۲۴ ساعت

بُگفتا خر، ترا چون بُغض و كين است

جوابِ آن سوالِ من نه اين است

كجا گفتم تو هستى همچو من خر

چرا؟ خر گشته ى بر من زنى عر

هر آنوقت خواستى بارت كشيدم

به پُشتيم هر خس و خارت كشيدم

نمودى بارِ خود بر پُشتم هر بار

سوارم گشتى و گفتى كه هُشدار

چه فرقى هست، ميانِ ما و تو يار

اگر خر نيستى ، هستى تو خركار

اگرچه سن و سالم كهتر از تُست

ولى عقل و خيالم بهتر از تُست

چرا با اين همه خر خوانى ما را

هميشه از خودت كم دانى ما را

بتو خر گفته اند عقلت چنين است

اگر خر خوانده اند جاى يقين است

چو خركار از خرش گرديد دل آزار

روان شد تا فروشد خر به بازار

ببُرد خر رسته ى جوهر فروشى

فغان ميزد كه خر دارم فروشى

كسى گفتش كه اى جانِ برادر

من اينجا زر فروشم، كى خرم خر

نمى بينى كه اين جوهر فروشيست

نه جاى گاو جاى خر فروشيست

بِكُن عرضه اگر هست دُرو گوهر

درين بازار نتوانى فروخت خر

خرش خنديده گفت خركارِ خود را

نديدى تا كنون بازارِ خود را

فروغ هرچند نموده قصه از خر

بقولِ خر نكرده هيچ باور

فروغ ٤/١١/١٣٩٤