پیش حاکـــــم چولر نمیخواهم 

———————————————–

فقیــــــر درگــــه ات را انـــدکی و نان  و پیازش ده 

نگویـــــم من سحرگاهان کبــــاب و تخــم قازش ده 

به محــــراب دو ابـــروی خودت هر دم  نمازش ده 

ز تـــــار گیسویی عشقت بیـــــا عمــــر درازش ده 

خـــــودم خدمتـــگذار شخص ملیــــــونر نمیخواهم 

———————————————–

پیــــامک نیست لازم گـــــــر تماس  از  راه دل باشد

بروی صفحه این کاری من  و تو هــــم  خجل  باشد

ندارد عشق ما سرحد چه حاجت  مـــــرز و پل باشد 

بکن انصــــاف تاکی پای  من زنجیـــــر و غل  باشد

تو خود فریـــــــاد رس شو آمپـــلی فایر نمی خواهم

———————————————–

به خود از تار عشقت کرته ی چرمه  به  تن  سازم

دو چشمم فـــــرش راهت سینـــه خود انجمن سازم

ز خاک پاک پاهـــــای تو بهــــــر خود  وطن سازم

تو فردوسی، بهشتی پس چرا من وهم و ظن سازم

لحـاف و تخت و دوشک جاکت و  جمپر نمیخواهم

———————————————–

من از آن کار و بـــار ات جــان و جانانم خبر دارم

به دل خون جگر از هجــــــر رویت  چشم تر دارم

به سنگ تهمتم گـــــر میــــــــزنی بر دیده بر دارم 

تو گر باشی کنــــارم معـــــدن از گنــج و زر دارم

فقیــــــرم بی نوایـــــــم درهــــم و دالـــر نمیخواهم

———————————————–

بیــــــا در گوشـــــه ی تنـــهایی و آن  باغکی دنجی 

که باهم کشت و مات و خوشیها سازی و شطرنجی 

از این آشفتـــــــــه بـازار قیـــــــــامت تابکی رنجی 

به پوشی چادر سبــــــز همــرهی آن رخت نارنجی

اتـــــــاق خواب را با سیستــــــــم کــولر نمیخواهم 

———————————————–

لبت آب و حیـــــات و  سرمـــــه  چشمت غــذای من 

قـــــد چون ســـــرو و اندمت بود شمشـــاد های من 

ز شــــــاخ هلویی تو میـــــرسد هــــــردم شِفای من

ز انگور های قرمـــــــز سیــــر کی شد اشتهای من

به بـــــاغ که تـــو باشـــی مرســـل تایگر نمیخواهم

———————————————–

به مــــــوزیک  قطغن کی شــــود تـــــازه دماغ من 

ز رقص مست  درمنـــدر  نمی رقصــــــــد ایاغ من 

دهـــــد آرامشـــــــــم بویی تو می آیـــــد  سراغ من

بهــــــار و گلشن و هفت آسمـــان روشن چراغ من

تو هستی سینمـــــــا، ال ای دی و سولر نمیخواهم

———————————————–

ندارم در جهــــان عاشقی غیــــــــر از تو دلسوزی

همین دانــــــم که آخــــــر میشود همدست پیروزی

به جیبــــم دایما دارم همـــــــان رومــــــال گلدوزی

پیاده میــــــروم در راهی وصل تا  رســـــــم روزی

بس شهـــــــری و بنـــــز و جیپی لنــدور نمیخواهم

———————————————–

انـــــارم ده، بهـــــارم ده، گل ســرخ و شــــرابم ده

میـــــان باغ لیمـــــویی خودت با عشق خـــوابم ده 

ز رســـــــم زندگانی ای پری شـــرح  و کتــــابم ده

به دور شاخـــــــه ی نیلوفرین ات پیــــچ و تابم ده 

منی از هـــوش رفتـــــــه پیپسی و دونر نمیخواهم

———————————————–

به مـــــه میبینـــم و روی نیــــکوی تو نمایان است 

به هرجای که رفتم شهرت از  سنگ بدخشان است

دل دیوانــــه ی محمود دایــــــم  رو به جولان است

بـــــرای ارتبـــــاطات من و تو  راهــــی آسان است

تماس و ارتبــــــــاط از وتسپ و وایبــــر نمیخواهم

———————————————–

پنجشنبه ۳۰ جوزا ۱۳۹۸ خورشیدی 

که برابر میشود به ۲۰ جون ۲۰۱۹ ترسایی

سرودم

احمد محمود امپراطور 

دوبیتی‌ها

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۳۱  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دوبیتی‌ها

۱

رفیق  با  وفای  من  تو باشی

عزیز با  صفای  من  تو باشی

بُود لبریز عشقت در  وجودم

امید من، نوای من  تو باشی

۲

«سحرگاهان تو را مسرور دیدم»

ز پیشِ هر دو چشمم دور دیدم

به  نزدیک‌ات رسیدم  ماه بانو!

