۲۴ ساعت

عروسِ بهار

تاریخ نشر: سه شنبه ۲۸ حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عروسِ بهار

تنها خیال تو

تمام جهانم را

شگوفه باران میکند

و در من هزاران

نیلوفر سپید میرویاند

و من میشوم عروس بهار .

میترا وصال

۱۲ اپریل ۲۰۲۴

لندن

بشکن مرا بها بخش

تاریخ نشر: سه شنبه ۲۸ حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

بشکن مرا بها بخش

جامانده از نبردم ، بشکن  مرا  بها بخش

دربینِ جمع، فردم ، بشکن مرا  بها بخش

داروی عشق درداست، باید کشید  برجان

شدت بده به  دردم ، بشکن مرا بها  بخش

تازنده ی توگردم، سوزان به عشقت، آنگه

در آب  ریز گردم ، بشکن مرا  بها بخش

بر نازِ  چشمِ  مستت  من  را   نیاز  باشد

اِشگرفِ این شِگردم، بشکن مرا بها بخش

خواهی  بده  ثوابم ،  خواهی  بکن عذابم

بانقدِ خویش هردم،  بشکن مرا بها  بخش

نزدیکترزچشمم هستی به من تو ، ازخود

ترسم نمایی طردم ، بشکن مرا بها  بخش

ازخود رها شوم تا ، آتش بزن  که  خیزد

دود ازدلِ  سپندم ، بشکن مرا  بها  بخش

اُسلوبِ عاشقی است، گر می زنی زمینم

یا می کنی بلندم ،  بشکن مرا بها   بخش

بستی به پای  قلبم  زنجیرِ زلفِ  خود را

تا نگسلیده  بندم ،  بشکن  مرا بها  بخش

سوزی به سازِشعرم آید  در آن زمان که

پُرنغمۀِ تو گردم ،  بشکن  مرا  بها بخش

علی احمد زرگرپور

۲۵ جنوری ۱۴۰۳ خورشیدی

زندانِ جهل

تاریخ نشر: سه شنبه ۲۸ حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۶ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

زندان جهل

شرم  باداش  تا قیامت  ، آنکه  میهن  را  فروخت

شام تیره  هدیه  آورد ،  صبح روشن را  فروخت

آتش    جور    و    جفا     زد   بر  گلستان  وطن

جلوه های باغ و بوستان ، زیب گلشن را فروخت

گوشهُ    زندان    جهل   افگند  و  با  بی  حرمتی

آبرو   و  اعتبار   و   حرمت   زن   را   فروخت

تلختر  از  این   چه  باشد  اینکه   دلخون  مادری

از  برای    لقمه    نانی  ،  پارهُ    تن  را  فروخت

با سوادان   خوا ر گشتند  ،  رانده  و  بی  خانمان

جاهل آورد  روی کار و شوکت و شاُن  را  فروخت

کاش   گیرد     آه     پاکان     دامن      ناپاک   او

آن خیانت  پیشه یی که  خاک  میهن  را   فروخت .

