۲۴ ساعت

خامه ی موزون

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۴ ثور  ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۴ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

خامه ی موزون

نازنینا     دلبر     بى     چون   من

نقش تو  در خامه ى   موزون من

از   الفبایت      سواد      آموختم

از تو باشد سرخط و مضمون من

روح را صیقل تویى جان  را قرار

هم   تجلّاى   رخ     گلگون    من

رگ رگم را جمله در جریان  تویى

تپ تپ  قلبم   صفاى   خون من

تا   دم  آخر   بود    شیداى   تو

این  دل  بیچاره  و  مفتون  من

در حضورت گشته مالامالِ عشق 

این سر سرگشته و مجنون من

تا تو هستى نیست فکرِ روزگار 

اى تو فردا و دى  و  اکنون من

شیبا رحیمی

صبر کن بینم!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱ ثور  ( اردیبهشت ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

صبر کن بینم!

                 کودکى   میگشت   دور  جادّه اى

رو  نموده  بهر   هر   ایستاده اى                    

                  گاه  بر این  گاه بر آن  می رسید

  هر که  را  میدید بر وى می پرید                    

                  در نظر بد جنس و بد جان مى نمود

  جمله از خود روى گردان مى نمود                       

                    هر که اش مى دید فرضش این که او

 یا گدا باشد و یا بى  چشم و رو                     

                  جملگى بى اعتنا بس  بى خیال

فکر کار خویش مى بودند و حال                    

                      بعضى ها هم طعن و زخمش میزدند

با قیاس خویش وهمش میزدند                    

                   ناگهان کودک  شد از  آنجا به در 

سنگ در دستش، به سر فکر دگر                      

                   گویى از غم سینه اش را چاک کرد 

سنگ را پرتاب بس بى باک کرد                    

                    سنگ آمد بر سر یک شیشه اى

شیشه ى ماشین یک با ریشه اى                     

                   مردى بس با ریشه و سرمایه دار

مرکبش    ماشینِ   نابِ  روزگار                  

                    سخت مرد افسرد زین کار پسر

رفته سویش تا زند او را به سر                   

                       خیره سر گو این چه کارى کرده یى؟

شرّ خود را  بر سرم  آورده یى                   

                     اى تو بى احساس اى آواره جدّ

والدینى  هست از  بهر  تو بد؟                   

                     نى مربّى نى کسانى داشتى

کاین چنین آوارگى بر داشتى                   

                     وا به تو و واى    بر آن  مادرت

تربیّت باشد همین خیر سرت؟                  

                    بر من و ماشینم این سان تاختى 

صبر کن بینم! مرا  نشناختى!                   