تو را  دیدم  تو را پر  نور  دیدم

۳

شدم عاشق به‌چشمانِ تو بانو!

و  بر  زلفِ  زرافشانِ  تو بانو!

“فدایت  می‌کنم دار  و ندارم”

رسد گر امر و فرمانِ تو  بانو!

✍️: عتیق‌الله فیضی

هوسِ وصل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۳۱  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

هوسِ وصل

کُشته ى چشمِ  تو ایشوخ  هنوز جان دارد

شاد میرَد  ،  که   بر عشقِ  تو   ایمان دارد

همچنا ن  لاله   ورا   داغِ   جگر   سوز  بوَد

زخمِ  مژگان   بدِل  خورده   و   پنهان  دارد

نازِ آن نرگسِ   مَستِ   تو   خرابش   کرده

نه  همه  طرزِ  نگاه   هاى تو   ایجان  دارد

بسملِ دامِ  تو دانست ه بدان  زد  خود را

هوسِ   وصلِ  تو اى  خسروِ   خوبان  دارد

دل که درحسرتِ دیدار  تو اندر تپش  است

کى دگر  صبر و  قرار   طاقتِ  هجران دارد

تا در آغوشِ پُر از  مهرِ تو  سَر  را نه نهد

گریه بر  درگهى  آن  حضرت  سُبحان دارد

دست  بر  دامن ِ الله  زد ه  از ا و خواهد

جز  خدا  بهرِ  چنین  درد   که   درمان دارد

وز سِرِ صدق  و صفا  سَر  بنهد بر درِ او

در ( فروغِ )  کرم    امیدِ   فراوان   دارد

حسن شاه فروغ

۱۸ جون ۲۰۲۵  

غزل حماسی در باره شجاعت ایران و مظلومیت غزه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۳۰  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۰ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

غزل حماسی در باره شجاعت

ایران و مظلومیت غزه

 خون غزه همچو   دریای   جوشان   می‌رود

 بانگ زنان  فلسطین  نا به  اسمان  می‌رود

 طفل بی‌گهواره‌اش خوابش به خون تعبیر شد

 آتش ظلم صهیونیست  تا به  تهران می‌رود

 کیست   بیدار   از  میان   خفتگان   دهر ما؟

 لشکر کودک‌  کشش  سوی  ایران  می‌رود

 ظلم نتواند   بماند   در   جهان   هرگز  مدام

لشکر حق بی درنگ در بین ایشان می رود

 مرد اگر هستی مشو در دام اسراییل اسیر

 در مصاف دشمن  دین  شیر مردان می‌رود

 چشم دشمن کور گردد ز آتش غیرت، که باز

 پرچم قدس  از  میان   شیر مردان   می‌رود

 ظلم، بی‌تردید   خود  در چاه  نیرنگش  فتد

 حق چو شمشیر از نیام  راد مردان می‌رود

 کودکی با چشم تر، سنگی به دستی می‌زند

 تیر او تا قلبِ   صهیونی  ، شتابان  می‌رود

 گر تو را درد فلسطین نیست در جان و نظر

 بی محابا غیرتت از بیخ  و   بنیان   می رود

 نیست ایران را هراس   از  نعره دیوان ظلم

 شیرمردانش به  سوی   کارزاران   می‌رود

 دشمن از یک جرقه ترسد، از صفیر عاشقان

نور شمشیر از دل شب تا سحرگان می‌رود

چشم دشمن کور گردد ز آتش غیرت، که باز

 پرچم    قدس   از میان   شیرمردان می‌رود

 کودکی با چشم تر، سنگی به دستی می‌زند

 تیر او  تا   قلبِ   صهیونی  ، شتابان می‌رود

 انوری فکری

شوق پرواز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۳۰  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۰ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

