۲۴ ساعت

دنیای پر آشوب

تاریخ نشر: یکشنبه 20 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 10 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

 دنیای پرآشوب

در این دنیای پرآشوب و فقر و فتنه دلتنگم

فـلـک بـر تار خـام زنـدگانـی کـرده آونگـم

ز جور ومحنت آوارگی فریاد و صد فریاد

تو گویی در فلاخان زمان افتاد چون سنگم

بدست مشتی افراطی کنندتخریب میهن را

تبرزین می خورد بن مایۀ تاریخ و فرهنگم

ترورووحشت وافراطیت ابزارِقدرت گشت

به چنگ تار شب های پرازترفند و نیرنگم

تجاوز پیشگان در خـرمن هستی زدند آتش

هلاک آتش و دود سلاح و فوج و سرهنگم

بـه رنگ تازه استعـمار و استـثمار آوردنـد

اســیـرِ بـنــدِ زنجـیـرِ گـرانِ ظـلــمِ افـرنگم

نه تنها نسل امروزین شـده قـربانی وحشت

به تاراج جهـالـت رفـتـه فـرّ تاج و اورنگم

نگـیـرد فـتـنهو جـور و سـتـم یارب پایانی

به مثل نسـل پـیـشین و کنون قـربانی جنگم

فلسـطین و فغـانـسـتان شـده پامال دژخیمان

دل دنـیـا نمی سـوزد چـرا بـر هردو سَتنگم

جهان را غرق اخبار دروغین و دغا کردند

دریـن زنـدان رنگـیـن مجـازی کاملن منگم

نوای سـاز دل ها در گلو خاموش می گردد

تعصب بشکند تنبور و نای و بربط و چنگم

گهـی چنگـیـز می آیــد زمـانـی قـهـــر آتیلا

دمی هیتلر وروزی روبه رو بـا تیمور لنگم

اتم را با سـلاح دانـش و تخـنیک بشکافـتـنـد

ولی درهیروشیما جهل قدرت کردبنگ بنگم

خــرِ مـلاصــرالـدیـن را بـالا کـنـیـد بـر بـام

که شاید عرعرخر برکشد ازچنگ خرچنگم

جهان ازعقل ودرک وفلسفه خالی می گردد

چه می داند رباط مصنوعی ازشعر وآهنگم

بسوزد آشـیـانـم بـر فـراز سـرو دیریـن سال

فـغــان بلـبـل آواره از فـرســنگ فـرســنگـم

نـشـد با ایـن دل درد آشـنایـم یک نفس همدم

انیس و مـونـسی تا کـم کـند از چهـره آژنگم

رسول پویان

3 سپتامبر 2013

موجِ روشن

تاریخ نشر: شنبه ۱۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۹ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

موج روشن

میان شعله ها

قلبم تابندگی دارد

موج روشن نور

انعکاس عشق را مملو میسازد

در جان و تنم

تو مغروری و مستی و شوری

جنگل ما را ببر به طعمه شعله هایت

و سر شار از امیدی

آرزو ها کنی پرنور

ترو خشک به هم آتش زنی

خاکسترش سازی

تو با خود دشمنی داری

و دوستان را صفا و روشنایی میدهی

هدیه

عالیه میوند

فرانکفورت

8 مارچ 2020

قابِ کهنه

تاریخ نشر: شنبه ۱۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۹ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

قاب کهنه

                           به همسرم

من ترا از قاب کهنه ی تقویم در آوردم

و در برگه پر نور قلبم گذاشتم

تو هنوز در من می رقصی

و تو هنوز در من نفس می کشی

و تو هنوز در من عشق را تکرار می کنی

ما خدایان عاشق

در سرزمین پرشکوه عشقیم

وقتی در خوابم

و دستانت بر بدنم می لغزند

و نفس هات

هنوز بوی عطرت را می افشانند

آه که گرمایت را چه نزدیک حس می کنم

آری تو از من جدا نیستی

و تو در من به عبادت نشسته ای

و من درکتاب زندگی ات استخاره می کنم

سال های خوشی را

در سر زمین عشق زیستیم

که صدات

همان نسیم پرتلالوی زندگی بود

که موهایم را به بازی می گرفت

و با تیک تاک قلبم همرا می شد

و آرامش من همان

آغوشت بود

و هنوز هر شب در آغوشت به خواب می روم

و بالشتت را

روی بالشتم میگذارم

تا بیشترین لحظه ها را

در آغوشت باشم

و هنوز در روز شماری زندگی

چشمم به در دوخته شده

تا روزی در را باز کنی و بگویی:

