قفل جهالت

تاریخ  نشر پنجشنبه هفتم  جدی  ۱۳۹۶ –  ۲۸  دسامبر  ۲۰۱۷–  هالند

قفل جهالت

محترم سید همایون شاه “عالمی”

گــویا کـــــــلید  قــــفل  جهالت پریده است

فرســـــوده است قفل ، کلــــیدی ندیده است

درب فضول بی خــــــردی از درون قفل

وآن اصل علــم و فن سخن ناشنیده است

اینجا مُنار بی خـــــــردی راست کرده قـد

وآن قامــــت ِ علوم چو پیری ِ خمیده است

وای از فـــــریب  شوق  تجمل که مردمان

با فکر های  اهـــــــریمنی سر بریده است

حـــــــال ِ زوال ِ عقل خجـــــــالت برآورد

فــــــکر و خیال  زاهـــد  ما نا رسیده است

در ساز باطلی که زَنَد اهـــریمن به دهل

آواز حــــــق درون  گـــلو ها دریده است

یک مشت  بــــی تمیزکه ننگ اند بهر دین

بوی بهشت  خــون به هر جا شمیده است

آن کــــشوری که  نیست  به  دروازه آشــــنا

زندان عقل و رای به قفلـــــی کشیده است

آهـــی غمین  سینۀ مادر چو شعلــــه گشت

اشک  نمین  طفلک  او خون چکیده است

در کرسـی های  دولتـــی دزدان  مفتخـوار

با صد هزار فخر به کنجــــی خزیده است

مشتی برای منفعت  روزگـــــــــار خویش

تریاک کِشته اوج  گنه آفــــــــــریده اسـت

هر صــــــادقی که آمد و اینجا ذلــــیل شد

انگشت پُر ندامت خـــــــود را گزیده است

نالــــــــــیده ایم بیش همایون ز دست  ظلم

داند همان کسی که جـــــفای  چشیده است