شهر آفتاب
به همسرم
تو از شهر آفتاب می آیی
و من در ابر های عشق
هنوز دیدنت را زمزمه می کنم
و اشک هایم به پیشوازت می خندند
وقتی به من میرسی
در آغوشت یک بغل نور بیاور
و یک سبد صمیمیت
تا خانه ای سرد تنهایی ام
دوباره نورانی شود
و بدنت را با چشم باز لمس کنم
ودوباره به حافظه ام بسپارم
هما طرزی
نیویورک
11 جنوری 2024
شعر هایم
شعر هایم چون غنچه های نیمه باز
بر درخت تنت
می در خشند پر نیاز
وو قتی راه میروی
ستاره بارانت می کنند
و وقتی می خوابی
انگار نور ماه در تو تابیده
اما در باغی که درخت تنت نفس می کشد
درختان را به قتل گاه می برند
و در بازار ممنوعه ها
تیر بارانش می کنند
به من بگو عزیز!
غنچه هایم را کجا برم؟
و به کی بسپارم؟
تا دست غریب به آن نرسد
و از بوی باروت در امان باشد
و تن تو از قتل گاه
یک آسمان بدور…
هما طرزی
نیویورک
11 جنوری 2024
تو می خندی
به پروردگارم
دلم برای عشقی می تپد
که مرا به تو وصل می کند
شتابان و پر ماجرا
خورشید چه عاشقانه صدایم می زند
و ماه و ستاره گان در سجده ی عشق خفته اند
و من در محراب نگاه هات
همان کولی بی سر زمین و سرگردانم
پا هام هنوز
در زمین چرکین گیر کرده
و یارای کوچیدنم نیست مگر…
و بالها یم در دستان تو می رقصند
و چشمان منتظرم
سیلاب عشق را مهمان شده
وقتی صدایت می زنم
در کنارمی
و وقتی می بینمت
در تمام هستی ام می چرخی
دستان سردم را در دستان گرمت نگهدار
و منی مسافررا در سفر کوتاه اش تنها مگذار
بنده بودن چه زیباست
تا ذات تو خدا باشد
و چشمان تو نور راه باشد
و در هستی من
بخندی
و بخندی
و بخندی
هما طرزی
نیویورک
10 جنوری 2024
قاب کهنه
به همسرم
من ترا از قاب کهنه ی تقویم در آوردم
و در برگه پر نور قلبم گذاشتم
تو هنوز در من می رقصی
و تو هنوز در من نفس می کشی
و تو هنوز در من عشق را تکرار می کنی
ما خدایان عاشق
در سرزمین پرشکوه عشقیم
وقتی در خوابم
و دستانت بر بدنم می لغزند
و نفس هات
هنوز بوی عطرت را می افشانند
آه که گرمایت را چه نزدیک حس می کنم
آری تو از من جدا نیستی
و تو در من به عبادت نشسته ای
و من درکتاب زندگی ات استخاره می کنم
سال های خوشی را
در سر زمین عشق زیستیم
که صدات
همان نسیم پرتلالوی زندگی بود
که موهایم را به بازی می گرفت
و با تیک تاک قلبم همرا می شد
و آرامش من همان
آغوشت بود
و هنوز هر شب در آغوشت به خواب می روم
و بالش ات را
روی بالشم میگذارم
تا بیشترین لحظه ها را
در آغوشت باشم
و هنوز در روز شماری زندگی
چشمم به در دوخته شده
تا روزی در را باز کنی و بگویی:
هما جونم حالت چطوره؟
هما طرزی
نیویورک
9 جنوری 2024
آبستن
آه چه آبستنم از عشق
و از هوای پر عطر دوست داشتن ها
و چه آرام آرام نگاهت می کنم
در قاب قلبم
تا بی انتها
روزی از تو نگینی می سازم
بر انگشتر قلبم
و در دستان عشق
می کشانمت امیدوار
و چون حلقه ای مهری
در دستانم می چرخانمت پر صدا
و هروقت هوست کردم
لمست می کنم
و هر بارخواستمت
می بوسمت
و هر وقت آزارم دادی
روی میز می گذارمت
و از دور تماشایت می کنم
تا در چشمان فراموشی
جاودانه گردی
هما طرزی
نیویورک
9 جنوری 2024
همهمه
در همهمه ی عشقت
علف های سبز را
در لاله تنم لمس کردم
و در وسوسه ی بودنت
چنان مست شدم
که باران بارید
و سبزه ها خیس شدند
و من هنوز
در صدای دریای تنت
می رقصیدم
و تو را به آغوش می کشیدم
تا آخرین نفس های
پیش از سکوت
هما طرزی
نیویورک
8 جنوری 2024
شتاب
تو در شتابی تا یادهات
در دیواره های فکرم بیرنگ شوند
و از خاطره ها جدا
و در دل ها ناپیدا
و من با قلم هام
هنوز ترا در نفس های خانه ام
نقاشی می کنم
با مهر و صمیمیت
ما دو قصه ای ناگفته خواهیم ماند
و تا قرن ها
بگوشی نخواهیم رسید
مگر در قصه های پر مهر کوچی های بی سرزمین
در پس کوهای سبز
و درختان پر نور آن سرزمین
که در شاخه هایشان بجای برگ
ستاره می درخشد
و در جویبارش به جای آب
اشک های عاشقانه ام جاریست …
هما طرزی
نیویورک
8 جنوری 2024
غربت
به همسرم
من در غربت آغوشت
میلادم را در نور تنهایی
جشن می گیرم
باشکوه و دلپذیر!
