۲۴ ساعت

آرشیو آوریل, 2025

26 آوریل
۳دیدگاه

 کلمهء لاله دراشعارم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 6 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 26 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

 بسمه تعالی

 کلمهء لاله در اشعارم

استفاده از کلمهء لاله در بعضی ازاشعارم که دراینجا فقط ازمحدود

فرد ها یا دوبیتی ها که درآنها کلمهء لاله بکار رفته است،تذکر

داده میشود. دربعضی جاها عنوان شعر سروده شده

نیز آورده شده است.

شهرلاله

گفتم صنما نام خوشت گفت،لاله

چشـمـان قشنگت، بهتـر زغـزاله

گفتـم زکجا آمده ای،ای ماه روی

گـفـتـا زشـمال وطـن،شـهــرلالـه

8 مارچ 2021 

لاله روی زیبا

ای لاله روی زیبا،یکدم به  پیش  من آ

تا جان به تن بدارم، درخدمت توباشم

لاله زار

عمریست که زلاله زارخود دورم

اززاد گـــه وازدیــــارخـــود  دورم

مادرجانم

عید آمد واز دیـارخود دورم

ازکشور لاله زار خوددورم

درد هجران

 سوخت کابل هم هرات وبامیـان وقنـدهــار

لاله سان داغم به دل،زشک یتیمان سوختم

اشک یتیم

 ظالمان رحمی نکردند،برجـوان وپیرتو

لاله سان غرقه بخونی،برشهیدانت قسم

سرو روان

دردهجران مرا،از گل میهن بزدای

لاله ویاسمن،هم شورفغانی به من آر

گذرت گربشود،سوی بدخشان وطن

یارشیرین سخن ولاله عذاری بمن آر

غم جانان

گرتوازخون شهیدان،همه گلگون گشتی

لاله سان داغ به دل،حال پریشان رفتم

سوختم،سوختم

 دشـت ودامـانـت بُـدی میـنـوی مـن

ازغم آن لاله زاران سوختم،سوختم

عقاب شکسته پر

زعاشقـان سـراپـردهء وطـن هسنـم

مرا بهشت زمین ،لاله زار خودباشد

فریاد بلبل

زمین وآسمان خرسند،ملآئک شدهمه خندان

بشد رنگین زلاله ،دشت و دامان وطـن هرجا

 خاک وطن

هرزمانی اگرآئید به سر تربت من

لاله از یاد شهیـدان،به مزارم آرید

زیبای من

بسکه زیبـاوقشنگ ونازنینی

لاله گردیده خجل از روی تو

غزالان رمیده

لاله رویـان  مهـاجــربه  وطـن  بــاز رســان

یا رب! آن آهوی مشکین،به ختن بازرسان

مادر افغان

لاله از خــون شـهیدان وطـن

سرزند درکوه  صحرا، هرکجا

مرغک بسمل

جـانـا بفـدای قـد  بـالائی کـه  تـوداری

لاله خجل ازدست حنائی  که  توداری

لاله شده داغش به دل،از خال لب تو

قربان همان خال سیاهی،که توداری

غنچه دهان

برده دل ازکف من غنچه  دهانی عجبی

لاله رخ سیـم بـدن،سـرو روانـی عجبی

ماه دوهفته

دست حنائیت جان،شرمنده کرده لاله

ماهروی ماهرویان،دور  از نقاب باشی

هفته نامهءافق

درآسمـان سدنی، هفت سـاله شد افق

سرخ رو وسر بلند ، چون   لاله شد افق

حنای دست یار

 یارم چـو حنا به  دست گیرد

لاله زکـفـش،شکسـت گیرد

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

30 جنوری 2021

سیدنی – استرالیا

26 آوریل
۱ دیدگاه

درد دل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 6 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 26 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

درد دل

 

ای میهن خاک تو بوی

گلزار میدهد

دشت ودامانت

عنبر افشان است

زلال چشمه هایت حیات بخش است

بهشت روی زمینی

و درمانگاه جان

در اینجا باد ها

صیقل می زنند

و یاد ها

پالش می کنند

سر زمینم بستری ست
وعده گاه بهشتی است که

فرود آید

 

سیمین بارکزی

2019/8/4

 

26 آوریل
۳دیدگاه

انار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 6 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 26 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

انار

 

ترا چون اناری

در رگهایم پاشیدم

سرخ شدم

سرخ…

 

تو در شاخه های تنم

استواری

و نگاه هات

ترکیدن دانه های انار است

در من

که واژه عاشق بودن را

زمزمه میکند

 

و دوام دوست داشتنت

همان کاسه آغوشم است

که پر از دانه های

انار تو باشد

در آغوش شب یلدایی من…

 

هما طرزی

نیویورک

13 فبروری 2025

 

Pomegranate

 

I sprinkled you like a pomegranate in my veins

I blushed

red…

You are the strength in the branches of my body

And your gaze

is the bursting of pomegranate seeds

In me

That whispers the word of being in love

And the continuation of loving you

Is the same bowl of my embrace

That is full of your pomegranate seeds

In the embrace of my Yalda night…

 

Homa Tarzi

New York

February 13, 2025

26 آوریل
۱ دیدگاه

سوگ

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 6 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 26 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

سوگ

دار از شکوه افتاد

منصور هم ز بانگ اناالحق

اينك تمام حادثه خواران

بر نعش های حادثه

             دندان کشیده

از عفن نعش

منصور می تراشند

         رام و زبان شکسته

                            و نامرد

اینک امارت است

که پژواکش

بانگ اناالحق است

وآن نو سپیده ها که سحر را

بر ما بشارتی داشت

این باره نیز دامن خود چیدند

پس با کدام خامه

پس با کدام نامه

هنگامه ی شکستن شب را

دست کدام قاصد بی باکی

سوی کدام مقصد و مقصودی

سوی کدام شاهد مشهودی

         سوی کی میفرستیم؟

ای عشق شعله خیز

کين سان هنوز در رگ من

موج می زنی

پاسخ بده بگو!

