۲۴ ساعت

ظلم همسایه !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 5 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 27 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

ظلم همسایه !

مردمِ   آواره ایم   از  ملک   دور    افتاده ایم

از    جفای  جور   یاران    ناصبور     افتادایم

هر نفس اخوان بر ما می کنند ظلم و ستم

زان سبب آواره   از  دستِ  قَتور  افتاده ایم

 سخت رویی بس که دیدیم تا ز ابنای زمان

تا درین وحشت سرایِ پُر ز شور افتاده ایم

در نهادِ  ما نباشد  عیشِ  و   نشاطُ   راحتی

 مضطرب و در به در از    ظهور   افتاده ایم

 رغبتِ راحت نباشد اندر   این   محنت سرا

 گلبنِ دردیم کِه از شوق و سرور افتاده ایم

 سالها خون خورده ایم از موجهٔ طوفان غم

 کشتی بی طاقتیم و   از  عبور   افتاده ایم

 سرخوش از صهبای دین و همزبان و مذهبیم

 با وجود می پرستی از حضور   افتاده ایم

ما همه واماندگانِ ملک یأس و  بی کسی

 چون گدای بی تنعم بی وفور  افتاده ایم

درجهانِ خویش چون موج گهر پیچیده ایم

گوهر رخشنده ایم اکنون ز نور افتاده ایم

آه گردون تاز ما ای «انوری»آزادگی ست

 ازنگون بختی ولیکن همچو مور افتاده ایم

 انوری فکری

2 اسد 1404 خورشیدی

جوانی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 5 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 27 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

جوانی

 یادی  ایام  که  ما  شهر  و دیاری داشتیم

پیش  چشم خلق  عالم  اقتداری  داشتیم

 فارغ از   رنج  زمان  و  مشکلات  زنده گی

 محفل  عیش ونشاط  و نو بهاری داشتیم

 با رفیقان شاد و  خندان  در گلستان وطن

 نغمه ی سازوسرودوچنگ وتاری داشتیم

 عشرتٍ   دنیا  میسر بود  و  یاران  مهربان

 راحتی  درسایه ی بید و  چناری  داشتیم

 کوکب  اقبال  ما در چرخ  گردون جلوه گر

 در زمانه شوکت و شان و وقاری داشتیم

 رونقٍ     بزمٍ   محبت    بود     لبخند   بتان

 درتبسم گاهٍ عشرت  لا له زاری  داشتیم

 سفره ی گسترده ی دل توشه ی امیدداشت

کوچه   باغٍ  آرزوها  را    گذاری   داشتیم

 درنشاط وعیش و  مستی  در بهار  آرزو

یک جهان لطف وصفادرهرکناری داشتیم

 سینه ی بی کینه ی ما  بود  کانونٍ صفا

 از  محبت    خاطرٍ    امیدواری     داشتیم

 در امید و آرزو  بودیم  سرشار   از  طرب

غم اگر میگشت  پیدا غمگساری داشتیم

 ای جوانی  عشرتٍ ما هم بدامانٍ  توبود

 از طفیلت   روزگاری   اعتباری   داشتیم

 ای فلک  ما را  اسیرٍ رنج  پیری  ساختی

 ناجوان ! کی ازتو زینسان انتظاری داشتیم

 عاقبت بامم سفیدازبرف پیری شد  لبیب

رعشه ی دست وکجاچشمانٍ تاری داشتیم

  عبدالقیوم لبیب

8 دلو 1382 خورشیدی

از : مجموعه ی غوغای دل

که من اتباع افغانم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 4 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 26 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

که من اتباع افغانم

 کنون آسودگان ‌  دهر غبارم   را  نمی بینند

 چنین ظلم وحقارت در کنارم  را  نمی بینند

 ز جور این فلک آوارگی  از  دست مجبوری

همین حال خراب و  روزگارم  را  نمی بینند

 تحمل کرده ام زخم  زبان   و طعن  ایرانی

 که  من  اتباع  افغانم  وقارم  را  نمی بینند

 ربودند عزت و حسن سلوک همجواری را

سر و پایم  برهنه کوله  بارم  را  نمی بینند

 ندیدم حسن خوبی سیرت نیکودرین وادی

 چو‌ در موج  غبارم  افتخارم  را   نمی بینند

 شکوه و کبرو آز چور پول  و خانه  و اموال

 ملنگ خانه بردوش حال زارم را نمی بینند

 برای هریکی گویندوطن گم کرده بیرون شو

 به این هی هی گرفتن اعتبارم را نمی بینند

 به هرتوهین وتحقیر زورظلم ومردم آزاری

 همیشه اینچنین صید شکارم را نمی بینند

 دریغا یک کف نانی فقط  بود و  نصیبم شد

 لب داغ بسته این دار و ندارم را نمی بینند

 شرار این قیامت از دلم کی میشود بیرون

 به هرفیصل چنین صبر وقرارم را نمی بینند

 شود روزی رسد این نوبت  بیداد  بر ایران

 دیگر واعظ به این سرحد نگارم را نمی بینند

ملاعبدالواحد واعظی

در ستایش ادیبان و عندلیبان عصر ظاهرشاه – از مرحوم طالع تا محجوبه هروی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 4 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 26 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شاعر: زنده یاد استاد محمد حسن شیرین سخن. فرستنده: محترم بشیر احمد شیرین سخن

در ستایش ادیبان و عندلیبان عصر ظاهرشاه 

(از مرحوم طالع تا محجوبه هروی)