فرستنده : محترم احمد محمود امپراطور.   شاعر : محترمه لیلی حبیب

شوق پرواز

شوق  پــــــرواز  به  سوی  تو مرا پر بدهد

عشق  اندیشــــــــه ی از  مرز فراتر بدهد

سخن از حادثه دارد به  من این فاصله ها

گــــاه ازآن آتش دل شعــــله  به آذر بدهد

نفسم سینــــه ی صحرای جنون میسوزد

گه شــــرر ها  به  درختــــــان  تناور بدهد

آن درختان  جوان، سـد  رهی عشق نشد 

برگ سبـزی  که  در آن فصل  صنوبر بدهد

نقش  آیینـــه   به  رخسار  تو  میبینم  من

موج  هــــا  بر رخ  گلگون  شفق  زر بدهد

فاصــله،  درد  بزرگیست   سر راه  دو  دل

روح  آزاده  کجــــا   جان   به  کبوتر   بدهد

عاشقی جز غم تنهایی و مهجوری نیست

صبـــر کن  حله  به  پروانه ی  دیگر  بدهد

لیــــلی  از  باغ  خیال  تو  جنون  بر پا شد 

کاش که شعر توهم دست به محشر بدهد

——————————-

 لیلی حبیب

سوگند ! 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه ۲۸  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۸ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر: زنده یاد استاد صابر هروی  . فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار

سوگند ! 

سوگند   به   هر   دره   و   هر  دشت   و  بیابان 

سوگند      بهر        قطرهٔ       رگبار      بهاران 

سوگند  به   ( کابل )    که  شده  درهم  و   برهم 

سوگند به ( غزنی )و به (نیمروز) و به( پروان )

سوگند  به ( کندهار) و (شبرغان ) و به ( لوگر ) 

سوگند به ( گردیز)  و به  (پکتیا ) و به (لغمان ) 

سوگند به (بلخ ) و به ( هرات ) و (چک وردک ) 

سوگند  به (بامی )  و (تخار )  و  به ( بدخشان ) 

سوگند به ( کهندژ ) به ( غورات ) و به ( بادغیس ) 

سوگند به ( فاریاب ) و به ( فرخار ) و (ارزگان ) 

سوگند به (خوست) و به ( کنرهار) و به ( زابل ) 

سوگند به (هیرمند) و ( فراه) (جاجی ) و(میدان) 

سوگند   بهر   برگ   و   گیاهی   که   خزان  دید 

سوگند    بهر    لاله     که    روئید    ز    بیابان 

سوگند   به   آن   خانه   که   شد   چور و چپاول 

یا   خورد   به   بام   و  در او   راکت   و  هاوان 

سوگند   بهر کلبه   که   بی سقف  و  چراغ است 

سوگند     به      فریاد     گلو      سوز    یتیمان 

سوگند     به     سوز    جگر      مادر    غمگین 

سوگند    به    چشمان   پر   از    اشک   یتیمان 

سوگند    بهر     دانهٔ     هر    خرمن     پر   بار 

سوگند  به  سیل   و   به  زمین   لرزه   و  توفان 

سوگند   به   آن    خواهری    کز    مرگ   برادر 

دارد   همه    شب    تا   به    سحر   دیدهٔ  گریان 

سوگند   بهر   چه   که   بود    ماهی    به    دریا 

سوگند   بهر   چه     که    بود     برگ   درختان 

سوگند   به  هر چه  که طیور است و خوش است 

سوگند   بهر    چه    که    بود    کوکب   رخشان 

سوگند    بدل  های   پر    از    غصه    و    ماتم 

سوگند       به      توفندگی       خون     شهیدان 

سوگند      بدرد      دل     پر     داغ      پدر   ها 

سوگند    به   بی    شیری    و    بیماری  طفلان 

سوگند  به ( پنج ) و به ( هریرود ) و به ( آمو ) 

به ( کوکچه ) و ( ارغندو ) و ( هلمند ) زرافشان 

سوگند به ( هندوکش ) و ( بابا ) و ( سیاه کوه ) 

سوگند به ( سپین غر ) و ( پامیر ) و ( سلیمان ) 

سوگند   به ( دیواندر ) و ( دو شاخ ) و  ( للندر) 

بر (سوزک) و(فیروزکوه) و(قورغ) وبه (واخان) 

سوگند   به   هر   شهر  و ده  و  قریه  و قشلاق 

یعنی     که     بهر     بسوهٔ   این  کشور  ویران 

از   آنچه     به    اخلاص    عمل    یاد    نمودم 

سوگند   بهر   یک   به  جز  از   کعبه   و  قرآن 

کز     عشق     وطن      لحظهٔ     آرام    نگیرم 

تا  هست   نفس   در   تنم   و هست   مرا  جان . 

