( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۱ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
فرستنده : محترمه ادیبه صابر صادقیار شاعر : زنده یاد استاد صابر هروی
مادر
مرا ! ببخش که هنگام کودکی
رنج و تعب به خاطر من خیلی دیده ای
شبهای بس دراز نخفتی به خاطرم
زهر ِ یتیم پروری من چشیده ای
ای مأمن مراد!
مادر ! مرا ببخش که بهر ِ سلامتم
دادی سلامت تن و روحت همه بباد
بهر ِ رفاه و پرورش جسم و جان من
بردی تمام لذت هستی خود زیاد
ای روح پر شکوه!
مادر ! مرا ببخش که شبها بگوش من
گفتی فسانه های دل انگیز زندگی
پروردیم به شیره ی جان عزیز خود
دادی فرح ز عطر ِ دلاویز زندگی
با صد نیاز وناز!
مادر ! مرا ببخش که چون راهرو شدم
دست ِ مرا گرفته و بردی بمدرسه
کردی مراقبت که نباشم بکوچه ها
نادان و بیسواد و بگرداب وسوسه
بی علم وبی کمال !
مادر ! مرا ببخش که وقتی جوان شدم
سیر م ندیدی و رفتی بکام مرگ
ز آغوش گرم و پر ز صفایت جدا شدم
گشتی جدا ز طفل ِ یتیمت بنام مرگ
روح تو شاد باد!
مادر ! مرا ببخش نرفته ز یاد ِمن
رنج ِ مرا زیاد کشیدی به بیوه گی
همواره ام بدرس مشوق تو بوده ای
تا دادیم نجات ز ژرفایِ هرزه گی
جانم فدای تو!
مادر ! مرا ببخش که هرگه به یاد تو
می افتم وز خصلت تو یاد می کنم
از خجلت ِ وفا بتو شرمنده می شوم
بر نام ِ نیک ِ تو دل خود شاد می کنم
جاوید نام تو !
مادر ! تو شاد باش که امروز هر کجا
تجلیل ِ شان و مرتبه ی ارجمند تست
اولاد ِ صالح ِ تو بتو فخر می کند
یعنی که روز جشن مقام بلند تست
در این ده و دیار !
مادر ! مرا ببخش که چون مادر ِوطن
حق ِ ترا ادا نتوان در زبان ِ شعر
فهمم ز مدح ِ مقام ِ تو عاجز است
گنگ است بهر ِ وصف مقامت زبان ِشعر
ای روح تابناک
خوش آرمیده باش!
صابر (هروی)