فاروق فارانی

اکتبر ۱۹۹۱

آخن

از مجموعه اشعار «در این جا هرچه زندان است»

26 آوریل
۱ دیدگاه

اثر هستی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 6 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 26 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

اثر هستی

 

يارب    منما    دور    مرا   از    نظر   خويش

اين دل به گداز است بسی از شرر خويش

مستی و  طرب  شور  دگر برده   به گردون

در  بی  خودی  غرقيم  ندانيم  سر ِ خويش

تا ناله   برون   آمد ه   از   سوز   به   سودا

بگذاشته  اين  چشم  ز اشكی اثر خويش

اظهار    ندامت    نتوان    كرد    درين  حال

چون كوه   ملامت    بكشيديم   بر ِ خويش

تا  سلسله ی   وعده ی   ديدار    شنيديم

از نفس  به يكباره گی  بستيم در ِ خويش

گر راز  و  رموز است  به  دانشكده ی  يار

آهسته  شنيديم به اين گوش كر ِ خويش

گر محو نشان  گشت  ز گمنامی ِ  ما بود

در  چرخ  چه  جوييم  حصول ِ ثمر ِ خويش

از   ريزش ِ    باران ِ   عرق   نان  كشيديم

محنت همه  بستيم  به  دور ِكمر ِ خويش

در  اوج   تحير   به   اميد  است   همايون

از   نام ِ  تو  اندر  دهن  آرد  شكر  خويش

 

همایون شاه «عالمی»

جولای 2004 م

غزنی، افغانستان

 

26 آوریل
۱ دیدگاه

گذشت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 6 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 26 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

گذشت

 

ناگشوده لب چو غنچه شادمانى ها گذشت

تا زدم   پُلكى   بَهم  ديدم جوانى ها گذشت

خاطراتِ  درس  و  تعليمِ   مكاتب   يك  طرف

سال  ها   در  آرزوى   كامرانى   ها  گذشت

در   سياست  بازى  هاى  مُلك  نيمِ  عُمر ما

زيرِ بارِ قهر و خشم  و  مهربانى  ها  گذشت

بهر حفظِ  خاك  و  ميهن  راهى  سنگر شده

زخم ها  خورده  بتن  با  جانفشانى  گذشت

وعده ى نان و لباس و كورو كالى بود شعار

پيش چشم صدها رفيق با ناتوانى ها گذشت

از سياست بازي هاى  خام  برباد رفت مُلك

چهل سال در جنگ با هر سرگرانى ها گذشت

خون مى باريد در هر كوچه  و  پسكوچه ى

لاله ميكاريد در شهر سخت جانى ها گذشت

طبل   خون  ريزى  نوازيدن   بنام   دينِ  حق

غصب و غارت با همه آن رجز خوانى ها گذشت

هيچ    تشويشى   نداريد  هرچه  آيد  بگذرد

شام ظلمت بگذرد گر جان ستانى ها گذشت

مى رَسد روزى نبينى ظالم و جاهل بچشم

سربلند بادا كسى با نكته  دانى  ها گذشت

پيش  از  ما  هم  گذشتند  مردمان  سَر فراز

روزِ ميخوانى فروغ با قصه خوانى ها گذشت

حسن شاه فروغ

23 اپریل 2025

26 آوریل
۳دیدگاه

خدای مهربانی ها

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه 6 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 26 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

خدای مهربانی ها

امشب به امید و یاری‌ات
ببینم روی محبوب‌اش
در این خلوت سرا تنها
آرامش صدایم کرد

خدای مهربانی ها
بپاشید تخم عشق را
در حوضچه‌ی چشمانم
لاله دمید
آهسته با نسیم گفتم
غرور را به ساده‌گی
رها کن
در پی آواز قشنگت
رخسار بلندت
چشم در ساحل ارغوان
لبانت غرق شد

خدای مهربانی ها
به خلوت خانه‌ی قلبم
شوم مست و غزلخوانت
برایت صد غزل خوانم
پناه‌ام ده !
ز غصه ها گریانم
کنار جاده‌ی خلوت
بپرم به هوایت
شوم بلبل شوریده باغت
کاش این خاطر من‌ سبز شود
با نور جمالت دل من روشن شود .

عالیه میوند 

فرانکفورت
7/ 4/ 2025

 

24 آوریل
۳دیدگاه

خامه ی موزون

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 4 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 24 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

خامه ی موزون

 

نازنينا     دلبر     بى     چون   من

نقش تو  در خامه ى   موزون من

از   الفبايت      سواد      آموختم

از تو باشد سرخط و مضمون من

روح را صيقل تويى جان  را قرار

هم   تجلّاى   رخ     گلگون    من

رگ رگم را جمله در جريان  تويى

تپ تپ  قلبم   صفاى   خون من

تا   دم  آخر   بود    شيداى   تو

اين  دل  بيچاره  و  مفتون  من

در حضورت گشته مالامالِ عشق 

اين سر سرگشته و مجنون من

تا تو هستى نيست فكرِ روزگار 

اى تو فردا و دى  و  اكنون من

شیبا رحیمی

 

24 آوریل
۱ دیدگاه

 ساز ناشنیده

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 4 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 24 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

 ساز ناشنیده

 

این  ساز   ناشنیده    چرا   ناشنیده  ماند 

وین  صبح  نادمیده   چرا   نادمیده    ماند

 

يك عمر در کشاکش يك عشق سوختیم

 آن  یار  نارسیده   چرا   نارسیده     ماند

 

دل در هوای  گریه ی  مستانه   می تپید

 این اشک خون ودرد شد وناچکیده ماند

 

يك  عمر قلب  من  به  هوای سپهر  بود

 پرواز دل  شکست  و پرم  نا پریده  ماند

 

ای گریه هم زخانه ی جان  پا گرفته ای

 آخر  ببین  که  آه   دلم   نا کشیده  ماند

 

ای تیغ غم که رگ رگ من از تو پاره شد

 دل مرد و لیک این رگ جان نا بریده ماند

 

فاروق فارانی

۱۹۹۰

 آلمان

از مجموعه اشعار «در این جا هرچه زندان است»

 

24 آوریل
۳دیدگاه

یادت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه 4 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 24 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

یادت

یادت مرا به جاودانه ها می برد

وبه بامدادی

که چون چنار بلندی

در طلوع عریانی ام

قد بر افراشتی

و چون نسیمی

بر گیسوان بلندم عشق دمیدی

و من در برکه بسترم

چون نسترن عطراگین

ترا سرودم

ترا سرودم

و ترا سرودم

هما طرزی

نیویورک 17

 جنوری 2025

Remembering you

Your memory takes me to the eternal

And to the morning

When, like a tall plane tree

In the dawn of my nakedness

You raised me up

And like a breeze

You blew on the long hair of love

And I, lying in my pond

Like a fragrant narcissus

I sang about you

And I sang about you

And I sang about you

Homa Tarzi

New York,

January 17, 2025

23 آوریل
۱ دیدگاه

مرهم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 3 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 23 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

فرسنده : محترمه ادیبه صادقیار    شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی

مرهم

همه   دانند    تو   نگار   منی

تا بکی  دور   از   کنار    منی

بنشین  لحظهٔ    به   پهلویم

که  تو  زیبای  راز   دار  منی

هر کجا باشم ای  پری پیکر

صبر من طاقت و قرار منی

تو به آن روی  دلکش وزیبا

مرهم  قلب  داغدار  منی .

