۲۴ ساعت

نود سالگی ام !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  8 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 28 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

روز یکشنبه بیست وچهارم نوامبر  2024  محفلی با شکوهی بخاطر تجلیل از تود سالگی استاد گرانقدر جناب آقای عبدالجبار توکل  هروی در سالن گل سُرخ شهر  هامبورگ برگزار شده بود که تعدادی زیادی از دوستان ، اقوام و آشنایان ایشان اشتراک ورزیده بودند.

24 ساعت نیز ضمن عرض تبریک و  آرزوی عمر طولانی و بابرکت همراه با سلامتی برای ایشان  ، سروده اییرا که جناب استاد توکل عزیز ضمن قدردانی از حضور میهمانان گرامی و جشن نود سالگی خویش قلم زدند اینک خدمت شما پیشکش می نماید :

نود سالگی ام !

سپاس وشکر خدارا کنون نود شده ام

ز دوره   های  جوانی  زیاد رَد شده ام

عطا   نموده   خدا   نعمت    زیاد   مرا

مُسنتر ازهمۀ بستگان و  جَد شده ام

اگرچه بیش زعمرم  گذشت در غربت

به زیر پای هیولای   غم لگد   شده ام

ضعیف   بُنیه   نگشتم    بلی   توانایم

ولی برای ضعیفان کمی مدد شده ام

به بُردباری خود  بین  دوستان طاقم

به پیش روی اجل استوار سد شده ام

به پیش هیچ کسی خم نشد سرم هرگز

مگو بگونه ی پیران خمیده قد شده ام

خوشم که با اثر شعر های حماسی

مخالف همه کردار دیو و دَد شده ام

گذشت عمر عزیزم  به  نیکنامی نیز

ز کودکی پی آموزش  خِرد شده ام

بهای من به کنار شما شداست فزون

بسان صِفر به پهلوی هر عدد شده ام

دعا کنید ببخشد خدا  « توکل » را

چرا که بندۀ تقصیر  کار بَد شده ام .

هامبورگ نومبر 2024

عقرب / آبان 1403

ورقِ زندگی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 7 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 27 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

ورق زندگی‌

هنوز نرم نیلی کبود

چو تاجی‌ باشکوه در همیشگی هاش

و سخت سبز بیشه ها

چو فرشی بافته در مشرق زمین…

و من بیهوده در کنار تو نشسته ام

همچو خواب یک آینه پر تشویش

و هم چون خون  یک مست

در سیاه شب پیری…

آینه را باید شکست

تا خون بر فرش رنگی بریزد

و کتاب زندگی‌ ورق تازه تری را آغاز کند.

هما طرزی

نیویورگ

6 جولای 2010

 گل سرخ لبانم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 7 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 27 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

          گل سرخ لبانم

دلم تنگ است به آن آغوش و یک دیدار یا هردو

ولی یارم که  بیزار   است  و   دارد  عار یا هردو

 به تنهایی   رفیقم   بود  عکس  و  یاد  های  تو

به چشمانم سرشک آرد کمی، بسیار، یا هردو

 لب‌ات بوسیده  چشمان  سیاهت  را بنازم من

به آغوشت  کنم مستی  شود شهکار یا هردو

میان   بازوانت     من   به   زلفان   رها   غلطم

 تب آلوده   کند  جسمم  شرر  بسیار یا  هردو

 بروی   سینه‌ ات   ریزم گلی   سرخ   لبانم را

شوی رنگین گل عشقم، دلت گلزار یا  هردو

 دلم تنگ  بغل  هایت  پناهم  ده  در آغوشت

 مداوا کن دل و جسمم به این زنهار یا هردو

جنون و  عشق  را  باهم   درآمیزم   اگر آیی

به پایت غنچه یا گل می‌فشانم یار! یا هردو

                        هما باوری

                   13 آگست 2024

                        جرمنی

آسمان ِ جهان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 6 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 26 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

    آسمان ِ جهان

 کس   نپیموده      راه ِ  دور ِ مرا

کرده   تاریکی    غرق    نور مرا

 محو حیرت شدم   به ساز ِ جهان

 چه رسد غیبت  و   حضور مرا

 شاخ اندیشه ام شکسته  خزان

 عشق برده ست آن شعور مرا

 چشم سوزن شده ست راه نجات

 تو تصور   مکن     عبور ِ   مرا

 اشتباهات من ز حد بگذشت

به رخم کم بکش   قصور مرا

 تیغ ِ نفرت  بدست    نامردان

 به غم    آراسته   سرور مرا

 چه بزرگ است آسمان ِ جهان

 چه تماشاست چشم مور مرا

 از چه    آزرده   کرده    زاهد ِ

 مست این دل ِ ساده و صبور مرا

       همایون شاه «عالمی»

           25 نوامبر 2024

سماع ریشه . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 5 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 25 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

           سماع ریشه . . .