هراتی بحرِ  طبعت    می‌زند موج

 دمادم  ، رفته‌   رفته  می‌کند اوج

گهی حمد و، گهی نعت و مناجات

 گهی داری به لب شیرین حرکات

 گهی گریه، گهی خنده، گهی غم

گهی از عشقِ جانان می‌زنی دم

 گهی  از  طالع  خود  گشته نالان

 گهی  طالب  به  دیدارِ  دُرخشان

  گهی شایق  به  گفتارِ  همایون

 گهی خسته، گهی اسبابِ محزون

 انیس و  همدم  و همرازِ  نیک‌زاد

 شفیقِ مجنون و همدرسِ  کهزاد

 نه فیضی می‌رسد از توبهٔ مسکین

 نه از خود شاد کردی روحِ غمگین

 نه خیری  داری  اندر  قومِ  نادار

 فقیر   و    ناتوان   از    تو    بیزار

 چرا یارب، حراسان گشته روشان؟

 درین عالم، به حیرت رفته حیران

 رمق نبود، مزن  دم   از رشیدی

 بود    امید    ها     در    ناامیدی

غُبارِ   مقدمِ   اهلِ     نظر    شو

 هراتی   نقشِ  پایِ رهگذر شو

 شنو تائب، که دنیا چون حُباب است

حیات این‌جا، خطی بر رویِ آب است

 فریدِ   عصرِ   جاوید باش در کار

 وفا    لازم   بود   بر   قومِ  بیدار

 نویدم  داد  ناصح،  پیک   جانان

 شدم عاجز، وصالش  نیست آسان

 چو فکری، فکرِ مُروارید و زَر کن

 به غواصِ واژگانت  مختصر کن

 ز بهره  بهره‌ور  باشی  ز ریشه

 که طبعِ   پرتوان  دارد همیشه

خلیلی، هر طرف   جویا  و گویا

 هراتی   را    نباشد   ذره‌ ،پروا

به توفیقِ  خدا،   مخلوق   مایل

 خلیل‌ آسا، عاشق نیم‌ بسمل

صفای دیدِ امنی   گشت شیدا

 لطیفی، خوش‌مشام  از بویِ لیلا

 رجائی، با هوای عشقِ  خادم

به قانونِ محبت نیست   مجرم

 اسیرِ حاذقه   گشته     منیری

کند مخفی برایش  دست‌گیری

 اگر سالم  کفِ  دهقان   نباشد

 غنی را همت و احسان نباشد

 بخیز از جای، زلمی باش عسکر

 سپاهی   را   بود  دشنهٔ مظفر

 طبیبِ   حاذقِ  کو ، درد  مندم؟

 ضعیف و زار گشتم، مستمندم

 شرارِ شعلهٔ دل، پیکرم سوخت

 شفق دامن‌کشان شد، اخترم سوخت

 پَرِ   پروانهٔ      شمعِ     جمالش

 بسوزد    بر امیدی   و  وصالش

 نه واعظ، نه مؤذن، نه خطیب است

نه حافظ، ناله‌های عندلیب است

 بیا فیروز،   چون مشعل برافروز

 بشو صابر، به غم‌های وطن‌سوز

 ادیبِ سرخوشِ از قومِ     احرار

 فروغِ   انجمن ، شمعِ  شبِ تار

 نسیمی کو، که گویم شرحِ حالش؟

 به سلجوقی، و یا میوند و والش

 امیدی،  فضلِ حق  یارِ تو باشد

 تو، طفلی، حق نگهدارِ تو باشد

هراتی   یاد    کردی    از  ادیبان

چرا محجوبه اندر طاقِ  نسیان؟

 بیادت هست، آن  محجوبهٔ گل

 به هنگامِ وداع، بر سویِ  کابل

 وصیت‌ها به تو، آن میرمن داشت

 سفارش بهرِ زن‌های وطن داشت

 سفارش کرد: که هربانوی افغان

 روان گردند به پشتِ علم و عرفان

سفارش کرد  تا  مکتب بخوانند

 که فکر و  ذکرِ  انسانی  بدانند

 اگر دوشیزه  در مکتب  نخواند

 اصولِ     زندگانی      را    نداد

 وصیتش به سلطانِ وطن بود

 بسی ایجادِ کارگاه و انجمن بود

 اگر سازد   مکتب   شاهِ  عادل

 به مشکل، مُلک نمی‌گردد مقابل

 ادیبان  ، شاعران  و عندلیبان

 همه درعهدِ ظاهرشاهِ افغان

 محمد حسن هراتی شیرین سخن

۱۳۲۶ هجری شمسی

شوقِ پرواز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 4 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 26 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شوقِ پرواز

 نوگلِ    رویایی    فصلِ     بهارانم   تویی

 غنچهُ خوشرنگ و زیبای  گلستانم تویی

 از    فراسوی    اُفق  های    بلندِ    آرزو

جلوه یی از نورِ خورشیدِ  پگاهانم  تویی

 اختری تابنده ای   در  کهکشان  خاطرم

 در دلِ شبهای هجران ، ماهُ تابانم تویی

 مرغکی پر بسته ام در گوشهُ این آشیان

 شوقِ پروازم بسر،پیوسته الحانم تویی

گاه پیدایی ،گهی چون آرزو  دور و محال

در طنین هر نفس،  پیدا  و  پنهانم تویی

 بگذرد هر لحظه از عمرم به امیدِ وصال

 عشق را سرمنزل و هم عهد و پیمانم توی.

مریم نوروززاده هروی

 هجدهم جولای ۲۰۲۵ میلادی

 از مجموعهُ”پاییز”.

هلند

بیگانه پرستان 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه 3 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 25 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار .   شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی

بیگانه پرستان 

پیشبین نبدیم ما به چنین روز   سیاهی 

یعنی   بشود  کشور  ما   ملک   تباهی 

نه خانه بما ماند  ، نه  باغی  و  درختی 

نه مارکیت و بازار و نه تعمیر و نه راهی 

شد کشور ما فاقد هر خوبی که داشت 

نی سرحد و ژاندارم و نی اردو و سپاهی 

از بس که شده غارت  و  تاراج ، نمانده 

بر فرق زنان  چادر  و  بر   مرد   کلاهی 

شد عاطفه   و   رحم  و  مروت ز میانه 

تأثیر   ندارد   به  کسی     ناله و  آهی 

از   طینت    بیگانه    پرستان    دغلباز

کی روید ازین مزرعه جز خار و گیاهی 

ای دشمن غدار که  داری  سر کشتار 

ما را چه بود  غیر  مسلمانی   گناهی 

از ظلم شما   خوار و  حقیریم   به دنیا 

ما را  نخرد  هیچ   کسی  با  پر کاهی 

از بسکه سراسیمه شده مردم کشور 

دیوانه براهی رود  ، هشیار  به راهی 

نی حامی و نی رهبر و نی صاحب دردی 

ما را نبود جز  در   حق   ، هیچ پناهی 

در روز قیامت   ز   وطنخواهی نداریم 

جز خون شهیدان بخون خفته گواهی !!!!

صابر هروی

یوسف گم گشته

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه 3 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 25 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

مخمس برشعرحضرت حافظ

یوسف گم گشته

 با زملـک ما شـود آ زا د و شا دا ن ،  غـم مخــور

خا نهء تا ریک   ما   گردد   چرا غـا ن، غـم مخــور

چشـم ما دا ئـم بود بـرلطـف یزدا ن، غـم مخــور

 یوسف گـم گـشته بازآ ید به کنعـا ن، غـم مخــور

کلـبهء احـزان  شـود روزی گـلستا ن،غـم مخــور

ـ ـ ـ ـ ـ

گـل برویدهـرطـرف دردشـت  و در کـوه و د مــن

لا لـه ها پـوشــند صحــرا را، بـه مثـل  پـِـیـرهـن

بلبـلا ن شـا دی کـنـا ن، رقصنـد به دورنستــرن

گــربهــا رعـمـــربـا شـد، بـا  زبــر تـخـت چـمــن

چترگل برسرکشی،ای مرغ شبخوان! غـم مخور

ـ ـ ـ ـ ـ

رونـق بـا زا رظـا لــم درکـجـا ،  پا ینـده گـشـت

ا جنـبی با قـدرتـش درملک ما، شـرمنـده گـشـت

صد هـزا را ن مـردم معصـوم ما، آ واره گـشـت

دورگـردون گـرد و روزی  بر مــرا د  مـا نگـشـت

دا ئما یکسـا ن نبـا شد حـا ل دوران، غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

گردد این گردون بحکم خا لق، بی نقص وعـیـب

حکـمـت، الله نـدا نستـی کـسـی بـی شـک وریـب

ازکـجـا آمد، کجا رفت حضرت نـوح و شـعـیـب؟

ها ن مشو نومید چون وا قف نه ای، ازسرّ ِغیب

با شد اندر پرده با زی ها ی پنها ن، غـم مخــور

—–

گـرتوخـواهـی اسـتجـابت، پس دعــای بد مکــن

راه قـربـت با خــدا را، خــود  برایـت سـد مکــن

بـا ش بـا مــردم نکــووحا جـت کـس، رد مکــن

ای دل غـمـدیـده! حا لـت بـِهْ شود، دل بـد مکــن

وا ین سرشوریده با زآ ید به سامان،غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

روزگـا را ن گـربـسـا ط   زنـد گـی ، بـرهـم زنـد

تـارو پـود غـم زهــرسـو، سـر بـسـربــا هـم تـنـد

رنـج دورا ن هـمچـو حَجّـا م، نِـیشتـربـرتـن زنـد

ا ی دل! ار ســیـل فـنــا بـنـیـا دهـسـتـی بـرکـَـنـد

چون ترا نوح است کشتیبان،زتوفا ن غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

رنج ما ازهـجـرت ود یـدار یـارا ن ، بـی نـصیـب

درد مـا درمـا ن کـنـد گــرا یزد، حـا ذق طـبـیـب

خط غُـفرا ن بر کشد،عـصیـا ن مان ربّ ِحسیـب

حـا ل مـا در فـُرقـتِ جـا نــا ن واِ بـْـرا م ِرقـیـب

جمله میـدا نـد خـدا ی حـا ل گـردا ن،غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

آ نکـه هـسـتـت کـرده است ازنیـسـتـی و وزعـدم

گـربگـیری د سـت مخـلـوقـش،زاحسـا ن وکــرم

ا َجـراحسـا نـت د هـد رحـمـا ن مَـنـّا ن لا جــرم

در بیـا بـا ن گـرزشوق کـعـبـه،خواهـی زد قـد م

سرزنش هـا گـرکـنـد خـا رمُغـِیلا ن،غـم مخــور

ـ ـ ـ ـ ـ

آرزودا ری اگـرجـنــت، بــکــن سـعـی مـــزیــد

کن جها د نفس ودشمن با ش، با شیطـا ن مَـریــد

بـا وجـود طـا عـت حــق، زی  درخـوف وامیـــد

گرچه منزل بس خطرنا ک است و مقصدنا پَدید

هیچ راهی نیست کانرا نیست پا یا ن،غـم مخـور

ـ ـ ـ ـ ـ

زرق وبـرق چار روز ا ین  جهـا ن،  نا یـد بکـا ر

حیدری در ملکِ کـُفـر،هـم درخَـفـاء وآ شـکــا ر

خـد مت د یـن نبی کـن،گـرتـوهـستی هـوشـیــا ر

حا فـظـا! درکـنـج فـَقـروخَـلـوت شـبـهـا ی تــا ر

تـا بُـوَد ورد ت دعــا ودرس قــرآ ن،غـم مخـور

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۵ اپـریل ۲۰۰۵

سیدنی – استرالیا

دهمین سالیاد ارتحال ملکوتی شاعر و سیاستمدار با اقتدار و وطن دوست استاد شیر احمد یاور کنگورچی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه 3 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 25 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دهمین سالیاد ارتحال ملکوتی شاعر و سیاستمدار

