پاييز
تاریخ نشر شنبه هشتم قوس ۱۳۹۳ – ۲۹ نوامبر ۲۰۱۴ هالند
عزيز بزرگوارم اقاى بشير ،
انچه درذيل ميخوانيد اولين سروده ى من بوده درسال ١٣٤٢كه استاد بزر گوارم شاد روان بشیر هروی انرا اصلاح نموده ودر روز نامه ى اتفاق اسلام ان زمان چاپ گرديد و از انجا ايشان دست لرزان مرا گرفتند و رهنماييم كردند ، متاسفانه من نتوانستم از محضر پر فيض ان بزرگمرد استفاده ى در خور توجه داشته باشم ، بايد كه
ياداور شوم قسمتهاى زياد اين شعر را ايشان تصحيح كردند كه بعنوان خاطره ى ازان بزرگوار تقديم شما مينمايم ،،
محمد على فرحتيار
پاييز سال١٣٤٢
هرات باستان ،
محترم استاد محمد علی فرحتیار
پاييز
بيا ايمايه ى اميد عاشق
بيا اى ارزوى جاودانى
بيا اى در لطافت بهتر از گل
بيا اى افتخار زند گانى
بيا با من به سير باغ وبستان
بيا درصحن گلشن ديده بگشا
بحال عبرت انگيز درختان
تماشا كن كه برگ ازبس فرو ريخت
زمين شد زرد رو چون تيره بختان
گلستان شد سراسر چون نيستان
بياد فصل زيباى بهاران
بيا بگزار پا در صحن گلشن
بيا بنگر كه از بيداد پاييز
چه امد بر سر نسرين وسوسن
چه امد بر سر مرغان خوشخوان
تو در فصل بهار زند گانى
مباش از بازى ايام غافل
به اين زيبايي خود اى پريرو
مشو مغرور وبر بيداد مايل
ستم نبود روا بر زير دستان
مپندارى كه اين حسن خدا داد
بود پاينده وجاويد بر تو
گمان كردى كه شايد تا قيامت
فروغ زندگى تابيد برتو
خزان عمر دارد برگريزان
محمد على فرحتيار
پاييز سال١٣٤٢
هرات باستان ،
درود به استاد عزیز آقای فرحتیار ، تشکر از لطف تان. سروده زیبا و عالیست و از خواندن آن لذت بردم. موفق و سلامت باشید . مهدی بشیر