اما تو آیه ای از عشق نگفتی
تا نکند آغوشم در میخانه ی دل باز شود
و هما هنوز ترا
در تنهایی اش تکرار کند
هما طرزی
نیویورک
1 جنوری 2024
این زن
تقدیم به زن افغان
باز در کوچه های بیدادگر
در شهر فتنه ها
بوی دود
و تعفن اندیشه ها
ترا به ژرف ترین اندوه ها مهمان میکند
واژه آزادی …
وسلامت فکر …
همان قصه دیرینه هاست …
هوای شهر
در بی اکسیژنی ،
در بی خبری ،
در بی دانشی ،
و در بی رحمی،
شش های بیخبران را آزار نمیدهد …
ولی این زن است
تا در آتش بسوزد
و قصه دیرینه مانرا
تکرار کند .
هما طرزی
نیویورک
۴ اپریل ۲۰۱۵
افق های مه آلود
به وطنم
در افق های مه آلود
صورتت هنوز پیداست
کوچه های نمناک
مرا به شهر عشق ها می برند
در شهری که با گرمای ما
درهایش بافته شده …
و قفل های سرخ رنگ عشق را
با کلید های محبت
به آن آویخته اند
و عطر انسانیت ،
آرامش را به مردم هدیه میکرد .
آن وطن کجاست ؟
هما طرزی
نیویورک
۴ مارچ ۲۰۱۵
نور شب
به غربت
از نور خورشید دزدیده ام
و به بازوان شب بخشیده ام
تا باران عشق را
در سینه اش بکارد
و صبحگاهان به زمین هدیه کند
شاید
غربت را از یاد بریم …
هما طرزی
نیویورک
۲۹ جنوری ۲۰۱۵
صدای با د
به وطنم
میروم بسوی خانه ای
که در آن گل کاشتیم
خانه ای که :
نسترن میرقصید ،
و زنبق میخندید ،
شکوفه های آلبالو و زرد آلو
بهم عشق میورزیدند
و صدای با د
با برگ ها آشتی بود
و ما تولد عشق را
هر لحظه شاهد بودیم
و محبت …
غنچه ها را به آغوشش میفشرد
و زندگی آغازی داشت
سبز و زیبا
و در امتداد باغ
من و تو به او پیوسته بودیم
همیشه شاد و همیشه سبز …
هما طرزی
نیویورک
۲۹ جنوری ۲۰۱۵
رویاها
به وطنم
رویاهام
رویاهای سبزم
رویاهای خوبم را –
در باغ پاییز گم کردم
در میان برگ های خشکیده غربت
در میان برگ های بی جان
بی بو و به دور از لطافت های بهاری …
رویاهایم هرگز سبز نشدند
مگر در میان
بازوان تنومند یاد هایم
در دیارم
در آن دور ها
در آن خوب ها
در آن سبز ها
آه که سالهاست
در باغش قدم ننهاده ام …
هما طرزی
نیویورک
۲۹ جنوری ۲۰۱۵
کوچه ی ما
به وطنم
من در قلب کوچه
ودر نفس هاش بتو پیوستم
من در انتهای روزنه نور
کودکانه ترا دیدم
و در بهاران عشق
ترا بوییدم …
کتاب هام ،
قلم هام ،
همیشه ترا بیاد دارند
و آن کوچه …
کوچه ای که پیوند ما درآنجاست
و درک کوچه آبستن از خاطرات ماست
و هنوز در تپش های قلبش شریکیم
ولی رنگ کوچه …
رنگ ما نیست
رنگ دیگریست
که به بیگانگان پیوسته
ولی من به همان کوچه میروم
که در خانه ای شما ره ۷۰۷ –
چشم گشودم
در کوچه ای که جامی نام داشت
در ناحیه ۲ شیرپور ،
شهرنو
کابل ، افغانستان
ودرخانه ای که صدای تلفن با شماره ۲۱۶۸۳ بلند میشد
و قلب کوچک من در آن کوچه بزرگ
به بزرگی آسمان ها بتو پیوسته بود …