 دلم پنهان به  سینه  لیک  پر بیرون  ترین است

 به  رنگینی سپهر است و به سنگینی زمین است

 زغال معدن خاموش و یک دنیا فراموش است

 ولی می  سوزد  از  رویا  و  قوغ آتشین است

 دلی از بیدلی بیدل ، چنان چون  «قادر بیدل»

به پهنا آنچنان است و به تنگی این چنین است

 سرودم نظم یک منظومه خورشید، گم کرده است

 نه مهبانگیست،  اما مهر  را  در  آستین است

زمین در خواب و باران خسته و دریاست در تکرار

 مگر آغاز یک   پایان   دیگر ، در   کمین است؟

 بیا ای کوه و در قلب جهان عشق جاری شو

 که دریا سر به زیر است و سرود آن شرمگین است

 سماع ریشه های نلغه آشفته ست خواب خاک

 بهار ریشه پنهان است اما ریشه آیین است

                          فاروق فارانی

دردِ بی درمان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 5 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 25 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

استقبال ازشعرحضرت مولانا با مطلع:

ای خدا این وصل را هجران مکن

سرخوشــان عشـق را نالان مکن

دردِ بی درمان

درد بی درمـان بود  ،   دوری وطن

ای خـدا!این درد ، بی  درمـان مکن

دوستـــداران  وطـن   در غـــربتـنـد

دشمنـــا ن  میهنـــم ، شـــادان مکن

آهــــوان  کشـــورم  رم  کــــرده اند

آنچه برجاست، طعمهء گرگان مکن

ازسـر لــطف  وصفــایت  بی نیـــاز

طفـلـکـــان  بی  پـدر گـریــان  مکن

سرزمیــن  ما  خـرابـه  گــشته است

ملک افغــان ر ا دگـر ،ویـران مکن

کشــــورم  اشغــال  دست  ظـالمــان

تیـــغ ظا لـــم را دگـــر بُـــرّان  مکن

مـــردم  بیــچـــارهء افـغـــان زمیـــن

جور بی حد د یــده اند،  نــالان مکن

مـلــک مــــا را خُـــرّم و آبـــــاد دار

خلــق مظلــومـش،  سرگــردان مکن

جمــــع وشمــع  ملـت  ما را زلطــف

در پنــــاهـت  داروبی  سـامــان مکن

وآن دروغـیــن  دوستــــا ن میهنــــم

روسیـاه گردان، خوش وخنـدان مکن

میهـــن ما کآ شیــا ن  خلـق مــا ست

آشیا ن ویـران وخلـق  حیـــران مکن

بهــــــــر آزادی  کشــــور  خــا لقــا !

منجی اش آخـــررسان پنهـا ن مکـن

“حیدری”رابخش زلطفت ای کــریم!

کیفرش زین کفته هاش،رحمان مکن

      پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

       17 جنوری 2010 

      سیدنی – آسترالیا

نقاش

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 5 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 25 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

               نقاش

 من  اگر   نقاش  باشم ، خاطراتِ  کهنه را

 همچو مهتابی درخشان نیمه شبها می کشم

 در  دیارِ  غربت  و  هر لحظه  با  یادِ   وطن

روزگارِ رفته  را با  عشقِ  فردا  می کشم

پرچم  زیبای  خود   را  با  غرور  و   ا فتخار

 بر فرازِ  قُله   های   کوهِ   بابا   می کشم

خیمه برپا می کنم در دشت و صحرا و دَمَن

 در کناراش دختری کوچی و  زیبا می کشم

 چهار فصل اش را همه رنگِ  بهاران می زنم

 در گلستان اش گلِ خوشرنگِ مینا می کشم

بر   درِ  هر  خانه  گلدانی  ز مهر و  عاطفه

کوچه هایش را جدا از کین و غوغا می کشم

 تا زند مرغِ سعادت   پر به   بامِ  خانه  ها

هر طرف در آسمان اش بالِ عُنقا می کشم

 می زدایم اشکِ غم از گونه  های شبزده

 جای آن لبخندی شیرین روی لبها می کشم

 در زمین اش بذرِ صلح و اتحاد  و همدلی

 در دلِ هر هموطن عشق و تمنا می کشم

 از برای شادیِ روحِ همه  “فرخنده ” ها

قاضیِ عادل و یک انسانِ  والا می کشم

 بهرِ حق و داد خواهی ،عدل و انصاف با زنان

 هر کجا وجدانی بیدار، چشمی بینا می کشم

 گر شود روزی دعایم مستجاب بر درگهش

 دستهایم را بسوی عرشِ اعلا می کشم

                  مریم نوروززاده هروی

          نوزدهم عقرب ۱۴۰۳ خورشیدی

                 ۹ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی

              از مجموعهُ”میهن عشق”

                          هلند.