با اقتدار و وطن دوست شیر احمد یاور کنگورچی

————————————————-

مسئولین سایت 24 ساعت فرا رسیدن دهمین سال درگذشت

شاعر گرامی و همکار  سابق ما  زنده یاد

استاد شیر احمد یاور کنگورچی

را به دوست وهمکار گرامی ما محترم احمد محمود امپراطور

، باقی فامیل معزز شان و سایر فرهنگیان عزیز تسلیت

عرض نموده ، روان آن عزیز را شاد  و خشنود طلبیده

  و  اینک  مطلبی ر ا  که  فرزند  گرامی  آنمرحوم 

محترم محمود امپراطور عزیز فرستادند خدمت

شما خوانندگان گرانقدر پیشکش می نماییم. 

روح شان شاد ویادشان گرامی باد

سوگ‌نامه‌ی خورشید معرفت؛ در رثای

پیرِ روشن‌ ضمیر

《استاد شیر احمد یاور کنگورچی 》

چگونه می‌توان فریاد دل را از ورای این غبار اندوه به گوش آسمان رساند، آنگاه که اخترِ دانایی و آگاهی از افق خاک غروب می‌کند؟

دهمین سالیاد کوچ خاموشانه‌ مردی فرا رسیده است که جانش با آمیغ مهر، صداقت، دانایی، و رنج مردم آشنا بود.

 انسانی که در هیأت خویش، سادگی، فرزانگی، فروتنی و عشق به انسان را یک‌جا داشت.

استاد شیر احمد یاور کنگورچی، منشأ الهام و آگاهی برای نسل‌ها بود. 

نگاهش بیدارکننده، سخنش آرام‌بخش، و حضورش امیدبخش دل‌های خسته.

 نه در سودای جا و مقام، بلکه در جست‌وجوی حقیقت، عدالت، و کرامت انسانی می‌زیست.

خامه‌اش زلالِ اندیشه و دغدغه بود. سکوتش صدای وجدان، و کلامش آیینه‌ی حقیقت. 

او در کوره‌راه‌های سخت تاریخ، فانوس بیداری به دست گرفت و دل‌ها را با روشنی افکار خود روشن ساخت.

نه تنها اهل قلم، که انسان‌دوستان، بیداردلان و مشتاقان راه حقیقت، همه از سرچشمه‌ی اندیشه‌اش سیراب شدند. 

او آموزگار آزادگی بود، زنده‌نگر در جهان مرده‌انگاری‌ها.

در فضای مسموم جهل و خودکامگی، نسیم دانایی و دوستی بود.

 در زمانه‌ی بی‌مهری و فراموشی، مرهم جان‌ها و بیدارباش دل‌ها بود.

اکنون، جسم پاکش در آرامگاه خاک می‌آساید، اما جان سخنش در برگ برگ تاریخ جاری‌ست. صدای قدم‌هایش هنوز در راهروهای اندیشه شنیده می‌شود، و نام بلندش در آسمان انسانیت همچنان می‌درخشد.

ای آفریدگار جان و معنا، روان بلند این مرد آگاه را در بارگاه مهربانی‌ات بپذیر، و چراغ فکرش را تا همیشه فروزان نگاه دار.