هما جونم حالت چطوره؟

هما طرزی

نیویورک

9 جنوری 2024

بمان کنارم

تاریخ نشر: شنبه ۱۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۹ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

 بمان کنارم

دستى  بلند  کردم   ،   بر   آسمان   ديگر

اين آسمان بلندتر ،  از  كهكشان  از ديگر 

من می کنم دعایت، خم می شوی تو برمن

می گیرم آن تنت  را  ، اما  تو  جان  ديگر 

صد بوسه گیر از من، دو بوسه ده بمن باز

يك بوسه را هم اكنون ، آن يك زمانِ  ديگر

شب را بمان كنارم ، آرامشم   دِه ای  جان

تا  من  ترا   ببوسم    مثل   شبان    ديگر 

رنگى نمانده بر من ، رویم شکسته در هم

این چهره زرد گردد ، در یک  خزان  ديگر

هر کس حسد بورزد ، بر وصلتِ دو عاشق

باشد کم  از  الاغ   و  ، مثل  سگان  ديگر

 پوهنمل احمد ضیا حق شناس

هرات – افغانستان

زورقِ شکسته

تاریخ نشر: شنبه ۱۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۹ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

زورقِ شکسته

تا کی چو شمع  در دلِ  شبها  گریستن

مُهرِ سکوت به لب  زد ه تنها گریستن

چون زورقی شکسته به گردابِ غم اسیر

یا همچو موجی در دلِ  دریا   گریستن

دیوانه وار  سر  به  بیابان   نهادن  و

اندر  قفای    محملِ    لیلا    گریستن

در مجمرِ زمانه چون  اسپند  گداختن

مانندِ  لاله  در دلِ    صحرا   گریستن

از عرش ناله های حزین را شنیدن و

از  فرشِ  تیره  تا  به   ثریا گریستن

آتش گرفت گلشن و ویران شد آشیان

بهرِ  فنای   مرغکِ   شیدا  گریستن.

مریم نوروززاده هروی

بیست و پنجم جوزا ۱۴۰۱ خورشیدی

 15 می ۲۰۲۲ میلادی

 از مجموعهُ”میهنِ عشق “

هلند

فریب

تاریخ نشر: شنبه ۱۹ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۹ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

 فریب

(4)

نعمه ء نی  نمی رسد  از   نی   نینواز ما

بوی  تنور  گم  شد  ا ز  پیرهن   خباز ما

دست زنخ گرفته را  پای به خواب میرود

نیست گناه قسمت این دست ز  پا دراز ما

پیر به رقص می‌شود از طرب صدای خود

گوشه گرفته  بی  صدا  دخترک  طناز ما

خشم سوار می رسد ترس پیاده  می شود

مهر کجاست تا کند  از سر لطف   ناز ما

دل   به  خد ا  نداده   و   منتظر  کرامتش

باز دوباره می رسد  در  کف  ما  نیاز ما

لشکر کینه چون رسد زهر نشسته درعقب

سوز به  خنده  آورد   کو تهی   گداز  ما

این چه فریب می دهیم هم خود و هم خدای خود

طعنه دهد سجود را  جامه ء بی  نماز ما

شکیبا شمیم

 ۲۰۱۶ المان

حدیثِ دلربا

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

تقدیم به بانوان گرامی وطنم

حدیثِ دلربا

به نام زن  رقم   سازم  ورق را 

کنم روشن دلهای این  شفق را 

بود  نام   بلند اش    جاویدانی 

کند  مر باغ  دل   را   باغبانی 

گلستان گر نباشد باغبان نیست

نگاهی دلکشی بر ارغوان نیست 

نباشد  زن  جهان  سیما ندارد 

به تن جامه ی ازین دیبا ندارد 

ندارد پخته رنگی و این نما را

به چرخش گردش این آسیا را 

دهد  تشکل  اساس  زندگی را

چراغ داری کند  تا بنده گی را 

حدیث   دلربا یش  پر هنر باد

حضورش چون بهاران پر ثمر باد

خجسته پی بود امروز به نام اش 

ستایش گر نمودم  من مقام اش

محمد معروف نیکزاد 

لیل 18 برج دلو 1402 

کوهستان

بی معرفت

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بی معرفت

(3)