گرگِ جان خويش

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 4 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 24 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

بحرِ عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 4 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 24 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

بحرِ عشق

بهاران را به چشمانت نظارت ميكنم  يارم

سرا پایت  ز جان و  دل زیارت میکنم  یارم

اگر  یکشب  کنار من  بیایی  ای  گل  رعنا

فدايت جان شيرين با جسارت ميكنم يارم

مبند چشمان زیبایت ز  روی دیده گانِ من

که من از غصه احساس حقارت میکنم یارم

اگر تنها گذاری ام درین  غربت سرا روزی

ز کوی عشق تو  ترکِ  امارت  میکنم یارم

اگر باشی کنارِ من، به بحر عشق ای جانم

سر و جانم به  قربان  عُذارت  میکنم یارم

اگر روزی بدست آری  دلِ  دیوانه ی مارا

بسی شمس و قمر را من نثارت میکنم یارم

عزیزم « روشنا» در بردباری مردِ میدان است

توکل   بر خداوند   با   مهارت  میکنم یارم

داود کبیر روشنا

24 نوامبر 2024 

 نت عشق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 3 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 23 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

 نت عشق

زمستان رفت

و مرگ دیروز-

آغاز زندگی‌ یی فردا شده

بیا تا با هم:

به فردا‌ها بپیوندیم،

و نت‌های جدید موسیقی عشق  را –

در کتابچه‌ها مان بنویسیم.

هما طرزی     

نیویورک      

نهم فبروری 2010

نشتر طلوع …

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 3 قوس (آذر) 1403 خورشیدی – 23 نوامبر 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

           نشتر طلوع …

 بی باری   بهارش ،   مشتی   جوانه   خواهد

 شب‌های کور تلخش، شمعی نشانه خواهد

 در  سینه  گاه  این    کوه ،  بحر  مذاب  پیچد

 آتشفشان  خشمش ، برقی  بهانه   خواهد

 طوفان عشق ما را، ساحل حصار  تنگ است

این اژدهای وحشی ، دهر   آستانه   خواهد

 دل های سرد این  خیل ، تا دل شود دوباره

 از عصر  پهلوانی ، شور  و  فسانه   خواهد

 آن بار   بی  بر  و بار ،  باید    به     باغ    آید

 در سر کند شکوفه، تا دست و شانه خواهد

 این زخم چرک   بسته  ،   تاریخ   نام   دارد

 از نشتر   طلوعی  ، روزی   دهانه  خواهد

 اندیشه   عقابی  ، سر های    تنگ  بگذار!

این باره انفجارت ، در  کوه    خانه   خواهد

                 فاروق فارانی

تقدیم به مادران عالم!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  جمعه   2 قوس  ( آذر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 22  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

تقدیم به مادران عالم!

مرگِ استادم بشیر هروی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  جمعه   2 قوس  ( آذر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 22  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاد روان استاد تمنا هروی این سروده را هنگام

مراسم تدفین زنده یاد استاد بشیر هروی در

بهشت رضای شهر مشهد به خوانش گرفتندکه

شب قبل آن در مسیر تهران به مشهد سروده

بودند . البته بعد ها با تغییراتی در اثر با ارزش

شان بنام پیوند عمر به نشر رسانیدند که در

اینجا هردو کاپی را خدمت شما پیشکش

می نماییم:

مرگِ استادم بشیر هروی

چون  فلک دوران فکری در نوشت

باز  دوران   بشیر   از   سر نوشت

گر قلم از کف مهء گردون گذاشت

باز   خورشید   فروزانفر    نوشت

آنچه  جاری  شد  ز کلک  اوستاد

می سزد یک سر به آب  زر نوشت

هم فزون از هر سخن ور یاد داشت

هم فزون از  هر سخن   گستر  نوشت

گاه در ملک   سنایی   ره   سپرد

گه ز انصاری مهین   دفتر نوشت

گه چو بیرونی  ز  هیئت   راز گفت

گه چو جامی شعر نغز   و   تر نوشت

گر سرود از هر که زیبا تر سرود

ور نوشت از هرکه نیکوتر نوشت

عاقبت   در  سنگر  دین  و  وطن

مرگ  طومار  حیاتش  در نوشت

سال   مرگ حضرت   اوستاد  را

این چنینم کلک صورت گر نوشت

داد از استاد  چون حرفِ نخست

سال تاریخش علی اصغر نوشت

تمنا هروی

اول قوس 1360 خورشیدی

مسیر تهران – مشهد

و این هم کاپی چاپ شده در کتاب ( پیوند عمر) که در تابستان سال 1395 خورشیدی توسط انتشارات قلم به چاپ رسیده و در نخستن برگ آن چنین می خوانیم:

با یاد آموزگار فرزانه ام زنده یاد استاد علی اصغر بشیر هروی.

