( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 22 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
گلایه از گل
افتخارم پیش تو گردد فنا ای گل
دل برای دست تو دارد جفا ای گل
می‌تپد این ماهی سرخ و نفس ، اما
صاحب دل را جزا بی انتها ای گل
دور از چشمان تو ، یا دور از دریا
تشنگی سوزد دلم را بی صدا ای گل
کشوری در فکر صلح است و برون از آن
عاشقی در یاد تو دارد شنا ، ای گل
بسته ای سالار را از دست و پای و چشم
باز می‌گویی بکن پیدا مرا ، ای گل
سالار البرز
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 22 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
و تو
بهار من تو بودی
که با دستان پر مهرت
غنچه های عشق را
دانه دانه
در بدنم کاشتی
و در شکوه آغوشت
بهترین ها را
به من روا داشتی
و در باغ نفس هات
محبت را-
چه مقدس،
و چه زیبا
در گیسوانم بافتی
آری بهار من تو بودی
که با نبودنت
بهارم
همیشه زمستان است…….
هما طرزی
نیویورک
9 مارچ 2025
And you
My spring, you were
who planted the buds of love, seed by seed, in my body with your loving hands,
and in the glory of your embrace,
you allowed me the best,
and in the garden of your soul,
you weaved love –
how sacred,
and how beautiful,
into my hair.
Yes, you were
My spring, you
who, without you,
My spring,
is always winter.
Homa Tarzi,
New York,
March 9, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 22 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
هوای مرده
هوای مرده ی این ملک مرده خوارم کشت
به بی بهاریم آلود و در بهارم کشت
ز مرگ گله چه دارم که زندگانی من
به تیغ هر نفسش ، صد هزار بارم کشت
پلنگ سرکشی بودم که زندگی بنمود
چه آهوانه شکارم و چون شکارم کشت
ز نیش جلوه ی گل های عقربی مردم
مرا ببین که گلم کشت نه که خارم کشت
ز سوختن ز چه ترسم که سردی یاران
هزار داغ زد و داغ و داغدارم کشت
منی که پنجه به طوفان مرگ افگندم
ز چنگ موج رهیدم ولی کنارم کشت
ز مردگان طمع بوی زندگی کردم
هوای مرده ی این ملک مرده خوارم کشت
فاروق قارانی
آخن
بهار ۱۹۹۰
از مجموعه اشعار «در این جا هرچه زندان است»
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 22 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
پیری
مرا یادی جوانی دیده پر خون کرد
اگر چه خسته ام گیتی و گردون کرد
ندانستــم جفــایِ زندگــانی را
مرا از عیش طفلی ام که بیرون کرد
شمردم رنج های طول عمرِ خویش
به جانم درد ها را جمع و افزون کرد
جوانی زود رفت از دور و پیشِ من
ولی از اشک من صد رود جیحون کرد
کنون‌پیری‌رسید ای‌وای« سیمین» جان
تمامِ هستی ات را دود قلیون کرد
سیمین بارکزی
15 نوامبر 2020
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 22 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
باد صبا
برو باد صبا عزم سفر کن
که یارم را ز حال من خبر کن
بگو ای شاخِ شمشاد و صنوبر
به روی زرد زار من نظر کن
به عشقش من چنان شوریده حالم
به مهرش این دلم را تازه تر کن
طلوع صبح پاک از او بجویم
ز باغش سینه را رنگ دگر کن
ز او روشن شود شب های تارم
ز رویش شام تارم را سحر کن
بگیرم جرعه‌ی از جام وصلش
ز بویش کام دل را پر شکر کن
چرا عالیه میرنجی ز هجرش
محبت را به قلب‌اش پرشرر کن
عالیه میوند
فرانکفورت
21 مارچ 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه 1 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 21 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
فرستنده : محترمه ادیبه صادقیار سروده از : زنده یاد استاد صابر هروی
نویدِ وصل
حباب کیستم تا کی به غربت خانه بر دوشم
نمیدانم که تا آخر چها می جوشد از جوشم
به عین بیکسی ها از نظر انداختی ما را
فراموشم مکن کز خاطر خود هم فراموشم
دماغ صحبت ما و منی نبود چو مر آتم *
ز هر کس هرچه دیدم ازحیا وحجب خاموشم
سر بی مدعا را نیست دیگر تاب مهجوری
خراب و خسته وافسرده و بیتاب و مدهوشم
دل بد خوی نآرامم شبی مشکل پسند افتاد
بمن پس می‌دهد جز تو ندانم با که بفروشم
بکنج فقر گنج بی نیازی داشتم دارم
بتن گرچه قبای کهنه و فرسوده می پوشم
شب و روزم به سودای تو صبح و شام میگردد
به یأس و انتظار و حیرت و هجران هم آغوشم
بوادی محبت سر خوشم دارد تکاپویی
نمی گردد نوید وصل تو هرگز فراموشم
به آئین گرفتاران نباشد ما و من (صابر )
بهرجا و بهر کس با دل بی کینه می جوشم .