هما طرزی
نیویورک
۱۷ جنوری ۲۰۱۵
هوا صاف بود
هوا صاف بود
و گلها “گلستان سعدی” را ورق میزدند
و غنچه ها با “خمسه نظامی” لب گشوده بودند
جوب ها شر شر کنان دیوان” رودکی “را میخواندند
درختان گیلاس با دیوان “غلام محمد طرزی” مشأعره میکردند
کبوتران “منطق الطیر” را زمزمه میکردند
و بلبلان به “غزلیات شمس” پناه برده بودند
درختان آلبالو سرگرم دیوان “استاد بیتاب” بودند
قمری با شعر های “شیخ بهایی” پر گشوده بود
و بره ها به مدرسه ای “قاری ملک الشعرا” می رفتند
و درختان چهار مغز در فریادمناجات “خواجه عبدالله انصاری” باغ “کلیله و دمنه” را تکرار میکرد
و دیوار ها با زبان” استاد خلیلی” آشنا بودند
و من ترا می ستودم عاشقانه …
هما طرزی
نیویورک
۱۲ جنوری ۲۰۱۵
هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه 25 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 15 می 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
آسمان
به پغمان
آسمان مرا صدا میزد
درختان گیلاس
و چشمه ای آب …
هوا حرف میزد ،
و برگ ها” مثنوی” میخواندند ،
سبزه ها فال “حافظ” می گرفتند ،
ودرختان توت “بوستان سعدی” را ،
و درختان زرد آلو “شاهنامه فردوسی” را ،
و درختان شفتالو به دیوان “جامی” دلبسته بودند …
هوا صاف بود
و گلها “گلستان سعدی” را ورق میزدند
و غنچه ها با “خمسه نظامی” لب گشوده بودند
جوب ها شر شر کنان دیوان” رودکی “را میخواندند
درختان گیلاس با دیوان “غلام محمد طرزی” مشأعره میکردند
کبوتران “منطق الطیر” را زمزمه میکردند
و بلبلان به “غزلیات شمس” پناه برده بودند
درختان آلبالو سرگرم دیوان “استاد بیتاب” بودند
قمری با شعر های “شیخ بهایی” پر گشوده بود
و بره ها به مدرسه ای “قاری ملک الشعرا” می رفتند
و درختان چهار مغز در فریادمناجات “خواجه عبدالله انصاری” باغ “کلیله و دمنه” را تکرار میکرد
و دیوار ها با زبان” استاد خلیلی” آشنا بودند
و من ترا می ستودم عاشقانه …
هما طرزی
نیویورک
۱۲ جنوری ۲۰۱۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه 22 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 12 می 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
درد خار
به هموطنانم
زندگی،
همان گل پر عطر –
که خار غربت در ساقه دارد
و دستان مان پر خون ،
پر درد،
و کم زور
گلی نیست تا ببوییم
دلی نیست تا بجوییم
دیگر زیبا ندیدیم
و زیبا نگفتیم
و زیبا نشنیدیم
آه درد خار…
گل پر عطر چه شد ؟ ؟ ؟
هما طرزی
نیویورک
۱۶جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه 19 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 9 می 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
روز عجیب
به کابل
روزیست عجیب !
