فطرت پرجوش
تاریخ نشر جمعه ششم حوت ۱۴۰۰ – ۲۵ فبروری ۲۰۲۲ هالند
یک غزل تازه تقدیم شما عزیزان
عمر ها شد میکشم می از رگ خمخانه ای
عشق را آباد سازم در دل ویرانه ای
گر بداند ساقی آرد رنگ در نیرنگ جام
خشک می گردد لبی اندر لب پیمانه ای
تا حواسم جمع شد دریافتم اوضاع دیر
دام پنهانی بدیدم در پس هر دانه ای
گوهر خوابیده اندر فطرت پرجوش من
از نوای عشق دارم بر زبان افسانه ای
با هزاران شوق رفتم در بن بیخود شدن
در خراب آباد دارم عشق را من خانه ای
هوشیاران نیک می گفتند با اعمال کج
یک جهان از عشق دارد بی سخن دیوانه ای
هر کی دلبسته است اینجا با نخ و تار ریا
در مسیر سیل کرده خانه و کاشانه ای
کلبه ی تاریک روشن میشود با نور حق
دل به روی شمع گردد آتش پروانه ای
کی شود تاریک چشمش در میان گور تن
آنکه اندر چشم دارد رخشش دُر دانه ای
یار آرد گر همایون یک قدم در کوی من
پیش پایش پاش میسازم زپا زولانه ای
سید همایون شاه «عالمی»
۲۴ فبروری ۲۰۲۲م
وزن : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر : رمل مثمن محذوف
سرودۀ خیلی عالی و زیبا. زنده و سلامت باشید عالمی عزیز .
مهدی بشیر
درود و مهر برادر معزز جناب مهدی بشیر ، جهان سپاس از نشر این سروده در سایت وزین ۲۴ ساعت شاد و خرم و سرفراز و سعادتمند باشید
واه واه زیبا ودلنشین سرودید همایون جان عزیز ، قلم تان همیشه رنگین باد.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی
ملبورن – آسترالیا
درود و مهر قیوم جان عزیز، امید است صحت و سلامت و تک و پتره باشید .