۲۴ ساعت

محتسب گويد كه بشكن ساغرو پيمانه را

غالباً ديوانه ميداند منِ فرزانه را

استقبالِ يكى از غزل هاى ( سلمان )ساوجى
تصوير
نيست گر در سر تميزِ خوب و بٓد ديوانه را

بشكنيد هربار ما را سر نه اين پيمانه را

دستِ دار از من اگر از خود نپيندارى مرا

خاطر آزردن نشايد هر يكى بيگانه را

مُحتسِب درخُفيه مينوشدمگر ما درحضور

چون زند تُهمت به منبر مردمِ فرزانه را

من زِ جامِ آن نِگار مستم، كز روزِ الست

پُر نمود از باده ى خود ساغرِ مستانه را

باده نوشم تا بروزِ مرگ از جامِ لبش

گر حرام بنمود بر ما باده ى ميخانه را

گر ورا خواهى زِجان و دل بنوش از دُردِ ما

تا بٓه دل بينى تو هم تصويرِ آن جانانه را

دل اگر خواهى بدست آرى بيا دنبالِ ما

گنج اگرخواهى سرى زن گوشه ى ويرانه را

كى توان سلمان شدن تا در فروغِ شمعِ خود

با چنين تفسير بر پروانه ها افسانه را

1/9/2020