باران نمی بارد
ولی دل آسمان پر است از رنگ ها
زرد و بنفش همه جا ست
زمین هنوز نمناک
و عطر می پاشد
در زیر برفها …
گلی در باغ نیست
برگ ها بخواب رفته اند
تیره رنگ …
ومن هنوز
در” پارک شهرنو” قدم میزنم
آرام و پر اندیشه …
هما طرزی
نیویورک
۱۶ جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 16 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 6 می 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
زیبا
به وطنم
رنگ کبودی بر دلم نشسته
و با د موهایم را می نوازد
با صبر…
در لغزش دستانم –
بر صفحه کاغذ
همه جا رنگ تست
که مرا زنده نگهداشته
اگر همیشه سبز بودی
و در کنارم …
چه زیبا می بود …
هما طرزی
نیویورک
۱۶ مارچ ۲۰۱۶
از مجموعهء برگ های خشکیده
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه 14 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 4 می 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
دل من
به وطنم
دل من ،
پر از تپش آن پرنده ایست –
معصوم و پاک
بالهاش با ابر ها در پرواز
و در آسمان ها
به دنبال دانه …
تا در تو زنده باشد
او با من دوست دیرینه
و با سرزمین هستی همراز
و هرجا باشد
هنوز بیاد تو می تپد …
هما طرزی
نیویورک ۷
جنوری ۲۰۱۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه 12 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 2 می 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
نوای شب
نوای آرامی
از دل مرداب می شنوم
که شب را هم آغوش شده
و آن منم
که ترا
بیقرارانه صدا میزند
و صمیمانه می خواند
در تاریکی های زنده بودنش
پر از سکوت های
پر صدا…
هما طرزی
نیویورک
11 جنوری 2025
The sound of the night
I hear a quiet sound
from the heart of the swamp
that embraces the night
and it is I
who calls you
restlessly
and sings sincerely
in the darkness of its being alive
full of
loud silences…
Homa Tarzi
New York
January 11, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهار شنبه 10 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 30 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
کوچه
امروز کوچه
چه تنهاست
و امروز کوچه
چه بیصداست
و حرفی برای گفتن ندارد
تنها صدای پای منست
که در آغوشش هویداست
و من صدای پای ترا
در حافظه کوچه
می شنوم
و می بینمت
و می بینمت
و می بینمت
و در تنهایی کوچه
هنوز بامنی…
هما طرزی
نیویورک
22 فبروری 2025
Alley
Today the alley is
so lonely
And today the alley is
so silent
And has nothing to say
Only the sound of my footsteps
That is visible in its embrace
And I hear the sound of your footsteps
In the memory of the alley
And I see you
And I see you
And I see you
And in the solitude of the alley
You are still with me…
Homa Tarzi
New York
February 22, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه 6 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 26 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
انار
ترا چون اناری
در رگهایم پاشیدم
سرخ شدم
سرخ…
تو در شاخه های تنم
استواری
و نگاه هات
ترکیدن دانه های انار است
در من
که واژه عاشق بودن را
زمزمه میکند
و دوام دوست داشتنت
همان کاسه آغوشم است
که پر از دانه های
انار تو باشد
در آغوش شب یلدایی من…
هما طرزی
نیویورک
13 فبروری 2025
Pomegranate
I sprinkled you like a pomegranate in my veins
I blushed
red…
You are the strength in the branches of my body
And your gaze
is the bursting of pomegranate seeds
In me
That whispers the word of being in love
And the continuation of loving you
Is the same bowl of my embrace
That is full of your pomegranate seeds
In the embrace of my Yalda night…
Homa Tarzi
New York
February 13, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : پنجشنبه 4 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 24 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
یادت
یادت مرا به جاودانه ها می برد
وبه بامدادی
که چون چنار بلندی
در طلوع عریانی ام
قد بر افراشتی
و چون نسیمی
بر گیسوان بلندم عشق دمیدی
و من در برکه بسترم
چون نسترن عطراگین
ترا سرودم
ترا سرودم
و ترا سرودم
هما طرزی
نیویورک 17
جنوری 2025
Remembering you
Your memory takes me to the eternal
And to the morning
When, like a tall plane tree
In the dawn of my nakedness
You raised me up
And like a breeze
You blew on the long hair of love
And I, lying in my pond
Like a fragrant narcissus
I sang about you
And I sang about you
And I sang about you
Homa Tarzi
New York,
January 17, 2025
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه 2 ثور ( اردیبهشت ) 1404 خورشیدی – 22 اپریل 2025 میلادی – ملبورن – استرالیا
و تو
بهار من تو بودی
که با دستان پر مهرت
غنچه های عشق را
دانه دانه
در بدنم کاشتی
و در شکوه آغوشت
بهترین ها را
به من روا داشتی
و در باغ نفس هات
محبت را-
چه مقدس،
و چه زیبا
در گیسوانم بافتی
آری بهار من تو بودی
که با نبودنت
بهارم
همیشه زمستان است…….
هما طرزی
نیویورک
9 مارچ 2025
And you
My spring, you were
who planted the buds of love, seed by seed, in my body with your loving hands,
and in the glory of your embrace,
you allowed me the best,
and in the garden of your soul,
you weaved love –
how sacred,
and how beautiful,
into my hair.
Yes, you were
My spring, you
who, without you,
My spring,
is always winter.
Homa Tarzi,
New York,
March 9, 2025