آیتِ عشق
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : دوشنبه ۲۳ سرطان ( تیر ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
آیتِ عشق
شود هامون گلستـــــان از کــراماتِ تماشایت
نــــزول آیت عشق است در طـرز سخن هایت
قیامت میکند چشم غــــزال ســـرمه آسایت
ز دل بیــــرون نگردد قامت موزون و رعنایت
سری سودایم بر سنـــگ خورد از درد سودایت
——————————————–
ز اول نــــاز پــــرورد و عزیز و دلــــربا بودی
میـان خوبرویان خوش پسند نــازک ادا بودی
دل بشکسته گان را دارو وهم مومیــــا بودی
متیــــن و با مــــروت پاکبـــــازی بی ریا بودی
بری دلــــــدادگان جنت فــــروشد حسـن زیبایت
——————————————–
ز روز دیــدمت من دست را تــــا پاچه گم کردم
تفــــــاوت را میــــــان سیب تـــا آلوچه گم کردم
روان گشت بســـوی خانه راهی کوچه گم کردم
خیــــالاتی شــدم بــــام و در و دالانچه گم کردم
نســــازم کاش از بی فکـــر پیش خلـق رسوایت
——————————————–
ندانم من مسلمانــــــم یا گبــــر یــــا مسیحــــایی
به دین و مذهب زرتشت یــــــا در دین بــودایی
به کیش حضرت داوود یــــــا آییــــن موســایی
خدا میــــــگویم و در دست من الـــکل خـرمایی
به سجده تا فتـادم یـــادم آم د پاشنــــه ی پایت
——————————————–
چه بودی و که بودی اینقدر محشر به پا کردی
مرا بیــــگانه از خود خویشتــــن را آشنا کردی
کنـــــم اقرار ای شــــوخ بلا آخــــــر بلا کردی
بیـــــاض گردنت از زیــــر چـادر برملا کردی
بری بوسیدن و عشق است رنگارنگ اعضایت
——————————————–
شب تاریک من با صورت خود مــــاه کامل کن
ســــرم را روی زانوی خودت آهستــه مایل کن
برای درد بی درمـــــان من درمــــان عاجل کن
تمام خواهشـــــات قلب من با عشــق حاصل کن
به مو هایم گره زن رشتـــــه زلف چلیپـــایت
——————————————–
ز پیشـــم میگذری من هر دمی دیوانه تر میشم
ز عطر دامنت چون میکشـــان مستانه تر میشم
تو گرچــه از خودی اما ز خود بیگانه تر میشم
خدا میـــداند از قلبــــم که من ویــرانه تر میشم
تو نقل مجلسی بنشین بنوشـــم پیاله ی چایت
——————————————–
شده یک مدتــــی نطقی نیــــاید در زبـــــان من
کمی بشکستـــــه و رنجور شد روح و روان من
همیــــن چند روز باشد آخــــر هـای امتحان من
حضورت سبــــز یـــــار نازنیـــن و مهربان من
بگوشم میــرسد در نیمــه شب آهسته نجوایت
——————————————–
ز جاهل در گریز و با خردمند مست و خشنودم
لبـــم خاموش لیکن تا فلک پیچیـده است دودم
نبـــوغـــم در مخمـس باشـــد مانـــــده ای رودم
ز فیض شعـــر دارم عـــزت بسیــار و محمودم
مصــلا بیـــر و بار است میروم سوی کلیسایت
——————————————–
جمعه ۲۷ سرطان ۱۳۹۹ خورشیدی
که برابر میشود به ۱۷ جولای ۲۰۲۰ ترسایی
سرودم
شاعر و نویسنده: احمد محمود امپراطور
محمود جان عزیز مخمسی زیبایی را قلم زدید ، قلم تان همیشه رنگین و طبع تان رسا باد.
باعرض حرمت
قیوم بشیر هروی