۲۴ ساعت

یادها وخاطره ها ( ادای احترام به استاد عادل و جسور ، لطیف پیروز رستم زاده).

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۸ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۴ خورشیدی ۹ سپتامبر  ۲۰۲۵ میلادی –  ملبورن – استرالیا

یادها وخاطره ها

ادای احترام به استاد عادل و جسور،

لطیف پیروز رستم زاده

یکی از زمینه های به یادماندنی، رویدادهای زمان شاگردی در مکتب است. شاگردان از تعدادی هم صنف ها، از معلم ها، از سرمعلم و یا مدیر مکتب، خاطره هایی را درسینه می داشته باشند.

خاطره ها از معلم هایی که با انضباط بودند، حاکم بر درس و واسطه ناپذیر؛ بیشتر به یاد ماندنی بوده اند. هم برای آنانی که نمره ی کامیابی دریافت نکرده بودند و هم  برای شاگردانی که به آن ویژه گی ها در آن هنگام و پسانتر حرمت نهاده اند.

داؤود سرمد را به یاد می آورم که در مکتب قلعه ی مرادبیگ معلم بود و من در مکتب شکردره. چندین بار در شهرآرا در ساعت ۷ صبح در یک موتر نشستیم. بدون سلام وسخنی. یکی از روزها که از روی تصادف در پهلوی هم نشستیم، چند لحظه بعد، شاید برای خلق شدن موضوع، آهسته پرسید، “معلمِ واسطه پذیر خو نیستی؟”، در پاسخ آنعزیز، استاد لطیف پیروز رستم زاده یادم آمد که میگفت، «امتحان نزدیک است، “اقا جانک هایم”همه می دانید که واسطه پذیر نیستم.»

در صنف دوازده ی مکتب نادریه بودیم که شخصیت بسیارعالی، مرحوم میرحبیب آغا، مدیر مکتب در حاشیه ی درس الجبر، به اطلاع رسانید که عزیزانم، معلم نوی برای مضمون هندسه ی شما تعیین شده است. معلمی که میان شهزاده و فقیرزاده، فرقی قایل نیست.

 دریافت این ویژه گی معلم نادیده و نو که از سوی مدیر مکتب گفته شد، برای شاگردان وضاحت نداشت. پسانتر اطلاع یافتیم که استاد لطیف پیروز همانگونه که در یاددادن درس به شاگردان دست بالا دارد، نمره ی شاگردان را مطابق استحقاق شان می دهد. از آنجایی که در مکتب حبیبیه شهزاده محمد داؤود”پشتونیار” فرزند پادشاه کشور، مستحق نمره ی صفر بود، در پایان امتحان سالانه ی مضمون الجبر، در کنار معلم هندی، وی به عنوان “ممیز” صفر را همراه با امضا، در پیشانی پارچه ی سفید شهزاده نهاده بود.

پاداشی! که نصیب وی شد این بود که در زودترین فرصت از معلمی مکتب حبیبیه منفک و به ارزگان رفت. پسان ها  در سال ۱۳۵۹ خورشیدی زندانی شد و مزایای پاداش دیگری را هم چشید.

حالا در آلمان با عمری بیش از ۸۰ سال، با سرافرازی و افتخار، با یاد مردم و وطن زنده گی میکند.

دوست عزیزم، انسان سخت کوش، امان الله کبیری در کتاب عقابان خونین و رازهای اندوهگین، بیشتر از این استاد جسور و عادل یاد کرده است.

هرباری که استاد لطیف پیروز را می بینم و یا تلفونی صحبت می کنیم؛ من احترام به آن ویژه گی هایش را افزونتر از پیشتر در خود احساس می کنم.

برای استاد لطیف پیروز رستم زاده، تندرستی و افتخارهای بسیاری را آرزو دارم.

نصیر مهرین

***