                       کودک اندر جاى خویش ایستاد و گفت 

وقت اکنون هست بر گفت و شنفت                     

                     لیک   آقا  جانِ  جدّت  با  من آ

من ترا خواهم نشان دادن چه ها                      

                     لیک   آقا   جانِ   جدّت با من آ

با خبر  سازم  ترا  زین ماجرا                   

                     مرد تا بر  دید  چشمان  پسر 

چشم بس گویا و گریان پسر                   

                     در دلش رحمى براى او رسید   

راه   دنبالِ   پسر افتاد و دید                   

                     کودک بى چاره بس لرزان بوَد

مى دود هى مى دود هى  مى دود                         

                         تا رسیدند هر دو بر پس کوچه اى

دید مکثى کرد بر یک جوچه اى                    

                         پیش تا رفت دید یک زن بادو چرخ

گشته سر تا پا گِلى نالان و تلخ                    

                     آن پسر رو کرد و گفت آقاى من

این نباشد کار بازو هاى من                  

                      مادرم افتاده در این تیره جوى

کى توانم تا دهم  یارىِ اوى                  

                      التفاتى   کن    نما  یارى مرا

اى جوانمردى که  غمخوارى مرا                 

                          مادرم را نیست پا، من را دو دست

نا توان دستانم از این کار هست                   

                       مرد یارى کرد آن طفل پریش 

شد خجل از گفته هاى قبل خویش                  

                       مادرى   را  دید  بس والا  تبار

لیک از  جور  فلک   گردیده زار                 

                       گفت مادر کاین پسر باشد مرا

سر پناه و تکیه گاه و دست و پا                   

                       عذر تقصیر ار که با ماشین تو

این چنین کردست این افسرده رو                   

                       طفلم از بى اعتنایى در به در

فکرِ آن   تدبیر را   پرورده  سر                 

                      چاره سنجیده ست  گر چه پر زیان

تو بزرگى کن ببخش اى مهربان                 

                       مرد از آن ماجرا  بى  تاب شد

گوییا بیدار  بعد  از  خواب شد                

                        گفت خواهر من خجل از روى تو

خیلى ها بد گفتم این نیکوى تو                   

                       پیش از اینکه مى بدانم ماجرا

گفتمش  خروار  ها  پرت  و پلا               

                       بى سبب بد ها نثارش کردمى 

عذر خواهم زین همه نامردمى               

                       طفلک از بى چارگى این سان نمود

سنگ بر زد شیشه ام داغان نمود               

                        من ز  اول  کودکت  را   دیده ام

با    وجود   دیدنش   نا  دیده ام                

                       گر همى ایستادم از  اول به او

تا   ببینم  چیست  درد  آن نیکو                

                       کى چنین ها زار و سرگردان شدى

کى چنین سنگش که در دستان شدى                   

                       این   تلنگر   بس  مرا  بیدار کرد

تا قضاوت کى شود  هر بار کرد                

                          شیشه گر بشکسته از نیسان مرا 

    این   زیانى  بوده  از  یزدان مرا                 

                       تا بگوید کاى نشسته بر سریر

از  سریر  داورى   باز آ  به  زیر                 

هر خلافى نیست از بد طینتى 

باید اول  جست  بهرش  علّتى

شیبا رحیمی

آرام جان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۲۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۱۲ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آرام جان

در وجودم  در  سرودم  جز تو  یکتا هیچ هیچ

هست و بودم تار و پودم غیر تو ما هیچ هیچ

هستى من مستى من، عشق تو شور آفرین 

جز ز شور عشق تو بس شور و غوغا هیچ هیچ

خالق  من   مالک  من ، دلبر بى  چون تویى

پیش روى خوب تو چون و چرا ها  هیچ هیچ

قایمى خود قادرى خود  ذات واجب  الوجود

قادرى  جز ذات  تو در دین  و  دنیا هیچ هیچ

دلبرى   تو    یاورى    تو    برترى  از  هر  ثنا

پیش تو هر آنچه مى باشد ثنا ها هیچ هیچ

صد دم عیسى ز تو  نشأت  گرفت  آباد شد

بى تو اى آرام جان روح مسیحا  هیچ  هیچ

پر  گناهم  بى  پناهم  جز تو  نبوَد  در گهى

جز ز دربار تو ام بس نیست ماوا هیچ هیچ

بى سر و پایم به غوغایم شها در عشق تو

در حضور عشق تو ما را سر و پا هیچ هیچ

شیبا رحیمی

یا مُدَبِر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۷ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۶ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

