ارسال شده توسط admin در
اشعار
تاریخ نشر سه شنبه ۲۷ ثور ۱۴۰۱ – ۱۷ می ۲۰۲۲ هالند
این سروده در نکوهش کسانی است که با حصول مقداری از دانش و با فریب آلایش ، ساده های را زیر تأثیرخویشتن برند و باکمبود ظرفیت خویشتن را نابغه پندارند و حرف دیگران را ناشنیده نپسندیده و درگوش پنبه زنند و جز خویشتن نبینند و جز حرف خویشتن نشنوند.
آیا چنین نیست؟
به حیرت می برد خوش باوری ها
به هر سو بنگری این خود سری ها