۲۴ ساعت

قطره قطره شورِ شوقش گلشن آرا گشته است

چشمِ دل درماتمش گرچه كه دريا گشته است

ناله ى پيچيده درشريان واويلاى عشق

دردِ جانسوزمحبت را مداوا گشته است

خيمه ى سوزان عصر بى همى درنينوا

شمعِ شب افروزغرب وشرق دنياگشته است

آنكه ازفرزند وزن درراه مولا درگذشت

پيروبرناى جهان رامير ومولا گشته است

لا اله گويان ؛ آلى الله درمصافِ كفرودين

بتگران دَور؛ دَورِ فتنه را لاگشته است

لن ترانى را درين وادى نمى بينم ولى

كوه عشق كربلا صحراى سينا گشته است

طرح رسوايى دربار ستم آلود شام

باغرورِ زينب آزاده اجرا گشته است

دارِ برپاىِ سر وسيماى سربازان دل

موجبِ بيدارى دَيرِ نصارا گشته است

در به روى بسته ى زندانيانِ دستِ شب

باكليدِ صبح اصحابِ وفا واگشته است

تاكجا در گيرِ ديروزِشماتت مى شوى

نغمه ى فرداى عزمِ خيره ؛گيرا گشته است

بامريدانِ جهانگيرش؛گرفتن مشكل است

مُژه ى ابروى پيرِ ما صف آرا گشته است

هركه باشمع رخ او شمه ى الفت گرفت

پرپر احساس اوبى باكِ پروا گشته است

دررگِِ انديشه ام تزريقِ فكرش تا ابد

موجب جريان موجِ جهدِ جويا گشته است
..

ديد والاى طريقتِ را به دستِ كم مگير

سالك وادى حيرت (شخصِ دنيا گشته) است

تا به استغنا شو ى همسو فنا فى العشق شو

پايه هاى معرفت اينگونه برپاگشته است

برگه ى تأييدىِ فوق لسانسِ آبرو

زيرِ مُهر كربلاى عشق ؛ امضا گشته است

قامت انديشه اش درگلشنِ احساسِ دل

بى محابا الگوى هر سرورعنا گشته است

پىكرش البته اما هيبتِ تصميمِ او

باورم نايد كه زير پاى اعدا گشته است

لاله هاى پرپر دشت بلاجويان چه خوش

تا ابدزيبِ بهارستان غوغا گشته است

آنكه درميدان غيرت تك وتنها مانده بود

يك تنه اينك روانبخشِ وطنها گشته است

آنكه درفرهنگِ اوتسليم وذلت جا نداشت

سردبيرسرفرازعصرِ فردا گشته است

ايندِايمان را تماشاكن كه خضرِ تشنه لب

تشنگانِ خسته راسردارِ سقّا گشته است

بى جوازِ سيرِ مهرش درمسيرِ زندگى

هركه جزدنبال او گرديده بيجا گشته است

پيش چشمِ اهل بيتش دشمن آواره اش

سر بزير وزار و خِنگ وخوار ورسوا گشته است

كاروان سالار؛ گرچه روي آسا يش نديد

كاروانش هرطرف آسوده آسا گشته است

ريزه كاريهاى رمزعاشقى از بركتش

آنچه در تاريخ ناپيدا ست پيدا گشته است

…
نورالله وثوق

١٣٩٨/٦/١٨