بلاگ

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرال

هفت تیر

 بی تو اين شهر برايم همه دلگير شده

 هوس و آرزو در سینه‌ی من پیر شده

من ندانم چه کنم  از  قفس  آزا د شوم

در گلویم غم تو  بغض  نفس گیر شده

روزِ عمرم شب تار و سیه گردید آخر

اگر امروز نیایی  تو ،  کمی دیر شده

عطر خوش رایحه ازجنبش زلفت خیزد

از حسادت ختن  آهو  بچه ها خیر شده

خنجر ناز  تو  جادو   و  طلسمات  کند

” جبنش هر مژه ات راکت وهفت تیر شده “

فرحت رحمان

21 جون 2023

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

عشق

من اگر عشق  نباشد  ،  كمرم  مي شكند

كهكشانها ي خدا  ، روي  سرم مي شكند

لحظه ها مي شكند ، رابطه ها  مي شكند

رشته اي عاطفه ها ، دور برم مي شكند

ياد   ديدار  تو    هر گاهِ     سراغم   آيد

دست هايم  به  دعا اشك  ترم   مي شكند

شايد از بي توي ها جان بسلامت به برم

دل به دلخانه و خون در جگرم مي شكند

واژه آشفته  غزل  خسته  خيالي  دل گير

نغمه و ساز وِ سرود  و هنرم  مي شكند

سوز آهم    اگر  آتش  نزند  شهر   شما

عرش و لوحش بخدا در نظرم مي شكند

گر نباشد ؟ سحري سجده ي وارم با او

سقف تن مي تكد و بال   برم  مي شكند

عشق در خو ن من و با نفسم  مي لغزد

من اگر عشق نباشد ، كمرم مي شكند

ظاهر عظيمی

جوزاي ١٣٩٣

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

باز نشسته

از گرمی این   دورهِٔ  نا مرد  نگویید

گفتید  و  دگر با  من   دلسرد  نگویید

این را که وطن  مادرکِ  باز نشسته

گردیده به عمد ازهمه سوطرد نگویید

بر شانهٔ  آیینهِٔ   دل   بارگرانی  است

او را دگر از  معرکهِٔ   گرد   نگویید

مانا  که علاج   غم   دیرینهِٔ    ما را

دیدی  نشود  درخورِ  پیگرد  نگویید

فوراً به  سراغش رود از کوچهِٔ پهلو

با میهن  حساس  من از دردِ  نگویید

نورالله وثوق

دوشنبه۱۴۰۱/۰۳/۳۰ خورشیدی

 

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

چند دوبیتی

مست و سر گردان

به دست شاهدی دیدم که جام است

 بگفتم :  ده  بمن گفتا حرام است ! 

 بگفتم  :   من  ز   رندانِ   خرابم  

بدونِ  قطره ی  کارم   تمام  است

*******

بگفتا : مست و سر گردان چرائی

ز حسنِ   دلبری   حیران   چرائی

مگر شیدا  شدی  با  چشم  نرگس

به   مِثلِ   بلبلی     نالان   چرائی

*******

   بگفتم : عاشقم   نالان  و گریان   

قفس تنگ است و مثل کنج زندان

ندارم   چاره ی   جز  ناله  کردن

جدا  گشتم   ز گل  های   گلستان

*******

حیات خنجری  بگذشت  و درغم

ز دنیا   می رود  با  چشمِ  پر نم

ز  کس  طَمعِ    دلاسائی   ندارد

ندیده   در   بساطتش  غیر  ماتم

شیخ مولوی خنجری

5 سرطان 1403 خورشیدی

کابل – افغانستان

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

ســـــــــــــرو روا ن

ای صبا! مـژدهء نیکو، زجها نی بـه من آ ر

بهـرآ زا دی کشور، سـخـنـا نی بـه مــن آ ر

شاه شجاعـا ن زمان را، زوطن د ور نـمـــا

شیرمـردا ن وطـنخواه،چواما نی بـه من آ ر

عـمر بی حا صل من، مـیگـذ رد درغـربـت

آ خِـرا زبهـر خـدا، نَکهـت جا نی به من آ ر

درد هـجـرا ن مرا،ا زگـل میهـن بـِــــزُدا ی

لا له و یا سمن،هـم شـوروفغا نی به مـن آ ر

یـا رسـا نم به وطن، یــا زغـمـم کــن آ زا د

یا چو یعقوب ز یوسف،تو نشا نی به من آ ر

گـر نبا شـد مــرا، قســمـت رفتــن بـه وطـن

تـُر بت کوی شهیـدا ن، زمکـا نی به من آ ر

روزگاریست که دورم،زوطن صدا فسو س

مَـه سیـما صنمی، راحت جـا نی بـه مـن آ ر

میشـودعـمر من آ خِر، زرهء لــطـف وکـرم

هـمد م سـروسهی، تا ب وتوا نی به مـن آ ر

 گـذ رت گـربشود، سوی بـد خـشـا ن وطـن

یا ر گـلچـهرهء بـا درد و بیـا نی به مـن آ ر

حید ری تا به کجــا،ا زغم جا نان د رسـوز

آ خِـرای با د صبا! سـرو روا نی به من آ ر

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۱۷ فبروری٢٠٠٦

سیدنی – آسترالیا

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

گلِ سرخ

گلِ سرخی بفرست  تا  که   ترا یار شوم

 فارغ   از نکهت  و اندیشهُ  گلزار شوم

 قد برافراز و چو آهو بخرام سوی چمن

 نرگسِ   چشمِ ترا  دیده  و  بیمار  شوم

ماهِ   کنعان  بشوی  بر سرِ   بازار  آیی

 رُخِ  زیبای  ترا   دیده    خریدار  شوم

 یاد کن از من  و بازآ ز رهِ  مهر و وفا

 تا که آسوده  من  از طعنهُ اغیار شوم

 نگهی  سوی  منِ  خستهُ  بیمار   انداز

 تا به لطف و کرم ات لایقِ دیدار شوم

 مدعی طعنه زند بر من و خوارم بکند

گلِ سرخی بفرست  و مگذار خار شوم

مریم نوروززاده هروی

27 سرطان ۱۴۰۲ خورشیدی

 ۱۸ جولای 2023 میلادی

 از مجموعهء ” پاییز “
هلند

تاریخ نشر : جمعه 8  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 28 جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

