۲۴ ساعت

مرغِ سحر

تاریخ نشر : شنبه ۱۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مرغِ سحر

مــرغ سحــر بانگ زد, غفلتم آگه نمـــود

دیده گشودم زخواب, صبح  دل افروزبود

صبح  پر از نور مهر , صبح دل  آویزوشا د

دامن شب  چیده  بود , صفحه ء چرخ کبـود

پــرده زدم  در کنــار ,  تـــا   نگرم  کوهسار

جلوه کنان   مرغزار , دل  ز کفم  در ربــود

چهچهـۀ بلبلان , شاد کــند  رو ح  و جـــا ن

ابربؤد در, فشان, با د  صبـــا   همچو عــود

موسم فصل بهار, بزم و  طرب  هــر  کنــا ر

در پی نقصان مبا ش , سیر نما فصـــل سود

لاله چــراغان نمـود, زیـب  گلستان  فــــزود

هــر نفسی بــوی  گل, عقــدۀ دلها  گشـــــود

کاش (عزیزه ) بؤد , سیــر چمن   اینچنـــین

فرصت ارزنده است ,  موسوم نـای و سرود

عزیزه عنایت

خانه ی بیگانه

تاریخ نشر : شنبه 11 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی – 30 مارس 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

 خانه ی بیگانه

به خانه ام ، به وطنم 

خانه مرا بیگانه شده

خانه از حجم عشق خالیست

خانه ویرانه ی تولد است تا مرگ

خانه سفر ننگین تاریخ را همراه شده

خانه ای که دیوار هایش

نوید تاریخ ها بوده

عظمت و شکوه

زیبایی  و گیرایی

ترا به آستانش می‌ کشاند

 خانه ای که پر از رسالت ایمان های راستین بوده

و در معابدش خدایان را دعوت می‌ کردند

صداقت هایش بیانگر پاکی ها

و سادگی هایش وجود اصالت ها …

خانه ی توپ و تفنگ

خون و جنگ

غربت و بی‌ خبری

ثروت های نا پاک و پر از ننگ

 خانه دیگر دیوار ندارد

و دیوار های فرو ریخته را

با خون دوباره بنا‌ می‌ کنند

دیوار های بی‌ صدا پر صدا شده ا‌ند

 و خاک پر ثمر

در زیر لگد های بی‌ شمار بیگانگان

نطفه روییدن  را عقیم کرده

کسی‌ دیگر از عشق سخن نمی‌ گوید

و عظمت عشق جایش را

به سستی رابطه ها داده

عشق به خمپاره و بمب

بازار چه ها را رنگین ساخته

 قلب ها سیاه و تاریک

پر از کینه و کدورت…

برکت از خانه رفته

و باران بی‌ برکتی

چون سیل مهیبی همه چیز را در ربوده

فریاد دشت ها و کوه ها به گوش کسی‌ نمی رسد

آب ها خشکیده

صبح ها چون شب های تاریک

و شب ها نوای فقر و ظلمت

اندوه جایگزین هوای پاک

نا پاکی جا یگزین خیر اندیشی‌ و مروت

خانه عقیم و نا زا

حیران و متحیر

به هرکس پناه می‌ برد

تا شاید بکارت از دست رفته اش را

دوباره برگرداند  ؟

هما طرزی

نیو جرسی

18 نوامبر 2010

غم مخور

تاریخ نشر : شنبه 11 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی – 30 مارس 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

غم مخور

روز رفت

آفتاب نشست

تیره شام شد

چون رفت و بر نگشت

مکن غصه غم مخور

هر گز مکن فکر آب رفته را تو هم

چون رفت که رفت

در غم و در فکر آن مباش

بین دفن زمان گشت

سخنی از پسش مگو

تو پشت سخن مگرد

شکری بکن دم غنیمت دان

که این دم غنیمت است

فرداست در خیال

شب تار در میان

شب ترس و هم هراس

قسمت اگر بر آید آفتاب بخت ما

از آن دور

از آن پشت ابر های بی ستون

تا جان بدمد بر تن ما

باز به فردا

یا اینکه ما بخواب فرو رفته

تا ابد

داؤد عاشوری

بیستم جنوری 2024

ملبورن – استرالیا

ایستاده ام

تاریخ نشر : شنبه 11 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی – 30 مارس 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

ایستاده ام

آن کشتی ام

که تسلیم تلاطم دریا نمیشوم

آری نمیشوم:

حاشا نمیشوم:

هرگز نمیشوم:

بنگرچه سان

بر سلی موج بوسه می زنم

رویین تنم،با این تنم

ایستاده ام و برشکست تو لبخند می زنم

شلاق بدست کور

بر پشت من نویس:

باخون من نویس:

