۲۴ ساعت

ای که از  لعل  لبـت جـامِ  شرابِ نزدیم

خویشرا از چه سبب درتب و تابِ نزدیم

عقل از  رازِ  معمای  تو  چیزی  فهمید

هوش غافل شد و  ابرازِ  جوابِ  نزدیم

عارض گلشن حسن  تو عـرق میخندید

ز انگبین سخنت جرعه ای  نابِ  نزدیم

از سواد نگه ات هیچگه فارغ  نشدیم

از نسیمِ  چمنت  عطرِ   گلابِ  نزدیم

نرسیدم   به  معراجِ  کمالات  و  هنر

پنجه ای شوق  به اوراقِ  کتابِ نزدیم

دیده کی سیر شود از رخ صاحب نظران

خاک گشتیم ولی چشم بخوابِ نزدیم

مانع   پر   زدن   دل  نتوان  گردیدن

جوهر  آیینـه  را  فکر  حسابِ  نزدیم

رسد این قافله ای عمر به پایان مُراد

توسن اندیشه را زین و  رکابِ نزدیم

شکر ایزد که بمن داد  مقام  محمود

منزل  نابکسان  رفته  و  بابِ نزدیم

احمد محمود امپراطور

چهارشنبه ۲۷ دلو ( بهمن) ۱۳۹۵ خورشیدی

که برابر میشود به ۱۵ فبروری ۲۰۱۷ ترسایی

کابل – افغانستان