۲۴ ساعت

تقدیر ما

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :یکشنبه  ۱۶  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۵  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

تقدیر ما

به غم   عجین  شده  تقدیر  ما و  بود و نبود

 چگونه می‌شود این بخت واژگون، خشنود؟

 چگونه   می‌شود    آرام    لحظه‌ای     گیرد

فغان   و  ناله  و    اندوه  چشم‌ های    کبود

 به پیش   پنجره‌ایم   و   ندیده‌ایم    به    جز

 دریچه‌ های  غم و  چشمه‌ های  خون‌ آلود

 تمام   زندگیم   تلخ  ، تلخ،   تلخ    شده  …

 که هم درود  به غم  مبتلاست  هم   پدرود

 به جانِ خسته‌ی رنجور خویش،   بی‌ وقفه

_ زدم به دست خودم زخم‌های  بی‌  بهبود

 ز بس‌که سینه‌ی پر درد قسمتم خون شد!

به جز کبوتر من ، هر  پرنده بال گشود  ….

 نوید الله محرابی صافی

حمد !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه  ۱۶  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۵  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

خدا را سپاس که اولین سروده ام  در سال ۲۰۲۵

در وصف خدای عالمیان میباشد .

حمد !

ای شاهد  هست   و  روز گـاران

از تست  خجسته   چـــرخ دوران

هرصبح سپیـده روشن  از تست

تـــابــنــدۀ مهـــر  و  مـاه تــابــان

گــرخواهی شود  زمین گلستان

ورخواهی کــنی  جهانی  ویران

صبح  کــه  فـــروغ   تــو  نـــدارد

گم گشته دهــرو زار  و  حیــران

درراه تــو عــاشــقــان  بسیـــار

سرهابه کف است وجان بفرمان

مــرغـــان چمــن ز شوق ویـادت

درعشق تواندسحرگه خوشخوان

ای مــالـک هست و بـــود عـــالم

بـرهردو جهان تویی،  تو سلطان

در  وصــف  تــو  دایمــا   (عزیزه)

بنویســد وجـــان و دل به فرمان

عزیزه عنایت

۴ جنوری ۲۰۲۵

نفرین مکن این سنگ را . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۱۵  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۴  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

نفرین مکن این سنگ را . . .

در این غریو و این خروش این کیست خوابیده خموش

 از عشق سیلی زن به او، اندیشه  را بیدار کن

خشم خدا طاغی شده، بر لاشه ها  ماتم مکن،

 شیطان چراغی برفروز، شب بیشه را بیدار کن

 وقتی   درخت  بارور  سم  میوه  می آرد  به بار

 بر شاخه اش  آتش بزن ، رو ریشه  را  بیدار کن

 اکنون که قلب سنگ ها، بهر شکستن  می زند

 نفرین مکن این سنگ را ، آن شیشه را بیدار کن

 پهنای صحرا ره نبست، گر کوه بنشیند چه باک؟

 عشق و جنون جولان بده رو  تیشه  را  بیدار کن

فاروق فارانی

جـــــور دورا ن

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۱۵  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۴  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