آزاده ام٫زندان دیده ام

نه یک بار

که بار بار دیده ام

تصمیم من همین

سوگند به عقل و عشق

تا پای جان

این جان نیم جان

تا پای دار ظلم

لبخند زنان گویم

آزاده ام،آزاده ام

آزاده هم می میرم

صامدی

ملبورن – آسترالیا

کوچه ی دل

تاریخ نشر : شنبه 11 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی – 30 مارس 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

کوچه ‌ی‌ دل

کوچه‌ی دل شده بی‌ باغ  واناری  نکفید

ناله‌ ی نی‌ لبک و بانگ  هزاری  نکفید

دگر از چرخش چرخشت نباشد  خبری

خشم  آشفته ‌ی  مستور  خماری   نکفید

بسکه  آبستن کولاک  بود بهمن   و دی

خنده‌ ی  گل ‌نفس   سبز  بهاری   نکفید

مویه  شد موی و گره در نگه  بوم افتاد

رنگ نیرنگ زد و نقش و نگاری نکفید

در شب تار و‌ سراپرده‌ی خالی از عشق

ذوق و بی‌ ذوقی  پنهان  سه‌ تاری  نکفید

سربداری که  انالحق نزند  محکوم است

آسمان  هو  نزد و حلقه‌ ی  داری  نکفید

خامه خنجرشده درپنجه‌ ی سرشارازخشم

شاهکاری   ندرخشید  و  شعاری  نکفید

همچو  پوقانه   کفد    باور  آتش  ‌افشان

در   تساهل‌  کده   آیینه‌   مداری   نکفید

باغبان خسته و پیوسته  نویسد بر خاک:

کوچه‌ی دل شده  بی ‌باغ  واناری  نکفید

عبدالغفور آرزو

هانوفر

9 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی

28 مارس 2024 میلادی

تارِ عنکبوت …

تاریخ نشر : شنبه 11 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی – 30 مارس 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

تار عنکبوت …

صبح بخیر هموطن !