صابر هروی
پروان – افغانستان
عقرب ۱۳۳۶
* مر آتم : گذاشتم ، رها کردم
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه 1 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 21 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
صبر كن بينم!
كودكى ميگشت دور جادّه اى
رو نموده بهر هر ايستاده اى
گاه بر اين گاه بر آن مي رسيد
هر كه را ميديد بر وى مي پريد
در نظر بد جنس و بد جان مى نمود
جمله از خود روى گردان مى نمود
هر كه اش مى ديد فرضش اين كه او
يا گدا باشد و يا بى چشم و رو
جملگى بى اعتنا بس بى خيال
فكر كار خويش مى بودند و حال
بعضى ها هم طعن و زخمش ميزدند
با قياس خويش وهمش ميزدند
ناگهان كودك شد از آنجا به در
سنگ در دستش، به سر فكر دگر
گويى از غم سينه اش را چاك كرد
سنگ را پرتاب بس بى باك كرد
سنگ آمد بر سر يك شيشه اى
شيشه ى ماشين يك با ريشه اى
مردى بس با ريشه و سرمايه دار
مركبش ماشينِ نابِ روزگار
سخت مرد افسرد زين كار پسر
رفته سويش تا زند او را به سر
خيره سر گو اين چه كارى كرده يى؟
شرّ خود را بر سرم آورده يى
اى تو بى احساس اى آواره جدّ
والدينى هست از بهر تو بد؟
نى مربّى نى كسانى داشتى
كاين چنين آوارگى بر داشتى
وا به تو و واى بر آن مادرت
تربيّت باشد همين خير سرت؟
بر من و ماشينم اين سان تاختى
صبر كن بينم! مرا نشناختى!