 مریم نوروززاده  هروی

 سوم سنبله ۱۴۰۲ خورشیدی

بیست و پنجم جون ۲۰۲۳ میلادی

از مجموعهُ ” میهن عشق “

هلند

نمی ماند

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

نمى ماند

مرا رنج وطن  یک  لحظه  آرامم  نمى ماند

غم آن مردم بی سر و بی سامان نمى ماند

خودم غم دارم ونیستم زرنج دیگران فارغ

فراموشم  زخو د  اما غمى آنان  نمى ماند

اگر مردم به  ملک دیگران با حسرت وآهی

به جز آزادی  میهن  بدل  ارمان  نمى ماند

همیشه میرسد بر گوش ز بیدادِ ستمگاران

ولیکن  نام   ظالم  تا  ابد  پنهان  نمی ماند

اگر فرعون  دنیا را به  کام  خویشتن  بیند

بداند این جهان فانیست به فرعونان نمی ماند

براى رهبران  ما چرا چشم  بصیرت نیست

کمونیستان همه رفتند  پت و  پنهان نمی ماند

بساط خلق و پرچم ناگهان برچیده شد از بیخ

و فردا در وطن هیچ طالبِ نادان نمی ماند

چنان غرق اند به استبداد به زیر سایهء اسلام

ولی غافل که هیچ ظالم ِ بی ایمان نمی ماند

حقایق ثبت عالم میشود هر لحظه ای مردم

بجز بدنامی و ننگی به خونخواران  نمی ماند

یکی گردید وطن داران که درد ما جدایی هاست

حنیفه اتحاد یعنی ، بدل  حرمان  نمی ماند

 حنیفه ترابی بهنام

آوازِ خوش

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

آواز خوش

۲۲ الف

هر شب نشستم بر دعا  ، گفتم که در خوابم بیا

صبح آمد و برخاستم  ، شرمنده پیشم زان دعا

دیگر گذشتم از  دعا  ،  با اشک  خوابیدم مگر

یک روز آواز خوشی  ، آمد به  گوشم در صدا

گفتا که ای بنده بیا ،  هر چند  خواهی  ناز کن

بیداری ومن با تو ام ،خوانی به خوابت هی چرا ؟

درخواب و در بیداری ات ، با توستم در توستم

بیدار بنشین  و ببین  ،  اینسو  مرا آنسو  مرا

چشم   دلت  بگشا دمی  ،  تا  خوبتر  بینی مرا

دیدی مرا ؟  بینی  مرا ؟   تو  آشنا   من  آشنا

شکیبا شمیم

۲۷ می ۲۰۱۸

دستِ سرد

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

 دست سرد

               به دوستان خوبم

جدایی طنین انداز است

و فریاد مان در اقلیم گمراه کننده نا پیدا، 

نگاهی از دوستی –

نوازشی است خدایی در نفرین زمان …

و هیاهوی هیچ بودن را تکرار کرده ایم

روزهای بی‌ خورشید و شب های بی‌ ستاره را پیموده ایم تنها

در ها را از پشت سر مان بسته ایم

راه برگشت نیست

دیوار ها فرو ریخته

دلهره امروز و اضطراب فردا

آرامش خیال را ربوده است

دراین سرد زمان

هرگز کسی‌ دری نگشود  و سلامی به ما نکرد

تا چهره ی آشنا را شناسایی کنیم 

به کدامین انتها نگاه کنیم درین شهر غربت؟ 

ستون های مرمرین  دوستی را آسمان خشم بلعیده

و کسی‌ به پایان عمر جوانه های نورسته نمی اندیشد

و به فکر دستان سرد تنهایی نیست

 چلچله های عاشق  تا ابد خاموش

و آهوان با پا های فلج

در باغ در تلاش دویدن

و کبوتران با بال های شکسته

به پرواز می‌ اندیشند

  و محبت که تابان تر از خورشید بود-

 و بی‌ توقف

 ستاره های رنگی ‌را  در زیر دامنش پنهان می‌ کرد

 چون تف سبکبال-

به آغوش ابرهای تاریک پناه  برده

 هما طرزی

نیویورک

  ۲۰  جنوری ۲۰۱۱

آشفته !

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

آشـفــتـــــه !

گشته ام غرق خیال تو جهان  را چه کنم

بیتو من دبدبه و شوکت و شانرا چه کنم

نبود در سر من جز تو هــــوایی دیگری

دل شد آشفتۀ تــو،راحت جان را چه کنم 

نغمۀ عشق تو آرد دل و  جانم به  نــــوا

ای نوازشگرمن شـور و  فغا نرا چه کنم

جان دهم پیش رخت  دلبر  مستا نۀ  مـن

گر نبینم رخ تو سود و زیانرا چه کنـــــم

بـا دل واله (عزیزه)همه شـب تـا به سحر

دیــدۀ نـم زده و اشـک فشـــانــرا چه کنـم

عزیزه عنایت

هالند

جنگ

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

جنگ

نفرین به جنگ

نفرین به جنایت

نفرین به تبار بینی چرک

ای وای

من نمیخواستم اما ،هست

جنگ این دوزخ اندیشه،هست

چند بار گفتم که مرگ بر جنگ

اما می بینم که مرگ و جنگ هست

در آسمان عصری که مدعی تکامل است

آخر چرا  به من بگو

 دود و  جنگ است؟

گویند به من که چرا

با دهل و رقص و چنگ لبخند نمی زنی؟

مکثی کنم  و آهسته بگویم

اگر این چنین باشم

مرگ بر من

مرگ بر من،اگر ریشه های درخت ذهنم را

مرداب غفلت  و به من چه

مردابی کند

صامدی

۱۵ اپریل ۲۰۲۴

ملبورن – استرالیا

وصال

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۷ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۵ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

وصال

شده  یکبار  بیایی و دل  از ما نبری
صیدِ بشکسته پرو بال به عنقا نبری
تیر   صیاد   مه افگن   بدل  محزونم
حالت  زارِ دلم  را تو به  حاشا نبری
کردی دیوانه و مجنون و به زنجیر مرا
هوشدار بردهِ ی زولانه به سودا  نبری
دیدن روی تو دل   شاد  شگوفا  مرا
گل بشگفته  ما را تو به  یغما  نبری
سیل اشکم سرا زیر به  دریای  وصال
زورق  پاره ی دل را تو به دریا  نیری
کی شود لطف کنی  حال دلم را پرسی
دل مهجور مرا هم  به  تماشا  نبری
عالیه شکوه و آهِ تو  به جای نرسد
همره وصل مرا جانب  صحرا  نبری
   عالیه میوند

۳۱ جنوری ۲۰۲۲

فرانکفورت – آلمان

رخت بستن

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۶ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

