۲۴ ساعت

09 آوریل
۱ دیدگاه

قصه های عشق

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

غزلی هم بیاد گذشته ها

 قصه های عشق

« زندگانی برق آسا  یک  نفس خندید و رفت  »

خاطراتش چون  شفق  در شام ها پیچید و رفت

داستان   ‌های  جوانی   و  نشاط   و  عیش  ها

همچو برگی  درسحرگاه ِ خزان  لرزید و رفت

آرزو ها همچو  باران یک  دو روزی  دور ما

شبنم آسا روی گل  هایِ  چمن  رقصید  ‌و رفت

یاد ِ آن شبها  که  در  پغمان  کنار  ِ چشمه  سار

قصه های عشق  ِ ما بر روی  هم غلتید و رفت

واندگر شب چون به کابل شعر حافظ  خواندمت

بوسه ها چون  بوی باران بر لبم  بارید  و رفت

یاد  داری   باغ    بالا    و   شب    مهتابی اش

همچو برگ زرد  پاییزی  بخاک  افتید  و رفت

یاد  داری   کز  لبانت   جرعه یی  کردم  طلب

لیک چرخ  ِکینه توز آن جرعه را نوشید ورفت

گر کسی خواهد  بپرسد  حال  ِ من  اکنون  بگو

بلبلی در  یاد  ِ شمع  ِ کشته اش   نالید   و رفت

مسعود خلیلی

29 مارس
۱ دیدگاه

تنورِ عشق

تاریخ نشر : جمعه ۱۰ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

  تنور عشق

مپرس از من و از درد  و  تلخی کامم

ز اشک وناله وغمهای بی سرانجامم

منم کبوتر  ِ بشکسته  بال  ِ زخمی تو

که  در امیدِ  پیامت نشسته    بر بامم

اگر توان  ِ  ترحم    نداری ای   صیاد

مپرس از قفس و صید و دانه و دامم

کجا توان که شوم پخته در حرارت ِعشق

که در تنور  ِ محبت   نپخته  و  خامم

اگرچه شهرت ِمن پرنموده مدرسه ها

ولی چه سود که در درس عشق ناکامم

  مکن   توقع   نام  ِ  نکو  ز من  زیرا 

ز عشق  ِ چشم تو دیوانه خوی و بدنامم

خدای  را مددی  کن  برای من ساقی

شرابِ   ناب   بده  از  لب    دلآرامم

وگر   شراب   ندارد  شمیمِ   لبهایش

به سنگ ِ کعبه شکن فرق شیشه و جامم

برای آنکه شود شعر ِمن عروس  ِفلک

ز آیه  آیه ی عشقت  بده  تو الهامم

مسعود خلیلی

20 مارس
۱ دیدگاه

یادم میکنی ؟

تاریخ نشر: چهارشنبه ۱ول حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 یادم میکنی ؟

 شب چو کردی گیسوان بر دوش ، یادم میکنی؟
چون  نمودی  باده ها  را نوش ،  یادم میکنی ؟

چون  روی  د ر بسترت  با عطر ِ  گرم ِ  یاد ها
چون نمودی شمع ها خاموش  ، یادم  میکنی ؟

 در سحرگه  با  گلاب  و نرگس  و  بوی  بهار
چون کنی اندام ِ  خود  گلپوش ، یادم  میکنی؟

شبنم ّ ِ   نرم    و   لطیف ِ   کابل   زیبای  من
چون بگیری تنگ  در آغوش ، یادم  میکنی؟

 ازشراب ِعشق و مستی ونفس های خوشت
چون کنی میخانه ها پرجوش ، یادم  میکنی؟

 از  شمیم  سینه  و از  بوی ِ  موی  دلکشت
چون شود شاه و گدا مدهوش ، یادم میکنی ؟

گر شوی بیرون ز خانه با هزاران کبر و ناز
چون ضرورت باشَدَت پاپوش ، یادم میکنی؟

مسعود خلیلی