مرگِ استادم بشیر هروی

چون زمان  ایام  جامی  در نوشت

باز دوران   بشیر  از  سر نوشت

خامه از کف گر مه گردون گذاشت

باز   خورشیدِ    فروزانفر  نوشت

آنچه جاری  شد ز کلکِ   اوستاد

می سزد یکسر به  آب  زر نوشت

هم فزون از هر سخنور یاد داشت

هم فزون ازهرسخن گستر نوشت

گاه   در  ملک   سنایی  ره سپرد

گه ز انصاری مهین  دفتر نوشت

گه چو بیرونی ز هیأت  راز جست

گاه جامی   وار  شعر  تر  نوشت

گر سرود از هر که  زیباتر سرود

گر نوشت از هر که زیباتر نوشت

سال  مرگ  حضرتِ    استاد   را

این چنینم  کلک  صورتگر نوشت

یک الف چون بر علی اصغر فزود

سال فوتش را(علی اصغر) نوشت

شمع انجمن ها

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه    1 قوس  ( آذر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 21  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

اوستاد        اوستادان       ادب

شاعران : گل ، او گلستان ادب

مرد    فرهنگ   غنا مند     دری

شاعر    راد    و   برومند   دری

نام نامی اش (علی اصغر بشیر)

در میان  همکنانش   بی نظیر

در (شناسایی اختر) بی بدیل

درعلوم او عالی القدر و جلیل

عالم     دانندهء      راز   حیات

فاضل بالاتر از وصف و صفات

گرچه اکنون رفته زین دنیای دون

جاودانی یاد   او   بادا   فزون

بود شمع  انجمنها در   هرات

اوستاد خوش سخنها در هرات

با همه دانشوری ها و کمال

بود اندر دوستی ها ، بی مثال

در تواضع ، چو درخت پر ثمر

اهل دانش گشته از او بهره ور

ذهن او فرهنگیان را چون کتاب

بهرهرپرسش، بسی حاضرجواب

پرسش کس بی جواب از اونماند

هیچکس ، بی اکتساب از اونماند

یادم آید کان بزرگ استاد شعر

آن بزرگ استاد خوش بنیاد شعر

بود درشهر(هری) چون شبچراغ

دور او   پروانه   های پر ز داغ

من به سان ذره و خورشید او

در دل و جانم همی  تابید او

من ازو  راز   الست   آموختم

یک کتاب از هر نشست آموختم

من برآن گشتم که بهر(دیهقان)

یک رساله چاپ سازم آن زمان

خواستم یک آیت از قرآن پاک

آورم بر آن   که   گردد   تابناک

آیتی در باب کشت و زرع و کار

زان شدم نزد فقیهان   بار بار

آیتی بهرم نوشتند   آن کسان

تابه صدر آن کتاب   آرم نشان

روز دیگر نزد   استادم   شدم

نزد یار   جاودان   یادم   شدم

گفت: چون شد آن کتاب دیهقان

ساختم بهروی آن آیت ،  عیان

نام حق را بر زبان آورد  وخواند

بر سر چشمان خود آن آیه ماند

گفت: املایش  غلط  بنوشته اند

سخت ماهر گرچه دراین رشته اند

گفتم :   آنان    قاریان     عالمند

قاریان   و    حافظان      عالمند

گفت :  شاید اشتباهی  کرده اند

نیست عمدا، کی گناهی کرده اند

اینک  اکنون  آورم   قرآن بخوان

شکل  املای  درست  آن   بدان

گفتم: این آیت چسان  پیدا  شود

نک کدامین جزء وصفحه،واشود؟

ساخت بهرم  او  ستاد  با  وقار

نام جزء و  سوره اش را  آشکار

بعد از آن  قرآن حق را برگشود

آیت  موصوف   را   بهرم   نمود

دیدم آن آیت ، چنان کو گفته بود

اند آن جا ، چون در ناسفته بود

من به فهم ودرک آن دانای راز

بیشتر   پی  بردم  از  روی نیاز

کو، نه تنها،  شاعر   ممتاز بود

در ادب ، بی مثل و بی انباز بود

او نه تنها بود  در   تاریخ   ، فرد

در جهان علم و دانش ، راد مرد

او، نه تنها در نجوم   استاد بود

در ادب ، مرد  بزرگ و    راد بود

بل به صرف ونحو وتفسیر کلام

بود بی  همتای عصرش والسلام

من ، روانش شاد خواهم از  خدا

جاودانش  یاد خواهم  از خدا

کابل – بامداد یکشنبه

۱۰ / ۱۰ / ۱۳۶۸
ناصر طهوری

در سوگ استاد بشیر هروی ( از: شیخ الشعراء زنده یاد استاد فدایی هروی )

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه    1 قوس  ( آذر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 21  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

از : شیخ الشعرا زنده یاد استاد براتعلی فدایی هروی

در سوگ استاد بشیر هروی

جهان دژیست کهن با فضای    همچو قیر

درین کهن دژ بی ساز و برگ ما چو اسیر

زمانه در نظر بخردان    شکارگهی  است

اجل شکارچی  و   آدمی   در او نخجیر

چنانکه نیست مر این گله را درین صحرا

بهیچ روی ز  چنگال   گرگ   مرگ   گریز

اگر چه   مرگ بتار   وجود  ما گرهیست

که هیچ  باز   نگردد   به   پنجهء   تدبیر

ولی دریغ   از این   روزگار  سفله نواز

که عهد فرصت روشندلان در اوست قصیر

چه کج نهاد و فسونگر بود گذشت زمان

که هیچ سانحه بر وی  نمی کند تأثیر

جهان ز بهر ستمگستران و خونخواران

هماره کاخ ستم  را   همی   کند   تعمیر

گهی ز کاخ کرملین ، گهی ز قصر سفید

صدای زنگ   خطر می برد   بچرخ اثیر

گهی بدست ستم سرنوشت قومی را
به بی نوائی و آواره گی   کند تکدیر

گهی به سلطه و بیداد سرزمینی را

کشد بکام جهان خواره گان شوم و شریر

بلای خانه برانداز   جور   و   استبداد

همیشه در پی آزاده گان   کشد آژیر

بویژه سلسله ی علم و فضل و دانش را

شود بغربت و رنج  و  عذاب دامنگیر

و یا به گوشه ی آواره گی و تنهائی

بکام افعی مرگش کشد بسان بشیر

جهان فضل و ادب استاد علی اصغر

چراغ محفل دانش بشیر پاک ضمیر

بحسن و خلق و صفا شهره ی خواص و عام

بلطف و مهر و وفا همدم صغیر و کبیر

همای فطرت او رانه جای کنج قفس

هزبر همت او را نه   پای    در زنجیر

نبود   نه    فلکش   نردبان   اندیشه

ز بهر بوسه زدن بر رکاب شاه و امیر

بگاه نظم کلامش روان چون آب بقا

بکار نثر بیانش عیان چو   ابر   مطیر

بنور معرفت و  علم  و اختر   نامش

چو افتاب جهانتاب  گشت عالمگیر

ز    هفت   اخترش  اواز  افرین  آمد

از آنکه بودش اختر شناس قلب خبیر

به بحر سینهء او صد سفینه از تاریخ

روانه بود بهنگام   خامه   و   تحریر

پی مبارزه  با دشمنان خاک وطن

کشید دست ز جا و مقام بی تأخیر

از آن زخاک وطن اختیار هجرت کرد

که تا زسنگر فرهنگ سر دهد تکبیر

که گر مبارزه  در   سنگر   قلم نبود

کسی نتیجه نگیرد ز سنگر شمشیر

دریغ و درد که فرصت نداد پیک اجل

که تا بمنزل مقصود ره برد ز مسیر

چو دید کشور جنگ آوران افغان را

بدست فتنه و بیداد کفر و شرک اسیر

چو دید  ملت   آزادهء   مسلمان را

بهر دیار بچشم زمانه خوار و حقیر

چو دید بی کس و بی یار خاک میهن را

که  اوفتاده   بدام   هزار   ها تزویر

چو دید خون شهیدان که در خفا و ملا

بود به شیشه ی سوداگران خون تقطیر

ز غصه تنگ شدش آنچنان مسیر نفس

که درگذشت ز جان و زحیات آمد سیر

برفت و ماند بگیتی ز فکر روشن او

بلوح دانش وفرهنگ جاودان تصویر

برفت و ضایعهء  درد  ناک   او   ناگه

چهان فضل و ادب را بسوگ داد نفیر

برفت و تا بجزا   بر روان  پاکش باد

درود و رحمت بیحد  ز کردگار قدیر

خرد ز سال وفاتش پیام داد که شد

ازین ستمکده آزاد روح پاک بشیر

زنده یاد استاد براتعلی فدای هروی

در سوگ  شادروان  استاد بشیر هروی ( از زنده یاد استاد صابر هروی)

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه   1 قوس   ( آذر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 21  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاد روان استاد محمد محسن صابر هروی نویسنده ، شاعر ، پژوهشگر و هنرمند مشهور افغانستان کشور به یاد بود زنده یاد استاد بشیر هروی پارچه شعری را سروده بودند که اینک تقدیم عزیزان مینمایم.

استاد صابر هروی در سال ۱۳۰۶ در شهر هرات تولد شده و  در پنجم جدی ۱۳۷۹ در خارج از کشور در غربت جان به حق سپرده است. روانش شاد ، یادش گرامی و خاطراتش جاودانه باد.

در سوگ   شادروان  استاد بشیر هروی

بشیر مرد  و   نمردست    خاطرا ت بشیر

همیشه زنده  بوده دانش و صفات بشیر

بشیر مرد  و   بود   بعد   مرگ   او  جاوید

نجوم و شعر و مقال  و   تفکرات   بشیر

به(طنز) وفهم و پژوهشگری یکی استاد

زبانزد    همه   باشد     مطایبات   بشیر

مؤرخی  که  امین  و محققی  که  ذهین

به ژرف بود  و  مکمل  مطالعات   بشیر

به شعر ونثر ونجوم و به  طنز بی همتا

پر از  معانی  و مفهوم  نگارشات بشیر

به اهل ذوق  و قلم  یا به  عامی و عالم

به  جمله   بود  مؤجه  مناسبات   بشیر

گذشت روز و شب وماه   وسال عمر او

همش به گسترش علم و  فن حیات بشیر

صبور صاحب آزرم بود و خوش برخورد

کسی ندیده  خلآ  در   تصورات   بشیر

به عمر خویش شکایت ز  روزگار نکرد

صد افرین به حیا داری  و  ثبات بشیر

مرحوم استاد محمد محسن صابر هروی

عالم فرزانه 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه   1 قوس  ( آذر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 21  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در سوگ عالم فرزانه  و دانشمند عالیقدر