كودك اندر جاى خويش ايستاد و گفت
وقت اكنون هست بر گفت و شنفت
ليك آقا جانِ جدّت با من آ
من ترا خواهم نشان دادن چه ها
ليك آقا جانِ جدّت با من آ
با خبر سازم ترا زين ماجرا
مرد تا بر ديد چشمان پسر
چشم بس گويا و گريان پسر
در دلش رحمى براى او رسيد
راه دنبالِ پسر افتاد و ديد
كودك بى چاره بس لرزان بوَد
مى دود هى مى دود هى مى دود
تا رسيدند هر دو بر پس كوچه اى
ديد مكثى كرد بر يك جوچه اى
پيش تا رفت ديد يك زن بادو چرخ
گشته سر تا پا گِلى نالان و تلخ
آن پسر رو كرد و گفت آقاى من
اين نباشد كار بازو هاى من
مادرم افتاده در اين تيره جوى
كى توانم تا دهم يارىِ اوى
التفاتى كن نما يارى مرا
اى جوانمردى كه غمخوارى مرا
مادرم را نيست پا، من را دو دست
نا توان دستانم از اين كار هست
مرد يارى كرد آن طفل پريش
شد خجل از گفته هاى قبل خويش
مادرى را ديد بس والا تبار
ليك از جور فلك گرديده زار
گفت مادر كاين پسر باشد مرا
سر پناه و تكيه گاه و دست و پا
عذر تقصير ار كه با ماشين تو
اين چنين كردست اين افسرده رو
طفلم از بى اعتنايى در به در
فكرِ آن تدبير را پرورده سر
چاره سنجيده ست گر چه پر زيان
تو بزرگى كن ببخش اى مهربان
مرد از آن ماجرا بى تاب شد
گوييا بيدار بعد از خواب شد
گفت خواهر من خجل از روى تو
خيلى ها بد گفتم اين نيكوى تو
پيش از اينكه مى بدانم ماجرا
گفتمش خروار ها پرت و پلا
بى سبب بد ها نثارش كردمى
عذر خواهم زين همه نامردمى
طفلك از بى چارگى اين سان نمود
سنگ بر زد شيشه ام داغان نمود
من ز اول كودكت را ديده ام
با وجود ديدنش نا ديده ام
گر همى ايستادم از اول به او
تا ببينم چيست درد آن نيكو
كى چنين ها زار و سرگردان شدى
كى چنين سنگش كه در دستان شدى
اين تلنگر بس مرا بيدار كرد
تا قضاوت كى شود هر بار كرد
شيشه گر بشكسته از نيسان مرا
اين زيانى بوده از يزدان مرا
تا بگويد كاى نشسته بر سرير
از سرير داورى باز آ به زير
هر خلافى نيست از بد طينتى
بايد اول جست بهرش علّتى
شیبا رحیمی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه 1 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 21 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
مزاحمت
نماندند. تا بهاران را ببينم
حرير سبزه زاران را ببينم
نماندند در فضاى پر طراوت
خوش ايند رقص باران را ببينم
نماندند تا لب پيمانه گيرم
صفاى باده خواران را ببينم
نماندند در بساط اشنايي
بشادی روى ياران را ببينم
نماندند با ظفر باشم بميدان
ظفر مندى سواران را ببينم
نذير ظفر
تورنتو كانادا ١٣ اپريل٢٠٢٥
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه 30 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 19 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
پریشانم
پریشانم، دگر چیزی پریشانم نمی‌سازد
دگر نیرنگ دنیا نیز حیرانم نمی‌سازد
پریشانم شبیه کودکی آواره و تنها
که حتّی دلقکانِ شهر خندانم نمی‌سازد
وجودم را تغافل پاره کرده، درد کوبیده
پزشکم پادزهری بهر درمانم نمی‌سازد
کبوتر پر زده است از شاخه‌های کاج‌های پیر
کبوتر لانه روی شاخ دستانم نمی‌سازد
آزردنِ یوسف زلیخا دست کوته کرده از
زلیخا هم دگر محکوم زندانم نمی‌سازد
اگرچه زندگی پر گشته از تنهایی وغربت
دلم تنهاست، غربت نیز نالانم نمی‌سازد
به چشمِ سر تماشا کرده‌ام در خون تپیدن را
که قتلِ عام دل‌ها هم هراسانم نمی‌سازد
میانِ درد و غم غرقم، در اوجِ رنج و اندوهم
پریشانم، دگر چیزی پریشانم نمی‌سازد
نوید الله محرابی صافی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه 30 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 19 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
فرستنده : محترمه ادیبه صادقیار سروده از : زنده یاد استاد صابر هروی
شهرِ آرزو
ای کهکشان عشق وامید و وفای من
ای آسمان روشن امید های من
دستم بگیر تا که نیفتاده ام زپا
نیم نگه به این دل محنت سرای من
فریاد من زتار نفس آب میخورد
باری حذر ز نالش درد آشنای من
در شهر آرزو که توام شهره ساختی
بستی به رشته های جنون دست و پای من
آسوده ام ز ذوق تماشای زندگی
آینه داده حیرت هستی برای من .