تپیدن

46 الف

 رسیدم تا خدا امشب ، چه  گویم   زین رسیدن ها

 چه گویم از سکوت شب ، وزان پر ذوق دیدن ها

 هجوم عشق   را  دیدم   خیال   محشرش   کردم

 که در هر گوشه در  خاکی ، دلی بود و تپیدن ها

 جلایی بود در  باطن  ،  که در  ظاهر نمی گنجد

لباس کینه بود و من ،  در  آهنگ    کشیدن  ها

  به موج مست گیسویم ، نه چادر بود و دستاری

 و انگشتان  او  بود  و ،  به امواجش دویدن ها  

 چه آغوشی که از گرمی ، عرق می ریخت از برگی

 گلاب از شرم می پیچید ، در جوش چکیدن ها

 به کفرم  سنگ  میکوبند ، گر  گویم  دگر حرفی

 خودم  دانم  و او داند ،  ز مروارید   چیدن  ها

 دریغا  گر  بمانم  من  ،   میان   بستر    گرمم

و از  یادم  بردم  فردا  ، هوای   این  پریدن  ها

شکیبا شمیم

تاریخ نشر : پنجشنبه ۷ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۷ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

از آن نگاهِ گرم

 حرفت سروده‌ها  و کلامت  ترانه  بود

 وقتی نگاه ِ اول   من را    نشانه  بود

 از غنچه‌ی  شگفته به لب‌ های آتشین

با شوق  خنده‌هات  دلم  را  تکانه بود

 گاهی که از نبود تو دل‌ تنگ می ‌شدم

 یادت انیس ِ لحظه و  یار شبانه  بود

 گویی به دوست داشتنت زنده‌ام هنوز

 عشقت به آستانه‌ی دل  جاودانه بود

 عمریست تا به پای تو از خویش مِیگذرم

 مهرم برای خواستنت  بی‌ بهانه بود

حالا که بر   تمامیتم   چیره  میشوی

 از آن « نگاه گرم » و لی عاشقانه بود

 احمد هنایش

فبروری ۲۰۲۴

 

 

تاریخ نشر : پنجشنبه ۷ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۷ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

وداع

ای موج بی برگشت
مرا بگذار و بگذر
رهایم کن
طوفان زده‌ام در دریای
خروشان عشق
در خیابان سکوت
در انتهای شب
و در انتظار صبحدمی
با طلوع نور آرام و بی صدا
اینجا نشسته‌ام
نور‌ خود را در وجود ناتوانم
متجلی کن
که سخت محتاج آنم
جانم را نذر نگاهت می کنم
زاری دریا میان حنجره ام
خفه شده
قایق های بی‌صبری‌ام
به امید دیدار ات ایستاده اند
کشتی عشق ام در
گرداب محبت ات جا مانده
با رفتن وداع کردم

 عالیه میوند
23 جون 2024

تاریخ نشر : پنجشنبه 7 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 27 جون 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

كهنه بدوش

دانا همه جا مردمِ كم حرف و خموش است

هر يك سُخنش قابلِ هضم  لايق نوش است

ديگى كه در آن پخته  غذا ، نيست صدايى

خام بوده غذا هايكه ديگ در سرِ جوش است

فرهنگ و ادب ، كهنه  و   فرسوده نگردد

آثارِ كُهن ، لايق حفظ ،  واجبِ پوش است

هر چند بسى  ذوق  زده ى    نو شده اما

در كُهنه فروشى هنوز جوش و خروش است

پيرانه سران ، كُهنه خر و  كهنه پسند اند

هر كُهنه پسند   ، آدمِ أنتيك  فروش است

امروز   جهان   د ر   پى   آثار  قديم اند

نو ساخته از كهنه همه صاحبِ هوش است

يك عُمر سفر كرده ( فروغ ) پُر غم و دردى

فرسوده بدن ، آبله پا ، كُهنه بدوش است

حسن شاه فروغ

22 جون 2024

تاریخ نشر : پنجشنبه 7 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 27 جون 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