صابر هروی

نهم قوس 1361

23 آوریل
۳دیدگاه

خاکِ وطن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه 3 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 23 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

خاک وطن

 

دوستان   ترک   شما گر  بکنم در غـــربت

کفـنـم کرده بخــاک سیهـــم   بسپــــارید

تا که روحم زشمیـم وطنــم  شـــاد شود

قدری خاک  وطنم  زیر سـرم   بگــــذارید

بهرآمـرزش  این بنــدهء  هجــــران  دیده

ســورهء حمـد ودعائــی نثـــــارم   دارید

بنویسیــد به لــوح سـرقبــــرم از مــــن

مُردم باعشق وطن،دردل خــاکــم دارید

چه شودگـرعزیـزان ،زرهء  لطف  و کـرم

نــازبــوئی وطنــم بـرسرقـبــرم  کــارید

هــرزما نی اگرآئیـــد، بسـرتربـت  مـــن

 لاله ازیــاد شهـیــــدان به  مــزارم آرید

گــذرتان شـود گــربســوی میهـن مــان

داغهـــای دل من قصـه به مـــامم دارید

مــادرم راب گوئیــــد ز من ازروی نـیـــاز

 پسـرت هـجـــرتوبس دیده،دعـایم دارید

درشب جمعـه اگـرسورهء یاسین خوانید

حیــدری“را طلــب عفـو،ز غفّارم  دارید

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

15 مارچ 2011 

سیدنی – استرالیا

23 آوریل
۱ دیدگاه

وجه تشابه دوزوال

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 3 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 23 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

وجه تشابه دوزوال

نویسنده:
نعیم سلیمی
چنین به نظر میرسدکه دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا در قرن بیست و یکم همان میخائیل گورباچف رهبر وا پسین اتحاد شوروی در سده بیستم میلادی باشد که میتوان اوراگورباچف امریکایی خطاب نمود .
همانگونه که حاکمان اتحاد شوروی با کشانیدن آن کشور به بازار آزاد ( کاپیتالیزم ) که زمینه های آن از قبل آماده گردیده بود وفراهم ساختن احساسات ناسیونالیستی در داخل و اشاعه آن در بیرون ازمرزهای آن اسباب سلسله جنگ های خونین را در اروپای شرقی، بخصوص شبه جزیره بالکان و جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی بعد از پایان دوران جنگ سرد فراهم نمودوزمینه های فروپاشی امپراتوری شوروی را سبب گردید، علایم و قرائن موجوددر آمریکا گواهی ازآن میدهدکه شایددونالد ترامپ رئیس جمهوری امریکا نیز مانند گورباچف زمینه های افول و سقوط فاز نهایی امپراتوری ایالات متحده آمریکا را که دوره های سیاه و تاریک آن از قبل آغاز گردیده است با دامن زدن به سیاست های ناسیونالیستی پروتکشنیستی که تقریبا دوسده قبل ساختار های سرمایه داری با آن وداع نموده اند ، فراهم نماید. دیپلوماسی متعجب ، دو پهلو و متردّداداره ترامپ مبنی برعدم اتخاذ تصامیم قاطع در بحرانهای تشنج افزای شرق میانه وخلیج فارس و به همین گونه در سطح جهانی ، احساسات ملی گرایی را در داخل امریکادامن زده است که بطور مثال میتوان از کمپاین نظر خواهی همگانی اخیردر کالیفرنیا در میان مردم وانتشار آن درسایر ایالات این سرزمین برای جدایی از پیکر ایالات متحده امریکا نام برد ؛ یک علامت دیگر این زوال عبارت است از کاهش قریب به 50 درصدی نقش امریکا در اقتصاد جهانی میباشد .
آنچه را که میتوان درین جستار کوتاه یادآوری نموداین است که فروپاشی اتحاد شوروی به معنی ناکامی و شکست اندیشه های عدالت اجتماعی وفلسفه جامعه گرایی (سوسیالیسمِ) نی ، بلکه در واقعیت امر علت آن را در ظهور و پیدایش گرایش های منحط و گمراه کننده استالینیستی در وجود بوروکرات های امتیاز طلب طفیلی قدرت که خودرا بربالای جامعه قرار داده و دست آورد های انقلاب 1917 را به یغما بردند، جستجو نمود. منابع تاریخی برای اثبات این ادعا فراوان اند که تذکار مأخذ های اکادمیک آن در چنین یک اختصاری نمی گنجد .
عوامل عمده ظهور گرایشی را که به آن اشاره شد بطور فشرده یاد آوری می نمایم :
*عدم شیوع شعله های انقلاب به سایر کشور ها ، از آن جمله فنلاند ، مجارستان و آلمان که انتظار میرفت همزمان با انقلاب اکتوبر و ختم جنگ جهانی اول درین کشور هاانقلابات اجتماعی به وقوع بپیوندندکه بنابر اشتباهات نیرو هاوجنبش های انقلابی این کشور ها و مساعد نبودن زمینه های کامل مناسب ذهنی انقلاب علی الرغم مساعد بودن شرایط عینی برای دگرگونی های انقلابی، این نهال آرزو وامیدبه ثمر نرسید ؛
*خستگی و به استهلاک رفتن انرژی انقلابی توده های مردم جمهوریت شوروی در نتیجه جنگهای فرسایشی داخلی طولانی در برابر نیروهای ضد انقلابی در داخل و خارج از اتحاد شوروی در نتیجه مداخلات کشور های امپریالیستی سرمایه داری ؛
*عقب ماندگی جمعیت کارگران و بخصوص دهقانان روسیه شوروی آن زمان ؛
از نوشته ها و یادداشت های مورخین و نظریه پردازان انقلاب 1917 روسیه چنین بر می آید که زمینه های برگشت بسوی کاپیتالزم و انهدام دموکراسی نوبنیاد سوسیالیستی در دهه های 30 و 40 قرن گذشته آغاز گردیده بود و عملا نهاد های سترگ این دموکراسی از قبیل « شورا های کارگران ودهقانان » با امحاء اپوزسیون چپ انقلابی ، وجود عینی واقعی خود را از دست داده بودند.
با قبضه قدرت استالین در اتحاد شوروی در واقعیت « تمامی مدافعان و سنگر داران قدیم بلشویزم ، کلیه همکاران و همدستان لنین ، تمامی رزمنده گان انقلاب اکتوبر، تمامی قهرمانان جنگ داخلی توسط استالین به قتل رسیدند.»(۱)
درک و دانش شما در مورد این رویداداز چه قرار میباشد؛ شما می توانید اندوخته های خویش را درین مورد با دوستان شریک سازید !
پایان
1- نامه لئون تروتسکی به کارگران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی که در ماه می 1940 نوشته شده و برای اولین بار در جلد اول ، شماره 5 ، صفحات 140 -141 نشرات انترناسیونال چهارم منتشر گردید ، آرشیف اینترنتی لئون تروتسکی
۲۶جون ۲۰۱۹
23 آوریل
۱ دیدگاه

بازنِگر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 3 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 23 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