رخت بستن

۲۱  الف

  تکیه مکن تو اینقدر ، خسته مکن  درخت  را

  مرچ بیار و تند کن  ،  لقمه ء شور   بخت را

 خواب مکن سحرگهان ،  خیز که روز  میرود

  سخت بکش تو اندکی، نرم کنی  که  سخت را

 ملک بگیر و شاه شو ، تخت نشین   و تاج  نه

پاس بدار  و  هوش کن  ، تا  نبرند    تخت را

ساز بمان و رقص کن ، چرخ بزن به دور خود

سست  مشو خموش  نه ،  باد  برد  کرخت را

راست نشین و کج مرو ، خوب ببین و بد مگو

عمر شود تمام و تو ، روزی ببندی  رخت را

شکیبا شمیم

۲۵ مارس ۲۰۱۷

طراوتِ گل

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۶ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

طراوت بهار

                                به دوست وفادار گل محمد جان                              

گل های یخ را

در شیشه ی پنجره ها

 کاشته بودیم بی‌ رنگ …

جای پایمان روی برف های سفید پیدا

و چلچله های زمستان ما را به نام صدا می‌ زدند

و روییدن مان در باغچه امید ها

در بهاری بود که زمستانی در پی‌ نداشت

و برف هایش پر از گرمای عشق ها

و زمین هایش لاله های قرمز را-

در زیرلحاف برف پنهان کرده بود

و طراوت بهار را دزدیده بود پنهانی …

و ایمان مان درین فصل ،

به خوب بودن بود

و انسان زیستن و وفاداری

هما طرزی

  ۲۰ جنوری ۲۰۱۱

نیویورک

یادی اززنده یاداستاد میرعبدالعلی شایق هروی ،شاعر، نویسنده،عالم و مترجم برجستهء کشور.

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۶ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

یادی از زنده یاد استاد میر عبدالعلی شایق هروی ،

شاعر ، نویسنده ، عالم و مترجم برجستهء کشور.

 قیوم بشیر هروی

۱۴ اپریل ۲۰۲۴ میلادی

ملبورن – استرالیا

 قبل از اینکه در مورد مرحوم استاد میر عبدالعلی شایق هروی  ، بزرگمرد ادیب وشاعر فرزانه از دیار هری بنویسم لازم است تا تشکر و قدردانی کنم از دوست گرانمایه جناب عبدالواسع شایق فرزند گرامی آنمرحوم  که لطف نموده  دو اثر گرانسنگ ، یکی از پدر بزرگوار شان  تحت عنوان « شمایل و نعت رسول الله (ص) به ضمیمه آهنگ روستا »  ودیگری از برادر گرامی شان مرحوم میرعبدالحلیم شایق پندار بنام « دفتر سوخته» را برایم ارسال داشتند که دوسه روز قبل بدستم رسید و امروز  یادی می کنیم از زنده یاد استاد شایق هروی که حق زیادی بگردان همه ما دارند.

 میر عبدالعلی شایق هروی فرزند مرحوم میر غلام محمد ، معروف به « اقای صوفی »   از شعرای بنام ، خوش کلام  و برجسته ِ معاصر کشور و یکتن  از فرزانگان سرزمین ما میباشد  که در سال ۱۲۸۱ خورشیدی در شهر باستانی هرات دیده به جهان گشود.         مرحوم استاد شایق علوم منطق و فلسفه رااز نزد مولوی محمد صدیق معروف به « آخند زاده ِ کابلی» فرا گرفت که ارادت خاصی نسبت به او داشت و سایر علوم متداول را نیز نزد علمای که گازگاه شریف تدریس میکردند آموخت.                

پدرش از متولیان اسبق مزار خواجه عبدالله انصاری (رح) بود و در شعر بنام مشفق  تخلص میکرد. میکرد.                        

گفته شده که از مرحوم میرغلام محمد  دیوانی باقی مانده که حاوی حکایاتی از صوفیان و عارفان معروف است. بخشی ازین حکایات را مرحوم استاد شایق به تقاضای پدرش به نظم  درآورده است .                                                      

در قسمتی از یادداشتی که از سوی رئیس  انجمن ادبی هرات جناب استاد ولی شاه بهره در آغازین کتاب فوق الذکر آمده می خوانیم:

” دانشمندان و سخنوران معاصر هرات از بدو تأسیس نخستین انجمن ادبی هرات در راستای تنویر افکار و اذهان عامه از هیچگونه تلاش آگاهانه و رهنمود دهنده یی دریغ ننموده اند ، که آثار ارزشمند نوشتاری آنان بهترین گواه بر این ادعا است.                      روانشاد استاد میر عبدالعلی شایق هروی که خود از جمله ی بنیانگزاران نخستین انجمن ادبی هرات اند یکی از ستاره گان پر درخشش آسمان فقاهت ، دانش و ادبیات هرات در طی قرن روان می باشند و اثار نوشتاری شان به خاطر سیراب بودن از چشمه سار زلال قرآنی ، عطش تنشنه کامان دانش و معرفت را فرو نشانده و در عین زمان همچون بحر، متلاطم و پر از امواج خروشان است .”     