صابر هروی .
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه 30 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 19 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
هنوز
در گیسوانم
اقیانوسی از عشق جاریست
پرموج و پرصدا
و در غروب های کم دوام
هنوز نام ترا
در واژه دوست داشتن
بیاد دارد
و با مهر در دامن نور
می پاشد…
هما طرزی
نیویورک
5 فبروری 2025
Still
In my hair
An ocean of love flows
Radiant and noisy
And in the short-lived sunsets
Your name
is still remembered
in the word “love”
And it
splashes with love in the lap of light…
Homa Tarzi
New York,
February 5, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه 30 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 19 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
دامِ بلا
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه 29 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 18 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
باغچه
۹۷ الف
یک گلی است که شاداب کند باغچه را
ابر را خواند و پر آب کند باغچه را
یک گلی است که گرمی بده د هر نفسی
شب پر از رونق مهتاب کند باغچه را
یک دلی است که دل را ببرد سوی بهشت
یک غزل سازد و بس ناب کند باغچه را
یک گلی است که لب را به تبسم آرد
بی هوا بی دل و بی تاب کند باغچه را
شکیبا شمیم رستمی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه 29 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 18 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
شبنمِ اشک
دلِ شوریدهُ من
باغچهّ کوچکِ عشق است
که هنگامِ بهار
شود آکنده زگلهای قشنگ و پربار
گلِ سوری،گلِ مریم،گلُ میخک،گلُ ناز
که به هنگامِ پگاه
همرهُ شبنم اشکم،صمیمانه کنند راز و نیاز
ساقه هایش همه شاداب و
جدا از خس و خار
همگی در طلبِ دستِ نوازشگرُ یار
همه در حسرتِ دیدارِ نگار
دلِ شوریدهُ من
رنگِ گلهای انار.
مریم نوروززاده هروی
هفدهم آپریل ۲۰۲۵ میلادی
از مجموعهُ “پاییز”
هلند
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : .جمعه 29 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 18 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
زمستان
نباشد کله را مغزی مدارا را چه میداند
زبانِ بلبل و مینای زیبا را چه میداند
نداند حکمتِ انسانیت را رهروی ره ها
نوایِ ساز و آهنگِ غزل ها را چه میداند
که نشناسد خودش را آدمی درعرصه ای هستی
صفایِ عشقِ و احساسِ تمنا را چه میداند
یقین هر کی نباشد صاحب درد و دل بینا
ندایِ عاشقِ زخمیِ شیدا را چه میداند
دکانِ رنگ بگشوده به هر سو کاسبِ غفلت
کسی آدم نباشد رنج دل ها را چه میداند
شکاری با همه ترفند و ابزارِ قفس داری
فغانِ سارهِ در بند تنها را چه میداند
نباشد باغبانی غم شریکِ هر سپیداری
سرودِ جنگل سبزِ مصفا را چه میداند
بلی مردم بود معلوم که هر نا کرده کارِ دل
شکستِ قلب یک مظلوم بی پا را چه میداند
حلیم فصلِ زمستان است به میدانِ خنک هستیم
کلاغِ عاشقِ سرما غمِ ما را چه میداند
سید حلیم “حلیم “
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه 29 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 18 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
آرزو
آرزوی به دل دارم،
زیر ابر های
بارانی
قطره قطره چکد، و
نم نمک
تک سوار از درخت
جاده بود
بشمارم تا به صد از یک
پیی هم تک به تک،
یکی و یکی
باز هم پر شکوه،
می آید
تا رسم من،
به آخر جاده
آخر جاده روز
مرگ من
است!