مرحوم استاد علی اصغر بشیر هروی

عالم فرزانه 

ای‌   بشیر    استاد    دانا    عالم    فرزانه ای

هر   کلامت   در   معانی  بهتر   از  دردانه ای

مهربان  با از خود  و  بیگانه  بودی  هر  زمان

در  رفاقت   محکم  و با  دشمنی  بیگانه ای

در سخن لب میگشودی مستمع  میشگفت چو گل

همچنان اش یافتی  چون  نشه   پیمانه ای

هر کجا روشن بودی شمعی ز ارباب سخن

بال میگشودی به آن مجلس چنان پروانه ای

وصف اوصاف   نکویت   در   زبان    شاعران

می شود ورد زبان دوست  در  هر خانه ای

شاد  خواهد  روح  تو  با صد  تمنا   از   خدا 

چون ثنا هر صبح و شام ای عالم فرزانه ای

محمد اسحاق ‘’ ثنا ‘’

ونکوور کانادا

21 نوامبر 2024 میلادی

اول قوس 1403 خورشیدی

وا لا همّت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه   30 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 20  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

وا لا همّت

                   تقدیم به پدرم

پدر جان!

به همّت وا لا ی تو:

 که استوار تر –

از سرو‌های بلند جلال آباد،

 و محکم تر –

از سنگ‌های کوهساران آن  دیار است .

و به قلب با محبتت:

که رئوف تر-

از عطر گل‌های نارنج،

 و زیبا تر از گل‌های شب بوو نرگس است.

و به نصیحت‌های پر معنی‌ ات:

که خوش مزه تر از نارنج‌های خانه مان است.

با ور دار:

 که وجود تو در قلبم جاودان است.

 و تمامی سلول‌های هستی‌ ام به تو افتخار می‌‌کنند.

ای وا لا گوهر!

در سالگرد مرگت به جای عزا داری،

شکوه وجودت را برگزار می‌‌کنم.

هما طرزی

نیویورک

20 جون 2001

منزلِ مقصود

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه   30 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 20  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در هیاهوی خاموش کوچه‌ها، جایی که سنگ‌ها زبان بسته‌اند و خاک، شاهد رازهای کهن روزگار است،

 سینه‌ای از درد لبریز است که گویی هر ذره از آن، آتشی در دل تاریخ افروخته. صدای ما، نه زخم گلایه که ترنمی است بر گوشهای سنگین وطن، اما چه بی‌پاسخ مانده‌اند آنانی که باید پژواک این نوا باشند.

منزل مقصود، به وسعت بی‌کرانه‌ای است که پای خسته، آبله‌دار و دل هراس‌ناک ما را می‌خواند.  و در این میان، آسمان گشوده است خوان کرامت خویش را، اما نگاهی کوتاه و دستی نارسایی ما به سوی آن نمی‌رود، که این خاک‌نشینان به دانه‌های تلخ زمین و زمان خو کرده‌اند.

در این قافلهٔ عقب‌مانده، عصا، رهسپارتر از پای‌های مردمان ماست؛ که گویی فتنه‌های دیروز، بر امید سبز امروز سایه افکنده است. و حتی شادی‌مان، در آغوش ناله‌ای غریب آرمیده است؛ هوایی که با نوای ماتم عجین گشته و از اشک‌ها دردناک است.

طبیبی که آمد، نسخه ای به درمانی نگشود جز زهر اجل، که گویی تقدیر ما در این تاریکی مُهر شده است.

 اما دل به امید ذات ذوالجلال است، که دعای ما روزی مستجاب خواهد شد، و بخت سیاه ما در آفتاب رحمت او روشن خواهد گشت.

محمود! 

عشق راهی است که اوراق گلبرگ هایش سخت‌تر و زخمه زننده تر از خارهایش است، اما چشمی که به لقای ماه دوخته، جز بر معشوق، نخواهد افتاد؛ که عاشق، جز سختی، چیزی بر دل نمی‌نشاند..

