وطن!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۴ سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۵ جولای  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

وطن!

 بنازم  ای  وطن ، آب  و هوایت

 همه دشت و دمن و لاله‌هایت

 بنازم ای وطن، این  خاکِ پایت

 شهیدان‌   اند   گواهِ   کربلایت

کجا اهل وطن دل  شاد گردد؟

 بوَد دشمن بباغ  و  در سرایت

 ز دست دشمنان ویرانه گشتی

 نمی‌سوزد دلِ دشمن برایت

 درت بستند به قفل بی‌سودای

 نه بینم این چنین  دگر جزایت

 ز اشک مادران، گل می‌دمد باز

 درون هر غمت پیداست جایت

 خزان شد باغ تو، از تیغِ اغیار

چه بی‌رحمانه زد آتش به جایت

 دعا دارم که خورشیدت برآید

 دگر هرگز نه بینم غم‌سرایت

اگر   یارانت  ترا  رها   نمودند

 نمی‌سازم من  هرگز رهایت

اگر دشمن بسوزد خیمه‌ات را

 کنیم ما جان و  دل  را فدایت

 به هر سو می‌رود نامت به لب‌ها

 ندارم جز  دعای  خیر، برایت

اگر افتی، بلندت می‌کنم من

به دوش جان کشم بارِ بلایت

 تو خورشیدی، اگر پنهان شوی باز

 بجوشد روشنی از خاکِ پایت

نه‌ تنها  خانه‌ام ، روح منی تو

 ببین در چشم من تصویرِ جایت

 وطن! ای جان جانم، ای امیدم

 نمی‌خواهم دمی بی‌تو هوایت

 نه بیم آید ز طوفان و ز آتش

 که ما ای جان، بمانیم از برایت

 تو خورشیدی، اگر پنهان شوی باز

 دلم روشن شود از نورِ ضیایت

نمی‌لرزد دلم از  خنجرِ خصم

 که  ما  آماده‌ایم  اندر  بلایت

به خاکت بوسه زد هر قطره‌ی خون

 شهادت می‌دهد  بر کبریایت

 انوری فکری

پنجشیر – افغانستان

می برم ترا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۱ سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲ جولای  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

می برم ترا

 ای  دل  بیا ، به سوی  چمن  می‌برم ترا

 همرای خود به دشت و دمن می‌برم ترا

ای دل ! بیا ز خانه برون شو ، ز غصه‌ ها

 سیر و چکر ، به مهر و سکن می‌برم ترا

 در سایه‌های سرو  و  چنار  و،  وَ ناروَن

 در باغ‌ های سرو  و  سمن  می‌برم ترا

 با من بیا به باغ  و چمن های سبزه زار

 با شور  و   اشتیاق ، مَکن  می‌برم  ترا

 در مجلسِ که ساغر شعر است و شورِ دل

 در جمعِ اهلِ شعر و سخن می‌برم ترا

گر خسته‌ای ز دهر  و  الم‌ های روزگار

 در جشن های رقص و اتن می‌برم ترا

جاییکه هست نعره‌ی  دریای پرخروش

 در نغمه‌  های  باغ  وطن  می‌برم  ترا

 ور دل هنوز بسته به زنجیر  غصه‌هاست

 با دست خود، عیان و عَلَن می‌برم ترا

 ای دل! بیا که وقت سفر  شد ز خاکِ غم

 در گوشه‌ای پر ز  سکن  می‌برم ترا

 با بال شوق، جانب پریان  و  مرغدل

 با خویشتن، به طور حسن  می‌برم ترا

 تا بر فراز   مهر ، به   افلاک  پر زنیم

 با اهل ذوق تا به    جُنَن می‌برم ترا

 چون باده‌نوش دل شده‌ای   در شب فراق

 با مطربانِ  سوزِ  کهن  می‌برم  ترا

 ای «انوری »! نوای دلت  گر زند فغان

با عذر و شور و شوق به  فن می‌برم ترا

انوری فکری

۱۰ سرطان ۱۴۰۴

خنج پنجشیر

مناجات !

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۵  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

مناجات !