دست ها سازند با هم  گر در  و  دیوار را

خود خد ا آید   و  تا  آخر   رساند  کار را

دل چه رنجانیم  از بیش و کم این روزگار

لاجرم  یک  روز  اندازیم  این  مقدار  را

چشم اگر زیبا نبیند گل ندارد  رنک  و بو

چشم اگر زیبا   ببیند رنگ  بخشد  خار را    

یک نصیحت ازمن بی معرفت هم گوش کن

دوست را دشمن  مکن آزرده منما یار را

عقل  باید  چاره ی  کار  خراب   ما  کند

کله گر خام است در دورش مکن دستار را

شکیبا شمیم

آلمان

2016

می سرایمت

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

می سرایمت

وقتی می سرایمت

قلم لبخند زنان به عشق بازی بر می خیزد

و کاغذ را عاشقانه می بوسد

و به آغوشش می فشارد

و دستانم

گرمای تنت را احساس می کند

و در سروده هام

نور می پاشند

چون خورشیدی در نخستین

دیدار بامدادی

شاید زیبا تر بود که با قلم دستانم

تنت را می سرودم

در بستر نرم ابریشمی آغوشم

وبودنت را

درعاشقانه هام رها میکردم

تا عشق را

لبانم به لبانت می آموخت

صمیمانه

و نا گفته ها گفته می شد

جاودانه…

هما طرزی

نیویورک

 15 جنوری 2024

زن

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

به مناسبت هشتم مارچ

     زن

تو فروغ چشم گردونی

و الفت ساز و تمکینی

چه تصویری

پر از رمزی

چه زیبایی در این گلشن

لطیفی و ظریفی تو

که عشق و زندگی با تو

میان اوج تنهایی

نگاهی تو

در هر خانه و هر قلب

در هر لحظه و هر احساس

رفیق و مهربانی شهر

دردمندی

تو هم جان و جهانی ما

پر از باران مهر ما

فروغ هفت آسمانی

تو دریایی خروشانی

و نور کهکشانی

تو رویایی

تو تصویر پر از عشق خدایی

تو همسری

تو لطف خداوندی

بهشت زیر پا داری

منم عاشق بنام تو

تو ای زن

تو ای مادر

تو ای دختر

تو ای خواهر

تو ای همسر

عالیه میوند

فرانکفورت

7 مارچ 2024

مقامِ زن

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 مقام زن

نام   نیکویت  بزرگ   و  قامتت     بالا   بلند

هرچه گوید دشمنان در موردت   باشد  چرند

در دیاری کو از آن بربسته رختش عدل و داد

جاهلان   در  حق   تو  گویند  حر ف  ناپسند

لیک   تو   با   روح   آزاد   افتخار    میهنی

دشمن   غدار    نتواند     ترا    آرد    به  بند

از زبانت هر  سخن  شیرین  بود  هم  منطقی

بس  که  د ر گفتارت آمیزی حکمت را به قند

اینکه  توهینت  کند هر ذال  به شلاقت   زنند

بر   مقامت    هیچ   نتوانند   رسانیدن  گزند

هرچه میخوانی  به  گوش  کودکت  در تربیت

بهترین  آموزه‌ی  باشد  پر از  اندرز  و  پند

روز  میمونت   ثنا  گوید   مبارک  با  سرود

هرکه میخواهد  ذلیلت  او  بود  زار  و  نژند

محمد اسحاق ثنا

ونکوور – کانادا

۷ مارچ ۲۰۲۴

از زبانِ بانوانِ وطنم

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دو سروده ی هم وزن و قافیه با یک عنوان