منزل ِ مقصود

  در خاک خفته کوچه و پس کوچه های ما 

آتش   گرفته  سینه ای   درد   آشنای ما 

بر گوش سنگ سنگ وطن ما صدا شدیم 

اما   ز   همراهان    نشنیدن   صدای   ما 

راه است  دور   و  منزل  مقصود  ناتمام

دل در هراس  و  آبله   گل  کرده پای  ما

خوان کرم  کرامت  خود  را  گرفته است

رزق  حلال  رفته  به   طرف   سمای  ما

از دست این عقب نگری های  فتنه خیز 

سبقت  گرفت  یک   قدم از   ما  عصا ما 

حتا به روز شادی ما اشک و ناله  است

از بسکه خو  گرفته  به  ماتم  هوای  ما 

بهر علاج بخت سیه  سوزی  مان طبیب

بنوشته است  زهر   اجل   را   دوای ما

قربان    ذوالجلال   یت ای  ذات  کردگار 

کی  مستجاب   میشود  آخر  دعای  ما

محمود عاشقی چقدر سخت بوده است 

رو بر  نه  تافت   بار دگر   مه   لقای  ما

         احمد محمود امپراطور               

   دوشنبه ۰۶ حمل ۱۴۰۳ خورشیدی       

      برابر  با 3/25/2024 ترسایی           

ذهن ستم گستر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه   30 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 20  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

ذهن ستم گستر     

زمیـــن در آتـش خـودکامگان آز می سوزد

سـرا و مـزرع و دارایـی و انباز می سوزد

مگـو افـسـانـۀ گلـزار ابـراهـیـــم بـر انـسـان

که صدباغ وچمن درکوره‏های بازمی سوزد

برادر تشنه بر خون بـرادر بـوده در صحرا

پدرسنگین دل ومادرکه بی اعزاز می سوزد

یهوه کین و خشم وخون را باهم کند مخلوط

خدای مهربان و رحمت و دمساز می سوزد

نـشـد خـامـوش بـر انـسـان مظلوم آتش ظالم

فلسطین زیـر بمب و آتش سـرباز می سوزد

سران غرب چشم وگوش ودرب دل رابستند

حقـوق حــقـۀ انـسـان در اغـمــاز می سوزد

نه تنها کودک وپیروجوان را قتل عام کردند

در آتـش حرمت آزادی و جـانبـاز می سوزد

ندارد برتری در نـزد حـق انسان بـر انسان

چرا در دوزخ تبـعـیـض از آغـاز می سوزد

ز کـین و خـشم و بیداد سکندر در دل تاریخ

کهن تخت شهنشاهـانـه در شیراز می سوزد

بـرآمـد از دل یـونـان و روم ذهـن ستم‏گستر

که استعمار و نظم قلدری، هم‏باز می سوزد

فقط ازچنگ لیبرالیزم رسـوا خون می ریزد

زمین درورطه های جنگ براندازمی سوزد

جهان درچنگ چندتا مالک سرمایه افتادست

تمام خــلـق عـالــم در تب ناســاز می سوزد

چه داردراست افراطی بجزفاشیزم ویرانگر

که دنیا را به دیگ روغـن گـراز می سوزد

هجـوم حـرص امریکا شـده در آســیا دوزخ

که خشک وتردرین برنامۀ بگداز می سوزد

به دست طالب بی مایه دادند تیغ خون آشـام

که بنیان وطن درزیر تاخت وتاز می سوزد

نشاط ساز و آهنگ غزل خاموش گردیدست

بـه زیـر تـیــغ ظالـم در گلـو آواز می سوزد

بخواری غیرت عشق ومحبت را کشندبردار

میان آتش وخون شوروشوقِ  ناز می سوزد

لبان اجـتماع را بـا جـوالـدوز ســـتـم دوزنـد

ز بیم تشنۀ خـون بر زبـان ابـراز می سوزد

وطن زندان انسان گشته وباغ وچمن سوزان

ز جـور گرگسان بال و پر پرواز می سوزد

خـدا را جـنـبـشـی تـا مـادر میهـن شـود آزاد

چرا در شـانـۀ اقـبــال مـا شـهباز می سوزد

رسول پویان                        

15 نوامبر 2024               

  آ هــــــوی رم کــــرده

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه  30 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 20  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

آ هــــــوی رم کــــرده

نـا لــه بیــا د وطـــن، صبــح و َم ســاء میـکـنـــم

خـون جگــر میخــورم، نــغـمــه ســرا میـکـنـــم

بهر نجا ت وطــن، ا ز همــه  ا یــن  مشــکــلا ت

ا ز سر شــب تـا سـحـر، رو بـه خـــدا مـیـکـنــم

بـر درآ ن کـبـــریــا  ،  ا ز رهء  صـــد ق  و  صفـــا

عـقــده و غــم هـــا ی د ل، یـکســر ه وا مـیـکـنـم

بهـر شِفــا ی وطــن، ا ز هـمــه رنـــج و مِحَـــن

چــا ره نــدا رم د گـــر،عـرضـ ه دعــا   میکــنــم

مـرغ  شــکستــه پــرم، قــد رت پـــروا  زنیـست

د ل بــه هـــوا ی وطـــن، دا ده نــــوا   مـیــکـنــم

گــربــه گـلستــا ن روم، بـهــر تمــا شـــای گــل

یا د گـل ِا رغــوا ن، خوا جــه صفــاء میــکـنـــم

آ هــوی رم کــرده ا م، تیـــر جفـــاء خــورده ا م

درد د ل ریــش خـــود، ا ز تــو د واء میــکـنـــم

حیـد ری گــر آ خـــرت، ا زغـــم و د رد وطــن

حَصر شود چـا ره  ا ت، صبـر خــدا میــکـنــــم

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۱۴ جون ۲۰۰۵

سید نی – آسترالیا

 بوسه خیانت …

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   28 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 18  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