ماتمسرا

 من از جور و  جفا   بر  مردم     فرزانه    میگویم

من از ویرانی   سر   تا    سر    کاشانه     میگویم

من از آن  جیره  خوارانی  که  قصد  ملک ما کردند

من از  آن     نوکران     کشور     بیگانه   میگویم

من  از  دشمن   که   دارد   قصد  تخریب  دیار  ما

من  از  ویرانگری  های   جمعی   دیوانه  میگویم

من از  پیر  و   جوان   میهن     ویرانه ام    هر دم

من از طفل   یتیمی  مانده   در  هر   خانه  میگویم

من از  خون    خفتگان    قتل  عام  بامیان  امروز

من از آن    چوبه   های   دار   بیرحمانه   میگویم

من از  طالب  نماهای   که  روز    ما   سیه  کردند

من  از  یغما گران    وحشی   و   دیوانه    میگویم

من از آن دست  و پاهای  که  ببریدند  ز روی مکر

من از   بازیچه    طفلان    بدان    پیمانه   میگویم

من از میهن   فروشا نی  که  مٌلکِ  ما تباه  کردند

من از ارگی  که  داشت  اعمال   بیشرمانه  میگویم

من از   تیم   چپاولگر  که   بردند   مال  مردم  را

من از حٌکامِ  بی احساسِ   دور از  خانه می گویم

  من از گلشن  سرای  میهن  و  باغ  و  بهارانش

من از آه    و   فغان   بلبلِ      بی لانه    میگویم

من از بیداد   جلادان    که    میگویند   مسلمانیم

من از رنج و ستم سوزم  ، ز  ظلمتخانه  میگویم

من از بیچاره گان   خفته   اندر  گوشه ی  زندان

من از زنجیر  استبداد  و   هم   زولانه    میگویم

من از شهر هرات  و قندهار  و  لوگر   و  گردیز

من از بلخ و تخار  تا   کوتل   خیرخانه   میگویم

من از لغمان ، من بغلان ؛ من  از آن  مردم  نالان

من از هندوکش   و   بابا    ظفرمندانه    میگویم

من از کندز ، من از پروان  و هم از شهرِ نورستان

من   از  ایستادگی   های  ه مه   مردانه  میگویم

من از بند امیر  و   قرغه  و  هم  ماهیپر   یاران

من از طاق  ظفر  تا  غزنه ی   شاهانه   میگویم

من از شاهتوت    خنجان  و   انار   قندهار  دایم

من از انگور هرات  با  هزار   شکرانه   میگویم

من از لاجورد پنجشیرش که ناب است در جهان امروز

من از لعل   بد خشانش  سخن   مستانه   میگویم

من از آن    آریانای    قدیم    و     مردمان     او

من از آثار باستانی   که    شد    ویرانه   میگویم

من از مهد   هنر  پرور   دیار   شیخ     انصاری

من از قلب   خراسان   از  گل  و  گلخانه میگویم

من از جامی ، من از لاری  ،  من از  سید  افغانی

من از آن    افتخاراتِ    شکوهمندانه      میگویم

من از سلطان  غیاث الدین غوری و من از تیمور

من از اسکندر و  چنگیز هزار   افسانه   میگویم

من از لشکر  کشی  اجنبی   و  از    شکست   او

من از آواره گان   در   وادی    بیگانه    میگویم

من از هرگوشهء میهن« بشیر» صد قصه ها دارم

من از ماتمسرای   بی  سر  و   سامانه   میگویم

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

تاریخ نشر : چهارشنبه 6 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 26 جون 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

تکیه بر بیگانه یا نیروی خودی؟

3

نمونه های تاریخی

شاه شجاع

پیامد های تکیه بر بیگانه، با وضاحت یافتن دو منظور و انگیزه بیشتر و بهتر شناسایی می شوند.

نخست، آرزومندی قدرت طلبی با امکانات بیگانه.

 دوم، آرزومندی حوزۀ قدرت نیروی استعماری با استفاده از زمینه های موجود در کشور طرف توجه و قدرت جویان.

این انگیزه  و منظور را در همه زمانه های که تاریخ افغانستان از قدرت جویی، جنگ قدرت و حضور استعمار گواهی میدهد، میتوان دریافت.

 از نمونۀ شاه شجاع (شجاع الملک 1784- 1839)، فرزند تیمورشاه درانی – سدوزایی، نواسۀ احمدشاه درانی- سدوزایی می آغازیم:

نام شاه شجاع درانی برای مکتب دیده گان وعلاقمندان تاریخ افغانستان نا شناخته نیست. نامی است که پیش ازهمه پذیرش دست نشانده گی اورا به دست زمامداران هند بریتانیایی توصیف میکند. شاه شجاع پس از شکست در جنگهای داخلی قدرت طلبانه و بسیار فرساینده و زیانبار برای خراسان و یا افغانستان بعدی، سی سال درهند زنده گی داشت. جیره های حکومت هند بریتانیه یی را دریافت میداشت و شعر هم می سرود. اما هرگز هوای دسترسی به قدرت شاهانه را از یاد نبرده بود. آن هوا و آرزومندی نکبت بار، زمانی به سامان نشست که حکومت بریتانیه یی ها برای نفوذ بیشتر استعماری و اطمینان از شاهی در افغانستان که مجری و مدافع سیاست های آنها در منطقه باشد، او را همراه با سپاه ترساننده و ویرانگربه کابل فرستادند.

 

یادمان باشد که شاه شجاع به غیرازچند کتاب دربقیه کتاب هایی که با شرح روزگار اوپیوند دارند، به نکوهش گرفته شده است. متأسفانه حتا نکوهشگرانی هم بوده اند که آن رویکرد زیانبار را خود در زمانه و با گونۀ دیگر انجام داده اند. از همین روی است که فرستاده شده گان بعدی باقوای خارجی، نام او را تداعی کرده اند.

 آزآنجایی که درتاریخ کشورما، عمل گردن نهادن به آرزوهای سیاسی بیگانگان با نام آن شاه درانی پایان نپذیرفته،نیازبه شناخت ومعرفی بقیه شاه شجاع ها نیز احساس میشود. (1)

هنگام آشنایی با بقیه شاه شجاع ها، موازی با نگرش ژرفتری که تاریخ نگری کشورما به آن نیازدارد،مسألۀ علل وعوامل وزمینه های رویش شاه شجاع ها، یا زمینه های موجود دسترسی به قدرت با هر قیمتی، مطرح میشود. اما این نگرش همواره واز طرف همه مبتنی بر پذیرش بقیه شاه شجاع ها نبوده است. این عدم پذیرش در واقع چالشی بحث برانگیز در سر راه دریافت عوامل وزمینه های شاه شجاع رُویی میشوند. من باب مثال، مدافعین امیردوست محمد خان وامیرعبدالرحمان خان حاضر نبوده اند که وجوه مشترک آن دوتن از بنیانگذاران افغانستان معاصررابا شاه شجاع درانی بپذیرند. ویا هواخواهان ببرک کارمل نشان دادن آن وجوه واوصاف مشترک را که از سوی کارمل در جنگ قدرت با حفیظ الله امین از راه تکیه بر شوروی(حالا از میان رفته)، دیده شده است، زننده واهانت آمیز! تلقی نموده بر واقعیت نگاران می تازند.

 به این ترتیب هنگامی که هنوزدرپذیرش واقعیت تاریخی برداشت واحدی نباشد،انگیزۀ دریافت علل سیاسی وتاریخی واجتماعی دستخوش دشواری میشود.