امان قناویزی
فرانکفورت – آلمان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه 29 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 18 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
از مجموعه اشعار
«در این جا هرچه زندان است»
در یک روز زمستانی ناگهان هوا
گرم شد و بادی همسان باد
بهاری وزیدن گرفت
فصل تالان
از چه ای باد بهاران آمدی
بی بهاران در زمستان آمدی
از کدامین گل گشایی چشم تر
بی خبر کين سان شتابان آمدی
سوخت از سرما رگان ریشه ها
تا بسازی درد درمان آمدی؟
گرچه چون بیگانه می گردی ولی
شاد بادت، چونکه مهمان آمدی
خلوت سرما شکستی با دم ات
گرم و پر آوا و رقصان آمدی
پس بمان تنهای بی پروا مرو
روح فردایی که پنهان آمدی
گرچه آوازت نیابد همدمی
بی امید همزبانان آمدی
ليك تكرار بهاران می شوی
گرچه بهر دادن جان آمدی
فصل گل هر سوی باد زندگیست
آفرین در فصل تالان آمدی
فاروق فارانی
زمستان ۱۹۹۲
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه 29 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 18 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
در اندوه غزّه
اشک،گل می‌ریزد امشب در شبستانِ غزه
جای سبزه می‌دمد خون در گلستانِ غزه
زیر ویرانی و آوار است صدها شاخه گل
مادری با شیون و آهست ، گریانِ غزه
لعن بر دستی که ویران کرد دامانِ زمین
داغ بنشاند از ستم بر قلبِ لرزانِ غزه
جای پروازِ پرستو های مستِ آسمان
تن جدا ، سر از بدن افتاده ، میدانِ غزه
ناله ی استاره گان باشد گواهِ هر شهیدِ
برسکوتِ شب نشینان، بر شبستانِ غزه
کودکی با جسم معصوم و دل بی‌سرپناه
می‌تپد در موجِ خون، اندر بیابان ِ غزه
باغ شب، شد شعله ور از آتش و از انفجار
دشت و صحرا شد قبور نوجوانان ِ غزه
مقتل ِ صد ها هزاران پیکر ِ ناز ِ شهید!
حسرتا! جز مرگ چیزی نیست در شأنِ غزه
شاخه ِ گل، غرقِ خون هم لاله درآغوشِ خاک
مادری د ر حسرتِ آغوشِ ، گریانِ غزه
آسمان در التهاب و شهر در آتش‌فشان
خون نوشته بر در و دیوار ، عنوانِ غزه
بوسه گاه مرگ جاری ، در نفس‌های امید
شیون و درد و عزا داری به اذانِ غزه !
دل اگر داری، بیا در سوگ و ویرانی ببار
جان به لب آمد ز داغِ بی‌گناهانِ غزه
جوی خون جاری ز قتل بی حساب مردمان
آسمان می لرزد از آه ِ یتیمان ِ غزه !
گر ندارم جز دعا، اشکم گواهِ همدلی‌ست
بر شقایق های پرپر ،دشت ِ ویرانِ غزه
ای خدا، تا کی سکوت و آتش و آوار و مرگ؟
کی رسد صبحِ امیدِ صلح بر جانِ غزه؟
تف ! بر آیینی که می دارد روا ظلم و جفا
لعن ! بر خشمِ پلیدی که به دامانِ غزه
زهره (صابرهروی)
12 اپریل 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه 27 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 16 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
سرود
رود در رود
آمد از کوه فرود
دشت در دشت
مرغ طوفان برگشت
کوه تا کوه
پر غریو است و شکوه
آسمان گشته سیاه
دل تندر شده راه
شهر در شهر
خاست از آتش قهر
جاده ها غرقه بخون
خانه ها گشته نگون
مرده ها بر مرده
همگی نیم خورده
هرچه بینی زندان
پشت هم زندانبان
شهرها غرق سروش
این سلول است خموش
می شمارم آرام
روزهای اعدام
می تپد دل پنهان
در هوای یاران
کاش طوفان خیزد
در زندان ریزد
تا بگوییم درود
تا بخوانیم سرود
فاروق فارانی
زندان صدارت
اتاق كوته قلفی شماره ده
١٣٦١
از مجموعه اشعار «در این جا هرچه زندان است»
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه 27 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 16 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
سوختم من خالقا !
