۲۴ ساعت

شعر و غزل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۹ ثور  ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۹ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

شعر و غزل

 بیا که شعر و غزل   هم   ترانه آوردم

 انیس و مونس دل را به   خانه آوردم

منم  که   با   غم   دنیا    کنار  آمده ام

برای  رفع  غمم   صد    بهانه    آوردم

خوشم که از تو سرودم و درد بی کسی ام

 به پیش مقدم   تو   عاشقانه  آوردم

 چکیده قطره ی شبنم به روی مژگانم

ببین که اشک  روانم   شبانه   آوردم

 سکوت کردم و افتادم از سرایش دور

 تمام   حرف   دلم    صادقانه   آوردم

دم   وداع   بیا   در   برم   عزیز   دلم

 برای  تو   غزلی   شاعرانه   آوردم

 چو دیده ام که”امان”ات غمی فزون دارد

 به پای تو غم دل روی شانه آوردم

 امان قناویزی

فرانکفورت – آلمان

بازکن پنجره را

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۸ ثور  ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۸ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

بازکن پنجره را

باز آ سوی من

 غمزده دل

که امیدی به دلم

 زنده کند

 باز کن پنجره را

 که هوایت به تن خسته ی من

 جان دهد

 خبر آمدنت تا به مشامم برسد

 دل من وصل تو را می جوید

 دلک خسته ام از

 باد بهار

 که نسیم نرمی

 آورد عطر تنت را به مشام

 دل من منتظر خنده ی توست

 خنده ی تو بکند

 آرامم!

 امان قناویزی

فرانکفورت – آلمان

حسن نیکویان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۶ ثور  ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

حسن نیکویان

دل تشنه ی جانان نه در قصه ی نان است

 این سینه  پر  از  درد  ز هجران بتان است

 کی    لایق  ما   باد  همه  درد و غم و رنج

هر ناله ی ما پر زفراق است و فغان است

 هر صورت خوش حسن نیکویان که به عالم

یک شمه ای  از پرده ی اسرار نهان است

 شیطان   صفتان  حیله   و  تمکین  نمایند

لیک  حسن  خداداد  از  آن  ملکان  است

 صبح است و صفای گل و هم صحبت دلدار

 این بخت بلند  از  کرم   یار  جوان   است

 کوتاه  بود  دست  ” امان ”  تا  به گدایی

 اطعام فراوان در این سفره و خوان است

 امان قناویزی

فرانکفورت – المان

آرزو

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۲۹ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۸ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آرزو

آرزوی به دل دارم،

 زیر ابر های

 بارانی

 قطره قطره چکد، و

 نم نمک

 تک سوار از درخت

 جاده بود

 بشمارم تا به صد از یک

 پیی هم تک به تک،

 یکی و یکی

 باز هم پر شکوه،

 می آید

 تا رسم من،

 به آخر جاده

 آخر جاده روز

 مرگ من

 است!

 امان قناویزی

فرانکفورت – آلمان

برق اجل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۵ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

         برق اجل

 از کوه گل  اندام  جفا  دیدم و  رفتم

بر گرد  سر  یار  به  چرخیدم  و رفتم

 نبود  رمقی  بر تن  بیچاره    و  زارم

 از سوز جگر  وای به نالیدم و  رفتم

 کوتاه بود دست من از زلف  گل  اندام

 کی از بر و بوی او گلی  چیدم و رفتم

 گرد سر او  پر ز  حریفان  زمان بود

 چون سایه به دنبال وی افتیدم و رفتم

 شد حال دلم سخت پریشان ئو بئه یک دم

 او دید به سویم، سوی او دیدم و رفتم

 مقصود “امان” رو ز وداع دیدن وی بود

 چون برق اجل من سوی   او دیدم و رفتم

              امان قناویزی

         فرانکفورت – آلمان

موجی از چراغان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۸ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