 انتخاب وگسیل اقای حامد کرزی ازجانب مقامات ایالات متحدۀ امریکا به افغانستان،نشان داد که باید در پی دریافت پاسخی ژرفتر وجامعتربه این پرسش بود وبیشتر اندیشید که چرا دیگران به کشور ما نیرو می فرستند و افراد مورد اطمینان واعتماد شان را؟ این اعتماد و اطمینان حکایت از کدام توافق پیشین دارد؟

 

 

تاریخ نشر : چهارشنبه 6 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 26 جون 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

سنگِ بیداری

در آستانه ی مغرب  ز شرق  نور  بخوان

و فتح گمشده ی  دور  را   ز دور  بخوان

نه در به راه و نه هم دره منتهی به گشود

ز راه سینه ی خود نقشه ی عبور بخوان

چراغ های دل و سر  شکسته  اند به راه

به نوک پنجه، سحر در شبان کور بخوان

کجاستی تو  در  این  بیکران   گم  گشتن

صدا بکش، بنما خویش و از حضور بخوان

حکایتی که جهان  گوش ا نتظارش است

ز نقب عشق و بلندای  از  شعور  بخوان

بزن به پنجره ی خواب  ، سنگ  بیداری

به گوش صبر کفن پوش، ناصبور بخوان

مثال برق  به  لوح  شبان  سحر  بنویس

مثال  رعد  ز  فردای  پر   غرور  بخوان

فاروق فارانی

جون ۲۰۲۴

تاریخ نشر : چهارشنبه 6 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 26 جون 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

تو می خندی

به یار

دلم برای عشقی می تپد

که مرا به تو وصل می کند

شتابان و پر ماجرا

خورشید چه عاشقانه صدایم می زند

و ماه و ستاره گان در سجده ی عشق خفته اند

و من در محراب نگاه هات

همان کولی بی سر زمین و سرگردانم

پا هام هنوز

در زمین چرکین گیر کرده

و یارای کوچیدنم نیست مگر…

و بالها یم در دستان تو می رقصند

و چشمان منتظرم

سیلاب عشق را مهمان شده

وقتی صدایت می زنم

در کنارمی

و وقتی می بینمت

در تمام هستی ام  می چرخی

دستان سردم را در دستان گرمت نگهدار

و منی مسافررا در سفر کوتاه اش تنها مگذار

بنده بودن چه زیباست

تا ذات تو خدا باشد

و چشمان تو نور راه باشد

و در هستی من

بخندی

و بخندی

و بخندی

هما طرزی

10 جنوری 2024

نیویورک

تاریخ نشر : چهارشنبه 6 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 26 جون 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

مرگ درغربت

مرگ حق است کی توان ازآن فِرار

ای خدا! این مرگ، درهجران مکن

مـــردم بیــچـــاره ام تخـــم سپنـــــد

دَور هــم دار، از کـرم پاشــان مکن

خـــا ئنـــان میــهنـــم را ای کریــــم

حاکــم ملت در آن ســـا مــــان مکن

دوستــــداران وطـن درغــربت انــد

مـرگ شان درغربت وهجـران مکن

جمــــع مــا دارند، مریضــان علیـــل

ده شفـــاء ازلطف وجمع ویران مکن

قلب ها یمـــان، زغـم افـســـرده است

چشم های دوستان، گریــــــــان مکن

تا به کـــی آواره ایــم، دور از وطـن

ای خــدا !مـــارا دگــــــر نالان مکن

ملــــت مــــا را بگــــردان متحــــــد

دشمنــــان میـهنــــــم شـــــادان مکن

ملک ما اشغـــــال دست کــافـــــران

تیغ کافــــر را ،دگــــربـــــرّان مکن

کشـــور مــا، پا یمــــال ظا لمـــــا ن

میهــــن مـــارا،دگـــرویــــران مکن

بـهـــــــر آزادی آن میـنــــوی مـــــا

منجی اش آخررسا ن، پنهـــان مکن

گـر بمیــرد”حیدری” دور از وطــن

از کــرم خـاکش، تودرهجـران مکن

پوهنوال داکتر اسدلله حیدری

17 اپریل 2010

سیدنی – آسترالیا

تاریخ نشر : چهارشنبه 6 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 26 جون 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا

 

درخشش ملی پوشان تیم کریکت کشور مبارک باد !

عزیزان  بر شما   از ماجرای شاد می گویم

به  رسم  شادمانی ها به صد فریاد می گویم

عجب حال وهوای است وطنداران، عزیزانم

به تیم  قهرمانان  من   مبارک  باد  می گویم

بنازم   همتِ  خوبان   ورزشکارِ   میهن  را

من از پیروزی یاران درین رویداد می گویم

همه پیر و جوانِ  میهن ِ  ما   شادمان  گشتند

هزاران شادباش  بر مردمانِ  راد می گویم

بامیدی  که  بینیم   بر سکوی   قهرمانی  ها

(بشیرا)  من مبارک باد، مبارک باد می گویم

قیوم بشیرهروی

26 جون 2024

ملبورن – آسترالیا

تاریخ نشر:  چهارشنبه 6 سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 26 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

ثبات سیاسی از دوحه یا ویانا؟

ثبات سیاسی از افکار درون کشوری٬ که صلح پایدار بسترهای از جامعه را٬ طی کرده باشد پدیدار می شود – مدعی شدن از بیرون به مانند این میماند:‌ که کسی مدعی زنده کردن مرده باشد. و اینکه چگونه خودرا مسیح روح الله بر اعضاء توده اسطوره کرده باشد٬ هم قابل هضم است.

 

دوحه و احمد مسعود:

 

اجلاس دوحه در صورت عملی نشدن حکومت همه شمول یا حکومت قانون، می تواند افغانستان هراسی را برای منطقه رقم زند که سیاست خارجی آمریکا از این جنگ روانی سود میبرد –  احمد مسعود مدعای مردم سالاری فاقد مردم و طالبان مدعی دین فاقد خداست. در میان این دو قطب٬ مردم ما آواره و بیچاره … چون طبق آیه ۵۹ سوره نساء٬ خداوند کسی را نام گرفته در کدام آیه و حدیث اولی الامر مردم افغانستان و سایر جوامع مسلمین معرفی نکرده است و این حق انتخاب مردم می باشد. در عین حال اساسنامه جبهه مقاومت را٬ مردم ما در کدام سایت معتبر اینترنتی همه پرسی نکرده اند. و نه خودشانرا انتخاب.