صابر هروی

سرطان ۱۳۷۴

راولپندی  –  پاکستان 

صد آرزوی خفته

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه ۲۸  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۸ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

صد آرزوی خفته

هر چند از گلوى  هزاران سخن برفت

هر چند از  بساط  بهاران سمن برفت

هر چند در  تقاطع  رسوایى  و فساد

صد نا روا ز دستِ  سپاه  لجن  برفت

هر چند تا گلوگه خود غرقه در سراب

در سر خیال باطل شان با جفن برفت

هر چند با  وقاحت  بى حد  درین دیار

کاذب نواى صلح و محبت  دهن برفت

هر چند بر نحیفه ى امید و  عشق و شور

بر جاى پیرهن چه بسى ها کفن برفت

لیکن  هنوز  هیبت  عهد  ازل  بجاست

.صد آرزوى خفته چو در رگ رگ دعاست

لیکن هنوز نفخه ى حق در نسیم روز

امید بخش سینه ى پر غصّه و عزاست

لیکن هنوز عطر خدا در دل شب است

دست دعا هنوزه مداواى هر تب است

لیکن   هنوز   از افق   دور   هاى  دور

نورى رسد به دیده اگر چه کم است و کور

آن کور   سوى نور کند  قلب ها سپید

هر چند اندک است  ولى  میدهد امید

پس   با   خیال   تخت   بیا   آرزو کنیم

راهى نوین به مقصد خود جستجو کنیم

زیرا   هنوز   هیبت   عهد ازل بجاست

صد آرزوى خفته چو در رگ رگ دعاست

شیبا رحیمی

مرا به گذشته فریاد بزن!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه ۲۸  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۸ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

مرا به گذشته فریاد بزن!

در هجوم تاریکی‌های حال،

که چون بختکی سهمگین بر سینه‌ام چنگ انداخته،

و در برابر آینده‌ ای که بی‌چهره، بی‌رحم و بی‌سرنوشت ایستاده،

دلم هوای آن گذشته را کرده؛

آنجا که هنوز نگاه‌ها ساده بود و لبخندها، بی‌تکلف؛

آنجا که دل آسوده‌ تر می‌تپید و آسمان به وسعت خیال‌ هایمان آبی بود.

مرا به گذشته فریاد بزن!

به کوچه‌ های خاکی خاطره،

به آغوش امن مادر،

به دستان پرصلابت پدر؛

که پناه بود، سایه‌بان بود، ستون آرامش خانه.

به روزهایی که زمان، آهسته‌تر می‌گذشت

و دغدغه، تنها مشق شب بود و نان تازه.

فریادم بزن،

تا شاید این هراس بی‌امان از اکنون،

و این گرداب پر اضطراب فردا،

در پژواک شیرین دیروز گم شود.

بگذار برای لحظه‌ای

از هیاهوی بی‌سرانجام امروز

و از ابهام یخ‌زده فردا،

پناه ببرم به دیروزی که هرگز از خاطرم نرفته؛

به نگاهی پدرانه، که جهان را آرام می‌کرد،

اما دیگر بازنمی‌گردد…

آری، مرا به گذشته فریاد بزن؛

شاید آنجا هنوز،

قطره‌ای امید برای زنده ماندن باقی‌ست.

شاعر و نویسنده:

 احمد محمود امپراطور

همهمه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه ۲۸  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۸ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

همهمه

در همهمه ی عشقت

علف های سبز را

در لاله تنم لمس کردم

و در وسوسه ی بودنت

چنان مست شدم

که باران بارید

و سبزه ها خیس شدند

و من هنوز

در صدای دریای تنت

می رقصیدم

و تو را به آغوش می کشیدم

تا آخرین نفس های

پیش از سکوت

هما طرزی

نیویورک

۸ جنوری ۲۰۲۴

کتاب زبدۀ تاریخ

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۷  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۷ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