ما به فکر زنده ماندن   جاهلان  دعوا کنند

رنگ و رنگی بیرقی   بر  میل دل  بالا کنند

غنچه ی  امید  ما  در   بین   تار  عنکبوت

پیچ  و  پیچ  افتاده  دستانی   ندیدم  وا کنند

جوی خشک مغز اشراف ازغضب پرگشته باز

بغض  را  بین گلوی   بی نوا     دریا  کنند

صلح  شد خواب  و خیال  از  ابتدا  تا انتها

دو جناح  اجنبی  مکتوب  مرگ  امضا کنند

یک  گروه  تازه  دم در این   وطن پیدا نشد

تا که طفل وبیوه زن را فارغ  ازغم ها کنند

بی خیالی ها گذشت از حد  نمی  داند  کسی

بعد  مردن  دفن  خاک  مرده   را  تنها کنند

پیش پا بینان فقط  امروز  را   ترجیح  دهند

ضعف ایمان را بلند  از غصه ی   فردا کنند

زیر پا کرده  لگد  مال  اصل  فرهنگ  قدیم

پیروی از کلچر ………….……… کنند

هما احد لیان

26 مارس 2024

نیمه شب ها

تاریخ نشر : جمعه ۱۰ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

نيمه شب ها

نيمه  شب ها  با  خدا  خلوت  كنم

يار  بى  همتاى  خود  دعوت  كنم

تا  كه  حاضر گشت رو بر او  كنم

راز دل  را  من  به او باز  گو كنم

او كه   مى داند همه  اسرارِ   من

خسته  كي   گردد  از  تكرارِ   من

چونكه فرموده است درقرآن خويش

كى فراموشت كنم اى جان خويش

هر نفس كه  مى كشى مى  دانمت

قصه  و اندويى  تو  مى خوانمت

گر  نباشم    من   با   تو    لحظء

هر چه  دادم  با  تو  با  اندازه ای

چند روزى در جهان  مهمان شوى

بعد  پرواز  كرده  با جانان شوى

هرچه كردى كوله بارى خويش را

گر گرفتى  دستِ  يك درويش را

آن تو  را آيد  در آن دنيا به كار

كوله بارى  از گناه  با خود نيار

گفت  حنيفه  اى خداى مهر بان

دست ما گير تا كه باشيم  در امان

حنیفه ترابی بهنام

5 نوامبر 2018 میلادی

تنورِ عشق

تاریخ نشر : جمعه ۱۰ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

  تنور عشق

مپرس از من و از درد  و  تلخی کامم

ز اشک وناله وغمهای بی سرانجامم

منم کبوتر  ِ بشکسته  بال  ِ زخمی تو

که  در امیدِ  پیامت نشسته    بر بامم

اگر توان  ِ  ترحم    نداری ای   صیاد

مپرس از قفس و صید و دانه و دامم

کجا توان که شوم پخته در حرارت ِعشق

که در تنور  ِ محبت   نپخته  و  خامم

اگرچه شهرت ِمن پرنموده مدرسه ها

ولی چه سود که در درس عشق ناکامم

  مکن   توقع   نام  ِ  نکو  ز من  زیرا 

ز عشق  ِ چشم تو دیوانه خوی و بدنامم

خدای  را مددی  کن  برای من ساقی

شرابِ   ناب   بده  از  لب    دلآرامم

وگر   شراب   ندارد  شمیمِ   لبهایش

به سنگ ِ کعبه شکن فرق شیشه و جامم

برای آنکه شود شعر ِمن عروس  ِفلک

ز آیه  آیه ی عشقت  بده  تو الهامم

مسعود خلیلی

بهار آرا

تاریخ نشر : جمعه ۱۰ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی -۰ ملبورن – آسترالیا

 بهارآرا

به  فصلِ  نوبهار آبستنِ  گل  را  تماشا کن

گل آورده به عقدِ خویش بلبل را، تماشا کن

بنازم عشق بازی را که مشتاقانه  می پیچد

به دورِنسترن، گیسوی سنبل  را تماشا کن

به سازِباد، روی شانه های  بیدِ مجنون هم

غِرِموی درازو رقصِ  کاکُل   را  تماشا کن

زبعدِ فصلِ سردِ سختِ دی، نشوو نماها، از

بهارِخوشگوارِشوخ و شنگُل را تماشا کن

خمارآلوده شد باغِ جهان، چون ساقی هستی

گرفته درکف اش جامِ پُراز مُل را تماشا کن

زمان مطبوع، زمین مینو برآمد، دختِ فروردین

نموده غارتِ دل ها، چپاوُل  را  تماشا کن

بهارآرا شده، گل کاشته، شوق آفرین گشته

میانِ   باغچه ،  کارِ  قرنفُل  را  تماشا کن

سه فصلِ سال را کرده صبوری تا گل افشانده

طلوعِ طالع و طرحِ  تحمُل  را   تماشا کن

دگرگون ساخت اوضاعِ  چمن را سبزجوشی ها

تب و تابِ تمامِ  این  تحول   را  تماشا کن

علی احمد زرگرپور

دوم حمل 1403 خورشیدی

زبان شیرین پارسی

تاریخ نشر : جمعه 10 حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲9 مارس ۲۰۲۴ میلادی -۰ ملبورن – آسترالیا

مخمسی بر یک غزل شاعر زنده یاد مرحوم قهار عاصی

زبان شیرین پارسی

زبان   نیم  قاره ی   آسیاست   پارسی

شرین و دلپذیر و خوشنواست  پارسی

از بهر ما حسین  و دل آراست  پارسی

دریای عشق و موج گهر زاست پارسی

اوج ادب ،  نوازش  دل هاست  پارسی

در  بزمِ   عاشقان  صفا   زیورِ   سخن

خوشبوچوعطرعود وکه درمجمر سخن

آراسته  شد به او همه  با ل و پر سخن

در سر  زمین عاطفه  ها  محور  سخن

خورشید  تابناک  چه  زیباست  پارسی

در حرف حرفِ صحبتش بینی کمال مهر

از آسمان  سبز   او   ریزد   شمال  مِهر 

در واژه های  نغز او  رنگین  مقال مهر

گسترده  در  مسیر  عبورش  زلال  مهر

آهنگ    دلنشین   غزل هاست   پارسی

خواهند اگربه مطلبی روح و روان دهند

یا  زینتی   به  پیکره ی   واژگان  دهند

لابد  مقامِ  عمده ی  با  این   زبان دهند

آنجا که  عشق  را  بنگارند  جان  دهند

قلب سخن  قریحه ی  یکتاست  پارسی

ور تو سخن  ز واژه های  ژرف  میزنی

حرف سپید و راست همچو برف  میزنی

با خنجری سخن  ز نحو و صرف میزنی

گر  با  من  از حرارت  دل حرف  میزنی

روح  کلام  وعطر سخن هاست  پارسی

شیخ خنجری

9 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی 

کابل – افغانستان

سلسله

تاریخ نشر : جمعه 10 حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲9 مارس ۲۰۲۴ میلادی -۰ ملبورن – آسترالیا

سلسله

14

دوری بردست دگر از دل  من  حوصله را

در کجا  مانده ام  آیا  طرب   و  هلهله را

دانه در دانه  به  تار  دل  من    مروارید

تا  کنم  جلب  نگاه  تو   مگر  سلسله را

راست کوتاه ترین راه میان من و توست

نقطه بر نقطه گذارم  چه   کنم  فاصله را

هرشب همسایه شکایت کند  از دک دک تو

ای دلم چند کشم  وحشت  این   زلزله را

شکیبا شمیم

صدای گم شده

تاریخ نشر : پنجشنبه ۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی -۰ ملبورن – آسترالیا

