غربت
به همسرم
من در غربت آغوشت
میلادم را در نور تنهایی
جشن می گیرم
باشکوه و دلپذیر!
اما تو آیه ای از عشق نگفتی
تا نکند آغوشم در میخانه ی دل باز شود
و هما هنوز ترا
در تنهایی اش تکرار کند
هما طرزی
نیویورک
۱ جنوری ۲۰۲۴
این زن
تقدیم به زن افغان
باز در کوچه های بیدادگر
در شهر فتنه ها
بوی دود
و تعفن اندیشه ها
ترا به ژرف ترین اندوه ها مهمان میکند
واژه آزادی …
وسلامت فکر …
همان قصه دیرینه هاست …
هوای شهر
در بی اکسیژنی ،
در بی خبری ،
در بی دانشی ،
و در بی رحمی،
شش های بیخبران را آزار نمیدهد …
ولی این زن است
تا در آتش بسوزد
و قصه دیرینه مانرا
تکرار کند .
هما طرزی
نیویورک
۴ اپریل ۲۰۱۵
افق های مه آلود
به وطنم
در افق های مه آلود
صورتت هنوز پیداست
کوچه های نمناک
مرا به شهر عشق ها می برند
در شهری که با گرمای ما
درهایش بافته شده …
و قفل های سرخ رنگ عشق را
با کلید های محبت
به آن آویخته ا‌ند
و عطر انسانیت ،
آرامش را به مردم هدیه میکرد .
آن وطن کجاست ؟
هما طرزی
نیویورک
۴ مارچ ۲۰۱۵
نور شب
به غربت
از نور خورشید دزدیده ام
و به بازوان شب بخشیده ام
تا باران عشق را
در سینه اش بکارد
و صبحگاهان به زمین هدیه کند
شاید
غربت را از یاد بریم …
هما طرزی
نیویورک
۲۹ جنوری ۲۰۱۵
صدای با د
به وطنم
میروم بسوی خانه ای
که در آن گل کاشتیم
خانه ای که :
نسترن میرقصید ،
و زنبق میخندید ،
شکوفه های آلبالو و زرد آلو
بهم عشق میورزیدند
و صدای با د
با برگ ها آشتی بود
و ما تولد عشق را
هر لحظه شاهد بودیم
و محبت …
غنچه ها را به آغوشش میفشرد
و زندگی آغازی داشت
سبز و زیبا
و در امتداد باغ
من و تو به او پیوسته بودیم
همیشه شاد و همیشه سبز …
هما طرزی
نیویورک
۲۹ جنوری ۲۰۱۵
رویاها
به وطنم
رویاهام
رویاهای سبزم
رویاهای خوبم را –
در باغ پاییز گم کردم
در میان برگ های خشکیده غربت
در میان برگ های بی جان
بی بو و به دور از لطافت های بهاری …
رویاهایم هرگز سبز نشدند
مگر در میان
بازوان تنومند یاد هایم
در دیارم
در آن دور ها
در آن خوب ها
در آن سبز ها
آه که سالهاست
در باغش قدم ننهاده ام …
هما طرزی
نیویورک
۲۹ جنوری ۲۰۱۵
کوچه ی ما
به وطنم
من در قلب کوچه
ودر نفس هاش بتو پیوستم
من در انتهای روزنه نور
کودکانه ترا دیدم
و در بهاران عشق
ترا بوییدم …
کتاب هام ،
قلم هام ،
همیشه ترا بیاد دارند
و آن کوچه …
کوچه ای که پیوند ما درآنجاست
و درک کوچه آبستن از خاطرات ماست
و هنوز در تپش های قلبش شریکیم
ولی رنگ کوچه …
رنگ ما نیست
رنگ دیگریست
که به بیگانگان پیوسته
ولی من به همان کوچه میروم
که در خانه ای شما ره ۷۰۷ –
چشم گشودم
در کوچه ای که جامی نام داشت
در ناحیه ۲ شیرپور ،
شهرنو
کابل ، افغانستان
ودرخانه ای که صدای تلفن با شماره ۲۱۶۸۳ بلند میشد
و قلب کوچک من در آن کوچه بزرگ
به بزرگی آسمان ها بتو پیوسته بود …
هما طرزی
نیویورک
۱۷ جنوری ۲۰۱۵
هوا صاف بود
هوا صاف بود
و گلها “گلستان سعدی” را ورق میزدند
و غنچه ها با “خمسه نظامی” لب گشوده بودند
جوب ها شر شر کنان دیوان” رودکی “را میخواندند
درختان گیلاس با دیوان “غلام محمد طرزی” مشأعره میکردند
کبوتران “منطق الطیر” را زمزمه میکردند
و بلبلان به “غزلیات شمس” پناه برده بودند
درختان آلبالو سرگرم دیوان “استاد بیتاب” بودند
قمری با شعر های “شیخ بهایی” پر گشوده بود
و بره ها به مدرسه ای “قاری ملک الشعرا” می رفتند
و درختان چهار مغز در فریادمناجات “خواجه عبدالله انصاری” باغ “کلیله و دمنه” را تکرار میکرد
و دیوار ها با زبان” استاد خلیلی” آشنا بودند
و من ترا می ستودم عاشقانه …
هما طرزی
نیویورک
۱۲ جنوری ۲۰۱۵
هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۵ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۵ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
آسمان
به پغمان
آسمان مرا صدا میزد
درختان گیلاس
و چشمه ای آب …
هوا حرف میزد ،
و برگ ها” مثنوی” میخواندند ،
سبزه ها فال “حافظ” می گرفتند ،
ودرختان توت “بوستان سعدی” را ،
و درختان زرد آلو “شاهنامه فردوسی” را ،
و درختان شفتالو به دیوان “جامی” دلبسته بودند …
هوا صاف بود
و گلها “گلستان سعدی” را ورق میزدند
و غنچه ها با “خمسه نظامی” لب گشوده بودند
جوب ها شر شر کنان دیوان” رودکی “را میخواندند
درختان گیلاس با دیوان “غلام محمد طرزی” مشأعره میکردند
کبوتران “منطق الطیر” را زمزمه میکردند
و بلبلان به “غزلیات شمس” پناه برده بودند
درختان آلبالو سرگرم دیوان “استاد بیتاب” بودند
قمری با شعر های “شیخ بهایی” پر گشوده بود