کتاب زبدۀ تاریخ

فسانه خوان وفسون سرگذشت موسارا

مگـر خـرد بکــنــد حـل ایـن معـمّا را

نگین خـاتـم و افـسانـۀ سـلیمان چیست

شـراره یی که بلـنـد کـرد دود بلـوا را

فسانه سازی مصر کهن به خاخام داد

تخـیـلی که ســرایـیـد طـور ســیـنـا را

حکایـت بت و بتخـانــه و تـبــر گفـتند

حدیث قوچ و پسر درد حمل سـارا را

کِی بود خواهر ابرام، همسر فرعـون

فدای ثروت و زر کرد دین و عقبا را

ز کین و خشـم پسرهـا و مادرانـدرها

گرفته نفرت عبری و سـامی دل‏ها را

خدای نیکی و مهر وحماسه را کشتتد

یَهُوه کرد فزون کین وخون ودعوا را

خـدا بـه مریـم باکـره داد نطـفـه مگـر

که بی پـدر بـزایـیـد جـســم عـیسـا را

ز تخم یـوسف نجـار قـصه‏هـا باقیست

پـژوهـشی بکـنیـد گـر نهـان و پیدا را

به مکر و فتنه مسیح را بـدار آویختند

به زور و زر بفـروشـند جـدّ و آبا را

به دل عروج وظهورصلیب پروردند

که بـر کـشند بـه خـدا قصۀ مسیحا را

خیال در هـمه جا نقـش می‏کند بازی

بـه دسـت کـم نگـیریـد چشم رویا را

زبان قصه و افسانه گرحقیقت نیست

چرا گلـو بُـبُـرنـد شـاعـران گـویا را

پیامبـران خیالی بـرای خود سـاختند

که تا ببند کشند عـقل وذهن فردا را

زبور وانجیل و تورات و آیت قرآن

نموده بانی اسـلام یهـود و ترسـا را

زخشم شمشیر خونریز نسل ابراهیم

کنیسه کـرد بنا، مسـجـد و کلـیسا را

تمام جنگ صلیبی حکایت خونسـت

که داد برهمه کشتاروجنگ فتوا را

بهشت و پل صراط وجهنم و محشر

حکایتی اسـت که الله کـند اهـورا را

شـرار آتـش زرتـشت در دل تاریـخ

بـه لـوح دل بنگاریـد مهـر میترا را

اگر تمدن و عقل و کتاب را سوختند

دسیسه بـود که ویران کنند اوستا را

نمک خورده؛ ولی بشکند نمکدان را

خبر دهید به کوروش رسم رسوا را

نبرد روم به ایرانویج وخراسان بود

که قتل عـام کنند قـوم پاک و دانا را

ز نام رستم وسورنا وکاوه می‏ترسند

به تار فـتـنۀ ضحـاک بـسـته دارا را

به جنگ هندی وفرهنگ آرین رفتند

که افـکـنـنـد در آتـش ریـگ‏ویـدا را

بـرای چین کهـن نیز تـوطـئه چیدنـد

نهند بـر سـر تـاریـخ و فـلسـفه پا را

میان مـردم اسـلاو تخـم جنگ پاشند

ز خـون پُـر کنند کـسـپین و ولگا را

به کام حکمت یونان حنظل شوکران

به تـوپ بـسته کنند پیکـران بـودا را

ز بطن کهنۀ یونان وروم بیرون شد

نظام غرب که افکند شوروغوغا را

ولی تششع روشنگری برفت از یاد

درنده کوسه ربود گوهران دریا را

زنور دانش واشراق شرق می‏ترسند

که متّـهَـم بکـنـنـد ذکـریا و سـیـنا را

زجنگ و کینه و افراطیت برند لذت

به خاک وخون فکندند شرق زیبا را

هماره زنده کنند جهل طالب وداعش

که بـار بـار بسـوزنـد هـسـتی مـا را

به تار مذهب و انترنیت وخبر بستند

دو دست عقل و چشمان ذهن بینا را

تـوگـویی مادر خـاخام هیتلری زایید

که روزوشب کُشد طفل وپیروبرنارا

مکان فتنه و تهدیـد گـشـته واشنگـتن

اسـیر تـوطـئه و جنگ کـرده دنیا را

همیشه ظالم وخونخوارمی‏شود نابود

گـرفـتــه خـون دل کـودکان ثـریا را

ترورووحشت وارعاب بگذریدازحد

کـفـانـده جگـر صبر و دل مـدارا را

بصد زبان وبصدرو دروغ میگویند

گرفته عفریت دجّال بوق و سرنا را

کتاب زبـدۀ تاریـخ را ز سـر خوانید

که ریشه‏یابی کنید خودی وشناسا را

جهان نظم و ثبات جدیـد می‏خـواهـد

که برقـرار کند عـدل و داد پـویا را

رسول پویان

باغِ خیال

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۶  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۶ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