اینهم نمونهِ کلام شان

—————————————–

هستی همه آئینـــــــــهء  ذات توست

زمــــــــــــزمهء  ما  همه   آیات توست

عهــــــد  و  وفـــــــای  تو  بـــود لایزال

مهـــــــر و صفــــــای تو بود  بی زوال

خیــــــــر  و  سخای  تو  بود  جاویدان

از کـــــــرمت  زندگی   انـــــــدر  امان

رحــــم  تو  باشد   به  همه  بی دریغ

بر سر مظلــــوم  نه  کشیدی  تو تیغ

داد تو باشد به  همـــــه  بی  حساب

مانده  بشــــــــــر از  کرمت  لا جواب

هست نمودی تو خلائـــــــــق  بسی

نیست گه پیـــوند تو  را  بــــا  کسی

جایــــــــگه  ای  تو  بُوَد  عرش  برین

 بر فلک و بـــــــر  مَلک  ات  آفــــرین

 منبــــــع  اســـــرار  همه  زی حیات

مرجـــــــــــع امیال و  ثبات  و  ممات

در  زبر  عـــــــرش  تــــــو  را جایگاه

بر  همــــــه  مخلوق  تو  دادی  پناه

میــــــدهی تو از بـــــــــر ما   زندگی

نیست  شــــــــرافت  نکنیم   بندگی

ستــــــــر کنی  عیب و  خدای جلیل

خلق کنــــی خلق و رب بــــی بدیل  

منبع انــــــــــوار ثبــــــــــات و حیات

مرجـــــــــــع اســرار حیات  و ممات

سازی اتــــوم  ذرهء  ناچیــــــــــز را

دادی به ما خواستیــــــم هر چیز را

بودی او  هستـــــی   تو ذات قدیم

غیر تو  باشد  همــــــه  عالم عدیم

ذره به پیشت نبَُوَد کهکشــــــــــان

چــــــرخ بــــرین و فلک از تو نشان

روشنی عالـــــــــم و  هستی توئی

در حقیــقت هرچه که هستی توئی

دست تو باشــــد ز بــــر دست ها

خواهی کنی نیست همه هست ها

قطـــــــــره ای باران ز سما ریختی

بحــــر کـــــــران را  تو  بر انگیختی

لعل و گهـــــر کردی سیاه سنگ را

دادی به گیتـــــــی همه جا رنگ را

چشـــــــم خـــرد را بنمودی  تو باز

خــــالق کونیـــــــن و  رب  بی نیاز

جبهـــــه بسائیم به خاکت رواست

کس به تو سجــــده نکند نارواست

کون و مکــــان را تو به کنُ ساختی

بر ســـــر موجود  عالــــم افراختی

کن فیـــکونش بکنــی  مال توست

 هستی همـــه منتظر قال توست

ثابت و سیـــــــاره به فــــــرمان تو

شمس و  قمـــــــــر  ذرهء  از آن تو

رزق رســـــان همـــــه موجـود یان

با خبــــــــر از جمله  عیان  و  نهان  

عهـــــــــد نمائی  و  به  آن ایستی

بی خبـــــــر از حال  دلـــم نیستی

از همـــه احساس  توئی  بی نیاز

ســــــوز نباشد  و  نداری  گـــــداز

دیده بینـاست تو را  چشم  نیست

داری غضب عاملهء  خشم نیست

می شنوی لیـــــک تو را گوش نه

خور نـــــداری و تـــــو را نوش ,نه

داری مکـــــان و تو مکین نیستی

خود تو بدانی که چسان  زیستی

دادی به ما آنچه که خود  داشتی

می درویم  آنچه   که  تو  کاشتی 

پــــروری یکسان بچه دررحم مام

خالق کُل بـــــــا هُنــــــر  نیک نام

نطفــهء شاه و گـــدا  یکسان بُوَد

فــــرق درآن نه تن و نه  جان بُوَد

فــــرق ندارد زن شــــــاه و  گــدا

نیست در آن هیچ  گه  ما  و شما

زادن طفل گاه پس و پیش نیست

درهمه اعضاش کم و بیش نیست

نیست به یک نوع اگــــر نان شان

شیـــر به یک رنگ به پستان شان

شادی رسانی به همه قوم وخیش

رنجــــه نه سازی گهی قلب پُریش

فــرق نکردی  گهی شـــاه و  گدا

عــدل خـــــــــدائیت نمودی به ادا

چشـــــم امید همـــــــه بر تو بُوَد

 شادی و عید همــــــه از  تو بُوَد

قهر تو باشــد بر  ما  غـــــــم فزا

لطف عمیمت همــــه وقت بهر ما

هستی تو کس برهمگی بی کسان

باشی بر غمــــزده شادی رسان

زهــــــر تو خواهی  بکنی انگبین

ای صمــــــــــد با   خرد  نیک بین 

پاک خود آئی  و  خــــدائی  همه

ذات  قدیــــر  هستی  برای همه 

کردی کرم  هیچ  نه  اندوختیـــم

آدمییت مــــــــــا که کم آموختیم

خلق نمودی بشـــــــــر با شرف

شکـــــــــر نکرده برویم هر طرف

فاعیل مختـــــاریم و  پُــر ما جرا

می کنیم هـــــــر دَم  عمل ناروا

گوش نکردیـــــــــــــم به پیغام تو

خوار نمودیـــم همه  وقت نام تو

هستی قــــریب از نــگه دیده ام

غیــــــر تو من از  همه  ببریده ام

خواستـــــــه بودم و خواهم تو را

چون پــــــــــــر کاه در بغل کهربا

هستیم همه بی خرد و ناسپاس

گنگ و کر و، آدم حق نا شنــاس

تو احــــــــــدی ثانی نباشد تو را

کنگورچی راخود تو بشو رهنــــما

————————————

02/میزان/ 1376 هجری خورشیدی

سروده شده است

شیر احمد یاور کنگورچی

زیبای ناز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه 3 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 25 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

زیبای ناز

مال   مردم    نيستى   جانا     كمال   مردمى

خوب يا بد هر چه مى باشى تو  حال مردمى

نسلى   وابسته به  تو و نسلى  از تو پند گير

خوب اگر باشى   وقا ر ،  ار بد   زوال مردمى

دست خود گهوار  چرخانى و با دستى جهان

با  همين  دستان   كوچك  بين مثال  مردمى

دخترى  تاج  سرى  جانا  بدانى  قدر  خويش

اى كه  باغستان   عالم    را    نهال   مردمى

كرده  يى دنيا   اسير خويش   اى  زيباى  ناز

صورت  زيباى   خالق  را   تو   خال   مردمى

فكر خود  ميدار  شامخ   جان من  آرى  بدان

هم جواب استى تو جانا هم  سوال مردمى

بال هر پروازى و  پرواز بى  تو ناقص  است

عرصه ى پرواز هستى  را   تو  بال  مردمى

دختر  امروزى  و   مادر   به   فرداى    جهان

منبع  بركت  به روز و  ماه  و  سال   مردمى

دخترم خوش مشرب و خوشحال باش ، آزاده بزى

جاده ى    آزادگى    ها   را    روال  مردمى

دخترى تاج سرى  جانا  بدانى  قدر  خويش

مال   مردم   نيستى   جانا   كمال   مردمى

شیبا رحیمی

ساقى كوثر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 2 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 24 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا   

ساقى كوثر

 خدايا   لايقم   گردان  كه  تا  گردم غلام او

 كنم خدمت به درگاهش  به لب هر لحظه نام او

 بخواهم تا بگردم  من به دور ساقى كوثر

 كه باشد اين هوس تا جرعه ها نوشم ز جام او

 گريزانم  ز اهريمن  به سوى   او  پناه آرم

 گذارم سر به دامانش شوم آهوى رام او

 شوم رهرو به رفتارش سپارم دل به گفتارش

 بجويم فيض و بركت را ز حسن هر كلام او

بده توفيق هر خدمت به كويش روز و شامم را

 بگویم نعره ى تكبير  هر دم  من ز بام او

ز هوش و فهم او نتوان كنى توصيف“امان“اينجا

كه باشد اندر اين عالم هزاران پخته خام او ! 

 امان قناويزى

فرانکفورت – آلمان

آفتابِ روزگار 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 2 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 24 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آفتابِ روزگار

هَریوا   ،  سرزمینِ    نامدار  است

 مکانِ   مهر و عزّت ، اقتدار  است

 چنان پرورده  صد ها  نیک‌ اخلاق

دلیر و    با  وقار   و   بردبار  است

 هَریوا   ، معدنِ   علم  و  فضیلت

 به فرهنگ و هنر آیینه‌ دار است

 حریمِ  حوزهٔ     علم     و   ثقافت

 به تاریخ  و  تمدّن   افتخار است

 به هر دیوار و دَر ، نقشِ حقیقت

 به هر کوچه، نوای  ذوالفقار است

 ز سنگش نبضِ تاریخ  می‌زند موج

 ز بادش بوی مشکِ  لاله‌ زار است

 دلِ  مردم   پُر از   شورِ   نجابت

 به لهجه، بس‌ شیرین  و استوار است

 ز هر گامش  فروغ  و نور خیزد

زمینش   آفتابِ  روزگا ر   است

به علم و دانش و صبر و مدارا

هَریوا  چلچراغ    روزگار  است

 بشیر، زادگاهِ    او   بادا هَریوا

 هرات اندر دلِ  میهن، نگار است

 بشیر احمد بشیر شیرین سخن

  لبخند

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 2 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 24 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

لبخند

لبخن د بلب  ديدى  نه پِندار كه  مَستم

لبخند به گلى رُو كه شبنم زده هستم

آرى بخودم   ديده  و  لبخند  زده  گفتم

تا چند ز اشك ديده ترو نَم زده  هستم

آن سَروِ سَر افرازِ تبر خورده ى باغى

لبخند برين   حالت   بَرهم زده هستم

بر غربت  و  بيچارگى  خويش  بخندم

با اين همه لبخند همان غمزده هستم

بسيار بوَد سخت بَدور از وطنِ خويش

آواره درين گوشه اى ماتم زده هستم

از حالِ  دل  بى  وطن  آواره اى داند

دور از وطنِ جنگ زده ى رَم زده هستم

تركِ همه بنموده( فروغ )با غم و دردى

از باده اى   هجران دمادم زده هستم

حسن شاه فروغ

19 جولای 2025

خروشِ آتشین

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 2 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی – 24 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

خروشِ آتشین

نگاهِ آتشينش  ، بر  دلم   يك   باره    غوغا  كرد

 قيامِ چون قيامت كرد، هزاران شعله بر پا كرد

 خروشِ آتشيني استخوان و تار  پودم سوخت

 دو باره عشق پنهانم، برايي  خلق رسوا كرد

 اگر باري، سزاواري ، ميسر شد به  ديداري؟

 پري رویي، سياه مويي به شهرِ شور بر پاكرد

 دو چشمش شعر نيمايي، نگاه هاي غزل ريزان

 دو بيتي هاي گيسويش عروجي شوق يلدا كرد

 يقين دارم  خداوند   وقت   رسم چهرهِ نازش

 فرازِ قدرتي خود را ، تماشا كرد، تماشا كرد

 مرا باتو؛ تو را بامن، دو جسم و جان باهم داد

 براي تكيه   گاهم ، شانه  هايت را مهيا كرد

 كابل – افغانستان

 حمل ١٣٩٨ خورشیدی

 ظاهر عظيمي

دعای توفیق

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 1 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی -23 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دعای توفیق

(منظوم)

خـداونــدا مـرا  تـوفـیـق  طـاعـت

بده دوری گناه،  ازلطف  ورحمت

نـمـا درصـدق،قـصـد و  نـیـّتـم را

شـناسـم آنچـه لازم، حُـرمـتـم را

گـرامـی دارمــان،دراسـتـقـامـت

هدایت دارمـان، درعلم و حکمت

نـمـا دل هایـمان لـبریـز عـرفــان

زلـطـفـت یـاالـهـی،حـی رحمـان

……

زبان های  مان بدار  بر راستگوئی

عـزیـزِمـان  بـدار  در خـیــر جـوئـی

غـذای مـان  نمـا آنچه حلال است

 بگیری دست مان،حد کمال است

 نگـاه  داردیـدگـان، ازهـرزه دیـدن

 ببنـدی گوش مان،غـیبت شــیـدن

 تـفـضّـل  بر عـزیـزان، پـارســائـی

 مـداوم دارشــان،درخیـرخـواهـی

……

بـده بـردانـش آمــوز،سعـی لازم

بـرای ســامـعـیـــن، پَـنـد مــداوم

بکن مرضای اسلام   را شِفـا یاب

به امـوات مسلمـان،رحمتـت تاب

بـه پیــران ده وقـار و عـزت نـفس

جـوانـان را به توبه ، ازگـنــاه بس

……

زلطـفـت  ده زنان را،عفت وشرم

تـوانگـررا بده  از لـطف ، دل نـرم

که دارد بـذل خـود بـرمـستمنـدان

قـنـاعـت لـطف نـمـا بـربینـوایـان

نمـا پیـکارجـویـان را  ،سـرافــراز

اسیـران را رهـا،ازقیـد  وبند ساز

……

زمـامــداران بدار،عــادل وَدلسوز

کـه دارنـد بهــرملت،رحـم هرروز

الــهــی حــاجـیـــان وزائـــران را

 بـرکـت ده خــدایــا!جـمـلـگــان را

مـوفـق کـن هـمـه راآنچـه واجـب

زاعـمـال حــج و عـمــره مـراتـب

زلـطـف ورحمت خود پادشـاه هـا

که هستـی بهـتـریـن،مهـربـان هـا

نمـائی”حیدری”راغــرق رحـمـت

نجــاتـش ده کـریـمـا،ازعـقــوبــت

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

13 می 2029 

سیدنی – آسترالیا

(هفتم ماه مبارک رمضان)

دوست دارم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 1 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی -23 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دوست دارم

دوست دارم

هر روز با تو خدا حافظی کنم

چون بهانه ای است برای بوسیدنت

و دوست دارم

هر روز با تو قهر کنم

چون بهانه ای است برای آشتی کردنت

و دوست دارم

هر روز از هوش روم

چون بهانه ای است برای به آغوش کشیدنت

و دوست دارم

هر روز از نو عاشقت گردم

چون بهانه ای است برای سرودنت

و دوست دارم

هر روز تکرارت کنم

چون بهانه ای است برای به حافظه سپردنت

هما طرزی

نیویورک 11 جنوری 2024

هر روز با تو خدا حافظی کنم

چون بهانه ای است برای بوسیدنت

و دوست دارم

هر روز با تو قهر کنم

چون بهانه ای است برای آشتی کردنت

و دوست دارم

هر روز از هوش روم

چون بهانه ای است برای به آغوش کشیدنت

و دوست دارم

هر روز از نو عاشقت گردم

چون بهانه ای است برای سرودنت

و دوست دارم

هر روز تکرارت کنم

چون بهانه ای است برای به حافظه سپردنت

هما طرزی

نیویورک

11 جنوری 2024

 قلب دریده

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 1 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی -23 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 قلب دریده

۱۰۷ الف

کسی   با   تا گیتارش   برآیم    دل   کشید  اما

کسی از دور های دور  سوی    من   رسید اما

و من چون در  دلم  شعر نوی   آغاز می کردم

 کسی با گوش جان خود تمامش را شنید اما

 و من بار پریشانی به دوش خویش چون بردم

 کسی چون ماهی کز دریا برون باشد تپید اما

 و من تنها چو بودم  آرزو  کردم  کسی باشد

 کسی با سر به سوی شهر تنهایم  دوید اما

و من دل را به سودایی چو  در بازا ر میبردم

 کسی در نیمه ره با نقد جان خود  خرید اما

و من چون شمع از سوز درونم آب می گشتم

 کسی تا آخرین قطره   به دور من پرید اما

نمی دانم چه (اما )  بین ما آورد دیواری …

 فقط دانم کسی با  خنجری قلبم درید اما

شکیبا شمیم رستمی

5 اپریل 2019

منتظرم!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 1 اسد  ( مرداد ) 1404  خورشیدی -23 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

منتظرم!
یاد تو
شمعی‌ست در دلم؛
همیشه روشن، همیشه گرم.

در هر چمن سر می‌زنم،
از تو نشانی نیست؛
کجا شکفته‌ای،
ای گل بی‌نظیرم؟

قطار عمرم غرقه‌ی
موج شوق دیدار توست
در بحر بیکران فراق.

منتظرم!
کشتی عشق‌ام
در گرداب محبتت
جا مانده است.

در انتظار،
با چشمان باز خواب می‌بینم؛
عبوری از سرزمین عشق
و سفری به سیاره‌ی غم‌ها.

در دام غربت دل،
بی‌نفس‌ام،
و با قطره‌قطره‌ی اشک،
آسمان
هوای گریه دارد
با من.

منتظرم!
کجا روم؟
که راهی به گلشن ندارم.

رهایم مکن؛
او نیم من شد
و من مرده‌ای سیّار.

آخ، چه زیباست
که احساس را
باد می‌وزد
و آفتاب، غرق روشنی،
تو را می‌چیند.

بکار
گلاب عشقت را
به در و دیوار دلم؛
و بنویس
با قلم انگشتان پنسلی‌ات،
که تنها تو بدانی…
بس.

 عالیه میوند
15 جولای 2025

فرانکفورت – جرمنی

زن، خورشید هستی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 31 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی -22 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

(زن، خورشید هستی)

اگر خورشید نامش  “زن” نمی‌بود

 جهان پر نور  ازین   روزن نمی‌بود

 زُحل و    زَهره،    ناهید   و    ثُریّا

 به شب‌ها زیبِ هر مسکن نمی‌بود

 نه عشقی مانده بود از مهرِ مادر

 اگر گل  ،  لاله  و  لادن   نمی‌بود

 کنار   بسترِ   مادر   به    صد   ناز

 قیامت  بود  اگر  خُفتن  نمی‌بود

 نه رنگی در چمن پیدا،  نه بویی

 اگر نرگس، اگر سوسن نمی‌بود

 نمی‌شد کشوری هرگز شکوفا

 اگر زن، شمعِ در گُلشن نمی‌بود

 مهتاب در آسمان‌ها بی‌ تشعشع

 اگر نامش  به اسم زن نمی‌بود

 ملکه گر نبود،  عسل کجا بود؟

 زنبور، مشتاقِ نسترن نمی‌بود

 اگر  نبود   ملالی‌  های    میوند

 به گیتی نامی از «میهن» نمی‌بود

 گوهر شاد بیگم و رابعه در بلخ

به عالم نام شان روشن نمی بود

 اگر نبود زنِ  دانا   چو   هاجر *

 بشیر شاعر شیرین سخن نمی بود

 بشیر شیرین ‌سخن

* بی بی هاجر نام مادر من هست

 زبان هویت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 31 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی -22 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 زبان هویت

