۲۴ ساعت

دور از ميهن

تاریخ نشر چهار شنبه ۱۶ جدی  ۱۳۹۴ – ششم  جنوری  ۲۰۱۶ هالند

به استقبال يكى از سروده هاى زيبا و پُر محتواى استاد عزيزم جناب واصفى صاحب سروده شده است

حسن شاه فروغ

دور از ميهن

عشق در آتش بسوزاند كبابِ خويش را

خُم زِ غم پرورده ميدارد شرابِ خويش را

زُلفِ مى اُفتد بدورِ عارضِ رُخسار دوست

حلقه در گردن همى دارد تنابِ خويش را

شامِ بختِ تيره بختان ميشود روشن اگر

نيمه شب گيرد ببر آن ماهتابِ خويش را

عيبِ بلبلِ را مَگير گر ناله ميدارد هميش

همنشين با خار مى بيند گلابِ خويش را

سوزو سازِ ديگرى از پرده مى آيد برون

ناى اگر بى پرده ميسازد رُباب خويش را

چرخِ گردونِ ستمگر از چه مى چرخد سرم

از تجاهُل بار ها سنگ آسيابِ خويش را

سالها ما تشنه گان صلح درصحراى جنگ

مى خوريم دايم فريبِ اين سرابِ خويش را

موجِ بى فرهنگِ اين خيلِ تبهكارِ سيه

خانه ميدارد خراب هردم هُبابِ خويش را

غُربت و آوارگى و دردِ هجران بيدواست

دور از ميهن همى داند عذابِ خويش را

آسمانِ بختِ ما در ابرِ غم پيچيده است

زهره و ناهيد ماه و آن شهابِ خويش را

اشكِ حسرتِ بر اُميدِ رحمتِ حق ريختم

ازفروغِ لطفِ او خواهم سرآبِ خويش را

فروغ ١٦/١٠/١٣٩٤