« ای یهودا، آیا پسر انسان رابا بوسه

تسلیم می کنی*» انجیل لوقا

     بوسه خیانت …

خاموش ترینی و   سرودی    نسرودی

 با این همه  پدرود  ، درودی  نسرودی

 دیوار   که  بسته   دهن      شهر ترانه

 از حلق دری، شعر  ورودی   نسرودی

وقتی که صلای تو   شررگاه   افق بود

 بر خامشی خویش فزودی،  نسرودی

 آنگاه که پیکار چو خورشید بخون گشت

 از نیزه و از جوشن و خودی  نسرودی

 صحرا همه کژراهه شد و قافله گمراه

 یک بارقه از شعله و  دودی  نسرودی

 آن معرکه فریاد  طلب  داشت ، اما تو

 لب بستی و از سینه سرودی نسرودی

 رود و دره و کوه   غزلخوان   هجوم اند

 سمفونی طوفان نشنودی ، نسرودی

 هرسوی صلیب است و مسیح است و یهودا

آن بوسه  خونین  نزدودی  ،  نسرودی

 فاروق فارانی 

*   در روایات مسیحی وقتی عیسی مسیح و همراهان اش دستگیر شدند، یهودای خاین قرار شد، با بوسه گذاشتن بر چهره عیسی او را به دشمنانش

معرفی و مشخص کند.

رنگ خورشید نور مهتاب

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   28 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 18  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

رنگ خورشید

               نور مهتاب

نمی دانم چه  در  دنیای  عشق است

جهانی بسته در سودای عشق است

فلک   با   گردش    این      چرخ   چنبر

اسیر   عالم  خضرای    عشق   است

فروغ   رنگ   خورشید     نور    مهتاب

به قصد غارت  دل‌ های عشق است

دلیل     زینت     گل       در       بیابان

هوای مست هر صحرای   عشق است

نوای    بلبل   و    گل   در     گلستان

صدای ناب  سر تا پای  عشق است

به     یاد   لاله    رویان   در    خیابان

صبا آشفته و شیدای ع  شق است

شکوه    و     عزت   هر   آدمی   زاد

بدست حضرت مولای  عشق است

سلوک         آتشین          پارسایان

فقط در مکتب تنهای  عشق است

بسا    دیدم   به    عین  نو  جوانی

چو من سرگشته رسوای عشق است

بیا    شهناز   من    در   کنج خلوت

که دنیا خانهٔ زیبای  عشق   است

ببین   بخت   بلند     واعظی      را

چراغ  دولت  رویای   عشق است

ملا عبدالواحد واعظی

لحظه ، لحضۀ درد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  27 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 17  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

   لحظه ، لحضۀ درد

تویی که از جگر ما کباب   می‌خواهی

ز چشم‌های تر ما شراب  می‌خواهی

ز رود  خانۀ   خشک   ز یاد    ها  رفته

چرا ز دست من خسته آب می‌خواهی ؟

بجان من که به جانت همیشه پیوند است

نکردی رحم ، تو عمری عذاب می‌خواهی

به لحظه لحضۀ دردی که از تو می‌آید

نبرد می‌کنم اما تو خواب می‌خواهی

به روز ، ماه منیر و به شام های سیه

عزیز دل ، تو ز من آفتاب  می‌خواهی

اگر پلنگی تو ، سالار ، پس چه بیهوده

از آسمان  خدا  ماهتاب  می‌خواهی .

                    سالار البرز

فراق دیار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  27 عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – 17  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

       فراق دیار

من  نمی گویم  که   آزادم  کنید
یا رها  از   ظلم  و   بیدادم  کنید

ماجرای      زندگی‌ام    بشنوید
گوش یک لحظه به فریادم کنید

دشمن  اولاد  و   ناموس  وطن
سرنگون سازید و دلشادم کنید

خاک   آبای  مرا   چون   بستان
بهر   فرزندان   و    اولادم  کنید
در قفس هردم پرو بالم شکست
فکر    بر بادی     صیادم    کنید

راه من دشوار دور هستم  زتو
منزلم دور  است  ارشادم کنید

رهروی دامان و دشت و کهسار
همدم مجنون  و  فرهادم  کنید

در فراق   هجر یار  و هم وطن
دوستان و هموطن  یادم کنید

عالیه بشنو که می‌گوید وطن :
گشته‌ام   ویرانه   آبادم   کنید

                عالیه میوند

                فرانکفورت

            13 اکتوبر 2024