بازنِگر

داستان کوتاه
نوشتهء نعمت حسینی
او و چند رقاصهء دیگر در پس صحنه نشسته و منتظر نوبت برنامهء شان بودند که بروند روی ستیژ. تا شروع برنامهء آنها، یکی از آواز خوان های نه چندان محبوب و خوب، برنامه اجرا می نمود و آواز می خواند. من نیز آن جا ، در پس صحنه رفتم چون می خواستم با تنی چند از آن رقاصه های گروپ هنری برای برنامهء رادیویی ام، مصاحبه نمایم. وقتی آن جا، پشت صحنه رفتم، همین که چشمم به او افتاد، دلم گروپ، گروپ نمود و زیبایی اش مرا به سویش کشاند. چشمان کلان و سرمه کرده اش در روی لاغر و استخوانی سفیدش نمود خاص داشت. رویش سفید بود، اما مایل به زردی. لباس سرخ رنگ پنجابی خیلی نمودش می داد. نزدیکش رفتم، سلام دادم و به چوکی خالی پهلویش اشاره نموده و پرسیدم:
اجازه است این جا بنشینم ؟
با اشارهء سر اجازه داد که بنشینم. پهلویش نشستم و از زیر چشم خوب سویش نگریستم و نظاهره اش کردم . بینی قلمی داشت ، ابرو های کشیده و تند و خوشنمای دختر شرقی، اما از قیافه اش بی خوابی و بی حالی نمایان بود. او بی توجه به من، دستش را داخل یخنش نمود، از سینه بندش قطی سگرت «مارلبرو» را کشید. قطی سگرت در دستش بود، با انگشت شهادتش سرپوش قطی سگرت را بلند کرده و قطی را طرف من دراز نموده و با اشاره سر برای من تعارف کرد. دیر شده بود که سگرت « مارلبرو » نکشیده و دود نکرده بودم . چند سال پیش از آن، موقعی که محصل بودم، از پول جیب خرچی که پدرم برایم می داد، روزانه یک قطی ده دانه ای «مارلبرو» می خریدم. اما بعد ها قیمتی شده بود« مارلبرو» نمی توانستم بخرم، سگرت « سفن استار» جاپانی می کشیدم. وقتی او برایم سگرت را تعارف نمود، بی درنگ، یک دانه گرفتم و زیاد تشکری نمودم. او به جواب، تبسم کوتاه و زود گذر نمود و برای خودش نیز یک دانه گرفت و آن را بین لب های باریکش جا داد و قطی سگرت را دوباره به داخل یخنش فرو برد و بین سینه بندش گذاشت. من با شتاب گوگردم را کشیدم و سگرتش را در دادم. او با انگشت شهادتش دو سه بار به پشت دستم زد. این کار در آن سالها در کابل بین برخی از مرد ها ، مُود و رایج بود که به جای تشکری چنان می نمودند. ولی این اولین باری بود که از یک دختر یا زن، چنان حرکت رامی دیدم. سگرتش را که روشن نمود، برایش گفتم:
من برای برنامه رادیویی خود می خواهم با چند نفر از شماها مصاحبه نمایم. رئیس تان قبول نموده است، اجازه است با خودت هم مصاحبه نمایم ؟ طرفم خیره خیره نگریست و گفت:
مصاحبهء چی؟ من چیزی برای گفتن ندارم، چی بگویم؟
از شنیدن صدایش چرتی شده و به حیرت فرو رفتم. باورم نمی شد. هیچ باورم نمی شد. با آن چشمان زیبای بادامی، بینی زیبای قلمی و آن قیافهء زیبای دلکش، چنان صدا! صدای غور و نارسا! صدایی مانند صدای پسر هایی که تازه جوان می شوند. غور مثل بابه غُر غُری باشد! حیران شدم که این صدای ناتراش و غور بچه گانه را چگونه در برنامه ام نشر نمایم. به اندیشه فرو رفتم و به این اندیشیدم که چرا صدای او چنین است؟ عاجل به این نتیجه رسیدم که شاید، سگرت و چرس و الکهول صدای دخترانهء او را چنین دلخراش ساخته است. براستی هم که از لباس هایش بوی سگرت و چرس بیرون می زد و وقتی صحبت می نمود در همان گُل صبح پیش از چاشت، از دهانش بوی الکهول خانه گی بیرون می زد. به روی خود نیاورده برایش گفتم:
من سوال می کنم، شما مطابق سوالم جواب بدهید.
شانه هایش را بالا انداخت و این بار نه رد نمود و نه تائید. تیپ ریکاردرم را از زمین گرفتم، بالای زانوهایم گذاشتم، آماده ساخته روشنش کردم و از او پرسیدم:
– چی زمانی به هنر رقص روی آوردین؟
پرسشم به اندیشه فرو بردش. برای لحظهء کوتاه چشمانش را بست، گویی در درون چشمانش گذشته را می نگرییست. پس آن که چشمانش را دوباره باز نمود، آهی از درون قفس سینه اش بیرون داده و گفت:
– خورد بودم .
با خود گفتم:
ـ بیچاره!
بعد، ازش پرسیدم :
– چند ساله بوده باشین؟
بار دیگر به چرت فرو رفت، بار دیگر چشمانش را کوتاه بست و بعد با صدای اندوه بار گفت:
– ده ـ یازده بوده باشم .
– کی شما را به رقص کشانید و تشویق نمود؟
ـ حاجی
ـ حاجی کی است؟
ـ همو که مره نگاه می کرد.
چرا، پدر و مادر نداشتید؟
با این سوالم، رنگ چهره اش تغییر نمود. رنگش سرخ شد. سرخ سرخ. از شرم بود یا از اندوه ، نمی دانم. برای من مهم نبود که چرا رنگش سرخ و کبود شد، برای من مهم این بود که بدانم آیا پدر و مادر داشت یا نه و آن حاجی کی بود. او تیر خود را آورد و نخواست به سوالم جواب بگوید. اما من در حالی که دلم در سینه ام می زد، بار دیگر ازش پرسیدم:
ـ آیا پدر و مادر نداشتید؟
او بدون این که به سوالم جواب بگوید، گفت:
ـ یگان دفعه، پروگرام های تان را در تلویزیون، می بینم. بسیار شله هستین. ماندن والا نیستین!
و بعد آرام و بی صدا خندید. از این که مرا شله گفت، کمی شرمیدم، به روی خود نیاورده، تیر خود را آوردم، اما خنده اش خیلی خوشم آمد. خنده نمودش می داد. بار دیگر ازش پرسیدم :
– آیا پدر و مادر نداشتید؟
این بار غم از چشمانش باریدن گرفت و به صدای گرفته و پُر بغض گفت:
– داشتم !
– اما چرا حاجی شما را نگاه می نمود؟
در حالی که دو قطره اشک، از دو گوشهء چشمان زیبا و سرمه کشیده اش پایین می لغزیدند، گفت:
ـ خورد که بودم، یک دل شب، مرا از خواب بیدار کردند به سرم چادرم را انداختند و دستم را به دست حاجی دادند و با حاجی روانم کردند. هر قدر مویه کردم، زار زار گریستم، به موهایم چنگ انداختم، موهایم را با دستان ریزه ریزه اُشتکی ام، قوده قوده کندم ، که با حاجی نمی روم . خود را به پای مادرم گره زده و از پاچهء تنبانش محکم گرفته بودم. دامنش را رها نمی کردم، اما هیچ کسی به گپم نکرد و حرفم را نشنید. مرا با حاجی روان کردند.
از شنیدن حرف های او حالم بهم خورد. غم و اندوه به تار و پودم دویدن گرفت. شنیدن قصهء او، در آن لحظه بیچاره ام ساخته بود. با آن هم صد دل را یک دل نموده، ازش پرسیدم :
ـ چرا؟ آخر چرا؟ چرا با حاجی شما را روان کردند؟ این حاجی کی بود ؟
با صدایی غبار و مه گرفته و صدایی که لبریز از ناامیدی و پُر از یأس بود گفت:
زنده گی مابین داشتیم، نه زیاد خوب و نه زیاد بد. روز گذرانی می کردیم. اما پدرم که قمار باز بود. یک شب دار و ندار ما را در قمار باخت و در آخر مرا نیز به یک « دَو» باخت .
بدون ارادی و ناخدا آگاه گفتم:
ـ وای! وای خدای من!
و ادامه داد :
ـ و حاجی مرا در قمار بُرد. روز های اول در خانهء حاجی زیاد نارامی و بی قراری می کردم. پُشت خانه و پدر و مادرم دل انداخته بودم. شب و روز مثل باران گریه می کردم. هر شب تب می کردم. تب خال می کشیدم. تا این که یک روز، حاجی دید که زیاد ناآرامی می کنم ، رفت چند خمچه درخت را کند و آمد چنان در بند های پاهایم زد که ناله ام را به آسمان به پیش خدا جان رساند. از درد زیاد پیش رویم را تر کردم . بند های پاهایم از درد زیاد هُل می زدند. آن قدر فریاد زدم که یک بار دیدم که فریاد از گلویم نمی برآید. فریاد و گریه به گلویم دفن شده بود . آخر مجبور شدم که حوصله کنم و بسازم ومجبور شدم با حاجی ساختم. حاجی در اول، مرا چند وقت پیش خود نگاه کرد. روانم می کرد به طوی ها. وقتی به طوی ها نچلیدم، آوردم به کابل به صحنه نزدیک چمن. در صحنه اول آواز می خواندم و هم بازی می کردم. در صحنه کابل زیاد بازی کردم . هر شب برای هر قسم آدم. حالی ،
دستش را طرف رقاصه های دیگر نموده افزود:
ـ ما چند نفر را در انسامبل شامل کرده اند. در انسامبل ساز و آواز و بازی . و طرف رئیس شان اشاره نموده گفت :
ـ اونه ، او رئیس ما است .
وقتی حرف می زد از صحبتش صدای درد و ناله بیرون می زد و من از صحبتش خورد و خمیر شده بودم . ازش پرسیدم:
ـ آخرین سوال
گفت:
ـ بگو!
– ازدواج کرده اید؟
تبسم تلخی نمود، دود سگرتش را به عمق سینه اش فرو برد و با صدای لبریز از دود گفت:
ـ با بازنگر کسی عروسی می کند؟!
نعمت حسینی
شهر فولدا ـ جرمنی
28 نوامبر 2023
23 آوریل
۱ دیدگاه