گـویند که دنـبه از  درون  می گندد

کُخ میزند وبه  ریش مان می خندد

بیگانـه  بـرای غـارت  گـنـج   وطـن

زنجیر به دست و  پای ما می بندد

*******

با نقشۀ امریکا  وطن   ویران شد

اردوی جوان مملکت  پاشان شد

مردم بـه زندان و  طلسم افتادند

تبعید و فرار خلق  بی پایان شد

*******

دردا که وطن اسیر صد چاله شدست

پر از غـم و رنج  و   داغ آلاله شدست

جنگی که میان  روس  و  امـریکا بـود

مانند سراطون چل وشش‏ساله شدست

*******

زن را  ز  حقوق  حقه  محروم کردند

بسیارستم به دختران مظلوم کردند

دروازۀ عـلـم  و  معـرفـت  را بسـتند

آنچه که بپا ستاده بود معدوم کردند

*******

در خاک و طن  ستم  فـراوان گردید

ازانگلیس وروس و پاکستان  گردید

آن چـه که نیـامـد ز دسـت  ایـشان

با نقـشۀ امریکا بـه  اینسان گردید

*******

گر نطـفه از پشـت   پـدر می آید

در مـادر میـهـــن   بـبــر  می آید

درخاک غریب  اگر نهال بنشانی

هـشـدار! که آواز  تـبــر می آید

*******

هرجا که روی به خاک خود برگردی

بـا رنـج و تـلاش  صـاحـب  زر گردی

در کـشـور دیگـران  اگـر  مـزدوریــد

در خـانـه بـیا که تاج  بـرسـر گردی

*******

مردم هری خدمت  مهمان کردند

احوال مهاجـریـن  پرسـان کردند

بـا کاروان دوسـتـی و هـمــدلی

راه سـفـرِ هموطن آسان کردند

*******

نیمروزوفراه که خطۀ  گُردان  است

تـیـمـارگــر  مهــاجـــر  نـالان  است

سیستان کهن دراین زمان دشـوار

بنگـرکه پـذیـرای بسا مهمان است

*******

افراطیت و جور  و   ستم  آوردند

تـیـغ دو دم و  گُلـه  و  بـم آوردند

تاریکی جهل ومرض  و استبداد

با طالب و داعش به هم آوردند

*******

بر مردم ما سـتم فراوان  کردند

آواره و بیمار  و  پریشان  کردند

با چال وفریب و نقشۀ شیطانی

آوردن افـراطـیت  آسـان کردند

*******

جنگ چل وشش‏ساله که دردافزا بود

کـش مکـش روســیـه  و امـریکا بود

خـون  جگـر  مهـاجـر  و  در بـه  دری

والله که نـتـیـجـۀ هـمــان دعــوا بود

*******

از چنگ ستمگران  وطن  بیرون  کن

آزادی و حـق  زنـدگی  مصئـون  کن

ظالـم که نظام ظلـم بـرپا کـردسـت

با علم و خـرد  کاخ ستم  وارون کن

*******

با ریشه و با اصل وطن   در  جنگند

با تاریخ و فرهنگ کهن    در  جنگند

از شعر و زبان مادری  می ترسند

در دهکده و کوه و  دمن  در جنگند

*******

در هـنـد  زبـان  فـارسـی  گویا  بود

در دولت و  در جامعه بس  پویا بود

با نقشۀ شوم انگلیس ویران گشت

بحری که سرچشمۀ  صد دریا  بود

*******

فارسی ستیزی طرح استعمار است

زیرا که آهنگین وخوش  گفتار  است

فـرهنگ و تمـدن کـهن  را  یار است

در بـسـتر تاریـخ مهین  معمار است

*******

فـارسـی دری مهر  خراسان باشد

گنجـینۀ فـرهـنـگ  درخـشان باشد

افتو بـه دو انگـشـت پنهان نـشـود

بنگرکه بهرطرف  خورستان باشد

*******

از گوهر و از درّ  دری  می گویم

ازدره و از  کبک  زری  می گویم

از خامه و  دیوان و  بیان و گفتار

از مهــر زبـان مـادری می گویم

*******

از طبع سخن ساز دری  می گویم

از حـافـظ  و  شـمـس  و عـنصـری

ازسعدی و فردوسی و بیدل گویم

از رودکی تا به  انوری   می گویم

*******

بـا ارث تمـدن  و  زبـان   می جنگند

با مشعل فرهنگ وبیان می جنگند

در دامـن  ایـران و  خـراسـان کهن

با درّ و گهر های  گران می جنگند

*******

در  هند و   ورارود  زبان  را  کشتند

هـم خـطّ و الفـبـای بیان  را کشتند

در قلب خراسـان به  دسـت طالب

موسیقی وشعر وداستان را کشتند

*******

فارسـی و دری زبان  واحد باشد

در لهجه فزون، بیان  واحد  باشد

پیکان  اگر  ز جنس  رنگارنگست

لیکن؛ هـدف و کمان واحد باشد

*******

فـارسـی دری آیینۀ  فـرهنگ است

رویای غـزل  ترانـه  و   آهنگ است

در جلـوۀ اشـراقـی و عـرفـانی دل

خورشید کهن ستارۀ  ارژنگ است

*******

در سغد و تخار و  بلخ بن  مایۀ آن

درپارس وهرات وهند سرمایۀ آن

از لعل بـدخـشـان و بخـارا بـشنو

فارسـی خـوش دری وپیرایۀ آن

*******

طالب ز گپ   و  واژگان  می ترسد

از نغمۀ  مرغـان  چمان  می ترسد

از شـعـلـۀ گلـواژۀ دانـشـکـده هـا

از زمزمۀ دخت  جوان   می ترسد

*******

در پشت سـر طالب استعمار است

با درّۀ تکفیری و با  سنگسار است

فرهنگ و تمـدن  و  زبان را دشمن

از عقدۀ جهل تار  خود افگار است

*******

میراث تـمـدن  کهـن  بـر  دوش است

میخانه و خانگاه ازان مدهوش است

فـارسـی دری زبـان هـویـت ماسـت

ازبرگ گل ولعل و گهر تن‏پوش است

*******

تاریـخ پر از تمـدن و فـرهنگ است

درهرزبان راوی صلح وجنگ است

از دیــدۀ تـاریـخ کـجــا  بگـریــزیــد

کرداروبیان همه را درچنگ است

*******

تا اسـم  عجـم  زبان  دل  گویا کرد

خـورشـیـد تمـدن  کهــن  بـالا  کرد

تاریخ قـدیـم شـرق روشـن گردید

ای گم‏شـدگان ره به شما پیدا کرد

*******

خـلــقی که بـه پـا سـتاد بازی ندهید

ایـن سقـف گشاده  را مجازی ندهید

صیدی که  رها شدست ازحلقۀ تنگ

دوباره به  چنگ گرگ  و تازی  ندهید

*******

آزادی جامعـه چه خـوش  آهنگ است

شهروندی وحق همگان درچنگ است

در ســـقـف گـشــاده و فـضـــای آزاد

پـرواز   کـبـــوتــران    رنگارنگ   است

*******

تفتیش عـقایـد نکـنـید  مـردم را

دربند توان  کشید  مگر  انجم را

مردم ز‏دست محتسب می‏گیرند

شـلاق شـکـنـجـه درۀ بـدنُـم را

*******

در نظم نویـن  جهان  دگرگون گردد

جنگ وجدل وکشاکش افزون گردد

تا مـدل نــو  بـرآیــد  از  کـــورۀ داغ

چندیـن حصار سست وارون گردد

*******

جنگاب گذار  که  پـر  طـلاتـم  باشد

راه گـدر و سـاحـل امـن  گـم باشد

ازجذر و مد  و  سرعت  دریا دریاب

آن کشتی که درخدمت مردم باشد

*******

درجنگ نوین زشش  جهت درگیرند

نـادیــده و نـاشــنـیـده در بـر گـیرند

از بهر نجات میهن و مـردم خـویش

رنگ رنگ دفاع وحمله در سرگیرند

*******

از فـتـنـۀ انگلـیـس  یاد آوردند

آتش به نهاد عدل وداد آوردند

افراطیت و جهالت  و  ویرانی

با نام شهادت و جهاد  آوردند

*******

دست  آورد جنگ  تحمیلی طالب بود

افـراطـیـت  و  نمــایـش   جـالـب بود

فـقـر و سـتم و فـشــار اسـتـبـدادی

آزادی  امـریــکا  در  ایـن   قـالب بود

*******

جان درتن هموطن به لب آمده است

از درد جـفا  بـه چنگ  تب آمده است

آزادی و آفـتـــــــاب مـا  را کـشـتـنـد

زندان و دار و تیره شـب  آمده است

*******

امروز جهـان  دوباره   تقسیم   گردد

این نقشه بدست  زور ترسیم گردد

افـسوس که مـردم سـتمدیدۀ مـان

در محـبس  طالـبـان  تسـلیم  گردد

*******

گویی که ز تاریخ  کهن بی خبر اند

ازنور خرد مهر و  شمن بی خبراند

از  کـشتن دیـوان بـه دسـت رسـتم

از جنگ خدا  و اهرمن بی خبر اند

*******

قـربانی انگلیس هـندوسـتان  شد

