خطاب به پارلمانیان
تاریخ نشر پنجشنبه ششم جون ۲۰۱۳ هالند
صادق پیکار
شعر زن
(خطاب به پارلمانیان)
صادق پیکار
***
ای آدمی که از قدحم نوش می کنی
آن دُ ردِ زندگی روان پرورمرا
دزدی کنی طراوت نخل جوانی ام
هم ازصدف برون بکشی گوهرمرا
قربانی هوا و هوس کرده ای مرا
خواندی مگرتوطا لع بد اخترمرا
آیینه دارزندگیم چشم تنگ توست
کردست تنگ زندگی ومنظرمرا
“دل را به دل رهیست دراین گنبد سپهر”
کردار تو ربوده از آن باور مرا
افسوس قلب سرد و جفا پیشه ات هنوز
هرگزنیا فته آن دل خوش باور مرا
آن خانه ات تنور پرازهیزم است و من
می سوزم و ندیدی آتش بال و پرمرا
خواهم که در اسارت خود سوزم وتوهم
دیگر مباد پکه زنی مجمرمرا
غسلم مده، کفن منما دفن هم مکن
تنها بده به باد تو خاکستر مرا
یا سرمه ساز خاک مرا، پارلمان ببر
بینا شوند و سجده کنند چادرمرا
شرم است زندگی به شما پارلمانیان
تا ننگرید حقیقت وچشم تر مرا
صادق پیکار
جناب پیکار صاحب گرامی درود به شما و به احساس پاک تان که فریاد هزاران ستم دیدۀ وطن اززبان قلم شما به صدا درآمده است انشاالله که از صدای حقیقت کاخ بی عدالتی ها به لرزه خواهند درآمد. تشکر از شما شاعر گرامی .