صدای گم شده

                                به زن افغان

صدایم را پرندگان ربودند

صدایم همبستر بیگانگان بود –

در سرزمین بی‌ صدا و تو خالی‌ از-

احساس انسان بودن

وجهش …

صدایم را پرندگان به آهوان مضطرب

و سر خوش صحرا ها داده بود ند-

تا به دشت های خشک شده

از زیستن بسپارند

و من در عمق پر خروش  ترین لحظه ها

بی‌ صدا شده بودم

فریادم در گود ترین چاه نفس هایم

آرام به خواب رفته بود

از بی‌ صدایی به خودم می‌ لرزیدم

از بی‌ صدایی به انتهای وجودم می‌ اندیشیدم

از بی‌ صدایی خودم را

با لباس های رنگین

دلخوش می‌ ساختم …

صدایم را از دور می‌ شنیدم

که با من غریبه بود

و از بودن با من منزجر

نفرت را می‌ دیدم

که با صدایم عشق بازی می‌ کرد

و در زیر درختان کاج

عرق های سردش را خشک می‌ کرد

هدیه نفرت

عشقی‌ بود پر از فریب

پر از تقلب

پر از خالی‌ بودن

و پر از واژه های توهم

و دستانی پر شده از نا امیدی ها

و این صدای ساکت

و عقیم شده از هستی‌

در دستانش چیزی نداشت

مگر ستودن گمراه کننده

و بی‌ مفهوم زندگی‌ …

و دشت ها

و صحرا ها

و آهوان

و بره ها

صدایم را دیده بودند

شنیده بودند

و از عشقش سهمی برده بودند

و آن  خوش باوران ساده دل

دمی در کنارصدایم زیسته بودند

و به او عشق ورزیده بودند

در اوج بی‌ صدایی

و قدرت خفقان آور ناتوانی

و در انتهای نفس های خوابیده از احساس

در گودال پر عمق غربت

صدایم را دیدم

صدایم را شنیدم

و صدایم پر امید تر از پیش

به سراغم آمد

مرا چون گمشده یی به آغوش کشید

و بار دیگر با من هم سفر گشت

گرمای وجودش را احساس کردم

که خواب سردی ها را ربود

قصه های کهنه را یک به یک بدور ریخت

و در باغچه دلم

سفره ی سروده هایش را دوباره پهن  کرد

آرام آرام دستم را گرفت

و مرا در نردبان کاغذی زندگی‌

همراه گشت

با خطوط  درشت و پر معنی‌

مشق های تازه تری نوشت

و در اوج بی‌ صدا یی

دوباره با صدا شدم …

هما طرزی

نیویورک

17 نوامبر 2010

قیدِ جنون

تاریخ نشر : پنجشنبه ۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی -۰ ملبورن – آسترالیا

 قید جنون 

با غیر چو آسوده و بی گانه ی  خویشیم

بی گانه ز همخانه و کاشانه ی  خویشیم

بر حالت   ویرانی  ما   چیست   تعجب ؟

ویرانگر دیوار  و در خانه ی   خویشیم

بر  دیدن  ما   خسته  دلان   سیل  نیامد

تنها تنِ این گوشه ی ویرانه ی خویشیم

اسباب  شکستیم   و  فتادیم   به   گریه

ما خوار ازین خصلت طفلانه ی خویشیم

با شمعِ شبِ  افروز عجب  کینه  گرفتیم

خودشیفته گردیده و پروانه ی خویشیم!

دندان   که  نمودیم  به  هر باغ  چو ارّه

ما رانده ز هر باغ ز دندانه ی‌ خویشیم!

در قید ج نونیم  و  خرَد  نیست  ملامت

دیوانه ز دست  دل  دیوانه ی  خویشیم

ماییم و همین  محبس  اوهام و  تجاهل

گشتیم چو زندانی و زولانه ی خویشیم!

در صیدگهِ   حادثه  درگیرِ  خود  استیم

خود دام ره خویشتن و دانه ی خویشیم!

یک پا ورقی هیچ به صد صفحه ز ما نیست

بیهوده پُر از لاف ز افسانه ی خویشیم

در میکده ی عشق که سرشار بوَد  می

ای داد که محدود به پیمانه ی خویشیم!

(حکمت) به  بر  یار شود  تازه  دل ما

دلباخته ی   الفتِ   جانانه ی  خویشیم!

حکمت هروی

ملبورن – استرالیا

کهن افسانه ها

تاریخ نشر : پنجشنبه 9 حمل (فروردین) 1403 خورشیدی – 28 مارس 2024 میلادی -0 ملبورن – آسترالیا

کهن افسانه ها

برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان

شب یلـدای تار زلف هجـران را دهـد پایان

خروس صبحدم درگوش یلداشب میخواند

که طفل آفتاب آورده با خود برف ویخبندان

کلاغ پیر غرغر می زنـد برشاخۀ خورشید

ولی با چنگ زهره میسراید بلبل خوشخوان

کلاه و نیزه وخورجین و رخش تیزگام آرید

که بهـرام فـلک یاری کـنـد با رسـتم دسـتان

دل ازشیر ورخ ازخورشید عالمتاب میگیرم

قمر افشان کنم تا مشتری را درشب هجران

هـلال مـاه را بـا تـاق ابـرو می کـنمتـشبـیه

که یـزدان سخن تیرادب را می دهد جولان

من و دل تا که بـر عـرابۀ خورشـید بنشینیم

زکیوان بگذرد در لحظه یی گردونۀ گردان

کلاه مهـر بـر سر می نهد پـیـر خـرد آن دم

که در جـام جـم دوران ریـزد بـادۀ رخـشان

فلک از ناوک مژگان عاشق کرد تیرش را

که آب زندگی ازسنگ خارا می زند فوران

نماد شادمانی را صلیب رنج و غم بشکست

قـرون تـیـرگی شـد جانـشـین پـرتـو زروان

نیابی در زمین و در زمان هرگز جانداری

اگر خورشید نورافزا شود از دیده ها پنهان

نـزاده مـادر لای و لـجــن هـرگـز انـسـانی

ز قعـر تیرگی ها کی برآیـد مهر نورافشان

بشررا درتنور نفرت ونفرین وجنگ افکند

بـه نـام دهـشــت یَـهُـوَه و جبّاری و فـرمان

کتاب سوزی تمدن را به قعـر تیرگی افکند

کتابخـوانی کند دنیای انسان را نـور افشان

ندارد حاصلی کشتار و ویرانی بجر نفرت

ولی عشق ومحبت شهردل رامیکند عمران

بـه جای قبله و دیـوار زاری کعبۀ دل سـاز

که حکم مطلق و افراطیت آورده در میدان

طلسم تنگ باورهای مطلق را ز بن بشکن

به زنجیر بسته روح ومغز آدم را درزندان

دل اهـریمنان تا صخرۀ تاریک شب گردید

خـدای مهـربانی هـا کـنـد روشـن دل پاکان

زاشـک دیـدۀ میترا کـشم  تصویر اشـکانی

که حماسـی کنم باعهد وپیمان نقل پارسایان

برآمد ازدل مشرق زمین مهر جهان افروز

نگیرد درغـروبستان طلوع شـرق دل پایان

در آیین خرد قـربانی و کشتار انسان نیست

مدارا و صفا و صلح وشادی میکند درمان

به جای تیغ خونین دانش و ابزار کار آورد

به جای کینه ونفرین، جشن ونیکی وآرمان

شکـوه گـنج تاریـخ و تمدن را کنون دریاب

که دارد ریشه اقلیم خراسـان در دل باستان

زمهر وماه و ناهید و عطارد قصه ها گفتند

بچنگ زهره در بزم فلک  آرم طرب جویان

سـرود ورقص وموسیقی کند شادان دلها را

نیارد جنگ و افـراط و ستم جز دیدۀ گریان

دل افـسـانـه پـرور در خـیــالات کهـن دیـدم

همـیشـه بحـر مـوّاج تخـیّـل در سـر انـسـان

کهن افـسانـه ها را با نگاه بکر و نـو خوانم

که عشق وعقل ودانش را کنم پیغمبردوران

پراز احساس ومهر وعاطفه سازید  دنیا را

جهانی درتکامل را نگردرحرکت و جریان

کتاب باز هستی را اگـر با چشم دل خوانید

هزاران باب بگشاییدوبی حدوحساب عنوان

رسول پویان

24 دسامبر 2023 میلادی

سنگ سنگِ وطن

تاریخ نشر: چهارشنبه ۸ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۷ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