یا مُدَبِر

یا مقلب    قلب   خود   را   باختیم

یا محول  حال  خود   بد  ساختیم

یا   مدبر   غافل    از     تدبیرِ    تو

یا   مصور   جلوه ات    نشناختیم

هر دمى از تو سخن ها رانده ایم

در عمل  اما  عدویت   خوانده ایم

***

یا رحیم بر رحمتت طغیان شدیم

یا کریم بر سفره ات مهمان شدیم

یا لطیف ازلطف تو بس دیده کور

یا ولى بر عشق تو حرمان شدیم

اشک  تمساحى  به ناحق ریختیم 

با  صفات  بد   چه   در   آمیختیم

***

یا  عزیز   عزت   ز تو  در  یافتیم 

لیک  اندر کوى  خوارى   تاختیم

مهربانى  ها  ز تو  دیدیم خاص

لیک  از   خاصانِ    تو   برتافتیم

ما چو ماهى غوطه درآب توییم 

لیک  فارغ  از  تب   و تاب توییم

***

بارى  و  ستّار  باشى   بار  اله

بر  سر ما  یار   باشى   بار اله

خار ها  ماندیم  ما  در  هر قدم

مانع  از هر  خار  باشى بار اله

ما  کمال  از   درگه   تو  یافتیم

خویشتن ناچیز و ناقص ساختیم

***

لیک   مى داریم   امیدى   هنوز

تا نمایى این سیه شب ها تو روز

بار الها  عاصى و سر گشته ایم

بس چراغى  بر  ره م ا بر فروز

جز تو ما را نیست غمخوار دگر

گر  نباشى  یار،   کو  یار  دگر؟

***

یا  مقلب  قلب  ما  گردان  بکن

یا  مدبر   کار  ما   سامان  بکن

یا  محول  حال   ما   را  بنگرى

حال ما را بِه دراین دوران بکن

غیرما بس رو سیاهى نیست نیست

غیر توما را پناهى نیست نیست

شیبا رحیمی

مصاحب بودنِ با دون چه سخت است

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی -۱ اپریل  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

مصاحب بودنِ با دون چه سخت است

مصاحب بودنِ با دون چه سخت  است

که همسانِ نگون بر گشته  بخت است

زبانت     را        نداند       هم   ندانى

نویسى    تو      بر      خواند    تبانى

هر آنچیزى  که   آنرا   دوست   دارى

همى راند  ورا  با خشم   و   خوارى

وگر      چیزى     فزاید       نفرت   تو

همان  خوش دارد  او   با حسرت تو

اگر نازش   دهى   بى  جنبه   گردد

هر آنچه   رشته یى   را  پنبه  گردد

و گر   قهرش   کنى  لج  با  تو دارد

نه  نازت  مى کشد   نى   وا  گذارد

ندانى کى  به قهر و کى به راهَست

هر آنچه   از تو  مى بیند  گناهَست

بدى   هایت  همى بیند   به  کثرت

نیکویى ات     نبیند    یا   به    ندرت

سکوتت   را   نشانى    ضعف دارد

به هر سختى  تو صد  شعف  دارد

و گر  خوشحالى  او حسرت  بیارد

دریغا    کو  دمى     طاقت    بیارد

الهى  سفله  را   صاحب  مگردان

تو رحمت  را  ز ما  غایب  مگردان

شیبا رحیمی

نومید مباش

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

نومید مباش

گاهى که دلت به درد شد یاد نما

گه  یاد   نما  و  گاهى  فریاد  نما

گه یاد  نما خداى خود  را  گاهى

یادى تو گه از زمان بس شاد نما

لبخند بزن اگر چه روحت ناخوش 

خود را بفریب  و خنده  ایجاد نما

لیکن اگرت چنانچه دلگیر هستى

دل  باز  نموده  اندى   فریاد  نما

فریاد  نما  و   گریه   لیکن  کوتاه

بس عقده ز دل  گشا و  آزاد نما

هر آنچه تو خواهى بکن اما جانا

                نومیدى ز سر همى تو برباد نما               

امید  ز سر  گرفته  دل  شاد نما

شیبا رحیمی

عرصه ی پرواز   

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۴ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۴ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

                                                                                                                                عرصه ی پرواز                                                                                                                                                                                     

مال   مردم   نیستى   جانا   کمال   مردمى

خوب یا بد هر چه مى باشى تو حال مردمى

نسلى وابسته به تو و نسلى از تو پند گیر

خوب اگر باشى وقار،  ار  بد  زوال  مردمى

دست خود گهوار چرخانى و  با دستى جهان

با همین دستان  کوچک بین  مثال  مردمى

دخترى  تاج  سرى  جانا بدانى قدر خویش

اى  که  باغستان   عالم  را   نهال  مردمى

کرده یى دنیا  اسیر  خویش  اى  زیباى ناز

صورت  زیباى  خالق  را   تو   خال  مردمى

فکر خود میدار  شامخ جان  من آرى  بدان

هم جواب استى تو جانا هم سوال مردمى

بال هر پروازى و  پرواز بى تو ناقص است

عرصه ى  پرواز هستى را تو بال مردمى

دختر امروزى  و  مادر   به   فرداى  جهان

منبع برکت  به روز  و  ماه و سال  مردمى

دخترم خوش مشرب و خوشحال باش، آزاده بزى

جاده ى   آزادگى ها   را    روال   مردمى

دخترى تاج سرى جانا بدانى قدر خویش

مال  مردم  نیستى  جانا  کمال  مردمى

شیبا رحیمی

خویشتنداری 

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه  ۳۰ حوت  ( اسفند ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۰ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