و بره ها به مدرسه ای “قاری ملک الشعرا” می رفتند
و درختان چهار مغز در فریادمناجات “خواجه عبدالله انصاری” باغ “کلیله و دمنه” را تکرار میکرد
و دیوار ها با زبان” استاد خلیلی” آشنا بودند
و من ترا می ستودم عاشقانه …
هما طرزی
نیویورک
۱۲ جنوری ۲۰۱۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۲۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۲ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
درد خار
به هموطنانم
زندگی،
همان گل پر عطر –
که خار غربت در ساقه دارد
و دستان مان پر خون ،
پر درد،
و کم زور
گلی نیست تا ببوییم
دلی نیست تا بجوییم
دیگر زیبا ندیدیم
و زیبا نگفتیم
و زیبا نشنیدیم
آه درد خار…
گل پر عطر چه شد ؟ ؟ ؟
هما طرزی
نیویورک
۱۶جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۹ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۹ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
روز عجیب
به کابل
روزیست عجیب !
باران نمی بارد
ولی دل آسمان پر است از رنگ ها
زرد و بنفش همه جا ست
زمین هنوز نمناک
و عطر می پاشد
در زیر برفها …
گلی در باغ نیست
برگ ها بخواب رفته ا‌ند
تیره رنگ …
ومن هنوز
در” پارک شهرنو” قدم میزنم
آرام و پر اندیشه …
هما طرزی
نیویورک
۱۶ جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۶ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۶ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
زیبا
به وطنم
رنگ کبودی بر دلم نشسته
و با د موهایم را می نوازد
با صبر…
در لغزش دستانم –
بر صفحه کاغذ
همه جا رنگ تست
که مرا زنده نگهداشته
اگر همیشه سبز بودی
و در کنارم …
چه زیبا می بود …
هما طرزی
نیویورک
۱۶ مارچ ۲۰۱۶
از مجموعهء برگ های خشکیده
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۴ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۴ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
دل من
به وطنم
دل من ،
پر از تپش آن پرنده ایست –
معصوم و پاک
بالهاش با ابر ها در پرواز
و در آسمان ها
به دنبال دانه …
تا در تو زنده باشد
او با من دوست دیرینه
و با سرزمین هستی همراز
و هرجا باشد
هنوز بیاد تو می تپد …
هما طرزی
نیویورک ۷
جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
نوای شب
نوای آرامی
از دل مرداب می شنوم
که شب را هم آغوش شده
و آن منم
که ترا
بیقرارانه صدا میزند
و صمیمانه می خواند
در تاریکی های زنده بودنش
پر از سکوت های
پر صدا…
هما طرزی
نیویورک
۱۱ جنوری ۲۰۲۵
The sound of the night
I hear a quiet sound
from the heart of the swamp
that embraces the night
and it is I
who calls you
restlessly
and sings sincerely
in the darkness of its being alive
full of
loud silences…
Homa Tarzi
New York
January 11, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهار شنبه ۱۰ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۳۰ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
کوچه
امروز کوچه
چه تنهاست
و امروز کوچه
چه بیصداست
و حرفی برای گفتن ندارد
تنها صدای پای منست
که در آغوشش هویداست
و من صدای پای ترا
در حافظه کوچه
می شنوم
و می بینمت
و می بینمت
و می بینمت
و در تنهایی کوچه
هنوز بامنی…
هما طرزی
نیویورک
۲۲ فبروری ۲۰۲۵
Alley
Today the alley is
so lonely
And today the alley is
so silent
And has nothing to say
Only the sound of my footsteps
That is visible in its embrace
And I hear the sound of your footsteps
In the memory of the alley
And I see you
And I see you
And I see you
And in the solitude of the alley
You are still with me…
Homa Tarzi
New York
February 22, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۶ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
انار
ترا چون اناری
در رگهایم پاشیدم
سرخ شدم
سرخ…
تو در شاخه های تنم
استواری
و نگاه هات
ترکیدن دانه های انار است
در من
که واژه عاشق بودن را
زمزمه میکند
و دوام دوست داشتنت
همان کاسه آغوشم است
که پر از دانه های
انار تو باشد
در آغوش شب یلدایی من…
هما طرزی
نیویورک
۱۳ فبروری ۲۰۲۵
Pomegranate
I sprinkled you like a pomegranate in my veins
I blushed
red…
You are the strength in the branches of my body
And your gaze
is the bursting of pomegranate seeds
In me
That whispers the word of being in love
And the continuation of loving you
Is the same bowl of my embrace