چراغ انجمن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 3 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 23 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

چراغ انجمن

 

در  رسیدن  تا  کجا   های  جهان  باید  دوید

تا زلالی  آب  وصلت ، از لبِ   ساغر  چشید

همّت    والا    ندارد   ملّت    مشرق   زمین

زین سبب  باید که  جامِ زهر بالا  سرکشید

چون شفق صد داغ در دل دارم امّا چه سود

فرصت شبنم همین است با گُلِ رویش پرید

آرزوی   چرخ   سایی   گر   دلت  می پرورد

دررکوع و سجده ها از صدق  دل باید خمید

لاف میزد هرکه  را دیدم ز عشق و عاشقی

کیست آن مردی که سختی های جان کندن بدید

میروم  کنج  ریاضت های  خو د  دیگر نشد

گردش  خون  در رگِ  ماه  و  قمر باید دمید

قطره می خواهی بسوزی چون چراغ انجمن

چشم پرخون ،آه برلب،اشک وغم باید خرید

محمد ادریس بقایی (قطره)

 

 

23 آوریل
۱ دیدگاه

تعلیق و تحشی برتکملهء مولانا عبدالغفورلاری

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه 3 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 23 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

الهی  غنچهء   امید  بکشای

گلی از روضهء جاوید بنمای

« جامی »

فصل دوم :

تعلیق و تحشی بر تکملهء مولانا عبدالغفور لاری

به تصحیح و مقابله و تحشیهء بشیر هروی

 

بخش سیزدهم:

 

ص 39 س 23 – رسالهء متوسط : از این رساله که هم در فن معما است نگارنده را اطلاعی بدست نیست.

ص 39 – س 23 – رسالهء صغیر : این رساله طوریکه ښاغلی رضی در مقدمه دیوان و ښاغلی مدرس گیلانی در مقدمهء هفت اورنگ نوشته اند: بنام سلطان حسین بایقرا مصدر شده و موضوع آن فن معماست 4 .

ابتدای آن بروایت ښاغلی مدرس چنین است :

بنام   آنکه   ذات   او   ز   اسما

بود  پیدا  چو  اسما  از  معمی

معمائیست عالم کانچه خواهی

در  او   پیداست  اسماء  الهی

ص 39 س 23 – رساله منظومهء اصغر : این رساله که یکی از نفایس اثار هنری مولاناست منظومهء مختصر و شیوائی است که اصول فن معما را با شواهد و امثال در بر دارد ، تعداد ابیات آن (68) بیت است و تاریخ سرودن آن سال (890) است و باین دو بیت آغاز می شود:

چو از حمد و تحیت  یافتی کام

بدان  ای  در   معما  طالب نام

که اعمال معمائی  سه قسم است

که هریک گنج اسمای را طلسم است

و باین دوبیت انجام می یابد:

چو فیض قدسی آمد ، جای تو بیخ

نباشد گر کنند ش « فیض » تاریخ

به   تشریف    قبول    ارزنده   بادا

پر   از باب    کرم    فرخنده    بادا.

منظومهء اصغر را راقم این سطور با مقدمهء مناسبی در ضمن دو مقاله در مجلهء ادبی هرات بسال 1341 انتشار داده است .

ص 39 س 23 –  رسالهء عروض : بطوریکه از کتاب ادبی ادوارد براون( از سعدی تا جامی ) بر میآید، این رساله که از نامش پیداست که در فن عروض نوشته شده است در سال 1872 مسیحی توسط بلو کمان در کلکته بطبع رسیده است (الف).

ص 39 س 24 – رسالهء قافیه : این کتاب که نام دیگر آن « الوافیه فی علم القافیه است بقرار گفته ښاغلی مدرس گیلانی : به زبان فارسی است و در سبب تألیف آن گفته شده : « این مختصریست وافی بقواعد علم قوافثی که بموجب اشارت بعضی از اجله اصحاب و اعزهء احباب صورت تحریر و سمت تقریر می یابد »  . واز تاریخ ادبی مذکور بر می آید که رسالهء قافیه نیز توسط بلوکمان سابق الذکر در کلکته بطبع رسیده است (ب).

ص 39 – رسالهء موسیقی : در باره این رساله راقم سطور اطلاعی  ندارد.