موجی از چراغان

 بیا که جوش  گل  و  فصل  نو بهاران است

 نسیم صبح روان  چون  شه سواران است

 چه کرده است به پا لاله، سوسن و سنبل

 صفای گل به همه باغ و سبزه زاران است

 ز شبنم   سحر  و  شعر   و    نم نم   باران

 طراوتی که به صحرا و  کوهساران  است

 رسید   صبح  خوش  و  وقت   دیدن  یاران

خوشی و از مژه ها اشک مثل باران است

 مگیر   سهل  تو  اشک    روان  دیده ی ما

به صحن دامن من موجی از چراغان است

 بیا   ز   اول  شب   تا   سحر   به   میخانه

 ببین چه شور به این بزم می گساران است

 خوشا به حال کسی کو  طمع ندارد هیچ

 ورا    سعادت      ایام    روز گاران   است

شنو نوای دلی از ” امان “،  که این قصه

 به   از   نوازش   صد  بلبل  هزاران است 

امان قناویزی

فرانکفورت – آلمان

پیاده

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۱۵ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۴ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

پیاده

 ز پا   فتادم   و   حالم   فتاده  می داند

کدام  سواره   ز  حال  پیاده  می داند؟

 ز بس  فتادم    و   رفتم  و  باز   افتادم

چه گویمت که هر سنگ جاده می داند!

هزار و  یک خطر پیش  پا سر راه است

 کسی که سر به کف خود نهاده می داند

به یاد شوق وصالش  فریب دل خوردم

 ز ساده لوحی من طفل ساده می داند

 چو گردش شب و روز است انتظار “امان“

هر آنکه جان به لب دوست داده می داند

امان قناویزی

باده فروش

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی -۱ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

باده فروش

 شبی ز میکده ی این صدا  بگوش آمد

 ز شیخ و زاهد و رندان باده   نوش آمد

 یکی قدح بکف و دگری  بدوشش خم

 چه خوش نوای بلند بنوش بنوش آمد

 میان هلهله ی می کشان باده فروش

 چو نسترن به خیالم سبو   بدوش آمد

 بگوش رسید چنین مژده از سوی ساقی

 امام مسجد و  ملای  زهد  فروش آمد

 به محفلی که همه شور و شر و غوغا بود

 بکام خشک  “امان”  با لبی خموش آمد

امان قناویزی

فرانکفورت – آلمان

آسمان خدا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۰ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی -۳۰ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آسمان خدا

 دیشب که آسمان   خدا پر  ستاره بود

 اشکم روان ز دیده،  دلم پاره  پاره بود

 تا آن  که‌  یک  دمی  بنشیند   کنار من

 آه از جگر بر آمد و چشم در نظاره بود

 دل در درون سینه به غم ها نشست، ولی

 بر لوح سینه آیاتی چند از سی پاره بود

 گویند عاشقان نرسیدند به وصل دوست

 امید من به نیمه  شبی  استخاره بود

 دیدم که‌ غافلان ببرند حسرتی به دل

دیشب که اشک شوق به چشمم دوباره‌ بود

 باشد که خوش نما ببینم  جمال  دوست

 در سینه  آرزوی “امان” بی شماره بود

 امان قناویزی

فرانکفورت – آلمان

امان قناویزی شاعری از هریوا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۹ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی -۲۹ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

امان قناویزی شاعری از هریوا

قیوم بشیرهروی

۲۹ مارچ ۲۰۲۵ میلادی

امان قناویزی یکی از شاعران گرانمایه وطن ماست که اخیرآ به جمع همکاران قلمی سایت ۲۴ ساعت پیوست ، او شاعریست زیبا سرا و خوش کلام.

ضمن عرض خیر مقدم بخاطر پیوستن جناب ایشان به جمع شاعران همکار ۲۴ ساعت اینک چند سطری در مورد این شاعر گرامی خدمت شما خوانندگان محترم پیشکش می نماییم.

محترم امان قناویزی فرزند مرحوم حاج دین محمد قناویزی در سال ۱۳۳۵ خورشیدی در شهر زیبای هرات دیده به جهان گشود ،  دوران ابتدایی را در مکت تاکی و دوران متوسطه و عالی را در مکت مولانا عبدالرحمن جامی به اتمام رسانید.