باغِ خیال

 دیشب   در   آسمانِ    دل   انگیز  خاطرم

نقشِ او چون شهاب، خطِ زر کشید و رفت

 قُریِ  مهر  ز  باغِ   وفا   بال   و   پر  گرفت

 از شاخه  های سبزِ  خیالم  پرید  و  رفت

 آن مرغِ عشق که جای در اعماق سینه داشت

 از   آشیانِ   گرمِ  دلم ،  پر کشید  و  رفت

 من   باغبانِ     غنچهُ     امید      و     آرزو

 او حرمت  و   صفای  دلم  را ندید  و رفت

 چون   سایه   ناپدید  شد  اندر  خمِ  نگاه

 مانندِ  اشک  از  مژه هایم   چکید  و رفت

چون   بگذرم  ز باغِ خیال  اش  ، نظر کنم

 بر شاخه های گل که برایم  نچید و رفت.

 مریم نوروززاده هروی ۱۴

فبروری ۲۰۲۵ میلادی

 از مجموعهُ”پاییز “

 هلند.

کشتی آرزو ها

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۶  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۶ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

کشتی آرزو ها

چراغ عشق رساند
تو را به آزادی
ای زن زاده شدی با عشق
چراغ روی تو روشن
سازد منزل را
پلنگ چشمانت صد پاره کند
دل را
یک کهکشان لانه‌ی امید آوردی
با آمدنت
یک جهان فانوس روشن
در زندگی ماندگار با قصه های
بی پناه در قله های آرامش
لبریز کردی
کشتی آرزو ها غرق موج دیدار تو
در بحر بیکران فراق شدند

عالیه میوند   

فرانکفورت

۲۷ اپریل ۲۰۲۵

نصیحت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۶  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۶ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

نصیحت

۱۰۳ الف

دست ها سازند  با هم  گر  در و دیوار را

خود خدا  آید   و   تا  آخر   رساند  کار  را

 دل چه رنجانیم از بیش و کم این روزگار

 لاجرم  یک  روز  اندازیم  این   مقدار   را

 چشم اگر زیبا نبیند گل ندارد رنک   و بو

 چشم اگر زیبا ببیند رنگ بخشد   خار را

 یک نصیحت از من بی معرفت  هم گوش کن

 دوست را دشمن مکن آزرده منما یار را

 عقل   باید   چاره ی  کار  خراب  ما کند

 کله گر خام است در دورش مکن دستار را

شکیبا شمیم رستمی

روز مادر خجسته باد!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۶  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۶ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

روز مادر خجسته باد!

چشم  و  چراغ خانه  ، لطف  خداست مادر

 راز   سپید   بختی   در   جان  ماست مادر

 در  لحظه‌ های اندوه ،  با ما  بود  همیشه

 با مهر و اشک و لبخند، همراز ماست مادر

 هر زخم را به لبخند ، مرهم نهد به یک دم

 بر درد های   مایان ، هردم  دواست  مادر

 بوی  بهشت  دارد ، نامش   به  لب  بیارم

 زان رو  که  در  دو  عالم گرانبهاست مادر

 هرجا زمین  بخوردم  دستم  گرفت با مهر

 آیینه ی  صفایش ، بس  قد  نماست مادر

 دست نوازشی را کز وی نشانه در اوست

سر چشمه محبت صدق و  صفاست مادر

 در غیبت حضورش کاشانه  گور تار است

 شام    امید   ما   را   صبح  دعاست  مادر

 جنت به زیر پایش ، از  گفته‌ی  نبی است

 زیرا    کلید  رحمت   ، از  ابتدا ست   مادر

هر شب  چراغ  خانه از  روی  اوست منور

 خورشید  پُر  فروغِ ،  اندر  سماست  مادر

 آن کس که قدر او را ، از دل  شناخت حقا

 یابد رضای  حق  را ، چون آشناست مادر

 در سایه اش  بیابی ، آرامشِ   دل و  جان

تسکین  جان خسته ، اندر  شماست مادر

 گر گوهرِ  بجویی ، در  گنج  مهر   او جوی

در کعبه  گاه دل‌ ها  ،  فرمانرواست  مادر

 موجود     با   عطوفت   آموزگار   بی مثل

 مخزنِ  مهر  و  الفت ،  کان حیاست مادر

 گفت «انوری»  اگرچه شمهٔ  وصف او را

در جاده‌  های الفت ،  بی‌ انتهاست  مادر

 انوری فکری

 ۲۶ جوزا ۱۴۰۴

پنجشیر – افغانستان