ص 39 –  س 24 – رسالهء منشئات : رساله ایست مشتمل بر نامه ها ، جواب نامه ها ، واقعه ها که مولاانا بشاهان و امرا و علما و مشایخ عصر خود نوشته بوده و ظاهرآ سوادی از آنها نزد خود می داشته است که چون یکی از معاصرین وی منشئآت مذکور را در خور جمع و ترتیب دانسته و بقول مولانا « به معیار طبع سلیم وذهن مستقیم بعضی از اجلهء مخادیم تمام عیار می نمود » خود مولانا بجمع آوری آن همت گماشته است و در دفتری جداگانه بتدوین آنها پرداخته.

متأسفانه در چاپی که ازاین کتاب بعنوان « انشاء جامی » در مطبعهء محمدی گانپوربعمل آمده است نام بسیاری از کسانی که طرف مخاطبه و مکاتبهء مولانا بوده اند واضح نیست و اگر نام آنان توضیح می شد چه بسا مطالب پر ارزش که در بارهء حیات و روابط مولانا با دیگران بدست می آمد.

ص 39 س 24 – فوائد ضیائیه فی شرح الکافیه :  شرح لطیف و بسیار مفیدی بر کافیهء این حاجب در نحو است که مولانا برای فرزند خود ضیاءالدین یوسف نوشته است . تاریخ اتمام آن ظهور روز شنبه 11 رمضان سال (897) یعنی تقریبآ چهارماه قبل از وفات مولانا است و شاید آخرین اثری باشد که از آن عارف دانشمند نامی باز مانده است .

بر این کتاب از طرف عده ای از دانشمندان حاشیه نوشته شده و از آنجمله معروفتر از همه حاشیه ایست که شاگرد فاضل وی عبدالغفور لاری ( نویسندهء تکمله) نوشته است ولی حواشی لاری از ابتدای کتاب تا باب « بحث اصوات » بیشتر نیست.

کتاب فوائد ضیائیه در بین طلاب علوم عربیه بنام « شرح جامی » و « شرح ملا » مشهور است و بارها بچاپ رسیده است .

ص 39 س 24 – شرح بعضی از مفتاح الغیب : متن مفتاح الغیب از شیخ صدرالدین فونیوی است و ظاهرآ رسالهء مورد بحث شرح قسمتی از آن کتاب است بنظم و نثر و راقم را در بارهء وجود یا عدم شرح مذکوردر حال حاضر ، اطلاعی بدست نیست.

ص 39 س 25 – صرف فارسی منظوم و منثور: ازاین رساله یک نسخهء ناقص در کتابخانهء محقر راقم سطور موجود است که هرچند در متن آن از اینکه رسالهء مذبور اثر عارف جامی باشد ، چیزی دیده نمیشود ولی از سیاق نظم ونثر که در نگارش و تنظیم کتاب مزبور بکار رفته است و مقایسهء آنبا سبک انشاء و نظم مولانا و همچنان بقیاس مهارت و استادی مولانا در گنجانیدن قواعد علمی در شعر و ملاحظهءفورمولهای منظوم کتاب مذکور برای نگارندهء این سطور تقریبا یقین حاصل شده است با اینکه نسخهء مذکور اثر عارف جامی است قدس سره و اگر نباشد ف باری رسالهء صرف فارسی منظورم و منثور که بنام مولانا و از جملهء کتب و تصانیف او یاد شده است رساله ای بوده است شبیه برسالهء موجوده که راقم سطور برای نمونه چند سطری از مواضع مختلف آن را نقل میکند:

در بیان آنکه بنای ثلاثی مجرد در اسم ده است:

قسم اسم  ای ب عقل  و  فهم  ،  علم

چون     ثلاثی     بود     مجرد    هم

مروراده     بنای      مختلف    است

« فرس » و « فلس » « جر» پس « کتفم است

عصند است وابل چو قفل و  عنب

صود  آنگه    عنق    دیگر   مطلب

بیان آنکه بناهای رباعی مجرد در اسم پنج است:

در  رباعیست   اسم  پنج بناست

که از آن پنج نه فزود و نه کاست

جعفر  و   درهم   و   دیگر  بر  ثن

پس قمطر است و ز برج از برکن

در بیان آنکه بناهای مزید بسیار است اما در خماسی ( بیش از ) پنج نیامده :

صیغه   های   مزید    بسیار    است

نظم آن  بهر  ضبطه  دشوار   است

در  خماسی   نیامده   است    مگر

عضر   فوط  و  قبعسری   و     دگر

قرطبوس است پس خز عبیل است

بعد از آن خندریس بی  قیل است

شد خماسی چهار  صیغه درست

که از آنها سفر جل  است نخست

حمریش پس قزعمل  و  قر طعب

یاد  گیرش که  صعب  آمد  صعب

قاعده

واو ویائی که از سکون عاریست

وز پی  فتحه  بر  زبان  جاریست

چون  بود  بر مذاق   طبع   ثقیل

با  الف   هست    واجب التبدیل

واو  یا  چون  شود   ز  پی  وارد

الفی  را   که    باشد    آن   زاید

پی  دفع    ثقالت   از    همه  جا

میشود  همزه  چون   کساوردا.

ناگفته نماند که علاوه بر آنچه در متن از آثار و تصانیف مولانا مذکور افتاده است در کتاب تذکره و تاریخ ادبیات یک سلسله کتب و رسائل دیگر را نیز بنام مولاناضبط کرده اند که فهرست آنها بترتیب ذیل است :

ارمشادیه که برای سلطان محمد فاتح فرستاده است .

تاریخ صوفیان و تحقیق مذهب آنان .

تاریخ هرات را بمولانا نسبت داده اند ( عبدالجبار بن عبدالرحمن فامی مصنف تاریخ هرات را با مولانا اشتباه کرده اند ).

تجنیس اللغات یا رساله تجنیس خط منظوم.

تفسیر سورهء فاتحه .

الحاشیته القدسیه  بر کلمات قدسیهء خواجه بهاءالدین نقشبند.

رسالهء ارکان الحج که در روز پنجشنبه 22 شعبان 977 در بغداد تمام شده است .

رسالة فی الاهلیة .

رسالة فی السلسلة النقشبندیه .

رسالة فی تحقیق الوجود .

رسالهء شرایط ذکر .

رسالهء عروه .

رسالهء منطق .

رسالهء منظومه .

رسالهء نوربخش  در بیان حقیقت و طریقت و مجاز.

رسالهء وجود و موجود .

رسالهء وحدت وجود .

سنبحته فی النضصایح والحکم که برای سلطان حسین بایقرا تألیف کرده و شرح رسالة الوضع قاضی عضدالدین.

شرح قصیدهء برده منظوم.

شرح قصیدهء عطار .

شرح مائة عامل .

شرح مثنوی .

شرح مخزن الاسرار .

شرح معیات میر حسین معمائی .

شرح نقایه مختصرالوقایه .

صد کلمه حضرت علی کرم الله وجهه با ترجمهء فارسی.

کلمتی اشهاده .