سپاس جهت ادامه تحصیلات عالی رهسپار کابل گردید و شامل دانشگاه کابل گردید.  پس از پایان تحصیلات در سال ۱۳۵۹ خورشیدی از دانشکدهء زبان وادبیات انگلیسی دانشگاه کابل مدرک  فراغت حاصل نموذد و در همین سال نسبت اوضاع ناهنجار  و نابسامان وطنش همچون هزاران هموطن دیگرش  راه هجرت در پیش گرفت و  رهسپار کشور آلمان شد و تا حال در شهر فرانکفورت کشور آلمان سکونت دارد.

در مورد شعر او باید گفت ، هرچند در دوران مکتب و در ساعات مشاعره های صنفی به تک بیت ها به سرودن شعر روی آورد ، اما از سال ۱۳۵۹ بطور جدی قلم بدست گرفت و هرآنچه خواست سرود.

آری ! این شاعر گرامی  از آن سال به بعد در سرودن شعر بطور جدی گام برداشت  و در نتیجه چهار مجموعه ی شعر بنام های (نوای دل ، نای دل ،  ندای دل و آوای دل)  تا به حال او به زینت چاپ اراسته شده.

بامید مؤفقیت های مزید محترم امان جان قناویزی و هممکاری های مداوم شان با سایت ۲۴ ساعت اینک  یکی از سروده های شانرا تحت عنوان نقاب پیشکش می نماییم.

نقاب

 آمدم   بار  دگر  امشب   که   مهمانت  شوم

 با   دل  بیچاره ام   زار   و    پریشانت   شوم

 آمدم امشب به آن چشمان و مو های پریش

 جان فدای چشم و آن زلف پریشانت   شوم

 عمر من خاک قدمگاه تو شد هر روز و شب

 ای به قربان تو، من تا صدقه ی جانت شوم

 کعبه و دیر و حرم گردید چون ویران به من

 ساعتی بگذار من، محو دو چشمانت شوم

خانه ی عشق است جای عبد الله جان من

 خیر مقدم من فدای چشم شیطانت شوم

 تا نقاب از رخ گرفتی جان و دل آتش گرفت

 امر فرما  شاه  من  قربان  فرمانت  شوم

جان به خاکم روز و شب آیا تو می‌بینی “امان“

همچو یوسف در تهٔ چاه چند پنهانت شوم

امان قناویزی

فرانکفورت – آلمان

میخانه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  پنجشنبه ۷ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی -۲۷ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

میخانه

 دیشب  صنمم  مست  ز میخانه بر آمد

 مست از دو سه جام و یکی پیمانه بر آمد

 چون شمع شب افروز بدیدم رخ ماهش

 بر   گرد   دل   سوخته   پروانه  بر آمد

 دیدم  رقیبان  شده  بر گرد   من  و او

 صد داد و  فغان از من  دیوانه  بر آمد

کشتم به دلم بذر محبت و  از این بعد

از   باغ   دلم  غصه ی  بیگانه  بر آمد

دیدم که شدم مست می ناب شبانه

از خویش”امان“رفت و از خانه بر آمد

امان قناویزی

حسرتِ دیدار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

حسرتِ دیدار

*هیچ جا بهتر ز شهر عشق نیست

منکه   دنیا   سیاحت   کرده ام*

گفتمش  باز آ  به سویم  نازنین

منکه عمری با تو عادت کرده ام

هر زمان مهر تو دیدم، من تو را

از دل و از جان  دعوت  کرده ام

با نبودت  نازنین  در  گوشه ای

سال ها شد تا که عادت کرده ام

تو که رفتی ای صنم از  کلبه ام

با   دل   افگار  خلوت    کرده ام

درد من گردیده صد چندان‌ دریغ

تا ز ملک خویش عودت کرده ام

حسرت دیدار  کشیدم  سال ها

با خودم احساس همت کرده ام

صد سبد گل چیده ام از چشم او

از خودم این گونه دعوت کرده ام

صد فغان و ناله دل  از  من شنید

از خودم احساس نفرت کرده ام

آن چه در دل بود آن را  با “امان“

جای تو  خالی  قسمت  کرده ام

امان قناویزی