تاریخ نشر: پنجشنبه 24 جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – 13 جون 2024 میلادی – ملبورن – آسترالیا
تراوش قلم ( اثری از شیخ مولوی خنجری )
قیوم بشیر هروی
13 جون 2024 میلادی
ملبورن – آسترالیا
اخیرآ دو اثر نفیس از دوست گرامی ام محترم شیخ مولوی خنجری از شهر زیبای کابل بدستم رسید که جا دارد از محبت و لطف جناب ایشان تشکر و ابراز قدردانی نمایم.
این دو اثر عبارتند از : ترجمه و تفسیر تحقیقی (سورة الشفاء) و همچنین تراوش قلم که گزیده ی از اشعار محترم خنجری صاحب میباشد که اینک به معرفی مجموعه ی اشعار شان می پردازیم.
این مجموعه حاوی مناجات ، نعت ها ، غزلیات ، ترانه ها ومثنویات شاعر گرامی محترم شیخ مولوی فقیر محمد خنجری میباشد.
در آغازین آن تقریظی از جناب مولانا عبدالله حامدی تاتار سمنگانی توجه خواننده را بخود جلب میکند که در بخشی از آن چنین می خوانیم:
” چند سال قبل یک مجموعهء شعری این شاعر شیرین کلام شیخ مولوی خنجری صاحب به نام « طوفان سرشک » بدسترسم قرار گرفت و شعر های ناب و آبدار و پرمحتوایی را در آن کتاب دیدم و خواندم.
اما در این اواخر بنابر نابسامانی های و اوضاع رقت بار کشور شعر هایش رنگ دیگری را به خود گرفته و سوز و گداز عجیبی را در سینهء خود جا داده است.”
در بخش دیگری چنین آمده :
“جناب شیخ بزرگوار ما یکی از طرفداران صلح واقعی در کشور می باشد که بار بار در اشعار زیبای شان از صلح و آشتی سخن به میان آمده و مردم را به وحدت و یک پارچگی فرا خوانده است.
در اشعارش بیدادگری های بیگانگان در کشور ، ستمگری و فساد های داخلی ، شدیدآ به باد انتقاد گرفته شده و موجی از بیگانه ستیزی و ظلم زدایی در لابلای آن مشاهد ه می شود. “
در ادامهء آن زندگی نامه مختصر شیخ مولوی خنجری آمده که بقلم محترم عزیز احمد عبرت نوری تحریر یافته است و چنین می خوانیم:
” الحاج شیخ القرآن و الحدیث مولانا فقیر محمد خنجری فرزند صوفی ملا شیر محمد در 15 ثور سال 1330 خورشیدی در قلعهء بابا صالح از مربوطات برکی راجان ولسوالی برکی برک ِ لوگر دیده به جهان هستی گشود.
در ایام کودکی قرآن مجید و درسهای مروجهء دینی را از پدر بزرگوارش آموخت. تعلیمات ابتدائی و ثانوی خود را به طور خصوصی در مدارس ولایتهای لوگر ، پکتیا ، کابل، پروان ، میدان وردک، بغلان و کندز ازعلمای جید کشورفرا گرفت.”
محترم شیخ خنجری درسال 1353 خورشیدی جهت تحصیلات عالی روانه پاکستان شد و در 1356 بعد از اخذ سند فراغت دورهء حدیث به وطن بازگشت و مدرسهء را در ناحیه هفتم شهر کابل بنیان گذاشت.
پس از کودتای 1357 به جمع مبارزین راه آزادی پیوست و در سال 1361 خورشیدی در یک رویاروئی با دشمنان اسلام و وطن مجروح شد.
در 1371 با تأسیس دولت اسلامی در بخش های مختلفی ایفای وظیفه نمود که قرار ذیل میباشد:
در 1372 به حیث رئیس نشرات وزارت معارف کشور تعیین گردید.
در 1375 بعنوان رئیس اطلاعات و فرهنگ ولایت هرات و در 1376 بحیث رئیس دعوت و ارشاد انجام وظیفه نمود.
در سال 1381 به ولایت آبائی خویش رفته و به خطابت و تدریس مشغول گردید.
در سال 1382 از طرف والی ولایت لوگر به عضویت شورای علمای ولایت لوگر و مدیر مسئول جریدهء ماهوار « لوگر» تعیین گردید.
از سال 1384 به بعد از تمام کارهای دولتی و تعلقات سیاسی کناره گیری نمود و به تدریس علوم دینی پرداخت.
در بخش دیگری از زندگینامه شیخ مولوی خنجری چنین آمده است:
” شیخ مولوی خنجری شخص متواضع ، خوش اخلاق ، با تمکین ، زاهد و با تقوا ، مهمان نواز و خطیب خوش بیان ، نویسنده و شاعر خوش کلام میباشد. در نظم و نثر تألیفاتی دارد که تقریبآ به هزده رساله و کتاب مطبوع و غیر مطبوع می رسد.
اشعارش همه مالامال از درد و سوز است و نا به سامانیهای جامعه و مردمش را به تصویر کشیده و ارزشهای عرفانی و تصوفی در اشعار و نویشتار هایش به صراحت دیده میشود.”
در پایان ضمن عرض تبریک ، مؤفقیت مزید جناب شیخ خنجری عزیز ، این عالم گرانمایه و شاعر گرامی را تمنا داشته و اینک نمونه ای از کلام ایشان را که ازاین مجموعه انتخاب نموده خدمت شما پیشکش می نمایم.
دیدهء بینا
دیده چون بینا شود شیدا شود
مست از یادِ می و مینا شود
سر سپردی چون بنام یارِ خوش
در وجودت نور حق پیدا شود
در فنایت زندگی گردد نصیب
کم کسی آگاه ازین معنا شود
نقطهء خالش دلیل حسن اوست
بحر آب از قطره ها پیدا شود
کی توان بیرون شدن ازحلقه اش
تار زلفش بند اگر در پا شود
گر مجرد شد کس از تقلید جان
نامش اندر بزم ما ی ترسا شود
زینهء بهر عروج یدر بام او
گر نهد کس نیم شب رسوا شود
خنجری در کوی او مجنون خوش است
حبذا کوبی سرو بی پا شود
شیخ مولوی خنجری
17 حمل 1375 خورشیدی
لوگر – قلعه بابا صالح