گل و نوروز .

مفتاح الغیب در تفسیر .

مناقب جلال الدین بلخی .

مناقب شیخ الاسلام عبدالله انصاری .

شرح گلشن راز .

دیوان رسائل .

جلاء الروح  باستقبال قصیدهء شینیهء خاقانی . والله اعلم.

ادامه دارد …

————————————————————————————————————————————————-

پاورقی ها :

(الف) – از سعدی تا جامی ص 574 .

 (ب) – مقدمه هفت اورنگ ص 22

 

 

22 آوریل
۳دیدگاه

صنع صانع

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 22 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

صنع صانع

 

       نگاۀ چشم او  چون   خنجری بود

ادایش  بهرِ  دل   در   دلبری  بود      

      فروغ روی او در  معرضِ   عشق

مرا در سر نهان با وی سری بود      

      در  آن  ایام  فهمیدم  که   باشم

مرا  آن شب  ورودِ  هر دری بود      

      به نقشِ صنعِ صانع  محو گشتم

     چنان صورت جهانی محشری بود      

      دلم سودای عشقش داشت چون او

چو   گوهر  در  سرای  گوهری بود       

      به او دل دادم و جان از  تنم بُرد

عجب سوداگر و سود آوری بود      

      به بزم حوریانِ  پاک  و  معصوم

بسی زیبا ز هر  فرخ  فری بود      

به قبض ملک بی سامان این دل

خدنگ و تیرِ او سر لشکری بود

 

سید جلال علی یار

ملبورن – آسترالیا

19 اپریل 2025

 

 

 

 

22 آوریل
۱ دیدگاه

عزم سفر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 22 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

عزم سفر

۹۸ الف

 

 عزم  سفری   دارم  ،  تا   شهر   خدا   زینجا

 من سرد مزاج هستم ، گرم است هوا اینجا

 چندیست  که کس از  دل ، تسبیح نمیگوید

 رسم است خطا کاری ، یا من به خطا اینجا

 هر پای در این وادی ، بر سر بخورد  محکم

 هر جا که سری دیدم ،  افتیده  به   پا اینجا

هر مرد  به   بر   دارد  ،   پیراهن   گل داری

از چهره ء هر  زن هم  ، کوچیده   حیا اینجا

من  روی  بگردانم ،  از  هر کی به من بیند

 من پشت کنم دیگر  ،  بر  روی   قفا  اینجا

 من خانه  ز نو سازم  ، برخیز    بیا  با  من

ره  دور  و  منم  تنها  ،  ای  ماه  بر آ  اینجا

 دردیست بسی شیرین ، از عشق خدا در دل

 کی طالب درمانم  ،  تلخ است دوا اینجا .

شکیبا شمیم رستمی

 

 

 

 

 

 

 

22 آوریل
۱ دیدگاه

 گلایه از گل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 22 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

گلایه از گل    

          افتخارم  پیش  تو   گردد   فنا  ای گل                                       

                           دل برای دست  تو  دارد  جفا  ای گل

        می‌تپد این ماهی سرخ و نفس ، اما                                          

                            صاحب دل  را  جزا  بی انتها  ای گل

         دور  از  چشمان تو  ، یا  دور  از دریا                                            

                                 تشنگی سوزد دلم را بی صدا ای گل

         کشوری در فکر صلح است و برون از آن                                                    

                            عاشقی در یاد تو دارد شنا ، ای گل

         بسته ای سالار   را از دست و پای و چشم                   

      باز می‌گویی  بکن پیدا مرا ، ای گل                

       سالار البرز                      

22 آوریل
۳دیدگاه

و تو

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 22 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

و تو

 

بهار من تو بودی

که با دستان پر مهرت

غنچه های عشق را

دانه دانه

در بدنم کاشتی

و در شکوه آغوشت

بهترین ها را

به من روا داشتی

و در باغ نفس هات

محبت را-

چه مقدس،

و چه زیبا

در گیسوانم بافتی

آری بهار من تو بودی

که با نبودنت

بهارم

همیشه زمستان است…….

 

هما طرزی

نیویورک

 9 مارچ 2025

And you

My spring, you were

who planted the buds of love, seed by seed, in my body with your loving hands,

and in the glory of your embrace,

you allowed me the best,

and in the garden of your soul,

you weaved love –

how sacred,

and how beautiful,

into my hair.

Yes, you were

My spring, you

who, without you,

My spring,

is always winter.

Homa Tarzi,

New York,

March 9, 2025

22 آوریل
۱ دیدگاه

هوای مرده

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 22 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

هوای مرده

هوای مرده ی این ملک مرده خوارم کشت                                  

                                به بی  بهاریم   آلود    و  در    بهارم  کشت

ز مرگ  گله  چه  دارم  که    زندگانی   من                                

                              به تیغ هر نفسش ، صد هزار بارم  کشت

پلنگ  سرکشی  بودم  که  زندگی  بنمود                                  

                             چه آهوانه شکارم  و  چون شکارم کشت

ز  نیش   جلوه ی  گل های  عقربی مردم                                    

                            مرا ببین که گلم کشت نه که خارم کشت

ز سوختن ز  چه  ترسم که  سردی یاران                                    

                              هزار داغ زد  و  داغ  و   داغدارم   کشت

منی که  پنجه  به  طوفان   مرگ افگندم                                     

                              ز چنگ  موج  رهیدم  ولی  کنارم  کشت

ز  مردگان    طمع   بوی   زندگی    کردم 

هوای مرده ی این ملک مرده خوارم کشت

فاروق قارانی

آخن

بهار ۱۹۹۰

از مجموعه اشعار «در این جا هرچه زندان است»

22 آوریل
۱ دیدگاه

پیری

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 22 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

پیری

مرا  یادی جوانی   دیده  پر  خون کرد

اگر چه خسته ام گیتی و گردون کرد

ندانستــم   جفــایِ      زندگــانی   را

مرا از عیش طفلی ام که بیرون کرد

شمردم رنج های  طول عمرِ خویش

به جانم درد ها را جمع و افزون کرد

جوانی زود  رفت  از دور  و پیشِ من

ولی از اشک  من صد رود  جیحون کرد

کنون‌پیری‌رسید ای‌وای« سیمین» جان

تمامِ هستی ات را دود  قلیون کرد

سیمین بارکزی

15 نوامبر 2020

22 آوریل
۱ دیدگاه

باد صبا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 22 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

باد صبا        

برو  باد   صبا   عزم    سفر   کن

که یارم  را  ز حال  من  خبر  کن

بگو ای شاخِ شمشاد  و  صنوبر

به روی  زرد  زار  من    نظر  کن

به عشقش من چنان  شوریده حالم

به مهرش این دلم را تازه تر کن

طلوع   صبح  پاک  از  او  بجویم

ز باغش سینه را   رنگ دگر کن

ز او روشن شود شب های تارم

ز رویش شام تارم را سحر کن

بگیرم جرعه‌ی از جام  وصلش

ز بویش کام دل را پر شکر کن

چرا عالیه  میرنجی  ز هجرش

محبت را به قلب‌اش پرشرر کن

عالیه میوند               

فرانکفورت               

21 مارچ 2025            

21 آوریل
۱ دیدگاه

نویدِ وصل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 1 ثور ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 21 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