سنگ سنگِ وطن

در خاک خفته کوچه و پس کوچه های ما 

آتش   گرفته   سینه ای   درد  آشنای  ما 

بر گوش سنگ سنگ وطن ما صدا شدیم 

اما    ز  همراهان   نشتیدن   صدای  ما 

راه است  دور و  منزل  مقصود   ناتمام

دل در هراس  و آبله  گل  کرده  پای ما

خوان کرم کرامت خود  را  گرفته است

رزق حلال  رفته  به  طرف   سمای ما

از دست این عقب نگری های فتنه خیز 

سبقت گرفت  یک  قدم  از  ما عصا ما 

حتا به روز شادی ما اشک و ناله است

از بسکه خو گرفته به  ماتم  هوای ما 

بهر علاج بخت سیه سوزی مان طبیب

بنوشته است زهر  اجل  را   دوای ما

قربان ذوالجلال یت ای  ذات   کردگار 

کی مستجاب می شود آخر   دعای ما

محمود عاشقی چقدرسخت بوده است 

رو بر نه تافت بار دگر مه   لقای ما

احمد محمود امپراطور

دوشنبه ۶ حمل ۱۴۰۳ خورشیدی

25 مارس 2024 ترسایی

بادهای رقصان

تاریخ نشر: سه شنبه ۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بادهای رقصان

13

به خشمی موج می آید نه کشتی و نه  نوح  اما

تمام چشم ها کور  و نه  عیسی و نه  روح  اما

تمام  باد  ها  رقصان   سلیمان   نیست  آثارش

تمام مار ها  پیچان  نه  موسی   و  نه  کوه اما

تمام   دست   ها   بسته  تمام   قلب   ها  خسته

شفق هر روز می آید نه صبح و نی صبوح  اما

کتابت هاست بی کاتب صداقت  ها  همه   کاذب

قلم بی رنگ می چرخد نه جاه و نی  شکوه اما 

چنان مور و ملخ با هم ، تمام داغ  و  یخ  با هم

به دور کعبه ی اکبر نه  فرد  و  نی  گروه  اما

 شکیبا شمیم

14 سپتامبر 2018

پیغام هستی

تاریخ نشر: سه شنبه ۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پیغام هستی

        همچـومـوجـی روی دریـا تـا گــذر داریـم ما       

 مــژدۀ پیغـام هستـی چـون سحــر داریـم مـا

چون نسیمی مشک باری میوزیم برباغ وگل

ایـن غنـا ازگـوشــۀ چشــم ونظــرداریــم مـا

آدمی ســرتــا قــدم حکمت بـؤد گـر بنگـری

دستگـاهـی دربــدن تـا پا وســرداریــم مــا

جــای انســان اســت دراوج ومقـام کـایـنات

ای دریــغــا پـــردۀ سمع وبصــرداریم مــا

ورنــه مـا بودیم واثبــات اعمــال نیـک مـا

حیـف کـزحـرص جهان زخم تبــرداریم مـا

سعی کن هـردم”عزیزه”راه نیکی بـرگزی

زانکــه راه پــرخـم وپیچــی سفــرداریم ما

عزیزه عنایت

13 اگست 2015

هالند

عشق بشنو

تاریخ نشر: سه شنبه ۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عشق بشنو

گفتم ای عشق

بی تو جهان زار شده

دلگیر و افگار شده

کم نشو

دور نشو

بی تو جهانم خالیست

به سر سودای تو دارم

میمرم از این درد

که جان دگرم نیست

به دادت نرسیدم

که امروز هی ریشه دواندی

و کسی نیست حریفت

کم نشو

دور نشو

بی تو جهان زار شده

دلگیر و افگار شده

آفتاب غرق روشنی تو شده

دل با تو بسته شده

همنفس و همسفرم باش

کم نشو

دور نشو

هرچه در خاطرم آید

تو از آن خوبتری

سیر نمی شوم ز تو

نیست جز این گناه من !

بی تو جهان زار شده

دلگیر و افگار شده

کم نشو

دور نشو …

عالیه میوند

22 فبروری 2021

فرانکفورت

پناه ام ده

تاریخ نشر: سه شنبه ۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

پناه ام ده

پناهنده ام
پناه ام ده
در حریم تنت
من با پاسپورت عشق آمده ام
عبور کرده ام با پای دل
گرچه راه هموار نبود
و دشت ها پر از خار
اما عشق از آغاز تا امروز
و از امروز تا فردا
سرش به دار است از جنس منصور
به سکه سکه اشکم
خریده ام این گل
که فرش راه کنم
پا گذار بر چشمم
و اما بگو اجازه است
بیایم بر حریم تنت؟
دیگر خسته ام
راه بده به قربانگاه
اسماعیلت را
پناهنده ام ، پناه ام ده
بزن مُهر به این برگه ام بنام خدا
به جغرافیای تنت ، حس دیگری دارم
اگر به مَهر زنی مُهرک عبورم را

صامدی

ملبورن – آسترالیا 

خسته دل

تاریخ نشر: سه شنبه ۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

خسته دل

 ایدل   بیا  به   عهد    گسسته   وفا  کنیم

این عقل ودین همه به ره صواب فنا کنیم

ایدل   هزار غصه   به  دل   ها بود هنوز

این   ماجرا   برای   خدا   ما  رها   کنیم

ایدل ز بس پریش  و ذلیلم   در این  دیار

یکدل  شویم  و کشتی  غم  را  فنا   کنیم

آیدل ز سوز سینه ی خود  سوختم  هنوز

بر خدا   ریا   همه   جا  است  وفا  کنیم

ایدل   اسیر   خنجر   دو نانم  من  هنوز

خنجر ز د ل  کشیده  و جان  را فنا کنیم

ایدل  مشکن   این  دل  دیوانه ام  هنوز

شکیلا شکست دل را دیده چه  ها کنیم

شکیلا  ( نوید )

2008 میلادی

کابل – افغانستان

نبشناسد

تاریخ نشر: سه شنبه ۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

نبشناسد

خداوندا! دو چشمی ده  که بد بینی  نبشناسد

خداوندا!  دو گوشی ده سخن چینی نبشناسد

دلم از رنگ بازی ها چنان  بگرفته  در دنیا

چنان یکرنگی آموزان که رنگینی  نبشناسد

فضای شور بختی ها هوایی تند  بیرون زد

چنان تلخی بکامم شد که شیرینی  نبشناسد

به هر مجلس چرا گیرد عنان و رشتۀ  صحبت 

سبک مرد ِ سخن چینی که سنگینی نبشناسد

حیا شد پیش چشم ِ ما که لب  خاموشی بگزیند

طنین ِ این خموشی ها مگر چینی نبشناسد

کشد بوی ِمسائل را چُغُل با لحن ِ لشم ِخود

زبان ِ   اهریمن  هرگز  قرنطینی  نبشناسد

ربان ِ کجزبانان را چو  نیش ِ عقربی یابی

نوای ِ  راستی   ها   را  بد آئینی  نبشناسد

ز قلب ِ راستین  ِخود همایون  شهره میگردد

که صاف و ساده می گوید نمادینی نبشناسد

همایون شاه «عالمی »

25 مارس 2024 میلادی

این زنِ تنها

تاریخ نشر: سه شنبه ۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۶ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 این زن تنها

 به پرواز باد بادک ها بیندیش

و به بالا رفتن دود نگاه ها

که ترا تا جاودانه ها

بدرقه می‌ کنند

 و به اندازه ی عشق

آزارمی‌ دهند

هنوز با صداقت ها غریبیم

و هنوز با کنجکاوی های رندانه

در زیر لباس دوستی

به هم خیره شده ایم

بگذار این زن تنها

از کوچه چشمان تو عبور کند

و در گوشه های خلوت

لحظه ای در سکوت

زیست کند

این زن تنها که

رها شده از هستی‌ هاست

و گم شده در نیستی هاست

و  ترا چون فریاد گنگی

همیشه دنبال کرده

این زن تنها

که تمام هستی‌ اش را

در باورهایش پهن کرده

و در امتداد خطوط مثلثی

زنده بودن نامش  را بار ها بر آب نوشته

و در مهمانی عنکبوت های عاشق

تار تنیده

این زن تنها !!!

شاید

شاید

چون ماری می‌ خزد

تا در زیر برف های زمستان زندگی‌

به خواب رود

و زنده بودنش از تلاش وا ایستد

یا قطره های خون  را برزمین  بپاشد

تا خطوط کم رنگ تصویرتازه  یی

را آغاز کنند …

این زن تنها

که در دیوار های سیمابی خانه  اش

تابلوی ماهی‌ های رنگی‌ را

وارونه آویخته است

تا شاید ماهیان

در اشگ هایش

شنا کنند

و زنده بودن را تا جاودانه ها

هم آغوش شوند

این زن تنها

که در سوگواری دستان بریده اش-

 از ساقه های زندگی‌

گل های معطر را

در طبق های نقره یی

 تزیین کرده است

و به سفره دوستانش 

روح تازه تری  بخشیده

این زن تنها

که دوستان گم شده اش را

چون خدایان آرزو ها

در معبد قلبش

جاودان زیسته

و برایشان از بودن ها

قصه گفته

و در خنده ها یشان

اشک شادی  ریخته

و از اشک هایشان

سوگوار شده …

این زن تنها

که زمستان ها

بهار را هم بستر شده

و در بهاران

با شکوفه ها هم آغوش بوده

و قاصدک ها را

تا پشت بام خانه های پر نور  

دنبال کرده  است

و  پیام عشق را

تا انتهای اقیانوس فرستاده

این زن تنها

که قلبش را

در جعبه یی مخملی

زیر تاقچه خانه اش

پنهان کرده

و خونش را با هیچکس

شریک نشده

و درشکوه  وصلت ها

تنها زیسته

این زن تنها

که در زیر درختان

خشکیده پاییزی

چون بهاران

با قدرت ایستاده

وبه غم هایش

با  لبخند

خوش آمد گفته

و در کلماتش همیشه عریان زیسته

و آنچه را در دل داشته 

بر صفحه کاغذ ریخته

این زن تنها

که گونه هایش

چون ماهیان قرمز

بارها در گوشه های پریده رنگ زندگی‌

پرنوردرخشیده  

و در حجم بی‌ انتهای شهرت

سکوت را بر گزیده

به پرواز باد بادک ها بیندیش

و به وصلت شکوفه های عاشق

ایمان بیاور

و این زن تنها را

در تنهایی اش

همراه شو …

هما طرزی

4 نوامبر 2010

بوستون – امریکا

قفس داران

تاریخ نشر: دوشنبه  6 حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲5 مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

به استقبال سروده ی استاد عزيزو گرامى ام جبين صاحب

قفس داران

خدا خود سالها هست شاهدِ مك رو فسون بهتر

جهان گر پاك  دارد  زين هم ه افرادِ  دون بهتر

شكستِ ظالم و خونخوار براى هريكى پنديست

 نداريد  طاقت  و  صبرِ  خدا  را ،  آزمون بهتر

ز دست جاهل  و ظالم وطن  تالابِ  خون گرديد

شكست گر دستِ قايق ران در تالابِ  خون بهتر

به  استقبالِ  خصمِ  ميهن  خود هر  كدام  تازيد

وطن  بفروخته ها گرديده اند خار و زبون بهتر

بچاهِ    ذلت  و  خارى   فگندند    ملتِ   ما  را

نبود يك رهبرِ عاقل ، كه گردد   رهنمون  بهتر

پرِ پرواز  نكشوده ،  شكستن  بال و پر هر يك

ز هر صيادِ خون آشام  قفس دارا ن دون  بهتر

نديده روى شادى رهسپار  مرگ خواهيم گشت

اگر بر  روى  قبرِ  ما  ، نوازند   ارغنون  بهتر

به  اميد  كه   جاهل   سر بپاى   عقل   بگذارد

( فروغِ ) عشق  بر دل  با  قباى از جنون بهتر

وفا و مِهر از  شيرين   نديده  پينه   بر  دستيم

بزخمِ  خود  نهادن   پينه ،  كُنجِ  بيستون  بهتر

حسن شاه فروغ

23 مارس 2024 میلادی

خورشیدِ تابان

تاریخ نشر: یکشنبه 5 حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۲ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

خورشیدِ تابان

12

پیدا   بکن  پیدا   بکن ،  پنهان    پنهان  مرا

هم راز های تن بگو ، هم فاش کن  جان مرا

حس می کنم من نیستم ،این من که خود می بینمش

دارد من دیگر به من ، در دست  فرمان مرا

حس می کنم این زندگی، خواهد که نقشم را کشد

شاید  نمی  یابد  مگر،  آغاز  و  پایان  مرا

حس میکنم جز من کسی ، در آن منِ دیگر نهان

جوشی دهد ازسربسی، احساس جوشان مرا

مجهول درمجهول شد، حلش بسا مشکل شده

دردی  میان  درد ها  ،  آورده  درمان  مرا

من چیستم ؟من کیستم ؟ این من چرا این او چرا ؟

باید بچرخم روز و شب ، یابم  مگر آنِ مرا

گه یک بهارم میکند ، صد رنگ ریزد سر به سر

گاهی گذارد بی گلی ، در گوشه   گلدان  مرا

من می روم  پیدا  کنم  ، پنهان  پنهان خودم

آخر   ببیند   آسمان  ، خورشید   تابان  مرا

شکیبا شمیم

برمقدمِ زیبایی !

تاریخ نشر : یکشنبه ۵ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۴ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

برمقدم زیبایی !

یک عمـرغزل گویی ،  تـا  صفحه  بیارایی

هـرواژه چـو گـل  چینی   بـر مـقـدم زیبایی

حرف وسخـن دل را جـز خـامـه نداند کس

ای خامه بگـوتـا چند، این سلسله فرسایی؟

آهنگ وسـرود و شمع در دامن  شب بامن

گرخواهی به بزم ما،رخ چون مهی بنمایی

آسـان نـرسـد درکف  هـر جوهر مقصودی

دریــا بـشگـافـی تـا، بـا گـوهــر نــاب آیـی

بنهـفـتـه کـلـیـد عیـش درپیچ وخم گـردون

خواهی که بدست آری، یک لحظه نیاسایی

درقـافــلـۀ عمـراسـت صـد فـتـنـه و آشوبی

گـرگــام نهـی غــافــل  افـتـاده  تــواز  پـایی

دلشــاد “عــزیـزه” ام  درخــلـوت شبهـایـم

شعــروغـزل است بـا من درعـالـم  تـنهـایی

عزیزه عنایت

هالند

16 آگست 2020