۲۴ ساعت

28 دسامبر
۵دیدگاه

ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه

تاریخ نشر دوشنبه  هفتم   جدی  ۱۳۹۴ – ۲۸ دسامبر ۲۰۱۵ هالند

ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه

شعر بی نهایت زیبایی از:

(حافظ شیرازی) (رح)

انتخاب از : سد همایون شاه عالمی

********

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سکندری داند

نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست

کلاه داری و آیین سروری داند

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن

که دوست خود روش بنده پروری داند

غلام همت آن رند عافیت سوزم

که در گداصفتی کیمیاگری داند

وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی

وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند

بباختم دل دیوانه و ندانستم

که آدمی بچه‌ای شیوه پری داند

هزار نکته باریکتر ز مو این جاست

نه هر که سر بتراشد قلندری داند

مدار نقطه بینش ز خال توست مرا

که قدر گوهر یک دانه جوهری داند

به قد و چهره هر آن کس که شاه خوبان شد

جهان بگیرد اگر دادگستری داند

ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه

که لطف طبع و سخن گفتن دری داند

(حافظ شیرازی) (رح)

 

۵ پاسخ به “ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه”

  1. admin گفت:

    جناب آقای عالمی عزیز به سلامت ، شیر زیبا حافظ شیرازی خیلی عالی و خواندنیست. از انتخاب جالب تان جهانی سپاس . موفق وسلامت باشید. مهدی بشیر

  2. عالمی گفت:

    ممنون دوست عزیز و گرامی من جناب مهدی بشیر سلامت باشید.

  3. سید علی مصباح گفت:

    سلام بر شما ادمین محترم، پرسشی دارم؛ هدف حافظ از “لفظ دلکش دری” چیست؟

    • admin گفت:

      تشکر از سوال جناب محترم سید علی مصباح ، بهتر است که شاعر گرامی ما که این سروده حضرت حافظ ( رح ) انتخاب نموده اند پاسخ شما را ارایه نمایند. زنده باشید . مهدی بشیر

  4. همایون عالمی گفت:

    درود برشما جناب مهدی بشیر ، و همچنان درود بر جناب سید علی مصباح ، در شعر فوق واژه (دلکش) به نظر من عبارت ار نمادی است که به دل چنگ بزند، شعر ِ دلکش یعنی شعری که دل ها را مجذوب بگرداند. ادبای بزرگ سرزمین های پارسی گوی واژه (دری ) را مرتبط به زبان شعر و ادب پارسی گویان ساخته اند. محمد تقی بهار ، خانلری ، سعید نفیسی ، شفیعی کدکنی از کشور ایران و چوهاند حاوید، پو هاند ژوبل، پوهاند اسدالله حبیب ، پوهاند یمین ، پوهاند قویم قویم ، استاد نگارگر و … به این عقیده اند که دری زبان ادبی پارسی گویان است یعنی زبان علمی ، هنری تأریخی و فرهنگی و متفاوت از زبان عامیانه، سعدی ، حافظ ، ناصر خسرو و ده ها شاعر بزرگ دیگر بشمول نظامی گنجوی همین واژۀ (دری) را در اشعار خود جا داده اند. ازین رو حافظ شیرازی گفته (ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه

    که لطف طبع و سخن گفتن دری داند) من مخالف کسانی نیستم که اگر این زبان را پارسی بنامند اما به همان شکلی که ادبای کشور های ایران ، افغانستان و تاجکستان به (دری) ارزش والا داده اند، دیگر همان ارج و عروج ادبی خویش را از دست خواهد داد. نمیخواهم مقالۀ اینجا بنویسم اما با نامهای که ذکر کردم شما را ارجاع میدارم تا خود تحقیق کنید . صلاحیت من در ین خصوص بسیار قلیل است دوست گران ارج.

دیدگاه بگذارید

لطفاً اطلاعات خود را در قسمت پایین پر کنید.
نام
پست الکترونیک
تارنما
دیدگاه شما