از  پـیکـر  آن  جـدا  پاکـسـتان  شد

هنگام دگربنگله  دیش  پیدا گشت

پاشـیدن تخـم کینه بس آسان شد

*******

بـا ذهـن دِیوبَند  نـفــاق افکندند

درقـم و نجف   افتراق   افکندند

در   مصـر کهـن  پـدیـدۀ  الازهـر

در  وحدت ترک  انفلاق افکندند

*******

ازدین عرب  سلاح  جنگی  ساختند

ذهـن سـلـفـی طالب دنگی  ساختند

با داعـش و الـقـاعـده پیمان بستند

در قالب دیـن بردۀ  زنگی  ساختند

*******

غـزه که زخـم دل نسـل بشر است

در قلزم خون کودکان شناور است

ظالم ز وجدان و خدا بی خبر است

دردا که جهان بشری کوروکراست

*******

بـازی  بـزرگ   درس   عـبـرت دارد

ازخرس و گرگ درس   عبرت دارد

آن پـیــچ و خـم منطـقـه را دریابید

با سوزش لُرگ درس  عبرت دارد

*******

بازی  بزرگ  دیگری  در   پیش است

هرکس گرفتار فضای  خویش است

آسان نبود شناخت دوست از دشمن

دو چهره و یاران  ریایی بیش است

*******

تجـزیــۀ    ایــران   حـقـیـقـت   دارد

با لیبی و  سـوریـه   شباهت  دارد

لعنت به  تجاوزگر و  میهن  فروش

جاسوسی به دشمن قباحت دارد

*******

گـویی سپس نـوبت پاکستان است

این مرکز افراط   بسی  لرزان است

مُلکی که به دست انگلیس بنیان شد

تجزیـۀ آن مگـر چونین  آسان است

*******

آتـش بـه غـرب   آســیا آوردند

بحران وجنگ و  ماجرا   آوردند

آسیای مرکـزی پلان بعدیست

در شـرق دور  هم  بلا اوردند

*******

دلگـرمی به امریکا تـوهم باشد

دور از عمل و  امید  مردم باشد

بار بار همین راه  غلط   را رفتید

لیکن؛ رۀ مستقل هنوز گم باشد

*******

اهداف   تجاوزگران   رنگ   رنگ است

گاهـی مـذاکـره و گاهـی جـنگ است

ســر بـر خـط تـسـلـیـم  فــرود آوردن

دور ازشرف و تمدن  و  فرهنگ است

*******

در    کشور   ایران    تجاوز کردند

بی پرده و  عریان   تجاوز   کردند

حقـوق بشر  و  حق  ملت ها را

کشتند و  قـربان   تجـاوز   کردند

*******

ایران نوین نسل جوان  می طلبد

افغان ستان خورستان می طلبد

در سـغـد و بخـارا   الفـبای  زبان

هـر بـام بلند نـردبـان  می طلبد

*******

ایران کهن به توطئه  پاشـان  گشت

بنیاد خراسان  بزرگ   ویران  گشت

هـنـد قـدیـم که  مهـد ریگـویـدا بـود

تجزیه بدست انگلیس عریان گشت

*******

دوباره خراسـان   بزرگ احیا  کن

ایرانشهری بساز و خود پیدا کن

در بستر تاریـخ و  تمدن    بـزرگ

با زور و توان زبان  دل  گویا کن

*******

هویت ما چـو قالی رنگارنگ است

در تار و پود تمدن و  فرهنگ است

در بـسـتر تاریـخ تکامـل کـردسـت

با گرز وکمند ونغمه و‏آهنگ است

*******

اول خـود و دوم جهـان را بشناس

بیخ وبن اصل و خاندان را بشناس

با جـام جـم چشم و دل خودبنگـر

جزر و مد بحر  بیکران  را بشناس

*******

گلـشـن  پـر از  گلان  رنـگارنـگ اسـت

هریک به رنگ وصنعتی قشنگ است

در سـمـفـونـی طبـیعـت و راز بـقـــاء

رویا و زبان و نغـمه  هـم‏آهـنگ است

*******

امریکا وروس و  چین  کشاکش  دارند

در بخـشِ جـهان نقـشه منقّـش دارند

رویای   جهان   تک‏روی    گشته خراب

بی شک که امـریکا  مـشـوّش دارند

*******

درغرب به طبل  جنگ  و  خون می کوبند

در کاخ سفـیـد که بـا جـنـــون می کوبند

در جـنگ سـوم جهـان شـود هیروشـیما

این فتنه گـران بس که فـزون می کوبند

*******

اوکراین که گوشت دم توپ گردیدست

قـربـانـی اهــداف  یــورپ  گـردیدست

باریشه وتاریـخ خودش  درجنگ است

در تایـر خـودکـشـی تیوپ  گردیدست

*******

امـریکا  و   اروپـا   کنون   هم‏دستند

در تقـسیم گـیتی  که پیمان بستند

از   نالۀ  خـون   کـودکان  جام‏ها  پر

درغارت شرق  همچنان  بدمستند

*******

هندوروس وچین کلان ستون شرق اند

ایـران  و  خراسـان  که  تاج  بـرفرق اند

ترک  و   عرب  و کُرد  به  خود  برگردند

این مجموعه خورشید زمین و برق اند

*******

هان! قارۀ آسیا تمدن خیز است

عقل وهنروشراره  برانگیزاست

ار قاموس فرهنگ ورا بگشایی

پرازخرد وحماسه و پرهیزاست

*******

افریقا و آسـیا ز یک سر   باشند

با امریکای لاتین  بـرابـر   باشند

درراه نجات خود  از  سلطۀ زور

همسنگر وهمدل و برادر باشند

*******

فردا که جهان رنگ  دیگر خواهد داشت

از آتش و خون و بم گذر  خواهد داشت

با وحـدت و همدلی خـود مـردم شـرق

بـرنـامه و حقـوق بـشـر خواهد داشت

*******

درک پیچ وخم ذهن قوی  می خواهد

دانـســتـن اذهــان غــوی می خواهد

بـرنـامــه و بــنیــان  مـنـظـم داشـتـن

برداشـت درست وواقعی می خواهد

رسول پویان

جولای 2025

لیک بِشنو زِ قَلبِ گَهواره …

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 31 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی -22 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

لیک بِشنو زِ قَلبِ گَهواره …

دِگَر اَزِ اِین چِراغ‌سوزی نِیست، رُوغن‌اش رَفتِه، رُوشَنان رَفتِه

لانِه کَردِه‌اَست شَب بُه سینِه و سَر، مَرغِ فَردا اَز آشیان رَفتِه

دَر  ضَمیرِ  زَمین  غُروب  آمَد،  غُربَتِ  عِشْق  هَم  مُسَجَّل شَد

مِهْر   وَ  مَهتاب  وَ  کَهکِشان  رَفتِه،  دامَنِ  سَبزِ  آسمان  رَفتِه

آن طَرَف گَردْباد  می‌پیچَد ، دَر  غَرِّش  گَشتِه‌  اَست دیوِ سِپید

تیغِ اِین سُوی بَر زَمین اُفتاد،  خَیْلِ  پَریان   وَ  سَرکِشان  رَفتِه

دَست را سایِه‌بان بِکُن بَر چَشْم، تا بُبینی اُفُق چِرا  خالی‌اَست

نَقشِ پایی   اَگَر   نَمی‌بینی  ، قِصّه‌  ایِن است ، کاروان رَفتِه

چَشْم‌هایِ گُشادِه لانِه‌یِ تَرس، قَلب ناقوسِ مَرگ وَ  تَسلیم‌اَست

نُعْرِه‌ها نالِه  شَد  میانِ  گُلو ،  عِشْق  اَز واژه   وَ   زَبان   رَفتِه

تُو بِخوان سَنگِ بی‌دَهَن چیزی، کِه دَهَنِ سَنگِ بی‌دَهَن گَشتِه

گَریه کُن باد، اَشکِ باران  را  ، قَلب اَز   سینِه‌یِ   زَمان  رَفتِه

جَنگَلِ اِین‌با رِه قَرن را بَلعید، گَله‌  * ها  رُوبَرُویِ  هَم گَشْتِند

کُوچِه‌ بُن‌بـستِه سُویِ میدان‌اَست، شَهْر رَفتِه‌اَست وَ شَهربان رَفتِه

زِندِه‌ها زِندِه‌اَند   دَر  تابوت ، مَردِه‌   ها خَواب   را  تَمام  کُنید

روحِ پَرّوازِ   زِندِگی   خَفتِه‌ اَست،  زِندِگان  راهِ  مَردِگان رَفتِه

گَشتِه بیگانه تا زِ   آتِش‌   ها  ، دود  گَردیدِه   دَر  هَوا گَشتِه

مِثْلِ خاکِستَری بُه دَستِ هَوا، اَز  کَران  پَرچَمِ خُود به‌زیرِ پا کَردِه

«لَشکَرِ عِشْق»** دَر هَزیمَتِ مَرگ، پَرچَمِ خُود به‌زیرِ پا کَردِه

نِه کَماندار   وَ    پَهلَوان   مانده  ، تیر اَز تُرکَش وَ کَمان رَفتِه

لیک بِشْنو زِ قَلبِ   گَهواره  ، کُودَکی  چَنگ  می‌زَنَد بُه هَوا

یعنی دَستی هَنوز هَم بَر پاسْت، باز عِشْق آمَدِه، دَر آن رَفتِه

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۵

——————

*مراد از «گله» تفکر و عمل قومگرایانه است.