 

عضویت محمدحسین جعفریان در جبهه مقاومت چیست؟

زمانیکه بالای چند تن از مهاجرین غیر قانونی٬ دولت ایران حمله نظامی کرد. و موتر حامل مهاجرین حریق شده بود و در میان آتش و دود این انسان ها٬ آب گفته فریاد می زدند. آقای جعفریان چون پژوهشگر امور افغانستان و مریم سماء از کابل در بی بی سی فارسی به تحلیل این حادثه ضد انسانی دعوت شدند٬ که بازنشر آن در یتوپ ممکن که دریافت شود. آقای جعفریان از برخورد دولت ایران دفاع کرده و حقوق مهاجرت٬ که ایران عضو کنوانسسیون آن استکه مهاجر پذیرست٬ پشت کرد.

البته قبل این نوشته٬ من سایت رسمی جبهه مقاومت را٬ مطالعه کردم که عضویت خارجی ها٬ در جبهه به چه هدف می باشد٬ مورد نیافتم – شاهد رسیدن مبلغ هنگفت به آقای جعفریان که در تاجیکستان می باشد٬ نیز هستم.

حالا وی چون پژوهشگر امور افغانستان خودرا٬ معرفی می کند و من شهروند افغانی و نویسنده علوم انسانی در حوزه افغانستان٬ و هر دو ما در دوشنبه تاجیکستان٬ یک مناظره علمی تحقیقی٬ که عنوان آنرا٬ آقای جفعریان انتخاب کند در یکی از رسانه های تلویزیونی یا انترنتی در وقت معینه حاضر می شویم٬ تا مخاطبین قدرت دانش را قضاوت کرده و بعد به اساس حقوق و اساسنامه جبهه مقاومت را٬ پاسخگو کنند.

 

کمیته آریانا در امور پناهندگان افغان در تاجیکستان:

از بدو تاسیس تا کنون کسی مشهور به بهادری٬ رییس این کمیته می باشد. در باره جایگاه حقوقی کمیته از سازمان UNHCR پرسیده ام٬ که رسمیت آنرا در سازمان پناهندگی تصدیق نکرد. چون این کمیته کمک های نهادها را٬ که به مهاجرین داده می شود حیف و میل می کند. و اگر کسی دادخواهی کند با استفاده از قدرت خانمش که تاجیکی است٬ مسبب آزار و اذیت شاکی می شود٬ یکی از متضررین بنام گلاپ فرزام اکنون در کانادا است.

امروز با یکی از خانم های پناهنده افغان٬ که ناخون پایش در جستجوی خانه کرایی که کرایه بسیار افزایش نموده است٬ افتاده بود و با پای زخمی٬ طفل نوزادش در بغل و گرمی سوزان در تگاپو خانه بود – و جناب رییس بهادری با موتر سال و دریشی های مفشن از پول مهاجرین بالای مهاجرین قوانین و مقررات نیز وضع می کند.

در تاسیس این کمیته اگر سفارت افغانستان مقیم تاجیکستان٬ بیدون هدایت از مرکز یا وزارت خارجه٬ که کمیته آریانا بیشتر از چند سال می شود یعنی در وقت جمهوریت تاسیس شده٬ و سفارت نیز در حیف و میل ذینفع دانسته شده و باید پاسخگو باشد.

الخصوص تلویزیون افغانستان انترنشل٬ که در دوشنبه تاجیکستان خبرنگار نیز دارند٬ وارد مبحث شده٬ و جایگاه حقوقی کمیته را با همه پرسی مهاجرین٬ بسوی پاسخگوی جهت دهد.

کرایه تعمیر کمیته از کدام منبع نیز سوال برانگیزست …

 

محمدآصف فقیری

 

 

 

 

• 

  

تاریخ نشر:  سه شنبه 5 سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 25 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

یادی از زنده یاد میر اسمعیل مسرور نجیمی ،

شاعر  آزادمنش و فرزانه سرزمین ما

قیوم بشیر هروی

25 جون 2024 میلادی

ملبورن – استرالیا

میر اسمعیل نجیمی  در سال 1303 خورشیدی  در گذر چنداول شهر کابل دیده به جهان گشود ، آوان کودکی را در همانجا گذراند پس از دوران ابتدائی شامل لیسه استقلال شده و در سال 1321 تحصیلاتش را به اتمام رسانید.

پس از ختم تحصیل در پست های  دولتی شامل کار شد و در ادارات مختلف چون ریاست مستقل مطبوعات ، آمریت عمومی محاسبه انجمن حقوقدانان افغانستان ، بانک ملی افغان و شعب افغان نشنل بانک در شهر های پشاور و کراچی پاکستان ایفای وظیفه نمود.

با مرحوم مسرور نجیمی از سال 2000 میلادی ، زمانیکه مدیر مسئول نشریه افغانستان و جهان امروز  و رئیس انجمن افغانهای آسترالیای جنوبی بودم آشنایی حاصل نمودم ، ایشان همکاری شانرا با نشریه افغانستان و جهان امروز آغاز و بعدها  در مجله گلبرگ ادامه دادند.

در برج مارچ سال 2003 میلادی نخستین مجموعه اشعار خود را تحت عنوان ( اندیشه های شهر شعر ) که به همت دو تن از فرزندان ایشان هریک (میر محمد شاه نجیمی و فیاض شاه نجیمی) به زیور چاپ آراسته شده بود از شهر گوتینگن آلمان  برایم فرستادند که این تحفهِ گرانبها زینب بخش کتابخانه ی شخصی ام میباشد.

 

در آغازین این کتاب مختصری از زندگینامه شاعر توجه خواننده را بخود جلب می کند که بقلم خود شاعر تحریر یافته است.