بدون شک مرحوم استاد شایق هروی در فرهنگسرای غنامند سرزمین ما بخصوص خطه ادب پرور هرات در جایگاهِ خاصی قرار دارد و او یکی از دانشمندان  و پیشگامان سخنسرا و از مفاخر سرزمین ما  بوده  که در تآسیس انجمن ادبی هرات سهم بارزی داشته است.      شعرش دلنشین و همه پسند بوده و قلمش تنویر کننده اذهان عامه .  

در بخش دیگری از اثر فوق الذکر مختصر سوانح استاد مرحوم بقلم  فرزند ایشان جناب استاد میرعبدالسلام شایق آمده که در بخشی از آن می خوانیم:

” مرحوم شایق هروی در مثنوی معنوی مولانا ، هفت اورنگ جامی ، دیوان حافظ شیرازی و خمسه نظامی گنجوی مطالعهِ گسترده داشت و قسمت بزرگی از از آثار شعاری بزرگ فارسی دری را حفظ داشت . وی مقالات متعددی در بارهء شعر شعرای بزرگ فارسی دری در مطبوعات کشور به چاپ رسانده است.

حل و شرح معما های جامی یکی از کتبی است که مرحوم شایق هروی آنرا به آخر رساند. ولی با وفات استاد و نابسامانی های اجتماعی و مهاجرت ها، چند اثر مرحوم استاد شایق هروی اقبال چاپ نیافت ، و مفقود شد. “

جناب استاد فراز در مورد وظایف و فعالیت های فرهنگی و اجتماعی شاعر چنین نوشتند:

” پدر مرحومم استاد شایق هروی در محیط ادبی و فرهنگی هرات خدمات عالی و گسترده ای انجام داده است. این خدمات با انتصابش به حیث مدیر مسئول مجله ادبی هرات آغاز گردید ، او از اعضای مؤسس انجمن ادبی هرات بود و مدت پنج سال به حیث رئیس انجمن ادبی موصوف ایفای وظیفه کرد ، مدت ده سال هم به حیث مدیر عمومی مطبوعات هرات و مدیر مسئول روزنامه اتفاق اسلام در تنویر افکار جامعه کوشید. ”

خدمات استاد مرحوم در پست های متذکره بخصوص زمانی که ایشان مدیریت عمومی مطبوعات ولایت را بعهده داشتند نمیتوان نادیده گرفت ، چنانچه  تخصیص یک روز در هفته برای نمایش سینما برای زنان آنهم به تصویب علمای دینی در هرات کاری بود بی سابقه که در تمام افغانستان قبلآ اتفاق نیافتاده بود.

قابل ذکر است در آن زمان مرحوم عبدالغفور سریاور ولایت را عهده دار بود.

در کشوری که متأسفانه  میزان زن ستیزی به حدی بود که زنان از حق و حقوق حقه شان اکثرآ محروم بودند ، تلاش انسان روشنفکر و آزاده ای چون استاد شایق هروی عملی بود پسندیده و درخور ستایش که در تاریخ سرزمین ما بخط زرین نوشته شده است.

محترم استاد شایق فراز در مورد شعر پدر شان چنین گفته اند:

 ” وی ارادت خاصی به مولانای بلخی و حضرت جامی داشت ، و شیوهء بیان آنها در شعر وی اثر عمیق داشته است. از همن سبب است که شعر شایق هروی به شعر جامی شباهت های کلی دارد. شعر اندرز به اطفال وطن شاهد این مدعاست :

نخستین حق ترا از  والدین  است

ترا اکرام ایشان  فرض عین است

ترا   همواره     خدمتگار   بودند

شب و روزت  پرستاری  نمودند

به  فرمان  پدر  بنشین و بر خیز

ز     نا فرمانی     مادر   بپرهیز

معلم  چون  کند  بر   درس اغاز

دل  از اندیشهء    دیگر   بپرداز

در ادامه چنین میگوید:

” داستان پردازی در شعر شایق هروی به اقفای او ، از نظامی و جامی است. در غزل با حاف الفت زیادی دارد و چند غزل حافظ را استقبال کرده است، چند غزل هم به اقتفای خاقانی و بیدل دارد. “

در مورد مجموعه « آهنگ روستا» استاد فراز می افزاید:

«آهنگ روستا » مجموعهء کوچکی از آثار پدتر مرحومم می باشد که به کوشش مؤسسه طبع کتاب هرات که با مدیریت استاد راشد سلجوقی فعالیت می کرد، طبع و نشر گردیده بود.”

در ادامه این مطلب مقدمه ای از زنده یاد استاد شایق هروی توجه خواننده را به خود جلب میکند که نکاتی را از نوشته آنمرحوم برای شما برگزیدم:

” خدای مهربان را سپاسگزارم که به من توفیق ارزانی داشت تا نشیدهء دینی خود را که چکیدهء افکار پریشان و یادرگار زندگی بی حاصل من است در معرض مطالعه مسلمینی که از درد دین می نالند ، اشاعه نمایم.”