یارب! از خبث درون، پاک نما  سینه‌ی ما

  روشن  از   نور   هدایت   بکن   آیینهٔ ما

 هرچه کردیم خطا، پرده بپوش از کرمت

 رحم کن، در گذر  از  لغزش  دیرینه‌ی ما

 دست ما گیر، که افتاده ایم بر چاهِ عمیق

 درگذر، رحم  نما،   بر   خطِ   بالینه‌ی ما

 گر ز درگاه  تو دوریم ، پشیمان  گشتیم

باز گردان  ز  لطف ، گوهر  و  گنجینهٔ ما

 درِ شر بسته شود، گر تو گشایی درِ خیر

 رحمتی  کن  که نمانَد  شررِ  کینه‌ی ما

 هرچه داریم، ز فیضِ کرمِ ذاتِ تواست

 تو که باشی، نشگفد خار به گلچینه‌ی ما

با تو شب‌های خموشی همه اشراق شود

 بی تو خاموش  شود آتشِ  آئینه‌ی ما

هر که یکبار ز چشم تو نظر یافت، بس است

 بی‌تو خاک است همه دولت و  زرّینه‌ی ما

 انوری را نه زر و تخت و نه جا هست امید

 داریم امید ببخشی جرم پیشنه ی ما

 انوری فکری

۵ سرطان ۱۴۰۴

پنجشیر – افغانستان

مناجات به درگاه قاضی الحاجات!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱  سرطان  ( تیر ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

مناجات به درگاه قاضی الحاجات!

یارب بـه جز تـو نیست، کسی  دستگیر ما

 جـز لطـف  خـاص تـو نبـود کس ، نصیر ما

 بــر درگـــه تــو آمــده‌ایـم  ای  خـدای مهر

  بگـــشا  ز  رحمتــــت    درِ    لطـــــفِ   کثیـــر   ما

 دل را تهــی ز غیــر تــو  کـردیـم  ای کــریم

 پُـر کـن ز نــور خــویش، فضــای ضمیر ما

 مـا را گنــاه و  لغــزش بسیــار بــوده‌ است

 بخشــــنده‌ای، ببخــش خـــطای کبــیر ما

بیــزار از فســوس و فــریــبِ زمــانــه‌ایـم

بــــرگـــرد، ای امـــــید دل  دل‌ پـــذیـــر ما

یارب! پــناه مــا تــویــی در  ظلمت فـــراق

 روشــن کــن از حضورِ خود، شـام اسیر ما

 آگــاه ز حــال مــا نبــود جـز تو، هیچ کس

 تسکیــن نمــا تــو روح و تـن بـی‌نظیــر ما

درمـانـده‌ایم و غـرق بـه  گرداب  مانده ایم

 یارب مـکن بـه پیـش خــلایــق، حقیــر ما

 این «انـوری» دگـر نبُــوَد، هیـچ  امیـد وار

 داریــــم آرزو کــــه ببخـــشی قصـــــیر ما

انوری فکری

۱ سرطان ۱۴۰۴

پنجشیر – افغانستان

غزل حماسی در باره شجاعت ایران و مظلومیت غزه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۳۰  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۰ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

غزل حماسی در باره شجاعت

ایران و مظلومیت غزه

 خون غزه همچو   دریای   جوشان   می‌رود

 بانگ زنان  فلسطین  نا به  اسمان  می‌رود

 طفل بی‌گهواره‌اش خوابش به خون تعبیر شد

 آتش ظلم صهیونیست  تا به  تهران می‌رود

 کیست   بیدار   از  میان   خفتگان   دهر ما؟

 لشکر کودک‌  کشش  سوی  ایران  می‌رود

 ظلم نتواند   بماند   در   جهان   هرگز  مدام

لشکر حق بی درنگ در بین ایشان می رود

 مرد اگر هستی مشو در دام اسراییل اسیر

 در مصاف دشمن  دین  شیر مردان می‌رود

 چشم دشمن کور گردد ز آتش غیرت، که باز

 پرچم قدس  از  میان   شیر مردان   می‌رود

 ظلم، بی‌تردید   خود  در چاه  نیرنگش  فتد

 حق چو شمشیر از نیام  راد مردان می‌رود

 کودکی با چشم تر، سنگی به دستی می‌زند

 تیر او تا قلبِ   صهیونی  ، شتابان  می‌رود

 گر تو را درد فلسطین نیست در جان و نظر

 بی محابا غیرتت از بیخ  و   بنیان   می رود

 نیست ایران را هراس   از  نعره دیوان ظلم

 شیرمردانش به  سوی   کارزاران   می‌رود

 دشمن از یک جرقه ترسد، از صفیر عاشقان

نور شمشیر از دل شب تا سحرگان می‌رود

چشم دشمن کور گردد ز آتش غیرت، که باز

 پرچم    قدس   از میان   شیرمردان می‌رود

 کودکی با چشم تر، سنگی به دستی می‌زند

 تیر او  تا   قلبِ   صهیونی  ، شتابان می‌رود

 انوری فکری

روز مادر خجسته باد!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۶  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۶ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

روز مادر خجسته باد!

چشم  و  چراغ خانه  ، لطف  خداست مادر

 راز   سپید   بختی   در   جان  ماست مادر

 در  لحظه‌ های اندوه ،  با ما  بود  همیشه

 با مهر و اشک و لبخند، همراز ماست مادر

 هر زخم را به لبخند ، مرهم نهد به یک دم

 بر درد های   مایان ، هردم  دواست  مادر

 بوی  بهشت  دارد ، نامش   به  لب  بیارم

 زان رو  که  در  دو  عالم گرانبهاست مادر

 هرجا زمین  بخوردم  دستم  گرفت با مهر

 آیینه ی  صفایش ، بس  قد  نماست مادر

 دست نوازشی را کز وی نشانه در اوست

سر چشمه محبت صدق و  صفاست مادر

 در غیبت حضورش کاشانه  گور تار است

 شام    امید   ما   را   صبح  دعاست  مادر

 جنت به زیر پایش ، از  گفته‌ی  نبی است

 زیرا    کلید  رحمت   ، از  ابتدا ست   مادر

هر شب  چراغ  خانه از  روی  اوست منور

 خورشید  پُر  فروغِ ،  اندر  سماست  مادر

 آن کس که قدر او را ، از دل  شناخت حقا

 یابد رضای  حق  را ، چون آشناست مادر

 در سایه اش  بیابی ، آرامشِ   دل و  جان

تسکین  جان خسته ، اندر  شماست مادر

 گر گوهرِ  بجویی ، در  گنج  مهر   او جوی

در کعبه  گاه دل‌ ها  ،  فرمانرواست  مادر

 موجود     با   عطوفت   آموزگار   بی مثل

 مخزنِ  مهر  و  الفت ،  کان حیاست مادر

 گفت «انوری»  اگرچه شمهٔ  وصف او را

در جاده‌  های الفت ،  بی‌ انتهاست  مادر

 انوری فکری

 ۲۶ جوزا ۱۴۰۴

پنجشیر – افغانستان

دوری از مادر وطن!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۲۳  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۳ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دوری از مادر وطن!

 طاقتِ  دوری  ندارم ،  من  ز آغوشِ وطن

 بوسه بر خاکم زنم ، گر باز گردم در مَکَن

 دورم از آغوش  مادر  ، دورم از  خاکِ پدر

 مانده‌ام با درد و غربت ، خسته از جَورِ زَمن

 هر که دور اُفتد ز خاکش، دل پریشان می‌شود

می‌زند آتش به جانش ، داغِ  دوریِ وطن

 چشمِ او پُراشکِ حسرت ، سینه‌اش لبریز آه

 در فراقِ میهنِ  خو د ، نالد  از  دردِ کهن

 هر سحر با یاد میهن، می‌نهد دل را به خاک

 نغمه‌ی غربت زند او، با نوایی از سخن

دل پُر از سوزِ جدایی، دیده‌اش لبریز اشک

 می‌کشد بار غریبی، خاطرِ  فرزند و زن

 در غریبی شب‌ نشانم اشک و آهم بی‌صداست

جز خداوندی  نبیند  حالِ  زارِ خسته‌ تن

 بر دلم سنگین‌تر از کوه است بار این فراق

ناگهان بشکست صبرم ،  مانده‌ام اندر مَحَن

«انوری» گفتا: غریبی دردِ دارد جان گداز

 کاش روزی بازگردم، من به خاکِ خویشتن

 انوری فکری

 ۲ جوزا ۱۴۰۴

 پنجشیر –  افغانستان

نوت : بناء بر درخواست یکی از دوستان که در دیار غربت

بسر می برد به طور بداهه این غزل را سروده ام خدا کند

طرف توجه همگان قرار گیرد.

عیدِ پر از درد و ماتم!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۹  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۹ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

عیدِ پر از درد و ماتم!

 این چه عیدی‌ست یارب ، اشک در چشم گداست

 سفره‌ها خالی‌ست و دل‌ ها پر از  سوز و نواست

 کودکی   بی ‌مادر  افتاده  به   خون   نیمه  ‌جان

 بر لبش  لبخند  مرده  ، دیده‌اش   در  کربلاست

 آسمان خون ‌بار و خاکِ کوچه  ‌ها رنگ فناست

 هر طرف نعره‌ی دردی ، هر صدا  فریاد ماست

 نانی از دل  نیست باقی  ، اشک  نان ‌آور روان

 عید در خانه‌ی مظلومان ، غم‌ افزون‌ و جفاست

 مادری  در کنج شب ،  با چشم‌   تر  می‌ گریدی

 طفل او  بی‌ گور مانده ، این عذاب  بی ‌جزاست

 ای خدای کعبه ، اینجا کوچه‌ ها  محراب  نیست

 گرچه تکبیراست جاری، بوی خون ازکربلاست

 طفلِ  معصومان ما  در  خون  خود  غلطیده‌اند

 ناله‌شان خاموش و دنیایش  پُر از شور  و صداست

 دستی اگر بالا رود، از درد  و  حاجت  می‌ رود

 سفره‌ها خالی‌ست  و دل ‌ها پر از  زخمِ  جفاست

 این چه عیدی‌ست یارب، کاین همه اشک و عزاست

 در دل هر مادری، داغی ز  فرزندش به ‌جاست

 شهر  ،  بی ‌لبخند  مانده ،  عید بی ‌آوازه  شد

 خنده‌ها خاموش وهر دل، تشنه‌ی مهر و  وفاست

 در  منای  عشق دیگر ذبح  نَفس افسانه  شد

 عاشقان در خون تپیدند، بی‌گناه و بی‌صداست

 عید  اگر  روزِ  خلیل   است  و فداکاریِ  ناب

پس چرا در کلبه‌ی دل، زخم و آه بی ‌دواست؟

 عیدِ پُر ازدرد و ماتم، عید  قربان است وبس

 دردل هر خانه‌ای، داغی ز فرزندش بجاست

 انوری فکری

غزل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :چهارشنبه ۱۰ دلو  ( بهمن ) ۱۴۰۳  خورشیدی  ۲۹  جنوری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن – استرالیا

غزل

 بتو ای دلبر  من ، مهر و وفا  می زیبد

که به آیین  وفا ، جور و  جفا  می زیبد

 گفته بودی  که طبیبِ  دل بیمار توام

 درد عشقم را کنی گر تو دوا می زیبد

 نازنین، ناز بکن ،  جور مکن ، مِهر نما

سر من هرچه کنی ناز و ادا می زیبد

 پی آرایش خود سرمه به چشمان کردی

 که به دستان سفید  تو حنا می زیبد

 وعدهٔ وصل بدادی تو مرا از  سر مِهر

 گر کنی وعدهٔ خود را تو بجا می زیبد

 به تماشای تو عمریست که من مشتاقم

 لیک رخسار ترا شرم و حیا می زیبد

 ماه من جاکت گلنار بپوشی تو به تن

 که به جان تو همان رَخت سیاه می زیبد

چون پریشانی زلفت انوری، دید بگفت

 سر زلفانِ تو در دست صبا می زیبد

 حاجی فرید الله انوری فکری

 ۹ دلو (بهمن ماه) ۱۴۰۳ خورشیدی

مستزاد از حاجی فرید الله انوری فکری

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   ۲۴  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  ۱۳  جنوری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن – استرالیا

مستزاد

ای شوخ پری  عاشق  دیدار  تو  هستم

من  یار  تو  هستم

از جان و دلِ  خویش  طلبگار  تو هستم

من  یار  تو  هستم

غرقم به خیالِ تو و از خود خبرم نیست

فکرِ به سرم نیست

در فکر قد و قامتِ  رخسار  تو  هستم

من یار  تو  هستم

از حسرت دیدار تو خون شد  جگر من

ای    سیمبر   من

مشتاق  لبِ  لعل  شکربار  تو  هستم

من یار تو  هستم

بگشای لبِ پستهٔ شیرین به شکرخند

ای دلبر چون  قند

من منتظر   واژه و   گفتار   تو  هستم

من یار تو  هستم

بر گرد لب لعل تو خط  گشته   نمودار

ای شوخ دل آزار

دلداده و آشفته به رخسار تو  هستم

من یار تو هستم

سودای   ترا  هست  خریدار   فراوان

ای ماه   درخشان

من مشتری  رونق  بازار   تو  هستم

من یار تو  هستم

ای دلبر سمین  بدن و  سرو   دلآرام

ای شوخ گل اندام

عمریست که من محرم اسرار تو هستم

من یار تو  هستم

تا قامت سرو رخ  دلجوی   تو   دیدم

از  خلق    ببریدم

من واله و شیدای گرفتار تو  هستم

من یار تو  هستم

این «انوری» در گلشن دیدار تو نالان

سرگشته و حیران

من بلبل   شوریدهٔ   گلزار تو هستم

من یار تو هستم

انوری فکری

۱۹ جدی ۱۴۰۳ خورشیدی

پنجشیر

طلسمِ جنون

تاریخ نشر : شنبه ۸ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا.

طلسم جنون

آهِ گردون تازم  آخر رخ  به  بالا  کردنی ست

غنچۀ خاموش مار ا عشق گوی اکردنی ست

چشم  جادی  تو آخر فتنه  بر پا  کردنی ست

عاشق شیرین ادارا مست وشیدا کردنی ست

فتنه ها  می جوشد  از اطوار  تحریک  نگاه

زاهدان را گوشهٔ  ابروش رسوا کردنی ست

عافیت خواهی ز  انجامِ  عمل  غافل   مباش

پس جزای کیفرت امروزو فردا کردنی ست

شور عشقم بیش گردد ا ز  طلسماتِ  جنون

ناله ی جانسوزمن  پروازعنقا  کردنی ست

آشیان بر دوشم از وضع   پریشانم  مپرس

گردبادم در رمیدن  خانه   پیدا  کردنی ست

صافی  آیینه  با  زشتی   سوهان  آشناست

ناملایم اهل جوهر را دو  بالا  کردنی ست

از بد و نیک  جهان  آیینه  سان  آزاده ایم

زشتی  تمثال ما هم  کار  مینا  کردنی ست

سوی مقصد با پرو بالِ هوس نتوان  پرید

شهپرِ پروانه کی پرواز عنقا  کردنی ست

ای به صورت ماه کنعان بر متاع خود مناز

کارچون باعشق افتد حسن  سودا کردنی ست

عقده ای  کار مرا نگشوده  دندان  کسی

ناخن لطفش مگر از دل گره  وا کردنی ست

حسن یوسف را که گل درپردۀ عصمت ندید

جذبۀ عشق  زسر بازار پیدا  کردنی ست

از سخن  پردازی ن عالمی   دیوانه شد

طوطی طبع مرا در شور بلوا    کردنی  ست

” انوری” این نکته راازخامه ای “بیدل”شنو

زیرگردون آنچه امروزاست فردا کردنی ست

انوری فکری

۴ ثور ۱۴۰۳

پنجشیر

گفتگوی عاشق با معشوق !

تاریخ نشر: سه شنبه ۱۰ دلو (بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۳۰ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

گفتگوی عاشق با معشوق !

دوش  اندر  بـاغ  دیدم   دلربایِ   خویش  را

آن  مه ی  زیبا  نمایِ  مه  لـقایِ  خویش را

گفتمش کی از لبِ خود شاد میسازی مرا؟

گفت بر من کم بزن‌ حرفِ جفایِ  خویش را

گفتمش از یک نگه دین و  دلم  را  برده ای

گفت : قربان کن دلِ درد آشنای خویش را

گفتمش تاکی کشم جور و جفایت را بجان؟

گفت تا وقتِ  که  یابی  با  وفای خویش را

گفتمش ازعشقِ تورسوای عالم گشته ام

گفت از ما چشم  گیر اینک نگای خویش را

گفتمش بیتو مرا این زنده گی بیهوده است

گفت از بهرِ خدا  کم  کن  صدای  خویش را

گفتمش پنهان شبی آیم به سوی مسکنت

گفت نکشایم به رویت من سرای خویش را

گفتمتش شور و نوا و آهِ من  بشنو  بگوش

گفت پیش من مکن شور و نوای خویش را

گفتمش گر “انوری “از تو  بخواهد کام  دل

گفت از  الله  بخواه  هر  مدعای  خویش را

حاجی فریدالله انوری فکری