ارسال شده توسط admin در
اشعارتاریخ نشر : دوشنبه 11 سرطان ( تیر ) 1403 خورشیدی – 1 جولای 2024 میلادی – ملبورن – استرالیا
به بهانه ۴۵مین سالیاد ارتحال شاعر شهیر و فقید کشور
مرحوم مغفور صوفی غلام نبی عشقری .
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
مخمسی بر غزل زنده یاد صوفی غلام نبی عشقری (رح)
افتاده به پیش قدمت کوهی گران است
ابروی کج ات را مه و خورشید فسان است
تیر مژه ات در سپـر سینه نشان است
در لعل لبت گرچه حیات دو جهان است
حسن تو سراپا به خدا آفت جان است
♥ ♥ ♥
باشد دُر ِ دندان تو چــون دُر یمانی
یاقوت لبی لعل تو پیوستـه به کانی
ایکاش شود تا به کنارم تو بمانی
قـدر گل رخسـار خود ای شوخ ندانی
رویت بخدا قبله‌ی صاحب نظران است
♥ ♥ ♥
مُردم ز فراقـی تو و تنهـا مگزارم
اشکِ سر مژگانم و من لحظه شمارم
چون ناله به افلاک رسیده است غبارم
روییده گل نرگس شهـلا ز مـزارم
یعنی که شدم خاک و نگاهم نگران است
♥ ♥ ♥
گشتم به فدای تو من ای شوخ پریزاد
افتـاده به بند تو هم و از همه آزاد
نخجیر به عشقت منم و هستی تو صیاد
از دور تـرا دیدم و گفتم بر شمشاد
شوخی که دلم برده همین سرو روان است
♥ ♥ ♥
از خاک کف پای تو یک بوسه تمناست
در قلب منی خون شده این غلغله بر پاست
محمود ز سر تا قدم جملگی ر سواست
معشوق و می امروز در این خانه مهیاست
لیکن چه توان کرد که مـــــــاه رمضان است
♥ ♥ ♥
چشمم شده از فرقت و دوریی تو حیران
دیوانه شدم من بروم طرف بیابان
تاکی بکنم من جگر خود تهی دندان
زاهد تو مرا نشمری از خیل مریدان
در روی جهان پیــر من این تازه جوان است
♥ ♥ ♥
هستی تو جهان من و یک عالـم ِحکمت
در خواب ببینـم بخدا است غنیمت
چون ابر بباری به سرم گونه ی رحمت
جانـا چه کنم پیش تو اظهار محبت
«چیزیکه عیانست چه حاجت به بیان است»
♥ ♥ ♥
در بین همه عاشق و معشوق وفا بود
از جانب یک بر دیگر دست دعا بود
نور و نمکِ چهره‌ی شان پاک و صفا بود
سابق بخدا پیر و جوانش به حیا بود
گستاخی و بی باکی در این عصرو زمان است
♥ ♥ ♥
محمود به تنهایی و عشق تو بنالد
سر در رهی این درگه و این کوچه بمالد
از عشق تو مشکل که کشد درد و ننالد
جا دارد اگر عشقری بر خویش ببالد
در عصر خود امروز کلیم همدانست
احمد محمود امپراطور
نهم سرطان 1403 خورشیدی
کابل – افغانستان