 

 

فرستنده : محترمه ادیبه صادقیار       سروده از : زنده یاد استاد صابر هروی

 

نویدِ وصل

 

 

حباب کیستم تا کی به غربت  خانه  بر دوشم

نمیدانم که تا آخر چها  می جوشد  از جوشم

به  عین  بیکسی  ها   از  نظر  انداختی ما را

فراموشم مکن کز خاطر خود هم  فراموشم

دماغ صحبت ما و منی  نبود   چو    مر آتم *

ز هر کس هرچه دیدم ازحیا وحجب خاموشم

سر بی مدعا را  نیست  دیگر  تاب   مهجوری

خراب و خسته وافسرده و بیتاب و مدهوشم

دل بد خوی نآرامم  شبی  مشکل  پسند افتاد

بمن پس می‌دهد جز تو ندانم با که بفروشم

بکنج   فقر   گنج    بی   نیازی   داشتم  دارم

بتن گرچه قبای  کهنه  و  فرسوده  می پوشم

شب و روزم به سودای تو صبح و شام میگردد

به یأس و انتظار و حیرت و هجران هم آغوشم

بوادی   محبت   سر   خوشم   دارد   تکاپویی

نمی گردد  نوید  وصل   تو   هرگز   فراموشم

 

به آئین  گرفتاران  نباشد  ما  و  من  (صابر )

بهرجا و بهر کس با دل بی کینه می جوشم .

 

صابر هروی

پروان  – افغانستان

عقرب ۱۳۳۶

 

* مر آتم :  گذاشتم ، رها کردم

 

21 آوریل
۳دیدگاه

صبر كن بينم!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه 1 ثور  ( اردیبهشت ) 1404  خورشیدی – 21 اپریل  2025   میلادی   ملبورن  استرالیا

صبر كن بينم!

 

                 كودكى   ميگشت   دور  جادّه اى

رو  نموده  بهر   هر   ايستاده اى                    

                  گاه  بر اين  گاه بر آن  مي رسيد

  هر كه  را  ميديد بر وى مي پريد                    

                  در نظر بد جنس و بد جان مى نمود

  جمله از خود روى گردان مى نمود                       

                    هر كه اش مى ديد فرضش اين كه او

 يا گدا باشد و يا بى  چشم و رو                     

                  جملگى بى اعتنا بس  بى خيال

فكر كار خويش مى بودند و حال                    

                      بعضى ها هم طعن و زخمش ميزدند

با قياس خويش وهمش ميزدند                    

                   ناگهان كودك  شد از  آنجا به در 

سنگ در دستش، به سر فكر دگر                      

                   گويى از غم سينه اش را چاك كرد 

سنگ را پرتاب بس بى باك كرد                    

                    سنگ آمد بر سر يك شيشه اى

شيشه ى ماشين يك با ريشه اى                     

                   مردى بس با ريشه و سرمايه دار

مركبش    ماشينِ   نابِ  روزگار                  

                    سخت مرد افسرد زين كار پسر

رفته سويش تا زند او را به سر                   

                       خيره سر گو اين چه كارى كرده يى؟

شرّ خود را  بر سرم  آورده يى                   

                     اى تو بى احساس اى آواره جدّ

والدينى  هست از  بهر  تو بد؟                   

                     نى مربّى نى كسانى داشتى

كاين چنين آوارگى بر داشتى                   

                     وا به تو و واى    بر آن  مادرت

تربيّت باشد همين خير سرت؟                  

                    بر من و ماشينم اين سان تاختى 

صبر كن بينم! مرا  نشناختى!                   

                       كودك اندر جاى خويش ايستاد و گفت 

وقت اكنون هست بر گفت و شنفت                     

                     ليك   آقا  جانِ  جدّت  با  من آ

من ترا خواهم نشان دادن چه ها                      

                     ليك   آقا   جانِ   جدّت با من آ

با خبر  سازم  ترا  زين ماجرا                   

                     مرد تا بر  ديد  چشمان  پسر 

چشم بس گويا و گريان پسر                   

                     در دلش رحمى براى او رسيد   

راه   دنبالِ   پسر افتاد و ديد                   

                     كودك بى چاره بس لرزان بوَد

مى دود هى مى دود هى  مى دود                         

                         تا رسيدند هر دو بر پس كوچه اى

ديد مكثى كرد بر يك جوچه اى                    

                         پيش تا رفت ديد يك زن بادو چرخ

گشته سر تا پا گِلى نالان و تلخ                    

                     آن پسر رو كرد و گفت آقاى من

اين نباشد كار بازو هاى من                  

                      مادرم افتاده در اين تيره جوى

كى توانم تا دهم  يارىِ اوى                  

                      التفاتى   كن    نما  يارى مرا

اى جوانمردى كه  غمخوارى مرا                 

                          مادرم را نيست پا، من را دو دست

نا توان دستانم از اين كار هست                   

                       مرد يارى كرد آن طفل پريش 

شد خجل از گفته هاى قبل خويش                  

                       مادرى   را  ديد  بس والا  تبار

ليك از  جور  فلك   گرديده زار                 

                       گفت مادر كاين پسر باشد مرا

سر پناه و تكيه گاه و دست و پا                   

                       عذر تقصير ار كه با ماشين تو

اين چنين كردست اين افسرده رو                   

                       طفلم از بى اعتنايى در به در

فكرِ آن   تدبير را   پرورده  سر                 

                      چاره سنجيده ست  گر چه پر زيان

تو بزرگى كن ببخش اى مهربان                 

                       مرد از آن ماجرا  بى  تاب شد

گوييا بيدار  بعد  از  خواب شد                

                        گفت خواهر من خجل از روى تو

خيلى ها بد گفتم اين نيكوى تو                   

                       پيش از اينكه مى بدانم ماجرا

گفتمش  خروار  ها  پرت  و پلا               

                       بى سبب بد ها نثارش كردمى 

عذر خواهم زين همه نامردمى               

                       طفلك از بى چارگى اين سان نمود

سنگ بر زد شيشه ام داغان نمود               

                        من ز  اول  كودكت  را   ديده ام

با    وجود   ديدنش   نا  ديده ام                

                       گر همى ايستادم از  اول به او

تا   ببينم  چيست  درد  آن نيكو                

                       كى چنين ها زار و سرگردان شدى

كى چنين سنگش كه در دستان شدى                   

                       اين   تلنگر   بس  مرا  بيدار كرد

تا قضاوت كى شود  هر بار كرد                

                          شيشه گر بشكسته از نيسان مرا 

    اين   زيانى  بوده  از  يزدان مرا                 

                       تا بگويد كاى نشسته بر سرير

از  سرير  داورى   باز آ  به  زير                 

هر خلافى نيست از بد طينتى 

بايد اول  جست  بهرش  علّتى

شیبا رحیمی