در بخشی از آن چنین  میخوانیم:

 ” از کودکی به شعر و ادبیات علاقه پیدا کردم. دیوان حافظ شیرازی ، بوستان و گلستان سعدی ، یوسف و زلیخای جامی  و نصاب سبیان را نزد استاد خانگی ام خواندم. او مرا با بحر های شعر ، اوزان عروضی ، وزن و ردیف و قافیه آشنا ساخت . سپس از استادانم در مکتب – استاد مرحوم قاری عبدالله ملک الشعراء و استاد مرحوم سرور گویا (اعتمادی) ، عمیقتر آموختم. از عنفوان جوانی  به شعر سرایی شروع کردم. رهنمایم اندرین راه، استاد بزرگوارم ملک الشعراء شدند. شعرم را با توجه می خواندند و اصلاح می نمودند و مشوره های لازم برایم میدادند. با سبک های شعری در زبان دری آشنایم ساختند و از سبک لسان الغیب خواجهء شیراز ، تحلیل ها و یادآوری ها می نمودند. همان تحلیل ها مرا گرویدهء مکتب حافظ شیرازی ساخت که تا اکنون در آن سبک طبع آزمایی میکنم.”

مرحوم مسرور نجیمی علاوه بر سرایش شعر ، نوشتن پارچه های ادبی ، داستانهای کوتاه بنام های ” یتیم هوشمند و گدایان شهر و نمایشنامه های بنام های « ثریا ، سروش زندگی و بی خبری»  را نیز در کارنامه اش دارد که  طبق گفته خودش ، داستانها از طریق نشرات وقت به نشر رسیده و دو نمایشنامه اش نیز در پوهنی ننداری روی صحنه رفته است.

این شاعر درد آشنا و آزاد منش مانند هزاران هموطنش طعم تلخ غربت و خانه بدوشی را چشیده و در حالیکه وطن وزادگاهش را ترک میکند پریشانِ از بین رفتن زحمات چندین ساله اش میباشد ، چنانچه در  بخش دیگری  از زندگینامه اش د رخصوص آثارش چنین میگوید:

” سرنوشت آثار من نیز ، جزء تراژیدی عمومی جامعهء ما و به خصوص جامعهء فرهنگی ما می باشد. جنگ ، مهاجرت و دربدری پدیده های تحمیلی بودند که بالای هر هموطن ما نازل شدند. من نیز راه دیار غریب را در پیش گرفتم ، اما کهولت سن ناتوانم ساخت تا کوله بار مجموعهء آثارم را با خود بردارم و به خارج انتقال دهم. میترسم که آتش جنگ های خانمانسوز در کابل ، آثار مرا نیز در کام خود بلعیده باشد واز آنها جزء خاک و خاکستر چیزی باقی نمانده باشد وحاصل کار بیش از نیم قرنم را به باد فنا داده باشد.”

زنده یاد مسرور نجیمی علاوه بر غزل در قالب های دوبیتی ، رباعی ، مخمس و قصیده نیز می سرود.

آثاری زیادی ازین شاعر گرانمایه به یادگار مانده که بخشی از آنها اقبال چاپ یافتند و برخی بصورت قلمی میباشد که امیدوارم فرزندان گرامی آنمرحوم در قسمت چاپ  آثار قلمی ایشان همت بگمارند تا خدای ناکرده به فراموشی سپرده نشوند.

مجموعه آثار مرحوم مسرور نجیمی عبارتند از:

اندیشه های شهر شعر ، سرود های پرنیانی ، سر گردون ، نوروز باستان ، گذشت عمر ، رئوس اندیشه ، روشن نگاه ، چکیده و همچنین  بیوگرافی شعرا ، نویسندگان ، علما و دانشمندان نیز نام برد.

زنده یاد مسرور نجیمی اشعار میهنی و حماسی فراوانی دارد که بیشتر در دیار غربت سروده شده و دردهای جامعه و هموطنانش را بیان نموده است.

این شاعر فرهیخته سرانجام بر اثر بیماری که عاید حالش شده بود بتاریخ 29 جنوری 2015 میلادی در شهر گوتینگن آلمان جان به جان آفرین سپرد و متأسفانه دست اجل ساعاتی پس از وفاتش دوست دیرینه زندگی اش یعنی همسر مهربان و وفادارش را نیز گرفت و این زوج مهربان همزمان بخانه ابدی شتافتند. روح شان شاد و خلد برین جای شان باد.

اینهم نمونه ای از کلام این شاعر گرامی  که تقدیم شما عزیزان خواننده می گردد:

مهدِ ویران

درآن مهدی که ویران گشته یی، آمال رنگ رنگ است

کشاکش های بی بنیاد وفکر جهل ،درجنگ است

به  نادانی  همی  تازند  و  می  نازند   در  فرجام

سرِ هریک ( به دار) الا ، به زیر آسیا سنگ است

ندارد   سود  میراثِ   نگون    پاشیِ تاج  و تخت

برون از مغزها گردد که ارث و آز   ر ا ننگ است

سخن  از هستی  و  نابودی  این   خیل   دژخیمان

دمادم گفت ( بی پرده) که  دامانِ  نگه  تنگ است

کهن   عمرِ   کهن   سالان ِ   بی    مغزِ   فرومایه

که گردیده ، کجا دانسته ، آن نظمی که در چنگ است؟

همه خواب وخیال است و جنون تا کی در آن مهدی ؟

که در کف داشتن ( گنج گران لعلی) که در چنگ است

نفس تا میکشد ، بیمارِ غم ، ( افسرده و حیران )؛

علاجی نیست ، ( سرتاسر) فریب و کذب ونیزنگ است؛

زمام   مهدِ  ویران   را  گرفته   ( بی مروت ها  )

چه کرده؟ جز تبهکاری ، به این مقصد، هم آهنگ است

دلِ  آگنده   در  خون  داشته (  مسرور ) میگوید:

بس است آخر قسی قلبا ! که گویای دلِ تنگ است

کوتینگِن – آلمان

30 اسد 1374 برابر با 21 آگست 1995

تاریخ نشر:  دوشنبه 4  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 24 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

مبهوت

تاریخ نشر:  دوشنبه 4  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 24 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

دریچه ها

دریچه ها می خندند

و قفلی بر در نیست

مگر گله های صمیمانه

و شکوه های عاشقانه

هنوز بیدارم

و هنوز نفس می کشم

شاید در فردا هات نباشم

فقط امروز را ببین

و امید را به امروز واگذار

نمی دانم مترسک فردا

با خود چه به ارمغان دارد

شیوه ی خندیدنش عاشقانه خواهد بود؟

و شاید در سفره ی محبتش-

نان پر برکت

و سخاوت را بتو هدیه خواهد کرد؟

و تو در طراوت خنده های پر نور

شاداب تر از پیش

به افق های دور

ایمان بیاوری

و با خودت آشتی وار بخندی…

هما طرزی

6 می 2023

نیویورک

تاریخ نشر:  دوشنبه 4  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 24 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

طبیبِ جان  
مکن دوری که ویران می شوی تو
ز  گفتارت  پشیمان  می‌ شوی   تو

اگر  باشی  کنارِ من  شب  و روز
برایم   راحت  جان  می ‌شوی  تو

بیا   امشب   نگاهم   کن   نگاهم
وگر نایی  پریشان  می ‌شوی   تو

گلم هر دم  طبیب جان  من  باش
به درد  سینه  درمان می‌ شوی تو

اگر می‌ شد شبی  گردی   قرین‌ام
به مهر عشق شادان  می ‌شوی تو

خوشا یک شب اگر احسان نمایی
به لبخندم  که خندان  می ‌شوی تو

عالیه میوند

5 جون 2024

  فرانکفورت 

تاریخ نشر:  یکشبه 3 سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 23 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

شهرِعاشقان

به  شهـرِ عاشقـان   گلدسته  باشی

مثالی   شاخـه ای   نورسته   باشی

سرت سبزو، تنت گل، زندگی خوش

ز درد  و  رنج  عالـم  جسته  باشی

حیـا    دارد      خریـدارِ    فـراوان

به  قانـون   ادب   پیـوسته   باشی

شـکاری   آدمی   نــادان   نـگردی

به  خوبـان  زمان  بنشسته   باشی

نگردی  بی  مبـالات و  سبک سـر

به عشق  و معـرفت  دلبسته باشی

ز خیـرِ  خلق  جـز شــر بر  نخیزد

امیـدت  از  خـدا  نگسسته  باشی

بود  دنیـا  مکـانِ  سختِ  اغـــراء

نبـرده  کس  نبــاید  خسته  باشی

روی از دل همیـن کز  دیـده رفتی

در عالـم  هـر قدر  شایسته  باشی

شناسند  بی  خبـر  مـردم  زمـانی

کــه رختِ  زندگـانی  بسته  باشی

فــدای   نقـل   دنـدان   تو   گـردم

که می خنـدی  امیل  پسته   باشی

شش وهشت ضرب گامت دردل من

ز هـر کـه دیده ام  برجسته باشی

کجـا رنجیده  گـردد از تو محمود

دلـش را هر قدر  بشکسته باشی

احمد محمود امپراطور

سه شنبه – ۳ سرطان  ۱۳۹۹خورشیدی

برابر به 23 جون 2020 ترسایی

 

 

 

 

تاریخ نشر:  یکشبه 3 سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 23 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

یادی از زنده یاد بانو امجد رضائی شاعر

با احساس و آزاده ی سرزمین ما

قیوم بشیر هروی

23 جون 2024 میلادی

ملبورن – استرالیا

هرگاه با ژرف نگری تاریخ زرین سرزمین ما بخصوص خطهء ادب پرور هرات باستان را ورق بزنیم ، نه تنها در هر صفحه اش ، بلکه در هر سطر آن به عزیزی بر میخوریم که در راه تعالی فرهنگ و ادب غنامند وطن ما  قدم گذاشته ، مشتاقانه به پیش رفته و افتخارانه نام نیکی از خود بجا گذاشته است.

آری ! یکی از این عزیزان زنده یاد مرحومه بانو امجد رضایی هروی میباشد.

محترمه بانو امجد رضایی هروی فرزند زنده یاد استاد ذبیح الله رضایی هروی متخلص به بسمل در سال 1323 خورشیدی در شهر زیبای هرات در یک خانواده فرهنگی دیده بجهان گشود. از کودکی تحت تربیه پدر بزرگوارش که خود از شاعران بنام آن روزگار بشمار میرفت قرار گرفت و آرام آرام در حالیکه زمزمه های اشعار پدر گوشش را نوازش میداد به شعر روی آورد و از صنف ششم ابتدایی به سرودن شعر آغاز نمود و مورد تشویق معلم و مدیر معارف قرار گرفت. همچنین در بازدیدی که در آن ایام توسط مرحوم استاد خلیل الله خلیلی از لیسه مهری بعمل آمد ، پس از آنکه او شعری را در حضور مهمانان قرائت نمود مورد تشویق استاد خلیلی قرار گرفت.

این تشویق ها باعث شد تا با  ذوق فراوان  به شعر و شاعری علاقه بگیرد ، چنانچه سروده هایش را برای اصلاح و بررسی نزد مرحوم استاد فکری سلجوقی میفرستاد  ، تا اینکه روزی استاد از تصحیح سروده هایش امتناع ورزید و طی یادداشتی برایش چنین نوشت: ”  دخترم ، اشعار تو بعد از این ضرورت به اصلاح ندارد”.  خواندن این یادداشت بزرگترین مؤفقیت برای بانو رضایی هروی بشمار میرفت چون نتیجه تلاشش را با دل و جان حس میکرد.

او تحصیلاتش را در لیسه مهری هرات ، به اتمام رساند و سپس بکابل رفت و در دانشکده ادبیات و علوم بشری دانشگاه کابل به تحصیلات عالی اش ادامه داد.  پس از پایان تحصیل و فراغت به زادگاهش برگشت و در لیسه مهری بعنوان استاد ادبیات شامل کار شد و در تربیه فرزندان وطنش  همت گمارد.

اما پس از مدتی دوباره بکابل رفت و شامل دارالمعلمین کابل شد و به حیث استاد درآن مؤسسه مشغول کار گردید.