از زبان بانوانِ وطنم 

من زنم ، غمنامه ی  انسان  منم  

حرفِ تلخِ دفتر  و   دیوان   منم 

گاه بینی ، گاه  گوشم   می بٌرند

بدترین  انسان این   دوران منم

من   ندانستم   گناهِ     خویشتن

دایمآ خونین   جگر، گریان منم

ازچه حیرانم به زحمت  مانده ام 

لایق   اندوه ی بی   پایان  منم 

داغ ها در سینه دارم  بی شمار

لاله ای خونابه   در دامان منم  

اختیار من  به  دست   دیگران 

من چنان بازیچه ی طفلان منم

با چنین تحقیرواین بی حرمتی

خود چه سان گویم «ثنا» انسان من 

محمد اسحاق ثنا

ونکوور – کانادا

از زبان بانوانِ وطنم 

من زنم ،  قربانی   دوران منم

مادرم  من  ،  مادر ِ انسان منم

بسکه رنج و غصه ها دارد دلم

روز و شب با ناله و افغان منم

من  نه  آنم  تا  پریشانم   کنید

تا  بکی در بندِ این  زندان منم

من زنم ، من من مادر هر قهرمان

من اسیر دردِ  بی   پایان  منم

رنج ها دارم   فراوان   بر دلم

بس پریشان حالم وحیران منم

گاه سنگسارمیشوم با سوزوآه

گاه بشکسته دل  و  گریان منم

با چنین رنج وستم ها ای«بشیر»

تا  بکی  افسرده  و نالان  منم

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

2019

اسرارِ داور

تاریخ نشر: جمعه ۱۸ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 روز جهانی زن را به  همسر گرامی ام ، دختران نازنینم  ،عموم  زنان جهان

بخصوص بانوان دردمند و دربند سرزمینم تبریک و تهنیت گفته غزلی را

بدین مناسبت تقدیم عزیزان خواننده می نمایم.

اسرارِ داور

زن مایه ی عطوفت واحساس و باوراست

زن همنوا  و همدم  و هم یار و یاور است

بی  زن   هوای     خانه   ندارد   طراوتی

زن   چلچراغ   خانه ی   مردِ  دلاور است

فقدان   زن  نشاط   و  طراوت   دهد  بباد

یعنی به  اهل  خانه  بسی  رنج  آور است

زن  مادر است  و خلد  برین   زیر پای او

هر مرد حق  ز  دامن   مادر   تناور  است

زن  دختر است  و  مهر  پدر  در نگاهِ  او

زن خواهراست به مهر برادر سزاور است

بی  زن   نمی شود  به   سعادت  قدم  نهاد

زن همسراست به  بحر نجابت  شناوراست

بنما  « بشیر»   دعا  و  نیایش  برای حق

زن  آیه ی   اصالت  و  اسرارِ  داور است

قیوم بشیر«هروی»

هشتم مارچ 2018

ملبورن – استرالیا

شوقِِ محبت

تاریخ نشر : پنجشنبه 17 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 7 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

شوق محبت

(2)

ای بندگان ای بندگان  این  عذر  و این زاری چرا ؟

جز عذر و جز زاری دگر از هر چه بیزاری چرا ؟

یک روز بنشین از خدا با  عشق  چیزی  کن  طلب

اینقدر   سایل   بودن    و   اینقدر  درباری  چرا ؟

این مرز  بین چشم  و لب ، این  بسته و آن باز چه

لبخند پنهان  کردن  و  با  گریه  غمخواری  چرا ؟

این دست بر سر کوفتن،  هی خاک  ها  را  روفتن

تا چند پیمان  این  چنین  این  رسم  این یاری  چرا

باور  بکن  او   هم   گهی   شوق  محبت  می کند

این سجده های ظاهری این اشک  تکراری  چرا ؟

گاهی بگویش  ای  خدا  من  دوست  می دارم  ترا

این عشق های کوچه گی این عشق  بازاری چرا ؟

یک عمر بارت می کشد یکروز  بارش  را  بکش

یک روز فکری کن مگر این بار سر باری چرا ؟

رسم   دعا   باشد   خطأ   گر  استجابت  کم شود

دل  را  به  زهر  آمیخته  بیهوده  بیماری  چرا ؟

شکیبا شمیم

آلمان

۲۰۱۶

سلطان عشق

تاریخ نشر : پنجشنبه 17 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 7 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

سلطان عشق 

دل زمن بردی تو ای سلطان ، دل آزاری مکن 
سوختم در عشق  تو  با  من  جفا کاری مکن 

غصه خوردم بی بهانه بس که دیدم  زجرها 
رحم کن ای عشق عالم سوز ستمکاری مکن 

در فراقت تار گشتم  همچو  من  بیمار  زار 
در حضور غیر  با  من  این  ریا کاری   مکن 

کس نباشد همچو تو درعشق من نا مهربان 
بهر  روح  خسته ام  هرگز   رضا کاری مکن 

در همه عمرم بدادی روح و  جسم من به خاک 
بعد مرگ من تو ای  نامرد   عزاداری  مکن 

من که نازیدم به نام  و  همت   والای تو 
وای دگر طاقت ندارم تو  خطا  کاری  مکن 

گر تو بشنیدی ز من‌ این ناله   و  افغان را  
پس دگر جورم مده دیگر   روا  داری  مکن 

عالیه میوند 
3 جون 2021 میلادی
فرانکفورت  

احساس

تاریخ نشر : پنجشنبه 17 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 7 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

احساس

می خواهم چنان عشقی بر دلت بکارم

که در تمامی ذرات وجودت مرا لمس کنی

و در نفس هات مرا باخود به کهکشان ها بری

و در قدم هات

و در نشستن هات

و در خوابت مرا به آغوش گیری

و در پهنای بازوانت مرا به خواب بری

می خواهم چنان عشقی بر دلت بکارم

که هنگام خواب

بر مژه هات مهمان گردم

و در بیداری

درمیان لبانت به زندان شوم

و در قامتت عشق را دوچندان شوم

می خواهم چنان عشقی بر دلت بکارم

که دستانت در جستجویم بر خیزند

و چشمانت نور را در بدن عریانم بپاشند

و صدام در گوشت پنهان شود

و عشقم در سینه ات میزبان شود

می خواهم چنان عشقی بر دلت بکارم

چون از خواب عشقم برخیزی

و دگر در دنیایت نباشم

و آنگه:

بسترم قصه ای عشق را

داستان شود

داستان شود

داستان شود

هما طرزی

نیویورک

 30 جنوری 2024

محروم ز علم

تاریخ نشر : پنجشنبه 17 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 7 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

محروم زعلم

طالبـان این نوکـریِ خـصم  افـغـان تـا به کی؟

خون ملت خورده و،شاگرد شـیطان تا به کی؟

تـاچه وقـت آزار مـلـت ،  بـنــدهء اهــریـمـنــان؟

نـام دیـن بـد کـرده و،ظـلـم فـراوان تا  به کی؟

نـوکـریِ  آی ، آس ، آی و چـاکــریِ  کـفــر غــرب

ظلم بی حـد بـرسرِپـیـرو جـوانـان ، تـا بـه کی؟

ع وغ رفـتـنـد زقـدرت،آخر شما  هـم می رویـد

قتل وغارت هرطرف،درکشور مان  تا به کی؟

عـنـقــریـب مــاه صـیــام آیـد،ولی در مـیـهـنــم

 ملـت بـیـچـاره ام بی کاروبـی نـان تـا به کی؟

جمله نسـوان وطن را ،کرده اید محروم ز عـلم

قـیــد وزجــرِآنهـمــه،  مــامِ شـیـران  تـا به کی؟

انـتـحاری هـای بی دین جملـه از جمع شماست

کشـتـن خـلـق خـدا،آن بی گـنـاهـان تـا  به کی؟

پیـش خـالـق،نـزد مخلـوق، دائماً کذب و فـریـب

خودفریـبی،خلق فریبی ،دور زوجدان تا به کی؟

مــردمـان مـلک مـا، کـافـی نــدارنـــد  آب و نــان

خوردونوشِ رنگ رنگ ،از خون یتیمان  تا بکی؟

“حیدری” کن عـرض حالـت پیـش رب العـالمین

کیـن هـمه جـورو جفـا،بـرمـردم مـان تـا به کی؟

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

6 مارچ 2024

سیدنی – آسترالیا

عالمانِ جبر

تاریخ نشر : پنجشنبه 17 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 7 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