خویشتنداری 

اى دل از نا مهربانان  هیچ  گه  یارى مخواه

آرى از دون مشربان یک ذرّه همکارى مخواه

صبرکن برحال خویش هرآنچه بود از خوب وبد 

زینها  را بهر خود  جز  خویشتندارى  مخواه

بهر همیاران  بشو همیار  و بهر خوب خوب

بر گذر از  ناجوانمردان   تو همیارى  مخواه

چرخ دون پرور چه دون پرور تر از دیروز شد

هان ز چرخ دون پرور جز دل   آزارى  مخواه

هرگزت یارى نباشد آنکه را دل  نیست پاک

بى خود از نا پاک دل ها حرف دلدارى مخواه

آنکه بر خوان کرم یک یک   شمارد   لقمه را

حاتم طایى شدن از او گر  هشیارى  مخواه

سفلگان سفله بمانند  گر چه  بر شاهى رسند 

هیچگاه از سفلگان جز مردم  آزارى مخواه

غمگسار خویش باش و غم به کس قسمت مکن

مردم نا اهل را هرگز به  غمخوارى مخواه

شیبا رحیمی 

من خمار دیدن اویم ولى

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه  ۲۶ حوت  ( اسفند ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۸ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

من خمار دیدن اویم ولى

ناز  شصت   دلبر   یکتاى   خویش

دم به دم دارد  دلم در پاى خویش

سر فداى  آن سروش  پر ز  شور 

شور دل در سر زند از ناى خویش

هر  دمى   دارد   به   طنّازى  دلم

رام  هر  ناز  پر  از  ایماى خویش

جان    فداى   نام   زیبایش   کنم

بسته روحم بر رخ زیباى  خویش

من    خمار    دیدن    اویم   ولى

گشته پنهان از من شیداى خویش

ناز شصتش کو همه عالم به ناز

کرده رام آن  ید  بیضاى  خویش

خامه در  دستم  نهاده مى دهد

هر دمى دستورِ بر املاى خویش

در فشنانى   می کند کلکم ز او

خامه چرخاند به جادو هاى خویش

دست من    کوته  ز آن  بالا بلند

اى همى نازم من آن بالاى خویش

دیده  بر  هم  مى  نهم تا بنگرم

اندکى بر  گلرخ  مولاى  خویش

دین و   دنیایم شود روشن ز او

روشنى بخشد مرا از جاى خویش

شیبا رحیمی

قطره ی اشک . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۲۰ دلو  ( بهمن ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸  فبروری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن – استرالیا

قطره ی اشک . . .

و این قطره ى اشکم براى کودکى 

که درد

امانش بریده است

و در بسترى که سرد

چه تلخ آرمیده است

براى کودکى که به خود پیچ میخورد 

و کسى نى که غمش هیچ میخورد

و در خطه اى که پر از مردم نامرد

تب خویش چیده است 

و ز کلکش مکیده است 

به زبانى که بود بسته 

با روح بسا خسته

چه فریاد میزند

آهاى سرزمین درد

آهاى خطه ى نبرد

منم کودکى که زار و زرد

جهان را بدیده است

و تب خویش چیده است

و ز کلکش مکیده است

منم کودکى که

نا آمده خواهم شدن 

از این جهان سرد

از این سرزمین درد

و زین خطه ى نبرد…

فروغ ِمهر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۷ دلو  ( بهمن ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵  فبروری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن – استرالیا

فروغ ِمهر

صد جلوه  کند  زیبا  با  جلوه ى  نورانى

صد جلوه ى نورانى در  مظهر  روحانى

در جان  من  تاریک  تابد  چو  فروغ مهر

با مهر ازل جانان با  عشوه ى  جانانى

این خاک سیاهم را سازد  چو در و گوهر

این خاک سیاه از او گردد چه درخشانى 

این بنده ى افتاده از جان و ز دل ساده

نقشش  بدهد اعلى  بالا کندش  آنى

لطفش بنگر بى حد، بى مرز و بى از سرحد

هر یادى که کردم من او را بود همخوانى

هر چى که مرا باشد از حضرت او باشد

حتى که حضورِ دل از  وى  بود ارزانى

با نام وى آسودم از اوست  همه بودم

این صحن وجود من با  اوست بهارانى

شیبا رحیمی

جنوری ۲۰۲۵