سـوختم من خالـقا! ازجـور دوران سوختـم
ازفـراق زادگـاهـم ،مُـلک افـغان سـوخـتـم
زیستـن درکلـبه های کشـورم دائـم عـزیـز
سـالهـا دور از وطـن ،از دردهـجران سوختـم
ماهـرویـان وطـن ،از ظـلـم طالـب درفــرار
مـن بیـاد نـرگـس چـشـم غـزالان سـوخـتـم
تـا بکی ؟افـغـان ستـان، زیـرظـلـم ظالـمــان
ازجـفــای ظـالـمــان و دال خـوران سـوختـم
طـالـبـانِ دورز اسـلام،بـا شـعـارحـفـظ دیــن
مفتضح کردنـداسـلام ،کزدیـن ایشان سوختم
حـرص دنیـا برده است،اسلامیت ازیـاد شان
ازجــنــایــت هــای اولاد،یــزیــدان سـوختـم
عـالـمـان کـشـورم، تـرک مـیـهـن کـرده انــد
مـن بـیـاد فــاضــلانِ کـشــور مــان سـوختـم
شــد خـرابـه کـابـل وقـنـداروغـزنـی وهرات
مـن بـیــاد شـاهـکـارنـغــز*بـامـیـان سـوخـتـم
“حیدری“صبـرخـداکـن،بعـدهرشب صبح رسد
تـا نگـوئی دیگـرش،کـزظـلـم دونـان سـوخـتـم
پوهنوال داکتر اسدالله حیدری
6 جون 2022
سیدنی – آسترالیا
*- نغز _خوب،نیکو،لطیف،بدیع،هر چیزعجیب وبدیع که دیدنش خوش آیند باشد،فرهنگ فارسی عمید
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه 27 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 16 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
غزلی از: زنده یاد استاد صابر هروی
فرستنده : محترمه ادیبه صادقیار
آستانِ وفا
ز راه دور به کویت دویده آمده ام
برای دیدنت ای نور دیده آمده ام
دلم اگر چه دو صد بار بیشتر زینجا
ز چنگ جور و جفایت رمیده آمده ام
عنایتی ز کس و ناکسم طمع نبود
هزار طعنه ز هر یک شنیده آمده ام
ترحمی که فراق تو کرده فرتوتم
که من جوانم و قد خمیده آمده ام
نه صبر همره من آمدست و نی طاقت
به آستان وفایت خزیده آمده ام
مکش ز ( صابر ) خود دامن وفا زین بیش
بکوی تو به کمال عقده آمده ام .
صابر هروی
بغلان ۱۳۳۰
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه 27 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 16 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
نیرنگ
غم اینجا درد اینجا جنگ اینجا
تمام قلب ها چون سنگ اینجا
کجا این میهنم آباد گردد
که کار مردمان نیرنگ اینجا
*****
نفاق
بیا که تا وطن آباد سازیم
ز جهل و تیره گی آزاد سازیم
بخوانیم از محبت درس یاری
نفاق و جنگ را بر باد سازیم
******
جهنم
فلک در من چه غوغا کرده بی تو
غرورم را تهی پا کرده بی تو
بیا که حالتم خوب نیست چندان
جهنم در دلم جا کرده بی تو
سید عنایت الله عادلی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 26 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 15 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
برق اجل
از کوه گل اندام جفا دیدم و رفتم
بر گرد سر یار به چرخیدم و رفتم
نبود رمقی بر تن بیچاره و زارم
از سوز جگر وای به نالیدم و رفتم
کوتاه بود دست من از زلف گل اندام
کی از بر و بوی او گلی چیدم و رفتم
گرد سر او پر ز حريفان زمان بود
چون سایه به دنبال وی افتیدم و رفتم
شد حال دلم سخت پریشان ئو بئه یک دم
او دید به سویم، سوی او دیدم و رفتم
مقصود “امان” رو ز وداع دیدن وی بود
چون برق اجل من سوی او دیدم و رفتم
امان قناویزی
فرانکفورت – آلمان
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 26 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 15 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
نی لبک
ناله ی نی لبک
چه حزین بود
و چه شفاف
تنم می لرزید
چون موج های خروشنده
در رودخانه ی عشق
و آن صدای من بود
که با درد ترا صدا می زد
و در باور هاش
هنوز ترا می سرود
و هنوز ترا می نواخت
و هنوز ترا می دمید
در هستی اش
در دامان دره های سبز
پر صدا
پر صدا
پر صدا
هما طرزی
نیویورک 12 جنوری 2025
Ney Labak
The moan of Ney Labak
How sad
And how clear
My body trembled
Like the roaring waves
In the river of love
And that was my voice
That called you with pain
And in its beliefs
Still sang you
And still played you
And still blew you
In its existence
In the lap of green valleys
Loud
Loud
Loud
Homa Tarzi
New York
12 January 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه 25 حمل ( فروردین ) 1404 خورشیدی – 14 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
در ٤ حوت ۱۳۶۰ در کابل دستگیر شدم در نظارتخانه ی صدارت در یک اطاق كوچك ۲۳ نفر زندانی بودیم. همه بزحمت می توانستیم بنشینیم، پا دراز کردن که حکم آزادی را داشت.
در میان زندانیان وجود دو زندانی توجهم را جلب کرد یکی سابق کارگر در ساختن زندان پلچرخی، دیگری از زندانبانان سابق.
سر آغاز این شعر در آنجا در حافظه ام بسته شد و ادامه آن در «کوته قلفی” صدارت بر کاغذ نشست
زندانی
در اینجا زندگی زندان و
زندانبان و زندانساز و
زندانی به زندان است
در اینجا هر چه می بینی به زندان است
در اینجا هر چی زندان است
گلو زندان فریاد است
و سر زندان فکر
و سینه زندان امید
و پیکر رنجور
زندان روان زندگانیست
و پا زندان رفتن
دست زندان تلاش و شانه
زندان شکیباییست
در اینجا هر چی زندان است
در اینجا پشت هم
دیوارهای بی در
مفلوک زندان
است
در اینجا آفتاب و آسمان و ماه
بسته
یکسر
در میان سیم های
خاردار روی زندان است.
در اینجا زندگی و مرگ یکسان است.
در اینجا عشق و آزادی به زندان است
در اینجا مرگ مهمان است
و صاحبخانه در سرداب پنهان است
در اینجا نام صاحبخانه ها
اشرار و دزدان است
ولی بیگانه ها رقصان
بروی استخوان های نیاکان است
بروی استخوان های که روییدند از این خاک
و در این خاک
خاک خواهند شد
پشت هم شلاق باران است
که جشن سرب و خون و مرده در اینجا فراوان است
در اینجا نام آزادی
استخوانکوب تن سرد اسیران است
در اینجا نام آزادی
تیغی بر گلوی نغمه خیز صلح و انسان است
در اینجا هر چی میبینی به زندان است
اما چشمها
آگنده از آوای
طغیان است
میان هر نگه
از جرقه های انفجار روز موعود بهاران است
در اینجا بمب های ساعتی
قلب ها در سینه ها
با تك تك مرموز پنهان است
اگر شلاق و خون و سرب و آتش
پشت هم پیوسته باران است
بلی چون فصل باران است
و آغاز بهاران است
فاروق فارانی
كوته قلفي ” زندان صدارت”
سال ۱۳۶۱
از مجموعه اشعار
« در این جا هرچه زندان است »