در قسمتی دیگری ازاین مقدمه چنین آمده:

نشیدهء عاجزانه ام را به شمایل مبارک حضرت سرور کائنان – علیه من الصلوات اکملها و اتمها – که از رسالهء ۱۰۱ حدیث مبارک از عربی به فارسی ترجمه کرده ام ، مصدر ساختم تا به برکت شمایل مبارک و نعت شریف که در آغاز و انجام مباحث مختصر استدلالی آن عرضه شده است مورد قبول و وسیلهءهدایت موصلهء خوانندگان واقع شود و از دعا فراموش نشوم.

الهم اهدنا الصراط المستقیم صراط الدین انعمت عیهم غیر المغضوب علیهم والاالضالین ، آمین.

میر عبدالعلی « شایق هروی»

پس از مقدمه استاد مرحوم تقریظی از مرحوم علامه استاد صلاح الدین سلجوقی  آمده که در آغازین آن چنین می خوانیم:

” امروز به وقت نوشتن به یک دریای عمیق فکر و یک گرداب سرپیچ و سرگم فلسفه فرو رفته بودم که خوب خستگی حس میکردم ، حسن نصادف مرا به سفینهء اشعاری روبرو کرد که واقعآ زورق نجات من گردید.”

منظور استاد همان اثر گرانبهای شمایل و نعت رسول الله ( ص ) میباشد و چه تشبیه زیبایی درمورد آن نمودند.

و همین طور در ادامه نعت شریف و مطالبی در وصف آن آمده ودر بخش دوم کتاب مجموعهء آهنگ روستا را میخوانیم که بدون شک خواننده را چنان بخود مشغول می سازد که تا آخر کتاب را بدون وقفه باید خواند.

سروده های این اثر هرکدام با محتوای عالی سروده شده که از زیبایی خاصی برخورددار میباشد. 

و اما سرانجام استاد مرحوم میر عبدالعلی شایق هروی پس از یک عمر خدمت در بخش های مختلف ادبی فرهنگی در ۲۷ سرطان سال ۱۳۷۸ خورشیدی جان به جان آفرین تسلیم و بدیدار معبود شتافت ، روان شاد شاد ، یادشان گرامی و خاطرات شان جاودانه باد.

در اخیر جا دارد تا از همه کسانی که در تهیه ، تنظیم و چاپ این اثر گرانبها زحمت کشیدند اظهار سپاس و امتنان نمایم.

و اینهم نمونه ی از کلام شاعر فرزانه مرحوم استاد شایق هروی که لابلای مجموعهء آهنگ روستا انتخاب و تقدیم خوانندگان محترم میگردد:

مریض عشق

دلم    به  مرغِ  اسیرِ   شکسته   پر ماند

که عمری از پر و پرواز هر  د و درماند

ز بعد مرگ نه مال و نه سیم و  زر ماند

به دهر  نام تو  از  دانش   و  هنر  ماند

مصیبت است  که از یاد  دوستان برویم

خدا  کند  که  ز  ما  نام  یا   اثر    ماند

ز وصل و هجر بگو زاهدا  که نیست به دهر

نمونه ئی  که  بدو  خلد   یا   سقر ماند

مرید مشرب پروانه ام که در شب وصل

ز بیم هجر  نخواهد  که  تا    سحر ماند

ضمایر  است  گهی  مستتر   گهی  بارز

ضمیر ماست که ت ا حشر  مستتر  ماند

به غیر مرگ ندانم چه چاره خواهد داشت؟

مریض عشق که یک عمر  محتضر ماند

رهیم    رخصت   آه  شرر   فشان  باری

به   گوش  یار  اگر  ناله   بی  اثر  ماند

ز  مرگ  مهلت  شرح  فراق  می خواهم

مبار   یار  ازین   قصه   بی  خبر   ماند

ز خار پای  ننالم  بگ و به  چاره  گران

کنید  چارهء  خاری  که  در  جگر  ماند

جراحت ِ  دل  عاشق  به  مرگ به نشود

که خار ِ  تربت  مجنون  به  نیشتر  ماند

میرعبدالعلی شایق هروی

چقدر از خویش دل ببریده باشی

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۶ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