جـــــور دورا ن

نـــی حـــــد یـــث د رد   هـــجــــرا ن مـیــکــنـــد

قـــصــــه هــــا ی جــــــور   د ورا ن  مـیــکــنـــد

ا ز جــــــدا ئـــی  هـــــا، شـــکـــــا یـــت دا رد ا

حـــــــزن  فـُــــــر قـــت  را،  حــکــا یـــت  دا ردا

نــــی هـــمـــی گــــویـــد، کــه ای یــا را ن مــن

دوســـــتـــــا ن وهــــــم، هـــــــــوا دا را ن مــن

تــــا جـــــدا گـــــرد یـــد م،  ا ز جـــمـع  شـــمـــا

خــــوا ر  گــــرد  یـــده،  شــــد م  د ر  زیــــر پــــا

نـــی ز جُــــرم ســـر کــشــی شـــــد بــــوریــــا

مــــن زد ســـــت خــــا ئــــنــــا ن بـــی خـــــد ا

تــــرک مــلــک و مــیـــهــنــم  بــنــــمــــــوده ام

روزوشــــب خــــون  جــگـــر،  بـس  خـــورده ام

درد نـــی، هــــم د رد ا یــن مِـســکــیــن بـبـیــن

حــا ل مــا بــیــچــا رگا ن،  غـــمــگــیـن   بـبـیــن

درد نـــی از نـیْــسِـــــتــــا ن، ا ز  مــــن  وطــــن

حـــا ل مــــا هــــرد و  ، پــر  ا ز رنــج  و مِــحَـــن

نـــی  بـــرای  نــیـْـــسِــــتــا ن، دا رد فــــغـــا ن

مــــن بــــرا ی مــیــهــنـــم، تـــر د   یـــد گــــا ن

نــــی زیـــــا را ن قـــــریــــــن  خــــــود  جـــــدا

مــــن ز مــلـــک و ســـر زمــیـــن  خــود  جــــدا

نـــــی بــــــــرا ی نـــــــــی،  دا رد شــــور و آ ه

مــــن بـــــــرای طـــفـــلـــکــــا ن بـــی گــنــــاه

طـــفـــلــکـــا ن بـی کـــس و بــی خـــا نــمـــا ن

شــــکـــوه  هـــــا  دا رند  ا ز  جـــــور  ِزمــــــا ن

ا شـــک ریــــزم مـــــن، بــــــرای  بــــیــــوه ای

کــــــو نـــــدا رد نــــا ن خــــوردن،   مـــیــوه ای

بـــی غـــــذاء  بــا شــنـــد، هــمــه طـفــلا ن ا و

شـــــد ت ســــرمـــــا   بــگـــیــــــرد، جــــا ن او

مــــن بـــگـــــر یــــم،   ا ز بـــــرا ی    آ ن پــــد ر

دا ده وی ا ز د ســــت خــــود چــنــد یــن پـســر

مـــن هــمــی گــــریــم، بــرا ی پــیــــره  مــــرد

رفــتـــه کـزا   و،   قــــــوهء  کـــــا رو  نــــبـــــرد

بــی کــــس و تـــنــهـــا، فـــتـــا ده گــوشــــه ای

در جــــوا نـــی بـــوده، شـــیـــر بــیـــشـــــه ای

مـــن بـــگـــــریـــم، از بــــرا ی   شـــهـــــر هـــا

ا ز بـــم و مـــو شـــک، شــــده  ویـــرا نـــه هـــا

ا ز مــظـــا لــــم هـــا ی خــلـــقـــی پــرچــمـــی

وز مــجــــــا هــــــد نـــــا م ِ نـــنــــگ   آ د مـــی

مـــن هــمــی گــــریـــم، زد ســت طــا لــبــــا ن

مُــفـــتــَضَــح کـــرد ند، ا فــغــا ن  در جـهـــــا ن

مـــن نـــدا نــــم از کــــدا مــیـــن، د رد  وغــــم

قــصـــه هـــا خــــوا نـــم بــــرا یــت ، بــا زهــم

حــیــدری و نــی یــکــــــدل،  یــــک  صــــــــد ا

عــرض حــا ل خـــود نـمـــود نـــد،   بــا خــــد ا

کـا ی خـــدا ونــد گــا ر  هـجـــــرا ن و  وصــا ل

کـــن زلــطــفــت وصــل ِمــا، ای  ذوالــجـــلا ل

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۲۳ فبروری ۲۰۰۶

سیدنی – استرالیا

چرا ؟

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۱۵  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۴  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

چرا ؟

۸۰ الف

 بگو  با  من  چرا   این حد  تلاطم  می کند  دریا ؟

 چرا   پیدا  شود  پنهان ، چرا  پنهان  شود  پیدا ؟

 چرا دردی به دل اما سرشک از چشم سر کرده

چرا اشکی که می ریزد پریشان می کند دل را ؟

 چرا هر دم گلوی بی کسی را بغض می گیرد ؟

چرا   در  بین   آدم   ها   چنین    آدم  شود  تنها؟

 چرا گل خار دارد  خار  هم   گل  در  کنار   خود ؟

 چرا زیباست با زشتی چرا  زشت است با زیبا ؟

 چرا سنگ است در آب و چرا آب است   در سنگی

 چرا خرماست با خسته ، چرا خسته ست  در خرما؟

 چرا صبح است و خورشیدی ، چرا خورشید در صبحی ؟

 چرا صحراست پر لاله ، چرا لاله ست در صحرا؟

 چه بی یاری و بی زاری ، نه خواب است و نه بیداری

چرا رسوا شود عاشق ، چرا عاشق شود رسوا ؟

 چرا شام است مهتابی ، چرا مهتاب در شامی ؟  

چرا    دنیاست  پر آدم،  چرا   آدم   در  این  دنیا ؟

 من و این حد نمی دانم ، چه سازم با نمی دانم ؟

 چرا داناست بس  نادان ، چرا   نادان شده دانا ؟

 منم سیر از خودم دیگر، چه بی حاصل چه نادانم

 نه شور هستم نه شیرینم ، نه زهر هستم نه هم حلوا

شکیبا شمیم

نقارۀ جنگ

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۱۵  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۴  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

نقارۀ جنگ

نـوای ســال  نــویــن تـا  نقـارۀ جـنگ است
به خون خلق دودست ستمگران رنگ است
به طبل دشمنی و جنگ  روز  و شب کوبند
چو اختیار به دست سلاح و سرهنگ است
ز  بـوق  اهـریمـنـان  مـرگ  می‏کـشـد فـریاد
زهی‏که سازِ اهورای دل  خوش آهنگ است
کتاب و  خامه   و  دیوان و دفتر از بین رفت
جهان تهی شده ازنور عقل و فرهنگ است
زرحم و عاطفه دل‏های ظالمان  خالی است
درون سیـنۀ غـارتگـران  مگـر  سنگ است
بـه کودکانی که از  آب و  نـان  محـروم انـد
پیام سال سـران مـرگ ودشنه ودنگ است
بـه تـار دار  سـتمگــر در  فلـسـطـیـن بـیــن
هــزار هــزار  ســر  کــودکان   آونـگ  است
عصا بـه گـردن انـسـان مار   زخـمی گشت
بـه دسـت دشـمن نـسـل  بـشــر تفـنگ است
تـریـشـه یی بـه مـالـک  قـاصـبـان نـدهـنــد
جهان بـه چـشم حسودان بـدگهر تنگ است
ز بس که زهـر  در اذهـان  شـرق می‏پاشـند
به هـر طرف نگـری  فتنه ‏های  افرنگ است
ز جـنگ  زرّوی  ای  قـلــدران   کنید  پـرهـیز
که دهـر  در دهـن  انفـجـار  بیگ بنگ است
ز  پـیـر   واقـف  تـاریــخ  درس  عـبرت  گـیـر
سـر سـران سبک مغـز  کاملـن  منگ است
زهی ز نـو کنیم  سـاعـت  جهـان  را  کـوک
تعـادل  از هنر هـار مونیکِ  دنگ دنگ است
بـه پـشـتِ رخـشِ  تهمتن  گـذار  زیـن  زری
که اشتـران و  خـران  پلاستیکی  لنگ است
جهان   ز عشق و محبت  اگـر شود سرشار
زشش جهت همه جلوۀ شوخ وشنگ است
به  گوش  دل  اگـر  نغمه های  نـوروز است
به جنتری زمان سـالـیـان  هـم‏آهنگ  است

رسول پویان

۳۰ ذسامبر ۲۰۲۴

عمریست دلـــــــم پُــــر بود از رنج زمانه 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۱۵  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۴  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

مخمس

عمریست دلـــــــم پُــــر  بود  از  رنج  زمانه 

غم بر ســـــرِ  غم  میــــزند از  غصه  جوانه

آرامــــی و آزادی شعـــــــار است و فسانه 

خرسنــــدی مگر گــــــم بنموده رهی خانه

 روز است ولی پـُـــــر شده  از  رنگ شبانه

—————————————

آفـــــــاق ز آفــــــات و  جنون  پر  شده بینی

دل در بــــــر و احســــاس مکدر  شده بینی

یــــــارانِ وفــــــــــا کیش ستمگر شده بینی

اهــــــلِ ادب و  فضل محقــــــــر شده  بینی

زاهـــــــد  ز پـیء  مرکبِ  جهل  است  روانه 

—————————————

میــــــراثِ  وطن  یکسره  بــــر  باد  فنا رفت 

از سینه ی   کوه ها  گهر و  لعل و طلا  رفت

سلطان به ســـــرِ دار شد از  شهر گدا رفت

تا گشت  نیـت  رحمت ام  از سوی خدا رفت

شرمنـــدگی را نیست دگـــــر شرم و  بهانه

—————————————

نیـــک و بد این  طایفــــه از  هـــم گله  دارد 

آتش بـــه درونِ  دل شــــان  ولــــــوله دارد

در بـــــــاورم این کینـــه به خود  قافله دارد

از مـــــا دو جهان عشق و وفـا  فاصله دارد 

از دلبــــــری  و  یــــــاری نمی بینی نشانه

—————————————

در مـــــدرسه ها حـــرفِ تهی  ناف شنیدیم

از مهتــــــر این مُلک  بســــی  لاف شنیدیم

در شــــاًن بــــدان یکسـره  اوصاف شنیدیم

سخت است گپِِ مـــــردمِ اجـــلاف شنیدیم

خوشـــــگویی نبــــاشد سخنِ بـــی ادبــانه 

—————————————

محمود چه  قـــــدری  دگـــری میکنی فریاد 

از دستِ همین طایفـــه ی خود سر و شیاد 

با دشمنِ دیــــــرین نشـــــود این  وطن آباد 

باید که فــــرو ریخت  اول  خــــانه ی   صیاد 

تا زندگی  زیبــــــــا  شود  از شعــر و  ترانه

احمد محمود امپراطور

سه شنبه ۱۰ جدی ۱۳۹۸ خورشیدی

 ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ ترسایی

محبت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  ۱۰  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۳۰  د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

محبت

                 به کابل

خورشید نگاهات

آرام آرام

دریاچه ی عشق را خشکید

بی‌ صدا ،

زمین های خشک 

در تراکم سرزمین بیگانه

 به رطوبت کوچه

 های پاک می‌ اندیشم

و به خانه های کوچک

و باغچه های پر گل

که مهر را آبستن بود

هما طرزی

 نیویورک 

۱۸ جولای ۲۰۱۳

کودک احساس

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  ۱۰  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۳۰  د سامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

کودک احساس

۷۹ الف

 یادم نرود   امروز ،   یادم   نرود    فردا

 باید  کفنی   پوشم ، باید   بروم    تنها

 یادم نرود با خود ، شیر و  عسلی گیرم

 یک کاسه پر از زیتون ، یک کاسه پر از خرما

 آبی برسانم گر ، امروز  به  یک تشنه

 فردا  بزند  موج و  ، بهرم  بشود  دریا

 یادم نرود عشقی ، دسته بکنم چون گل

 معشوق سر راه و ، خالی نبرم دل را

 یادم نرود شعری ، کز مهر سرودستم

تا کودک احساسم ، محشر بکند بر پا

یادم   نرود    گیرم ،   پیراهن   گلدارم

 تا عطر بپاشانم  ، در   باغچه  ء گلها

 یادم نرود شمعی ، اینجا بکنم روشن

 چون راه دراز آید، روشن شودم آنجا

یادم   نرود  گرمی  ، اندر  دلی اندازم

 تا سرد وزد چون باد ، آنگه نخورم سرما

 یادم نرود سقفی ، از عشق بنا سازم

یادم نرود  فرشی ،  هموار   کنم دیبا

 یادم  نرود گندم ، خروار  کنم  گاهی

خروار  سر خروار  ، آنروز  شود  پیدا

یادم نرود مجنون، این سوی شوم کس را

 آن سوی شود بهرم ، هر گوشه پر از لیلا

 یادم نرود مادر ، لبخند زنم  سویش

تا ساعت طوفانی ، لبخند  زند مولا

 یادم نرود دانم ، دنیاست پر از لطفش

 یادم نرود باید ،  خود  را  بکنم  زیبا

 یادم نرود کارم ، هر روز یکی دانه

 تا سر زند هر روزی،صد سبز در آن دنیا .

شکیبا شمیم

سال نو مبارک

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه  ۱۲  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۱  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

از دوستانی که اسامی شان از قید قلم مانده پوزش می طلبم ، قابل یادآوریست که نام های تعدادی از عزیزان با اسم کوچک شان و برخی با اسم فامیلی درج شده است.

سال   دگر      شد      مبارک   بود

بر    همه     یاران       تبارک    بود

واه که چه زیبا و چه   شور آفرین

وقتی تو باشی به   عزیزان قرین

لطف  خدا  شامل    حال   تو  باد

در همه  جا حتی    به روز   معاد

من که غریبم  و به   غربت حزین

دور ز  وطن  گوشهء   روی زمین

دفتر فیسبوک    صمیمانه    شد

مکتب و دانشگه و  گل خانه شد

همره  و  هم  بازی  و  پروانه ای

هم سخن و هم دل و جانانه ای

جمله   بیافتم   به   مرورِ   زمان

هر یکی از  کنج  و   کنارِ   جهان

آصف  ما با حسنی جان ماست

نوری و   عسکر ز یاران  ماست

نام    ظفر    بود      بمن    آشنا

هموطن  این شاعر   درد  آشنا

مردِ     ظفر مند      توانای    ما

شاعر    آزاده ای       ما وای ما

بین عزیزان  دگری  است  فروغ

آنکه به شعرش نپسندد   دروغ

شاعر آزاد و   خوش   اندیش ما

هموطن و همره و هم کیش ما

رمزِ سخن  سنجی  جوهر ببین

گنجی  پر از دانه ی  گوهر ببین

من   ز   تمنا   سخن     آموختم

دیده به   گلزار و   چمن  دوختم

شادی   روح   او     تمنای   من

یادِ او در سینه ی شیدای  من

نام ثناء   شاعر ِ  شیرین  سخن

دور ز  وطن  گشته  نمایان بمن

خاطره هایی    ز پدر    بر دلش

از وطن و  از  چمن  و  حاصلش

مکتب بیدل   که   بود  لاله گون

از دل زرغون بشنو چند و چون

او که ز بیدل    سخن    آموخته

چشم   به ا لفاظ    کهن دوخته

شعر   فرحتیار    مدام    دلپذیر

طنز او همواره  بسی بی نظیر

نام   توکل    که    بود    نازنین

بر سخن  و  حرف   دلِ او ببین

شور و   صفا بهر    شما   آورد

او   سخن از   لطف   خدا آورد

حضرت   استادِ    محبت  اسیر

همچو سخا خوش سخن و بی نظیر

نعمت ترکانی ماست  خوش کلام

بر او رسانم   به هزاران  سلام

حضرت پرتو صفا بخش ماست

شاعر نو آور جانبخش   ماست

نعمت مختار   که   تا زاده  شد

راهِ صعب شعر کمی ساده شد

شاعر بی ترس خدا دادی  است

در پی ویرانی   بیدادی    است

نام حکیم   هموطن    خوب ما

شاعر خوش طینت و محبوب ما

طارق و اشراقی و هم باختری

زیبا     سرایند     سرودِ    دری

واهب و درویش و شکیلا چنان

حضرتِ اشکبار و زریر همچنان

نعمتِ پژمان که  زیبا سراست

شاعر آزاده به شور و  نواست

همچو علی یار بدلم  است قرین

حرف او گردیده بدل ها شیرین

شعر همایون که بدلها نشست

شبنم و پروانه به گلها نشست

ظاهر   ما     لالا   عظیمی بود

رستمی  هم  ظاهر  نامی بود

تازه گی  و   ردِ  شقاوت   ببین

در  غزل  هر  دو  طراوت   ببین

شعر   حکیمی   غزل  دلرباست

نغز و شیرین و سخن باصفاست

کاشفی آن شاعر درد آشناست

طاهری  و هروی همرای ماست

صدیق و میرزایی و الماس بلخ

جملگی شیرین بکنند  کام تلخ

احمدی و بهمن و    پیوندِ    ما

از شهر کابل تا به    غوربند ما

شعر جبین   و   فریدون    چنان

باعث    آرامش    روح  و  روان

احمد محمود   و    رؤوفی   ما

واعظی و  خنجری  صوفی  ما

نام ستیز نقش دو  بیتی شده

هر سخنش بسته به  بیتی شده

نزهت ما شاعر شیرین سخن

هرسخنش دور ز  رنج و محن

احمد زرگر پور  و   محمد   ببین

پیرو و  دلباختهء     احمد  ببین

نام وثوق  است  چنان با یقین

شعر و  کلامش   چنان  انگبین

صامدی و حیدری غوغا    کنند

ره به دل هر کسی  پیدا  کنند

بلخی و میوند و وصال  هر کدام

صافی و طرزی همیش    مستدام

داؤدِ عاشوری رفیق من است

حکمت مصلح عقیق  من است

هر یکی با شعر نشاط آور اند

شاعری  از وادی    نام آور اند

زهره صابر و  شمیم   همچنان

هردو سرایند. سلیس  و روان

مریم و پروانه ی شیرین سخن

همچو    خلیلی   ز    دیارِ کهن

فاروق فارانی و    هم    آرزو

هرچه    بخوانیم    ازین و ازو

نغز و دلانگیز   و     دلارا   بود

از وطن و وادی    و  ماوا بود

دوست دگر   شاعر درد آشنا

همچو زمانی و   گل  روشنا

ناله ی   بهنام ترابی     بخوان

داغ برادر که   بوده     نوجوان

شعر لیان   شعر   دل انگیز  بود

انوری   از   شعر     لبریز   بود

عادلی و فیضی  و کهسار چنان

همچو بقایی  و   عنایت   روان

حرف رؤوف  و     سخن   باوری

نغز و شیرین است   کلام ِ دری

شعر قریشی و  سپهر دلنشین

فرحت و یحیی و هنایش چنین

صابر مرحوم   و   صبا   در کلام

هردو سخنور ز هری  والسلام

سایت هنر   پرور   نقش آفرین

مهدی ما است به    دلها قرین

روز و  شب   هردم    صفا آورد

شعر و سخن از همه  جا آورد

جان ( بشیر) باشد و جانان او

سال   نو   و   جمله عزیزان او

قیوم بشیر هروی

ملبورن – آسترالیا

اول جنوری ۲۰۲۵

سال نو ۲۰۲۵ میلادی مبارکباد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه  ۱۲  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  – ۱  جنوری   ۲۰۲۵  میلادی – ملبورن – استرالیا

دوستان عزیز ! آغاز سال نو ۲۰۲۵ میلادی بر همه شما مبارکباد.

امیدواریم در سال نو شاهد برقراری صلح و ثبات در جهان و ختم جنگ های خانمانسوز بوده و همچنین شاهد بر آورده شدن حقوق حقه هموطنان ما بخصوص ( بانوان ) عزیز باشیم وبزودی شاهد بازگشایی مکاتب و دانشگاه های دخترانه و ختم قیودات طالبانی بر بانوان کشور  نظاره گر باشیم.

 امید است امسال سال  پرخیر و برکت برای تمامی انسانهای روی زمین بخصوص هموطنان دردمند و  خانواده های محترم شان باشد.

باعرض حرمت

محمد مهدی بشیر

مسئول عمومی سایت ۲۴ ساعت

و قیوم بشیر هروی

سرپرست سایت ۲۴ ساعت