هر انسانی که ارزش و تاثیر خود را به صفر ضرب می زند و دنبال چیزی به راه می افتد که خود در آن هیچ اثری نداشته است، خواسته و ناخواسته به یک عضوی از گله تنزل می کند.

در عین حال بقول اِریش فروم: «انسان‌ها برای فرار از مسئولیتِ فردی، به هویت‌های جمعیِ کور پناه می‌برند.»

**«لشکر عشق» مطلعی غزل زیبای از شاه شجاع درانی است که در این غزل به عاریت گرفته شده است:

«لشکر عشق خیمه زد باز به طرف کوی من»

نامِ آزادی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 31 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی -22 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

نامِ آزادی

قسمتم  را  اي   خدا ، زير   طنابي   دار كن

 استخواني گونه ام را، قاب عكسي ياركن

 بعد  مرگم  مثل  هندويي ،  مرا  آتش زنيد

 پرتوش   را   مشعلي   آزاد ي   افكار   كن

 شعله ام  را   خيمه زن بر سينهِ ليلاي من

 يا  به    آئين  اوستايي  ،   نيكو  كردار  كن

 در مياني  دود و آتش، پا به پايي سو ختن

 يك غزل   از  مولوي را، سوژه ي انظار كن

 مثل مولانا  ، سماعي  دور  آتش سر كنيد

 وحدهُ اِن لااله  را ، هي  بخوان  تكرار  كن

 زير عكسم را نشاني نام  انساني  نويس

 نام آزادي  به  سنگي قبر  من  اعمار  كن

 ظاهر عظيمي

 ١٣٩٦

لحظه ی لبخند

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 31 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی -22 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

    لحظه ی لبخند   

 لب ِ شیرین ِ  تو  خاموش ِ  خاموش

 دو  زلفت همچو  گل آویزه بر دوش

 نگاه ِ   گرم ِ    مستت    شد  دلاویز

 مرا از  سر  ربودی   دامن ِ   هوش

 بدن  در   پیرهن   یک   گلشن ِ  ناز

 به  اندام ِ لطیفت   گشته   گلپوش

 فدای ِ     لحظه ی     لبخند ِ   نازت

 بگو حرفی سراپا گشته ام   گوش

 سرم مصروف ِ سودای ِ  دو  زلفت

 دلم در شوق ِ وصلت گشته پر جوش

زگوشم شور و شر گویی که در رفت

 شدم در خاموشی بیهوش و مدهوش

 بیا دستی بده  بر  دست ِ   عاشق

 که نام ِ  من  شود  از نام ِ تو رُوش

 تمام ِ    تلخیی       فرقت    سراید

 چو شهدی آن لبانت را  کنم  نوش 

         همایون شاه « عالمی »       

               ۲۰ جولای ۲۰۲۵م            

بازی زمانه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 30 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی -21 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

بازی زمانه

رسیده ز آتش  دل  جان   سوخته به لبم

نه خرمى ست به روزم نه  راحتى به شبم 

طبيب    عشق     تواند     تداوى    دردم

چرا    دوا    ز    اطباى     ديگرى     طلبم

به حيرتم كه چه بازى زمانه كرده شروع

مرا كشيده به هر سوى و كرده مضطربم 

بس است اين همه جور اى فلك رهايم كن 

مكن تو تلخ   شب   و  روز مجلس طربم 

مشو تو غره به جاه و   جلال   چند روزه

مكن تو فخر فروشى   كه از فلان نسبم 

مدار    چشم    ثنا   دوستى   ز اهل ريا

اگر فريب   دهندت   مگو   كه  در عجبم 

محمد اسحاق ” ثنا “

ونكوور – كانادا

٧ جولاى ٢٠٢٥

بـرگشت به اِنسان بودن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 29 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 20 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

بـرگشت به اِنسان بودن

طعم تلخ هجرت را چشیده‌ام

در سکوتی یخ‌زده،

در زخم واژه‌هایی که

هرگز مرهمی نشدند

بر حنجره‌ی خاموشم.

و در تاریکی،

وقتی واژه‌ها بر لبان بسته می‌خشکند،

و ناله‌ای خاموش

در پستوهای خاطره

جا می‌ماند…

سینه‌ام می‌سوزد،

نه از آتش بیرون،

بلکه از شعله‌ای بی‌نام،

خاموش و پنهان،

که در درونم فواران است.

هر سحر،

دل خسته‌ام

زیر تبر سنگین بی‌انصافی

تکه‌تکه می‌شود.

وقتی سیلی روزگار

تن را زخمی

و روح را می‌بلعد،

آنگاه عدالت

در حلقومِ قدرت خفه می‌شود،

و فریادِ حق

در گلوی سکوت تاریخ

منجمد می‌شود،

بی‌آنکه کسی بشنود.

آدم،

وقتی انسان بودن را فراموش می‌کند،

و دست‌هایش

به جای نوازش،

شلاقی سرد می‌شوند،

خاک یکسان را می‌خشکانند،

و نفس را

بر لب‌های تشنه می‌بندند.

شهرها سرد و بی‌روح‌اند،

دیوارها فریاد می‌کشند،

چشم‌ها پر از غم‌اند،

اما کسی نگاه نمی‌کند.

و من،

در دل این ویرانه‌ها،

با دل لرزان،

هنوز…

هنوز جرئت دارم عاشق بمانم،

هنوز به روشنایی دل می‌بندم،

حتی اگر

سیاهی

تا مغز زمین پیش رفته باشد.

شاید فردا،

از دل ابرهای بغض‌گرفته،

باران نسل نو

بر این خاک تشنه ببارد،

بارانی نه فقط برای زمین،

برای دل‌هایی که

در قفل سرد یأس اسیرند.

شاید آن روز،

انسان

از خاک سوخته‌ی عشق

و زخم‌های دیروز

برخیزد،

با نغمه‌ای تازه،

با دستانی مهربان،

با چشمانی که دوباره ببینند،

و دل‌هایی که دوباره بتپند.

و آن روز،

آدم

دوباره انسان شود،

نه فقط به نام،

به معنا!

با انسانیت،

با عشق،

با امید،

و با زندگی.

هما باوری

جرمنی

10 جولای 2025

پیک اجل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه 29 سرطان  ( تیر ) 1404  خورشیدی – 20 جولای  2025   میلادی –  ملبورن – استرالیا

پیک اجل

         مرگ نزدیک است ، گیرد دامنم

پاره خواهد  شد  ، این پیراهنم         

         راهِ ما را کرده اند ، اسپید از آن

تا   بِپوشاند  ،   سپیدی   کفنم         

         گر اجل  آید ، بِمیرد   هر کسی

ور بیاید  ،  مژده    دارد   رفتنم         

        جامهء تقوا ،  اگر  پوشیده شد

در لحد نیز ،خرقه سازند بر تنم         

        لیک غرقِ ،  بحر  عصیانم ببین

گر ز فضلش ، پاک  سازد بدنم         

        توشهء هرگز ندارم ، در حضور

جز ثنا و سجده و ، چند سخنم         

         گر بِپرسند اینهمه غم از چه است

گویم از رنج و ، غمی این میهنم         

         فضل یزدان ،  شاملِ حال گر شود

خاک تیره را ،  کند  یک گلشنم         

         آرزوی ، فضل حق دارم نه عدل *

یا الهی !   رحم  فرما  ، بر منم         

         قتل و خونریزی و ، جنگِ خانگی

بس بوّد ، قطع  شود  از مآمنم        

         هر سحر، دستم بلند است بر دعا

شرمسار گردد ، یارب ! دشمنم         

شکر ایزد داد ، زرغون را شفا

درد و بیماری ، گذشت از بدنم

الجاج محمد ابراهیم زرغون

11 جولای 2025 

ناروی

* این بیت الهام از آیهء مبارک قرآن مجید گرفته شد

.( الهی عاملنا بِفضلکَ و لا تعاملنا بِعدلِک )