چقدر از خویش دل ببریده باشی

چقدر از خویش دل ببریده باشی

که  گل های  محبت  چیده باشی

به امیدِ رسیدن در رهی  دوست

ز  جورِ   زندگی  غلتیده  باشی

رسی  در  انتهایی   بی   زبانی

صدایی   خامشی  بشنیده  باشی

در امواج  غرور  و خودپسندی

کمی ازمرگِ خود ترسیده باشی

میانِ قطره های اشکی  احساس

تو مروراید و گوهر چیده باشی

به چشمِ سرمه سا  غرق  معانی

به  زلفِ عنبرین  پیچیده  باشی

نگاهِ  گرمی معنی  دار معشوق

به  ایمایی  ادب  بوسیده  باشی

میانِ   بسترِ     تنهایی   خویش

در آغوشِ خودت خوابیده باشی

اگر دانی ز خوب  و زشت دنیا

کماکان   از  دلم  فهمیده  باشی

چوزخمِ سینه ای محمود گاهی

به حالِ  خویشتن  خندیده باشی

احمد_محمود_امپراطور 

قلبِ آسیا

تاریخ نشر : شنبه ۲۵ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۳ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

قلب آسیا

خاکت وطن! به دشمن  افغـان نمی دهم

این ملکِ باصفـــا به  پلـیــدان نمی دهم

سنگ وکلــوخ کشــور زیـبــای آ ریــــا

برملحــدان به لؤلؤ و مرجــان نمی دهم

هر چند،سالهــاست که دورم زمیـهـنــم

عشق وطـن به جیفـهء دونـان نمی دهم

تاداده است خدایم،مراجان دراین جهان

“مِهــرتـرا به مُهــرسلـیـمــان نمی دهم“

من افـتـخــار بودن  افــغـــا نـیـم  وطــن

هرگزبه چین وهندو به جاپا ن نمی دهم

ازبهــرلـقـمـه نـان به “نـاتـــوی” لعنتی

من اختیـــار مُلک ، به لعینان  نمی دهم

 افغـا نْسِــتــان ما  که بود  قلـب آسـیـــا

این قلب پاره پاره  به شیطان  نمی دهم

هـرکـوه و بـرزن  وطنـم  را زصـدق دل

چون جان عزیز دارم و ارزان  نمی دهم

با آنکه میهنـم شده  مخـروبه کـلـبــه ئی

این کلبــه ام به ظـالــم دوران  نمی دهم

صد بــار”حیدری” اگــرم  سـربرند  ترا

من واک* کشورم به  غلامان  نمی دهم

*–اختیار،تسلط داشتن

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۲۴ جنوری ۲۰۱۲ 

سیدنی – آسترالیا

مدارای خرد

تاریخ نشر : شنبه ۲۵ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۳ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

مدارای خرد

عصا برجان انسان مار زهرآگین شده  امروز

کهن افسانۀ کین، نفـرت و نفـرین شده امروز

مـتــون کهـنه و فـرسـودۀ عـهــد عـتـیـق ظلم

زخون کودک وپیروجوان رنگین شده امروز

به سلاخ خانۀ خاخام جز کشتار انسـان نیست

تعـصـب باور افـراطی و چـرکین  شده امروز

مخوان درگوش انسان بعدازین احکام افراطی

که با متن دروغین نسل نـو بدبین شده امروز

ز گـورسـتان تاریخ قـدیمی قـصه بسیار است

عجب افسـانـه هـای مردگان آیین شده امروز

به روی ذهـن و افکار بشـر بـوی بـد اجـسـاد

کهن دیوار خاکی، صخرۀ سنگین شده امروز

ز ابـر تیره بـارانی نمی بـارد بـه روی خـلق

نقاب مهروماه و زهره و  پروین  شده امروز

شـب یلدا نـزایید  بار دیگـر مهر شـب افـروز

سـیه دل تخـم آزر قـاتـل  بـرزیـن  شده امروز

به هرسـو خانه  و باغ و چمن را  می‏زند آتش

بـلا و آفـت آلالـه و نـســریـــن  شــده  امـروز

اهـورا در نبرد  جهـل  اهـریمـن شـود جـاویـد

طلوع صبح فـردای  خرد مهرین  شده امروز

غـروب مهـر شب اندود انسان  جلوه ها دارد

اگرچه خونفـشان با چهـرۀ زرّین  شده امروز

بیا در مشـرب  گل پرور عـشق  و محبت بین

که با درکِ  مـدارای خـرد آذیـن  شـد ه امروز

رسول پویان

۱۳ اپریل ۲۰۲۴

تارِ خام

تاریخ نشر: جمعه ۲۴ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 تار خام

ساختم ماتم سرا از عشق  نا فرجام تو

ساختم اما  نگشتم  دور ز  کنجِ  بام ِ تو

ساختم از بی خودی در عالم  بیچاره گی

ساختم تا برکنم دل  را  ز  تارِ   خام ِ تو

ساختم   اما  نکردم   پایمال  عشق  ترا

ساختم با این دل بیچاره ام  در  دام  تو

ساختم اما ! نکردم رو به سوی هر خسی

ساختم تا دل کنم از وعده های  خام تو

ساختم  اما  نکردم  جلوه  در باغ  دگر

ساختم با تو (شکیلا) تا سحر در شامِ تو

شکیلا (نوید)

۱۶ دلو ۱۳۹۰ خورشیدی

پاکستان

.

