قصر دل
درخت عشق هرگز بی ثمر نیست
هر آن کس عشق دارد بی هنر نیست
اگر آباد شد قصر دل ما
بدان آن عشق در دل بی اثر نیست
عالیه میوند
فرانکفورت – جرمنی
رنگ عناب
دلم هردم به یادش در عذاب است
لبان ناز او رنگ عناب است
گل عطر تنش بوئیده بودم
که بهتر از همه گلهای ناب است
عالیه میوند
فرانکفورت – آلمان
۱۰ اپریل ۲۰۲۵
درختِ صبر
آفتابِ دیده‌گانم سرد بود
بر نیمکتِ خستگی
چشم‌انتظار نشسته بودم.
سینه‌ام
آسمانی پر از درد،
و بادی
که عبور را زمزمه می‌کرد…
برگ های امیدم
یکی یکی
از شاخه‌های صبر
فرومی‌ریختند.
و باد،
با بی رحمی تمام،
حریفم شد.
سخت بود…
سخت،
وقتی هر برگِ درختِ صبر
درون خود
جانی داشت
و آهسته
می مرد…
عالیه میوند
۲۸ / ۵ / ۲۰۲۵
فرانکفورت
کشتی آرزو ها
چراغ عشق رساند
تو را به آزادی
ای زن زاده شدی با عشق
چراغ روی تو روشن
سازد منزل را
پلنگ چشمانت صد پاره کند
دل را
یک کهکشان لانه‌ی امید آوردی
با آمدنت
یک جهان فانوس روشن
در زندگی ماندگار با قصه های
بی پناه در قله های آرامش
لبریز کردی
کشتی آرزو ها غرق موج دیدار تو
در بحر بیکران فراق شدند
عالیه میوند
فرانکفورت
۲۷ اپریل ۲۰۲۵
تنهایم
به رسم زندگی چرخم به داغ بی کسی هایم
بساط غم بدل دارم فشانم تا به رویایم
جهان خواب است و من بیدار و غرقم درتمنای
خیال عاصیم غرق وصال آرزوهایم
چه خوش بخشیده رویای شکوهی باغ دل هردم
چه باشد جز مراد دل بگو، ای غمِ ، که تنهایم
چرا دردست تقدیرم ؟ جهان پررنگ ونیرنگ است
به تلخی های شیرین اش رها در فکر فردایم
بخواهم یا نخواهم من ، غرورم سهم زهر گشته
تن بیچاره‌ام پیچم به درد و رنج شبهایم
عالیه میوند
فرانکفورت
۱۵ می ۲۰۲۵
حسرت دیدار
به یادت من سرودم شب سحر شد
طلوع صبح عشقم پر گهر شد
نهفته بر دلم مهرت هویدا
که آن خلوتگه دل پر ثمر شد
نگاهت گاه گاهی راز می گفت
به یک مژگان زدن دل دربدر شد
نمی دانم چه کردی با دل من
شکوه شهر دل زیر و زبر شد
بساط گل به لب دارم برایت
به باغی دل گلم رنگ دگر شد
سفر کردم به باغِ آرزو ها
نهال عشق من هم بی ثمر شد
از آن روزیکه دل از من گرفتی
چراغ زندگی رنگ دگر شد
سرا پا حسرت دیدار کردم
به یادت این دلم خون جگر شد
عالیه میوند
فرانکفورت
۱۲ می ۲۰۲۵
داستانک کوتاه
هوای بیرون سرد و برفی بود. چون برق رفته بود و تیل هم درخانه نداشتیم نمی‌توانستیم که چراغ واریکین را روشن کنیم.
مادرم تنها یک‌دانه شمعی را که مانده بود؛ روشن کرد و ما همه دورِ صندلی که شمع در وسط گذاشته شده بود نشسته بودیم. چون هوا سرد و خیلی خنک بود هر کدام لٌق لٌق طرف یکدیگر می‌دیدیم و ساکت بودیم..
مادرم رویش را طرف من کرد و با مهربانی پرسید :”بچیم صبرینا مکتب میایه؟”
گفتم :”بله! مادرجان. اما هیچ دلش درس خواندن نمیشه، راستی از مام نمیشه.”
