عیدِ پر از درد و ماتم!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۹  جوزا  ( خرداد ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۹ جون  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

عیدِ پر از درد و ماتم!

 این چه عیدی‌ست یارب ، اشک در چشم گداست

 سفره‌ها خالی‌ست و دل‌ ها پر از  سوز و نواست

 کودکی   بی ‌مادر  افتاده  به   خون   نیمه  ‌جان

 بر لبش  لبخند  مرده  ، دیده‌اش   در  کربلاست

 آسمان خون ‌بار و خاکِ کوچه  ‌ها رنگ فناست

 هر طرف نعره‌ی دردی ، هر صدا  فریاد ماست

 نانی از دل  نیست باقی  ، اشک  نان ‌آور روان

 عید در خانه‌ی مظلومان ، غم‌ افزون‌ و جفاست

 مادری  در کنج شب ،  با چشم‌   تر  می‌ گریدی

 طفل او  بی‌ گور مانده ، این عذاب  بی ‌جزاست

 ای خدای کعبه ، اینجا کوچه‌ ها  محراب  نیست

 گرچه تکبیراست جاری، بوی خون ازکربلاست

 طفلِ  معصومان ما  در  خون  خود  غلطیده‌اند

 ناله‌شان خاموش و دنیایش  پُر از شور  و صداست

 دستی اگر بالا رود، از درد  و  حاجت  می‌ رود

 سفره‌ها خالی‌ست  و دل ‌ها پر از  زخمِ  جفاست

 این چه عیدی‌ست یارب، کاین همه اشک و عزاست

 در دل هر مادری، داغی ز  فرزندش به ‌جاست

 شهر  ،  بی ‌لبخند  مانده ،  عید بی ‌آوازه  شد

 خنده‌ها خاموش وهر دل، تشنه‌ی مهر و  وفاست

 در  منای  عشق دیگر ذبح  نَفس افسانه  شد

 عاشقان در خون تپیدند، بی‌گناه و بی‌صداست

 عید  اگر  روزِ  خلیل   است  و فداکاریِ  ناب

پس چرا در کلبه‌ی دل، زخم و آه بی ‌دواست؟

 عیدِ پُر ازدرد و ماتم، عید  قربان است وبس

 دردل هر خانه‌ای، داغی ز فرزندش بجاست

 انوری فکری

غزل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :چهارشنبه ۱۰ دلو  ( بهمن ) ۱۴۰۳  خورشیدی  ۲۹  جنوری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن – استرالیا

غزل

 بتو ای دلبر  من ، مهر و وفا  می زیبد

که به آیین  وفا ، جور و  جفا  می زیبد

 گفته بودی  که طبیبِ  دل بیمار توام

 درد عشقم را کنی گر تو دوا می زیبد

 نازنین، ناز بکن ،  جور مکن ، مِهر نما

سر من هرچه کنی ناز و ادا می زیبد

 پی آرایش خود سرمه به چشمان کردی

 که به دستان سفید  تو حنا می زیبد

 وعدهٔ وصل بدادی تو مرا از  سر مِهر

 گر کنی وعدهٔ خود را تو بجا می زیبد

 به تماشای تو عمریست که من مشتاقم

 لیک رخسار ترا شرم و حیا می زیبد

 ماه من جاکت گلنار بپوشی تو به تن

 که به جان تو همان رَخت سیاه می زیبد

چون پریشانی زلفت انوری، دید بگفت

 سر زلفانِ تو در دست صبا می زیبد

 حاجی فرید الله انوری فکری

 ۹ دلو (بهمن ماه) ۱۴۰۳ خورشیدی

مستزاد از حاجی فرید الله انوری فکری

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه   ۲۴  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  ۱۳  جنوری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن – استرالیا

مستزاد

ای شوخ پری  عاشق  دیدار  تو  هستم

من  یار  تو  هستم

از جان و دلِ  خویش  طلبگار  تو هستم

من  یار  تو  هستم

غرقم به خیالِ تو و از خود خبرم نیست

فکرِ به سرم نیست

در فکر قد و قامتِ  رخسار  تو  هستم

من یار  تو  هستم

از حسرت دیدار تو خون شد  جگر من

ای    سیمبر   من

مشتاق  لبِ  لعل  شکربار  تو  هستم

من یار تو  هستم

بگشای لبِ پستهٔ شیرین به شکرخند

ای دلبر چون  قند

من منتظر   واژه و   گفتار   تو  هستم

من یار تو  هستم

بر گرد لب لعل تو خط  گشته   نمودار

ای شوخ دل آزار

دلداده و آشفته به رخسار تو  هستم

من یار تو هستم

سودای   ترا  هست  خریدار   فراوان

ای ماه   درخشان

من مشتری  رونق  بازار   تو  هستم

من یار تو  هستم

ای دلبر سمین  بدن و  سرو   دلآرام

ای شوخ گل اندام

عمریست که من محرم اسرار تو هستم

من یار تو  هستم

تا قامت سرو رخ  دلجوی   تو   دیدم

از  خلق    ببریدم

من واله و شیدای گرفتار تو  هستم

من یار تو  هستم

این «انوری» در گلشن دیدار تو نالان

سرگشته و حیران

من بلبل   شوریدهٔ   گلزار تو هستم

من یار تو هستم

انوری فکری

۱۹ جدی ۱۴۰۳ خورشیدی

پنجشیر

طلسمِ جنون

تاریخ نشر : شنبه ۸ ثور ( اردیبهشت ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۷ اپریل ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا.

طلسم جنون

آهِ گردون تازم  آخر رخ  به  بالا  کردنی ست

غنچۀ خاموش مار ا عشق گوی اکردنی ست

چشم  جادی  تو آخر فتنه  بر پا  کردنی ست

عاشق شیرین ادارا مست وشیدا کردنی ست

فتنه ها  می جوشد  از اطوار  تحریک  نگاه

زاهدان را گوشهٔ  ابروش رسوا کردنی ست

عافیت خواهی ز  انجامِ  عمل  غافل   مباش

پس جزای کیفرت امروزو فردا کردنی ست

شور عشقم بیش گردد ا ز  طلسماتِ  جنون

ناله ی جانسوزمن  پروازعنقا  کردنی ست

آشیان بر دوشم از وضع   پریشانم  مپرس

گردبادم در رمیدن  خانه   پیدا  کردنی ست

صافی  آیینه  با  زشتی   سوهان  آشناست

ناملایم اهل جوهر را دو  بالا  کردنی ست

از بد و نیک  جهان  آیینه  سان  آزاده ایم

زشتی  تمثال ما هم  کار  مینا  کردنی ست

سوی مقصد با پرو بالِ هوس نتوان  پرید

شهپرِ پروانه کی پرواز عنقا  کردنی ست

ای به صورت ماه کنعان بر متاع خود مناز

کارچون باعشق افتد حسن  سودا کردنی ست

عقده ای  کار مرا نگشوده  دندان  کسی

ناخن لطفش مگر از دل گره  وا کردنی ست

حسن یوسف را که گل درپردۀ عصمت ندید

جذبۀ عشق  زسر بازار پیدا  کردنی ست

از سخن  پردازی ن عالمی   دیوانه شد

طوطی طبع مرا در شور بلوا    کردنی  ست

” انوری” این نکته راازخامه ای “بیدل”شنو

زیرگردون آنچه امروزاست فردا کردنی ست

انوری فکری

۴ ثور ۱۴۰۳

پنجشیر

گفتگوی عاشق با معشوق !

تاریخ نشر: سه شنبه ۱۰ دلو (بهمن) ۱۴۰۲ خورشیدی – ۳۰ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – سندیاگو – کلیفرنیا – امریکا

گفتگوی عاشق با معشوق !

دوش  اندر  بـاغ  دیدم   دلربایِ   خویش  را

آن  مه ی  زیبا  نمایِ  مه  لـقایِ  خویش را

گفتمش کی از لبِ خود شاد میسازی مرا؟

گفت بر من کم بزن‌ حرفِ جفایِ  خویش را

گفتمش از یک نگه دین و  دلم  را  برده ای

گفت : قربان کن دلِ درد آشنای خویش را

گفتمش تاکی کشم جور و جفایت را بجان؟

گفت تا وقتِ  که  یابی  با  وفای خویش را

گفتمش ازعشقِ تورسوای عالم گشته ام

گفت از ما چشم  گیر اینک نگای خویش را

گفتمش بیتو مرا این زنده گی بیهوده است

گفت از بهرِ خدا  کم  کن  صدای  خویش را

گفتمش پنهان شبی آیم به سوی مسکنت

گفت نکشایم به رویت من سرای خویش را

گفتمتش شور و نوا و آهِ من  بشنو  بگوش

گفت پیش من مکن شور و نوای خویش را

گفتمش گر “انوری “از تو  بخواهد کام  دل

گفت از  الله  بخواه  هر  مدعای  خویش را

حاجی فریدالله انوری فکری