شاهکار

تاریخ نشر: جمعه ۲۴ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

 شاهکار

۲۰  الف  

 چنان دلبستهء اویم که رشک  آرد پدر او را

مبادا از پدر دارم  بسی هم  دوست  تر او را

شنیدم رشته گر در خون نباشد سست بنماید

مگر زین رشته میبینم سراسر بی خبر او را

میان   باغ  و  گل  مثل   بهاران   الفتی بندد

که هر کس باغ  بگشاید بنامد  نوبهار او را

قلم با خون دل  شعری  چکاند  در  دل  کاغذ

زمان عنوان گذارد بعد ِ چرخی شاهکار او را

منم   این  بی  نشان ِ  رفته  اندر نردبان  بالا

که نقشی می کنم در آسمان زرین نگار او را

الهی  خم  مگردان  قامتش  را از  کرم  هرگز

به فصل خم شدن هم ساز از سر استوار او را

شکیبا شمیم

بغض

تاریخ نشر: جمعه ۲۴ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

                بغض           

             تقدیم به پدرم

ترا در آرامش موج ها ستودم

و در آسمان های صاف و بی‌ ابر

و روز های آفتابی و پر نور

در خانه یی مالامال از  خوبی ها و عشق ها

و روزیکه تندر بی‌ رحمی غریو کرد

تو از من سال ها فاصله داشتی

و خانه ام خالی‌ از بودنت بود

تو رها شده بودی –

از قید زندان جسم و دنیای خاکی

ولی‌  هنوز از گوشه چشمت

خیره خیره به من پیوسته بودی

و خاموش …

بغض آسمان ترکید

و به وسعت دلم اشک ریخت

تا کوچه های دلگیر با وزش باد وشرشر باران –

به ما سلام کنند

و دست هایم را فشار دهند تا احساس تنهایی نکنم

دلم می‌ تپید

دلم می‌ لرزید

و دلم از تنهایی داشت می‌ ترکید

و بغض گلویم را فشار می‌ داد

چون تو نبودی

تا مرا در بغل پر مهرت جا دهی

خودم را از تنهای در بغل گرفته بودم

و می‌ فشردم ،

و هنوز ترا می‌ ستودم .

هما طرزی

 ۱۲ جنوری ۲۰۱۱

نیویورک

قابِ کوچک

تاریخ نشر: جمعه ۲۴ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۲ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

قاب کوچک

پلک هایم در ساحل

امن لب های تو

پر میزد

به سمت ترنم قشنگ

درون قاب کوچک

نگاهی تو

ساعت ها پشت دروازه

چشمان کبوتر

پی آواز صبحگاهی

روی شانه شاهپرک های خدا

قاصدک های بهاری

عطر رویایی را در بطن

ریشه عاشقانه

میکارید

شاخه ها در فضای

آسمان چشمان تو

ترنم احساس

ستاره باران گشتند

بتاب بر من

قطره های اشکم را

بر گل رویت

شبنم ساختم

عالیه میوند

۱۳ جولای ۲۰۲۰  

فرانکفورت

سیراب

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۳ حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۱ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

سیراب

منتظرم

تا تو بیایی

و من

بوسه هایت را به تنم

پیراهنی بدوزم

که لب هایت را مدهوش کند

و زنانگی های ناکرده ام را

در آغوشت رها کنم

تا عطش این دل دیوانه را

فقط تو

سیراب کنی

که فقط تو سزاواری .

میترا وصال

۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی

لندن

خیال

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۳ حمل ( فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۱ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

خیال

سال هاست

چند نسل

سجده می کنیم

پای خیال خود

دل خوش این خیال

تنبور می زنیم

که ما انسان قرن اکنونیم

غافل از باخت چند قرن

و چند نسل افیونی خیال

یک قطره از شراب خرد ورزی

اگر داری

بریز در کامِ  تشنهِ  ما

صامدی

۱۱ اپریل ۲۰۲۴

ملبورن – استرالیا

دردِ میهن

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

دردِ میهن

میبَرَد سیلِ  سرشکم ، زار باید  گریه کرد

از برای مُلکِ بی غمخوار باید  گریه کرد

میهنم دردیست در جانش که آنرا چاره نیست

بهرِ  بی  درمانیِ   بیمار  باید  گریه  کرد

خشم و طوفانِ جهالت رخنه کرد اندرچمن

از برای  غنچهُ  گلزار   باید   گریه   کرد

شد  وطن  ماتمسرا  از  اینهمه ظلم و ستم

بهرِ   ظلمِ   ظالمِ  غدًار  باید   گریه  کرد

یاد چون  آید  مرا  از  سفرهُ  خالی  زنان

در کنارِ  سفرهُ   افطار  باید  گری ه کرد

شب نخفت  تا سحر با یادِ رویت هموطن

قطرهُ اشکی کم است، بسیار باید گریه کرد.

               مریم نوروززاده هروی         

      شانزدهم حمل ۱۴۰۲ خورشیدی

        پنجم آپریل ۲۰۲۳ میلادی

           از مجموعهُ”میهن عشق”

                        هلند.           