اما پس از نابسامانی های سیاسی و اجتماعی در کشور  او نیز همانند هزاران هموطنش  ناگزیر به ترک خانه و کاشانه اش گردید و همراه با خانواده رهسپار دیار غربت شد تا اینکه پس از نقل مکان های متعدد سرانجام در شهر اوتاوا-  کانادا اقامت گزید.

اما احساس او نسبت به وطن و هموطنانش بخصوص بانوان سرزمینش او را آرام نگذاشت و بدین تریب در اکثر برنامه های فرهنگی آن شهر و همچنین تلویزیون های فارسی زبان سهم بارزی میگرفت و ندای آزادی خواهی هموطنان دربندش را با سرودن اشعار زیبا فریاد میزد و در حالیکه از

 نارسایی های عینی جامعه مرد سالار افغانستان بخوبی آگاهی داشت ، جهت پشتیبانی از بانوان  درد دیده و رنج کشیده ی سرزمینش همواره تلاش میکرد تا صدای شانرا بگوش جهانیان برساند.                                               

از مرحومه بانو امجد رضایی هروی اشعار فراوانی در نشرات داخل وخارج از کشور به چاپ رسیده است.

ولی با دریغ ودرد این شاعر شیوا بیان و با احساس سرانجام در سال 2008 میلادی در شهر اوتاوا چشم از جهان فرو بست و رخ در نقاب خاک کشید ، روانش شاد و یادش گرامی باد

قابل ذکر است که نخستین مجموعه اشعار مرحومه بانو رضایی هروی چندی  پس از وفاتش در سال 2010 میلادی به همتِ همسر گرامی شان جناب دکتور حبیب طبیبی در 391 صفحه و مشتمل  بر 130 سروده به زینت چاپ آراسته شد که  در آغازین آن چنین می خوانیم:

” این یادگارِ ارزندهء همسرم را به فرزندان مان : طوفان ، وژمه و عبدالله طبیبی اهداء می کنم. “

قابل ذکر است که پس از پیشگفتاری که بوسیله همسر شاعر تحریر یافته ، تقریظی نیز توسط ادیب فرهیخته و توانا جناب استاد لطیف ناظمی زیر عنوان ( امجد رضائی شعله اییکه ناگهان خاموش شد ) توجه خواننده را بخود جلب میکند که استاد با ژرف نگری به زوایای مختلف شعر او پرداخته و در بخشی ازآن چنین می خوانیم:

” … شماری از شاعر زنان ما ، در پی آن می افتند که با خود و پیرامون خود آشنا شوند و پنهان کاری را در سخن خویش یکسو گذارند ، که یکی از آنان امجد رضائی است که با دریغ ، سال پار به گونهء ناگهانی از میان ما رفت . “

اینهم نمونه ای از کلام شاعر که خطاب به بانوان سرزمینش سروده است:

تنگنای ستم

زنم که ناله من خفته در گلوی  من است  

زنم که شام سیه  صبح  آرزوی  من است  

زنم که نعره من در سکوت  حسرت  مُرد  

مزارسینه جلودارِ های و  هوی  من است 

عقیق  جام  دلم  رنگ   خوشدلی  نگرفت     

زبسکه زهر ستم در رگ سبوی من است   

چو گل، ز شاخه  جدا  سازدم   به بوئیدن  

به بوستان جهان، تا که رنگ و بوی من است

برید   تیغ   ستم   رشته ی  تنم ، چو زنم  

بخون سرخ دلم، سجده و وضوی من است

برای   لذت    خود  کامگان   خون   آشام   

هرآنچه  هیچ  نیرزیده  آبروی  من   است  

       زنم   که   زندگیم    را   رقم    زند   دگری         

حقوق حقه من ، در  کف عموی من است  

به تنگنای  ستم  ،   با  شکنجه    دمسازم    

زنم که  کنج قفس ، گور آرزوی  من است 

به اوج   فاجعه  ،  شعله  پوش  گشته تنم   

زنم که طعمه ی آتش،رخ  نکوی  من است 

     اگر   زبان   بگشایم ، بداد   خواهی و عدل       

هزار تیر ملامت، رها به   سوی   من است  

   رهم   ز    دام   بلا  ،  تا   به   اوج   آزادی       

اگرچه روزمن‌اکنون سیه چو موی من است 

   بخاک و خون   بکشم  رسم   بردگی   ها را     

زنم   که  خصلت  آزاد گی، بخوی من است   

       بیاد قلب    بخون   خفته ی   زنان  ( امجد )          

     زدیده  گوهر اشکم،  روان  بروی من است          

امجد رضایی هروی

اتاوا – کانادا

۲۰۰۱

منابع:

1 – با سپاس از دوست فرهیخته جناب آقای فضل الله رضائی بسمل که خلاصه ای

از زندگینامه این شاعر گرامی را در اختیارم گذاشتند.

2 – تارنمای کابل نات

تاریخ نشر:  یکشبه 3 سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 23 جون ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – آسترالیا

حقم نبود !

حقم  نبود  واله   و  شیدا  گذاری ام

با وعده  های  خامِ    تمنا  گذاری ام

 در خلوت  خیالیِ   دستان    روزگار

 با دست خودبه چشم  تماشا گذاری ام

 حقم  نبود  مزرعه ی   سبز دیده ام

 خشکیده پا نهاده و بی‌ جا گذاری ام

 با رفتنت  شکسته  دل  مرمرین من

 با شیشه های درد به سودا گذاری ام

 حقم   نبود  پیرهن  غم   به  بر کشم

 در انزوای خود تک و تنها گذاری ام

 حالا  دگر  که  فرصت عیشم تمام شد

 با دل شکستگان  لب  دریا  گذاری ام

ماه  صیام   حال   مرا   درک  می کند

لب تشنه ام به توشه ی فردا گذاری ام

داور مرا  ببخش که خامست  خامه ام

با رهنمود  خویش  به  معنا گذاری ام

31 مارچ 2024

هما احد لیان بداهه