جنگل دیوار
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۴ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۵ سپتامبر ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
جنگل دیوار ….
نقبی با تیشه ی شعور بزن ، تا ز تاریکی ات گذر بکنی
سر بدر کن ز گور این تاریخ، تا به امروز خود سفر بکنی
آسمان ابر های تیزآبی است، رود ها مرده تر ز کوه هستند
چشمه ی عشق را بجوشان تا، حلق رویا*ی تشنه تر بکنی
در سر و سینه باز می روید، رنگ در رنگ جنگل دیوار
تبر آفتاب گیر به دست ، تا همه را گشوده در بکنی
داستانی ز جنس شب باشد ، قصه خواب بخش این تاریخ
دفتر سرخی از طلوع بگشا ، قصه ی تازه تا که سر بکنی
راه با راهیان نشد همراه، راهیان گمره اند و ره گم ره
راه صبح نرفته یاب که تا، آشتی راه و رهگذر بکنی
آسمان در غروب و نسل غریب، غرب را شرق نور پندارد
مشت زن بر نقاره**ی خورشید، تا که این بی خبر، خبر بکنی
خانه را خزه ها و خار گرفت، آستین را دوباره بالا زن
نتوان ریشه اش برید مگر، عشق را دسته ی تبر بکنی
آسمان را نهادی بر دوش ات، اطلس*** آسمان به دوش عشق!
آسمان ها ترا نمی بخشد ، اگر از بار آن حذر بکنی
گرچه میچرخد این زمین بی مهر، آفتابی ز عشق خواهد خاست
نسل فردا دوباره می روید، باور آن صبح را اگر بکنی
فاروق فارانی
اگست ۲۰۲۵
* انسان ها با رویاهای بزرگ می توانند در جهت آزادی و سازندگی گام بگذارند.
برای همین است که دشمنان بشریت ، ترقی و عدالت ، انسان های جامعه ما را می کوشند ، به نشخوار تاریخ سوق دهند، تا رویا های شان را برای فردا، استقلال ، آزادی و عدالت اجتماعی از آن ها بدزدند.
** نقاره ( در زبان عامیانه نغاره)، ظرف سفالی دایره گونه بود که با نواختن آن مردم را در گذشته برای شنیدن اخبار مهم جلب می کردند.
در کابل حتی در قرن بیستم نیز «نغاره خانه» وجود داشت.
*** در اساطیر یونان باستان، اطلس یکی از تیتان‌ها(نژادی از ایزدان نیرومند و فناناپذیر ) بود که به عنوان مجازات شکست در جنگ با المپیایی‌ها، محکوم شد تا آسمان‌ها را بر دوش اش حمل کند. اطلس به خاطر حمل بار سنگین و مسئولیتش در نگهداری آسمان‌ها شناخته می‌شود و نماد پایداری و تحمل است.
جناب استاد فارانی عزیز بسیار زیبا قلم زدید ، درود ومهر نثارتان باد.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی