۲۴ ساعت

گفتگویی با محترم سید همایون شاه عالمی شاعر نکته سنج .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهار شنبه  ۱۵ اسد  ( مرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۶  آگست  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

در ادامهِ گفتگو  با همکاران قلمی سایت ۲۴ ساعت

اینک صحبتی داریم  با شاعر  نکته سنج و  با درک   

 جناب سید همایون شاه عالمی که حضور

خواننده گان محترم پیشکش میگردد.

پرسش  :

جناب عالمی گرامی با سپاس و امتنان از همکاری های قلمی شما میخواهم در نخست خود را برای خوانندگان محترم سایت ۲۴ ساعت معرفی کنید و بفرمایید صاحب چند فرزند میباشید ؟

پاسخ :

من متولد شهر کابل هستم.  هنوز تحصیلاتم را در رشتۀ فارمسی به اتمام نرسانیده بودم که مجبور به ترک کاشانۀ عزیزم افغانستان شدم، متعاقباً در سال ۱۹۸۲ م به ایالات متحده رسیدم ، انگلیسی را در مونتگامری کالج مریلند و درسهای کمپیوتر را در گیلفورد کالج هایپاینت کارولینای شمالی فرا گرفتم و دروس ( مدیریت املاک

Property Management) را  در مکتب دانمور گرینزبورو ( نارت کارولینا) به اتمام رساندم.

 من با خانمم و یگانه دخترم در ورجنیا زندگی می کنم.

پرسش  :

لطف نموده در مورد کار و فعالیت های قبلی تان در افغانستان قدری روشنی انداخته و همچنین بفرمایید در حال حاضر مصروف چه فعالیت ها می باشید؟

پاسخ :

اکثرآ من شغل های آزاد داشتم. در اوایل در کار فرش بودم، زمانی رستورانت داشتم. حالا نیز برای خودم کار می کنم و موسم تقاعدی ام نیز نزدیک است.  

پرسش  :

علت ترک وطن و پیوستن به خیل مهاجرین چه بوده و در کدام سال ناگزیر به ترک وطن شدید و در حال حاضر در کدام کشور زندگی می کنید؟

پاسخ :

در سال ۱۹۸۰م که در پوهنتون کابل درس هم نبود و از سوی دیگر پدرم به پاکستان مهاجر شده بود از ما خواستتند تا وطن را ترک نموده به پاکستان برویم. در اوایل در شهر پشاور مقیم شدیم و من شامل ینورستی شدم  تا در رشتۀ هنر نقاشی درس بخوانم، اما تغییری آمد و از لحاظ مالی سپانسر شپ ما کنسل شد و در شهر راولپندی رفتیم و از آنجا به امریکا آمدیم.

پرسش  :

در مورد سرودن شعر میخواهم بدانم که از کدام سال به سرودن آغاز نمودید و در کدام قالب های شعری می سرایید؟

پاسخ :

اولین سروده من در سال ۱۳۵۲ خورشیدی در جریده مکتب سید جمال الدین افغان نشر شد که صنف ششم مکتب بودم. بعد ها در بعضی از مجلات ، بعضی از  سروده های من نشر می شد. اما مصروفیتهای مکتب از یکسو ،رفتنم در کورسهای نقاشی صنایع مستظرفه از سوی دیگر مرا وقت نمیداد تا شعر بسرایم. من ۳ سال کورسهای نقاشی را ادامه داده و فراغت حاصل نمودم.

اولین قصیدۀ من بنام ( عقاب حاکمیت) در سال ۱۹۸۰ از رادیوی پاکستان نشرشد. و ممکن در حدود ۵۰ سروده در راولپندی سروده باشم. بعد غزل های در امریکا نیز سرودم.

 در سال ۲۰۰۰ در ایالات ورجنیا پروگرام شعر و موسیقی برگزار میشد که بنام (شامِ عرفان) معروف بود و اولین مثنوی خود را در محفل شام عرفان خواندم و در اثر تشویق دوستان گران ارج و هموطنان عزیز به این کار ادامه دادم و هر ماه از کارولینای شمالی تا ورجنیا آمده و شعرم را می خواندم و مورد پسند دوستان واقع میشد. جناب حامد نوید ، جناب ولی پوپل ، برادرم ولیشاه جان عالمی و خانمم کریمه جان عالمی از جمله مشوقین خوبم بودند و هستند. بعد ها با صدای امریکا آشنا شده و اشعارم را می خواندم. تا اینکه سایت های انترنتی ایجاد شد و همکاری ام را با سایت های آریایی، فردا و ۲۴ ساعت آغاز کردم . سایت ۲۴ ساعت به مدیریت جناب مهدی بشیر یک سایت وزینی بود و اشعارم را بلاوقفه نشر می کرد که تا هنوز ادامه دارد. من در قالبهای قصیده، رباعی ، دوبیتی، مثنوی و غزل شعر سروده ام و یگان شعر نیمایی و سپید نیز دارم اما خودم را نمی توانم شاعر بگویم ، زیرا شاعر یک نام بزرگی است و شعر سرودن من بدین معنی نیست که من خودم را شاعر قلمداد کنم.

پرسش  :

آیا مجموعه هایی از اشعار شما تابحال بصورت مستقل به زینت چاپ آراسته شده یا خیر ؟ اگر شده بفرمایید که چند مجموعه است .

پاسخ :

در سال ۲۰۰۵ برای نشر اشعارم به وزارت اطلاعات و فرهنگ مراجعه کردم جناب سید مخدوم رهین (وزیر وقت آن وزارت) بیحد لطف کردند و نظریات شان را ارائه دادند. اما براستی هنوز خیلی زود بود ، اما در سال ۲۰۱۳ م دیوان اشعارم را جناب فهیم هنرور با دیزاین عالی نشر کردند که ممنون احسان شان هستم.

 از سال ۲۰۱۳ تا بحال اشعارم بصورت پراگنده نشر می شود. من مصاحبه های  نیز با صدای امریکا، رادیو بیان و اخبار آزادی داشته ام.

پرسش  :

آیا به جز از سرودن شعر درکار های فرهنگی و اجتماعی دیگر در شهر محل سکونت تان فعالیت دارید یا خیر؟

پاسخ :

بلی من با افغان اکادمی که مقیم ورجنیا است همکاری داشته ام و مهتمم کتاب کابل قدیم نیز بودم که به ابتکار جناب هاشم رایق نشر شد.

همچنان من و دوستانم با جناب نذیر دقیق همکاری نمودیم و سوانج بیشتر از ۱۵۰ شاعر را نشر کردیم. این کتاب بنام ( خنیاگران قلم) نشر شد. همچنان در سال ۲۰۰۷ من مسئول و مؤلف کتابی بنام ( میثاق قوانین مدنی افغانستان) بودم

که چاپ اول آن به تیراژ ۴۰ هزار جلد به چاپ رسید. بعدآ با همکاری وزارت عدلیه و ریاست تألیف وزارت معارف آنرا به کتاب درسی متعلمین مبدل کردیم ….. اما چه فایده.

پرسش  :

شعر را چگونه تعریف میکنید و به نظر شما شاعر خوب کیست و از چه خصوصیاتی میتواند برخوردار باشید؟

پاسخ :

شعر پدیدۀ فطری انسان و احساسی است که بصورت خودجوش متبلور می گردد و این مظهر را شاعر در قالب نظم درآورده ، صیقل داده و به دیگران ارایه میدارد.

 شاعر خوب کسی است که شعر نمی سازد بلکه احساس را برای ذهن خود انعکاس میدهد و ذهن آنرا به نظم می کشاندو نمیتوان شعر را به چند واژه و کلمه و جمله تعریف کرد. شعر همانند کوه بزرگی است که نمیتوان آنرا با یک چراغ کوچک روشن ساخت و تا به امروز چنان آفتابی پدید نیامده است که این کوه بزرگ را بصورت کامل روشن کند.

پرسش  :

اشعار کدام شاعران را بیشتر می پسندید؟

پاسخ :

شعر مولانا را بیحد دوست دارم، شعر حافظ ورد زبانم است ، از سعدی بسیار زیاد آموخته ام،  بیدل را بالاتر از سویه ام یافتم، صائب تبریزی را می پسندم، اشعار عنصری ، منوچهری، فرخی، انوری ابیوردی نغز و قشنگ هستند. وحشی بافقی زیبا سروده است، از مثنوی سرایان بازهم به مولانا و نظامی علاقه فراوان  دارم،  اما هفت اورنگ جامی نیز یکی از شهکار های شعری برایم بوده است.

 از شاعران معاصر نیز اشعار ، خلیلی ، بیتاب ، قاری عبدالله، شایق جمال و عشقری را دوست دارم. رباعیات خیام نیز شهکار است. استادان سخن رودکی و سعدی مورد پسند من هستند. شاعران امروزی را نیز همه شان را دوست دارم .

پرسش  :

نظر تان در مورد سایت ۲۴ ساعت چیست و از کدام سال به همکاری آغاز نمودید؟

پاسخ :

فکر کنم از سال ۲۰۰۸ با سایت وزین ۲۴ ساعت همکاری ام را آغاز کردم. سایت ۲۴ ساعت همیشه اصالت ادبی و هنری و فرهنگی را حفظ نموده و بدون تعصب همیشه فعال بوده و بسا از شاعران نو را معرفی کرده و به شهرت رسانیده ، با انتشار یاداشت ها و مضامین ادیب بزرگ کشور زنده یاد استاد علی اصغر بشیر هروی همیشه صفحات این سایت آراسته شده است. فعالیتهای بیحد مهدی بشیر و جناب شما قیوم بشیرهروی باید قدردانی شود.

قابل ذکر است که از طریق سایت ۲۴ ساعت من با شاعرانِ خوبی آشنا شدم.

پرسش  :

برای جوانان هموطن ما که در دیار غربت زندگی می کنند چه توصیه های دارید؟

پاسخ :

در دیار غربت انسان دو گزینه دارد؛ یا  باید خودش را محصور ساخته و در یک گوشه ای غم وطنش را بخورد و هیچ چیزی هم از دستش نبراید و یا هم از موقف ها و موقعیت ها استفاده کند ، خودش را با جامعه وفق داده و راه ترقی و پیشرفت را باز کند و برود تا به قله های موفقیت برسد، ناامید نشود وفرهنگ و عنعنۀ خودش را نیز حفظ کند.

 جوانان بدانند که هیچ کار مشروعی شرم نیست اما کوشش کنند که یک کسب بیاموزند، می بینم که اکثر تازه واردین  به دریوری و تکسی رانی مشغول می شوند .  بدون شک عیب نیست اما چندان آینده ای هم ندارد. باید کسبی را فرا بگیرند چه تخنیک موتر باشد یا سافت ویر کمپیوتر و یا ترمیم ایرکندیش و غیره. اما باید کوشش کنند که زبانهای اصلی وطنی خود را فراموش نکنند.

پرسش  :

در پایان اگر پیام و یا مطلبی است که نپرسیده باشم لطف نموده بیان کنید.

پاسخ :

در پایان معذرت مرا بپذیرید که بسیار مصروف بودم و نتوانستم  زود تر در این گفتگو شرکت جویم ، مؤفق و مؤید باشید.

من  ذره ی  از   کتاب   شعرم

احساس درون حجاب شعرم

در بحر مگو  که قطره ام من

با عمری کمی حباب ِ شعرم

بشیر هروی :

همایون جان عزیز وگرانقدر از اینکه در این گفتگو سهم گرفتید و به  سؤالاتم پاسخ دادید از لطف  شما تشکر و قدردانی نموده ، سعادتمندی و طول عمر با برکت برایتان تمنا دارم.