آدم  و  آدمگری  دستار  می خواهد  مگر؟

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

آدم  و  آدمگری  دستار  می خواهد  مگر؟

آدم  و  آدمگری  دستار  می خواهد  مگر؟

لطف و رفتار نیکو اجبار می خواهد مگر؟

گر رسد دستت ولی دستی نمی گیری دریغ 

دستگیری   آشنا  و  یار  می خواهد  مگر؟

کشتن اهل ادب از مورچه ام آسان‌تر است 

این مصیبت نامه چوب دار می‌خواهد مگر؟

نغمه ای سبز کلامت  هر زمان  دارد  بهار

عطر نارنج  تو ننگرهار می‌  خواهد مگر؟

باش روشنگر به  استدارج دیگر کار نیست

این عصای حضرت ما مار می خواهد مگر؟

مرحمت  آئین انسان  است  باور کن  رفیق 

مهربانی و خضوع پیکار می‌خواهد مگر؟ 

سیر  فکر  گلشن  معنی  بخود  کن   اختیار 

باغ  فردوس  هنر دیوار  می‌خواهد  مگر؟

خدمت  خلق  خدا هرگز  ندارد  روز و شب

همدلی و یاری شام  تار   می خواهد مگر؟

یک  تبسم ، نیمی  ایما  می کند کار خودش 

عشقبازی  آدمی   بیکار  می‌ خواهد  مگر؟ 

باش در  جنگل   اگر  فکر   دریدن   میکنی 

شهر گرگِ گشنه و کفتار  می خواهد  مگر؟ 

سنگ تهداب محبت  هر کجا   خواهی  گذار 

خشت های معرفت معمار م ی‌خواهد مگر؟ 

این تفنگ  تشنه  بر خون  که  آدم  میخورد

سیب سرخ و قهوه و گیتار می‌خواهد مگر؟ 

قاش پیشانی  و گفتار  نیکو باشد  بس است 

حسن زیبا وسمه و سنگار می خواهد مگر؟

شاعری را طبع سرشار است توسن دار بزم

گلشن نضج سخن  سیگار  می خواهد مگر؟

سوختیم از غصه ای هجران و کس باورنکرد

این علاج درد  ما   بیطار  می خواهد   مگر؟ 

کس نشد صبر و وفاق و عشق را یکجا  کند

این سلوک نیک نرم افزار می خواهد  مگر؟ 

نشئه  صد  خم  شراب  کهنه   دارد  در  بغل

این رکوع و سجده ها زنار می خواهد مگر؟ 

پیش خوب و بد ز خوب و بد سخن کمتر بگو

باغبانی  تیشه ای  نجار   می خواهد  مگر؟  

پخته می ‌گوید  سخن محمود  لیکن  عام فهم

معنی  دُر  دری   دشوار  می خواهد   مگر؟

احمد _ محمود _ امپراطور

بامداد سه شنبه ۲۱ حمل ۱۴۰۳ خورشیدی 

۹ آپریل ۲۰۲۳ ترسایی 

عید من

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

عید من

                   به همسرم

عید من همان آغوش تو بود

که با بوسه های پر از مهر

روزه ام را افطار می کردم

و به عید ایمان داشتم

و رمضان من همان دوری از تست

که دنیایم همیشه بی افطار شده

بیا سری به من بزن

و به رمضانم پایان بده

و باعید آغوشت

و بوسه های داغت

بگذار افطار کنم

و عیدم را جشن بگیرم

ای عزیز ترینم!

هما طرزی

 ۱۰ اپریل ۲۰۲۴

نیویورک

کلکِ هنر

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۲ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۰ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

کلکِ هنر

نازنینی  گوشه ی   چشمی    اگر  بر ما   کند

دل به جولان  آید  و آغوش  گرمش  وا   کند

خامه ی توصیف حسنش گر به صفحۀ  خیال

عالمی تصویری عشق ، کلکِ  هنر انشا  کند

رونق بازار ندارد تا که  عاشق   در  حضور 

مشتری را نیست  آنجا  گرچه  دل سودا کند

یاد   آنروزی  که  محوی  نرگس  شهلای او

یک جهان موجِ  لطافت  بر دلِ   من  جا کند

فتنه ی   دور  زمان  و آفت  جان    را  نگر

چشمِ بد مستش  دلِ  من   بد  رقم  اِغوا  کند

گر چه سرتا پا به هجرانش چو اسپند سوختم

ناله ام  در سرمه  بال  زد  دود دل  بالا کند

در لب اش  گاهی  تبسم   معجزه  آسا  بود

زنده سازد مرده  دلرا اینچنین  کار ها  کند 

یک دمی راحت نباشد که  پیام  عشق  جلال

تا که در گوش  دلی  محبوب  خود  نجوا کند

سید جلال علی یار

 ملبورن – استرالیا

سوم اپریل ۲۰۲۴ میلادی