That is full of your pomegranate seeds
In the embrace of my Yalda night…
Homa Tarzi
New York
February 13, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه ۴ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۴ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
یادت
یادت مرا به جاودانه ها می برد
وبه بامدادی
که چون چنار بلندی
در طلوع عریانی ام
قد بر افراشتی
و چون نسیمی
بر گیسوان بلندم عشق دمیدی
و من در برکه بسترم
چون نسترن عطراگین
ترا سرودم
ترا سرودم
و ترا سرودم
هما طرزی
نیویورک ۱۷
جنوری ۲۰۲۵
Remembering you
Your memory takes me to the eternal
And to the morning
When, like a tall plane tree
In the dawn of my nakedness
You raised me up
And like a breeze
You blew on the long hair of love
And I, lying in my pond
Like a fragrant narcissus
I sang about you
And I sang about you
And I sang about you
Homa Tarzi
New York,
January 17, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۲ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
و تو
بهار من تو بودی
که با دستان پر مهرت
غنچه های عشق را
دانه دانه
در بدنم کاشتی
و در شکوه آغوشت
بهترین ها را
به من روا داشتی
و در باغ نفس هات
محبت را-
چه مقدس،
و چه زیبا
در گیسوانم بافتی
آری بهار من تو بودی
که با نبودنت
بهارم
همیشه زمستان است…….
هما طرزی
نیویورک
۹ مارچ ۲۰۲۵
And you
My spring, you were
who planted the buds of love, seed by seed, in my body with your loving hands,
and in the glory of your embrace,
you allowed me the best,
and in the garden of your soul,
you weaved love –
how sacred,
and how beautiful,
into my hair.
Yes, you were
My spring, you
who, without you,
My spring,
is always winter.
Homa Tarzi,
New York,
March 9, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۳۰ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۹ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
هنوز
در گیسوانم
اقیانوسی از عشق جاریست
پرموج و پرصدا
و در غروب های کم دوام
هنوز نام ترا
در واژه دوست داشتن
بیاد دارد
و با مهر در دامن نور
می پاشد…
هما طرزی
نیویورک
۵ فبروری ۲۰۲۵
Still
In my hair
An ocean of love flows
Radiant and noisy
And in the short-lived sunsets
Your name
is still remembered
in the word “love”
And it
splashes with love in the lap of light…
Homa Tarzi
New York,
February 5, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۲۶ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۵ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
نی لبک
ناله ی نی لبک
چه حزین بود
و چه شفاف
تنم می لرزید
چون موج های خروشنده
در رودخانه ی عشق
و آن صدای من بود
که با درد ترا صدا می زد
و در باور هاش
هنوز ترا می سرود
و هنوز ترا می نواخت
و هنوز ترا می دمید
در هستی اش
در دامان دره های سبز
پر صدا
پر صدا
پر صدا
هما طرزی
نیویورک ۱۲ جنوری ۲۰۲۵
Ney Labak
The moan of Ney Labak
How sad
And how clear
My body trembled
Like the roaring waves
In the river of love
And that was my voice
That called you with pain
And in its beliefs
Still sang you
And still played you
And still blew you
In its existence
In the lap of green valleys
Loud
Loud
Loud
Homa Tarzi
New York
۱۲ January 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۲۳ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۲ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
صدا
صدام می پیچد
در دره های دور
در آغوش کوه های
پر از غرور
و فریاد می زند
تنهایی را
و نام ترا در گیسوان باد
رها میکند
صدام می پیچد
در دره های دور
و عشق را
تلاوت میکند
در دامان بیشه های سبز
و در کناره های جویباران زلال
در سپیده گاهان
پر انتظار
صدام می پیچد
در دره های دور
که نی لبک چوپان
نغمه ی دوست داشتن را
در گوش بره ها
میدمد
و نماز عشق را
در نماز خانه ی دل
می سراید
آری صدام می پیچد
در دره های دور
که بوی ترا
هنوز بیاد دارد
و هنوز می سراید
و هنوز می سراید
و هنوز می سراید
هما طرزی
نیویورک
۱۴ فبروری ۲۰۲۵
the voice
My voice echoes
in distant valleys
in the embrace of mountains
full of pride,
and cries out
, leaving loneliness
and your name
in the hair of the wind.