عالمانِ جبر

در شهر ما ، نقاره  زیاد  و  نوا  کم است
دشنام تلخ ، تا که بخواهی ! دعا کم است

وقتی  که  میر  مزرعه  دارد   سر شکار
جایی برای چلچله یا نیست ، یا  کم است

جایی  که  تیغ   و   نیزه   بکارد  برادرم
ناگفته روشن است که شعر و صدا کم است

هر کس به چهرهء   دگری  می کند نگاه
این جا همیشه قیمت آیینه  ها   کم است

درکوچهء که کوچهء عشق و رفاقت است
اندیشه کرده ای که چرا نقش پا  کم است ؟

واعظ نبوده ام که بگویم حیا  کجاست  !
قاضی نبوده ام که نویسم ، چرا  کم است ؟!

حتمن  درین  معادله   ای  عالمان  جبر
چیزی برای  جلب رضای  خدا کم است

ای سهره های خسته ازین بیشه پر کشید
منبر برای سفسطه های  شما کم است

سید نورالحق صبا

فریادِ من

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۶ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۶ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

فریاد من

شد قفس چون خانه از بنیاد من
کی شود  لطفی  کند صیاد من

ملت  من  در  پریشانی  و  درد
این غم گسترده  کرد  برباد  من

ای وطن خورشید چشمانم تویی
مامن   من  خط ی   اجداد  من

تا به کی درمانده و من  در بدر
گوش تو چون نشنود فریاد من

روح من در جان تو ای هموطن
کی  برم  هرگز  ترا  از  یاد  من

عشق تو در سینه باشد جاویدان
با  تو  شد  بربادی  و  آباد  من

عالیه میوند

 فرانکفورت

4 دسامبر 2021

از دست رفته

تاریخ نشر : چهارشنبه 16 حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – 6 مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 از دست‌رفته 

در موج‌های دل ، خرَد  از  دست رفته است

کاغذ در آب چون فتد، از دست رفته است !

جانی  که   پایمال   حوادث  شود  فناست

آن گُل که می‌شود لگد، از دست رفته است!

طغیانِ  بطن  بر  سرِ  ظاهر   شود ظفیر

با شورِ روستا،  بلد  از  دست  رفته  است

بیهوده   جان  به   راه   تملّک  نداده ایم

دانی ز کیست هر لحد؟ از «دست‌رفته» است !

صد   فرصتم   نمود   مهیّا   زمانه ، لیک

از فرطِ کاهلی نوَد از  دست رفته  است !

آنکو  چو موج  می‌فتد  از  پای ، هر قدم

از نو اگر نمی‌جهد، از دست  رفته است !

فرقی‌ست  بین  فصل  شباب و  بهار ها

فصل شباب تا  ابد از  دست  رفته است

تیر سخن کجاست به مانند « بومرنگ »

گر از هدف خطا خورَد، از  دست رفته است

امشب   ز   من  مپرس   شمارِ  پیاله‌ را

از خویش‌رفته را  عدد از  دست  رفته است !

بر  پایه‌ی  پیام    بوَد    این  غزل  قوی

(حکمت) چه غم که قافیه ا ز دست رفته است

تمیم حکمت (هروی)

ملبورن – آسترالیا

خواب

تاریخ نشر : چهار شنبه 16 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 6 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

خواب

دیشب به خواب رفتم و بسیار گریه کردم

فردا  چو  برخاستم   تکرار  گریه کردم

دیشب به خواب دیدم که این زنده گی گران است

باری که بود بردوش ناچار  گریه کردم

از های وهوی دنیا رفتم به کوه و صحرا

دامن به رو  گرفتم  تکرار  گریه  کردم

از  رنج  این  زمانه  از  گیر  و دارِ دنیا

هر گوشه ی رسیدم خونبار گریه کردم

در این عمر  کوتاه  دیدم هزار  نیرنگ

از نیرنگ  دنیا  صد   بار  گریه  کردم

بر دل نبود  تابی  بر  سر  هم شراری

سالها  ببین  شکیلا  تکرار  گریه کردم

شکیلا نوید

کابل – افغانستان

دعا

تاریخ نشر : چهار شنبه 16 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 6 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

