جوانان كار مي خواهند و نان!
تاریخ نشر شنبه پنجم جولای ۲۰۱۴ هالند
جوانان كار مي خواهند و نان!
(ويس احمد حكمت- 14 سرطان 1393)
ویس احمد (حکمت)
روند رو به تكامل اقتصادي-اجتماعي-سياسي افغانستان طي يك دهه ي گذشته ما را به سوي ترقي معنوي و مادي كه همانا تقويه بنيه اقتصادي و اجتماعي جامعه است، سوق داد. اين روند طي 2 سال اخير بنابر عدم موافقه امنيتي با امريكا و عدم ثبات حكومت مردم سالار سير نزولي خويش را طي نمود؛ در 2 سال گذشته، پروژه هاي انكشافي با كاهش 90 فيصدي مواجه شد، ارزش پول افغاني در مقابل اسعار خارجي به شدت صدمه ديد، فابريكه ها چرخ حركت خويش را بطي ساختند، تجارت رسمي گمركي به حد اقل رسيد، تحويل دهي ماليات كاهش قابل ملاحظه داشته است،استفاده جويي و استفاده از سفر هاي خارجي براي مامورين عالي رتبه به يك امر عادي مبدل شده و صد ها معضل ديگري كه فقر، فساد اداري و عدم ثبات حكومت مردم سالاري را تمثيل مي كند، در 2 سال اخير به اوج رسيد.
اكنون كه چشم ميليون ها جوان و كهن سال اين سرزمين به محو فقر، عقب ماندگي، بيكاري، فساد اداري و ساير پديده هاي منفي در حكومتداري دوخته شده، اما درين اواخر به يأس و نوميدي مبدل شده است.
جوانان منحيث قوه ي متحرك جامعه، به سوي كار و پول به عوض تحصيلات نگاه مي كنند، اما جز راه هاي نامشروع و بانديزم چيزي به سراغ شان نمي آيد و حتي به قيمت خون شان به گروه هاي مختلف مي پيوندند و يا هم مجبور به ترك زادگاه شان مي شوند.
حالا سوال اينجاست كه مسوول اين بحران آفريني در افغانستان كيست و از مردم رنج ديده ما چي مي خواهند؟
عدم اعلام نتايج انتخابات پس از تصقيه راي تقلبي و جعلي، تحريمات در روابط اقتصادي جهت تقويه بنيه مالي كشور و انكشاف پروژه هاي كاري باعث بحران اقتصادي و توسعه فقر در كشور گرديده، تا حدي كه ديگر براي جوانان كار و حتي لقمه ناني هم پيدا نمي شود.
جوانان مسلمان و با ايمان افغانستان در اين روز هاي مبارك ماه رمضان بدون داشتن سفره ي افطاري و لقمه نان براي سحري به عبادات خويش پرداخته و با پيراهن چندين شُست خورده، قصد اداي نماز عيد را دارند؛ اما نمي خواهند كه در كشور شان خون مسلمان ريخته شود و يا شخصي از فقر دست به جنايت عليه بشريت بزند و يا اينكه به عوض حكومت مردم سالار، استبداد جهاني بر ما حكومت تعيين كند و به اصطلاح به ساز خود رقص حكومتداري ما را ببينند.
اما با وجود اين همه، اي جوان افغان!
با افتخار و با غرور زندگي اسلامي و انساني خود را به پيش ببر و از آناني كه براي توسعه فقر و بيكاري مبارزه مي كنند، دوري جو و فقط به خاطر رضاي پروردگار به راه خير و با توان جسمي، لقمه ي نان حلال جستجو كن تا اينكه خداوند سرنوشت ملت ما را رقم بزند و ديگر سياستمداران بيگانه بر ما تعيين سرنوشت نكنند و ملت را به سوي اتفاق و همدلي تشويق و ترغيب نمايند.
اقبال لاهوري چه زيبا مي فرمايد كه:
خدا آن ملتي را سروري داد
كه تقديرش به دست خويش بنوشت
به آن ملت سر و كاري ندارد
كه دهقانش براي ديگران كشت
(ويس احمد حكمت- 14 سرطان 1393)
حکمت عزیز ، مطلب زیبا و عالیست .امیدوارم دولتمندان کشور فکری بحال جوانان عزیز ما بکنند. تنها بفکر منافع شخصی خود نباشند.موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر