۲۴ ساعت

قبول نازنینان

اریخ نشر: چهارشنبه ۱۹ ثور (اردیبهشت)  ۱۴۰۳ خورشیدی – ۸ می ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا 

تو عشقِ من و قلبِ من

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۰ حمل ( اردیبهشت ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۹ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

تو عشق من و قلب من

تو عشق من ‌ قلب  من   و‌  جان   من  توئی

هم عرش و فرش و عالم  امکان  من  توئی

ای حور  و  نور  و  ماه و پری یار دل پسند

مرجان  من  و   لعل   بدخشان   من   توئی

ای  آهوی  سعادت   گلزار   عز   و     ناز

آلاله   های    دشت  و   بیابان    من  توئی

در  کوی   دل   خیال     تر ا    پروریده ام

ناهید  من  ستارهٔ     خوبان    من    توئی

شهناز  من  مبارک     من    تاج    افتخار

دانسته ای که نور   دوچشمان  من  توئی

شام  و سحر   به   عطر  تنت   آرمیده ام

چون   کوچه باغ عطر  گلستان   من توئی

تصویر  دل  همی   کشد   هردم    خیال تو

نقش و  نگار  خانه   و  دیوان  من  توئی

قربان  قد  و  ساغر   چشمان    مست  تو

قربان شوم که همچنین قربان  من توئی

خورشید من  به  عالم   دل   یکدمی  بیا

چون کوه  و  دشت وعالم امکان من توئی

دلدار من  که  وعدهٔ دیدار وصل  توست

جانم بیا  که  حضرت   مهمان   من توئی

چون   مبتلای   بزم    شبستان    واعظم

درشهد سخن  بلبل  خوشخوان  من توئی

  ملا عبدالواحد واعظی

۲۴ اپریل ۲۰۲۴

تشنه کامی ها

تاریخ نشر : دوشنبه ۹ دلو(بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲۹ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

از باغ نازنینان

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۲ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

از باغ نازنینان

حدود عشق

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۶ قوس ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۷ دسامبر ۲۰۲۳ میلادی – ملبورن – آسترالیا

داغ جگر

تاریخ نشر : دوشنبه ۸ عقرب ۱۴۰۲ خورشیدی – ۳۰ اکتوبر ۲۰۲۳ – ملبورن – آسترالیا

داغ جگر

محرم رازی که چون شمس قمر باشد مرا

شکر لله  هر  دمی  از  وی  خبر  باشد مرا

بسکه سودای حضورش را بدل پرورده ام

فکر او چون دامنی  لعل  و  گهر باشد مرا

شوق  دیدارش  مرا  باشد  جهان  دیگری

چون نفس درمعدن دل مشت زر باشد مرا

صورت  زیبای  او  گردیده  محراب  سجود

در  زمین  و  آسمان   مد  نظر  باشد  مرا

چشم بی تابم به بستر از غمش پهلو نزد

نسخه ئ  از   دفتر   داغ  جگر  باشد  مرا

غربت صحرای وصلش در  بدن  گل میکند

همچو داغ لاله هر شام و سحر باشد مرا

در خیابان وصالم یک چمن گل کرد و رفت

هر خرام او به  دل  شور  دیگر  باشد مرا

گر چه شهنازم  مرا  پیوسته دلداری دهد

رنج دوری از فراقش صد  شرر  باشد مرا

بر نوازش های  آن آرام جان خو  کرده ام

ذوق هر ناز و ادایش  بال و  پر باشد  مرا

گر چه میسوزم بظاهر شعله موجود نیست

آخر از این آتش و دود یک  اثر  باشد  مرا

گریه ها  کردم چو « واعظ » از دل زارم مپرس

اشک چشمم روی بالین زیر سر باشد مرا

ملا عبدالواحد واعظی

هرات – ۶ میزان ۱۴۰۲ خورشیدی