My voice echoes
in distant valleys,
reciting love
in the lap of green groves
and on the banks of clear streams
in the dawns full of expectation.
My voice echoes
in distant valleys,
where the shepherd’s reeds whisper
the song of love
into the ears of lambs
and sing the prayer of love
in the prayer house of the heart.
Yes, my voice echoes
in distant valleys,
where your scent still remembers,
and still sings,
and still sings,
and still sings.
Homa Tarzi,
New York,
February 14, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۸ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
شکوفه های گیلاس
و تو بودی
که در زیبا ترین روز ها
شکوفه های گیلاس را
پر صدا
بر موهایم پاشیدی
نیم قرنی گذشت
و من هنوز
در کوچه های (پغمان)
منتظرم تا تو برگردی
و من در آرامش آغوشت
به سجده روم
هما طرزی
نیویورک ۲
جنوری ۲۰۲۵
Cherry Blossoms
And it was you who,
on the most beautiful days,
loudly sprinkled cherry blossoms on my hair
Half a century has passed
And I am still waiting
in the alleys of (Paghman)
for you to return
And I will prostrate
in the peace of your embrace
Homa Tarzi
New York
January 2, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۷ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۶ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
رنگین کمان
رنگین کمانی در من
می رقصد
پر شور و پر از خواسته
تا شعله های عشق
در بازوانم
زنده بماند
و قدم بر میدارم
شمرده
تا به تو رسم
آزاد
ورها از دلتنگی ها…
هما طرزی
نیویورک
۸ فبروری ۲۰۲۵
Rainbow
rainbow dances in me
Passionate and full of desire
To keep the flames of love
in my arms
alive
And I take steps
Counting
To reach you
Free
from longings…
Homa Tarzi
New York
February 8, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۵ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۴ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
دشتان سبز آزادی
در سترگی دشتان سبز
طنین صدای دوست
آویزه ی گوش باد هاست
و سرودنت
چه زیبا
چه دلنواز
وچه با شکوه
قصه پرداز خاطره هاست
و نوای دل انگیز آزادی
مرا به تو وصل میکند
شتابان
و پر صدا
شاید روزی رسد
که من و تو
باهم همصدا شویم؟
هما طرزی
نیویورک
۱۲ فبروری ۲۰۲۵
Green Plains of Freedom
In the vastness of green plains
The echo of a friend’s voice
hangs on the ears of the winds
And your song
How beautiful
How heartwarming
And how magnificent
It is a storyteller of memories
And the delightful melody of freedom
Connects me to you
Hurry
And loud
Perhaps a day will come
When you and I
become one?
Homa Tarzi
New York,
February 12, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی -۱ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
حیرانی
و تو آن صدایی
که در قله های فکرم
چه آزاد جهیدی
چه باشکوه رقصیدی
و چه پر توان سرودی
و امروز
تو آن صدایی
که فرسنگ ها
از من دوری
و در واژه جدایی
در جولانی
هنوز دوست میدارمت
و هنوز
در شاخه های فکرم
حیرانی
حیرانی…
هما طرزی
نیویورک
۱۴ فبروری ۲۰۲۵
Astonishment
And you are that voice
That jumped freely in the peaks of my mind
How magnificently you danced
And how powerfully you sang
And today
You are that voice
That is miles away from me
And in the word separation
In the Golan
I still love you
And still
In the branches of my mind
You are wondering
Wondering
Wonder…
Homa Tarzi
New York
February 14, 2025