(1)

دعا

یا دلش بهرم بسوزان یا بگیر این خویش را

یا که زهر آگین بکن یا بر بکن این  نیش را

رو  اگر دارد  دعایش  را به حقم کن قبول

یا ببر دست دعای  مرد  خیر   اندیش  را

یا  مسلمانم  بکن  آنگونه  کو  باید   بود

یا بکن کافر و بیرون کش ز دل این کیش را

یا گلوی خشک  را  با  آب  زمزم  تر بکن

یا میاور در صفا و مروه این درویش را .

شکیبا شمیم

2016

آلمان

کوله بارِ غم

تاریخ نشر : سه شنبه 15 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 5 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

کوله بار غم

در جهان افسانه گشتم عاقبت از کارِ دل

خسته و آشفته ام از  ناله‌ های  زارِ  دل

گوشه یی افتاده و همچون متاعی بی بهاست

گشته خالی از خریدار کوچه و  بازارِ دل

جادهُ عمرم تهی و کوله بارِ غم  بدوش

مانده ام در کوره راهِ سخت و ناهموارِ دل

بعدِ من شاید کسی نامم  نیارد بر زبان

این سخن را دوش فهمیدم من از گفتارِ دل

می کشاند دردِ تنهایی  مرا سوی فنا

ای دریغا نیست یاری تا شود غمخوارِ دل

کاش روزی پر گشایم من بسوی بیکران

تا بیاسایم دمی از محنت و آزارِ دل.

         مریم نوروززاده هروی

     دهم دلو ۱۴۰۱ خورشیدی

     ۳۰ جنوری ۲۰۲۳  میلادی

         از مجموعهُ”پاییز”

                   هلند

با نام خدا

تاریخ نشر : سه شنبه 15 حوت (اسفند) 1402 خورشیدی – 5 مارچ 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا

(0)

با نام خدا 

ای قلم حرفت بکن  آغاز  با   نام خدا

رنگ خود روی ورق  انداز  با  نام خدا

نیست این حرف من ِ بیچاره ء بی پا و سر

می رسد در گوش من آواز با نام خدا

ای قلم ای رشته ء محکم میان او و من

رشته ء این عشق  را  پرداز با نام خدا

تارِ سازِ نور در انگشت  صاف آسمان

آسمانی   تار   را   بنواز   با  نام خدا

هر سحر من قصه ای دارم برای گفتگو

قصه ام را ای قلم کن ساز با نام خدا

شام ها ماهِ خیالم جلوه گر در دور ها

جلوه کن ای ماه من طناز  با نام خدا

طرز لب بگشودنت گوید چه داری در دهن

ای قلم آهسته لب کن باز با  نام خدا

در برت پیراهن صد  رنگ زیبد  بیشتر

رنگ رنگ عشقت بکن  ابراز با نام خدا

در تنور دل چو هیزم  افگنم با اشتیاق

پخته کن حرف من ای خباز با نام خدا .

شکیبا شمیم
۲۰۱۶
آلمان

بنویس

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۴ حوت (اسفند) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۴ مارچ ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

(-)

بنویس

بنویس   از   تبسم    سرخ   خیال  ها

از  تلخی  فراق  و  ز  شور  وصال ها

بنویس  تا  ترانه ‌ کشد  پر  عقاب وار

شعر غرور سر بده  در  زیر   بال  ها

بنویس روی ساعت هستی ز وجد صفر

خنده زنان به هفته و بر ماه و سال ها

بنویس بی جوابی ِ باران به چشم ابر

باریده  با  هجوم  هزاران  سوال  ها

بنویس از شگوفه ء پیر  درخت سبز

دارد برای گل شدنش خیلی چال ها

بنویس روی آب که دریا غریب نیست

غربت فسانه ایست ز چشمان زال ها

بنویس روی آتش و  بنگر به رقص دود

چیند به روی صورت  محبوبه خال ها

بنویس قیل و قال  سر آغاز زندگی ست

پایان قصه نیز همین  قیل و قال ها.

شکیبا شمیم