مادرم گفت:” چرا باز چه بلا پیش آمده، مه خوده بی دوا و بی غذا نگاه می‌کنم که باش بر تان قلم و کاغذ بخرم، اینه سیل کو باز برف می‌باره، بیادرکت خوردس تو و خوارت(خواهرت) مره کمک نمیتانن. مه کُلِ زحمت را به خود می‌گیرم. حتی برف ها ره خودم پاک می‌کنم که باش از درس پس نمانن. باز پشت یک لقمه نان به خواری و غریبی با کالاشوی و خانه پاکی مردم می رم. حالی از مه و یک مرد چه فرق اس بچیم؟
خو چه کنم که این قدرت و شجاعت ما پیش مردها گم‌اس. چرا که مرد نیستیم. گمشکو چه بگویم.
آغایت بیچاره همیشه مره می‌گفت که اگر تو نمی‌بودی مه زندگی ره تنها پیش برده نمی‌تانستم. خیراس هرچی می‌کنم مقصد شما خوده از مکتب پسمان نکنین. درس های تانه ایلا نکنین. بس‌اس که مه و بابی‌تان کور بودیم درس خانده نتانیستیم.
آغای خدا بیامرز تان کاش کشته نمی‌شد،.
او هم به چه جرم کشته شد؟
نه دزد بود و نه آدمکش، نوکر شاروالی بود از صبح ملا‌اذان تا شام سرک هاره جارو می‌کد، شب که خانه می‌آمد می‌گفت مادر حبیب فقط همی دعای مه اس که اولادهایم درس بخوانن و مکتب برن که مه واری کار سخت نکنن و زندگی خوب داشته باشن.”
اشک در چشمان مادرم برقک زد و با آه طولانی قصه ای که ما بار بار شنیده بودیم را ادامه داد:” یک روز سرک جارو می‌کد که یک گروپ زن ها و دخترها به خاطر “دادخواهی از حق شان” برآمده بودن و به صدای بلند می‌گفتن” ما درس و تعلیم می‌خواهیم” پدر بیچاره‌ات همرای شان همیقه صدا کده که خوب میکنن.
یک نفر ظالم خدا نترس از پشت سر او همرای برچک تفنگ به سرش زده و گفته خو تو مرد پشت زن ها ایستاده هستی..
بیچاره به زمین افتاد و سربلند نکد، همی گناهش بود.
با بغض در گلو گفتم، مادرجان مه هم از همین خاطر گریه می‌کنم. صبرینا و من هم که امسال صنف ششم را خلاص می‌کنیم، کاش که ناکام بمانیم سال اینده هردوی ما باز مکتب برویم.
مادرم با وارخطایی گفت :”خدانکنه بچیم توکل تان به خدا تا سال دگه خداجان مهربان‌اس، ای روز سیاه ره سر ما بخیر تیر کنه، دگه برم حوصله نمانده”
همه زیر صندلی خواب رفته بودند، من که اصلا خواب در چشمانم نبود.
آهسته بلند شدم، شمع کوچک را که در حال تمام شدن بود، گرفتم و به کنج اتاق سرد رفتم و راز و نیازم را با قلم همراه خدا شروع کردم
خدایا! امید زیباست
اما رسیدن به این امید را از تو میخواهم.
دروغ نمیگم ، دورنگی ندارم ، پس کمکم کن.
ای خدای بزرگ!
در این هنگام شب تنها آرامش قلبم تویی،
دلم از غصه کم است بکفد ، خدایا کمکم کن ،
دستم را بگیر و ازین بدبختی روزگار نجاتم ده.
ای خداوند بخشاینده و مهربان !
ای که می‌دانی پناهی ندارم جز تو ، رهایم مکن ، تنها امید و آرزویم تویی.
مادرم را در پناه خودت حفظ کن و روح پدرم را شاد بگردان.
فراموشم مکن ، ای خداوند کریم و رحیم .
کمکم کن ، کمکم کن !
عالیه میوند
فرانکفورت
۲۷ فبروری ۲۰۲۵
خیابانِ سکوت
گاهی آنقدر دل تنگم می کنی
که قلبم می گیرید
چراغ دلم فریاد می کشد
تا در سقف آسمانت پرواز کنم
هنوز هم منتظرم وسط شب
نبودنت کنار من بی گمان
شیرین ترین کابوس بیداریم
است
قفس چشمانت پناه گاهم شده
در خیابان سکوت
انتظار تو را می کشد
عالیه میوند
فرانکفورت – آلمان
۱۳ فبروری ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۲۱ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
مادر شیرین من
همنوا و غمگسارم مادر است
مونس شب های تارم مادر است
مهر مادر رحمتی از کبریا
با تو می گفتم رازم بی ریا
روز‌و شب حیران و ویران توام
از دل و دیده به قربان توام
ای که مهر تو نجات از دردها
از گداز آفت دنیا مرا
کس مبادا از دعای تو بدور
عشق تو هم روشنی گرمای نور
از کف من طاقت و تابم ربود
روشنی چشم بی خوابم ربود
چلچراغ منزل و جاه مرا
از چه بردی از برم ماه مرا
آسمان بگرفت آن پروین من
اختر من مادر شیرین من
تا ز آغوش تو گردیدم جدا
با همه غم های دنیا مبتلا
تو کجایی تو کجا ای مادرم
بعد تو در بحر غم هم پیکرم
چیست آخر مطلب و راز حیات
معنی این زندگی بی ثبات
بر روان پاک تو باشد دعا
تا نصیبت رحمت و لطف خدا
عالیه میوند
فرانکفورت – جرمنی
۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۷ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۷ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
موج غم
به من جور و جفا کردی و رفتی
به درد و غم رها کردی و رفتی
سخن هایت مداوای دلم بود
دلم را بی دوا کردی و رفتی
نگفتی بعد تو من خوار و زارم؟
مرا از خود جدا کردی و رفتی
چرا آخر ز من بیگانه گشتی
دلم را بی هو ا کردی و رفتی
میان ظلمت شب های تارم
شبم را بی‌نوا کردی و رفتی
تنم بر باد غم افتاده اکنون
به موجِ غم رها کردی و رفتی
عالیه میوند
فرانکفورت
۲ اپریل ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۴ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۴ می ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
صحرای بی کسی
ای سر زمین زخمی من
من ماندم و بدرقه‌ی بارش
چشمانم به یاد آن آهنگ عشق
در آغوش پرمهرت!
ای وای چه بی‌رحمانه
ناخن خاری در دل تو
فرو کردند
ای سرزمین زخمی من
دریای درونم غرق در ساحل
تنهایی با خلوتی سرد
در دام های روشن بی استقامت
با خواب های ممتد
در صحرای بی‌کسی ماندم
عالیه میوند
۱ نوامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۶ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۶ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
خدای مهربانی ها
امشب به امید و یاری‌ات
ببینم روی محبوب‌اش
در این خلوت سرا تنها
آرامش صدایم کرد
خدای مهربانی ها
بپاشید تخم عشق را
در حوضچه‌ی چشمانم
لاله دمید
آهسته با نسیم گفتم
غرور را به ساده‌گی
رها کن
در پی آواز قشنگت
رخسار بلندت
چشم در ساحل ارغوان
لبانت غرق شد
خدای مهربانی ها
به خلوت خانه‌ی قلبم
شوم مست و غزلخوانت
برایت صد غزل خوانم
پناه‌ام ده !
ز غصه ها گریانم
کنار جاده‌ی خلوت
بپرم به هوایت
شوم بلبل شوریده باغت
کاش این خاطر من سبز شود
با نور جمالت دل من روشن شود .
عالیه میوند
فرانکفورت
۷/ ۴/ ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۲ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۲۲ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
باد صبا
برو باد صبا عزم سفر کن
که یارم را ز حال من خبر کن
بگو ای شاخِ شمشاد و صنوبر
به روی زرد زار من نظر کن
به عشقش من چنان شوریده حالم
به مهرش این دلم را تازه تر کن
طلوع صبح پاک از او بجویم
ز باغش سینه را رنگ دگر کن
ز او روشن شود شب های تارم
ز رویش شام تارم را سحر کن
بگیرم جرعه‌ی از جام وصلش
ز بویش کام دل را پر شکر کن
چرا عالیه میرنجی ز هجرش
محبت را به قلب‌اش پرشرر کن
عالیه میوند
فرانکفورت
۲۱ مارچ ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۲۲ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۱۱ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
اشک سوزان
آتش عشق تو را من در دلم انداختم
در میان عاشقان من رشته گل ساختم
جفت و تک بازی نمودم همره‌ات ای نازنین
دانه‌ی خال لبت را جفت گفتم باختم
سوختم در عاشقی دیوانه و مجنون صفت
ای پری پ یکر نگر با درد هجرت ساختم
من ندانستم که بی مهرو جفاجو گشته‌ی
من خطا کردم ترا من با وفا بشناختم
بی وفایی های تو آتش زده بر قلب من
شاخه‌ی امید را من بی جهت بگداختم
دست بر دار عالیه کز غصه می گرید دلم
اشک سوزانِ د لم را در قفس انداختم
عالیه میوند
فرانکفورت
۱۳ جنوری ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۱۵ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی – ۴ اپریل ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
بهار
باز نوروز آید و پیک بهار
کوه و برزن پر ز گل از لاله‌زار
باز خواهد شد وطن همچو بهشت
باز زیبا می‌شود لیل و نهار
آب رفته باز می‌آید به جوی
خاطر افسرده می‌گیرد قرار
باز تابد اختر صبح امید
ناله‌ی پرسوز مرغان بی‌شمار
می رسد هنگامه‌ی شادی به گوش
از هرات و قندهار و از مزار
جان فدای کعبه‌ی یاران کنم
سر به پای مادر میهن نثار
عالیه آواره است دور از وطن
گریه می‌آید مر ا بی اختیار
عالیه میوند
فرانکفورت
۲۰۲۵ / ۳ / ۲۰
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : یکشنبه ۱۰ حمل ( فروردین ) ۱۴۰۴ خورشیدی -۳۰ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
عید و نوروز
نداریم ای وطن ما عید و نوروز
پریشان خاطرم با آه پر سوز
همه پیرو جوان حال پریشان
سراسر دیده ها خونابه ریزان
سیه بختیم و نوروزی نداریم
به شب وامانده ، دلسوزی نداریم
سرو کارم همه با درد و داغست
که گویی حال من پاییز باغست
چراغ لاله ها خاموش گشتند
غم و ماتم مرا بر دوش گشتند
وطن باشد روان و پیکرِ من
مبادا سایه‌اش کم از سرمن
نبینم هیچ طفلی را به میدان
نه لطف خالق یکتا و بزدان
ز دست غم بسوزد سینه‌ی من
غم اش نقاشی آ یینه‌ی من
نمی خواهم سرود انجمن را
نمی خواهم به جز خاک وطن را
وطن نو روز تو گشته فراری
زمستان است به گلبرگ بهاری
شدم تنها در این غربت سرا من
وطن بی تو شدم بی آشنا من
الهی لاله زاران کن وطن را
به لطف خلعتی بخشا چمن را
روان ‘ عالیه ‘ آسوده‌گی بخش
نجاتم را از این فرسوده‌گی بخش
عالیه میوند
فرانکفورت
۱۵ فبروری ۲۰۲۲
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۸ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۸ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
مقام والای زن خجسته باد
زن
سکوت مهتاب تویی
چه بی ریایی
بی نظیری
بی سروری
تو فروغ چشم گردونی
و الفت سازو تمکینی
چه تصویری، پر از رمزی
چه زیبایی در این گلشن
لطیفی و ظریفی تو
رفیق و مهربانی شهر
دردمندی
تو هم جان جهانی ما
پر از باران مهرما
فروغ هفت آسمانی
تو دریایی خروشانی و نور کهکشانی
تو رویایی
تو تصویر پر از عشق خدایی
بهشت زیر پا داری
منم عاشق بنام تو
تو ای زن
تو ای مادر
تو ای خواهر
تو ای همسر
اما دلگیر مباش
دنیا به شایستگی هایت پاسخ
می دهد
به آرزوهایت
ای عندلیب خوش صدا
تنها برای قضاوت کردن نیستی
حیف لبخند‌ات
که نثار کرگس ها کرده‌ای
درباره زیبایت ،احساست
شجاعت و قلب پرعشقت
از قضاوت شان نترس
تمام شهر تویی
نامت زن است
هردو جهان زیر پایت کم است
عالیه میوند
فرانکفورت
ششم مارچ ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۱ حوت ( اسفند ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱ مارچ ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
بوی بهشت
دست رمضان بر خانه ی دل
نور و ضیا آورده
سفره ها از سوی تو
با بوی بهشت پذیرایی دلها
و دعای ما پر زنان
با بال های همت در وقت شفق
عاشق و معشوق تا سحر به گوش همدیگر
نجوای ارامش دلهای پریشان
نا امید از یک عمر غافل
با گشودن درگه رحمتش
بوی خوش قرآن و شمیم
شکوفه های دل‌انگیز
مناجات و رایحه روح بخش بندگی
و کاسه های تهی دستان
فریاد عاشقان اوج می گیرد
روز وشب ام زیباست
وقت دلتنگم می کنی
با بویدنت
با نگاهت
با بیقراری دلم
می خواهم تو را
عاشقانه
عالیه میوند
فرانکفورت
۴ / ۴ / ۲۰۲۳
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۲۶ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۱۴ فبروری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
عشق
ای روح شفا بخش
بگذار در تو
چون ناله‌ی مرغان شب آهنگ
در وحشت اندوه چون پیکر
شمع در بستر اشک
ناتمام و ناچار بمیرم
در غم تو ای عشق
چند بار بمیرم
تا هستم وفا دار
بگذار وفا دار بمیرم
بمان در قصر دلم
چه کسی نقش تو ر
ا خواهد شست
بگذار بدآنگونه چند بار
بمیرم
ای عشق از نیزه‌ی انگشتانت بریز برمن
تنم را بپوشان
قبله‌‌ات طاق ابروانم باد
بیا تا عبادت گاهی عشق
را سجده کنم
عالیه میوند
فرانکفورت
۱۴ فبروری ۲۰۲۵
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۷ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ فبروری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
کائنات نمکین
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : سه شنبه ۹ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۸ جنوری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
عشق زندگی
هردم به جستجوی تو هر جا تپیده‌ام
افتاده‌ام به عزلتی، کنجی گزیده‌ام
از گیر و دار حسرت دنیای پر ز درد
از مردمان خیر نوازش ندیده‌ام
هرگز نمانده در دل ما عشق زنده‌گی
ابهت به جا بمانده و هرسو دویده‌ام
چندان نگشته گوهر خالص بدست من
زهر فراق بی‌کسی اش را چشیده‌ام
دیدم همیشه سفله گری های روزگار
از باغ و بستان جهان دل بریده‌ام
ما را گلی جوانی اگر بود خزان شد
از کف برفت عمر، کمان سان خمیده‌ام
با این دل شکسته و امید عالیه
امروز در فراق و غمی آرمیده‌ام
عالیه میوند
۲۴ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی
فرانکفورت
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : چهارشنبه ۳ دلو ( بهمن ) ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۲ جنوری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
شور دل
یار من د ر باغ بستان دلربایی می‌کند
در میان گلرخان بین خود نمایی می کند
در حقیقت تا بدیدم بی خود و شیدا شدم
ناز ا و را می‌خرم دل هم‌نوایی می‌کند
از برش گشتم جدا کی من توانش داشتم
عشق او بنگر مرا هردم هوایی می‌کند
گشته‌ام زار‌و پریشان رحم بر حال دلم
وصل او رویای من دل هم گدایی می‌کند
در غم دیدار او غرق و پریشان وای من
شور او بردل فتاده کی جدایی می‌کند
عالیه میوند
فرانکفورت
۱۵ دسامبر ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۲۸ جدی ( دی) ۱۴۰۳ خورشیدی ۱۷ جنوری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
وعده عشق
در وعده های عشق دقایق مشخص است
با آن سکوت دل که، حقایق مشخص است!
از دیده سیل اشک دمادم همی رود
هر لحظه دل شکستن قایق مشخص است
من قطره ام به موج دل‌انگیز عشق تو
در قصه های عشق، علایق مشخص است
هردم خیال وصل تو چون گل که بشکفد
با سیل دیده باغِ شقایق مشخص است
هر چند نیست شعله‌ی خورشید عشق تو
در جستجوی عشق خلایق مشخص است
عالیه میوند
فرانکفورت
۲۵ اپریل ۲۰۲۴
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : جمعه ۲۱ جدی ( دی) ۱۴۰۳ خورشیدی –۱۰ جنوری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
آب حیات
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر :سه شنبه ۱۸ جدی ( دی) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۷ جنوری ۲۰۲۵ میلادی – ملبورن – استرالیا
سراب
هوایت بر سرم رویای ناب است
دلم از دوریت مثل کباب است
نترس ای دختر افغان زمینم
زعلم و دانشت در اضطراب است
همه درها به رویت بسته کردند
مترس آخر همه این ها سراب است
چه گویم میهنم در بین دنیا
چو مروارید بوُد در بین آب است
چرا نازی به تخت و انقلابت
که همچو انقلابی یک عذاب است
مکن ای مادرم غصه‌ی فردا
که فردا هم امید و هم کتاب است
عالیه میوند
فرانکفورت
۲۸ نوامبر ۲۰۲۴